Monday, October 27, 2008

Έντεκα της Δευτέρας [εγώ όχι]

img995


1) Βρήκα πως λέγεται αυτό το πρόβλημα που έχω: Too Many Ideas Syndrome (TMIS). Μπορεί να ακούγεται δημιουργικό και ωραίο αλλά δεν είναι: σκορπίζομαι σε πολλά και διαφορετικά, θέλω να κάνω πολλά ταυτόχρονα (παιδικά βιβλία, συνεντεύξεις, παραμύθια, ποστ, νέες στήλες, βιογραφίες, περιοδικά, νέα μπλογκς, μυθιστορήματα, σενάρια, άρθρα, κλπ) και συνέχεια μου έρχονται νέες ιδέες - χωρίς πάντα να προλαβαίνω να ολοκληρώνω τις προηγούμενες. [Το μόνο καλό είναι πως ξέρω να τα βάζω σε μια σειρά -και πως είμαι σχετικά γρήγορος. Και τώρα βρήκα και μια λίστα με λύσεις για το TMIS…]

2) Αυτό που μ’ άρεσε πιο πολύ στους Animal Collective (τους οποίους εκθείασε ο M.Hulot) ήταν κάτι που το βρήκα σχεδόν αστείο. Κάνουν οι ίδιοι ήχους και φωνητικές λούπες, απ’ αυτές που ακούς στα ρεμίξ τραγουδιών, επαναλαμβανόμενους φωνητικούς ήχους – και πολύ πετυχημένους. Φράσεις που συνήθως στους δίσκους (αλλά και στα live) γίνονται ηλεκτρονικά, εδώ τις λένε οι ίδιοι, πενήντα «open up your» στη σειρά, ή συνεχόμενες κραυγές. Τέλος πάντων, πολύ μου άρεσαν και μιας και δεν πήγα να τους δω live, είδα στο youtube το σετ τους στο φεστιβάλ midi, και το καταδιασκέδασα.
Αυτό είναι το Brother Sport

3) ΦΛΑΣΜΠΑΚ – Πριν 20 χρόνια (Οκτώβριος του 1988). Αντιδράσεις πιστών στην προβολή του Τελευταίου Πειρασμού / Όλοι μιλάνε για το περίφημο 1992 και την είσοδό μας σε κάτι ευρωπαϊκό / Πεθαίνει ο ποιητής Τάσος Λειβαδίτης / Η Θάτσερ επισκέπτεται τον Παπανδρέου στο νοσοκομείο Χέρφιλντ – λίγο μετά αυτός γίνεται καλά και επιστρέφει. Κατεβαίνοντας απ’ το αεροπλάνο κάνει το περίφημο νεύμα στη μέλλουσα γυναίκα του / Πέφτει η χούντα του Πινοσέτ / Στο Κρατικό Θέατρο Θεσσαλονίκης παίζει ο θίασος Ταγκάνκα Μόσχας το «Μπόρις Γκουντούνοφ» του Πούσκιν. (Και την ίδια ώρα στη Μόσχα ο Γκορμπατσόφ -ο γέροντας ο εβδομήντα τριώ χρονώ- γίνεται αρχηγός κράτους. Και λίγοι φαντάζονται τη συνέχεια…)




4) Επίσης, πριν από ακριβώς 20 χρόνια ο ανταγωνισμός Δημάρχου (Κούβελας) και ΕΡΤ (Πασόκ) για το ποιος θα φέρει στην πόλη τα καλύτερα δορυφορικά κανάλια μας χάρισε το MTV, το οποίο ήταν η απάντηση του στα δορυφορικά Sky και Super Channel του Δημάρχου. Τώρα, είκοσι χρόνια μετά, άρχισε το ελληνικό MTV που όμως, αυτή τη φορά, δεν πιάνουμε καν στη Θεσ/νίκη - μόνο μέσω Nova.


lamson1

5) Θεσσαλονίκη: To καφέ/μπαρ De Facto έγινε 25 χρονών! Την Κυριακή 2 Νοεμβρίου, στις 7 το απόγευμα, παίζουν εκεί οι (καταπληκτικοί) Your Hand In Mine.


6) ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο Sananda Maitreya? (σοκ!)


7) Σ’ αυτή τη φωτογραφία βλέπουμε μια εθελόντρια του ΜακΚέιν. Ένας αφροαμερικανός τη λήστεψε, κι όταν είδε πως είχε ένα αυτοκόλλητο που υποστήριζε τον ΜακΚέιν και την Πέιλιν, την έσπασε στο ξύλο. «Να υποστηρίζεις τον Ομπάμα!» της ούρλιαξε και της χάραξε ένα ανάποδο B (απ’ το Barrack) στο μάγουλό της. Την άφησε αιμόφυρτη και ανήμπορη στην άκρη του δρόμου.

Σπάραξε η καρδιά μου όταν είδα τη φωτογραφία της (κυρίως γιατί μου θυμίζει την Ναν Γκόλντιν σε ένα ανάλογο φωτο-πορτρέτο της, τότε που είχε βγάλει φωτογραφία του εαυτού της όταν ο φίλος της την έσπασε στο ξύλο). Η γυναίκα έτρεξε στην αστυνομία και κατήγγειλε τον μαύρο ληστή-οπαδό του Ομπάμα. Ο ΜακΚέιν και η Πέιλιν έτρεξαν να της συμπαρασταθούν. Ήταν μάλλον απαίσιο: το να τη δείρουν έτσι μόνο και μόνο επειδή ήταν συντηρητική.

[Λίγες μέρες μετά, οι κάμερες της περιοχής στην οποία η κοπέλα κακοποιήθηκε έδειξαν πως κανένας μαύρος δεν υπήρχε, καμία κακοποίηση δεν έλαβε χώρα και πως η ίδια, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να προκαλέσει συμπάθεια για την καμπάνια του ΜακΚέιν, ζωγράφισε μόνη της το ανάποδο Β στο καθρεφτάκι του αυτοκινήτου της. Αυτή, με βαριά καρδιά, τα παραδέχτηκε όλα. Συνεχίζει όμως να μου θυμίζει τη Ναν Γκόλντιν.]

img290
8) Πιθανότατα είναι όλο επινοημένο. Όμως το παραπάνω άρθρο είναι και ένα ενδιαφέρον (έστω και κάκιστο) διήγημα της εποχής μας. [όχι στην εικόνα - εδώ]


9) Τόσες δεκαετίες μετά – και ακόμα να μου φύγει η μελωδία απ’ το μυαλό… (To Ξύδι Τοπ)

