Έντεκα (πράγματα που στ’ αλήθεια μ’ ενοχλούν)

Είμαι τρομερά θετικό άτομο. Τα κριτήρια μου είναι τόσο χαλαρά και τα στάνταρντς μου τόσο χαμηλά που συνήθως ενθουσιάζομαι με το οτιδήποτε. Ε, λοιπόν όχι πάντα.

Υπήρξαν βέβαια πολλά που τα έβαλα στη λίστα αλλά μετά τα έσβησα γιατί βρήκα έστω και κάτι καλό σ’ αυτά (πχ. καθυστερήσεις, τουρτοπόλεμος, Πάρις Χίλτον, στρατός). Είναι όμως μερικά πρόσωπα, ζώα ή πράγματα στα οποία δεν μπορώ να βρω τίποτα καλό - δεν πιάνει κανένα από τα συνηθισμένα μου positive spins. Μπορεί συνήθως η λέξη Χειρότερο να σημαίνει για μένα ταυτόχρονα και Καλύτερο, αυτά όμως είναι τα (κυριολεκτικά) χειρότερά μου:

1) Διάφορα ζώα με τα οποία είχα κακές εμπειρίες: ζελέ ή τσούχτρες στη θάλασσα, σαρανταποδαρούσες μικρές και μεγάλες, αρουραίοι, κουνούπια. Γενικά πράγματα που δεν ξέρεις από πού θα σου ’ρθουν και με τα οποία δεν θέλεις να συγκατοικείς στο ίδιο σπίτι.
2) Οι αρρώστιες και οι συζητήσεις για τις αρρώστιες (hypochondriac alert).
3) Η υπεροψία και ο κυνισμός του «Ισχυρού» (τύπου Πολύδωρας, Μπους, Χριστόδουλος, Χατζηνικολάου κ.α.)
4) Η λογοκρισία. Το να κρίνουν την τέχνη απόφοιτοι κατηχητικού.
5) Το playlist σε κάποια ραδιόφωνα και τα εύθυμα, υποκριτικά σχόλια των παρουσιαστών.
6) Η σειρά κινουμένων σχεδίων King of the Hill.
7) Άννα Παναγιωταρέα.
8) Κάποιοι ταξιτζήδες -για δεκάδες λόγους.
9) Εθνικιστές στην TV. (Τουλάχιστον αυτοί που δεν είναι γελοιωδώς αστείοι.)
10) Το γλοιώδες χαμόγελο του Αυτιά.
11) Που όταν βρέχει κόβεται η Nova.