Monday, September 22, 2008

Έντεκα της Δευτέρας [velvet bus]

img700

1) Όταν ήμουν πολύ μικρός είχα ένα βασικό όνειρο: να συναντήσω τα στρουμφάκια. Ήμουν στο τσακ να στείλω γράμμα στο «Πέσ'το και θα γίνει». Το είχα γράψει και ζητούσα απ’ την Τζοβάνα Φραγκούλη να με πάει στο Στρουμφοχωριό - ήμουν τόσο μικρός που όντως πίστευα ότι το Στρουμφοχωριό υπήρχε στ’ αλήθεια. Οι γονείς μου το πήραν χαμπάρι και μου πρότειναν να αλλάξω τη διατύπωση του γράμματος ώστε να κάνω την πραγματοποίηση της επιθυμίας μου πιο πιθανή.

Τελικά έγραψα κάτι του στυλ: «Θα ήθελα να με πάτε σε κάποιο πολυκατάστημα ή πλατεία ή θεματικό πάρκο σχετικό με τα Στρουμφάκια… κλπ». Το έστειλα το γράμμα, αλλά παρ’ όλο που το Είπα, αυτό ποτέ δεν Έγινε. [Είδα πως το Σ/Κ στη Αθήνα είχαν γεμίσει μια πλατεία με Στρουμφάκια. Και, προφανώς, έστω και με δραματική καθυστέρηση δεκαετιών, θα ήθελα να ήμουν εκεί.]

2) Κανονικά, σελίδες που είναι τόσο δυνατές και τόσο συγκινητικές όπως αυτή εδώ θα έπρεπε να απαγορευτούν απ’ το ίντερνετ…

3)
Πριν από ακριβώς 25 χρόνια, τον Σεπτέμβριο του 1983 (την περίοδο που η Μαντόνα έκανε την πρώτη της επιτυχία) στο Ολυμπιακό Στάδιο ο Σαββόπουλος παρουσίαζε το νέο του δίσκο. Ήταν μια τέλεια συναυλία που έμεινε ιστορική, όχι μόνο επειδή ήταν η ΠΡΩΤΗ που έγινε ποτέ στο Ολυμπιακό Στάδιο.
25 χρόνια μετά, τον Σεπτέμβριο του 2008…

Υ.Γ. [Φάκελος Ελληνίδες Τραγουδίστριες: Όσες νομίζουν ότι είναι καλύτερες απ’ τη Μαντόνα την βρίζουν. Όσες νομίζουν ότι είναι χειρότερες της την εκθειάζουν. Από την Ελευθεροτυπία.]

4) Το 1983 το Γκάντι, η ταινία του Richard Attenborough κέρδισε 8 Όσκαρ και μάλιστα τα σημαντικότερα. Την ίδια χρονιά το «ΕΤ ο Εξωγήινος» του Σπίλμπεργκ κέρδισε τέσσερα μικρά βραβεία (ήχος, εφέ κλπ). Και, μπορεί το Γκάντι να ήταν εξαιρετικό αλλά αυτή ήταν σίγουρα μια απ’ τις μεγαλύτερες αδικίες των Όσκαρς ever.

Και έρχεται τώρα, 25 χρόνια μετά ο Richard Attenborough να πει ότι το Γκάντι, η πολυβραβευμένη ταινία του ήταν σαφώς υποδεέστερη απ’ τον ΕΤ. «Πήγαμε να το δούμε στο σινεμά, λίγο πριν τα βραβεία και σκεφτήκαμε, αυτό είναι: το ΕΤ πρέπει να πάρει το Όσκαρ», λέει τονίζοντας ότι μπορεί το δικό του φιλμ του να ήταν μια καλή αφηγηματική ταινία αλλά η ταινία του Σπίλμπεργκ (“genius!”) ήταν ένα “extraordinary piece of cinema”. Πόση δύναμη θέλει για να τα πεις όλα αυτά;

Cover_of_Madonna's_Sex_Book
5) Bits & Pieces: Με (ή χωρίς) μικρόφωνο: Karaoke online. /// Ελληνικές ταινίες, δωρεάν, στην οθόνη του υπολογιστή: από το Συνοικία το Όνειρο μέχρι το Σπιρτόκουτο, κι από τη Γλυκιά Συμμορία μέχρι την Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά. Εδώ. /// Το νέο πρόγραμμα του Radio Bubble έχει πολλές εκπλήξεις… (και το καλύτερο είναι ότι μπορείς να ακούς τις εκπομπές όποτε θέλεις, πχ τώρα ακούω αυτήν) /// Σύνδρομα οικουμενικής συνωμοσίας, του Umberto Εco /// Η Πατριδογνωσία του Νάνου Βαλαωρίτη. /// Μια αναμενόμενη είδηση-βόμβα και μια μη αναμενόμενη φωτοβομβίδα (και μερικές απ’ τις πιο αστείες φωτοβομβίδες) /// Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του περιοδικού MUZINE. Είναι, όπως πάντα, εξαιρετικά χορταστικό. /// Ένα μουσείο χωρίς πίνακες: Το πρώτο, εξ ολοκλήρου, ψηφιακό μουσείο Τέχνης στο χωριό Χύδηρα της Λέσβου. /// Τι περιμένει συνήθως να δει κάποιος σε ένα χιπ - χοπ βίντεο? Πάντως όχι αυτό. /// Ο Douglas Coupland παίρνει συνέντευξη απ’ τον Morrissey (2006) /// 54 μήνες ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - 45 ΣΚΑΝΔΑΛΑ !!! [Ποιο είναι το ρεκόρ?]