10) «Εγώ αν πετύχαινα τη Madonna στις audition του «Χ factor» θα την έκοβα», είπε η κριτής του X-Factor (που ήταν βαρετό, άνευρο και σκοτεινό) και υπεύθυνη γραφείου Τύπου του ΑΝΤ1 Κατερίνα Γκαγκάκη. Δε χρειάζεται να πούμε πως αυτό λέει περισσότερα για την κ. Γκαγκάκη (και το πόσο ικανή θα ήταν στη δουλειά της) παρά για τη Madonna... [Η Γκαγκάκη είναι η ίδια που σοκαρίστηκε με τις Μέδουσες (βλέπε εδώ, στο τέλος του ποστ)]

1062
11) Bits & Pieces: If I was elected president I would tattoo an American flag with the words, "In God we trust," on the forehead of every atheist.-- Chuck Norris /// Ο Ρινγκο Σταρ των Beatles τα πήρε με τους θαυμαστές του. /// Λογοτεχνικές διαμάχες (σήμερα: ρετρό) Η κριτική Μαρωνίτη, η αντεπίθεση Ιωάννου ///Το Δύο της Αρλέτας /// Να οι λέξεις που δεν θέλει να ξανακούσει ο schottkey /// Μια γάτα, η Νόρα παίζει πιάνο. (sort of) /// Ο συγγραφέας Αλέξης Σταμάτης κάνει περιοδεία στην Αμερική και κρατάει σημειώσεις στο blog του... /// η βία των βιντεοπαιχνιδιών /// Ζώα που χωράνε στην παλάμη /// http://trashmania.wordpress.com/ /// Top 10: Τα αγαπημένα τραγούδια του barrack obama και του john mccain

*extra: (Αν θέλετε) Δηλώστε την υποστήριξή σας προς τον έλληνα ακτιβιστή για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, Λύο Καλοβυρνά και τη μη κυβερνητική οργάνωση Σύνθεση Ενημέρωση Ευαισθητοποίηση για το HIV/AIDS, οι οποίοι πρόσφατα δέχτηκαν αγωγή από τον μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ επειδή κατήγγειλαν τη ρητορική μίσους του μητροπολίτη εναντίον των γκέι. Η εκδίκαση της αγωγής είναι προγραμματισμένη για τις 2 Φεβρουαρίου 2009. Οι υπογραφές που δεν δημοσιοποιούνται στο ίντερνετ, μαζεύονται εδώ.

img995a

-----------------------------------------------------

*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ

To αυτονόητο πάτημα του κουμπιού

2266486337_bfed452d38-simpsons-obama (και μερικές ψεύτικες, αλλά κάπως αστείες, anti-obama φωτογραφίες)


Όσο μεγαλύτερη διαφορά στα γκάλοπ έχει ο Ομπάμα (τον οποίο και υποστηρίζω) τόσο πιο πολύ πιστεύω ότι θα χάσει. Και αν τελικά έχανε δεν θα κατηγορούσα ούτε τη χριστιανική δεξιά ούτε τον υποσυνείδητο λευκό ρατσισμό, ούτε τη βρώμικη προπαγάνδα αυτών που προσπαθούν να ταυτίσουν τον Ομπάμα με τον Οσάμα.

osama_obama

Θα κατηγορούσα τους έξυπνους, προοδευτικούς ανθρώπους.

Και στις δύο προηγούμενες εκλογές, οι υποψήφιοι των Δημοκρατικών νικούσαν στα γκάλοπ. Όμως, πολλοί από τους ανοιχτόμυαλους ψηφοφόρους, την ημέρα των εκλογών, δεν πήγαν καν να ψηφίσουν. Δεν είχαν ισχυρό κίνητρο. Δεν είναι πλάκα: θυμάμαι πριν τις προηγούμενες εκλογές, ο Τζον Κέρρυ νικούσε στα γκάλοπ τον Μπους. Διάβαζα τότε το μπλογκ του Moby ο οποίος κάθε μέρα έγραφε μοιρολατρικά:

«Δεν έχουμε καμία ελπίδα. Οι Δημοκρατικοί ψηφοφόροι νιώθουν ασφαλείς στο μικρόκοσμό τους. Οι συντηρητικοί νιώθουν συνέχεια πως απειλούνται: από τα πάντα. Και έτσι οργανώνονται. Οι εκκλησίες κινητοποιούν τις τεράστιες κοινότητες τους, θρησκόληπτοι ρατσιστές προετοιμάζονται μήνες πριν, η αμερικανική δεξιά τρέχει να ψηφίσει ακόμα και αν χρειαστεί να συρθεί στα γόνατα, σαν να εξαρτάται η ζωή της απ’ αυτό. Παίρνουν τηλέφωνα, παίρνουν ανήμπορους συγγενείς τους μαζί, περιμένουν όλοι αυτή τη μέρα με κομμένη την ανάσα. Νιώθουν οποιαδήποτε –προοδευτική- αλλαγή σαν μαχαίρι στο λαιμό τους. Και κάνουν τα πάντα για να την αποτρέψουν. Με λίγα λόγια, ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ κάνουν το αυτονόητο: πηγαίνουν όντως να ψηφίσουν αυτόν που θέλουν.»

obamasnobxm8

Και, φυσικά, πολύ καλά κάνουν. Αντίθετα, πολλοί προοδευτικοί άνθρωποι -που συχνά μπορούν πιο εύκολα να προσαρμοστούν σε οποιεσδήποτε συνθήκες και να φτιάχνουν τον προσωπικό τους μικρόκοσμο, μπορεί να θέλουν τον Γκορ, τον Κέρρυ ή τον Ομπάμα, αλλά, απ’ ό,τι φαίνεται, όχι τόσο ώστε να κάνουν register (να γραφτούν στους εκλογικούς καταλόγους).

Κοιτώντας τις δημοσκοπήσεις βλέπει κανείς πως ο Ομπάμα έχει μεγάλο προβάδισμα στους πολίτες της Αμερικής. (Ναι, αλλά δεν έχουν κάνει register όλοι αυτοί.) Αν δούμε όλους αυτούς που έχουν κάνει register θα δούμε πως και πάλι ο Ομπάμα έχει βάδισμα. Αν όμως δούμε τις δημοσκοπήσεις αυτών που, έχοντας κάνει register, δηλώνουν ότι την άλλη Τρίτη θα πάνε, σίγουρα, να ψηφίσουν, τότε η υπόθεση γίνεται ντέρμπι. Έτσι έγινε και με τον Γκορ, έτσι και με τον Κέρρυ. Οι πολίτες τους ήθελαν, αλλά τελικά βαρέθηκαν να ψηφίσουν – και απ’ αυτούς που ψήφισαν οι περισσότεροι ήταν παθιασμένοι συντηρητικοί.

