31 Οκτωβρίου 1993
[Από το ημερολόγιο 1993-’94]
[...] Το πρωί στο ωδείο περιμέναμε να έρθει η δασκάλα της θεωρίας και διάβαζα το Ποπ Κορν. Τελικά ήρθε ο άλλος ο στριμμένος ο [Β] (γιατί ή [Λ] ήταν άρρωστη) και είδε το Ποπ Κορν που διάβαζα και είπε κάτι σαν «οι Μαντόνες μας έλειπαν, και θέλετε να μάθετε και ιστορία της μουσικής!» αλλά τον αγνόησα και συνέχισα να το διαβάζω κρυφά. […] Μου λέει σε μια στιγμή η διπλανή μου, ξέρεις ότι πέθανε ο Ρίβερ Φοίνιξ; Μου είπε τελοσπάντων ότι είχε δει το My Own Private Idaho το προηγούμενο βράδι κλπ κλπ. Το θεώρησα πρώτης τάξεως είδηση και το προώθησα στην μπροστινή μου. Όπως αποδείχτηκε δεν είχα υπολογίσει ότι ήταν η Νο1 φαν του, (και όπως μετά μας είπε οι φίλες της στο σχολείο την έλεγαν Ελένη Φοίνιξ γιατί είχε σκοπό να τον παντρευτεί σύντομα).
Άρχισε λοιπόν να κάνει διάφορα, δεν με πίστευε αρχικά και ο [Β] τη μάλωσε. Μετά γύρισε και με κλώτσησε και μετά φερόταν λες κι ήταν έτοιμη να κάνει εμετό. Βγήκε απ’ την τάξη για να πάει στην τουαλέτα και δεν ξαναγύρισε. Στο σχολείο κανένας απ’ όσους το είπα δεν ήξερε τον Ρίβερ Φοίνιξ οπότε δεν είχαμε δράματα. (Και δυο-τρεις που έλεγαν ότι είχαν δει το Stand By Me δεν τον θυμόταν – μα είναι αυτός που πεθαίνει στο τέλος, είπα στην [Χ], «τι ειρωνεία» μου είπε αυτή. […]
Οι γονείς έφτιαχναν κρέπες και καθώς προσπαθούσα να τους εξηγήσω ποιος είναι ο Ρίβερ Φοίνιξ, είπαν στις ειδήσεις ότι σήμερα πέθανε και ο Φελίνι, ο σκηνοθέτης. Καταλήξαμε λοιπόν να μου εξηγούν αυτοί ποιος είναι ο Φελίνι και να μου λένε ότι θα 'πρεπε να αρχίσω να βλέπω λίγο περισσότερο καλό (και ευρωπαϊκό) κινηματογράφο. Κατάλαβα ότι ο Φελίνι έχει πολλούς κλόουν που κάτι συμβολίζουν και χορεύτριες που κάτι άλλο συμβολίζουν κι ότι γενικά έφτιαχνε αυτές τις 3ωρες συμβολικές ταινίες που δεν μιλάει κανείς και που, αν ποτέ μ’ αρέσουν θα είμαι σίγουρα πάνω απ’ τα 30. Ένας παππούς δηλαδή, που θα’ χει την ώρα και την υπομονή να δει όλο τον Φελίνι χωρίς να κοιμηθεί.
Τους το είπα κι έγινε ένας ψιλοχαμός και μου είπαν πως το ότι περνάω την εφηβεία δεν είναι δικαιολογία και να μην μιλάω έτσι για τον ήρωά τους –που μόλις πέθανε κιόλας- αφού δεν έχω δει ταινία του. «Ναι, αλλά κι ο Φ. μόλις πέθανε» είπα για να πάρω την απάντηση: "τουλάχιστον ο δικός μας πέθανε από γηρατειά στα 80 του κι όχι από υπερβολική δόση στα 20κάτι του". Μετά τσατίστηκα και δεν έφαγα, κι ούτε είδα την ταινία που είχε (με Ντάνι Ντε Βίτο και Μπ. Μίντλερ). Τώρα βέβαια που τα γράφω έχουν περάσει 2-3 μέρες και σκέφτομαι μετά που θα πάω στο Rock 100 (για να πάρω το δίσκο των Enigma) να περάσω απ’ το ΑΖΑ για να νοικιάσω το Πρόβα Ορχήστρας (αν το έχουν) για να το δω το σαββατοκύριακο που θα πάνε Αθήνα. (Μαζί τους πάντως δεν το βλέπω!!)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
33 comments:
Τι ειρωνεία, indeed!
