Έντεκα της Δευτέρας [τττ]

1) Ήμασταν στο Mall το Σάββατο και περιμέναμε έξω απ’ το σινεμά να δούμε μια ταινία. Μια άγνωστή μου κυρία έκανε σύσκεψη με τα τρία παιδιά της (όχι πάνω από 10 χρονών) για το ποια ταινία θα δουν. «Τι θέλετε; Θέλετε αυτό το τρισδιάστατο κινουμένων σχεδίων;» Τα παιδάκια σχεδόν αηδίασαν στη σκέψη. «Όχι ρε μαμά αυτό είναι για μωρά!» έλεγαν με βλέμμα αηδιασμένο. «Εμείς θέλουμε να δούμε την ‘Κούρσα Θανάτου’!»
Η μαμά τρομαγμένη προσπαθεί να το αποφύγει: «Ε, όχι την ‘Κούρσα Θανάτου’, δεν θα είναι για σας. Κάποιο άλλο που να θέλετε;».
Τα παιδιά είδαν και πάλι το φυλλάδιο. «Ναι!» φώναξαν με χαρά, «το ‘Saw V! Βλέπω το Θάνατό σου Νο5’!!!».
Η γυναίκα είχε αρχίσει να απελπίζεται. «Ούτε σε αυτό δε δέχομαι να πάμε! Κάποιο άλλο που να θέλετε;»
Ξαναβγαίνει το φυλλάδιο, τα παιδιά το μελετούν και καταλήγουν με μια φωνή: «Τελευταία προσφορά, να πάμε στο ‘Ο Ζακ και η Μίρι Γυρίζουν Πορνό’!!!»
Η μαμά κόντεψε να λιποθυμήσει. Δεν απάντησε καν. Πήρε τα παιδιά της απ’ το χέρι κι εξαφανίστηκε αμέσως προς άγνωστη κατεύθυνση.

2) Αριστερά: Οι (μάλλον λογικές) απαιτήσεις της Bjork όταν περιοδεύει. [Επίσης: Ξέρεις ότι η Bjork το είχε παρακάνει με τους (ωραίους) πειραματισμούς όταν ένα τραγούδι της ακούγεται καλό παιγμένο και ανάποδα. (pagan poetry)]

3) Κάνοντας ζάπινγκ στους τοπικούς σταθμούς της πόλης πέσαμε στο εκκλησιαστικό κανάλι 4E: Eίχε δυο ηλικιωμένες κυρίες να συζητούν σε ένα δήθεν πολυτελές σαλόνι. Το άφησα για να γελάσουμε. Και γελάσαμε - στην αρχή.
Μετά όμως η συνέντευξη της άγνωστής μου συγγραφέως Αλίκης Στεργίου με συνεπήρε: αφηγήσεις για την παλιά Θεσσαλονίκη, για τους αγαπημένους γείτονές της (κυρίως Εβραίους και Αρμένιους), για την αγάπη μεταξύ των λαών, για τα πολλά αρνητικά της θρησκείας - σκάνδαλο στο χριστιανικό κανάλι!- για τους δρόμους, τις παρέες και το σεξ. Mια νοσταλγία απροσποίητη, μια ανάγκη για παιχνιδιάρικη καταγραφή της ζωής.
Η σεμνότυφη παρουσιάστρια προσπαθούσε να την επαναφέρει στην τάξη: «Ας τα αφήσουμε αυτά» έλεγε στην καλεσμένη της όταν η τελευταία μιλούσε για τον έρωτα ή τα στραβά της θρησκείας. «Πείτε μας πόσο καλύτερα ήταν όλα παλιά...».
«Μα δεν ήταν και όλα καλύτερα!...».
Στο τέλος το ήξερα: Aυτή η εκπομπή στο κανάλι της Εκκλησίας του Άνθιμου, που την έβαλα με σκοπό να την κοροϊδέψω, ήταν άλλη μια απόδειξη ότι τα καλά πράγματα μπορούν να έρθουν από ‘κει που δεν τα περιμένεις...

4)
Από τις Εικόνες του Κόσμου (1998)


5) Το τραγούδι της Γεωργίας, που προχτές κέρδισε την παιδική Eurovision.