6) Καλά, τι drama queen η Μάρα Ζαχαρέα! Θίχτηκε, λέει και εγκατέλειψε τη δημοσιογραφία. Τελείως.Ή όλα ή τίποτα: είτε θα είναι παρουσιάστρια/σχολιάστρια ειδήσεων (και μάλιστα όχι τόσο αντικειμενική πια) είτε θα πάει σπίτι της. Δεν υπάρχουν άλλοι τομείς στη δημοσιογραφία, μόνο να είσαι πρωτοκλασάτος τηλεραδιοαστέρας. Δεν θα μπορούσε να κάνει ξανά ρεπορτάζ, δε θα μπορούσε να έχει μια άλλη δημοσιογραφική εκπομπή, δε θα μπορούσε να παίρνει συνεντεύξεις ή δεν θα μπορούσε καν να γίνει μια αντικειμενική σχολιάστρια στις ειδήσεις. Τίποτα άλλο δεν υπάρχει στη δημοσιογραφία εκτός από αυτό που έκανε τώρα, οπότε την παράτησε τελείως. [Φυσικά, το σωστό θα ήταν να φύγει ο σύζυγός της, μιας που μας λέει ότι τόσο νοιάζεται για τα δικαιώματα των γυναικών...] +bonus

7) Έγραφα (όχι εδώ, στη lifo) για τη συναυλία του Σάκη Παπαδημητρίου που θα γινόταν στα αρχαία της Ναυαρίνου. Τελικά πήγαμε και ήταν πολύ όμορφα: τα αρχαία ήταν φωτισμένα με διαφορετικές δέσμες χρωμάτων, μια πραγματικά απόκοσμη κι εντυπωσιακή εμπειρία. Μακάρι να γίνουν κι άλλες εκδηλώσεις εκεί σύντομα.

[Και θυμήθηκα μια πολύ ρεζιλευτική σκηνή από τα ‘90ς με τον ίδιο μουσικό, απ’ αυτές που συχνά-πυκνά γίνονται στη Θεσ/νικη [κατάσχεση του βιβλίου Sex της Madonna, κάψιμο του Μν του Μ. Ανδρουλάκη, θέμα με τον σημαιοφόρο Οδυσσέα Τσενάι κλπ]. Η χρονιά ήταν το 1995 και η τοπική Εκκλησία ήθελε να μετατρέψει το μνημείο της Ροτόντας σε ναό, αποκλείοντας κάθε άλλη χρήση του. Ένα απόγευμα, κι ενώ στο μνημείο γινόταν μια τζαζ συναυλία πιάνου του Σάκη Παπαδημητρίου, εξαγριωμένοι ζηλωτές μπήκαν στη Ροτόντα και μοίρασαν απλόχερα χριστιανική αγάπη. Οι σκηνές στα δελτία ειδήσεων ήταν ξεκαρδιστικές - αλλά και σοκαριστικές: οι πιστοί διέκοπταν βάναυσα τη συναυλία και εκτόνωναν την ιερή τους οργή πάνω στο πιάνο (!) σπρώχνοντάς το έξω απ’ τη Ροτόντα και βαρώντας το με ό,τι έβρισκαν μπροστά τους…]

8) ΒΡΕΙΤΕ ΤΗ ΛΕΞΗ
image001
[ποια λέξη ψάχνουμε; via (για την ιστορία, δεν είναι αυτή που φαντάζεστε, είναι η λέξη αρκούδα)]

9) Το UBU είναι ένα θησαυροφυλάκιο γνώσης γεμάτο φιλμ και ντοκιμαντέρ για τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες και στοχαστές. Αυτά που είδα από κει τα τελευταία χρόνια: Francis Bacon / J.G. Ballard / Stan Brakhage / Jean Baudrillard / William S. Burroughs / John Cage / Yves Klein / James Joyce / Peter Greenaway / Allen Ginsberg /Gilbert & George / Alberto Giacometti / Salvador Dalí / Tacita Dean / Jacques Lacan / Gregory Markopoulos / Jonas Mekas / Yoko Ono / Nam June Paik / Robert Rauschenberg / Man Ray / Terry Riley / Karlheinz Stockhausen / Sam Taylor-Wood / Sam Taylor-Wood / Bill Viola / Andy Warhol / Και υπάρχουν ακόμα εκατοντάδες για να δω. Όλη η λίστα.

