Sunday, January 28, 2007

Έντεκα (ενδέκατα τραγούδια)

Ξέρουμε πόσο μεγάλο ρόλο παίζει η σειρά των τραγουδιών σ' ένα δίσκο. Στους ‘εμπορικούς’ δίσκους τα ‘καλά’ τραγούδια μπαίνουν συνήθως στην αρχή, άντε μέχρι το 7 ή το 8 – το attention span που έχει το ευρύ κοινό θεωρείται μικρό. Τα γεμίσματα μπαίνουν στο τέλος, όταν κανείς δεν προσέχει πια. Στους ‘μη εμπορικούς’ μπορεί να συμβεί το αντίθετο και αριστουργήματα να θαφτούν προς το τέλος, κλείνοντας πονηρά το μάτι στον Επίμονο Ακροατή. [Κάποτε το Q είχε γράψει ότι αφού ερεύνησε, ας πούμε, 1000 καλούς δίσκους κατέληξε ότι τα καλύτερα τραγούδια ήταν συνήθως τα έβδομα –ή τα τέταρτα, δεν θυμάμαι καλά.]
Υποθέτοντας όμως μια αυθαίρετη μυστικιστική σημασία του αριθμού 11, διάλεξα μερικά τυχαία cd απ’ το ράφι, ξανάκουσα το εντέκατο τραγούδι τους και προσπάθησα μάταια να βρω κάποιο νόημα.

*Πατώντας τα λινκ τους τα τραγούδια ακούγονται κατευθείαν. Για download σώστε με δεξί κλικ. Για το ίδιο θέμα: Flipside - Winter Academy

1) 075992725620 Clockwork Orange OST. Στο σάουντρακ του Κουρδιστού Πορτοκαλιού το Νο11 είναι ένα τέλειο και πολύ κουφό μονόλεπτο τραγουδάκι με τον τίτλο I want to marry a lighthouse keeper.
2) B00005A9ZC.02.LZZZZZZZDaft Punk – Discovery. Εδώ τυχαίνει το 11 να είναι το αγαπημένο μου του δίσκου. Το όχι και τόσο αντιπροσωπευτικό τους Veridis Quo, με βάζει σε ένα τριπ στο οποίο α) ταξιδεύω σε ένα σκοτεινό τούνελ β) καταλήγω σε ένα βρετανικό '80ς σαλόνι με την τηλεόραση να παίζει κινούμενα σχέδια.
3) madonna-like_a_prayer_a Madonna – Like a Prayer. Σήμερα διαπίστωσα ότι οι περισσότεροι απ’ τους αγαπημένους μου '80ς δίσκους είχαν δέκα τραγούδια. Ευτυχώς το Like a Prayer τα κατάφερε στο τσακ. Τελευταίο και ενδέκατο είναι το Act of Contrition μια παραγωγή του Prince (ως The Powers that Be): ένας δίσκος που παίζει αντίστροφα samples του Like a Prayer, οι κιθάρες του Prince, κι η Madonna που απαγγέλλει μια αλλόκοτη προσευχή στη διάρκεια της οποίας φτάνει στον Παράδεισο, αλλά δεν την αφήνουν να μπει γιατί σύμφωνα με το κομπιούτερ δεν είναι στη λίστα. Τελειώνει ουρλιάζοντας “What you mean it’s not in the computer? I have a reservation”.
4) The_Cranberries_-_No_Need_To_Argue Cranberries – No Need to Argue. To Yeat’s Grave, για τον τάφο του συγγραφέα - ποιητή. [Άκουγα συνέχεια αυτό το δίσκο κι ήθελα να μάθω περισσότερα για τον W.B. Yeats. Τότε δεν υπήρχε το ίντερνετ και αναγκάστηκα να γραφτώ στη βιβλιοθήκη του Βρετανικού Συμβουλίου για να δανειστώ την βιογραφία του καθώς και κάτι ογκώδη βιβλία με ποιήματα (μια λιγότερο εύκολη από το σερφάρισμα διαδικασία που όμως μόνο καλό μου έκανε.)]
5) DUMMY Portishead – Dummy. «Το τελευταίο του δίσκου είναι όλα τα λεφτά», μου είχε πει ο πωλητής, αλλά δεν είχε δίκιο. Μπορεί το ενδέκατο και τελευταίο Glory Box να είναι εξαιρετικό το ίδιο όμως συμβαίνει και με τα υπόλοιπα δέκα.
6) greatest Eurythmics – Greatest Hits. Απ’ τα πρώτους δίσκους που πήρα σε compact disc, το αγόρασα κατά τη διάρκεια ενός ονειρεμένου παιδικού ταξιδιού στην Αθήνα. Το 11ο τραγούδι Miracle of Love μου φαινόταν τότε το πιο βαρετό. Έχω αλλάξει γνώμη.
7) 5203037203122 K. Βήτα & Μ. Χατζιδάκις – Transformations. Love Her. Θυμάμαι στην έκθεση του Κ.Β. στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης είχε μια προβολή με κάτι σαν βίντεο κλιπ (με τέλεια σχέδια) του τραγουδιού. Κάθισα και το είδα γύρω στις 10 φορές.
8) B0000254MY.01.LZZZZZZZ Chumbawamba – Uneasy Listening. Κάποιου είδους best της πρώτης περιόδου των Chumbawamba. Το 11 είναι το Bigmouth Strikes Again (όχι το γνωστό).
9) 859 Κlaus Nomi – The Collection. Εδώ χτύπησα διάνα. Το 11 είναι το τραγούδι για το οποίο αγόρασα το cd. To Ding Dong the Witch is Dead είναι εξαιρετικό, λες κι ακούς ποπ όπερα κινουμένων σχεδίων.
10) lost Lost Highway OST. Ανάμεσα στις περίεργες παραγωγές του Trent Raznor και στα τραγούδια των Rammstein και των Marilyn Manson υπάρχει κι αυτό το κομμάτι του Angelo Badalamenti (μόνιμου συνεργάτη του Ντ. Λιντς) με τον εύγλωττο και περιγραφικό τίτλο Fred & Renee Make Love.
11) Morcheeba Morcheeba – The Big Calm. Ένας τέλειος δίσκος τελειώνει με τον πιο τέλειο τρόπο. Στο ομώνυμο του δίσκου, το hop κερδίζει το trip – δεν έχω λόγια.
-------------------------------------------------------------------------

Η πρόχειρη σύνδεσή τους:

Ο Yeats [4], γνωστός στους σατανιστικούς κύκλους ως Bigmouth [8] σύμφωνα με τον R.A. Wilson, πεθαίνει και φαινομενικά θάβεται στον τάφο του. Στην πραγματικότητα ανταλλάσσει το σώμα του με αυτό ενός φαροφύλακα [1] που ζει στον ψηλότερο φάρο του κόσμου. Από κει λαμβάνει υπεριώδεις Βριλ ακτίνες που του λένε τι να κάνει. Του λένε και κάνει έρωτα [10] με την ανυποψίαστη γυναίκα τού φαροφύλακα, (η οποία καταλαβαίνει όμως τη διαφορά) και αφού τελειώνει αρπάζει μία υπεριώδη ακτίνα και την ακολουθεί. Περνάει με ιλιγγιώδη ταχύτητα ένα σκοτεινό τούνελ και προσγειώνεται σ’ ένα βρετανικό σαλόνι εργατικής τάξης [2]. Η τηλεόραση παίζει το Μάγο του Οζ σε κινούμενα σχέδια – τη σκηνή που η Wicked Witch [9] λιώνει και είναι επιτέλους νεκρή.
Και τότε αυτός ο μέγας μυστικιστής, ο Yeats, κοιτάζοντας μαγνητισμένος την οθόνη, υπνωτίζεται για πρώτη φορά στη ζωή του. Βλέπει αλλά δε βλέπει. Οι μαγικές παραισθήσεις έχουν αρχίσει, αυτές που δεν κατάφερε να τις ζήσει ούτε με τα πιο εξωτικά ναρκωτικά - ο ποιητής δεν έχει λόγια [11]. Εικόνες πέφτουν σαν ντόμινο στο μυαλό του, φωνές αρχίζουν να στριφογυρίζουν περίτεχνα και το Glory Box [5] ακούγεται από κάποιον ξεχασμένο νευρώνα του εγκεφάλου του. Ξαναβλέπει την γυναίκα του φάρου. Αναμνήσεις που δεν ήξερε ότι είχε τον βγάζουν απ’ το σώμα του (μια ασημένια κλωστή τον τράβηξε ξανά στην άλλη άκρη της γης) και βρίσκεται πάνω από το φάρο.
Μπορούσε να δει τη γυναίκα, μόνη πια, στο μισοφωτισμένο δωμάτιο. Αγάπησέ την [7] ακούστηκε μια αόρατη φωνή και το ολόγραμμα του Keats άρχισε να τρεμοσβήνει. Στη θέση του σιγά-σιγά εμφανίστηκε ο φαροφύλακας, που είχε πια αρχίσει να τρελαίνεται μέσα στον λάθος τάφο. Και καθώς το Θαύμα της Αγάπης [6] είχε ξαναενώσει το αγαπημένο ζευγάρι που κοιτούσε αγκαλιασμένο το ηλιοβασίλεμα ο Yeats είχε επιστρέψει στον τάφο του.
Έπαιξε το τελευταίο του χαρτί. Οραματίστηκε τις Πύλες της Κολάσεως κι αμέσως βρέθηκε εμπρός τους. «Έχω κάνει κράτηση» [3], μούγκρισε καθώς αγνάντευε για τελευταία φορά το σύμπαν που αποχαιρετούσε. «Κοιτάξτε το στο κομπιούτερ…William Butler Yeats.»

