Saturday, January 30, 2010

Έντεκα (διαφορετικά εξώφυλλα του "Φύλακα στη Σίκαλη")

(*Το παρακάτω ποστ το δημοσίευσα πέρσι τέτοια εποχή. ΟΚ, προφανώς μερικά πράγματα άλλαξαν από τότε... Με πρώτο και κυριότερο την πρώτη φράση του ποστ.)  


O J.D. Salinger ζει! Και μόλις έγινε ενενήντα χρονών.

(Μου φάνηκε απίστευτο, όχι γιατί ήξερα κάτι διαφορετικό, αλλά γιατί ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος μ’ αυτούς τους συγγραφείς που τα παρατάνε όλα και κρύβονται σ’ όλη την υπόλοιπη ζωή τους.) Έβγαλε ένα απ’ τα πιο δυνατά, και αγαπημένα μου, βιβλία όλων των εποχών, το Φύλακα στη Σίκαλη – κι ησύχασε. Απ’ το 1965 έχει να βγάλει κάτι νέο. Η τελευταία του συνέντευξη δόθηκε το 1980 στην Boston Globe. Εκεί είπε: «Σας διαβεβαιώ πως αγαπώ το γράψιμο και συνεχίζω να γράφω τακτικά. Αλλά γράφω για μένα και θέλω να με αφήσουν στην ησυχία μου».

Το Φύλακα στη Σίκαλη τον διάβασα κάποτε (στην εξαιρετική μετάφραση της ποιήτριας Τζένης Μαστοράκη) σε μια φοιτητική εστία στο Βερολίνο. Όχι ολόκληρο.

Λίγο πριν το συναρπαστικό τέλος έκανα το λάθος να ξεχάσω το βιβλίο στην κουζίνα του ορόφου. Όταν πήγα να το ψάξω είχε εξαφανιστεί. Όλες οι υποψίες μου έπεσαν στον μοναδικό άλλο Έλληνα του ορόφου – ποιος άλλος από κει θα έκλεβε ένα ελληνικό βιβλίο;

Τον ρώτησα και αντέδρασε περίεργα. Κι επειδή θυμήθηκα ότι ο Φύλακας στη Σίκαλη θεωρείται το αγαπημένο βιβλίο όλων των serial killers (υποτίθεται ότι 9 στους 10 έχουν κρυμμένο ένα αντίτυπο σπίτι τους) αποφάσισα να μην πιέσω άλλο τον Έλληνα συμφοιτητή μου. Και να μη του ξαναμιλήσω ποτέ.

Έξι μήνες μετά, την ημέρα που αυτός τελείωνε το Erasmus του και γυρνούσε στην Ελλάδα, εγώ ήμουν βόλτα μ’ ένα καραβάκι στα, σχεδόν παγωμένα, νερά του Σπρέε. Γυρνώντας σπίτι είδα έναν σκούρο πράσινο φάκελο τοποθετημένο προσεκτικά στο χαλάκι, μπροστά από την πόρτα του δωματίου μου. Και το ίδιο βράδυ τελείωσα, επιτέλους, το βιβλίο.

[Σπύρο, όπου κι αν είσαι, all is forgiven!]
.
-------------------------------------------------------------------------
.
.
(Εδώ είναι μια τέλεια συλλογή με δεκάδες εξώφυλλα του Φύλακα στη Σίκαλη απ’ όλο τον κόσμο. Λιτά και πληθωρικά, ασπρόμαυρα και πολύχρωμα, σοβαρά και αστεία. Ακολουθούν τα έντεκα που μ’ άρεσαν πιο πολύ.)
.


1) sal2

2) sal25

3) sal29

4) sal30

5) sal10

6) sal11

7) sal64

8) sal6

9) sal8

10) sal12

11) sal49

---------------------------------------------------

+άλλα έντεκα:

sal24 sal17 sal50 sal47 sal35 sal32 sal21 sal18 sal14 sal5 sal3

.
*Επίσης, απ’ τα παλιά: Έντεκα (τέλεια εξώφυλλα βιβλίων)


.
.
.

Monday, January 25, 2010

Έντεκα της Δευτέρας [προσόντα]

.

img141

1) Πετάξαμε ένα παλιό κομπιούτερ που σκονιζόταν στο τραπέζι για τουλάχιστον πέντε χρόνια. Το άνοιξα μια τελευταία φορά για να πάρω με φλασάκι ό,τι χρήσιμο μπορεί να είχε. Χρόνια ολόκληρα πέρασαν μπροστά απ’ τα μάτια μου: παλιά κείμενα, απεγνωσμένα βιογραφικά, χιλιάδες τραγούδια κατεβασμένα απ’ το audiogalaxy (με 3kb, σ’ ένα τέταρτο κατέβαζες ένα τρίλεπτο τραγούδι), ξεχασμένα παιχνίδια, σημειώματα με πράγματα που ήθελα να κάνω (κι επειδή τα είχα καταγράψει εκεί δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη να τα κάνω στ’ αλήθεια).

Ήταν το πρώτο κανονικό κομπιούτερ που είχα ποτέ: το πήραμε το 2001 όταν (ξανα)πήγαμε στο Λονδίνο για σπουδές κι ενώ τώρα η χοντρή, παλιομοδίτικη οθόνη του μου φαίνεται ασύλληπτα ξεπερασμένη, τότε ήταν ό,τι πιο μοντέρνο μπορούσα να φανταστώ. Είχαμε συνδεθεί με την AOL και το pc δεν έκλεινε ποτέ.

Και θυμήθηκα το εξής: η AOL έδινε στους συνδρομητές της μια σελίδα για να την κάνουν ό,τι θέλουν, κάτι σαν προϊστορικό blogging. Είχα παίξει λίγο μ’ αυτήν, λεγόταν αναγκαστικά hometown.aol.dimokidis (λόγω του username σύνδεσης) και μόλις έψαξα αλλά δεν υπάρχει πια online. Είχα γράψει κάτι εκεί για το Turner Prize του 2001 και για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου του 2002.

lff02

Είχα ξετρελαθεί: Μπορούσες να γράψεις ένα κείμενο και να βάλεις και (μόνο) μία φωτογραφία. Κάτι δικό μου είναι στο ίντερνετ, σκεφτόμουν, και -εν δυνάμει- μπορούν να το δουν όλοι! Μετά το ξέχασα και δεν ξανανέβασα τίποτα – μέχρι που το 2005, στην Ελλάδα, με το καινούριο πια κομπιούτερ, έφτιαξα το πρώτο μου δοκιμαστικό μπλογκ και τον επόμενο χρόνο το δεύτερο, το enteka.

Τώρα στο ίντερνετ υπάρχουν πάνω από 450 κείμενα μου απ’ το enteka, διάφορα άλλα μπλογκ μου (και ετοιμάζω και δύο νέα), δεκάδες κείμενα από δημοσιογραφικές δουλειές, συνεντεύξεις, αναφορές για τα βιβλία, κι ένα σωρό αποτελέσματα στο google.

Πετώντας όμως τον παλιό μου υπολογιστή (και συνειδητοποιώντας πως πολλά απ’ αυτά που νόμιζα ότι αμέλησα τα είχα τελικά πετύχει) κατάλαβα πως η πρώτη φορά είναι πάντα πιο δυνατή. Ακόμη κι αν ήταν μια μικρή σελίδα με υποχρεωτικό απαίσιο τίτλο (hometown.aol.dimokidis!), ακόμη κι αν δεν μπορούσα να κάνω και πολλά πράγματα μ’ αυτήν, και παρ’ όλο που δεν την έδειξα ποτέ σε κανέναν.

Όταν πήγαινα Δημοτικό έφτιαχνα συνέχεια αυτοσχέδιες εφημερίδες και μίνι περιοδικά, με όποιο ταπεινό μέσο είχα. Μια παλιά γραφομηχανή, χαρτοκοπτικά σύνεργα, κομμένες φωτογραφίες, μια κόλλα uhu. Ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι. Και μετά, για 10 χρόνια, το ξέχασα και δεν το ξανάπαιξα ποτέ. Όταν ανέβασα τα κείμενα στο hometown.dimokidis, έκπληκτος απ’ το τι μπορούσε να κάνει η νέα τεχνολογία, νομίζω ότι είδα το μέλλον (μου). Και τότε κατάλαβα ότι το αγαπημένο μου παιδικό παιχνίδι -η μοναχική δημιουργική δημοσιογραφία- μπορούσε να επιστρέψει και πάλι στη ζωή μου. Και, ίσως, να μη φύγει ποτέ.