10) Πλέιμπακ, λέει, τραγούδησε η J-Lo και θυμήθηκα όλους τους αστικούς μύθους για το πλέιμπακ που διαιωνίζονταν στα ‘80ς όταν κάποιοι με διαφορετικά μουσικά γούστα τσακώνονταν. Ας πούμε είχαμε δυο παθιασμένους μουσικόφιλους, ο ένας πχ. με τους Duran Duran κι ο άλλος με τους Depeche Mode. Και τσακώνονταν:
«Ρε συ, οι Depeche Mode δεν είναι καν μουσικοί. Ο φίλος μιας φίλης της ξαδέρφης μου τους είδε στη Γερμανία και κόπηκε το πλέιμπακ και έγιναν ρεζίλι.» «Ψέμματα σου είπαν! Εγώ είδα τους Duran Duran στην Αμερική και κόπηκε ο ήχος κι αυτοί ανοιγόκλειναν ακόμα τα στόματα και τους γιουχάραμε!».

[Πάντως απ’ όλα τα πλέιμπακ που έχουν αποκαλυφθεί ζωντανά στον αέρα, νομίζω ότι το παρακάτω είναι το πιο εξωφρενικό]

11) Πέρασαν 11 καλοκαίρια από την (επίσημη, σε βιβλίο) κυκλοφορία του και πρόσφατα το ξαναδιάβασα: Το «Ο Τυχερός Αριθμός του Δόκτορος Μπου», που έγραψε ο Λένος Χρηστίδης, είναι το καλύτερο διήγημα που συνάντησα ποτέ!

------------------------------------------------------



*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ


img307

Στις Νύχτες Πρεμιέρας την Παρασκευή θα παιχτεί το ντοκιμαντέρ Velvet Bus της Γκρατσιέλλας Κανέλλου. Είναι το δεύτερο ντοκιμαντέρ της για την ελληνική μουσική σκηνή μετά το The Approaching of the Hour που (παρ)ακολούθησε τους Raining Pleasure στις συναυλίες τους, «φωτίζοντας» παράλληλα την αγγλόφωνη μουσική σκηνή της Ελλάδας.

Πριν από πέντε μήνες, τέσσερα συγκροτήματα (My Wet Calvin, Victory Collapse, The Boy, The Callas) μπήκαν στο λεωφορείο και αφού πήγαν Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Ξάνθη, Γιάννενα, Πάτρα, Λαγκάδια και Ηράκλειο, κατέληξαν στο Gagarin της Αθήνας. Αυτό το δεκαήμερο κινηματογραφήθηκε και είναι τώρα είναι έτοιμο (με γραφικά της Ιλένιας Λέκκα).

Κι επειδή η Γκρατσιέλλα είναι φίλη μου εδώ και έντεκα χρόνια και πάντα πίστευα σ’ αυτήν [όπως έγραψα και σ’ αυτό το ποστ στο οποίο περιέγραψα τη γνωριμία και τη φιλία μας], είπα να της πάρω μια συνέντευξη. Και αυτή η συνέντευξη έχει τον λιτό, και κυριολεκτικό τίτλο...

.

Έντεκα ερωτήσεις (στην Γκρατσιέλλα Κανέλλου)

1) Tώρα που είσαι απέξω, πώς θα περιέγραφες το Velvet Bus;

To Velvet Bus είναι ένα λεωφορείο που ταξίδεψε για 10 μέρες στην Ελλάδα, με επιβάτες 4 συγκροτήματα, ηχολήπτες, δημοσιογράφους και φίλους. Σκοπός του ήταν να συναντηθεί με κόσμο (κοινό) και εκτός Αθήνας.

Η ταινία Velvet Bus είναι στην ουσία η καταγραφή όλης αυτής της πορείας με μια γερή δόση συναισθημάτων. Δηλαδή σκοπός της είναι να παρασύρει τον θεατή σ' αυτό το ταξίδι και να τον κάνει μέρος της παρέας που δημιουργήθηκε στην πορεία.

2) Ποιο είναι το αγαπημένο σου μουσικό ντοκιμαντέρ;

Νομίζω το Screaming Masterpiece, για την μουσική σκηνή της Ισλανδίας. Μοναδικά τοπία, ιδιαίτερες μουσικές, καταπληκτικά γυρίσματα. Ήταν μαγικό!

