Έντεκα (φλασμπακ για το Π/Σ/Κ)

[Το ποστ -που γράφτηκε τον Ιανουάριο του '08- μεταδίδεται σε επανάληψη.]

Περίληψη προηγουμένων: Αποκόμματα, ενθύμια, φωτογραφίες μπαίνουν στο ψηφιακό χωνευτήρι: για χρόνια, όλα περίμεναν υπομονετικά σε κάποιο συρτάρι να έρθει η στιγμή τους - να τους δοθεί η ευκαιρία να λάμψουν. Αποφάσισα σ' αυτή τη στήλη να σκανάρω, χωρίς ειρμό και συνοχή οτιδήποτε είχα κρατήσει σε συρτάρια [τα random περιεχόμενα των τρισδιάστατων ημερολογίων μου] -και αυτό να είναι το τελευταίο βήμα ανακύκλωσής τους πριν πεταχτούν στα σκουπίδια...

---------

[1991, πρόσκληση για πάρτι συμμαθήτριας -που εικάζω ότι σήμερα θα εργάζεται ως διαφημίστρια/υπευ. μάρκετινγκ]

[1991 -yea, right]

[Το τετράστιχο που υπήρχε στο ημερολόγιο τοίχου την ημέρα της γέννησής μου]

[χωρίς λόγια]

[σπάνια φωτο από παλιά Ελευθεροτυπία]

[1996: εκείνο το μήνα τελείωσε το σχολείο – για πάντα.]

[Jackson Pollock (στο γραμματόσημο του κόψαν το κάπνισμα)]

[Ιστορική κοινοβουλευτική στιγμή , ο περίφημος «Καλπογιάννης».]

[Flyer για πάρτι του λονδρέζικου I.C.A. με σκηνή από το Flesh του Warhol (βαμμένη γαλάζια)]

[Εξαιρετικά καλτ συσκευασία με πανί (που την κράτησα unopened)]

[Διαφήμιση από Μίκυ Μάους των '80s]

--------------------------------------------------------

*ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΜΟΥ*

(μεγαλώνει σε άλλο παράθυρο)

THREE D - PLEASURE

Τo 1992, στη Χαλκιδική, η ξαδέλφη μου κι εγώ "πήραμε" από το τοπικό περίπτερο ένα Penthouse. Ήταν κάτι πρωτοφανές για μας -και απόλυτα απαγορευμένο. Το Penthouse έμοιαζε στα μάτια μας το πιο προκλητικό πορνοπεριοδικό κι εμείς είχαμε διαπράξει την Απόλυτη Αμαρτία. Η εφηβική έξαψη ήταν μεγάλη, με τον καιρό όμως διαπίστωσα ότι το συγκεκριμένο περιοδικό που τότε τόσο συγκλονιστικό μου είχε φανεί ήταν ό,τι πιο σοφτ μπορούσε να υπάρξει και, έχοντας βρει και καλύτερα, προφανώς χωρίς πολλή σκέψη το πέταξα. Αυτό που κράτησα όμως, και γέλασα πολύ βρίσκοντάς το στο συρτάρι τις προάλλες, ήταν η σελίδα που μας είχε εντυπωσιάσει περισσότερο κι από τα διάφορα γυμνά συμπλέγματα του centerfold.

Μια πρώιμη τρισδιάστατη εικόνα, πριν τις πολύχρωμες μαγικές εικόνες του 01 ή των ημερολογίων τοίχου που αγόραζα μετά μανίας για να δω, αν αλληθώριζα σωστά, μια φάλαινα ή ένα σπιτάκι, το Penthouse ήταν πρωτοπόρο. Περάσαμε πολλές ώρες τότε με το ασπρόμαυρο 3D στερεόγραμμά του, κυρίως για να καταλάβουμε τι έπρεπε να κάνουμε: οι οδηγίες έλεγαν να δούμε τις δυο βούλες στην κορυφή σα μία και να αλληθωρίσουμε. Πρώτη κατάφερε να το δει η ξαδέλφη μου. «Κάτι σχηματίζεται», μου είπε, «κάτι βγαίνει προς τα έξω, σαν να γίνεται ανάγλυφο…» Την έσπρωξα για να δω κι εγώ: «Μα πώς το βλέπεις δεν καταλαβαίνω…». «Ωχ, ωχ να! σχηματίστηκε!». «Μα, τι είναι; Πες μου!». Αυτή ανοιγόκλεισε τα μάτια της, για να βεβαιωθεί ότι είχε δει καλά και φώναξε: «Δυο βυζιά είναι!! Χωρίς πρόσωπο ή σώμα. Είναι δυο τεράστια βυζιά που γεμίζουν ολόκληρη την εικόνα!»

-

[**Τα προηγούμενα φλασμπακ: ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε [κι ένα περσινό -όταν δεν είχα ακόμη σκάνερ]