2) POWERPLAY

Δεν είναι καινούριο, αλλά η Ellie Goulding μόλις αναδείχτηκε νικήτρια στο BBC Sounds of 2010 (δεύτερη η Marina + the Diamonds) και για να το γιορτάσω κάνω powerplay της εβδομάδας ένα ωραίο τραγούδι της (με τέλειο ρεφρέν) που άκουγα το καλοκαίρι και που υποθέτω ότι θα υπάρχει στον πρώτο της δίσκο που θα βγει το Μάρτιο.

 
Η μουσική υπόκρουση για το σημερινό ποστ.


3) ΣΕΒΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ: Παίρνω, όπως όλοι μας, δεκάδες spam μέιλ που μου λένε σε σπαστά αγγλικά ότι έχουν 50 εκατομμύρια δολάρια αλλά δε μπορούν να τα εισπράξουν στη χώρα τους και μου ζητούν να δεχτώ τα μισά για να μπορέσουμε να τα πάρουμε. Αυτό όμως ήταν το πρώτο που μου ήρθε σε σπαστά ελληνικά (από μηχανή μετάφρασης) πράγμα που το βρήκα συγκινητικά γελοίο, δυστυχώς όμως δε μου προτείνει τη μισή περιουσία του, αλλά κάτι μάλλον τελείως μυστήριο. Και απροσδιόριστο…

From Evan Jacobs

Θέμα: Σέβη της ημέρας!

Hello αγαπητέ Aris,

Είμαι πολύ ευτυχής να σας γνωρίσουμε,

Έχω επαφή σας με ιδιωτική αναζήτησή μου για ένα αξιόπιστο και έμπιστο άτομο. Ξέρω ότι αυτό το email θα σας συναντήσω σε μια καλή υγεία και επίσης surprisely αλλά ο Θεός έχει το δικό του τρόπο του στην προσέγγιση των ανθρώπων. Μεταφέρθηκα να γράψει για εσάς, αλλά και ζητούν συμβουλές σας, από τα οποία γνωρίζω ότι βοηθά εμένα να ξεπεράσει σημερινή κατάσταση μου, είμαι μόνη επί του παρόντος και την αναζήτηση για έναν αξιόπιστο και φοβούμενος τον Θεό πρόσωπο. Πολυαγαπημένε μου, στον ελεύθερο χρόνο σας, μπορεί να σας παρακαλώ να μου γράψετε πίσω έτσι ώστε να μπορώ να εξηγήσω περισσότερα για τον εαυτό μου, τα στοιχεία μου, εικόνες μου και σκοπός μου γραμμένος σε εσάς. Παρακαλώ μην παραμελήσει έναν ταπεινό και μοναχική καρδιά που αναζητά την αγάπη σας. Μια καλή φιλία είναι το θεμέλιο για την οικοδόμηση λοιποί συγγενείς πράγματα να έρθουν. Ο Θεός να σας ευλογεί και περιμένω ανυπόμονα να διαβάσει από εσάς.

Δικός σου Evan


4) ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΡΙΣΕΩΣ





-

new yorker

5) Bits + Pieces #1

Στο Νο1 των ξένων δίσκων της Ελλάδας (με πόσες πωλήσεις άραγε;) είναι η Σούζαν Μπόιλ. Όλο το τοπ-50. /// illusionary friend, μια ωραία ταινία μικρού μήκους, με ανατροπή (σχετική με τον τίτλο της). /// Μετά την επιτυχία του προηγούμενου κλιπ με τον William Shatner (captain kirk is climbing the mountain) να ένα ακόμα βίντεο με τον ίδιο: Da Shatner Funk. /// Πάντα γελάω με τα, και καλά, τρομακτικά ψευδώνυμα των Ελλήνων ράπερ: ο Υποχθόνιος, το Τέρας, ο Μηδενιστής, ο Ταραξίας, ο Καταχθόνιος, το Θηρίο. Ειδικά για το Θηρίο όμως έχω ένσταση, μιας και το πραγματικό του όνομα (επιβεβαιωμένα) είναι Κώστας Δράκουλας. Θέλω να πω, τον λένε Δράκουλα και χρειάστηκε να σκαρφιστεί το ψευδώνυμο Θηρίο; /// Αθωώθηκε η Στέλλα Πρωτονοταρίου! (Κατηγορούνταν -εξαιτίας της κυβέρνησης Καραμανλή- επειδή έκανε εθελοντικά μαθήματα σε παιδιά μεταναστών.) Ο εισαγγελέας πρότεινε απαλλαγή, τονίζοντας: "Δυστυχώς καλούμαι να υποστηρίξω ένα κατηγορητήριο το οποίο δεν υποστηρίζεται από πραγματικά περιστατικά. Σε βάρος του προσωπικού της χρόνου ξεκίνησε μια δραστηριότητα για τα παιδιά. Αν κάποιος διαχωρίζει τα παιδιά σε ελληνόπουλα και αλβανόπουλα είναι προσωπικό του πρόβλημα". /// Κάποια που έκανε (φτηνές) πλαστικές για να μοιάζει με την Jessica Rabbit /// «Το internet δεν έχει αλλάξει τον τρόπο σκέψης μας, όπως ο φούρνος μικροκυμάτων δεν άλλαξε τον τρόπο που χωνεύουμε το φαγητό» - Joshua Greene, Γνωστικός Νευροβιολόγος στο Χάρβαρντ. (κι άλλα τέτοια) /// “Δήμητρα On Web”. Έτσι θα λέγεται η εκπομπή της Δήμητρας Παπανδρέου που θα ροκάρει άσχημα  στο ιντερνετικό ραδιόφωνο e-Rock Radio. /// Φωνή διαμαρτυρίας από δεκάδες εκδιδόμενες γυναίκες /// Οι αστικές παληοφυλλάδες σιωπούν (!) /// Από σχόλιο του Flanders (με το οποίο συμφωνώ): "Καντε ενα καλο στην ζωη σας : στειλτε ΑΪΤΗ στο 14954. 1 ΕΥΡΩ τι αξια εχει? Για περισσοτερα συντονιστειτε με ΣΚΑΪ."


6) OSCAR WILDE’S Quote-of-the-week

tumblr_koeu4vVpf21qzc4eao1_500

“One's real life is often the life that one does not lead”


7) Ώρα για KARAOKE!



Μπορεί να έμοιαζε με εκείνες τις τυπικές διαφημίσεις κινητής τηλεφωνίας με πολλούς ανθρώπους να κάνουν το ίδιο πράγμα όλοι ταυτόχρονα (και κάποιον να το τραβάει στο κινητό του – big deal) αλλά θα μου άρεσε να φανταστώ εκατοντάδες αναγνώστες, σε διαφορετικά μέρη και με τελείως διαφορετικές ζωές, να τραγουδούν τα τραγούδια που θα βάζω στο Ώρα για Καραόκι. Ξεκινώντας με Radiohead και Creep.

-
apo blog nonprivatelife

8) Πώς πέρασα το Π/Σ/Κ: Την Παρασκευή, όλη μέρα, άδειαζα το παλιό pc που ήταν για πέταμα, τα είπαμε αυτά. Το βράδυ χιόνισε και ο Γιώργος έβγαζε φωτογραφίες απ’ το μπαλκόνι με τη νέα του μηχανή, καθώς η Στέφη τραγουδούσε Guns n’ Roses στο καραόκι. Έμεινα ξύπνιος ως αργά κοιτώντας το χιόνι πάνω στη στάση και στα αυτοκίνητα. Μέχρι να ξυπνήσω το Σάββατο όλα είχαν φύγει δυστυχώς - και ο ήλιος έλαμπε κάπως εκνευριστικά. Πειραματίστηκα με το νέο σκάνερ. Διάβασα τα ερωτικά ποιήματα του Νερούντα – με έπιασε υπερβολική δόση τρυφερότητας… Πήγα βόλτα έξω, στην παγωνιά. Μια φίλη ήρθε σπίτι με τα κουφά προβλήματά της. Άκουσα τη φράση «υπαρξιακό τραλαλά» μετά από χρόνια. Συμμάζεψα πολλά πράγματα. Έγινε και κάτι ξεκαρδιστικό, βγαλμένο μέσα από παλιά ελληνική ταινία (όπως σ’ αυτές που πάει κάποιος να ρίξει πχ. υπνωτικό στο ποτήρι του άλλου και μετά το πίνει ο ίδιος – τυχαίο παράδειγμα), αλλά θα το κρατήσω κρυφό, για να το βάλω σε κάποιο βιβλίο, κάποτε.