ObamaHATESAmericalogobama

Είναι μάλλον άχρηστες οι δημοσκοπήσεις. Γιατί, ενώ οι προοδευτικοί άνθρωποι της Αμερικής είναι πολύ περισσότεροι απ’ τους Άλλους (κι ας έχουμε διαφορετική αντίληψη στην Ελλάδα για τα «Αμερικανάκια», την τύφλα μας δεν ξέρουμε) και θέλουν τον Ομπάμα, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δεν τον θέλουν τόσο ώστε να κάνουν register, ρισκάροντας το να καλεστούν κάποτε ως ένορκοι στα δικαστήρια. Δεν τον θέλουν τόσο ώστε όταν κάνουν register να βεβαιωθούν πως θα πάρουν άδεια απ’ τη δουλειά για να δείξουν χειροπιαστά την προτίμησή τους.

Πολλοί απ’ αυτούς που απαντούν στις δημοσκοπήσεις (και πριν από οκτώ και πριν από τέσσερα χρόνια) θεωρητικά υποστήριζαν τους αντιπάλους του Μπους, και υποστηρίζουν τον αντίπαλο του ΜακΚέιν και της Πάλιν. Θεωρητικά. Γιατί πρακτικά, μέχρι να έρθει η επόμενη Τρίτη δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι εκείνη την ημέρα θα ξυπνήσουν, θα βγουν στο δρόμο, θα πάνε στο εκλογικό κέντρο και θα πατήσουν το αναθεματισμένο κουμπί (πόσο μάλλον που έχουν σίγουρη τη νίκη του Ομπάμα, «θα τον ψηφίσουν οι άλλοι», σκέφτονται).

Ενώ αντίθετα μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι οι υποστηρικτές του ΜακΚέιν και της Πάλιν, αυτοί που φοβούνται ακόμα και τη σκιά τους, θα το πατήσουν εκείνο το κουμπί.

Μακάρι ο Μπαράκ Ομπάμα, φέτος να εμπνεύσει και να πείσει. Να πείσει όχι τόσο την Αμερική, αλλά τους ίδιους τους οπαδούς του. Και αυτοί να κάνουν, τελικά, αυτό που πραγματικά θέλουν. Δηλαδή το αυτονόητο. Δεν αρκεί απλά να τον θέλουν. Θα κάνουν τον κόπο να τον ψηφίσουν; Μακάρι!



Monday, October 20, 2008

Έντεκα της Δευτέρας [???]

img001


1) Τώρα στη Θεσσαλονίκη ξεκινά η διημερίδα που διοργανώνει το τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ με θέμα “Συμμετοχική Δημοσιογραφία: Blogs και Νέα Μέσα”. Το πρόγραμμα είναι πολύ ενδιαφέρον, κι επειδή δουλεύω εκείνες τις ώρες θα ρίξω καμιά κλεφτή ματιά online, στο http://www.blogchannel.gr/live.php!

2) Είναι μάλλον εξοργιστικό: μετά από όλα όσα έγιναν στο ΥΠΠΟ, στα κινηματογραφικά βραβεία ανασταίνεται το πνεύμα και το γράμμα Ζαχόπουλου (!), ενώ ο Γ. Μυλωνάς (ο σκηνοθέτης των trash βιντεοταινιών που η ΝΔ τον έστελνε στην Ευρωβουλή και ο Ζαχόπουλος τον διόριζε στο Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης) υπάρχει ακόμα στα πράγματα. Όσο καλτ κι αν ακούγεται (και εμένα συνήθως μ’ αρέσουν αυτά) δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο σκηνοθέτης των «Εδώ και τώρα αγγούρια», «Ο αγκαλίτσας λαγωνικό», «Αλαβιού και τη σκότωσα» είναι (κρατηθείτε) μέλος της Κριτικής Επιτροπής για τα Κρατικά Κινηματογραφικά Βραβεία (τίποτα δε δίδαξε, σε κανέναν, το σκάνδαλο Ζαχόπουλου). Κυρίως όμως δεν μπορώ να πιστέψω το θράσος του…

escher21
3) Είναι γνωστό αλλά δε χορταίνω να το λέω: το τέλειο μουσείο Herakleidon στην Αθήνα είναι γεμάτο αυθεντικούς Escher! Και μόλις άνοιξε άλλη μια έκθεση [επίσης: Έντεκα για τον Escher]


4) (xxx) Μια φορά είπα να βάλω και λίγο σεξ (ξεκαρδιστικό μεν, σεξ δε) αλλά το youtube αποφάσισε πως η διαφήμιση της diesel είναι ακατάλληλη. Όμως όσοι κάνουν login στο youtube και τη δουν θα με θυμηθούν. (είναι εδώ!) Προς το παρόν ας αρκεστούμε στο παραπάνω, νέο βίντεο, του Moby για το Ohh Yeah.

5) Δείξε μου πού μένεις να σου πω τι ψηφίζεις (από Ελευθεροτυπία)
Το υπνοδωμάτιο και το γραφείο σου είναι άνω-κάτω και προτιμάς τα ζωηρά χρώματα; Τότε έχεις πολλές πιθανότητες να είσαι αριστερός, ακόμα και αν δεν το έχεις καταλάβει. Ομάδα επιστημόνων μελέτησαν τις συνήθειες καθηγητών και φοιτητών κολεγίου, επιθεωρώντας τα δωμάτια και τα γραφεία τους. Προέκυψε ότι οι συντηρητικοί αγαπούν την πειθαρχία και την τάξη, το φως, τα ημερολόγια και τα σημαιάκια (!), ενώ οι αριστεροί είχαν τους προσωπικούς τους χώρους κατά κανόνα σε αταξία, μέσα στο χρώμα, γεμάτους με βιβλία και πολλή μουσική.

6) scan0004
[αλμανάκο = κακό / κλασικά = καλό]


7) Ακόμα και ο Homer Simpson ψηφίζει Obama. Ή μάλλον προσπαθεί να ψηφίσει Obama, όπως φαίνεται από το κλιπ/απόσπασμα νέου επεισοδίου των Simpsons που θα παιχτεί λίγες μέρες πριν τις εκλογές!

8) "The Cruelest Trick Came From The Talibans, Who Allowed Plenty Of Drugs And Then Banned Music".
-Unknown

scan0001
9) bits & pieces: περιοδικό manifesto /// Το Imdb έγινε 18 χρονών! (???) /// Η κλασική μουσική στην Ελλάδα: http://www.classicalmusic.gr/ /// 50 Stunning Examples of a great redesign /// Το στρουμφάκι του Μίκη Θεοδωράκη (!) /// H Διεθνής Εταιρεία Φίλων Ν. Καζαντζάκη (που ιδρύθηκε στη Γενεύη της Ελβετίας το 1988) άνοιξε ένα νέο σάιτ για τον Νίκο Καζαντζάκη. /// Ψηφιακός διαλογισμός /// στο Art-House (θεσσαλονίκης) αυτή την Κυριακή: το μεγαλύτερο και πιο φιλόδοξο I Love To Hate You πάρτι που έγινε ποτέ!