6) Βραβείο σε «Remake» χουντικών γιορτών Τον «Χρυσό Κύβο» (Golden Cube) απέσπασε ο Στέφανος Τσιβόπουλος στο έγκριτο 25ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ και Βίντεο του Κάσελ. Η κριτική επιτροπή βράβευσε το έργο του «Remake» (1997), που πρωτόδαμε στην 1η Μπιενάλε της Αθήνας, γιατί «εξετάζει τον μύθο και την αλήθεια στην καθημερινή πρακτική των ΜΜΕ». Ο Τσιβόπουλος στο βίντεό του χρησιμοποιεί αρχειακό υλικό από τις γιορτές της χούντας στο Καλλιμάρμαρο, αναβιώνει το τηλεοπτικό στούντιο ειδήσεων της ΕΡΤ της εποχής και «στήνει» με ηθοποιούς ένα δελτίο πανομοιότυπο με εκείνα των πρώτων χρόνων της ελληνικής τηλεόρασης. Εξ ου και ο τίτλος Remake. Σχολιάζει έτσι τη δυνατότητα αναπαράστασης της πραγματικότητας και της Ιστορίας, προβάλλοντας την ίδια στιγμή τους μηχανισμούς προπαγάνδας δικτατορικών καθεστώτων, μεταφέροντας τον συλλογισμό του και στο σήμερα, αναρωτώμενος ποια είναι τελικά η σύνδεση της πραγματικότητας με την αναπαράστασή της από τα καθημερινά δελτία. (ελευθεροτυπία)

7) Πραγματικά δεν ξέρω ποιο είναι το πιο εξωφρενικό κομμάτι της παρακάτω είδησης! Ο Εθνικός Σταρ καταγγέλει σε εκπομπή: «Η Βέρα Λάμπρου μου πέταξε τούρτα την ώρα που τραγουδούσα τον Εθνικό Ύμνο!». (βίντεο)

8)
Στο http://adespotologio.blogspot.com/ (που κάνει σημαντική δουλειά για τα αδέσποτα) χαρίζονται σκυλιά και γατιά, σε ανθρώπους που θα μπορέσουν υπέυθυνα να τα αναλάβουν.


9) Bits & Pieces: (βίντεο Shirin Neshat) /// Ένα τσούρμο κοριτσόπουλα βλέπουν τον τελικό του American Idol υποστηρίζοντας τον αγαπημένο τους υποψήφιο. Τι θα γίνει όμως αν αυτός χάσει;… [εδώ] /// IT'S MY BLENDER! από την Μαρία Μαρκουλή! /// “Θέλω να γίνω αυτό που ήμουν τότε που ήθελα να γίνω αυτό που είμαι τώρα“ /// Ο (άλλος) Έλληνας κύριος Ιλό. /// Η εγγονή της Ένιντ Μπλάιτον γράφει έναν καινούριο Νόντι! /// http://louderthanallbombs.blogspot.com/ Από την επανέκδοση του Nightmare Before Christmas του Τιμ Μπάρτον, This is Halloween – Marilyn Manson /// Δέκα μέρες μένουν για τους Στέρεο Νόβα… /// Το καθιερωμένο πλέον ετήσιο δημοψήφισμα για τους δίσκους της χρονιάς. Στου gone4sure – όποιος θέλει μπορεί να δηλώσει εκεί συμμετοχή! ///

10) Κλητήριο θέσπισμα στο Θέατρο Νέου Κόσμου επειδή ο καλλιτεχνικός διευθυντής Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, ο σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί ανέβασαν το έργο «Εγώ είμαι το Θείο Βρέφος», το οποίο «έχει ως θέμα τη Γέννηση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, την οποία συνειδητά και εσκεμμένα παραποιεί και συγκεκριμένα εμφανίζεται επί σκηνής ηθοποιός, ο οποίος παριστάνει ότι αυτός έινια το θέιο βρέφος και αναφέρει ότι έκανε λάθος το άστρο της Βηθλεέμ και οδήγησε τους μάγους σε λάθος φάτνη» κλπ., κλπ, «προσβάλλοντας το ιερό πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ιδρυτού της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας». Έτσι λοιπόν εν έτει 2008, ένας καλλιτέχνης καλείται «να εμφανισθεί αυτοπροσώπος» στο Α’ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών «για να δικαστεί ως υπαίτιος»… (Στη Μπούκα)


11) Τη στιγμή που τα βραβεία του Αμερικάνικου MTV νομίζουν πως αρκούν πέντε ράπερς που φωνάζουν, τα βραβεία του Eυρωπαϊκού MTV συνεχίζουν να φιλοξενούν εμφανίσεις που προκαλούν αίσθηση. Εδώ οι Killers.




----------------------------------------------------------



*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ

Ο Παλιός κι ο Νέος (Κολοσσός)



Το πιο ενδιαφέρον με τον Κολοσσό της Ρόδου είναι πως κανείς δεν ξέρει πώς ακριβώς έμοιαζε, κι έτσι όλες οι εικόνες (από π.Χ μέχρι και σήμερα) είναι τελείως διαφορετικές. Ο καθένας τον φανταζόταν όπως ήθελε.