9) Αρχίζει λοιπόν η τελευταία σεζόν του Lost... Δεν θα την βλέπω κάθε βδομάδα όμως, θα περιμένουμε να μαζευτούν πολλά επεισόδια (ίσως και όλα) και μετά θα την τσακίσουμε. Η περασμένη σεζόν ήταν και η μόνη που την έβλεπα κάθε βδομάδα (όλες τις άλλες τις τελείωνα σ’ ένα π/σ/κ) και είχα χάσει τελείως τη μπάλα. Είχα βάλει κάποτε ένα βίντεο με τους ήρωες του Lost να λένε συνέχεια “What?”, και τώρα είδα ότι υπάρχει κι ένα άλλο που οι ήρωες του Lost λένε συνέχεια “What did you do?”

dharma
#

[+ BLOOPERS: ένα / δύο / τρία / τέσσερα / πέντε ]
-
-

 σάρωση0003
(Δήμητρα Λιάνη: η λεζάντα του ΧΑΪ είναι ειρωνική ή όχι?)

10) Bits + Pieces #2 

Πολύ ενδιαφέρουσες αναμνήσεις, με αφορμή το κλείσιμο του περίφημου δισκάδικου Rolling Under της Θεσνίκης. /// "Πυροβόλησε το παιδί μου και μετά, σηκώθηκαν με τον άλλον και έφυγαν σαν να μη συνέβη τίποτα. Πήγαν στους άλλους αστυνομικούς, που ήταν πιο πάνω, και δεν είπαν τίποτα. Η αξία του παιδιού μου γι αυτούς ήταν όσο μία κατσαρίδα. Σαν να είχαν πατήσει ένα ποντικάκι στο δρόμο» [+ bonus Κούγιας] /// border patrol fail (αστυνομικός που όλοι του ξεφεύγουν, σαν benny hill) /// Ακούστε εδώ τα ποιήματα που είναι υποψήφια για το φετινό TS Eliot prize 2009 /// κάτι διαδραστικό με τον ταιριαστό τίτλο self-control freak. /// υπέροχο βίντεο που μας ταξιδεύει στις Άλπεις. /// Παλιό και τελείως σουρεαλιστικό: η Emma Bunton (η Baby Spice των Spice Girls) υπήρξε καλεσμένη του Φώτη και της Μαρίας στο Σαν στο Σπίτι σας, καθώς δυο άλλες παίζαν μπαγλαμαδάκι… [+ η Mel C στην Άννα Δρούζα, το 2001. Μιλάει ζωντανά μετά τη συναυλία της στη Θεσνίκη, στην οποία -δεν ντρέπομαι να πω- ότι πήγα με τον Γ. και την8χρονη τότε ανιψιά του. Θέλω να πάρω στο λαιμό μου και τον Λάκη με τα Ψηλά Ρεβέρ – ήταν κι αυτός εκεί.] /// Η απίθανη αθηναϊκή Βίλα Μαργαρίτα... /// "Tον Έλληνα ρατσιστή δεν τον ενοχλούν οι μαύροι. Γιατί οι μαύροι φαίνονται, είναι μαύροι. Και εκατό γενιές αργότερα, πάλι μαύροι θα είναι. Και εκατό ελληνικές υπηκοότητες να πάρουν, πάλι μαύροι θα είναι. Και ο Έλληνας ρατσιστής θα το βλέπει, θα τους απομακρύνει και θα τους έχει πάντα στην απ’έξω. Αντίθετα, π.χ. τους Αλβανούς (ειδικά δεύτερης γενιάς), δεν μπορεί τόσο εύκολα να τους ξεχωρίσει!" (η συνέχεια εδώ) /// Ένα ψάρι στο μέγεθος της Kylie Minogue ??? /// Το ΠΣΚ στην Αθήνα: η 3η διεθνής έκθεση παιδικού και εφηβικού βιβλίου. Στη Helexpo, στο Μαρούσι, Παρασκευή με Κυριακή απ' τις 9 το πρωί - είσοδος ελεύθερη! Περισσότερα εδώ.

11) CUTE OVERDOSE




-------------------------------------------------


*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ

Η τελευταία καθημερινή εφημερίδα που διάβασα ήταν η Εστία, και το παρακάτω ημερολόγιο δημοσιεύτηκε στη Lifo της Πέμπτης. [Στη συνέχεια το Media Trip θα επεκταθεί και σε άλλα μέσα – από τις πρωινές τηλεοπτικές εκπομπές και τα ειδησεογραφικά σάιτ του ίντερνετ μέχρι το Τρίτο Πρόγραμμα. Βρήκα και κάτι ενδιαφέρον που είχε γράψει ο Άρης Δαβαράκης για την Εστία, εδώ.]

20093003_estia


*Μια εβδομάδα στον κόσμο της εφημερίδας Εστία.


ΔΕΥΤΕΡΑ

Βρήκα ένα περίπτερο στην Καλαμαριά που φέρνει την Εστία (την εφημερίδα που συνεχίζει μετά από 116 χρόνια να βγαίνει ασπρόμαυρη και γραμμένη σε λάιτ καθαρεύουσα με πολυτονικό σύστημα) και όταν τους ζήτησα να μου την κρατούν με κοίταξαν λίγο περίεργα. «Για μια ηλικιωμένη θεία μου, ήρθε για μια βδομάδα απ’ την Αμερική», είπα προετοιμασμένος.

Κάπως δυσκολεύομαι να την πάρω στα σοβαρά μ’ αυτές τις ασπρόμαυρες σελίδες γεμάτες μικροσκοπικά γράμματα σε ξεχασμένη γλώσσα. Είναι παρωδία; Είναι αληθινή; Έχει πραγματικά τα σημερινά νέα ή έγινε κάποιο λάθος;

Δυσκολεύομαι όμως και να την κοροϊδέψω - μίνι ιεροσυλία. Μου θυμίζει τον ηλικιωμένο παππού μου, που ως παλιός δικηγόρος είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και επαναλάμβανε με γλυκό (και ίσως συγκινητικό) στόμφο τα ίδια και τα ίδια κατορθώματά του και το μόνο που μπορούσες να κάνεις είναι να κουνάς καταφατικά το κεφάλι, κάνοντας ότι εντυπωσιάζεσαι – και ότι συμφωνείς.

ΤΡΙΤΗ

Περίμενα ότι δεν θα έβγαζε κανένα νόημα (κι ότι θα ήταν γραμμένη από ξενέρωτους χουντικούς αρχαιολάτρες). Περίτεχνα όμως αποφεύγει τις ακρότητες, ίσως με τη σοφία των τριών αιώνων που πέρασαν απ’ το πρώτο της φύλλο. Κάθε τι που διαβάζω είναι συντηρητικό, αλλά και τεκμηριωμένο.

Από άποψη σελιδοποίησης και στηλών πάντως είναι τόσο παλιομοδίτικη και μίνιμαλ (σαν Καθημερινή των ‘50ς) που μοιάζει σχεδόν προχωρημένη!

Επιφυλλίς για τα προβλήματα της ελληνικής γλώσσας! Την περασμένη εβδομάδα έλεγε για ξένες δυνάμεις που την πολεμούν, και πως το μονοτονικό επινόημα που αποκαλείται Δημοτική «απευθύνεται σε διανοητικώς καθυστερημένους». Στο τέλος της επιφυλλίδος υπήρχε μάλιστα με μεγάλα γράμματα η λέξη ΤΕΛΟΣ!

ΤΕΤΑΡΤΗ

Εκτός απ’ την ξεχασμένη τέχνη του χρονογραφήματος υπάρχει στήλη στο πρωτοσέλιδο που λέγεται «Ο ΚΟΣΜΟΣ» και κάθε μέρα μας ενημερώνει… (κρατηθείτε)… για το τι μέρα είναι αύριο! Πάλι στο πρωτοσέλιδο, καθημερινή στήλη που θυμίζει παμπάλαια επαρχιακή εφημερίδα (ίσως και μαθητική) με τίτλο: «Πεννιες, Ειδησούλες, Περίεργα».