10) Και τα ελληνικά spam έχουν εξελιχτεί: να ένα που μου ήρθε το οποίο είναι μεταμφιεσμένο σε προσωπικό μυστικό mail που (σε αντίθεση μ’ αυτά που λένε "Προωθήστε Το!") δεν έπρεπε να σταλεί αλλού, για να μην επωφεληθούν και άλλοι! Και καλά.

FW: min to steileis allou!!!
re sy, bes se afto to site, dinoun dwra i-phone pou to sizitagame. graftike kai kerdise ena o giorgos...grapsou edw ... www.athens***as.gr !!


11) Ο Αυγουστίνος Ζενάκος έγραψε στο Βήμα για ένα έργο / κτίριο, στη Bienalle του Λίβερπουλ, που δυο όροφοί του περιστρέφονται. Προσπαθούσα να το φανταστώ αλλά δεν μπορούσα. Καλά που υπάρχει και το ίντερνετ! (Και από μέσα)



--------------------------------------------------------


*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ


(Mr. Blackwell: R.I.P.)
obit-mr-blackwell-da628bbb-1bce-42f0-8cef-8bcd168ffed0_470x390
Το πρωί που ξύπνησα είδα πως πέθανε ο Mr. Blackwell. Δεν θα στεναχωρηθούμε κιόλας (86 χρονών ήταν!) αλλά αυτός ο φαρμακόγλωσσος αποτυχημένος σχεδιαστής έβγαλε πετυχημένα τις πικρίες του για δεκαετίες, δημοσιεύοντας κάθε χρόνο τη λίστα με τις πιο κακοντυμένες διασημότητες.


Αν και ήταν μάλλον παραπλανημένος (θεωρούσε κακοντυμένη τη Bjork και τη συνέκρινε μάλιστα με celebrities που θα σκότωναν για να είναι στη μόδα!) παρακάλεσα την ‘Α, μπα?’ που έχει το ομώνυμο και πολύ διασκεδαστικό blog (και τα ξέρει κάπως αυτά) να διαλέξει έντεκα φαρμακερές δηλώσεις του απ’ τις περίφημες λίστες του και να τις ντύσει με ανάλογες φωτογραφίες…



2957523011_df9a7fe500
1. Barbra Streisand "She looks like a masculine Bride of Frankenstein".

2958365014_3644db0cd0_o
2. Sophia Loren "Dresses like the Italian shop girls she portrays in movies."

2957523133_ca49938653_o
3. Queen Elizabeth "From her majesty to her travesty,"

2957523179_e1f5d94a19
4. Mary-Kate Olsen "resembles a tattered toothpick trapped in a hurricane."

2958365222_bdb9822b9d
5. Bjork: "She dances in the dark - and dresses there, too."

2958365290_c9861e26c8
6. Meryl Streep: "She looks like a gypsy abandoned by a caravan."

2957523395_85164d1d7b
7. Sharon Stone: "An over-the-hill Cruella DeVille.

2958365466_64a4d9d07b
8. Madonna: "From Ghetto Glam to Rhinestone Cowgirl to Mrs. Guy Ritchie. Any way you label it, she's still just kitschy, kitschy, kitschy."

2958365536_0f9c68cb63
9. Courtney Love: "When push comes to shove, no one's fashion is tackier and wackier than funky, punky Love!"

2957523621_ea3f1822c7
10. Victoria "Posh Spice" Beckham: "Forget the fashion spice -- wearing a skirt would suffice! In one skinny-mini monstrosity after another, pouty Posh can really wreck-em."

2957523705_6b38d7b0ff
11. Camilla Parker-Bowles: "In feathered hats that were once the rage, she resembles a petrified parakeet from the Jurassic age."

*To blog της Α, μπα? είναι το Α, μπα?



img001a

Monday, October 13, 2008

Έντεκα της Δευτέρας [ωραία μέρα]

don Puritanism: The haunting fear that someone, somewhere, may be happy.-- H L Mencken


1) Από το βιβλίο της Τζάνετ Γουίντερσον, Πες μου μια ιστορία, εκδ. Μελάνι. // (Σε μια σκηνή η ηρωίδα προσπαθεί να δανειστεί ένα βιβλίο.) «Κι εγώ πελάτης είμαι», είπα. «Όνομα;» είπε, σα να έκανα έγκλημα. «Δεν είμαι στη λίστα σας». «Τότε θα πρέπει να περιμένετε μέχρι το βιβλίο να επιστραφεί ξανά!», είπε με έκδηλη ικανοποίηση, πράγμα που είναι σύνηθες με ορισμένους βιβλιοθηκάριους – τρελαίνονται να σου λένε πως κάποιο βιβλίο έχει εξαντληθεί, το έχουν δανείσει, έχει χαθεί - ή ακόμα και πως δεν έχει ακόμα γραφτεί…

2) Αντίο λοιπόν Ίαν Μπλερ. «Tην παραίτησή του ανακοίνωσε ο επικεφαλής της Σκότλαντ Γιάρντ, Ιαν Μπλερ, ο οποίος είχε βρεθεί στο στόχαστρο σκληρής κριτικής, όταν βρετανοί αστυνομικοί πυροβόλησαν και σκότωσαν νεαρό βραζιλιάνο, θεωρώντας τον τρομοκράτη». Απ' αυτόν τον κατά λάθος φόνο του βραζιλιάνου, έχουν περάσει 3.5 χρόνια! [Και μετά λέμε για τους δικούς μας.] Ο Ίαν Μπλερ είχε συζητηθεί και για έναν άλλο λόγο: υπήρχε αυτός ο διαδηλωτής εναντίον του πολέμου, ο Brian Haw (ένας σύγχρονος ήρωας!) που είχε πολλά πλακάτ και διαδήλωνε για την ειρήνη. Η αστυνομία, με εντολή του Ίαν Μπλερ, είχε κάνει ολόκληρη επιχείρηση για να αφαιρέσει τα πλακάτ: Στην επιχείρηση συμμετείχαν 78 (!) αστυνομικοί. Και, ενώ ο Ι. Μπλερ στην αρχή είπε πως όλο αυτό (η αφαίρεση πλακάτ από ένα διαδηλωτή) κόστισε £7,200, μετά αποκαλύφθηκε πως είχε κοστίσει £27,000! Άχρηστος τελείως.