3) Πες ότι σου δίνω εκατομμύρια δολάρια και πρόσβαση σε όποιον μουσικό θέλεις. Για ποιον θα γύριζες ντοκιμαντέρ και πώς περίπου θα ήταν;

Μάλλον θα έσπαγα το ποσό σε μικρότερα, θα σταματούσα να δουλεύω και θα αφοσιωνόμουν στο να κάνω μόνο ντοκιμαντέρ. Μουσικά, ιδανικά. Αλλά μόνο με Έλληνες καλλιτέχνες. Υπάρχει πολύ υλικό. Θα ήταν ευτυχία και τιμή για μένα να έκανα κάτι για τους Στερεο Νόβα και για τις Τρύπες. Διαφορετικοί αλλά μοναδικοί και οι δύο για την πορεία της ελληνικής μουσικής.

4) Θυμάμαι καλά ή είναι η ιδέα μου πως, παλιά, όταν δούλευες στο Mad, τις βραδινές ώρες έβαζες στα κρυφά καλά βίντεο-κλιπ; (Στέρεο Νόβα και τέτοια.)

Χαχα! Καλά θυμάσαι! Τότε η ροή του Mad έπαιζε ακόμα από κασέτες και ναι μεν υπήρχε playlist αλλά τα πράγματα δεν ήταν τόσο αυστηρά (πλέον όλα είναι ψηφιακά και παίζουν όλα από server που σημαίνει ότι μπορείς να κολλήσεις το σύστημα).

Ήμασταν λοιπόν μια παρέα -σκηνοθέτες, ροή, μοντέρ- που ξενυχτούσαμε μοντάροντας live που μας άρεσαν κτλ. Πηγαίναμε λοιπόν στην ροή και κάναμε κανονικό πρόγραμμα! Απίστευτες εποχές! Ρομαντικές και ξένοιαστες! Το αστείο είναι ότι μας έπαιρναν και φίλοι που έβλεπαν κι έκαναν παραγγελιές.

5) Ποια είναι η αγαπημένη σου συναυλία, και γιατί;

Εδώ θα σε ξεμπροστιάσω! Καθαρά για συναισθηματικούς λόγους, αγαπημένη συναυλία είναι ένα secret gig του David Bowie στο Λονδίνο, νομίζω το '99. 'Ήμασταν συμφοιτητές και συγκάτοικοι. Με παίρνεις λοιπόν τηλέφωνο μια μέρα κατενθουσιασμένος ότι ανακάλυψες στα αζήτητα μιας εφημερίδας μια ανακοίνωση για ένα secret gig του Bowie. Θα με περίμενες να γυρίσω σπίτι να πάρουμε να κλείσουμε εισιτήρια.

Φτάνω αλλά ως δια μαγείας είχες “χάσει” την εφημερίδα! Υστερία επί 2! Επόμενη σκηνή: Βράδυ, κρύο, έξω στον κάδο. Εγώ με γάντια κουζίνας στα χέρια, εσύ με φακό και κάμερα! Εγώ η μισή μέσα στον κάδο, εσύ να γελάς! Φυσικά το live ήταν υπέροχο…

6) (Θυμάμαι που, αφού κατά λάθος έχασα την Evening Standard, πανικοβληθήκαμε σα να είχαμε χάσει το δελτίο του Προπό που είχε πιάσει 13άρι. Ευτυχώς που δεν είχε περάσει το σκουπιδιάρικο ακόμα...) Το αγαπημένο σου βιβλίο;

Σάββατο Βράδυ στην Άκρη της Πόλης – Σώτη Τριανταφύλλου. Γιατί απλά δεν ήθελα να τελειώσει!

921

7) Η καλύτερη ανάμνηση από το ταξίδι του Velvet Bus;

Δεν είναι κάτι συγκεκριμένο, γιατί πραγματικά όλο το ταξίδι ήταν υπέροχο. Είναι η όλη αίσθηση του να είσαι στο δρόμο, μακριά από την καθημερινότητα σου. Να είσαι σε μια μουσική περιοδεία και να αλλάζεις πόλεις και παραστάσεις κάθε μέρα. Να σου τυχαίνουν απρόοπτα. Να γνωρίζεις κάθε μέρα και καλύτερα τους συνεπιβάτες σου. Να γελάς. Να κουράζεσαι και να νομίζεις ότι αν για μια μέρα δεν κοιμηθείς παραπάνω από 5 ώρες θα κλατάρεις. Αλλά να μην συμβαίνει, γιατί όλο αυτό είχε τόση ενέργεια που δεν σε άφηνε να “πέσεις”. Ήταν σαν ένεση αδρεναλίνης!