ΕΙΔΗΣΟΥΛΕΣ! Πόσο τέλειο είναι το ότι η λέξη «Ειδησούλες» τρυπώνει κάθε μέρα στο δημοσιογραφικό πρωτοσέλιδο καθημερινής εφημερίδας του 2010;!

Η «Επιφυλλίς για τα προβλήματα της Ελληνικής Γλώσσας» είναι αφιερωμένη στα διαστημικά ταξίδια. Δεν μπαίνει καν στον κόπο να υφάνει μια συνομωσιολογική (ή οποιαδήποτε άλλη) σύνδεση τους με τα προβλήματα της γλώσσας.

Σαν σήμερα στην Εστία του 1930: «Πλήρης Τάξις εις το Πανεπιστήμιον. Αι αίθουσαι των παραδόσεων ήσαν πλήρεις φοιτητών, παρακολουθούντων ησύχως τα μαθήματα.»

protoselidoestia


ΠΕΜΠΤΗ

Οι διαφημίσεις που μπαίνουν στην εφημερίδα είναι μετρημένες στο ένα δάχτυλο του ενός χεριού, γι’ αυτό η «Ε» γράφει: «Διαφημιστείτε στην Εστία γιατί διαθέτει: *Αξιοπιστία *Σοβαρό και ποιοτικό αναγνωστικό κοινό *Εξαιρετικά προσιτό τιμοκατάλογο.» (Δεν αμφιβάλλω για τα δύο πρώτα, για το τρίτο όμως βάζω το χέρι μου στη φωτιά).

Η Επιφυλλίς για τα διαστημικά ταξίδια συνεχίζεται, με μια διόρθωση όμως: «Στην χθεσινή συνέχεια ανεγράφη ο τίτλος και η υπογραφή της προηγούμενης επιφυλλίδος. Λυπούμεθα για το λάθος.» Είναι κάπως ανακουφιστικό: τελικά για την Εστία δεν έχουν όλα σχέση με συνομωσίες εναντίον της υπέροχης γλώσσας μας.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Πρωτοσέλιδο άρθρο του Μανώλη Κοττάκη! Αντιδρά στον νέο εκλογικό νόμο και -κάνοντας την Απλούστευση της Χρονιάς- τονίζει: «Οι αρχηγοί θα διορίζουν βουλευτές, ο λαός θα ψηφίζει κόμματα και οι μετανάστες θα εκλέγουν κυβερνήσεις.» (!!!)

Πάνω που πρόσεξα την σοκαριστική έλλειψη φωτογραφιών διαπίστωσα ότι η Σελίς 5 τις έχει όλες μαζεμένες, και τις επτά , προφανώς για ασπρόμαυρη ευκολία.

Η αναζήτηση διαφημίσεων για το σοβαρό και ποιοτικό αναγνωστικό κοινό της εφημερίδας έπιασε! Στην τελευταία σελίδα καταχώριση για βιβλίο των εκδόσεων της Ακαδημίας Αθηνών. Πιο high-brow δε γίνεται.

ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ

Οι ακρότητες θα έκαναν την «Ε» πιο πικάντικη κι ενδιαφέρουσα, τώρα όμως το γλυκό φλάσμπακ με πράγματα που δεν έχεις καν ζήσει είναι πιο πετυχημένο χάρη στην Μπρεχτική τεχνική της αποστασιοποίησης: διαβάζεις τις ειδήσεις σα να μη συμβαίνουν τώρα, κι έτσι τις βλέπεις πιο καθαρά.

Η επικαιρότητα όχι εν βρασμώ, αλλά μέσα απ’ τα μάτια κάποιου που έχει δει πολλά, δεν εντυπωσιάζεται εύκολα – κι ούτε καταφεύγει σε κραυγαλέους πρωτοσέλιδους εντυπωσιασμούς για κάποια μέτριας σημασίας είδηση. Αυτή ακριβώς είναι η δύναμη της Εστίας: ούτε καταστροφολογία ούτε υπέμετρη χαρά. Μόνο μια (συχνά αστεία) στωϊκή αντιμετώπιση των πραγμάτων που πάλι μου θύμισε τον παππού μου.

Κάποιος που έζησε πολέμους, χούντες, πείνα και εξαθλίωση σιγά μην συγκλονιστεί από νέους φόρους, απ’ το γάμο μιας στάρλετ και απ’ το ότι ο Σαμαράς την είπε στον Παπανδρέου.

Ο χρόνος σταματά όσο διαβάζεις την Εστία και τα νέα παίρνουν τις σωστές τους διαστάσεις. Πλέον όλα τα βλέπεις από απόσταση. Από ψηλά – αλλά, περιέργως, όχι αφ’ υψηλού.


-----------------------------------------------


img141a
!αιεγ
.
.
.
.
.

Monday, January 18, 2010

Έντεκα της Δευτέρας [υπερβολές]

.
img130


1) Γεια! Την περασμένη εβδομάδα είδα τα στατιστικά του μπλογκ: και φέτος τέτοια εποχή μπαίνουν στο enteka εκατοντάδες άνθρωποι (μαθητές προφανώς) που κάνουν στο google αναζητήσεις όπως: «Το Ψέμα - Ζωρζ Σαρή περίληψη» και «ποια είναι η περίληψη του Μικρού Πρίγκιπα;». Έχω βάσιμους λόγους να υποψιάζομαι ότι δάσκαλοι και δασκάλες πρότειναν στους μαθητές να διαβάσουν στις γιορτές κάποιο λογοτεχνικό βιβλίο, και τα παιδιά αντί να διαβάσουν τα παραπάνω αριστουργήματα, περιμένουν τελευταία στιγμή να βρουν μια περίληψη, ως απόδειξη ότι το διάβασαν.

Απαράδεκτο κλέψιμο! Δεν ξέρουν τι χάνουν με το να μη διαβάζουν το Ψέμα και το Μικρό Πρίγκιπα… Τη μέρα που θα δω κάποιο google search του στυλ «Χρυσό Βουνό περίληψη» θα βρω το ip του παιδιού και τη διεύθυνσή του και θα πάω να του το διαβάσω ο ίδιος - με το ζόρι!


2) POWERPLAY

Δεν είναι καινούριο το παρακάτω πειραγμένο βίντεο, αλλά μόλις τώρα μου κόλλησε. Ένα απόσπασμα από ντοκιμαντέρ για το Σταρ Τρεκ, ο William Shatner μιλάει, ο Κάπτεν Κερκ πάνω στα βουνά, uptempo ηλεκτρονική μουσική αλά Daft Punk, ένα απίστευτα τέλειο κομμάτι!




3) Τίτλοι Επιθεωρήσεων: Αν ζούσε ο Ηλίας Πετρόπουλος σίγουρα θα είχε καλύτερα πράγματα να κάνει, αλλά παρ’ όλα αυτά εγώ θα του το πρότεινα: πρέπει να γίνει μια έρευνα-ανάλυση των τίτλων δευτεροκλασάτων επιθεωρήσεων και να εντοπιστεί το κομβικό σημείο στο οποίο τα έξυπνα ή απλώς σαχλά λογοπαίγνια αντικαταστάθηκαν απ’ τους πιο αλλοπρόσαλλους τίτλους όλων των εποχών. (Οι τίτλοι του Μάρκου Σεφερλή θα γέμιζαν ξεχωριστό κεφάλαιο.)

Το τελευταίο κρούσμα εντοπίστηκε στη Θεσσαλονίκη όταν βρήκα μια στοίβα με εκπτωτικά κουπόνια για την επιθεώρηση «και ξανά… ΠΑΣΟΚολλητό!» στο χασάπη της γειτονιάς μου (of all places!). Στην αφίσα του «ΠΑΣΟΚολλητού» ο Ψάλτης, ο Τσιβιλίκας ο Τόνυ Άντονυ κι ο Ευρυπιώτης φωτογραφίζονται με αποκριάτικες περούκες και γελάς και μόνο που τους βλέπεις – not.

[Στα υπόψιν: παρόμοια έρευνα να γίνει και για τα λογοπαίγνια στα ονόματα γυράδικων.]


