Έντεκα της Δευτέρας [αρχή]

1) Ένα μήνα είχα να γράψω κάτι καινούριο εδώ. Blogger’s block, ας πούμε. Ξεκινούσα να γράψω και δεν έβγαιναν οι προτάσεις, όχι μόνο σαν να μην είχα έμπνευση (και όρεξη) αλλά σαν να μην ήξερα καν να γράφω – από άποψη γραμματικής και συντακτικού. Θυμάμαι: Κάποτε η αδερφή μου είχε τελειώσει τη μετάφραση και την επιμέλεια ενός μεγάλου και δύσκολου βιβλίου, μετά από μήνες ή χρόνια. Μετά -και για πολύ καιρό- είχε μια απέχθεια για τον γραπτό λόγο, αρρώσταινε σχεδόν στη σκέψη να διαβάσει οτιδήποτε, κυρίως όμως δεν μπορούσε να γράψει ούτε καν ένα σημείωμα, ούτε ένα sms!

Τέλος πάντων, αυτές τις γιορτές προσπάθησα να μην γράψω και πολλά (δύσκολο, οι σκέψεις μου και η φαντασία μου συνήθως τρέχουν στο χαρτί ή το πληκτρολόγιο σαν -μολυσμένο;!- νερό της βρύσης) και το ίδιο θα προσπαθήσω κι από δω και μπρος. Παρ’ όλα αυτά, επειδή το blogger’s block μάλλον μου πέρασε, μπορώ με μια άλφα χαρά να πω πως πλέον εκτός απ’ το Έντεκα της Δευτέρας θα ανεβάζω κι άλλα ποστ μέσα στην εβδομάδα. Όσο για τα υπόλοιπα γραψίματα, βιβλία για παιδιά και ενήλικους, άρθρα, παραμύθια, συνεντεύξεις κλπ… πιστεύω ότι η έμπνευση θα ξανάρθει σύντομα.

Αν μπορούσα να κάνω μια σχετική ευχή για τον εαυτό μου θα ήταν: λίγα και καλά. Όμως ξέρω ότι δεν θα κρατηθώ, ούτε φέτος – θα επιλέξω και πάλι να γράψω πολλά και κακά! Αν μπορούσα να κάνω μια γενικότερη ευχή για όλους όσους διαβάζουν αυτό το ποστ θα ήταν: χαρά, λύσιμο όλων των ψυχολογικών προβλημάτων, αιώνια ζωή, αλλά και όμορφα όνειρα - που άλλωστε είναι και δωρεάν. Καλή χρονιά!


2) Οι ανιψιές μου, Εύα και Άρτεμη, μόλις γιόρτασαν τα γενέθλιά τους. Είναι μαζί μας εδώ και ένα χρόνο. (Και τις έβαλα εξώφυλλο σ΄ ένα έντυπο που αγαπούσα πολύ στα ‘90s.)

[D.I.Y.]

3) Η συναυλία της Anne Clark τον περασμένο μήνα ήταν υπέροχη (ωραίοι και οι Elica ως support). Το καλύτερο για μένα ήταν ότι, χωρίς προσπάθεια και χωρίς να πάμε καν νωρίς ήμασταν μπροστά-μπροστά. Το ότι υπήρχε η πιθανότητα να έβλεπα οποιοδήποτε καλλιτέχνη από τόσο κοντά ήταν κάτι που σχεδόν είχα ξεχάσει φέτος, με συναυλίες όπως της Μαντόνα ή των Στέρεο Νόβα που δεν έβλεπα την τύφλα μου. // Τώρα που είπα Στέρεο Νόβα: πολύ μ’ άρεσε το ένθετο που έκαναν στη Lifo, αλλά και το βιβλιαράκι του Βικτώρια (και το ίδιο το Βικτώρια). Όσο για το πάρτι που έπαιξαν λάιβ… ήταν μια σουρεαλιστική περιπέτεια μ’ όλα αυτά που έγινα - πάλι καλά που προλάβαμε να φτάσουμε! Πολύ ωραίο πάρτι, μετά τους συγκινητικούς Στέρεο Νόβα χορέψαμε με την (τέλεια, απρόβλεπτη) μουσική του Ηλία Φραγκούλη.