8) Πώς βλέπεις την αγγλόφωνη ελληνική σκηνή σήμερα, τρία χρόνια μετά το Approaching; Αν έπρεπε να το ξαναγυρίσεις τώρα θα άλλαζες κάτι;

Για να είμαι ειλικρινής δεν μπορώ να καταλάβω αν έχει υπάρξει εξέλιξη τέτοια ώστε να είναι άξια αναφοράς. Το σίγουρο είναι ότι υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες/group (όχι όλα το ίδιο παραγωγικά), αρκετές αξιόλογες δουλειές και τα ΜΜΕ ασχολούνται πολύ περισσότερο μαζί τους. Όσο αφορά την αντιμετώπιση του κοινού, δεν ξέρω αν έχουν βελτιωθεί τα πράγματα.

Αν έπρεπε να ξαναγυρίσω το The Approaching of the Hour, σήμερα ασφαλώς και θα άλλαζα και θα πρόσθετα μουσικούς και σχήματα που έχουν προκύψει. Το 2005 ήθελα να αποτυπώσω την σκηνή τότε. Ανάλογα θα λειτουργούσα και σήμερα. Θα παρέθετα το παρόν.

9) Στα δύο ντοκιμαντέρ σου κινηματογράφησες τη σκηνική παρουσία αλλά και τη ζωή των συγκροτημάτων. Πώς αντιμετώπισαν οι μπάντες την κάμερα (και τη φυσική σου παρουσία);

Tους Raining Pleasure νομίζω τους πήρε περισσότερο καιρό να προσαρμοστούν και με εμένα αλλά κυρίως με την κάμερα. Πιστεύω όμως ότι έφταιγα κι εγώ γιατί δεν ήμουν τόσο χαλαρή όσο αυτή την φορά. Ήμουν κι εγώ αμήχανη λόγω έλλειψης ανάλογης εμπειρίας. Στο Velvet Bus κι εγώ και ο Δημήτρης (Κοτσέλης) ήμασταν μέρος της περιοδείας εξ αρχής. 'Ήταν και διαφορετικές οι συνθήκες. Δεν εισχωρούσες στην ζωή του άλλου αλλά ήσουν κι εσύ μέρος του project…

10) Σχέδια για το μέλλον;

Σε πρώτη φάση, να βγω, να χαλαρώσω, να ξαναδώ τους φίλους μου, που μου έχουν λείψει τόσο πολύ. Να κοιμηθώ χωρίς άγχος! Να μην κάνω τίποτε όλη μέρα! Μακροπρόθεσμα , πολλά όμορφα ντοκιμαντέρ…

11) Πόση αγωνία είχες τη στιγμή που παιζόταν το Approaching of the Hour στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσ/νίκης και στις Νύχτες Πρεμιέρας Αθήνας; Πόση αγωνία θα έχεις την Παρασκευή το βράδυ στην πρεμιέρα του Velvet Bus?

Στο Approaching η αγωνία μου δεν περιγράφεται! Ένιωθα σαν να έδινα εξετάσεις!
Τώρα ναι μεν έχω αγωνία αλλά σε πιο νορμάλ επίπεδα. Άλλωστε είμαι τόσο κουρασμένη που δεν έχω κουράγιο να έχω αγωνία. Έχω μόνο άγχος, πολύ, για το τεχνικό κομμάτι. Ότι αυτό που είδαμε στα μόνιτορ, αυτό θα δει κι ο θεατής στην προβολή. Ότι ο ήχος θα είναι αυτός που ακούσαμε στο στούντιο. Ότι ο προτζέκτορας θα είναι καλός και δεν θα προκύψει τίποτα τεχνικής φύσης τελευταία στιγμή.

Ήταν οι πιο “δύσκολοι” τρεις μήνες της ζωής μου, νομίζω. Χρειάστηκε πλήρης αφοσίωση και φυσικά θυσίες. Ήταν αγώνας δρόμου - ένα στοίχημα για μένα! Όμορφο στοίχημα όμως!

[velvet bus, στις Νύχτες Πρεμιέρας. Αυτή την Παρασκευή στον Απόλλωνα, στις 22.30]


---------------------------------------------------------------

---------------------------------------------------------------




img7001
!αδάμοδβ ήλακ

17 comments:

greekgaylolita said...

Ποια J-lo και Μανδονα αγαπη μου!
Εγω με αυτες ανδρωθηκα και επανδρωθηκα;-PP

http://www.youtube.com/watch?v=Jubg0kMEm4Y

http://www.youtube.com/watch?v=HdogEkz48po

http://www.youtube.com/watch?
v=4YOksxqJ3FE

(Velvet Bus, oh yes!)

ZlatkoGR said...