4) Totally Looks Like...

janice-dickinson-totally-looks-like-the-evil-queen


5) Βίντεοκλιπ με γκεστ σταρς

Το Bad Girl της Μαντόνα είναι, νομίζω, ένα απ’ τα καλύτερα (και πιο παράξενα) βίντεο-κλιπ που γυρίστηκαν ποτέ. Μια συμπυκνωμένη ταινία, με περίεργη υπόθεση (το νόημα της οποίας συζητιέται ακόμα στο ίντερνετ, χωρίς να έχει βρεθεί κάποια άκρη) που σκηνοθέτησε το 1993 ο David Fincher. Ο Fincher είχε μόλις γυρίσει την πρώτη του ταινία, το Alien 3 και θα ακολουθούσαν βέβαια φιλμ όπως το 7even και το Fight Club, ταυτόχρονα όμως ήταν και συνεργάτης της Μαντόνα απ’ τα παλιά και χάρη σ’ αυτόν υπήρξαν αριστουργηματικά κλιπ της όπως το Vogue, το Express Yourself και το εξαιρετικό Oh Father.

Τέλος πάντων, ο γκεστ σταρ του Bad Girl είναι ο Christopher Walken που παίζει τον φύλακα άγγελο (ή άγγελο του θανάτου;) της πρωταγωνίστριας. Αυτή, πλούσια επιχειρηματίας ζει την απόλυτη παρακμή, αλκοόλ, τυχαίο σεξ, περιπέτεια κλπ. Το κλιπ ξεκινά με το θάνατό της και με φλάσμπακ το μυστήριο κοντεύει να λυθεί. Λίγο πριν το τέλος το τραγούδι σταματά και ο Walken μπαίνει στο δωμάτιο της Μαντόνα καθώς αυτή ετοιμάζεται για ένα επικίνδυνο παιχνίδι και…




6) OSCAR WILDE’S Quote-of-the-week

hzcpHGYzFqwyaclqS4Cj188po1_500

"The secret of life is to appreciate the pleasure of being terribly, terribly deceived."


7) Δελτίο Τύπου: Αξιοποιώντας τις νέες δυνατότητες επικοινωνίας μέσω του Διαδικτύου, το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) δίνει τον λόγο σε νέους συγγραφείς, με στόχο τη δημιουργία ενός φυτώριου ιδεών και απόψεων της νεότερης γενιάς που έχει άμεση επαφή με την μπλογκόσφαιρα.

Οι συγγραφείς καλούνται να γράψουν στο ιστολόγιο του ΕΚΕΒΙ (http://ekebi.wordpress.com/) κείμενα που αφορούν το έργο τους, διατυπωμένες απόψεις γύρω από τη λογοτεχνία αλλά και την επικαιρότητα, ματιές στο παρόν και το παρελθόν της νεοελληνικής γραμματείας, προσωπικές αποτιμήσεις, σχόλια ή και σημειωματάριο δοκιμής για την εν προόδω δουλειά τους.

Την αρχή κάνει η πεζογράφος και μεταφράστρια Αργυρώ Μαντόγλου, η οποία ανάρτησε τα πρώτα της κείμενα στο ιστολόγιο στις 4 Ιανουαρίου 2010. Στη συνέχεια θα ακολουθήσουν, αναλόγως, λογοτέχνες που διαθέτουν μεγάλη εμπειρία στη χρήση του Διαδικτύου με δικές τους προσωπικές ιστοσελίδες, δημοσιεύσεις σε ηλεκτρονικά περιοδικά, χρήση ιστολογίων (blogs) κ.ά. Συγκεκριμένα, το προσεχές διάστημα θα συνεργαστούν οι: Δημήτρης Αθηνάκης (18/1-1/2), Αμάντα Μιχαλοπούλου (1/2-15/2), Δημήτρης Σωτάκης (15/2-1/3) και έπεται συνέχεια…


8) ΟΝΕΙΡΑ ΜΕ ΔΙΑΣΗΜΟΥΣ

degree%20rainbows_26
(σήμερα ένα όνειρο της ‘Α, Μπα?’)

Λοιπόν περπατούσα αμέριμνη σε μία προκυμαία και ένιωσα μια αναστάτωση γύρω μου. Είδα κάμερες, είδα φώτα, είδα τη Cynthia Nixon... βρέθηκα στο σετ του Sex and the City! Περιχαρής άρχισα να της μιλάω, ευγενέστατη αυτή αλλά αμέσως τη ρωτάω αν είναι εκεί η Sarah Jessica Parker. Moυ λέει να εκεί είναι, τρέχω εγώ και βγαίνουν κάτι λόγια από το στόμα μου που δεν σκόπευα να πω, του στυλ I'm your biggest fan και I love you, όλα τα κλισέ, και σκέφτομαι "μα τι λέω"! Και ταυτόχρονα σκέφτομαι, εντάξει λίγο γλύψιμο χρειάζεται για να μου μιλήσει. Αυτή άβαφη, λίγο σα σκιάχτρο, αλλά ευγενέστατη χαμογελαστή και πολύ φιλική. Τότε σκέφτομαι το μπλογκ μου, και της λέω : να σε βγάλω φωτογραφία?

Αμέσως αυτή αλλάζει ύφος και της λέω εντάξει εντάξει, όχι φωτογραφία, καταλαβαίνω (είπαμε, άβαφη και σκιάχτρο) και μετά συμπληρώνω: Θα το γράψω όμως στο μπλογκ μου. Αυτή αρχίζει να αγριεύει και της λέω αυτολεξεί "Ιt's a shitty blog, it's in greek. Nobody reads it". Aυτή ανακουφίζεται, γελάει, λέει χαχα, in greek, του στυλ δεν ξέρω ελληνικά, δεν πρόκειται να το διαβάσω και ούτε που με νοιάζει τι θα γράψεις. Ξαφνικά μπαίνουν όλοι σ'ενα βανάκι, ξεκινάνε, εγώ θυμάμαι ότι δε μίλησα καθόλου στη Cynthia, τρέχω να χαιρετήσω να μη φανώ γαϊδούρα που την έφτυσα για την πρωταγωνίστρια αλλά είναι αργά, απομακρύνεται...


*Ήρθε κάποιος διάσημος στον ύπνο σας; enteka11@gmail.com


9) ΠΟΠ ΦΛΑΣΜΠΑΚ


Greatest movie freak-out ever - Pia Zadora in ‘The Lonely Lady’.
-
-
 enhanced-buzz-26078-1259891620-0

10) Bits and Pieces!

ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΕΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΩΝ – η αγαπημένη μου είναι αυτή των daft punk. /// Ρεπορτάζ για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση: «...μετεβλήθη εντός μου ο ρυθμός του κόσμου» /// Αρχειακό: Ο περίφημος καβγάς στο σπουδαίο λογοτεχνικό περιοδικό Επιθεώρηση Τέχνης. /// Ενδιαφέρον άρθρο για την ταινία ΝΗSOS και την ιερατική ομοφυλοφιλία. /// το πιο πετυχημένο πράγμα στο ελληνικό next top model είναι, φυσικά, η μουσική των τίτλων... /// ζωγραφιές με τον Μόρισεϊ: drawmorrissey /// Πώς είναι τα γραφεία συγγραφέων; /// Είναι λίγες οι φορές που το κοινό ενός stand up κωμικού είναι πιο αστείο/γελοίο απ’ τον ίδιο τον κωμικό: Who needs the 'comedy' part of a comedy tape when all you really need is the audience reactions? Σαν το «Γκαρφιλντ χωρίς τον Γκάρφιλντ» - ένα είδος βίντεο-αρτ… /// Μια Έγχρωμη Ταινία Του 19ου Αιώνα /// Ένας ειδικός στις ψυχοθεραπευτικές ιδιότητες της μουσικής ήταν τις προάλλες στην τηλεόραση και είπε πως το κομμάτι με τις περισσότερο τέτοιες ιδιότητες είναι η σονάτα 448 για δύο πιάνα του Μότσαρτ. Μπορείτε να ακούσετε μέρος της, εδώ. Ο μόνος κίνδυνος είναι να σας αποσπάσει την προσοχή η σκηνοθεσία, λες και βλέπεις σαπουνόπερα. /// Το περιοδικό KONTEINER της Ελευθεροτυπίας έχει ένα καταπληκτικό και γεμάτο πράγματα σάιτ. /// απίστευτο φωτορομάντζο με το Ρετιρέ /// Οι δίδυμοι της θεσνίκης (οι γνωστοί, αυτοί που χαιρετούν τον κόσμο στις εκδηλώσεις) /// Μια άλλη πλευρά του Κέρμιτ απ’ το Muppet Show: /// http://mon.otonous.info/ /// Ted Bafaloukos Taught Us Everything We Know About Jamaica: μια τέλεια συνέντευξη (που όπως είχα γράψει «η γοητεία της βρίσκεται και στο ότι δεν υπάρχει online») είναι τώρα και online – περιέργως χωρίς να χάσει τη γοητεία της… /// steampunk: τόσο ωραίο όσο ακούγεται /// stopthatsound.blogspot.com  /// Εξαιρετικές ιστορίες: με 123 λέξεις. /// Βίντεο: Το Λος Άντζελες Σε Timelapse /// Σαν σήμερα...? (με δύο αρχειακά πρωτοσέλιδα) /// H Madonna έδωσε ήδη 250.000 δολάρια για τους πληγέντες απ' το σεισμό στην Αϊτή και στέλνει αυτό το μήνυμα.