Thursday, January 25, 2007

Έντεκα (ξεχωριστοί αριστερόχειρες: #5)

bwgg21
H Germaine Greer, ίσως η πιο γνωστή φεμινίστρια του κόσμου, είναι μια αμφιλεγόμενη θεωρητικός και συγγραφέας. Θεωρείται η πιο σημαντική Γυναικεία Φωνή του 20ου αιώνα. Κυρίως όμως είναι μια Διασημότητα - σχεδόν ροκ σταρ.
Και όλα ξεκίνησαν το 1970 με την έκδοση του συναρπαστικού βιβλίου της The Female Eunuch. (Οκ, προφανώς όλα ξεκίνησαν με τη γέννησή της το 1939 στη Μελβούρνη, ή έστω με την μετανάστευσή της στην Αγγλία το 1965 με την αφορμή ενός διδακτορικού στο Cambridge).
Μετά την παγκόσμια επιτυχία του Female Eunuch, η Greer γύρισε όλο τον κόσμο δίνοντας διαλέξεις, προσφέροντας στους θεατές έναν ερωτισμό περίεργο, σχεδόν μεσογειακό. Δεν ήταν η στερεοτυπικά σοβαρή και τσατισμένη φεμινίστρια. Διασκέδαζε με τα πάντα: στήλες εκκεντρικής μαγειρικής σε σατιρικά περιοδικά, παρουσίαση ανατρεπτικών τηλεοπτικών εκπομπών, gimmicks, πονηρές λέξεις. [Το 1972 την συνέλαβαν στη Νέα Ζηλανδία γιατί κατά την παρουσίαση του βιβλίου της χρησιμοποίησε τις λέξεις Bullshit και Fuck. Πόσο ξεπερασμένο ακούγεται αυτό!]
Μέχρι σήμερα δεν σταμάτησε να προκαλεί. Τα περιστατικά είναι υπερβολικά πολλά, το ίδιο όμως και οι επισκέψεις της σε βασανισμένες γυναίκες και οι αγώνες της για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
208773
Όταν κυκλοφόρησε το Female Eunuch φούντωσε ο πόλεμος μεταξύ των δύο φύλων: στο βιβλίο η Greer εξηγούσε τη δύναμη της Πατριαρχίας, το μισογυνισμό πολλών ανδρών, το μίσος και την αυτολύπηση πολλών γυναικών. Πολλά νοικοκυριά διαλύθηκαν όταν οι γυναίκες διάβασαν αυτό το βιβλίο. Υπάρχει κι ένας αστικός μύθος: μετά την ανάγνωση του βιβλίου πολλές αναγνώστριες πέταξαν το αντίτυπό τους στο κεφάλι του συζύγου τους, κάνοντας το Female Eunuch «το πιο δημοφιλές αντικείμενο για να πετάς στον άντρα σου όταν καβγαδίζετε.»

050023809Xl
Μερικά τρίβια:
* Το 2003 κυκλοφόρησε το “Beautiful Boy”, μια ιδιοσυγκρασιακή Ιστορίας της Τέχνης για την κρυφή ομορφιά των έφηβων αγοριών. Η Greer χαρακτηρίστηκε «μεσόκοπη παιδόφιλη», ενώ το αγόρι του εξωφύλλου προσπάθησε να αποσύρει τη φωτογραφία του. Η ίδια έγραψε πως ήθελε να εξερευνήσει την αδιαφορία των γυναικών για τους έφηβους και να τους ξαναδώσει το δικαίωμα στην οπτική απόλαυση.
* 29 ατάκες της.
*Θεωρείται, όπως και η Camille Paglia, εν μέρει Μαντονική. Πρόσφατο άρθρο της στον Independent (07/2006): The Genius of Madonna
*Μαθαίνοντας το θάνατο του συμπατριώτη της Steve Irwin (του τηλεοπτικού «κυνηγού κροκοδείλων») έγραψε στον Guardian: “O κόσμος των ζώων επιτέλους εκδικήθηκε τον Irwin… ελπίζω ότι τώρα τα «ντοκιμαντέρ» που παρενοχλούν και εκμεταλλεύονται τα ζώα θα σταματήσουν”. Υπήρξε γενική κατακραυγή για τις απόψεις της, όχι μόνο από απλούς φαν του νεκρού, αλλά και από πολιτικούς, δημοσιογράφους κλπ. Σοκαρισμένη από τις αντιδράσεις δήλωσε: «Nόμιζα ότι είπα κάτι το αυτονόητο. Απ’ ό,τι φαίνεται είμαι η μόνη που το βλέπει έτσι». [“δεν είσαι η μόνη Germaine” – enteka].
*A brilliant career, από το Salon
*Είχε την προσωπική της stalker. Μια 19χρονη φοιτήτρια που έστελνε γράμματα στη συγγραφέα, εισέβαλε στο σπίτι της τον Απρίλιο του 2000, την έδεσε σε μια καρέκλα της κουζίνας της (the irony!) κι έκανε ζημιές στο σπίτι. Την Greer την βρήκαν οι καλεσμένοι της, που κατέφθαναν για δείπνο και την έλυσαν. Η ίδια δήλωσε: «Μη με λυπάστε. Δεν είμαι εγώ το θύμα εδώ πέρα.»
*Κατέκρινε τα ριάλιτι, αλλά παρόλα αυτά μπήκε στο σπίτι του Big Brother Celebrity, UK όπου και άντεξε πέντε μέρες, πριν αποχωρήσει οικειοθελώς.
*Ήταν στενή φίλη του Frank Zappa και έχει ζητήσει να παιχτεί στην κηδεία της το ορχηστρικό του κομμάτι G-Spot Tornado.