Επέλεξα έντεκα απεικονίσεις του. Συνδυάζονται με αποσπάσματα από το σχετικό άρθρο της Βικιπαίδειας αλλά και από το πρόσφατο άρθρο του Αχιλλέα Χεκίμογλου στο Βήμα για τον νέο Κολοσσό της Ρόδου που απ' ό,τι φαίνεται θα χτιστεί σύντομα στο νησί...



Ο Κολοσσός της Ρόδου θεωρείται ως ένα από τα Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Ήταν ένα τεράστιο σε διαστάσεις άγαλμα το οποίο απεικόνιζε τον θεό Ήλιο. Ανεγέρθηκε από τον Χάρη τον Λίνδιο μαθητή του Λύσιππου τον 3ο αιώνα π.Χ. Είχε το ίδιο περίπου μέγεθος με το Άγαλμα της Ελευθερίας που βρίσκεται στη Νέα Υόρκη, αν και στηριζόταν σε χαμηλότερη βάση. Η όψη του αγάλματος λέγεται ότι φαινόταν από την είσοδο του λιμένα της Ρόδου.



Σύμφωνα με τον θρύλο, τον 4ο αιώνα π.Χ. ο θεός Ήλιος έσωσε τον λαό της Ρόδου από μία επίμονη πολιορκία. Ως έκφραση ευγνωμοσύνης προς τον προστάτη τους, οι Ρόδιοι ανήγειραν τον Κολοσσό, ένα γιγαντιαίο μπρούντζινο άγαλμα, που υψωνόταν περίπου 33 μέτρα πάνω από το μαρμάρινο βάθρο του, δηλαδή ήταν δυόμισι φορές ψηλότερο από το άγαλμα του Δία στην Ολυμπία, το έργο του Φειδία. Ο Κολοσσός, ενσάρκωση του παντεπόπτη και ζωοδότη ήλιου, με την μπρούντζινη επιδερμίδα του να αντανακλά το φως του ήλιου, πρέπει να εντυπωσίαζε τους επισκέπτες ως πειστική εικόνα του θεού. Ο Χάρης είχε δημιουργήσει έναν «δεύτερο Ήλιο, που αντίκριζε τον πρώτο».



Ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε για την ακριβή όψη του αγάλματος, ενώ οι αντικρουόμενες αρχαιολογικές ενδείξεις δυσχεραίνουν τις απόπειρες αναπαράστασης του Κολοσσού. Σε πολλά ελληνικά νομίσματα ο θεός φέρει συμβατικά ηλιακά σύμβολα, όπως στεφάνι από ηλιαχτίδες γύρω από το κεφάλι του, αλλά σε άλλα νομίσματα αυτές οι ηλιαχτίδες απουσιάζουν.



Το 1932 ανακαλύφθηκαν στη Ρόδο τα θραύσματα ενός αναγλύφου με το πάνω μέρος του σώματος Ήλιου ή του Απόλλωνα. Το ανάγλυφο αυτό, που συνέβαλε στην αναπαράσταση του Κολοσσού, απεικόνιζε τον στεφανωμένο με ηλιαχτίδες θεό, να σκιάζει με το δεξί του χέρι τα μάτια και να ακουμπά το αριστερό χέρι στο ισχίο. Άλλοι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο θεός κρατούσε στο δεξί του χέρι πυρσό. Εξίσου αντικρουόμενες είναι οι απόψεις για το κάτω μέρος του σώματος του θεού. Ο θεός Ήλιος πιθανότατα ήταν ολόγυμνος. Όμως, το τεράστιο βάρος του αγάλματος μεταβιβαζόταν μόνο στους λεπτούς του αστραγάλους; Μήπως ο Κολοσσός της Ρόδου υποστηριζόταν από ένα μανδύα, που κρεμόταν από τον ώμο ή το μπράτσο του;



Ωστόσο, οι ειδικοί συμφωνούν ότι ο Χάρης δεν επιχείρησε να φιλοτεχνήσει ένα άγαλμα με τα πόδια σε διάσταση. ώστε τα πλοία να περνούν ανάμεσα στα σκέλη του, όπως υπέθεσαν καλλιτέχνες της Αναγέννησης. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, ο Ήλιος θα είχε άχαρη στάση, καθώς τα άκρα των ποδιών του θα πρέπει να απείχαν τουλάχιστον 100 μέτρα το ένα από το άλλο· ούτε οι ιδιοφυείς μηχανικοί των ελληνιστικών χρόνων δεν θα μπορούσαν να επιλύσουν τέτοιο πρόβλημα.