2145867756_7ae3a53ced_o

11) Πώς πέρασα το Π/Σ/Κ: Πήγα για πατινάζ στο παγοδρόμιο στην πλατεία Δικαστηρίων. Γύρω γύρω μαζεύεται πάντα κόσμος και κοιτούν αυτούς που κάνουν, πράγμα που τις πρώτες φορές με έκανε να νιώθω άβολα, ευτυχώς όμως είμαι καλούτσικος και κανένας δε με κοιτάει. Πάντα βλέπουν και σχολιάζουν μόνο αυτούς που κάνουν καταπληκτικές φιγούρες ή αυτούς που πέφτουν (κυρίως αυτούς που πέφτουν) οπότε τελικά νιώθω τελείως αόρατος. / Τα γενέθλια του Γ.: τέλεια τούρτα με σαντιγύ, κόσμος στο σπίτι, λίγο κρασί, πολύ γέλιο. / Το μεγάλο μου κόλλημα είναι το Celebrity Big Brother, το αγγλικό, στο Channel 4: οι διάσημοι που συμμετέχουν δεν είναι και τόσο διάσημοι, αλλά είναι καθημερινό και εθιστικό και αστείο και, πραγματικά, δεν μπορώ να ζητήσω περισσότερα από ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα. / Άλλο κόλλημα του ΠΣΚ αυτά τα παιχνίδια defence για τον υπολογιστή που χτίζεις πύργους και περιμένεις τους εχθρούς να περάσουν. / Συνεχίζω να διαβάζω (και τώρα σχεδόν τελειώνω) το Εμβατήριο Ραντέτσκι του Γιόζεφ Ροτ, στην έκδοση των εκδόσεων Ροές, όχι στην άλλη. Στην έκδοση αυτή η μετάφραση είναι του μπαμπά μου και τώρα καταλαβαίνω γιατί παίνεψαν τη μετάφραση τόσο πολύ οι κριτικοί (με διθυραμβικά σχόλια). Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πού τις είχε όλες αυτές τις λέξεις ο μπαμπάς μου – όταν τον έβλεπα να μεταφράζει το βιβλίο απ' τα γερμανικά, ποτέ δε χρησιμοποιούσε λεξικό: η ποιητική, εκλεπτυσμένη, πρωτότυπη και ακριβής γλώσσα της μετάφρασης μου έδειξε μια ολόκληρη πλευρά του συγκεκριμένου ανθρώπου που αγνοούσα: δυο δεκαετίες ζούσαμε στο ίδιο σπίτι και, παρ’ όλο που μιλούσαμε πολύ, ποτέ δεν τον είχα ακούσει να χρησιμοποιεί όλες τις θαυμαστές και σπάνιες παραλλαγές των λέξεων του Εμβατηρίου Ραντέτσκι. / Όλο το Σαββατοκύριακο τραγουδούσαμε karaoke: έχουμε αγοράσει το μηχάνημα και κατεβάσαμε τραγούδια που μας αρέσουν, από Μόρισεϊ και Soul II Soul μέχρι Prince και Massive Attack. Α, και τα άπαντα των Stock Aitken Waterman. Είναι το πιο τέλειο πράγμα. Μια φίλη μου είπε ότι τραγουδάω καλά (κυρίως επειδή δεν είμαι φάλτσος, αυτό μόνο) και με προέτρεψε να πάω σε κάποιο ριάλιτι. Πέθανα στο γέλιο, γιατί σκέφτηκα όλους αυτούς που πάνε και τραγουδάνε ακαπέλα στις οντισιόν και είναι χάλια (όπως θα ήμουν κι εγώ) και μετά απορούν και τσατίζονται που τους κόβουν και λένε «εμένα όλοι οι φίλοι μου μου είπαν να έρθω γιατί τραγουδάω καλά!»

----------------------------------------------------


img130a
!αδάμοδβ ήλακ
.
.
.
.
.

Monday, January 11, 2010

Έντεκα της Δευτέρας [addressing phrase]


img343

1) Στις χριστουγεννιάτικες κάρτες, στις αφιερώσεις των δώρων που μου έδωσαν, στα πρόχειρα σημειώματα - είναι γεγονός: ο κόσμος μπερδεύει το 2010 με το 2000. Όλα τα χειρόγραφα σημειώματα που ανέφερα είχαν σβησμένη και διορθωμένη την ημερομηνία. Αυτή που έβγαινε φυσικά όταν πήγαινες να γράψεις (πέρα απ’ το 2009, το οποίο πήγαινα να γράψω ενστικτωδώς λόγω συνήθειας) ήταν το 2000. Ίσως γι’ αυτό μου βγήκε και το προηγούμενο ποστ ένα tribute στην αρχή του μιλένιουμ. [Έγραφα μάλιστα γι' αυτήν που  είχαμε κάνει μαζί την αλλαγή της χιλιετίας με κάτι αστραφτερά γυαλιά που γράφαν 2000, και πώς προσπαθούσα να την ξαναεντοπίσω με τελείως ρεζιλευτικά αποτελέσματα. Αν είναι δυνατόν: διάβασε το ποστ και μου έγραψε αμέσως! Η αναζήτηση (που είχε ξεκινήσει εδώ και χρόνια) είχε αίσιο τέλος, στο 2010, χάρη στο μπλογκ. Μάλιστα είχε κρατήσει τα γυαλιά και χτες τα έβγαλε φωτογραφία. Και μου την έστειλε.]

Picture0004

Σκέφτομαι πάντως πώς θα είναι για τους μικρούς μαθητές. Όταν πήγαινα δημοτικό και γράφαμε την ημερομηνία κάθε μέρα στον πίνακα, η αποχώρηση του 1985 και η αντικατάστασή του απ’ το 1986 ήταν ένα γεγονός κοσμοϊστορικό. Στο παιδικό μου μυαλό που δεν είχε καμία αίσθηση του χρόνου ακόμα (και τι τυχερό που ήταν γι’ αυτό!) ήταν σαν να είχαν να είχαν περάσει αιώνες. Και μετρούσαμε τα χρόνια για το 2000, τότε που θα ήμασταν «μεγάλοι» (22 χρονών).

Δεν νομίζω πως τότε που η κιμωλία μπερδευόταν σχεδόν από μόνη της κι αντί να γράψει 1986 συνέχιζε, για μερικές ημέρες, να γράφει στον σχολικό πίνακα 1985, θα μπορούσα να είχα φανταστεί πως κάποτε, με την ίδια ευκολία το χέρι μου θα μηδένιζε τον αιώνα, πως αντί για 2010 θα έγραφε κατά λάθος 2000, σαν τα περασμένα δέκα χρόνια να μην υπήρξαν ποτέ.

Ή ακόμα χειρότερα: σαν να κράτησαν τόσο όσο είχα νιώσει μικρός πως είχε κρατήσει εκείνο το μακρινό, τεράστιο, απόκοσμο 1985.

2) Ακολουθήστε τις οδηγίες.

CLvcc

για μεγάλη εικόνα κλικ εδώ.

3) Ο Ξανθός Μάγος ήταν ο παιδικός μου εφιάλτης. Και ξαφνικά βρέθηκα να οδηγάω προς Χαλκιδική, στο κτήμα του για να τον γνωρίσω.

img101

Η συνέντευξη που του πήρα για το VICE ξεκινάει με αφήγηση - κάπως έτσι:

Καθώς η συρόμενη είσοδος κλείνει πίσω μου και παγιδεύομαι στη φάρμα του Ξανθού Μάγου στη Χαλκιδική, νιώθω πως δεν είμαι πια στην Ελλάδα. Βόλτα στο κτήμα, στα άγρια ζώα - δίπλα μας τεράστια σκυλιά, τίγρεις και λιοντάρια. Η φάση είναι συναρπαστική και τρομακτική ταυτόχρονα, όπως άλλωστε και τα σόου του Ξανθού Μάγου που έγινε παγκοσμίως γνωστός για τα σπλάτερ, γεμάτα αίμα, νούμερά του στα οποία κοβόταν με ηλεκτρικά πριόνια.