Tuesday, January 23, 2007

Έντεκα (σημαντικές κατηγορίες απ’ τις υποψηφιότητες των Όσκαρ)

Η ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων Όσκαρ είναι μεγάλο θέμα για τον προσωπικό μου μικρόκοσμο. Κάποιες φορές τις άκουγα στο ραδιόφωνο ζωντανά μαζί με το σχολιασμό του Γιάννη Πετρίδη, μερικές φορές τις έβλεπα στο CNN, πέρσι τις είδα στο E! Entertainment. Η καλύτερη εμπειρία μου όμως ήταν πριν από μερικά χρόνια όταν (ψιλο)δούλευα σ’ ένα αγγλικό, κινηματογραφικό περιοδικό.
Όλοι στα γραφεία του περιοδικού είχαν την ίδια εμμονή με μένα: από την καθαρίστρια μέχρι το θυρωρό. Απ’ το πρωί επικρατούσε συγκρατημένος πανικός και φλεγματικός ενθουσιασμός. Οι προβλέψεις έδιναν και έπαιρναν. Κάναμε μια μίνι ψηφοφορία για κάθε κατηγορία, ψηφίζοντας ο καθένας σ’ ένα έντυπο που ετοιμάζαμε επί μια βδομάδα. Προτείναμε δηλαδή τρεις υποψήφιους της αρεσκείας μας για κάθε κατηγορία.
Μία ώρα πριν την ανακοίνωση των επίσημων υποψηφιοτήτων, ρίξαμε σε μια αυτοσχέδια κάλπη τα ψηφοδέλτιά μας και μια πρόχειρη εφορευτική επιτροπή έκανε τους υπολογισμούς βγάζοντας τα αποτελέσματα. Όταν όλα ήταν έτοιμα, μια κοπέλα που είχε αναλάβει να παίξει το ρόλο της παρουσιάστριας σηκώθηκε και μιμούμενη τη διαδικασία μάς είπε στα γρήγορα τα αποτελέσματα της υποκειμενικής ψηφοφορίας μας. Μιμούμενοι κι εμείς τους δημοσιογράφους των Ανακοινώσεων, δείχναμε την ειλικρινή μας έκπληξη ή την απογοήτευσή μας με επιτηδευμένα «ααα» και «ωωω» και «μπουου».
Μετά ετοιμαστήκαμε να δούμε μέσω ίντερνετ την ανακοίνωση των πραγματικών υποψηφιοτήτων. Και τότε η σύνδεση του ίντερνετ κόπηκε.
Ο συγκρατημένος πανικός έγινε ασυγκράτητος, κι ο βρετανικός φλεγματικός ενθουσιασμός αντικαταστάθηκε από μεσογειακή παραφροσύνη. Δοκιμάστηκαν τα πάντα, έπεσαν τηλεφωνήματα, βγήκαν και ξαναμπήκαν καλώδια. Κανένα αποτέλεσμα. Η ανακοίνωση άρχισε σε ένα παράλληλο σύμπαν και τελείωσε χωρίς να μπορέσουμε να την παρακολουθήσαμε. Πέρασε κάποια ώρα μέχρι να μάθουμε τις βασικές κατηγορίες μέσω τηλεφώνου και κάποιος έτρεξε σ’ ένα κοντινό μαγαζάκι και έφερε μία τούρτα. [Συνέβαινε σε κάθε αγγλικό γραφείο που δούλεψα: μία τούρτα αποτελούσε πάντα την ιδανική –ίσως και μοναδική- λύση σε κάθε πιθανό πρόβλημα.]
Βάλαμε μουσική, φάγαμε την τούρτα, ήπιαμε cider και στο τέλος χορέψαμε και λίγο. Ήταν από τις λίγες φορές που δεν είδα/άκουσα ζωντανά την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων – και ήταν η καλύτερη φορά.

[Σήμερα, από ένα γραφείο της Θεσσαλονίκης -τελείως άσχετο με τα κινηματογραφικά- έβαλα στα κρυφά τη ζωντανή τηλεοπτική αναμετάδοση απ’ το site του BBC, και κρύβοντας στην παλάμη μου ένα ακουστικό παρακολούθησα τη Salma Hayek να ανακοινώνει, μεταξύ των άλλων τα εξής]

*Best music (song): I Need to Wake Up - An Inconvenient Truth /Listen - Dreamgirls /Love You I Do - Dreamgirls /Our Town - Cars /Patience - Dreamgirls
*Best music (score): Babel / The Good German / Notes on a Scandal / Pan's Labyrinth /The Queen
*Best documentary feature: Deliver Us From Evil / An Inconvenient Truth / Iraq In Fragments / Jesus Camp / My Country, My Country
*Best original screenplay: Babe / Letters from Iwo Jima / Little Miss Sunshine / The Queen/ Pan's Labyrinth
*Best adapted screenplay: Borat / Children of Men / The Departed / Little Children / Notes on a Scandal
*Best animated feature film: Cars / Happy Feet / Monster House
*Best foreign language film: Efter Brylluppet (aka After the Wedding), Denmark / Indigenes (aka Days of Glory), Algeria / El Laberinto del Fauno (aka Pan's Labyrinth), Mexico / Das Leben der Anderen (aka The Lives of Others), Germany / Water, Canada
*Best actress: Penelope Cruz, Volver / Judi Dench, Notes on a Scandal / Helen Mirren, The Queen / Meryl Streep, The Devil Wears Prada / Kate Winslet, Little Children
*Best actor: Leonardo DiCaprio, Blood Diamond / Ryan Gosling, Half Nelson / Peter O'Toole, Venus /Will Smith, The Pursuit of Happyness / Forest Whitaker, The Last King of Scotland
*Best director: Clint Eastwood, Letters From Iwo Jima / Stephen Frears, The Queen / Paul Greengrass, United 93 / Alejandro Gonzales Inarritu, Babel / Martin Scorsese, The Departed
*Best picture: Babel / The Departed / Letters From Iwo Jima / Little Miss Sunshine / The Queen

Monday, January 22, 2007

Έντεκα (ξεχωριστοί αριστερόχειρες: #3 και #4)

#3 Obama Barack
barack
Αυτή τη στιγμή το προοδευτικό κομμάτι της Αμερικής είναι ξετρελαμένο με τον υποψήφιο Πρόεδρο Obama Barack. Θα είναι ο μεγάλος αντίπαλος της Χίλαρι στην κούρσα για το χρίσμα των Δημοκρατικών. Τις τελευταίες βδομάδες είναι παντού (ίσως και λόγω φωτογένειας).
bar
Bλέποντας ειδήσεις ο Γ. πρόσεξε ότι ο Barack ύπέγραφε τα best seller βιβλία του με το αριστερό. Ευκαιρία να μπει στη λίστα. Σ’ ένα άρθρο του New York Observer διαβάζω: [Barrack Obama] carries himself with the weightless self-possession men's magazines achieve only by employing a team of stylists and wardrobe artists. Even his left-handed signature is elegant-- a B and an O connected by confident slashes.
Δεν έχει μεγάλη ‘πολιτική’ εμπειρία. Ασχολείται με τον κοινωνικό ακτιβισμό για παραπάνω από 20 χρόνια.

#4 Harold Crick
harold
κινηματογραφικός ήρωας.

Ο Harold Crick, πρωταγωνιστής του Stranger Than Fiction (Πιο Παράξενο απ’ το Παράξενο) που παίζεται τώρα στους ελληνικούς κινηματογράφους μοιάζει συγκροτημένος. Έχει βάλει σε κουτάκια όλη του τη ζωή και επαναλαμβάνει καθημερινά τη ρουτίνα του. Ώσπου αρχίζει να ακούει μια γυναικεία φωνή που αφηγείται τη ζωή του και συνειδητοποιεί ότι είναι ένας λογοτεχνικός χαρακτήρας και η ότι ζωή του θα τελειώσει όταν ολοκληρωθεί η συγγραφή του βιβλίου. Ακολουθώντας τη συμβουλή ενός καθηγητή λογοτεχνίας προσπαθεί να καταλάβει αν το βιβλίο στο οποίο πρωταγωνιστεί είναι κωμικό ή τραγικό.
Αρχίζει να κουβαλάει ένα σημειωματάριο χωρισμένο στα δύο (comedy και tragedy). Ανάλογα με το τι του συμβαίνει βάζει ένα σημαδάκι στην ανάλογη σελίδα. Άτσαλα, με το αριστερό. Είναι, φαινομενικά απρόβλεπτο το ότι ο Harold είναι αριστερόχειρας: το στερεότυπο του αριστερόχειρα λέει πως η φαντασία του είναι τρομερά ανεπτυγμένη, η λογική είναι πάντα σε δεύτερη μοίρα. Όμως η τροπή που θα δώσει ο Harold στη ζωή του επιβεβαιώνει το στερεότυπο και δικαιολογεί απόλυτα την ‘αριστεροχειρία’ του ήρωα, αποδεικνύοντας πως ζούσε απλώς στο σκοτάδι, περιμένοντας την φανταστικά παράλογη, αναπόφευκτη έκρηξή του.
Μια πανέξυπνη ταινία που θα ήθελα να είχα γράψει εγώ (ίσως και ο Spike Jonze). Τον Harold Crick υποδύεται ο Will Ferrell.