I remember I was in the tanning salon
When I heard that river phoenix was gone
They say that only the good die young
But that aint true where I come from
California...california
California - Belinda Carlisle
(Πάντως, μεταξύ μας, για τον Φελίνι είχα λυπηθεί περισσότερο. Έστω κι αν διάβαζα κι εγώ Ποπ Κορν και Ιν Ντίσκο Μόντα!)
Διαφορές εποχών... τελικά σου άρεσε ο Φελίνι όμως;; :))
Επείδη μπορεί και να μην τον συμπεριλάβεις στην λίστα σου δικαιώς εφόσον υπάρχουν ακόμα τόσοι πραγματικά αξιόλογοι άνθρωποι που έφυγαν, θέλω να αναφέρω έναν αιφνίδιο και αναπάντεχο θάνατο, εκείνου που για μένα υπήρξε ο πιο cool psycho της Ελλάδος, του Βλάσση Μπονάτσου...
Εξαιρετικά όλα τα κείμενα σου παρεπιπτόντως :)
Άψογη η αντιγραφή του παιδικού ημερολογίου.
Μεγάλε 11, μού θύμισες Μικρό Νικόλα! Να'σαι καλά!
Γεια :)Πολύ ώραιο!Μήπως πρέπει να το εκδόσεις κάποτε αυτό το ημέρολογιο?
Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν με άγγιξε ιδιαίτερα ούτε ο μύθος του Ριβερ Φίνιξ ούτε του Φελίνι...Για τον Φοινίξ, θυμάμαι κι εγώ έντονα πως πολύ λίγα παιδια από το σχολείο μου τον ήξεραν...Σαν ηθοποιός καλός ήταν, αν και δεν πρόλαβε να δείξει πολλά πράγματα...Θεωρώ πολύ υπερεκτιμημένο το MY OWN PRIVATE IDAHO...Πέρα από το ωραίο ζευγάρι των πρωταγωνιστών, ήταν μια απίστευτα βαρετή ταινία....
Όσο για τον Φελίνι, δεν έχω χειρότερο...Αυτές δεν είναι ταινίες, είναι τσίρκο...Οι σαλτιμπάγκοι, τα κλαπατσίμπανα, τα υποτυπώδη σενάρια, ο συμβολισμός για τον συμβολισμό...Αν θέλω να δώ καλό ιταλικό σινεμά, βάζω μια ταινία του μεγάλου Βιτόριο Ντε Σίκα, καλύτερα...
βιτόριο ντε σίκα rules.
η μόνη ταινία του φελίνι που είναι αγαπημένη μου είναι το la stranda. και του φοίνιξ το i love you to death που ήταν ερωτευμένος με τη τρέισι ούλμαν.
το MY OWN PRIVATE IDAHO το είχα δει τότε στο σινεμά και είχα χορτάσει ύπνο, αλλά το ξαναείδα πέρσι και μου άρεσε...
θυμάμαι κάποια φορά που είχε δείξει το 8 1/2 η τηλεόραση -πήγαινα δευτέρα λυκείου νομίζω- διάβασα στην κριτική της εφημερίδας ότι πρόκειται για ΤΟ απόλυτο αριστούργημα, κάτι τέτοιο, πήγα σε μια φίλη μου και στηθήκαμε να το δούμε με μεγάλη όρεξη. μετά από κανα εικοσάλεπτο κι ενώ βλέπαμε ασάλευτοι τα ακατανόητα, χωρίς σχόλια, γιατί ο καθένας υποκρινόταν ότι ήταν χωμένος στα βαθιά νοήματα της ταινίας, σηκωθήκαμε και πήγαμε στην κουζίνα για να τσακίσουμε το γαλακτομπούρεκο της μάνας της. ήταν τραυματική η επαφή μας με την βαριά κουλτούρα. ή μάλλον, γλυκιά. ακόμα όταν ακούω 8 1/2 σκέφτομαι γαλακτομπούρεκο.