Το σπίτι είναι τελείως αλλοπρόσαλλο: απέξω μοιάζει με μπλε και χρυσό πύργο του λούνα παρκ, και μέσα με ποπ καλειδοσκόπιο όπου η Δυναστεία συναντά το Twilight Zone. Στο τεράστιο σαλόνι ακούγεται ο ήχος ενός καταρράκτη. Γνωρίζω την τέλεια οικογένειά του και σκέφτομαι πως η ζωή τους θα μπορούσε να γίνει ριάλιτι, σαν το The Osbournes - μόνο που αυτό το ριάλιτι θα ήταν ενδιαφέρον…

Βλέπω γύρω μου: αρχαιοελληνικά αγάλματα από χρυσό, χαλιά από λιοντάρια, μικροσκοπικές καραμπίνες, έναν μεγάλο Αη Βασίλη με σαξόφωνο, δεκάδες τεράστια μπιμπελό απόκοσμης πολυτέλειας, πόρτες που μοιάζουν να μην οδηγούν πουθενά, κινούμενους πίνακες, ένα σωρό κουφά σουβενίρ, σκηνικά βγαλμένα από κάποια θρίλερ εκδοχή της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων – ακόμα και το δωμάτιο της τουαλέτας είναι κυκλικό!

«Τι φανταζόσουν;» μου λέει. «Στο σπίτι του μάγου ήρθες. Δεν το περίμενες πως θα ’ταν μαγικό;»


*η συνέντευξη στο vice που κυκλοφορεί τώρα – δωρεάν.


4) 'Ενα φωτογραφικό φλάσμπακ (που σκάναρα απ’ το περιοδικό της νέας Ολυμπιακής.)

img652

img654

img653

img651


5) ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ

media trip (1)

Το πείραμα τελείωσε. Σε έντεκα εβδομάδες διάβασα έντεκα καθημερινές εφημερίδες προσπαθώντας να βιώσω την ξεχασμένη σχεδόν τέχνη του καθημερινού αναγνώστη χειροπιαστού εντύπου – και να καταγράψω την εμπειρία. Είχα χρόνια να διαβάσω καθημερινές εφημερίδες στο χαρτί, συνήθως τις διάβαζα στο ίντερνετ, και είμαι πια σίγουρος πως η εμπειρία δε συγκρίνεται με το βιαστικό, αποσπασματικό και συχνά αφηρημένο σλάλομ στα λινκς και στις ηλεκτρονικές εκδόσεις τους.

Το χαρτί νίκησε, στο μυαλό μου, κι ενώ το πείραμα τελείωσε εγώ θα συνεχίσω να παίρνω κάθε τόσο εφημερίδες απ’ το περίπτερο και να τις διαβάζω με την ησυχία μου, να αφοσιώνομαι σ’ αυτές. Κρατάω βέβαια και σαν μελλοντικό μπόνους την Εστία, ίσως να γραφτεί σε επόμενο, έκτακτο media trip μιας και έχει πολύ ενδιαφέρον ως εφημερίδα.

Οι έντεκα εβδομάδες ήταν οι εξής:

Απογευματινή /// Αυριανή /// Αδέσμευτος Τύπος /// Η Χώρα /// Ριζοσπάστης /// Espresso /// Ελεύθερος Τύπος /// Τα Νέα /// Καθημερινή /// Αγγελιοφόρος και Μακεδονία /// Ελευθεροτυπία.


--

1456960(2)
6) Bits + Pieces #1: (επάνω, είναι φυσικά η φωτογραφία του 2009, μέσω popoculture + ένα σχετικό (πειραγμένο) ποστ με τίτλο Sweet Charity…) /// o marilyn τα βρήκε με τον madonna! / Ένα νέο εξαιρετικό ελληνικό σάιτ - Phresh.gr/// Το πιο ανησυχητικά περίεργο νυχτερινό μαγαζί της Αθήνας είναι στο Γκάζι και λέγεται Grande Dame… /// Η επιστολή Βλαστάρη μετά την απομάκρυνσή του απ’ την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία: χαμός [+ η Κατερίνα Σχινά για τη δική της εμπειρία με την Ελευθεροτυπία και το Γιώργο Χρονά…] /// Etten: μια συνέντευξη έργο τέχνης /// Οι αναγνώστες του popjustice ψήφισαν για όλες τις μουσικές (ποπ) κατηγορίες της χρονιάς και να τα αποτελέσματα. /// Η ομιλία της Τζούντιθ Μπάτλερ στο Ινστιτούτο Γκαίτε /// Καταπληκτικό: Πρωτοχρονιές σε αποκόμματα του προηγούμενου και προπροηγούμενου αιώνα. /// Η δική μου άποψη: Έντεκα σημαντικές ταινίες κινουμένων σχεδίων από τη δεκαετία που πέρασε. /// Πρόσφατη ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Σαββόπουλου  /// Ας το πω εδώ: ανυπομονώ να ξαναδώ το Avatar σε 3D στο σινεμά... [+ η γλώσσα του avatar] /// Θέλω να γίνω top artist, θέλω να γίνω το νέο big thing - NEW TV TALENT SHOW by SAATCHI ///


7) Δραγώνα: Ο Μίκης Θεοδωράκης, η Ακαδημία Αθηνών, η νεολαία του ΛΑΟΣ, οι αριστεροί πατριώτες συντάκτες της Ελευθεροτυπίας, πιθανότατα κι εσείς: αυτά ήταν μερικά από τα θύματα της μαύρης προπαγάνδας εναντίον μιας σημαντικής πανεπιστημιακού, της Θάλειας Δραγώνα. Ήταν ίσως ο πιο βρώμικος πόλεμος των τελευταίων χρόνων που επιτέλους τελείωσε με την αποκάλυψη της αλήθειας, όταν δηλαδή κάποιος έκανε κάτι πολύ απλό. Διάβασε το βιβλίο της. Μέχρι τότε δεκάδες χιλιάδες σελίδες του ίντερνετ αντέγραφαν η μία απ’ την άλλη τα ψεύτικα quotes απ’ το βιβλίο της Δραγώνα στο οποίο υποτίθεται μας έβριζε δίνοντας ρεσιτάλ ανθελληνισμού. Πέρασαν μήνες αλλά το πολύ απλό τελικά συνέβη: Το Jungle Report πήρε φράση φράση τα αποσπάσματα που όλοι, για δικούς τους λόγους, δέχονταν σαν πραγματικά και τα συνέκρινε με όσα γράφονται στ’ αλήθεια στο βιβλίο. Θέλω πολύ να δω πόσοι άλλοι εκτός από αυτόν θα ζητήσουν συγνώμη απ’ την (αξιοπρεπέστατη) Θάλεια Δραγώνα για τα ψεύδη και τις απειλές. * Όλη η αλήθεια στο ποστ του Jungle Report


--


img105

8) Αυτοαναφορικό Φλασμπακ

Πριν από ένα χρόνο στο enteka.
Έντεκα αγαπημένα τραγούδια με samples / Μια διαδρομή με τρένο προς Αθήνα / Το (μακάβρια αστείο) σημείωμα αυτοκτονίας του Καρυωτάκη / Έντεκα σπάνια βίντεο του Andy Warhol (και μια ιστορία με μπανάνες) / Μαρία Ρεζάν / optical illusions / Παλιές καλτ τηλεοπτικές διαφημίσεις / Έντεκα διαφορετικά εξώφυλλα για το Φύλακα στη Σίκαλη / Κούνεβα / Αναζητώντας το Χαμένο Χρόνο του Προυστ – σαν ευαγγέλιο / Έντεκα αλλόκοτες εικόνες της Diane Arbus και μια ιστορία / κλπκλπ
Ιανουάριος 2009

