Δεν έχω συναντηθεί ποτέ με τον εικονογράφο του νέου μου βιβλίου. Ο Οδυσσέας Χρηστίδης κι εγώ δεν έχουμε μιλήσει καν στο τηλέφωνο.
Στην εποχή των email αυτό είναι φυσικό. Επίσης, ο Οδυσσέας ζει στις Βρυξέλλες κι εγώ ζω στη Θεσνίκη.
Παλιότερα είχα τη χαρά να δω βιβλία μου να εικονογραφούνται απ’ την Μάρω Αλεξάνδρου, [κι ένα απ’ τον Γιώργο Σγουρό]. Για μια νέα συλλογή (αυτοτελών που ενώνονται όμως υπόγεια μεταξύ τους) παραμυθιών πρότεινα στους εκδότες τον Οδυσσέα Χρηστίδη. Πώς έγινε αυτό ενώ δεν τον είχα καν συναντήσει ποτέ;
Τελείως αναξιοκρατικά.
Η μαμά μου ήξερε τη μαμά του.
Πήγαινα προσεκτικά απ’ τις γωνίες του δωματίου και προσπαθούσα να μην χάσω την ισορροπία μου βγαίνοντας στη βεράντα, όταν άκουσα το όνομα Οδυσσέας. Δεν θυμάμαι αν μόλις είχε γεννηθεί. Μπορεί. Άκουσα τους μεγάλους να λένε διάφορα λογοπαίγνια με το όνομα: Οδυσσέα Γύρισε Πίσω και ο Έρωτας του Οδυσσέα ήταν δύο απ’ αυτά.
«Θεατρικό έργο του Καμπανέλλη.»
«Κι ο Έρωτας του Οδυσσέα;»
«Ταινία με το Βουτσά που παίζεται τώρα στο σινεμά.»
«Και γιατί τα λέτε αυτά;»
«Γιατί η φίλη μου γέννησε αγόρι που θα το βγάλει Οδυσσέα κλπκλπ».
Είκοσι χρόνια μετά. Αυτή τη φίλη (ας την πούμε Λουκία) την έβλεπα μερικές φορές όταν ερχόταν Ελλάδα. Εξαιρετικά συμπαθητική. Ακούγαμε καμιά φορά νέα των παιδιών της. Ο Οδυσσέας σπούδαζε σχέδιο για κόμικς. Και είχε κάνει καλές εικονογραφήσεις; Ήθελα να δω καμία για κάποιο μελλοντικό βιβλίο μου;
Η αναξιοκρατία, οι φιλίες, η λεπτότητα, οι μαμάδες… Εκρηκτικό μίγμα. Έκανα την πάπια, με σκοπό να ξεχαστεί το θέμα μέχρι που έλαβα με email δείγματα της δουλειάς του. Ήταν εξαιρετική. Καρέ από κόμικς, εικόνες τραβηγμένες απ’ την πιο απίθανη γωνία, πολύχρωμοι κόσμοι άλλοτε χαριτωμένα ψυχεδελικοί άλλοτε κομψοί και ακριβείς, εικονογραφήσεις πρωτότυπες γεμάτες κίνηση.
Αν δεν μισούσα τη λέξη uncool θα μπορούσα να πω πως έβρισκα κάπως uncool το να προτείνω για εικονογράφο μου κάποιον που (σχεδόν) τον ήξερα λόγω μαμάδων. Τα δείγματα δουλειάς του όμως ήταν ό,τι έπρεπε για τη συλλογή παραμυθιών μου. Θα μπορούσε να σχεδιάσει εικόνες λεπτομερείς, ξεκάθαρες, αλλά και από μια πιο πειραγμένη οπτική γωνία. Διάβασε τα παραμύθια του Μαγεμένου Χωριού και μου έστειλε ένα υπέροχο έγχρωμο δοκιμαστικό για τη Μυστική Ιστορία.
«Τον ξέρεις; Είναι φίλος σου;», με ρώτησαν σε ένα email.
«Δεν τον έχω δει ποτέ στη ζωή μου, δεν ξέρω καν πως μοιάζει», απάντησα, χωρίς να πω τελείως ψέματα.
«Μας αρέσει πολύ. Θα του πεις να συνεργαστούμε;»
Κι έτσι, μέσω email, μου ήρθαν τα πρώτα σχέδια. Και σιγά-σιγά φτιάχτηκε το βιβλίο.
[Τότε ήταν που ονειρεύτηκα πως κάποτε ο Οδυσσέας θα μπορούσε σε κόμικς /graphic novel την τριλογία των βιβλίων μου με τους ΣΤΕ και έγραψα μάλιστα κι ένα πλάγιο, σχετικό παραμύθι.]