2) Καταπληκτικό ε; Διάβασα γι'αυτήν πριν μερικές μέρες.
3) Madonna δε μου λέει κάτι, αλλά η live εκτέλεση του "Ας κρατήσουν οι χοροί" από τη συναυλία του '83 είναι από τα πιο αγαπημένα ever!
7) Ιδέα δεν είχα γι' αυτό τη φάση στη Ροτόντα! Πωωωωω!
11) Χμ... Τι εννοείς "επίσημη, σε βιβλίο"; Είχε γραφτεί κάπου αλλού; Είμαι μεγάλος φαν του Λένου Χρηστίδη, τον είχα γνωρίσει και από κοντά δε, πριν 1.5 χρόνο περίπου, στο συνέδριο των Ελλήνων Bookcrossers στην Αθήνα...

enteka said...

ggl, :)

zlatko, κι εγώ είμαι μεγάλος φαν. πώς ήταν λοιπόν από κοντά; Το διήγημα το πρωτοδιάβασα σε ένα ένθετο περιοδικού μερικά καλοκαίρια πριν ενσωματωθεί σε βιβλίο. Είχε καινούρια διηγήματα διαφορων νέων ελλήνων συγγραφέων και νομίζω ότι ήταν του περιοδικού ΜΕΤΡΟ. Νομίζω.

ZlatkoGR said...

Α, ΜΕΤΡΟ ε; Δεν ήξερα πως το είχε "βγάλει" κάπου αλλού πρώτα.

Από κοντά ήταν αρκετά πιο συνεσταλμένος από ότι τον περίμενα. Σχεδόν ντροπαλό θα τον έλεγα. (και αφού το λέω εγώ αυτό, που είμαι λιγάκι αντικοινωνικός, φαντάσου!) Μου άφησε την εντύπωση πως δεν είναι και ο πιο εύκολος άνθρωπος στον κόσμο. Αλλά στην τελική, ποιός είναι;

Anonymous said...

Εντάξει, το #2 είναι απίστευτο. Ειδικά αν έχεις ζήσει ανθρώπους σου σε μεγάλη ηλικία, σου σχίζει τα σωθικά.

Από την άλλη, το ατυχές πλέϊ-μπακ του #10 είναι ό,τι πιο αστείο έχω δει εδώ και καιρό.

goculture.gr said...

καλημέρα!

τα στρουμφάκια γίναν 50 χρονών..σνιφ

WinterAcademy said...

1) πωπω τζοβαννα φραγκουλη.. τι φαντασμα του παρελθοντος κι αυτο, ανατριχιασε η πετσα μου και μονο που τη θυμηθηκα!!

2) α, εδω σε προλαβα
http://winterculture.blogspot.com/2008/09/days-with-my-father.html
εκπληκτικο Indeed
[ griza diafimisi :) ]

3) προς monika
αγαπητη και συμπαθεστατη monika.
κανεις λαθος, η madonna σαφως και εχει μουσικο ταλεντο, πολλα απο τα τραγουδια της τα γραφει η ιδια. Σου ευχομαι μετα απο 25 χρονια να γραφεις ακομη τραγουδια τοσο καλα οσο και τα σημερινα σου, και αυτο δεν το λεω καθολου ειρωνικα.
Επισης, επειδη εχω βαρεθει να ακουω τα 'αφωνη' κλπ, γιατι κανεις δε λεει ποτε αφωνες τις τζανετ και τζενιφερ που ειναι σαφως κατωτερες απο τη μαντοννα φωνητικα? [ειδικα η τζενιφερ μολις το απεδειξε].
Συγγνωμη αλλα οπως καταλαβαινετε με πνιγει το δικιο..

4. μπραβο στο ριτσαρντ, ελπιζω να βγει και ο κυριος σπιλμπεργκ τωρα να πει για το ποσο ενοχος αισθανεται που πηρε το χαριστικο του πρωτο οσκαρ σκηνοθεσιας ενω ηταν υποψηφιοι 3 σκηνοθετες με ταινιες αριστουργηματα, τις καλυτερες τους by far:

-short cuts / robert altman
-the piano / jane campion
-the remains of the day/ james ivory

5.θενξ, εγω μονο το
greek-movies.com ηξερα.

Επισης, εξοχο το χιπ χοπ βιντεο, και, κυριως [και σοβαρα] καταπληκτικο το τραγουδι, το καλυτερο του kanye west κατα την αποψη μου.

Τιποτε καινουργιο δε μας ειπε βεβαια ο coupland που δεν το ξεραμε εμεις οι φανατικοι, αλλα ωραιο το κομματι του

* θελουμε κι εμεις να δουμε το velvet bus*

και για τα 11 της Lifo:
1.τελειο! 2.ποτε δεν εχω παει στο λευκο πυργο.. λες? 3. παραυτα να ομολογησει ο κ.pitt με ποιο τραγουδι χοροπηδουσε 4. αδυναμο σκηνοθετικα αλλα οντως εξοχο το 'μια τρυπα στο νερο'. Κι αυτος ο σουφλιας.. 5.ουτε στο arthouse εχω παει. Καταγγελω εδω ολους αυτους που δε μ'εχουν παει ποτε 6. προαστιακος sucks, αλλα δε μπορω να σας πω γιατι. 9. :) 11.yep, ουτε στο reworks εχω παει ποτε, ντροπη μου.

sorry για την πολυλογια αλλα κουρελι μ'εκανε παλι σημερα ο 11

Anonymous said...