εγώ είμαι 30 (αισίως) και ακόμα δεν τον παλεύω το φελίνι!
Τελίκα δεν βλέπω να έχει πολλούς fans o κύριος Φελίνι...Απορώ πώς την έχτισε την καρίερα του...
Πριν λίγες μέρες, συζητάγαμε με δυο φίλους για την Ελένη Φιλίνη (δεν θέλω σχόλια για τους φίλους μου και τα θέματα που συζητάμε :)...O ένας κάποια στιγμή έκανε σαρδάμ και την αποκάλεσε Ελένη Φελίνι...Σκάσαμε στα γέλια αν και τώρα που το σκέφτομαι η πληθωρική Φιλίνη, θα ήταν ότι πρέπει για μούσα του Ιταλού σκηνοθέτη...Κάτι σαν Ανίτα Εκμπεργκ, ας πούμε...
άσχετο, αλλά μήπως ξέρει κανείς ποια ταινία έπαιξε ο άλτερ ξημερώματα δευτέρας 24/7 [χθες] κατά τις 3 το πρωί;
καλά τωρα ας ξεπεράσουμε λίγο το "trash all that ain't barby" mood και ας δώσουμε λίγο credit σε έναν δημιουργό που "απλά άφηνε το φως να διαγράφει το μονοπάτι του πάνω στην ευαίσθητη επιφάνεια του film".
Όσο για τον River Phoenix στο καθ'όλα Φελλινικό - όσο μπορούσε, έκανε ο Gus Van Sant - "My Own Private Idaho", ο σκηνοθέτης τον αφήνει και στήνει όλη την αμυδρά φωτισμένη σκηνή ανάμεσα σε αυτόν και τον Keanu Reeves (καταπληκτική σκηνή). Τόσο ο Depp, όσο και ο Reeves, τον θεωρούσαν πολύ σημαντικότερο ηθοποιό από τους ίδιους τους, τους εαυτούς.
Για τον Φελλίνι, το μόνο αρνητικό που έχω ακούσει τόσα χρόνια είναι από τον Αγγελόπουλο, όταν ο μέγας έλλην σκηνοθέτης σε διάλεξη του στο Tisch School of the Arts στο NYU, ξεκίνησε το λόγο του λέγοντας: "Δύο είναι οι σημαντικότεροι σκηνοθέτες στον κόσμο, Εγώ και ο Φελλίνι..." και βέβαια έκανε διάφορους έλληνες του ακρωατηρίου να χωθούν βαθιά στα καθίσματα τους μια κι ήταν βαριά η πατάτα του συμπολίτη Θεόδωρου, τόσο να ξεκινά με τέτοια έπαρση την ομιλία του, όσο και να συγκρίνεται έτσι εύκολα με τον Φελλίνι.
Κι οι 2 τους για άλλους λόγους ο καθένας είναι λατρεμένοι δημιουργοί. (Phoenix και Fellini ε)
Το είχα ξεχάσει ότι πέθαναν την ίδια μέρα...
(Η Ελένη Φιλίνη φυσικά και θα μπορούσε να είναι μούσα του Φελλίνι! Όπως ήταν και η Ρίκα Διαλυνά!)
:-)
Eγώ θα ήθελα να αναφέρω απλά ότι εκείνες τις μέρες το 93 βρέθηκε νεκρή(στα αζήτητα παρακαλώ)η υπέροχη ποιήτρια των Εξαρχείων Κατερίνα Γώγου(αυτή που χόρευε συνέχεια με το Τζανετάκο στις ταινίες).Για εκείνη στενοχωρήθηκα πιο πολύ από όλους.Νομίζω ότι η Ρίκα Διαλυνά είχε ρόλο κομπάρσας στην "Ιουλιέτα των πνευμάτων".O River έγινε σύμβολο,αλλά τον βοήθησε και η εποχή.Πόσα ακριβοπληρωμένα ταλέντα πεθαίνουν σήμερα από υπερβολική δόση;
Mιας και περι..μουσών του Φελίνι ο λόγος...(είχαμε δεν είχαμε, ακόμη και τον Φελίνι trash τον κάναμε :))
θυμάμαι πολύ έντονα, κάπου στα μέσα με τέλη της δεκαετίας του 80 ένα εξώφυλλο του περιοδικού ποικίλης ύλης ΕