Έντεκα (τραγούδια από διαφημίσεις)

no intro

1) (Πατίστας) Rocky OST: Gonna Fly Now - Bill Conti. Oι Έλληνες διαφημιστές πήραν ένα ξένο τραγούδι και το «πείραξαν», στην προκειμένη περίπτωση το θέμα του Ρόκι, βάζοντας τις απίθανες φωνές να λένε Πατίστας από πάνω. Μια κλασική διαφήμιση είχε γεννηθεί, που όμως δεν την βρήκα πουθενά, αν κάποιος την έχει ας πει. [τέλειο! Τι Πατίστας, τι γραφίστας...]

2) (Coca Cola) Robin Beck - First time. Αυτό (όπως και πολλά άλλα από τα αγαπημένα μου διαφημιστικά) το έχω ταυτίσει με την περίοδο που μπήκαν τα μουσικά δορυφορικά κανάλια στη ζωή μου. Ήμουν ένας άβουλος δέκτης κάθε είδους hype, των κλιπς που παίζαν, των charts, και των διαφημίσεων, κυρίως γιατί αυτά ήταν πράγματα πρωτόγνωρα για μένα. Το First Time είναι μια γλυκανάλατη σαχλαμάρα, τώρα το καταλαβαίνω – τότε προφανώς θεωρούσα το γεγονός πως πήγε στον Νο1 με διαφορετικούς στίχους απ’ αυτούς της διαφήμισης ως το cutting edge της μουσικής ενημέρωσης. Και εδώ που τα λέμε καλά έκανα. Να αποκυρήξω το παρελθόν μου και να το παίξω έξυπνος; Ποτέ. [Η διαφήμιση εδώ]

3) (Campari) Total Eclipse – Klaus Nomi. Η οπερετική φωνή και η σκοτεινή, επιβλητική διαφήμιση του Campari είναι από τις πρώτες τηλεοπτικές μου αναμνήσεις. Το φοβερό είναι ότι αυτή ήταν μια καθαρά ελληνική διαφήμιση και αποδίδει πειστικά το χάι τεκ νεοπλουτο ύφος των mid ’80ς που όλοι κάνουμε ότι δε θυμόμαστε. [η διαφήμιση εδώ]

4) (Παγωτά Έβγα) Violent Femmes - Blister in the Sun. Στις αρχές με μέσα ‘80ς. Για παγωτά (ίσως της έβγα), από τις πρώτες που θυμάμαι, έστω κι αμυδρά. Ακουγόταν μονάχα η αρχή του κομματιού καθώς ομπρέλες περιστρέφονταν, άντρες ρίχναν βλέμματα σε γυναίκες και κάποιοι βουτούσαν σε μια πισίνα.

5) (ΙΟΝ Αμυγδάλου) Disney's Classics - Who's Afraid of the Big Bad Wolf. H γιαγιά έτρωγε κρυφά σοκολάτα στην στέγη. Το τραγούδι γράφτηκε το 1933 για να επενδύσει μουσικά μια ταινία κινουμένων σχεδίων του Disney που λεγόταν τα Τρία Γουρουνάκια. Έκτοτε χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές στην ποπ κουλτούρα, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο: παίχτηκε σε ταινίες του Κάπρα και των αδερφών Μαρξ, ενέπνευσε τον τίτλο Who’s Afraid of Virginia Wolf, ενώ προκάλεσε και το τραγούδι απάντηση Lil’ Red Riding Hood των Sam the Sham & the Pharaohs το οποίο λέει την ίδια ιστορία απ’ την πλευρά του λύκου αυτή τη φορά.

6) (Pepsi) Michael Jackson - Bad [στη φωτογραφία ο απίθανος Άλεξ Καράς, που στο σάιτ του (πουλάει λιμουζίνες) έχει και φωτογραφίες απ' την καριέρα του στη σόουμπιζ. Εδώ! ] Η διαφήμιση παιζόταν το΄87 στη δορυφορική και ήταν πραγματικά εξωφρενική: Ο Μάικλ γλιτώνει απ’ τους φαν του, κρεμιέται από ένα ελικόπτερο και κρατιέται από ένα σκοινί με γάντζο κάνοντας μια αριστοτεχνική προσγείωση μέσα σ’ ένα δευτεροκλασάτο μπαρ με ‘απλούς’ ανθρώπους. Υπάρχουν πολλές εξυπνάδες που μπορεί να πει κανείς σχολιάζοντάς το – όμως κρατιέμαι. [Η διαφήμιση εδώ.]