Οι εικόνες του, αν και ασπρόμαυρες στο βιβλίο, είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε φαινομενικά ασύνδετα παραμύθια που διαδραματίζονται στο Μαγεμένο Χωριό. Ένα χωριό -που πριν μαγευτεί κατά λάθος- ήταν το πιο βαρετό και ήσυχο του κόσμου.
Παρ’ όλα τα παραπάνω, δυστυχώς, ο Οδυσσέας Χρηστίδης κι εγώ συνεχίζουμε ακόμα να μην έχουμε συναντηθεί ποτέ. Και συνεχίζουμε να μην έχουμε καν μιλήσει στο τηλέφωνο.
-----------------------------------------------------------------------------
1) Ο Μάγος Παραμυθάς
(όπου το μικρό, βαρετό χωριό αποκτά ξαφνικά την κρυφή, παραμυθένια ζωή του)
-
2) Το Μεγάφωνο των Φωτογραφιών
(όπου ένα αγόρι αγοράζει ένα μαραφέτι που αν το βάλεις δίπλα σε μια παλιά φωτογραφία μπορείς να ακούσεις την ιστορία της απ’ τους ίδιους τους εικονιζόμενους)
-
3) Η Βασίλισσα στο Σχολείο
(όπου ένα φίλτρο γέλιου καταστρέφει την επίσημη επίσκεψη της Βασίλισσας στο σχολείο του Μαγεμένου Χωριού. Τουλάχιστον έτσι νομίζει ο έντρομος διευθυντής του σχολείου, γιατί τα παιδιά -αλλά και η Βασίλισσα- έχουν διαφορετική γνώμη…)
-
4) Η Παράξενη Αιώρα
(όπου η Μάγισσα Ξεχασιάρα ξεχνάει να πάει στη μεγάλη συγκέντρωση των μαγισσών και την βοηθούν δυο εκνευρισμένα αδέρφια με τη μαγική τους αιώρα)
-
5) Η Βελανιδιά των Χαμένων Παιχνιδιών
(όπου ένα αγόρι ανακαλύπτει πού πηγαίνουν όλα τα παιχνίδια του χωριού και αποφασίζει να νικήσει τον δράκο που φυλάει την είσοδο της κρυψώνας)
6) Ο Κρύσταλλος του Άπληστου Φούρναρη
(όπου ένας τυχερός φούρναρης απλά δεν ξέρει πότε να σταματήσει!)
-
7) Ο Μαγικός Ανελκυστήρας
(όπου ένα κορίτσι προσπαθεί να βοηθήσει τον μπαμπά της σε μια απλή εφεύρεση και κατά λάθος φτιάχνει ένα ασανσέρ για το διάστημα!)
-
8) Το Ασημένιο Κασετοφωνάκι
(όπου ένα μαγικό γουώκμαν μεταφέρει τον ασθενή ήρωά μας στα διαφορετικά μαγικά τοπία κάθε τραγουδιού που παίζει, με σκοπό να βρει το αγόρι την γιατρειά του)
-
9) Το Μαγικό Κουτί των Αναμνήσεων
(όπου ένα κορίτσι μαθαίνει σε μια τέντα του τσίρκου πως είναι υιοθετημένο. Αυτά που βλέπει όμως στο κουτί την κάνουν να αλλάξει γνώμη για όλους και για όλα – και πολλά χρόνια μετά να θελήσει να ξαναζήσει εκείνη τη μέρα, πάλι μέσα απ’ το μαγικό κουτί των αναμνήσεων…)
-
10) Το Μεγαλύτερο Σπίτι του Κόσμου
(όπου ένας άντρας, περνώντας με επιτυχία ένα σωρό δοκιμασίες κάνει μια ευχή, και περνάει την υπόλοιπη ζωή του στο πανύψηλο σπίτι που ζήτησε, για να ανακαλύψει όμως πως η μοναξιά είναι δυσβάσταχτη και να κατέβει τρέχοντας τους χίλιους ορόφους, με την ελπίδα οι συγχωριανοί του να τον αγαπούν ακόμα όπως τους αγαπούσε αυτός)
-
11) Η Χρυσή Κάρτα
(όπου μια κάρτα που εμφανίζεται απ’ τον ουρανό καταλήγει από χέρι σε χέρι σε όλους τους ήρωες των προηγούμενων παραμυθιών, φέρνοντάς τους απίστευτη τύχη και ωθώντας τους να λύσουν όλοι μαζί το μυστήριο της προέλευσής της…)
--------------------------------------------------
Άρης Δημοκίδηςμεταίχμιο, 2009
+++ το blog των ΣΤΕ!
..
Posts