3)
χιλιοποδαρούσα!

4) Έντεκα (Μικροί Φόνοι). Παρουσίαση του βιβλίου της Βάσιας Τζανακάρη, Τρίτη, 14 Οκτωβρίου 2008 στις 10 το βράδυ, στον Ιανό της Σταδίου. Μαζί με τους Βασίλη Καββαθά, δημοσιογράφο-συγγραφέα, Κωστή Μαραβέγια, μουσικό, και Αντώνη Φραγκάκη, ηθοποιό. Θα διαβαστεί χαιρετισμός από τον Γιάννη Πετρίδη, μουσικό παραγωγό. Θα ακολουθήσει πάρτι με μουσική του Nick Cave από τους djs του επερχόμενου POP&ROCK.

5) img294

(μια λεζάντα-μίνι διήγημα, αντάξια της φωτογραφίας)

6) Συγγραφείς που αγαπούν συγγραφείς. Σήμερα: Γιάννης Ξανθούλης vs. Σώτη Τριανταφύλλου: «Γράφω πια για να περάσω καλά, να μου φανερωθούν πράγματα, ν' ανοίξουν παράθυρα γνώσης. Εμαθα τουρκικά, αυτή την "κακόηχη", "βάρβαρη" γλώσσα όπως χαρακτηρίστηκε από τη "μεγάλη" συγγραφέα Σώτη Τριανταφύλλου, η οποία θεωρεί εαυτόν ροκ. Δεν ξέρει πόσο πιο ροκ είναι η Πηνελόπη Δέλτα... Αρχισα να διαβάζω το "Εργοστάσιο μολυβιών" της νομίζοντας ότι θα μου αποκαλυφθεί το μοντέρνο και βρήκα πρωτόλεια γραφή συγγραφέων περασμένων αιώνων... Συχνά υπερεκτιμούμε τη φιλοδοξία μας».

7) γάτα / γάτα / γάτα / γάτα / γάτα / σκύλος

obama

8) (super-barrack!) Μια άσχετη απορία: ως γνωστόν όλη η χώρα είναι γεμάτη με αναπτήρες Hondos Center. Πού τους βρήκαμε; Είναι δυνατόν όλοι να πηγαίνουμε στο HC για να παίρνουμε αναπτηράκια; Την τελευταία δεκαετία είχα εκατοντάδες τέτοιους αναπτήρες – πού τους βρήκα; Μου τους έδωσε κάποιος; Είχε εκείνος πάει στο Hondos Center; Εσείς πού τους βρίσκετε; Είναι αυτή η πιο πετυχημένη καμπάνια μάρκετινγκ με δούρειο ίππο έναν αναπτήρα;

9) Bits & Pieces! Από το georgakopoulos.org, το πιο αστείο πράγμα που είδα τελευταία: Ένα ξεκαρδιστικό ηθικό δίδαγμα! /// τρία παιδιά φωτογραφίζονται καθώς περνάει ο καιρός… /// Άγρια παιδιά, η Πολυκατοικία, Λάκης Γλυκούλης, Γ4, Λίτσα.com: οι intvduals πιάνουν στο στόμα τους τη νέα τηλεοπτική σεζόν. /// photoshop disasters /// Μια 35χρονη συγγραφέας ακολουθεί όλες τις συμβουλές της Όπρα (όλες όμως) στο μπλογκ http://www.livingoprah.com/ /// Οσα παίρνει ο Βαρδάρης – o Θωμάς Σιώμος, εδώ και τόσα χρόνια, στην Ελευθεροτυπία. /// Ενα βιβλίο την ημέρα... /// Το πιο τέλειο “A to Z” ///

10)
o ξύλινος καθρέφτης

11) (Κάθε πέρσι και καλύτερα/περισσότερα)

Πέρσι τέτοια εποχή: Έντεκα (αγαπημένα ντουέτα) ---Έντεκα (συνεντεύξεις Ελλήνων συγγραφέων) ---Έντεκα (διαφημίσεις από μια ΓΥΝΑΙΚΑ του '79) --- Έντεκα της Δευτέρας ---Έντεκα (τρόποι για να τελειώσεις το μυθιστόρημά σου)
Πρόπερσι τέτοια εποχή: Έντεκα (πράγματα που έκανε ο Νταλί το φθινόπωρο του 1956) --- Έντεκα (από τις αγαπημένες μου ταινίες Επιστημονικής Φαντασίας) --- Έντεκα (όνειρα με τη φιλική συμμετοχή διασημοτήτων) --- Έντεκα (πρόχειρα σχόλια για τις δημοτικές εκλογές)



don1
!άιεγ

--------------------------------------------------------------

*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ

(Didn't) Find the River

RAturnSt
(όλες οι εικόνες είναι από πίνακες του J.M.W. Turner)

Κάποτε, στα ’90ς είχαμε στη Θεσσαλονίκη ένα κανάλι που λεγόταν POWER TV. Έβαζε (όπως και πολλά άλλα κανάλια) παράνομα ταινίες που νοίκιαζε από video club – και δεν εννοώ βιντεοταινίες ή δεύτερα φιλμ. Τη στιγμή που τα κανονικά κανάλια πλήρωναν άπειρα λεφτά για να μπορέσουν να παίξουν τη Σιωπή των Αμνών καναδυό χρόνια μετά την προβολή της στους κινηματογράφους, το POWER TV την έπαιζε την ημέρα που κυκλοφορούσε σε βιντεοκασέτα. Αν υπήρχε ακόμα, σήμερα το βράδυ θα έπαιζε το Batman Dark Knight και το Mamma Mia.

Εκτός όμως από φρέσκιες ταινίες έπαιζε και κασέτες με βίντεοκλιπ, τα ίδια ξανά και ξανά. Εκεί, κάποτε είδα και το Find the River των Rem γεμάτο με εικόνες αφρισμένης θάλασσας, το οποίο περιέργως δεν είχα ξαναδεί ποτέ σε κάποιο απ’ τα δορυφορικά μουσικά ή στο MTV.

Turner_Buttermere_Lake_with_Park_of_Cromackwater

Ήταν το έκτο και τελευταίο single (1993) από τον δίσκο Automatic For the People και τα μουσικά κανάλια μάλλον είχαν κουραστεί. Δεν μπήκε στα 100 πρώτα της Αμερικής, ούτε στα 50 πρώτα της Αγγλίας. (Και γιατί να μπει; Έκτο single ήταν!) Έτσι και το βίντεοκλιπ του χάθηκε ή/και αγνοήθηκε. Το 2001 ο Mike Mills των REM, σ’ ένα πρόγραμμα του MTV Αγγλίας παρουσίασε το κλιπ εξηγώντας ότι επέλεξε να το παίξει επειδή απλούστατα ήθελε να το δει και ο ίδιος, «επειδή… ποτέ δεν το ’χω δει, δεν ήξερα καν ότι υπήρχε… δεν ξέρω καθόλου τι έχει και πώς μοιάζει.»