4)
Παλιές ελληνικές διαφημίσεις (1987-1991)

5) Πότε άραγε θα γίνει ένας ανασχηματισμός που θα πάρει στα σοβαρά το Υπουργείο Πολιτισμού; Πότε θα γίνει Υπουργός κάποιος που θα έχει την, ΕΛΑΧΙΣΤΗ, τυπική έστω, σχέση με τον πολιτισμό; Την τελευταία πενταετία είχαμε για υπουργό τον Καραμανλή (!), τον Τατούλη, τον Βουλγαράκη, τον Λιάπη (ας μην αναφέρω καν το όνομα Ζαχόπουλος), και τώρα, εξαιτίας και μόνο εσωκομματικών θεμάτων, έχουμε τον Σαμαρά. [Ναι, διάβασα το βιογραφικό του σε διάφορες πηγές (να μία), και δεν βρήκα ούτε μισή αράδα που να δείχνει πως αυτός ο άνθρωπος έχει οποιαδήποτε σχέση με την Τέχνη…]


6) Bits & Pieces #1: Στο Art-House, υπέροχη παράσταση το Αγαπώ Αγαπώ Αγαπώ Αυτόν τον Άντρα από την ομάδα Akazoo, βασισμένη σε κείμενα απ’ το blog του apsoy, αλλά και του Ορέστη Μεσοχωρίτη: σωστές δόσεις γέλιου, παράνοιας, πικρής αλήθειας. /// Έρχεται ο νέος δίσκος του Morrissey, μια ενδιαφέρουσα φασαριόζικη επανάληψη κατά τη γνώμη μου. (Τουλάχιστον όμως σε άλλους αρέσει πολύ!) /// «Οι συνθετικοί» /// Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είναι πολύ καλός για να είναι αληθινός. (Κι όμως, είναι αληθινός!) Jeronimo groovy ///101 Zen Ιστορίες, εδώ. /// Οι λίστες με τα αγαπημένα βιβλία δεκάδων ελλήνων συγγραφέων. /// Το διάβασμα πολλαπλασιάζει τη ζωή μας. /// O Παραμυθάς ξανά στην τηλεόραση! (Σε κανάλι που δεν πιάνω) /// Τα λογότυπα των χολιγουντιανών στούντιο, οι ιστορίες και η εξέλιξή τους. /// Αν κάποιος δεν άκουσε αυτές τις μέρες το πώς οραματιζόταν το 2009 ο Τουρνάς πριν από δεκαετίες, να. /// Συχνά-πυκνά κάποιος λέει ακριβώς αυτά ακριβώς που νιώθω, και με πολύ καλύτερη διατύπωση. (Ο Θωμάς Σιώμος στη στήλη του Όσα Παίρνει ο Βαρδάρης.)

7) Στις αποφάσεις μου για το 2008 είχα βάλει το να αρχίσω το Αναζητώντας το Χαμένο Χρόνο (του Προυστ). Απέτυχα παταγωδώς και δε διάβασα ούτε μία από τις 2.900 σελίδες του – όπως απέτυχα παταγωδώς στην προσπάθεια ανάγνωσης και του Οδυσσέα του Τζόις. Με την είσοδο του 2009 όμως ξεκίνησα τον Προυστ (έχω τους τόμους στα αγγλικά) και κάτι περίεργο συνέβη. Νομίζω ότι βρήκα την Αγία Γραφή μου!

Το διαβάζω αργά (αλλά σταθερά) και –ας πούμε- γαληνεύει κάπως η ψυχή μου, με τον ίδιο τρόπο που άλλοι διαβάζουν μια σελίδα της Βίβλου την ημέρα. Λίγο-λίγο, παίρνοντας μια τζούρα συγκεχυμένων αναμνήσεων και εικόνων – και νιώθοντας μια περίεργη δύναμη μετά. Είναι νωρίς ακόμα βέβαια και το αξιογέλαστο είναι πως βρίσκομαι ακόμα στις 30 πρώτες σελίδες: Στη φάση που ο Προυστ επί 50 (τουλάχιστον) σελίδες στριφογυρίζει ξάγρυπνος και σκέφτεται ότι δεν τον πιάνει ύπνος – έχω φτάσει δηλαδή εκεί που έφτασαν και οι περισσότεροι αναγνώστες πριν τα παρατήσουν τελείως. (Δεν είναι καθόλου τυχαίο που όλοι δίνουν τόση έμφαση στις δεκάδες σελίδες της αϋπνίας του ήρωα. Αν δεν είχε αϋπνία αρχή-αρχή του βιβλίου μπορεί να μην την είχε προσέξει κανείς.)