BONUS TRACK --> GENE - LEFTHANDED

Wednesday, January 17, 2007

Έντεκα (αποκόμματα για το άρθρο 24)

Δυστυχώς υπάρχει μεγάλη διαφορά από την τακτοποίηση μερικών «δασικών» εκτάσεων που έχουν ήδη χτιστεί ή από τον επακόλουθο (ψηφοθηρικό) απεγκλωβισμό ιδιοκτητών αυθαιρέτων από την χαοτική αναθεώρηση του άρθρου 24 που οδηγεί στην κατάργηση της προστασίας μέχρι και 40 εκατομμυρίων στρεμμάτων δασικών εκτάσεων. Οι οικολογικές οργανώσεις είναι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, κόσμος κατεβαίνει στους δρόμους, το Συμβούλιο της Επικρατείας καταδικάζει την αναθεώρηση ως σοβαρή θεσμική οπισθοδρόμηση.

O Υπουργός Περιβάλλοντος κύριος Σουφλιάς δήλωσε ότι η αναθεώρηση του συγκεκριμένου άρθρου πρέπει να γίνει γιατί ήταν προεκλογική δέσμευση της κυβέρνησης. Αυτό, βέβαια, είναι το αστείο της χρονιάς!!! Πόσες και πόσες δεσμεύσεις της συγκεκριμένης κυβέρνησης ακυρώθηκαν ή ξεχάστηκαν, και σε πολλούς τομείς τα πράγματα χειροτέρεψαν. Και η μόνη (η μία από τις λίγες δεσμεύσεις) που επιμένουν να υλοποιηθεί είναι μία από τις χειρότερες!

1) Ελευθεροτυπία: Και μεις πού θα χτίσουμε; «Οι μισές εκτάσεις είναι δασικές και οι υπόλοιπες είτε αρχαιολογικοί χώροι είτε προστατευόμενοι από το Natura και άλλα τέτοια. Δεν έχει μείνει τίποτα για επενδύσεις. Και μεις πού θα χτίσουμε;»… Με ανοιχτό το στόμα έμειναν χθες όσοι παρακολούθησαν τη συνέντευξη τύπου των Ενώσεων Οικοδομικών Συνεταιρισμών. Συνέχεια
2) Ημερησία: Το τεράστιο πολιτικό παιχνίδι που παίζει η κυβέρνηση, με την «ομηρεία» όσων επιδιώκουν οφέλη από τον αποχαρακτηρισμό 40 εκατ. στρεμμάτων δασικών εκτάσεων, φαίνεται από το γεγονός ότι στην προηγούμενη αναθεώρηση η ΝΔ [ως αντιπολίτευση] αντιτάχθηκε στην αλλαγή του άρθρου 24. Συνέχεια
3) Καθημερινή: Με ανακοίνωση - παρέμβαση, η Ένωση Δικαστικών Λειτουργών του ΣτΕ εκφράζει την αντίθεσή της στην εκ νέου αναθεώρηση του άρθρου 24, τονίζοντας ότι «θα συνιστούσε σοβαρή, θεσμικά, οπισθοδρόμηση». Η δυσχέρεια ορθολογικής διαχείρισης του περιβάλλοντος δεν δικαιολογεί αποδυνάμωση της συνταγματικής προστασίας του, τονίζουν χαρακτηριστικά οι ανώτατοι δικαστές.
4) Aντίθετη άποψη έχει ο Γ. Τριήρης στην Απογευματινή: «Τέλος στον παραλογισμό του «άπαξ δάσος εσαεί δάσος». Κυβέρνηση και αντιπολίτευση θα πρέπει να συμφωνήσουν για την αναθεώρηση του άρθρου 24 προς όφελος του δασικού πλούτου [!] της χώρας, αλλά και των πολιτών.» [το site της Απογευματινής είναι όλα τα λεφτά!]
5) Αγγελιοφόρος 1: Περισσότερα από 1,6 εκατομμύρια στρέμματα στην Κεντρική Μακεδονία υπολογίζεται ότι θα χάσουν το δασικό χαρακτήρα τους ή το χαρακτήρα του βοσκοτόπου. Συνέχεια…
6) Αγγελιοφόρος 2: ...οι δασολόγοι ξελαρυγγίζονται προειδοποιώντας ότι ο περιορισμός της προστασίας των δασών θα έχει ολέθριες συνέπειες για το περιβάλλον, αλλά η κυβέρνηση παριστάνει την κουφή. Αναμενόμενο! Oταν κυβερνάς με κριτήριο τις δημοσκοπήσεις, η ψήφος ανάγεται σε ύψιστη προτεραιότητα και καθετί που μπορεί να σου εξασφαλίσει την εκλογική υπεροχή θεωρείται θεμιτό […] Η ελληνική κοινωνία έχει αποκτήσει τέτοιο εθισμό, ώστε η καταστροφή του περιβάλλοντος αποτελεί σίγουρη πολιτική επένδυση.
7) Αγγελιοφόρος 3: [Στις 17/1] ως αντίδραση στη συζήτηση για την αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος οι οικολογικές και περιβαλλοντικές οργανώσεις της Θεσσαλονίκης διοργανώνουν συμβολική δενδροφύτευση στο Σέιχ Σου.
8) Ο Φώτης Κουβέλης στον Ελεύθερο Τύπο: «Υπό το πρόσχημα της χωροταξίας επαναλαμβάνεται η προσπάθεια οικοπεδοποίησης των δασικών εκτάσεων για καθαρά οικονομικούς και εκλογικούς λόγους… Τυχόν αλλαγή του θα σημάνει τη λεηλασία του περιβάλλοντος στο όνομα της ανάπτυξης».
9) Pathfinder: Μέχρι τώρα, η Ελλάδα αποτελούσε μοναδική περίπτωση χώρας που είχε επιχειρήσει να αναθεωρήσει τις διατάξεις για το περιβάλλον στο σύνταγμά της, όχι για επεκτείνει την προστασία του αλλά για να τη συρρικνώσει. Η συζήτηση για την αναθεώρηση του Άρθρου 24, που αρχίζει στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, μας θυμίζει ότι πλέον αποτελούμε και τη μόνη χώρα που επιχειρεί τέτοιο παραλογισμό για δεύτερη φορά.
10) Ελευθεροτυπία: Το Συμβούλιο της Επικρατείας διαπιστώνει ότι «σε καταφανή αντίθεση με τις προβλέψεις του Συντάγματος, η Ελλάδα, ως γεωγραφική οντότητα και βάση για τη ζωή όλων μας, νεκρώνεται με την τσιμεντοποίηση και την κακοποίηση». Συνέχεια…
11) Και τις πευκοβελόνες θα φάνε (από το blog Παρέμβαση)

Επίσης από τα blogs: error.gr /part mute / sting / naturemanagment / beautyelixirs / michalakis /

Monday, January 15, 2007

Έντεκα (ξεχωριστοί αριστερόχειρες - #2: Marshall McLuhan)

marshallmcluhanani
M.McLuhan

Ο Καναδός φιλόσοφος (1911-1980) πιέστηκε να γράφει με το δεξί, όμως στην εφηβεία του ακολούθησε τη φύση του κι έγινε ένας απενοχοποιημένος αριστερόχειρας. Μ’ αυτό το χέρι έγραψε και το προφητικό του βιβλίο The Medium is the Massage (1967), στο οποίο υποστήριξε πως το Μέσο είναι το Μήνυμα και πως τα ηλεκτρονικά μέσα θα μετατρέψουν τη Γη σ’ ένα ‘πλανητικό χωριό’ (με την κακή έννοια).
«Instead of tending towards a vast Alexandrian library the world has become a computer, an electronic brain, exactly as an infantile piece of science fiction. And as our senses have gone outside us, Big Brother goes inside.»
Τα βιβλία του είναι, ή θα έπρεπε να είναι, Ευαγγέλιο για τους φοιτητές δημοσιογραφίας - οι ιδέες του είναι τόσες πολλές και οι αναλύσεις του τόσο δυνατές που δεν είναι υπερβολή να πούμε πως ο ΜακΛούαν είναι ο γκουρού των Mass Media.