Π ρ ό τ α σ η…..

Αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες bloggers….:
βλέποντας κι ακούγοντας…., με μεγάλη μου λύπη κι εγώ…., κυρίως, τα εφηβάκια –μας
να τραγουδούν ‘’φτηνά’’ τραγούδια…., ως επί το πλείστον, της ερωτ’’αγάπης’’….,
και ξέροντας, ως όλοι μας, τη δύναμη που έχει το τραγούδι
στη διαμόρφωση χαρακτήρα και συμπεριφοράς…., κι όχι, μόνο, της ερωταγαπικής….,
κάτι που με ανευθυνότητα τους το ‘’επιβάλλουν’’….: δισκογραφικές εταιρείες,
ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί,….. λες και σε συμπαιγνία….,
τολμώ….,
αν και ξέρω πως…., και, μ’ αυτό…., θα ενοχληθούν’’ μερικοί και μερικές bloggers….,
να σας κάνω μια ‘’ανάλογη’’ πρόταση….!

Έχοντας…., ήδη….. και με ‘’ανάλογη’’ πρόταση…., προσφέρει
1095 τραγούδια και ‘’τραγούδια’’ –μου….,
και, σχετικής θεματολογίας μέσα απ’ το μπλογκ μου….: URL : www.alexandros-zivas.gr....,
κάτι σαν ‘’αντίπραξη’’ στη ‘’συμπαιγνία’’ των ως άνω αναφερόμενων παραγόντων….,
προτείνω…., πάντα, για τον ίδιο σκοπό….,
να δημιουργήσουμε μια ‘’Τράπεζα στίχων προσφοράς’’….,
όπου Έλληνες στιχουργοί και ποιητές να τους προσφέρουν…., αφιλοκερδώς κι αυτοί….,
είτε για επιτραπέζια ημερολόγια προσφοράς….. είτε για τη δημιουργία μουσικών CD’s….!

Ίσως….. να φανεί αφελής και ουτοπική η πρότασή μου….,
ή κι εγώ….. αφελής…. κι ονειροπόλος ουτοπιστής….,
αλλά….. ας σκεφτούμε τη δύναμη που μας προσφέρει η ‘’Μπλογκόσφαιρα’’….,
που….. από ‘’βαβελική’’ Κατάρα…., ως ‘’μερικοί’’ ‘’μοιροπλάστες’’ –μας τη θέλουν….,
μπορούμε…., και, με ‘’τέτοια’’ : ‘’τρελά’’ της ‘’τρελής’’ λογικής…., ή και λογικής ‘’τρέλας’’….,
να την κάνουμε Ευλογία….!

Έτσι…., καθώς πιστεύω πως….,
ως παλαιότεροί μου bloggers…., που, μόλις, 3 μηνών blogger εγώ….,
είστε οργανωμένοι, και, για ‘’τέτοια’’ : ‘’τρελά’’….,
ελπίζω…., κι εάν, βέβαια, βρίσκετε ενδιαφέρουσα κι εφικτή την πρότασή μου αυτή….,
να συναποφασίσετε…., πάντα, για ‘’τέτοιον’’ σκοπό….,
για τα περί μιας ‘’Τράπεζας στίχων προσφοράς’’….!

Και…., εάν…., πάλι και γι’ αυτό, τότε….,
σαφώς, κι αφού το συναποφασίσετε…., είτε για ‘’επιτραπέζιο ημερολόγιο’’ είτε για CD….,
τολμήσετε να ανοίξετε και τραπεζικό λογαριασμό….,
σας υπόσχομαι πως…., ως πρώτη προσφορά χρημάτων από πλευράς μου….,
θα συνεισφέρω στην ευλογητή προσπάθειά –σας, –μας, 300 Ευρώ….,
που, πιθανόν, να βρεθούν και εξωμπλογκοσφαιρικοί χορηγοί….!

Μα θα χαρώ, ‘’το ίδιο’’, και, εάν κάποιοι μουσικοσυνθέτες ή κάποιες μουσικοσυνθέτριες….,
συνάδελφοι ή συναδέλφισσες μπλόγκερ….. ή μη….,
ανταποκριθούν στην ανάλογη πρότασή μου….. που υπάρχει στο μπλογκ μου….,
όπου, το ξαναλέω, προσφέρω αφιλοκερδώς και για όποιον φιλανθρωπικό σκοπό
1095 τραγούδια και ‘’τραγούδια’’ –μου…., αφ’ ενός για τη δημιουργία
3 επιτραπέζιων ημερολογίων….. για τα έτη....: 2010, 2011 και 2012….,
κι αφ’ ετέρου για τη δημιουργία ενός, ή και πλέον, CD….!