Υπολόγισα ότι διαβάζω περίπου μία (τεράστια και πυκνογραμμένη στα αγγλικά) σελίδα την ημέρα. Δεν είμαι καλός στα μαθηματικά (για την ακρίβεια είμαι κακός) αλλά αν τα μέτρησα σωστά θα τελειώσω όλους τους τόμους του βιβλίου σε 7 χρόνια και 8 μήνες, δηλαδή τον Σεπτέμβριο του 2016, λίγο μετά τα 38α γενέθλιά μου…

8) Αλλά και κάτι άλλο το οποίο ήθελα να μοιραστώ με το blog μου (αλλά και με τον μελλοντικό εαυτό μου, μιας και σταμάτησα, καλώς ή κακώς, να κρατάω συστηματικό ημερολόγιο από τότε που άρχισα το enteka): Ξεκίνησα να ακούω audiobooks. Πέρασα τα άπαντα της Sue Townsend στο mp3 player μου και ακούω τα βιβλία της στο λεωφορείο, περπατώντας στην παραλία, ή λίγο πριν κοιμηθώ. Δεν υπάρχει περίπτωση η φωνητική ανάγνωση βιβλίων μέσω ακουστικών να αντικαταστήσει το χειροπιαστό διάβασμα, τουλάχιστον για μένα, πάντως το πρώτο ηχο-βιβλίο που άκουσα, το Number 10, δίπλα σ’ ένα τζάκι, σ’ ένα εξοχικό τα Χριστούγεννα, ήταν περίεργα εθιστικό. Αφού έκλεινα το βιβλίο (το γουόκμαν δηλαδή) ένιωθα πως η ιστορία και οι λέξεις του βιβλίου γινόταν ένα με το μυαλό μου. Σαν μια ηχώ που έμενε μέσα στο σώμα μου, ή, να το πω αλλιώς, σαν να μου είχες κάνει ένεση με το περιεχόμενο του βιβλίου, κι αυτό απλωνόταν σιγά-σιγά στο αίμα μου...


9) Η πιο ωραία κάρτα που πήρα στις γιορτές (με το ταχυδρομείο) ήταν αυτή που μου έστειλε η Ιφιμέδεια. Πραγματικά υπέροχη: Θα ήθελα να τη σκανάρω, όμως το τρισδιάστατο του πράγματος θα χανόταν (γι’ αυτό βάζω μια τελείως άσχετη εικόνα του Mark Ryden). Το πιο ωραίο sms που μου έστειλαν για χρόνια πολλά μου ήρθε απ' την Μαριάνθη Κεφάλα. [Έχει πλάκα πως -παρεμπιπτόντως- η Μαριάνθη Κεφάλα ήταν το μοναδικό πράγμα στη λιτή λίστα που έκανε ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος, με τίτλο BEST OF 2008.] Το νέο που μου είπε (η Μ. Κεφάλα) είναι πως κάνει τα χαρτιά της για να μπει στο Σύλλογο Καλλιτεχνών. Ό,τι κι αν είναι αυτό! [[[Διάβασα ότι, συνολικά, 311,52 εκατομμύρια γραπτά μηνύματα έστειλαν οι Έλληνες απ’ την παραμονή των Χριστουγέννων ως και την Πρωτοχρονιά.]]]

10) Απ’ τα πιο φοβερά γεγονότα των ημερών είναι φυσικά το δράμα της καθαρίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα η οποία έκανε το «λάθος» να μιλήσει για τις συνθήκες εργασίας της (τους) και ως συνδικαλίστρια απειλούσε να αποκαλύψει τα στραβά των εργοδοτών της. Αντιγράφω από την Καθημερινή:

Εκείνη η βάρδια, στις 22 Δεκεμβρίου, την είχε κουράσει περισσότερο από άλλες. Όσο και να κινείσαι, όταν δουλεύεις από τις 5.30 έως τις 11.30 μ. μ. στο σταθμό των ΗΣΑΠ, που μπάζει από παντού, παγώνεις. Αλλά γιατί κλαίγεται; H εταιρεία δεν πρόκειται να τη γυρίσει πρωί. Eδώ, απέλυσαν τη μάνα της και δεν κουράζονται να της στέλνουν εξώδικα. Το τελευταίο ήταν για ένα μήλο που έτρωγε «εν ώρα εργασίας». Θα κάνουν τα πάντα για να την εξαναγκάσουν να φύγει. Και χθες, όταν τους είπε ότι κλέβουν το δώρο των εργαζομένων, γιατί άλλα γράφουν στα χαρτιά τους κι άλλα δίνουν από τα Ταμεία, μόνο που δεν την πέταξαν έξω με τις κλωτσιές.

