Έντεκα (όνειρα της περιόδου 2002-2003)

1) 16/10/02. Είμαι στην αυλή του [παλιού Δημοτικού σχολείου μου]. Πλησιάζω το κλειστό γυμναστήριο κι από μια πορτούλα ρίχνω μια μάτια: το δάπεδο είναι όπως ήταν, αλλά εκεί που ήταν οι κερκίδες, είχαν βάλει θέσεις κυριλέ - σα θεάτρου ή όπερας.
2) 30/10/02. Στο γραφείο του κομπιούτερ είναι κρυμμένο ένα φίδι. Έντρομος πηγαίνω στην κουζίνα και κλείνω την τζαμένια πόρτα. Το βλέπω να σκίζει την πόρτα (να τη διαπερνά, όπως σε ηλεκτρονικό) και να 'ρχεται καταπάνω μου. Με ακουμπά στο δάχτυλο και φεύγει... Μετά βρίσκομαι στη Χαλκιδική και προσπαθώ να περιγράψω στους γονείς το όνειρο με το φίδι.
3) 03/11/02. Σε ένα καφέ-μένσα προσέχω τη Μ. και τον Π. (παλιοί φίλοι των γονιών μου). Μου αποκαλύπτουν πως στις αρχές του ’80 είχαν οι δυο τους ένα καλτ πειραματικό γκρουπ, σαν τους Timbuk 3 και προσέχω πως, όντως, κόσμος τους ζητούσε αυτόγραφα.
4) 13/11/02. Βλέπω, σκηνοθετώ και μαγνητοσκοπώ το διαφημιστικό τρέιλερ του Rules of Attraction, με το να πετάω πάνω από ένα κολέγιο καθώς μια φωνή περιγράφει το διαφημιστικό. Πετάω πρώτα πολύ πανοραμικά και μετά κάνω ζουμ κατεβαίνοντας.
5) 28/11/02. Είμαι στα βραβεία τέχνης Turner και προς το τέλος του ονείρου, μιλάω στα παρασκήνια με την Σαμ Τέιλορ Γουντ. Μου δίνει μια πρόσκληση για το after party με τη DJ Μυρτώ (?) το οποίο γινόταν στο Μέγαρο Μουσικής στο Ποσειδώνιο. Προφασίζομαι πονοκέφαλο.
6) 16/12/02. Ακούω κάποιον να τραγουδά ένα νέο τραγούδι και το ρεφρέν είναι κλεμμένο από το Yanka. Του το λέω αλλά δεν θυμάται το Yanka. Μπαίνω στο Kazaa και του το κατεβάζω.
7) 2/1/03. Στη δουλειά κυκλοφορεί η φήμη ότι θα διώξουν δύο από τους μόνιμους εργαζομένους. Λέω, ας το δούμε σαν διαδικασία από ριάλιτι. Έδιωξαν μία γιατί αργούσε στη δουλειά κι έναν γιατί έκανε bulling στο γιο του. Στεναχωρήθηκαν πολύ και πρότεινα να αποχωρήσω οικειοθελώς, ώστε να γλιτώσει κάποιος τη θέση του.
8) 26/1/03. Ήμουν κομπάρσος στο σετ της ταινίας του D. Lynch και (μαζί με τους άλλους κομπάρσους) ταξίδευα μ’ ένα λεωφορείο. Φτάσαμε σε παραθαλάσσιο καφενείο (σαν από ταινία του Αγγελόπουλου) και περιμέναμε να μας ταΐσουν και να μας δώσουν καφέ ή αναψυκτικό.
9) 3/2/03. Ο Τ. πηγαίνει εμένα, και δύο επτάχρονα παιδάκια σε συναυλία επανένωσης των Smiths. Καθώς τρέχουμε με το αμάξι, ο T. ανοίγει την πόρτα και σπρώχνει έξω το κοριτσάκι που κουτρουβαλάει στην άσφαλτο. Σοκάρομαι κι αρχίζω να του φωνάζω. Αργότερα στη συναυλία συνειδητοποιώ ότι ο Morrissey κι ο J. Marr δεν είχαν δεχθεί να επανενωθούν και θα έπαιζαν μόνο οι άλλοι δύο.
10) 15/3/03. [στο Oxford Circus tube station, καθώς αλλάζω γραμμές βλέπω συχνά μια γυναίκα μελαγχολική, λεπτή, γύρω στα 40 που τραγουδάει, fragile αιθέρια τραγούδια] Στο όνειρο είδα ότι την έψαχνα, αλλά περνούσε μέσα από τους τοίχους, και έτρεχα ξωπίσω της στους διαδρόμους για να αγοράσω το CD της. Όταν το κατάλαβε, χαμογέλασε και μου χάρισε μια μοβ κασέτα της.
11) 21/3/03. Δικάζομαι για ψευδορκία σε χώρο όπως τα δικαστήρια στο Λουκι Λουκ (στάβλος, όλοι οι χωρικοί παρόντες, έτοιμη κρεμάλα). Προς έκπληξή μου η μητέρα μου ανεβαίνει στο έδρανο και είναι αυτή η δικαστίνα. Ο κανονισμός έλεγε πως όσο λάμπει ο ήλιος, αποφασίζει η δικαστίνα, αλλιώς οι αιμοδιψείς χωρικοί. Όταν φτάνει η ώρα να καταθέσω, ο ήλιος είχε σχεδόν χαθεί. «Προλαβαίνουμε» μου είπε η σωτήρας μου και με αθώωσε χτυπώντας το σφυρί.