* Πλήρης βιογραφία και περιγραφή του έργου του
* κλιπ: Marshall McLuhan on YouTube
* Μια συνέντευξη στο περιοδικό Playboy, 1969
* Η φοβερή σκηνή απ' την ταινία Annie Hall όπου ο Γούντι Άλλεν λογομαχεί με κάποιον σχετικά με το τι εννοούσε μια θεωρία του ΜακΛούαν κι ο φιλόσοφος εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά τους και τους λύνει την απορία. Ο Γ. Άλλεν, που τελικά είχε δίκιο, λέει για το απο μηχανής cameo του Μ.: "Boy, if life were only like this"

dick ford - video art
Dick Ford - video art


Ένώ ο γνωστός αφορισμός του ΜακΛούαν λέει: "The Medium is the Message", ο τίτλος του βιβλίου ήταν "The Medium is the Massage". Για χρόνια έσπαγα το κεφάλι μου μέχρι που διάβασα αυτό (στο επίσημο site)
Actually, the title was a mistake. When the book came back from the typesetter, it had on the cover "Massage" as it still does. The title should have read "The Medium is the Message" but the typesetter had made an error. When Marshall McLuhan saw the typo he exclaimed, "Leave it alone! It's great, and right on target!" Now there are four possible readings for the last word of the title, all of them accurate: "Message" and "Mess Age," "Massage" and "Mass Age."”

Friday, January 12, 2007

Έντεκα (ξεχωριστοί αριστερόχειρες - #1 Douglas Coupland)

milky
[D. Coupland, Milky, 2003]

O Douglas Coupland (συγγραφέας του Generation X και άλλων – και εικαστικός νέο ποπ καλλιτέχνης) υπέγραφε το νέο του βιβλίο All Families are Psychotic εκείνο το βράδυ στο Borders του Λονδίνου. Στον δεύτερο όροφο, όπου γινόταν η παρουσίαση, δυο νεαροί φαν του, ο Α. Δ. και η Κατ. Β. περίμεναν υπομονετικά στην ουρά με βιβλία ανοιχτά στην πρώτη σελίδα.
Πήγαν μαζί στο συγγραφέα προτείνοντας ντροπαλά τα αντίτυπά τους προς υπογραφή. Έκπληκτοι τον είδαν να πιάνει το στυλό με τη γροθιά του αριστερού χεριού του και, γράφοντας σαν μωρό, να χαράσσει κάποια ορνιθοσκαλίσματα. Τα παιδιά, αριστερόχειρες και οι δύο, κοιτάχτηκαν με νόημα. «Κι εγώ είμαι αριστερόχειρας», είπε με συστολή ο Α. «Κι εγώ!», είπε η Κ.
Ο Douglas Coupland τους κοίταξε, με μια ελαφριά ανακούφιση. «Είμαστε και οι τρεις; Τέλειο» είπε, ενώ σκύβοντας πιο κοντά και χαμηλώνοντας τον τόνο της φωνής του είπε ψευδο-εμπιστευτικά: “You know what they say about lefthanders… There’s a Left-handed Conspiracy in the world. All the important people are Left-handed. We run the world!
Ο Α. και η Κ. γέλασαν και τα επόμενα χρόνια συχνά-πυκνά θυμούνταν τη συνάντησή τους με τον συγγραφέα και τα λόγια που είχε ψιθυρίσει σ’ αυτούς, ειδικά σ’ αυτούς. (Κάποτε ο Α. έγραψε το περιστατικό και στο blog του.)

[Με αυτή την ιστορία που συνέβη το 2000, ξεκινάει σήμερα μια νέα εντεκάδα με ποστ (μετά το ημιτελές, Μέτριο Αριστούργημα με τα βίντεο-κλιπ), με μερικούς από τους πιο ενδιαφέροντες αριστερόχειρες. Εννοείται δεν είναι πιο σπουδαίοι από τους δεξιόχειρες, δεν γκετοποιούμε κλπ κλπ.]

dead04 2001 Transmounted archival Fuji print
[D. Coupland, Dead04, 2001]

Δημοσιογράφος: So, John Waters said that even if he cured cancer, the first line of his obituary will always be that he made Divine eat a dog turd in Pink Flamingos. Do you feel like you're going to be branded the 'Generation-X' guy forever?

Douglas Coupland: I don't mind. It's part of my history; it's part of my life. I don't mind at all. It's like an icon on your desktop that makes it easier to click onto or something. It doesn't bug me.

I Like the Future and the Future Likes Me
[D. Coupland, I Like the Future and the Future Likes Me, 2005]

*Κάτι που δεν ήξερα: το come out του στο περιοδικό Advocate
*Bogus tribute
*Εμπεριστατωμένη βιογραφία και βιβλιογραφία

Στη μεγάλη φωτογραφία είναι η επίμαχη αφιέρωση που προκάλεσε τη συζήτηση περί lefthanded conspiracy και χρόνια μετά ενέπνευσε την εντεκάδα. Λέει: To Aris D. X Douglas.16/10/01. London. Στη μικρή φωτογραφία -και οι δύο ανοίγοντας μεγαλώνουν- προηγούμενη αφιέρωση από προήγούμενη παρουσίαση, την οποία είχα τελείως ξεχάσει. Υπέγραψε το Miss Wyoming, στον Arias (και οι καλλιτέχνες κάνουν τυπογραφικά λάθη).
scan0001scan0002

Wednesday, January 10, 2007

Έντεκα (από τα αγαπημένα μου blogs)

Έκλεισε το Μόνιτορ και νιώθω σαν να έχασα την ατζέντα μου (ή το κινητό μου) που είχα όλα τα τηλέφωνα γνωστών. Υπάρχουν αρκετά που είναι αποθηκευμένα στη μνήμη μου (στα bookmarks) αλλά είναι κι ένα σωρό που τα άνοιγα απ’ το Μόνιτορ (είτε απ’ τα νέα τους ποστ είτε απ’ τις πηγές). Όταν ξεκίνησα να διαβάζω blogs τα έσωζα όλα στα bookmarks μου. Βρίσκοντας το μόνιτορ αποφάσισα ότι αυτό δεν ήταν απαραίτητο. Έγινα τεμπέλης, βασίστηκα στο ότι το Μονιτορ, το πιο πλήρες ελληνικό ιντερνετικό πράγμα που υπήρξε, θα ήταν εκεί για πάντα, με την ίδια σιγουριά που έχω ότι ο ήλιος θα βγαίνει κάθε πρωί, για πάντα.
Νομίζω ότι είναι υπερβολικό το κλείσιμο του Μ. με μια όχι και τόσο σημαντική αφορμή και (ας μου επιτραπεί η διαστροφή) βρίσκω στενάχωρο το ότι εξαφανίστηκε τρομερό αρχειακό υλικό: κατάλογοι με 1990 blogs, χιλιάδες ποστ από το 2003 έως προχτές. Το ξεκίνημα, η συνέχεια και η εξέλιξη των ελληνικών μπλογκς ήταν καταγεγραμμένα με τρόπο άμεσο και χρηστικό στις σελίδες που εξαφανίστηκαν. Ήταν ένα μεγάλο πρότζεκτ, που ελπίζω ότι ο Π.Β. έχει σώσει κάπου.
Έψαξα χτες, μέσω παλιών comments, λινκς άλλων μπλογκς και google, τις διευθύνσεις «γνωστών» μου που χαθήκαν όταν ο Χρυσός Οδηγός έπιασε φωτιά.
Να μερικά που ξαναβρήκα μαζί με άλλα που είχα ήδη στα bookmarks μου και καναδυό που δεν ήταν καν στο Μόνιτορ.