211_turner_burning

Κι εγώ, σίγουρα, δεν θα το είχα δει ποτέ, αν δεν υπήρχε εκείνη η κασέτα του POWER TV που με το που τελείωνε ξανάρχιζε, με τα ίδια κλιπ της Warner. Ήξερα τη σειρά απέξω και το περίμενα μερικές φορές, πραγματικά το έβρισκα συναρπαστικό. Άγριο αλλά πανέμορφο, το κλιπ (που περισσότερο με video-art έμοιαζε) έδειχνε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα να σκάει στα βράχια ενός φωτεινού, αλλά μελαγχολικού τοπίου. Και καθώς ακουγόταν το υπέροχο τραγούδι τα κύματα έκαναν κύκλους και η μέρα σκοτείνιαζε.

2007_1008_Fishermenatsea

Η μεγάλη ανατροπή αυτού του ποστ είναι ότι δεν θα το δούμε αυτό το βίντεοκλιπ. Απλούστατα επειδή δεν το βρήκα. Πουθενά. Έψαξα σε όλα τα πιθανά μέρη του διαδικτύου και βρήκα μόνο δύο άλλες, ακόμα πιο περίεργες εκδοχές του που δείχνουν τους REM στο στούντιο να τραγουδούν ενώ Α) στη μία εκδοχή βλέπουμε παράλληλα έναν ηλικιωμένο καλλιτέχνη να περπατά στη φύση, ή Β) στην άλλη βλέπουμε παράλληλα σκηνές πόλης με παιδιά να βρέχονται κλπ.

Είναι ωραία κι αυτά τα κλιπ. Όμως κάνουν το λάθος να δείχνουν το συγκρότημα να ερμηνεύει το κομμάτι. Και γι’ αυτό δεν τα βάζω.

turner-snowstorm-450

Γιατί αυτό που έβλεπα τότε εγώ (και πιθανότατα υπάρχει γραμμένο σε κάποια απ’ τις παλιές βιντεοκασέτες μου) δεχόταν το τραγούδι όπως είναι, αφήνοντας το συγκρότημα και τη διαδικασία ηχογράφησής του απέξω: εικονογραφούσε τη μελωδία σαν αυτή να ήταν αυθύπαρκτο έργο τέχνης.

Και μιας και δεν μπορώ να το βρω, προτιμώ να βάλω σκέτο το τραγούδι, αφήνοντας στη φαντασία του αναγνώστη το όμορφο τοπίο με τη φουρτουνιασμένη θάλασσα να κινείται σε αργή κίνηση και να φτάνει, αενάως, στην αφιλόξενη αλλά πανέμορφη ακτή. Και νομίζω ότι όλες αυτές οι εικόνες του Turner θα βοηθήσουν…

REM – Find the River

95843-004-FA21C32D
J.M.W. Turner (1775 – 1851)
.
.

Monday, October 06, 2008

Έντεκα της Δευτέρας [χάος!]

img263

1) Αυτοβιογραφικό: Το Velvet Bus ήταν τέλειο, καταιγισμός δράσης, γέλιου και μουσικής. Ήταν ωραία που όλοι οι ήρωές του ήταν εκεί – και κυρίως ο οδηγός του λεωφορείου! / Μήπως έχω αναλάβει περισσότερες δουλειές απ’ όσες αντέχω; (όχι!) / Πιστεύω θα έρθει ξανά η Μαντόνα, τέτοιο sold out που έγινε. Τότε όμως θα έχουμε πάρει θέσεις στις κερκίδες. / Τι κρίμα που μεγάλοι φαν δεν βρήκαν εισιτήρια γιατί τα είχαν πάρει όλοι οι άσχετοι… Αυτοί που μετά τη συναυλία έγραφαν ότι η Μαντόνα μας έβρισε! (Πόσο λίγο την ξέρουν…) / Τι δυνατό θέαμα που ήταν η Μήδεια2! Και τι απίστευτο το τεύχος-μέσα-στο-τεύχος της Lifo! / [Αγκύλες], italics, όλες οι λέξεις. Εδώ! / Κλείσαμε ένα ταξίδι: 28/10 στο Βερολίνο. / Γεια σου Βάσω! / Μ' άρεσαν οι R.E.M. χτες, χάρηκα όμως που δεν ήμουν εκεί και τους είδα στο MTV. Ας το ξαναπώ: Ελληνικό MTV: τι υπέροχη είδηση θα ήταν αυτή πριν από 15-20 χρόνια! / Η επιμελήτριά μου ήταν επιμελήτρια της Ζωρζ Σαρή! Έμεινα άφωνος όταν το έμαθα. Σχεδόν τη λυπήθηκα που τώρα έμπλεξε με μένα! / Κατερίνα και Ασπασία καλό ταξίδι στο Μακάο! Και στο Hong Kong. / Σήμερα αρχίζει η τηλεοπτική σεζόν (τα σίριαλ). Έχω λιγότερο ενθουσιασμό από κάθε άλλη χρονιά. / Ευτυχώς όμως είμαι ενθουσιασμένος για χίλια άλλα πράγματα της φετινής σεζόν… / To παραπάνω ‘κείμενο’ είχε έντεκα θαυμαστικά... (κρατήθηκα κιόλας)

2)

3) Χάος! (Στ. Λυγερός από την Καθημερινή) Το σύνθημα «Καραμανλής ή χάος» επιβεβαιώνει τη ρήση ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Το «Καραμανλής ή τανκς» του 1974 αντανακλούσε τον τρόπο που η πλειοψηφία των πολιτών αντιλαμβανόταν την προτεραιότητα εκείνης της περιόδου. Σήμερα, το «Καραμανλής ή χάος» δεν είναι τίποτα άλλο από χοντροκομμένη απόπειρα πολιτικού εκβιασμού, που καταδεικνύει την πολιτική αμηχανία των εμπνευστών του. Εάν ίσχυε κάτι τέτοιο, θα είχε ακυρωθεί το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα και μ’ αυτή την έννοια ο πρωθυπουργός θα ήταν βαρύτατα υπόλογος.