Φυσικά, το 2ο, εφόσον τυχόν μουσικοσυνθέτες/θέτριες κρίνουν κάποια άξια μελοποίησης….,
πάλι, για τον ίδιο σκοπό…., κι εγώ…., μα κι οι ανταποκριθησόμενοι/σόμενες αυτοί/αυτές….,
όπου, τότε, θα έχω…., κι εγώ κι εκεί…., συμμετοχή και με δικιά μου μουσική και στίχο….,
ενώ, αργότερα κι έτσι και γι’ αυτό, και με τραγούδια –μου σε στίχο στην αγγλική γλώσσα….!

Εάν δε σας ενοχλεί το παρόν μήνυμά μου…., μπορείτε να το διαγράψετε….,
ναι, και διόλου δεν θα με πειράξει….!
Σας ευχαριστώ πολύ….. και, προπαντός, γεια….: Αλέξανδρος Ζήβας…..

Oneiros said...

Μακάρι να δούμε το Velvet Bus και στο φετινό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, θα το περιμένω με αγωνία. Για τις εντυπώσεις που μου άφησε η προβολή του Approaching πριν 3 χρόνια στο Φεστιβάλ, εδώ. Απ' τη Γκρατσιέλλα περιμένω κι εγώ τα καλύτερα.

ZlatkoGR said...

Α, συγνώμη WinterAcademy, αλλά σε φάγαμε κι εμείς http://biographix.blogspot.com/2008/09/days-with-my-father.html
(γκρίζα διαφήμιση 2 :-)

enteka said...

π. θαλασσινέ ;0;0;0;0

go culture γεια

winter, και zlatko, τα μεγάλα πνεύματα συναντήθηκαν

winter, σ' ευχαριστώ για την πολυλογία, πολύ ενδιαφέρουσα!

oneiros, το κείμενό σου απ' το 2005 το είχαμε διαβάσει μια δυο μέρες μετά την προβολή της ταινίας. Είχαμε πάει σε ίντερνετ καφέ για να δει τα μέιλ της, κι έβαλα τον τίτλο της ταινίας στο google (υπήρχαν μόνο 5-6 αναφορές για αυτήν τότε) και είχε χαρεί που κάποιος έκανε ενδιαφέρουσα κριτική στην ταινία...

nanakos said...

αυτή τη Sugahspank ...! αυτή τη Sugahspank!!

Ιφιμέδεια said...

Πολύ χορταστικό ποστ!!!

Αγαπημένο UBU. Τέλειος θησαυρός, είχα βρει το λινκ παλιά σε μιά στήλη του Ταχυδρόμου, το έψαξα και μετά το ξέχασα. θενκς που μου το θύμισες!

Αγαπώ Λένο Χρηστίδη: όταν κάνετε λέσχη φίλων καλέστε με! Ο 'τυχερός αριθμός' είναι σούπερ!!!!

Όλα τα λεφτά στο ποστ σου ήταν το λινκ για το dayswithmyfather. Υπέροχο, ευχαριστώ!

celsius33 said...

υπέροχα όλα όσα γράφεις, και ένα μεγάλο ευχαριστώ για το ubu.com, ότι πρέπει για ελεύθερο χρόνο καιωραίες συνεντέυξεις !

aura voluptas said...

Συγκλονιστικό το Days with my father !

Συγκλονιστική και η τούμπα του αοιδού στο play ( it again ) back !! Τους Μίλλιε Βανίλλιε τους θυμάσαι ? Ολόκληρη καριέρα στηριγμένη στο play back . :-)

Άλλο ΕΤ, άλλο Γκάντι . Ο καθένας στο είδος του ... Όσκαρ πολλά άξιζαν και τα δύο .

Σ'ευχαριστώ και εγώ για το ubu . Και ο σεμνός και ταπεινός Kanye σ'ευχαριστεί για το λινκάκι ... ;-)

Γεια σου Έντεκα, φιλιά

Katerina said...

ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧ ΒΡΕΙΤΕ ΤΗ ΛΕΞΗ! Νά'σαι καλά και ευθύμησα :)

sara jon said...

'性玩具,色情商品,色情,愛情公寓,色情,色情海報,色情小說,色情文學,色情色情片,色情小說,色情影片,情感花園遊戲,AIO約會之愛大廳,AIO,色情遊戲,色情約會,Dudu戀人性愛網絡,色情論壇,色情影片,Breeze成人網站,成人網站,成人平板電腦,Dudo成人網絡,成人,成人工作室, 18個成人,成人聊天室,聊天室,成人電影,成人圖片,成人海報,成人照片區,成人視頻,成人文章,成人微風區,成人約會,鄒光,大山雀,同性戀性教育中心,美女照片,美女,色情