arxedia media
(από το Arxedia Media)

1) Arxedia Media. Πολυσυλλεκτικό, πάντα έχει κάτι ενδιαφέρον. Συναρπαστικά παραληρήματα, μουσικές, εικόνες. Fact! Μόλις το ανέλαβε ο Ντίλαν του Μπέβερλι Χιλλς για ν’ ανεβάσει τα νούμερά του (ok, όχι ακριβώς). Ένα ποστ: Εγώ και ο πρόεδρος των ληστευθέντων Αττικής
2) Πλειστόκενον . Ωραία μουσική, λίγα λόγια και καλά. (Υπέροχο) Fact! Το πρώτο του ποστ ήταν ένα Μανιφέστο στο οποίο έλεγε «Θα γράφω ό,τι με συγκινεί, Θα δώσω κάτι από εμένα» κλπ, στο οποίο του απάντησε μόνο ο dystropoppygus γράφοντας: «Μάλιστα. Για να δούμε.» (!) Ένα ποστ: τρεις λαλούν και ο ziggy παίζει την κιθάρα του
3) Winter Academy. Μουσική ενημέρωση, πολλά giveaways. Fact! Έφτιαξε εξαντλητικά καλές λίστες ανασκόπησης της χρονιάς. Ένα ποστ: The Next Big Things of 2007
4) musicforabetterliving. Cute as a button. Fact! O Vague Tourist επιλέγει: Δίσκος του 2006 – Junior Boys. Τραγούδι: Peter, Bjorn and John - Young Folks. Ταινία – Shortbus. Ένα ποστ: Music for a better living #182
5) Πετεφρής. Εξαιρετικά εμπνευσμένο, παιχνιδιάρικα ουσιαστικό. Fact! Ο Πετεφρής με έχει στα λινκς του, ως ΔΩΔΕΚΑ. Επίτηδες; Κατά λάθος; Μ’ άρεσε. Ένα ποστ: H μονιτορική καταστροφή

feelingminnesota
(από το Feeling Minnesota)

6) Feeling Minnesota. «Δεν το καταλαβαίνω, γι’ αυτό μ’ αρέσει». Fact! Φοβερή εικόνα στο προηγούμενο blog του Ένα ποστ: owned (again)
7) Πρόσωπα. Το μπλογκ του Άρη Δαβαράκη. Γράφει σχεδόν κάθε μέρα. Φοβερές εικόνες, πάντα πολλαπλασιασμένες. Fact! Ξεκίνησε το blog του όταν το Θέμα διέκοψε τη συνεργασία τους με αφορμή ένα κείμενο για τα μπλογκς. Ένα ποστ: Τρίτη : Αθήνα κόρη τ’ ουρανού!
8) Γιάννης Πετρίδης. Χωρίς Λόγια Fact! Χωρίς Λόγια. Ένα ποστ: Χωρίς Λόγια.
9) Misirlou. Τελέιως τρελό! Fact! Διέταξε να γράψουμε παραμύθια. Και έτσι έγινε. Ένα ποστ: Ενα παραμυθι: "Η κοκκινοσκουφιτσα"
10) Ιφιμέδεια. Ποίηση, εικόνες, γραπτά. Fact! Ο μήνας του μέλιτος δεν τελειώνει ποτέ. Ένα ποστ: Ο Ιαγουάρος Μέσα Του - Στο τέλος νικάνε πάντα οι κακοί. (και οι προηγούμενες συνέχειες)
11) FunEl. Πολυσυζητημένο για λάθος λόγους. Αυτό που λέμε «πολύ γέλιο». Fact! Το παραποιημένα βίντεο κλιπ της Jlo και (κυρίως) της Βίσση είναι ό,τι πιο αστείο έχω δει.

(ένα βίντεο απ' το FunEl, μέσω You Tube: Everything about conspiracy)

*Τα προηγούμενα λινκς: Ιούνιος / Σεπτέμβριος

Friday, January 05, 2007

Έντεκα (αγαπημένα σινεμά που έχουν κλείσει – και ένα που μόλις ξανάνοιξε!)