Πριν από δύο χρόνια στο enteka
Έντεκα αγαπημένοι μου ήρωες παιδικών βιβλίων / Το σάιτ του Παπαϊωάνου (και δύο χρόνια μετά το blog του ακόμα κοιμάται…) / Mental Hospital Phone Menu / Έντεκα για τον Τομ Κρουζ και την Σαϊεντολογία / Ο κηπουρός που περίμενε μάταια να πληρωθεί / Έντεκα ωραία εξώφυλλα δίσκων / Μαντόνα εναντίον Σίντυ Λόπερ – στο Muzine. / Μαρίνα Κώνστα – ο δίσκος αποκάλυψη. / Έντεκα μυστικά ενός δωματίου χτυπημένου απ’ τη θύελλα / Πρωτοχρονιές του Ραδιοφώνου / κλπκλπ
Ιανουάριος 2008

Πριν από τρία χρόνια στο enteka
Έντεκα τραγούδια που είναι ενδέκατα στους δίσκους τους / Έντεκα ξεχωριστοί αριστερόχειρες: Germaine Greer, Μπαράκ Ομπάμα (πριν κατέβει καν υποψήφιος) κλπ. / Οι ιστορίες των Όσκαρ / Τι έγινε με το άρθρο 24; / Έντεκα αγαπημένα μου σινεμά που έχουν πια κλείσει / Marshall Mc Luhan και είναι το μέσο μήνυμα ή μασάζ; (Η σωστή απάντηση είναι μασάζ!) / Τα αυτόγραφα του Douglas Coupland και η παγκόσμια συνομωσία των αριστερόχειρων. / Έντεκα απ’ τα αγαπημένα μου μπλογκς (από τότε – με αφορμή το κλείσιμο του Μόνιτορ) / κλπκλπ
Ιανουάριος 2007


9) OSCAR WILDE’s Quote-of-the-week

tumblr_kspfayiNlD1qzc4eao1_500

Most people are other people. Their thoughts are someone elses opinions, their lives a mimicry, their passions a quotation.


--


img649

10) Bits + Pieces #2: (πάνω ένα απόκομμα που βρήκα σε ένα παλιό Seventeen μιας φίλης. Η χρονιά είναι νομίζω το 1988 και παρουσιάζεται ο φέρελπις εικαστικός Νίκος Αλεξίου – ίσως η πρώτη του παρουσίαση. Σήμερα ο Αλεξίου είναι γνωστός και καταξιωμένος, με σχετικά πρόσφατη συμμετοχή στη Μπιενάλε της Βενετίας κλπ κλπ). /// 100-amazing-vintage-and-retro-website-designs (μέσω media*) /// Πάνος Χ. Κούτρας + Μίνα Ορφανού. Τηλεοπτική συνέντευξη για τη «Στρέλλα». (Είναι απίστευτο ότι η Μίνα Ορφανού, χωρίς να είναι ηθοποιός, απάντησε σε μια αγγελία και τελικά έδωσε αυτή την ερμηνεία…) /// Δισκογραφικά (για τη χρονιά που τελειώνει). Μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση. /// Πρόστιμο για αυθαίρετα στη Φωτεινή Πιπιλή. /// Η περιπλάνηση του Τεντέν στην ιστορία (και το καθεστώς υπό το οποίο τον δημιούργησε ο Ζορζ Ρεμί) /// Ένα συναρπαστικό αφιέρωμα που έκανε ο Observer το 1990, με προβλέψεις για το πώς θα ήταν η ζωή είκοσι χρόνια μετά, δηλαδή το 2010, δηλαδή σήμερα… /// Η καλύτερη ανασκόπηση της χρονιάς και φέτος ήταν του WinterAcademy /// Why David Lynch Turned Down 'Return of the Jedi' /// Η Σοφία Φιλιππίδου και η ραδιοφωνική της συνέντευξη στο Melodrama. /// Η πιο αστεία/ηλίθια περσινή είδηση: οπαδοί επιτέθηκαν σε λάθος λεωφορείο. /// Τώρα το ΚΚΕ εναντίον της (νεκρής πλέον) Έλλης Παππά. Μια ενδιαφέρουσα υπόθεση... /// Φοβερό: trailer mash-ups! /// UPDATE: έχω αηδιάσει ακόμα κι εγώ με την αυτοαναφορικότητα αυτού του ποστ, αλλά δεν κρατιέμαι να μη βάλω και τη συνέντευξή μου στον Πάνο Μιχαήλ, βλακείες λέω, αλλά ο Πάνος έκανε τέλεια δουλειά με τις απαίσιες φωτογραφίες μου που του έστειλα. Εδώ


11) ADDRESSING PHRASE

happy_birthday_cookie
(Αφιερωμένο σε όσους τυχόν έχουν γενέθλια αυτή την εβδομάδα – αλλά κυρίως στο γιώργο.)

Βλέπαμε μια ταινία πριν κάποιο καιρό και ο ήρωας είχε γενέθλια. Του τραγουδούσαν το “For He’s a Jolly Good Fellow”. Είπα στους άλλους: «Πάντα αυτό τραγουδάνε στις ταινίες, αντί για το Happy Birthday - το Happy Birthday είναι τόσο ακριβό που κανένας σκηνοθέτης δεν θέλει να αγοράσει τα δικαιώματα του.» Ήταν κάτι που είχα παπαγαλίσει χωρίς να ξέρω όμως κάτι παραπάνω. Και μπήκα να το ψάξω.

Η μουσική του Happy Birthday γράφτηκε από δύο Αμερικανίδες το 1883 και δεν αναφερόταν σε γενέθλια – λεγόταν Good Morning to All. Μετά από δεκαετίες κάποιος σκέφτηκε να αλλάξει τους στίχους για να ταιριάζουν στα πάρτι γενεθλίων, η πρώτη φορά που εμφανίστηκαν γραπτά οι νέοι στίχοι ήταν το 1912. Κανένας (ούτε οι συνθέτριες ούτε ο μετέπειτα στιχουργός), δεν σκέφτηκε να κατοχυρώσει το δημιούργημά του. Μεγάλο λάθος.

Κάποιοι απατεώνες είπαν το 1935 ότι το Happy Birthday είναι δικό τους κι έτσι τότε μια μικρή εταιρία απέκτησε το copyright... Το 1990 η Warner Chappell αποφάσισε να αγοράσει την εταιρία αυτήν δίνοντας 15 εκατομμύρια δολάρια. H Warner υποστηρίζει ότι το copyright του 1935 είναι νομότυπο άρα θα έχει τα δικαιώματα του τραγουδιού μέχρι το 2030 (!) στην Αμερική και μέχρι την 31 Δεκεμβρίου του 2016 στην Ευρώπη. Μετά όποιος θέλει θα μπορεί να χρησιμοποιεί το Happy Birthday όπου θέλει.

Η Warner Chappell είναι πολύ αυστηρή: δεν επιτρέπει καμία δημόσια αναπαραγωγή του κομματιού εκτός αν πληρωθεί εκ των προτέρων και απαγορεύει σε σερβιτόρους εστιατορίων να το τραγουδούν σε πελάτες που γιορτάζουν. Και επίσης ζητάει 10.000 δολάρια από κάθε παραγωγό που θέλει να χρησιμοποιήσει το τραγούδι στην ταινία του. Δεν μου φαίνονται και πάααρα πολλά – αν γύριζα μια ταινία εξωφρενικού προϋπολογισμού νομίζω ότι θα αγόραζα το Happy Birthday και για να ακουστεί στη σκηνή - γενεθλίων κυρίως για το γαμώτο. Και, για να κάνω τη διαφορά. Εδώ και χρόνια παρατηρώ όλα τα κινηματογραφικά πάρτι γενεθλίων περιμένοντας για τη μία, τη μοναδική ταινία στην οποία αντί για το He’s a Jolly Good Fellow ή διάφορα άλλα ψιλοάσχετα Happy Birthday με άλλη μουσική, θα ακουστεί το διασημότερο αγγλικό τραγούδι όλων των εποχών.

[update: τη βρήκα, στο νέο φιλμ του Γούντι Άλλεν ο ήρωας πλένει τα χέρια του τραγουδώντας ψυχαναγκαστικά το Happy Birthday. Μπράβο Γούντι.]


[“For some reason this candle-birthday-song decided to start singing after a year it was just sitting there....”]


*οι στίχοι του τραγουδιού απ’ τη Wikipedia

Happy Birthday To You:


title

title

addressing phrase

title


-------------------------------------------------


img343a
;αρέΜ αιοπάΚ
.
.
.
.
.