Έντεκα (απροσδόκητοι στίχοι της Λένας Πλάτωνος)

...μπορώ να σας υπνωτίσω...

Τις προάλλες και με δραματική καθυστέρηση αγόρασα το βιβλίο της Λένας Πλάτωνος ‘Τα λόγια μου’ (Εκδόσεις Οδός Πανός) από την Έκθεση Βιβλίου στην παραλία. Μου είπε (μάλλον απροσδόκητα) ο κύριος που τα πουλούσε: «Βλέπεις; Παίρνεις το προτελευταίο, είναι το best seller μας φέτος. Σκεφτόμουν να φέρω κι άλλα, αλλά πώς θα προλάβει το φορτηγό να έρθει, αύριο τελειώνουμε…» Δεν υπάρχουν λόγια για τη μουσική καριέρα της. Προτίμησα να διαβάσω το βιβλίο ως ποίηση, χωρίς μουσική.

1. Έρωτες το καλοκαίρι: Άρχισα να γράφω ένα τραγούδι βλέποντας ένα σήριαλ στην τηλεόραση, σε άλλες εποχές, στη Νορμανδία, στις αρχές του αιώνα, στην παραλία... το καλοκαίρι, έρωτες το καλοκαίρι... έρωτες...
2. Μπλε: Βέβαια έχεις μπει στα όνειρά μου για τα καλά. Χτες το βράδυ πάλι, σ’ άγγιξα πρώτη φορά, και μετά δεν ξέρω πώς, βρέθηκα σε ένα καμπαρέ, και φώναζα στις πόρνες ότι πριν, όλα ήταν μαύρα, ενώ τώρα ήταν μπλε.
3. Μια άσκηση Φυσικής Άλυτη: ομοιόμορφες αδιάβροχες φωνές σε ποτ πουρί εκατομμυρίων χιτ, πάνω στο ίδιο μπιτ [...] Θεέ μας υπολογιστή, εννοούμε να σε περιμένουμε για τη λειτουργία σε τροχιά οριστική, διαστρική, έστω και ασύλληπτη.
4. Τι Νέα Ψιψίνα; Του συστήματος η συστολή και η διαστολή συχνά μας έχει εγκαταλείψει σ’ ένα σταθμό με μια βαλίτσα, που όμως μέσα της υπάρχει η κόκκινη καρφίτσα που σύντομα θα σπάσει του σύμπαντος την πλαστική στολή.
5. Κι ακούμε «σ’ αγαπώ»: Ναι, κοιτάμε προς τα άστρα και τα ρωτάμε (τότε μερικά κλαδιά σπάνε), βάζουμε το δάχτυλό μας κοντά στο στόμα της γάτας και τη ρωτάμε (τότε αυτή χασμουριέται), κι όμως ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο κι ακούμε: σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ.
6. Το Βιμπραφόν: Έχεις ακούσει Βιμπραφόν; Προχτές ένα κοριτσάκι με ρωτούσε τι κρύβει το βραχιόλι που φοράω. Και γω σου λέω τώρα, κρύβει, μια σειρά από Βιμπραφόν.
7. Μάρκος: γιατί – γιατί – σήμερα – που ο ήλιος – με κινήσεις – θεού – ηδονιστή – τα φύλλα – των δέντρων – γυαλίζει – απάνω - στα παγκάκια - γιατί - γιατί ο Μάρκος να λείπει
8. Υπεραγορά [Ι]: Οι τελευταίες γενιές των κοριτσιών των ταμείων, πατάνε τα πλήκτρα των αριθμομηχανών μηχανικά και οι σκέψεις τους ποιος ξέρει πού πετάνε, σε ποια τοπία σεισμικά σε ποια ροδοσταχτιά ουτοπία... με βλέμμα απλανές βγάζουν απ’ το στόμα τους, άφωνες χάρτινες κραυγές λογαριασμών.
9. Ηδύποτο Ρουμπίνι: Είναι μια παραλία. Μάλλον σαν άκρη του κόσμου...Όμως όλες οι προηγούμενες εικόνες, φράσεις, φαίνονται μέσα, μόνο, μέσα από ένα κολωνάτο ποτήρι, αστραφτερή διαφάνεια που περιέχει ένα ηδύποτο ρουμπίνι
10. Μάγισσες: Ήρθαν και οι μάγισσες, που τα όνειρα τα κάνουν πράξεις. Εσένα θα σου στείλουν τα πολυπόθητα άλογα, κατάλευκες εκρήξεις τους χάρτες θα τους κρύψεις και θα θυμάσαι, πως μια γυναίκα θα σ’ αγαπήσει όποιος και να ’σαι
11. Ουρανία [Ι]: Το τελευταίο βαλς του Ρομαντισμού. Σε μεγαλοπρεπείς βεράντες δεσποινίδες με οργάντζες κύριοι διστακτικοί, το χορεύουν... ναυαγοί ασημένιοι λίγο πριν ο ήλιος εκραγεί. Λίγο πριν λειώσει η γη. Την ιστορία τους τελειώνουν εκεί. Στον πλανήτη που έχουν γεννηθεί.