4) Προσπάθησε (m.hulot)

IMG_6807___

περπατώντας ανάμεσα στους τάφους του πρώτου νεκροταφείου, προσπερνώντας μαυσωλεία-μέγαρα και μαρμαρόπλακες με ονόματα διασημοτήτων, στεφάνια με θερμά συλληπητήρια ["επιχειρήσεις ήχου και εικόνας" και "ster cinemas" -και τα δύο για το θάνατο κάποιου ναυάρχου που συνόδευε άγημα ναυτών, προφανώς επιφανής νεκρός για να αξιωθεί να τον φάνε τα σκουλήκια του πρώτου νεκροταφείου], συναντάς αυτή τη φωτογραφία.

"προσπάθησα". λιτό και συγκινητικό.

τι να προσπάθησε άραγε;

τα κατάφερε;

5) Δε χρειάζεται να πω με πόση προσμονή περιμένω τα Ημερολόγια της Μαργαρίτας Καραπάνου που θα κυκλοφορήσουν σύντομα απ’ τις εκδόσεις Ωκεανίδα. Ο τίτλος του βιβλίου θα είναι «Η ζωή είναι αγρίως απίθανη» και η Lifo είχε μια τέλεια προδημοσίευση απ’ την οποία αντιγράφω μια σελίδα απ’ το ημερολόγιο που η συγγραφέας έγραψε περίπου τέτοια εποχή περίπου πριν από 50 χρόνια…

1959 (13 ετών)
Δευτέρα 5 Οκτωβρίου
Στο σχολείο πάω καλά, αλλά αισθάνουμαι παντού τόσο μόνη! Χρειάζομαι μια φίλη. Μια αληθινή φίλη, με την οποία θα μπορώ να μιλάω, να γελάω, να λέω τι σκέπτουμαι, μια φίλη που ν' αγαπάω.
Έχω νοσταλγήσει τρομερά την Ελλάδα. Αλλά ίσως πάω τα Χριστούγεννα. Ευτυχώς που είναι η μαμά μαζί μου. Την αγαπάω τόσο πολύ!
Μου φαίνεται τόσο περίεργο που βρίσκουμαι στο Παρίσι. Η ψυχή μου βρίσκεται στην Ελλάδα, στην Ύδρα. Μου φαίνεται απίστευτο ότι είμαι 5, Rue de l' Odeon, Paris VI.
Αυτή τη στιγμή διαβάζω ένα καταπληκτικό βιβλίο που λέγεται Les Faux-monnayeurs του André Gide. Ευτυχώς που μου αρέσει το διάβασμα.
Θα συνεχίσω αργότερα το ημερολόγιό μου, διότι έχω μαθήματα.

6) Ήταν στο tagline για πάνω από ένα χρόνο: I don't want to achieve immortality through my work, I want to achieve it through not dying. [woody allen]΄/ Επι του πιεστηρίου: νέα ταινία του Γ. Οικονομίδη - το σενάριο εδώ: http://maxairovgaltis.wordpress.com/

7) img327 (Από τα Κοινωνικά της χτεσινής Καθημερινής)

8) Όσοι προτιμούν την κάντρι εργάζονται σκληρά και είναι εξωστρεφείς, οι λάτρεις της ποπ εργάζονται σκληρά, αλλά δεν είναι και τόσο δημιουργικοί, ενώ αυτοί που ενθουσιάζονται με την τζαζ έχουν αυτοπεποίθηση, είναι δημιουργικοί, εξωστρεφείς και κουλ. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία είναι το γεγονός ότι η κλασική μουσική και η χέβι μέταλ προτιμώνται από ανθρώπους που είναι δημιουργικοί, αλλά όχι ιδιαίτερα κοινωνικοί- παρουσιάζουν δηλαδή κοινά χαρακτηριστικά. [Μια έρευνα για τον χαρακτήρα των μουσικόφιλων…] Κι ένα αστείο: What’s the difference between a rock musician and a jazz musician? A rock musician plays three chords to thousands of people and a jazz musician plays thousands of chords to three people.

9) On MiA's Paper Planes the word "weed" has been bleeped on daytime radio. In Indonesia and Malaysia on Katy Perry's I Kissed A Girl the word "girl" was bleeped! #

10) assets_LARGE_t_420_1646911_type11495

Περπατούσα αμέριμνος στο λιμάνι και είδα ξαφνικά αραγμένο εκεί ένα υπερλούξ κρουαζιερόπλοιο 14 ορόφων! (Εγώ φταίω που μετά δεν ήθελα να πάω στη δουλειά μου;) Μετά έμαθα ότι το Navigator of the Seas (Θαλασσοπόρος των Θαλασσών) που άραξε στο λιμάνι για 6 ώρες είναι γεμάτο μαγαζιά, καφέ, θέατρο, παγοδρόμιο, σινεμά, καζίνο, πισίνες, ντίσκο… Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μας το έφεραν εδώ. Για να μας το τρίψουν στη μούρη; Τώρα μάλιστα που οι διακοπές τελείωσαν για τα καλά! Θα ήθελα να έδινα έναν ιπτάμενο πήδο και να προσγειωνόμουν στην κορυφή του. Και το επόμενο δευτερόλεπτο αυτό να ξεκινούσε…

11) Ίσως η πιο όμορφη διαδραστική σελίδα του ίντερνετ. Chill-out flight. (Με ήχο. Ή με μια μουσική της αρεσκείας μας)

----------------------------------------------------

*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ

Το σημερινό επιπλέον ποστ έχει τον άμεσα δεσμευτικό τίτλο...

"ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΠΩΣ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΟΣΤ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΝΤΟΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ!"

img330

Πρέπει να ήταν το 1987: πριν αρχίσει η ταινία στο σινεμά, έβαλε τη διαφήμιση μιας νέας εφημερίδας. Πολύχρωμη κι εντυπωσιακή, η εφημερίδα ‘24 Ωρες’ (του Κοσκωτά) θα κυκλοφορούσε σύντομα. Καθώς τελείωνε η διαφήμιση φαινόταν κι ένα εξώφυλλο φύλλου που πάνω-πάνω αριστερά είχε φωτογραφία της Μαντόνα κι έγραφε: «Η Μαντόνα στην Αθήνα για συναυλία!»

Η διαφήμιση τελείωσε κι είχα μείνει άφωνος: αυτή ήταν μια τρομερά βαρυσήμαντη είδηση. Και για να την γράφει η ‘24 Ώρες’ στο πρώτο της πρωτοσέλιδο θα ήταν σίγουρα αλήθεια! Περίμενα πώς και πώς να βγει η εφημερίδα. Όταν κάποτε κυκλοφόρησε πήρα το πρώτο φύλλο, το ξεκοκκάλισα, αλλά πουθενά δε βρήκα είδηση για συναυλία της Μαντόνα στα μέρη μας.