Κάθε τόσο κλείνουν σινεμά και ανοίγουν άλλα, την τελευταία δεκαετία όμως έγινε χαμός. Δεκάδες διάσπαρτοι μονοκινηματογράφοι σ’ όλη την πόλη αντικαταστάθηκαν από 2-3 συγκεκριμένα πολυσινεμά. Για μένα το να πάω σινεμά είναι μια συνολική εμπειρία (και ίσως γι’ αυτό δύσκολα βλέπω ταινίες στην τηλεόραση ή στο βίντεο) και συμπεριλαμβάνει τη διαδρομή και την περιπλάνηση στην περιοχή του κινηματογράφου.
Πριν δέκα χρόνια έβλεπα δυο τρεις ταινίες την εβδομάδα και φρόντιζα κάθε φορά να επιλέγω διαφορετικό σινεμά της Θεσσαλονίκης – το έβλεπα και ως μια μίνι κινηματογραφική περιπέτεια στην οποία κάθε φορά βρισκόμουν σε μια διαφορετική περιοχή της πόλης που αλλιώς δεν θα επισκεπτόμουν σχεδόν ποτέ. Ήταν ένα κίνητρο για να γυρίσω τη Θεσσαλονίκη, για να δω νέα μέρη και να νιώσω ότι εκμεταλλεύομαι τις τεράστιες χωροταξικές δυνατότητες της πόλης. Έδινα ραντεβού κάθε φορά αλλού και πάντα το έργο συνοδευόταν από μια βόλτα στη γύρω περιοχή, φαγητό ή καφέ, ή απλά περπάτημα γνωριμίας με το χώρο.
Και τώρα πηγαίνω στους 3-4 συμβατικούς κινηματογράφους που έχουν απομείνει, πηγαίνω και στα πολυσινεμά (που μετά τις 2-3 φορές τα συνήθισα και δεν τα βρίσκω πια exciting), αλλά δεν είναι το ίδιο. Θα θυμάμαι πάντα ότι το Δαμάζοντας τα Κύματα το είδα στο Παλλάς και το Lost Highway στον Αλέξανδρο, στ’ αλήθεια όμως δεν μπορώ να ξεχωρίσω αν την ταινία που είδα τις προάλλες στο εμπορικό κέντρο την είδα στην αίθουσα 2, ή στην πανομοιότυπη 4 ή 7 ή 11.
Μπορεί ο συγκεντρωτισμός των multiplex να είναι βολικός (και να προσφέρει και μια sci-fi χωροταξική εμπειρία), όμως πια κυκλοφορώ σε όλο και λιγότερα μέρη. Και από κει που η επίσκεψη σε ποικιλία κινηματογράφων (υπό διαφορετικές συνθήκες κάθε φορά) ήταν κι η ίδια μια κινηματογραφική εμπειρία στην οποία ένιωθα σινε-ήρωας που βρισκόταν κάθε φορά σε άλλη χώρα, τώρα είναι μια προβλέψιμη συνήθεια.
Αυτός είναι ένας μικρός φόρος τιμής σε αίθουσες στις οποίες έφαγα τα νιάτα μου – και δεν υπάρχουν πια (οι αίθουσες, τα νιάτα μου δεν φεύγουν ποτέ!). Είναι ευπρόσδεκτες και οι προσθέσεις πρώην αγαπημένων κινηματογράφων απ’ όλη τη χώρα και κυρίως απ’ την Αθήνα.
sun
1) Κωτούλα: Νέα Εγνατία με Μπότσαρη, μάλλον το πρώτο σινεμά που πήγα ποτέ. Στην πρώτη επίσκεψη (γύρω στα 3 μου) ο μπαμπάς μου πήγε εμένα και την ξαδέλφη μου να δούμε Τεν-Τεν. Δεν ξέραμε ότι είχε πάντα double-bill και ξεκίνησε μια ταινία με καράτε και αγχωθήκαμε ότι είχαμε έρθει σε λάθος μέρος. Αρχίσαμε να ψάχνουμε τον μπαμπά μου που είχε φύγει, καταλήξαμε να μυξοκλαίμε στις τουαλέτες. Ξαναπήγαμε κι άλλες Κυριακές (πρωινές ώρες) και είδαμε ένα σωρό ταινίες, Αστερίξ, Λούκι Λουκ, Μίκυ Μάους (και τα απαραίτητα εμβόλιμα καράτε). Στα διαλείμματα γινόταν «σόου» επί σκηνής, με κλόουν κλπ, και θυμάμαι αμυδρά ότι κλήρωναν σε παιδάκια δώρα όπως μπάλες του Πάοκ. Τα επόμενα χρόνια έγινε (και παραμένει) σκυλάδικο βήτα κατηγορίας.
2) Αθηνά: Στη Β. Όλγας περιοχή Σαλαμίνα. Ήταν δίπλα στο σπίτι της ξαδέρφης μου και μια μέρα μου είπε ότι παίζει το Γκούνις – το οποίο το μπερδέψαμε με τον κακό αστυνομικό στα βιβλία Πέντε Λαγωνικά της Ένιντ Μπλάιτον και τρέξαμε. Ήταν φυσικά κάτι πολύ καλύτερο, απ’ τις αγαπημένες μου ταινίες ever. Επίσης στο Αθηνά που σήμερα είναι μπιλιαρδάδικο με το ίδιο όνομα, είδα το Who’s that Girl το ’87.
3) Όλγα: Στην Αρετσού δίπλα στο σπίτι μου. Υπήρχε μόνο στα ‘80ς, τώρα είναι σούπερ-μάρκετ. Θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια ταινίες, τις παιδικές παρέες μου, ένα σωρό ευτράπελα, τις βόλτες που πηγαίναμε μετά στις πέρα γειτονιές, τότε που το να πας 1-2 χιλιόμετρα μακριά απ’ τη δική σου γειτονιά ήταν Μεγάλη Περιπέτεια. Moonwalk, La Bamba, Και οι Θεοί Τρελάθηκαν, Great Balls of Fire κ.α.
4) Ναυαρίνον: Μεγάλο σκάνδαλο που έκλεισε και έγινε γυμναστήριο. Το σκηνικό του ήταν η Πλατεία Ναυαρίνου, με τα περίεργα μαγαζάκια, τα φωτισμένα αρχαία και τους εναλλακτικούς θαμώνες. [Με το ζόρι έσυρα το 1993 τον συμμαθητή μου ΧΘ να δούμε το Dangerous Game του Φεράρα. Τότε σνόμπαρε τη Μαντόνα και την κορόιδευε συνέχεια. Σε κάποια στιγμή πήγε να καπνίσει κι απ’ τη βαρεμάρα του γύρισε μετά από κανα 20λεπτο. «Δεν πιστεύω να έχασα τίποτα…» «Καλά, έχασες! Έδειχνε τη Μαντόνα γυμνή για ένα πεντάλεπτο και φαινόταν και το μ**νί της!» είπα ψέματα για να τον κάνω να μετανιώσει που καθόταν έξω και να φανερώσει το κρυφό liking του για τη Μαντόνα. Έμεινε σύξυλος και ταραγμένος άρχισε: «Όχι ρε γαμώτο! Δεν το πιστεύω! Θα κάτσουμε να το ξαναδούμε μετά!».Χτες του είπα στο Msn Messenger ότι θα το γράψω αυτό το περιστατικό και μου έγραψε: «axaxaxaxaxxaaxaxaxaa kala.....ekeino to psema to pisteya gia xronia!» θυμίζοντάς μου ότι δεν του είχα αποκαλύψει την αλήθεια παρά μια δεκαετία αργότερα!]
5) Κάτια: Στο δεξί χέρι κάπου στο μέσον της Β. Όλγας, έκλεισε όταν ήμουν πολύ μικρός κι έγινε τράπεζα. Είχα δει ταινίες όπως Καράτε Κιντ και Κυνηγώντας το Πράσινο Διαμάντι.
6) Ριβολί: Στην Παύλου Μελά. Είναι το lounge bar Photography. Το θυμάμαι αμυδρά, ήταν πολύ καλτ και είχε και μεταμεσονύχτιες προβολές.
7) Λάουρα: Στη Βασιλέως Γεωργίου. Μ’ άρεζε γιατί είχε πάντα Εξώστη και Fix Carre (τα κινηματογραφικά free press της πόλης), ωραία χοτ-ντογκ και ήταν κοντά στην παραλία. Δεκάδες ταινίες κι εκεί, κυρίως ανεξάρτητες. Σήμερα είναι ηλεκτρονικά είδη Expert.
8) Ηλύσια: Παύλου Μελά με Μητροπόλεως σ’ ένα μέγαρο που πάντα με εντυπωσίαζε. Σήμερα είναι Fena Fresh, η ταμπέλα όμως έχει διατηρηθεί. Αγαπημένη ανάμνηση: Τετάρτη, νομίζω, Δημοτικού με την παρέα μου απ’ το σχολείο περιμέναμε πώς και πώς να βγει το Batman στους κινηματογράφους. Στις 24-11-89 (απίστευτο ότι θυμάμαι την ημερομηνία, ήταν τόσο σημαντική αυτή η ταινία για μας τότε), τους ανακοίνωσα ότι βγήκε στο Ηλύσια. Ήταν πολύ μακριά γι’ αυτούς, τους πιο πολλούς δεν τους αφήναν οι μαμάδες τους να πάνε στο κέντρο μόνοι τους. Κάναμε κοπάνα, και ζήσαμε μια απίστευτη περιπέτεια, γεμάτη αναποδιές, βόλτα στο Λευκό Πύργο, αγωνία και γέλιο. Το ότι είδαμε τελικά το Batman ήταν μόνο το κερασάκι στην τούρτα.
9) Φαργκάνη: Απ’ τα πολύ αγαπημένα. Κρυμμένο κάπου στην περιοχή της Καμάρας έκλεισε μόλις φέτος. Η Εγνατία (και ό,τι βρίσκεται πάνω απ’ αυτήν) ήταν μια ακόμη άγνωστή μου περιοχή στην οποία περιπλανήθηκα χάρη στο σινεμά. Το Φαργκάνη δεν μπόρεσε ποτέ να αντικαταστήσει τις άβολες ξύλινες καρέκλες του. Είχε τέλειο χοτ-ντογκ. Κάθε φθινόπωρο έπαιζε και την εκάστοτε καινούργια του Γούντι Άλλεν, και σταθερά επέλεγα αυτό για να την δω. Επίσης εκεί πήγα κάποτε (στο Φτηνά Τσιγάρα) ως πρώτο ραντεβού μιας πολλά υποσχόμενης νέας γνωριμίας. Ήταν ένα τόσο πετυχημένο Πρώτο Ραντεβού που έξι χρόνια μετά συνεχίζεται ακόμα.
10) Γαλαξίας: Λεωφόρος Στρατού, σήμερα είναι σούπερ-μάρκετ Μασούτη. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα τοποθεσία γιατί έπρεπε να πάρουμε με τον ΧΘ το λεωφορείο 7, που αλλιώς δεν το χρησιμοποιούσα ποτέ. Πήγαινε μέσω Δελφών, άλλη μια άγνωστη περιοχή στην οποία μου άρεσε να χάνομαι. Highlight: Στα 15 μου, εγώ και δυο συμμαθήτριες πήγαμε στο Βασικό Ένστικτο, υποδυόμενοι τους 18χρονους. Δεν μας άφησαν να μπούμε και χρησιμοποιώντας ένα (μάλλον επικίνδυνο) κόλπο μπήκαμε. Το Βασικό Ένστικτο έγινε η coming-of-age ταινία μας!
11) Έσπερος: Στην Αλ. Σβώλου (πρώην Πρ. Νικολάου) Πρόπερσι έκλεισε και τώρα είναι πάρκινγκ με το ίδιο όνομα. Στα τελευταία του είχε φτιάξει δύο αίθουσες στην προσπάθειά του να ανταγωνιστεί τα multiplex. Αγαπημένο πολλών σινεφίλ. Δεν ξέρω τι να πρωτοθυμηθώ…

Κι άλλοι που έκλεισαν (σχετικά) πρόσφατα: Αλέξανδρος, Παλλάς, Μετροπόλιταν, Ρεξ, Κάπιτολ, Αθήναιον, Εγνατία, Τιτάνια, Ιφιγένεια. (Καλό site: Παλιά Σινεμά)
Αυτοί που υπάρχουν σήμερα: Μακεδονικόν, Ολύμπιον, Αριστοτέλειον, Ράδιο Σίτυ (κινηματοθέατρο – η κατάρα των κινηματογράφων) και Βακούρα (μετά βίας ανοίγει κάθε χρόνο, έχω την ίδια αγωνία αν θα ανοίξει με το αν θα κρατηθεί με νύχια και με δόντια ο Απόλλωνας Καλαμαριάς στην Α’ Εθνική.)