Αλλιώς φανταζόταν τη ζωή της όταν έπαιρνε το πτυχίο. Αλλιώς ονειρευόταν την Αθήνα όταν περιμένοντας στην ατέλειωτη ουρά της ελληνικής πρεσβείας στη Σόφια με την κνίζκα (βιβλιάριο με τη βαθμολογία των εξετάσεων) στο χέρι προγραμμάτιζε να κατέβει για πρώτη φορά στην Ελλάδα όχι ως εργάτρια, αλλά ως φοιτήτρια. Μήπως, όμως, ήταν καλύτερα όταν δούλευε στο σούπερ μάρκετ; Eυτυχώς, στο Ωνάσειο ήταν όλοι τόσο καλοί με τον Εμανουέλε, τον γιο της. Αλλά, τι θέλει και τα θυμάται;

Πολύ κρύο αυτό το βράδυ. Ίσως να φταίει που ξεσυνήθισε τον βουλγαρικό χειμώνα. Έκλεισε για λίγο τα μάτια. Αχ, ο βουλγαρικός χειμώνας. Μια φευγαλέα εικόνα από το Βελίκο Τέρνοβο και το πανεπιστήμιο όπου σπούδασε Ιστορία. Ειδυλλιακά σοκάκια, πανέμορφα χιονισμένα βουνά…

Ήταν 12 παρά κάτι όταν η 44χρονη Κωνσταντίνα Κούνεβα κατέβηκε στο σταθμό των Πετραλώνων και ανηφόρισε τη Δρυόπων, όπως κάθε βράδυ. Ακόμη κι όταν την προηγουμένη εκμυστηρευόταν στην κυρα-Ελένη, τη μάνα της, ότι «ένας τύπος με μουστάκι» την παρακολουθούσε, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αυτοί οι δύο άνδρες που έπεσαν μπροστά της λίγο πριν στρίψει στην Τρώων θα άλλαζαν για πάντα τη ζωή της. Δεν είχε πάρει στα σοβαρά τις τηλεφωνικές απειλές το καλοκαίρι.

Η επίθεση κράτησε λίγα λεπτά. Tο βιτριόλι δρα ακαριαία. Όμως αυτοί, για να είναι απόλυτα σίγουροι, της άνοιξαν το στόμα να το πιει. Έφτασε μέχρι τον οισοφάγο…

[Προσπάθεια ενίσχυσης της ίδιας και της οικογένειάς της: Λογαριασμός στην Τράπεζα Πειραιώς: 5012 019021 277 (DECHEVA ELENA KUΝEVA KOSTADINKA NIKOLOVA). Αξίζει. Ό,τι μπορεί ή νιώθει ο καθένας. /// Επίσης:

11) Bits & Pieces #2. Ανασκοπήσεις: Αυτή που (και) φέτος μ’ άρεσε πιο πολύ, δημοσιεύτηκε στο Winter Academy. *** Το σάουντρακ μιας παράξενης χρονιάς. *** Μια ανασκόπησή (μου). Η Θεσσαλονίκη το 2008 - με τα μάτια των άλλων.] /// Τι να περιμένουμε για τη μουσική του 2009; Αυτά, λέει ο Winter Academy, ενώ το BBC ζήτησε από 150 ανθρώπους της μουσικής να ψηφίσουν νέους μουσικούς για να αναδειχθεί το ΤΟΠ-15. Στην κορυφή αναδείχτηκε η τραγουδίστρια Little Boots απ’ την οποία περιμένουν (και περιμένω!) πολλά. Εδώ είναι το myspace της. (Επιτέλους, η ποπ ξαναέρχεται στον πλανήτη!) /// Κάποιος ακολούθησε τις συνταγές-συμβουλές των Στε για την πρώτη μέρα του χρόνου. Και κάποιος άλλος διάβασε στις γιορτές το Νησί των Χριστουγέννων! /// Νέα χριστουγεννιάτικα τραγούδια (πόσο παράταιρα μοιάζουν τώρα…) Αυτό των Killers (μαζί με E. John και Neil Tennant) και Αυτό του George Michael, που το έδωσε δωρεάν στη σελίδα του τη μέρα των Χριστουγέννων. /// Η περίφημη συνέντευξη της Μόνικα και κάποιες από τις αντιδράσεις. (Δεν είναι πάντως κακό να τα λέει κάποιος όπως τα νιώθει – αν τα λέει από μόνος του βέβαια.) /// Εξαιρετικά: Ο Δρόμος, οι Ώρες, το Δάσος, και ο Ωκεανός.
--------------------------------------------------


!αδάμοδβ ήλακ
.
.