7) (Cosmote) Raining Pleasure - Fake. Ήμουν στην Αγγλία και μια φίλη απ’ την Αθήνα (που μετά θα έκανε και ολόκληρο ντοκιμαντέρ για τους Pleasure) με δική της νομίζω πρωτοβουλία μου έγραψε να βρω τους υπεύθυνους για νέα μουσική στα ραδιόφωνα του Λονδίνου, ελπίζοντας να προωθήσει «αυτό το αγγλόφωνο γκρουπ που είναι πολύ καλό». Έψαξα στο audiogalaxy με το keyword ‘raining pleasure’ και βρήκα μόνο ένα τραγούδι το Is that You (είχε κι άλλα entries, αλλά έγραφαν ‘fake’ και νομίζοντας ότι κυριολεκτούσαν δεν τα άνοιξα.) Τελωσπάντων ενθουσιάστηκα με το Is that You κι απάντησα στην G. ενθουσιωδώς ότι θα ψάξω το θέμα. [δε θυμάμαι τι έγινε μ’ αυτό, ελπίζω να μην φταίει η πιθανή αμέλειά μου που δεν πήγαν Νο1 στην Αγγλία!] Και μετά κατέβασα και ένα fake mp3: με μπέρδεψε γιατί είχε ένα τραγούδι που είχα ακούσει σε μια διαφήμιση δεν θυμόμουν που -στις διακοπές στην Ελλάδα όπως αποδείχτηκε- κι η θεωρία μου ότι ήταν fake επιβεβαιώθηκε («μα αυτό δεν είναι ελληνικού συγκροτήματος»). Και βέβαια ήταν και πολύ καλά έκαναν και το έδωσαν σε διαφήμιση. Αν δεν το είχαν κάνει μπορεί να μην συνέχιζαν καν την καριέρα τους και να ήταν ακόμα ένα εξαιρετικό ελληνικό γκρουπ που χρεοκόπησε πριν προλάβει κανείς να γνωρίσει τη μουσική του.

8) (Levi's) Georg Friedrich Handel – Sarabande. Για τις διαφημίσεις της Levi’s θα έπρεπε να γίνει ξεχωριστεί λίστα, δεν ξέρω τι να πρωτοδιαλέξω. Ας πω λοιπόν αυτό το εκπληκτικό κομμάτι του Handel γράφτηκε τον 18ο αιώνα. Η διαφήμιση με το ζευγάρι που περνούσε μέσα απ’ τους τοίχους έκανε ντόρο όχι μόνο επειδή ήταν η ακριβότερη διαφήμιση της Levi’s που είχε γίνει ποτέ, αλλά και γιατί ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιούσε κλασική μουσική [υπήρχε μια περίοδος κυρίως στα ‘90ς που κάθε διαφήμιση της Levi’s τροφοδοτούσε τα charts με ποπ επιτυχίες, καινούριες ή παλιές. Τώρα δεν υπάρχει μεγάλη κινητικότητα.] Η διαφήμιση εδώ.

9) (γάλα εβαπορε, αλλά ποιο?) Jean Michel Jarre - (αλλά ποιο?) Έδειχνε φύση και ίσως και ένα γάλα να γεμίζει εντυπωσιακά ένα ποτήρι κι ακουγόταν ένα ηλεκτρονικό κομμάτι του Jarre πιθανώς κάποια απ’ τα Oxygen. Πραγματικά πολύ θα ήθελα να την ξαναδώ. Δεν έχει νόημα να τα περιγράψω εδώ αλλά θυμάμαι στιγμές, χρώματα και γεύσεις, διακτινίζομαι στην εποχή της πρώτης δημοτικού, στο μικρό σαλόνι του σπιτιού μας με την περίεργη, ασπρόμαυρη τηλεόραση.

10) (Νουνού Light) Ryan Paris - Dolce Vita. Δεν ήξερα αυτό το italodisco τραγούδι μέχρι χτες. Στο ίντερνετ βρήκα ότι πάνω του βασίστηκε το «και νουνού και λάιτ», μια catchy μελωδία που είχα ξεχάσει εδώ και 20 χρόνια κι όμως, ήταν σαν να μην έφυγε ποτέ απ’ το μυαλό μου. Το μόνο που δε θυμόμουν (και ίσως και καλύτερα) ήταν αυτή η ανδρόγυνη φωνή που πετάγεται κάθε τόσο σαν sample για να πει με ελαφριά ηχώ «Αυτό είναι!» - δίνει την εντύπωση ότι αν δεν το λεγε ξανά και ξανά θα έσκαγε. [Η διαφήμιση εδώ.]

11) (Pepsi) Madonna - Like a Prayer. Στις 2 Μαρτίου 1989 ήμουν σε επιφυλακή, με ένα περίεργο κασσετοφωνάκι στο stand by έτοιμο να ηχογραφήσει το τραγούδι της διαφήμισης (ήταν η πρώτη φορά που το Like a Prayer θα ακουγόταν πουθενά). Όταν το Super Channel έριξε μια κάρτα με τη φράση World Premiere πάτησα το rec. Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που την έπαιξε. Αποσύρθηκε μετά από διαμαρτυρίες γονιών σχετικά με τους φλεγόμενους σταυρούς και τον μαύρο Χριστό που υπήρχαν στο βίντεο κλιπ. Η διαφήμιση ήταν βέβαια τελείως αθώα, σχεδόν αφελής: η μικρή Madonna γιορτάζει τα γενέθλιά της κάνοντας μιαν ευχή και φυσώντας τα κεράκια μαγικά πράγματα συμβαίνουν. Υπάρχουν διάφορα twists που θυμίζουν (γκουχ, γκουχ) David Lynch, άτσαλοι χοροί, γκόσπελ χορωδία και η αίσθηση πως όλα τα όνειρα μπορούν να βγουν αληθινά. [η διαφήμιση είναι εδώ!]

προσθέστε ελεύθερα!

[*δείτε επίσης: Έντεκα (αγαπημένα διαφημιστικά jingles) / Έντεκα (ρετρό διαφημιστικά σλόγκαν )]