Το άγαλμα ήταν μια ευφυής «διαφήμιση» της πόλης που το ανέγειρε, απτή απόδειξη του πλούτου και της τεχνολογίας της. Δυστυχώς, όμως, γύρω στο 226 π.Χ., μόλις 60 χρόνια μετά τα αποκαλυπτήρια, ο Κολοσσός κατέρρευσε, καθώς τα γόνατά του τσακίστηκαν από ένα σεισμό. Πέφτοντας λέγεται ότι γκρέμισε 30 σπίτια! Χρησμός μαντείου λέει σχετικά με την πιθανή επανατοποθέτησή του «μην κίνει τα κείμενα» και ο Κολοσσός δεν ξαναστάθηκε ποτέ πια όρθιος…



Παρά την ολέθρια πτώση του, το άγαλμα δεν έπαψε να συγκαταλέγεται στα μεγάλα θαύματα του κόσμου. Το μπρούντζινο σώμα του βρισκόταν ήδη πάνω από εκατό χρόνια σωριασμένο στο έδαφος, σαν Τιτάνας που τον γκρέμισαν από τον ουρανό, όταν ο Αντίπατρος της Σιδώνας, συγγραφέας ελληνοφοινικικής καταγωγής, συμπεριέλαβε τον Κολοσσό στον κατάλογό του με τα επτά θαύματα. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος ανέφερε χαρακτηριστικά: «...ακόμα και σωριασμένο στο έδαφος, παραμένει ένα θαύμα. Λίγοι άνθρωποι μπορούν να αγκαλιάσουν με τα μπράτσα τους τον αντίχειρα αυτής της μορφής, που τα δάχτυλά της είναι μεγαλύτερα από τα περισσότερα αγάλματα».



Το 654 μ.Χ., 900 χρόνια μετά την κατάρρευση του Κολοσσού, οι Σαρακηνοί λεηλάτησαν τη Ρόδο και πούλησαν τον τεμαχισμένο Ήλιο ως μέταλλο. Λέγεται ότι ο αγοραστής χρησιμοποίησε 900 καμήλες για τη μεταφορά των θραυσμάτων στη Συρία. Έτσι το είδωλο του θεού που κάποτε έσωσε την πόλη από την ξένη εισβολή είχε μια μοίρα ανάλογη με εκείνη της πολιορκητικής μηχανής του Δημήτριου, που με την πώλησή της χρηματοδοτήθηκε η ανέγερση του Κολοσσού. Το γιγαντιαίο άγαλμα του Χάρη ήταν ένα θαύμα, που ταυτίστηκε με το μεγαλείο αλλά και τη ματαιότητα της ανθρώπινης φιλοδοξίας…



Το Sequel: Προ ημερών, με μια αναπάντεχη ανακοίνωση, ο δήμαρχος του νησιού κ. Χ. Χατζηευθυμίου, μιλώντας σε διεθνή επιχειρηματική διάσκεψη στο Ντουμπάι, παρουσίασε την πρόταση για τον Νέο Κολοσσό. Η είδηση προκάλεσε ευχάριστη αναστάτωση στο νησί, καθώς, όπως ομολογούν κάτοικοι και εκπρόσωποι φορέων, «η ανασύσταση του θρύλου αποτελεί όνειρο δεκαετιών». Ο Νέος Κολοσσός θα είναι, σύμφωνα με τον δήμαρχο, ένα «μοναδικό αρχιτεκτονικό δημιούργημα», ενώ «οι πρώτες ύλες που θα απαιτηθούν για την κατασκευή του θα προέλθουν από την ανακύκλωση πολεμικών όπλων». Ο κ. Χατζηευθυμίου διαβεβαιώνει ότι δεν θα είναι ρεπλίκα του παλαιού, διότι τα μεγάλα έργα «δεν αντιγράφονται, γιατί κινδυνεύουν να μετατραπούν σε καρικατούρες».



Πίσω από την πρωτοβουλία κρύβεται το μάρκετινγκ. «Πρέπει να πάμε σε ένα μνημειώδες κτίριο, με όλα τα χαρακτηριστικά του "Λάντμαρκ", δηλαδή σε ένα κτίριο με μοναδικά χαρακτηριστικά που θα συνδεθεί τόσο με τη Ρόδο όσο και με τις αξίες του Φωτός, του Πολιτισμού, της Ελευθερίας και της Ειρήνης» τονίζει ο κ. Χατζημάρκος. «Προετοιμάσαμε την κοινή γνώμη, χρειάζεται όμως ευρεία συναίνεση και σίγουρα δεν μπορούν δύο φορείς - όπως ο δήμος και το Επιμελητήριο - να σηκώσουν το βάρος» καταλήγει. «Ως Επιμελητήριο προσεγγίσαμε το θέμα με τρόπο, καθώς το σχέδιο στοχεύει σε αναπτυξιακή προοπτική για την οικονομία μας και δεν το κρύβω ούτε ντρέπομαι να πω ότι προχωρούμε με κανόνες του μάρκετινγκ» σημειώνει.

-