Και η έκπληξη: Κανένα σινεμά δεν ξανάνοιξε μετά το κλείσιμό του. Μέχρι την περασμένη εβδομάδα. Το Κολοσσαίον είχε βάλει την κλασική ταμπέλα του Ραντεβού τον Σεπτέμβρη πριν από αρκετά χρόνια. Έκτοτε υπήρξαν κάποιες φήμες ότι θα γίνει πολιτιστικός πολυχώρος, πολυσινεμά ή κινηματοθέατρο. Τίποτα. Ο καιρός πέρασε. Πριν από κανα δίμηνο περνώντας με το λεωφορείο είδα ζωή μέσα απ’ τις τζαμένιες πόρτες, μάστορες κλπ. Με κρυφή ελπίδα (είναι το κοντινότερο στο σπίτι μου) παρατηρούσα κάθε μέρα περνώντας τις εξελίξεις και την πρόοδο. Γυάλισαν την ταμπέλα, έβαψαν το εξωτερικό, έφτιαξαν τις προθήκες και ξαφνικά, τα Χριστούγεννα άνοιξε! Πήγαμε την δεύτερη ή τρίτη μέρα επαναλειτουργίας του και όλα ήταν σαν τότε. Δεκάδες αναμνήσεις με βάρεσαν κατακέφαλα, το Addams Family με τον Χρίστο και τον Αντώνη, ο Μπάτσος του Μπέβερλι Χιλς με τον Στέριο, το Coctail με την Μαρία. Οι κοπάνες για σινεμά και φαγητό στα Goody’s που ήταν απέναντι, οι βόλτες στην νέα παραλία που ήταν δίπλα.
Κολοσσαίον
Βασιλίσσης Όλγας 150 (προς Καλαμαριά) 231 0 831565
Αυτή την εβδομάδα:
Charlotte’s Web 16.30 & 18.00
The Holiday 19.30
The Wind that Shakes the Barley 21.45

Wednesday, January 03, 2007

Έντεκα (από τους επόμενους υπότιτλους)

(Από τη διαδικτυακή έκδοση των Νέων του Ψαροντούφεκου)
Φοβερές εξελίξεις συγκλονίζουν την μπλογκόσφαιρα. Ένα από τα πιο ΔΗΘΕΝ “πρωτοποριακά” μπλογκ, το enteka, ανακοίνωσε πως θα αλλάζει τον υπότιτλό του (tagline) κάθε μέρα αρχίζοντας από την Πέμπτη 4/1. Το blog, που είχε εμφανιστεί τον περασμένο Μάιο, αυτοχαρακτηριζόταν με τον υπότιτλο [Προσωπικές Απόψεις] για παραπάνω από οκτώ μήνες, στην προσπάθειά του να δηλώσει την υποκειμενικότητα και να προλάβει τυχόν οργισμένες αντιδράσεις διαφωνούντων. Ο ιδιοκτήτης πλέον θεωρεί ότι το, μάλλον βαρετό, [Προσωπικές Απόψεις] αποτυπώθηκε στη συνείδηση του κόσμου και είναι ώρα για αλλαγές.
Ευκαιρία για αυτοσαρκασμό, κρυπτικό χιούμορ και άμεσο σουρεαλιστικό σχολιασμό της επικαιρότητας, θα πουν οι γνωστοί κόλακες.
Όμως η εφημερίδα μας πιστεύει ότι πρόκειται για μία ακόμη κίνηση εντυπωσιασμού, μια απελπισμένη προσπάθεια του enteka να δημιουργήσει θόρυβο με ένα ακόμη gimmick που θυμίζει από τη μία τους τίτλους αρχής των Simpsons ή του Futurama (με τις διαφορετικές γραμμένες φράσεις σε κάθε επεισόδιο) ή καλλιτέχνες που βασίζονται στα one-liners όπως είναι η Barbara Kruger και η Jenny Holzer.
Αντιγράφοντας ό,τι βρήκε πρόχειρο, ο αυτοαποκαλούμενος «αξιόλογος blogger», θα πετάει ένα ακόμη ξεροκόμματο στους βαριά εθισμένους χρήστες που μπαίνουν στη σελίδα του καθημερινώς – και το ξεροκόμματο θα έχει τη μορφή μιας φράσης γραμμένης στο πάνω μέρος της σελίδας κάτω από τον τίτλο ΕΝΤΕΚΑ.
O αιώνιος αντίπαλος του enteka (και Νέμεσίς του όπως λένε πολλοί) ο dwdeka δήλωσε στην εφημερίδα μας: «Επειδή τα ποστ του 11 έχουν αραιώσει σε 2-3 τη βδομάδα, προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στην επικαιρότητα και να αποφύγει τις αντιδράσεις αυτών που μπαίνουν στη σελίδα του και δεν βρίσκουν κάτι καινούργιο.»
Και είμαστε σίγουροι πως θα βρεθούν κάποιοι επίσης ατάλαντοι όσο ο 11 που θα αντιγράψουν την «ιδέα» του, νομίζοντας πως κάνουν κάτι σπουδαίο.
Αλλάζοντας λοιπόν τον υπότιτλο κάθε μέρα το blog enteka υποτίθεται ότι υλοποιεί μια ενδιαφέρουσα ιδέα του συγγραφέα του, ενώ στην πραγματικότητα προδίδει τον πανικό του, βουλιάζοντας αργά-αργά στο βούρκο της λήθης.

johnwatersFlop
John Waters - Flop

[Επειδή στα Νέα του Ψαροντούφεκου μιλάμε με στοιχεία, εξασφαλίσαμε και σας παρουσιάζουμε σε αποκλειστικότητα τα έντεκα πρώτα taglines που θα παρουσιαστούν στο συγκεκριμένο ιστολόγιο τις επόμενες ημέρες. Είναι σχεδόν όλα αυτοπροσδιοριστικά, μετά απ’ αυτά όμως, ένας Θεός ξέρει.]

1) A private joke that’s so private, I don’t even get it myself
2) If I can’t dance to it it’s not my revolution (ατάκα της αναρχικής ακτιβίστριας Emma Goldman, που αργότερα χρησιμοποιήθηκε απ’ τους Chumbawamba).
3) ρακοσυλλέκτινγκ
4) Info junkies united (χαρακτηρισμός από τον noheathen)
5) Λόγω τεχνικού λάθους δεν θα υπάρχει tagline σήμερα
6) Those are a few of my favorite things
7) Προτάσεις για taglines δεκτές.
8) Ζητείται καλός άνθρωπος που πιάνει το κανάλι Extra 3 να μου γράφει σε dvd το Δεν Ήξερες Δεν Ρώταγες κάθε βδομάδα. Επικοινωνήστε με το enteka11@gmail.com
9) Yet another concept blog
10) Copy of a Reproduction
11) A.F.Marx said... 1.Πολύ2.ωραία3.στημένο4.blog5.με6.ανεξάντλητη7.δεξαμενή8.ενδεκάδων
9.για10.μελλοντικά11.ποστ…Wed May 31, 08:37:12 PM

copyright 2007 ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΨΑΡΟΝΤΟΥΦΕΚΟΥ

[δείτε επίσης Έντεκα (από τους αγαπημένους μου υπότιτλους σε blog) ]