Μετά κατάλαβα πόσο αφελής ήμουν: στη διαφήμιση είχαν απλώς ένα υποθετικό πρωτοσέλιδο, με mock ειδήσεις. Η εφημερίδα δεν έπιασε και σύντομα έκλεισε (καλά να πάθει), ο Κοσκωτάς μπήκε φυλακή, και η Μαντόνα, φυσικά, δεν ήρθε στην Αθήνα. Μέχρι…


Το Σάββατο (από τη Lifo)


«Δεν το χρειάζομαι αυτό!» σκεφτόμουν καθώς περιμέναμε να αρχίσει η Madonna (και περιμέναμε πολύ). Τα εισιτήρια στο Pitch B ήταν απαίσια και συνειδητοποιούσα πόσο κοντός είμαι - με το ζόρι θα έβλεπα ακόμα και τη μικρογραφία της σκηνής. Την Madonna την είχα ξαναδεί σε δυο παλιότερες περιοδείες – γιατί να ταλαιπωριέμαι έτσι; Κι αν τελικά βρέξει; Γιατί να μην είχαμε βγάλει εισιτήριο στις κερκίδες; Μήπως τελικά είμαστε μεγάλοι πια για αρένες; Είχα σχεδόν τσατιστεί.

Οι συνθήκες χειροτέρεψαν όταν ξεκίνησε. Ήμασταν όντως πολύ μακριά, στραβολαίμιαζα, δεν έβλεπα (συχνά ούτε απ’ τις γιγαντοοθόνες!), τα πόδια μου πιάστηκαν, η μέση μου τσακίστηκε. Είδα και άκουσα το 1/10 απ’ όσα έγιναν στη σκηνή. Μα, έστω και αυτό το 1/10 ήταν τ.έ.λ.ε.ι.ο!

Αυτό που ένιωσα (τα υπόλοιπα θα τα νιώσω όταν βγει σε dvd) ήταν πως η Madonna είναι ασταμάτητη – εξωφρενικά εξωπραγματική! Χοροπηδούσε σαν τρελή για πάνω από 100 λεπτά, έκανε απίθανες ακροβατικές χορογραφίες με το χαμόγελο στα χείλη και φυσικά μας πέταξε τα ψίχουλα αγάπης που θέλαμε με όλα τα «Hello beautiful city of Athens», τα οποία καταχάρηκα κι ας μην είμαι καν απ’ την Αθήνα.

Τα δικά μου highlights ήταν: η σπινταριστή εκτέλεση του Borderline, η βροχή από Eurythmics και εικαστικά τέλειες οθόνες καταιγίδας, το Into the Groove, ο Ομπάμα στην οθόνη, το Like a Prayer, το φρενήρες τέλος με το Give it to Me (insert coin, σκεφτόμουνα μόλις έβγαλε το Game Over του τέλους, insert coin!).

Αλλά και η σκηνοθεσία του She’s Not Me (του χειρότερου, για μένα, τραγουδιού απ’ το Hard Candy) που στη σκηνή το μεταμόρφωσε τελείως, παίζοντας με την εικόνα της και καταστρέφοντας όλα τα παλιά της λουκ που τα ενσάρκωναν μεταμφιεσμένες χορεύτριές της.

Αυτό ήταν ένα τέλειο κλείσιμο του ματιού που με έκανε να το χωνέψω για τα καλά: αυτή η γυναίκα/κουκίδα στη σκηνή (που μέχρι τότε για τους περισσότερους θεατές υπήρχε μόνο εικονικά στη φαντασία τους ως το άθροισμα δεκάδων διαφορετικών περσόνων) ήταν στ’ αλήθεια υπαρκτή. Και, μετά από 25 χρόνια καριέρας ήταν ακόμα στην κορυφή – στην κορυφή μιας σκηνής μπροστά μας.

Απ’ όταν ήμουν μικρός, την περίμενα (μάταια) να μας έρθει. Οπότε ναι: ήταν ένα εκπληκτικό, φαντασμαγορικό ποπ σόου. Όμως ήταν και τέλειο που ικανοποιήθηκε ένα παιδικό απωθημένο – κυρίως όταν, με στωική παραίτηση, το είχα ξεγράψει εδώ και δεκαετίες. Το Σάββατο το βράδυ, το γεγονός ότι, τελικά, το βουνό ήταν αυτό που ήρθε στον Μωάμεθ, έκανε όλη τη διαφορά.

image041

*madonnodrama remix!

Thursday, October 02, 2008

Έντεκα (αγαπημένα μου βιντεοκλιπ της Madonna - τελευταίο)

madonna

(αγαπημένα βίντεοκλιπ #8-#11)
...


8) Bedtime Story
(Χωρίς αμφιβολία, αυτό είναι το αγαπημένο μου, όχι μόνο απ’ τα κλιπ της Μαντόνα - γενικά. Καλωδιωμένη, βλέπει ένα όνειρο και ξαφνικά γίνεται Lucid, δηλαδή όντας μέσα στο όνειρο καταλαβαίνει πως ονειρεύεται. Κι αυτά που βλέπει, χάρη στο σκηνοθέτη Mark Romanek, είναι εκπληκτικά…)


----------------------------------------------

9) Express Yourself
(Βασισμένο στο Metropolis του Fritz Lang, τότε ήταν το πιο ακριβό βίντεοκλιπ όλων των εποχών.)


----------------------------------------------

10) Open Your Heart
(σε σκηνοθεσία Jean-Baptiste Mondino. Το παιδάκι είναι σήμερα έτσι)


----------------------------------------------

11) Bad Girl
(εξαιρετική υπόθεση και σκηνοθεσία από τον David Fincher, o οποίος γύρισε τέσσερα απ' τα καλύτερα κλιπ της: Express Yourself, Vogue, Oh Father, Bad Girl, και μετά, φυσικά γύρισε τις ταινίες Seven, Fight Club κλπ. Στο Bad Girl (που θυμίζει περισσότερο ταινία μικρού μήκους) ο Christopher Walken παίζει τον φύλακα-άγγελο της Madonna - αλλά αυτή δολοφονείται, σε ένα σκηνικό που ακόμα και σήμερα δεν έχει ξεκαθαριστεί πλήρως, κάτι σαν τις ταινίες του Lynch...

*αγαπημένα βίντεοκλιπ μαντόνα #1-#3 / #4-#7.

----------------------------------------------

+Έντεκα (εξώφυλλα περιοδικών με αντίστροφη χρονολογική σειρά)

may06
05/2006

jan06
01/2006

may03
05/2003

mar01
03/2001

jan99
01/1999

oct94
10/1994

apr91
04/1991

01dec1990
12/1990

dec87
12/1987

june86
06/1986

may85
05/1985
.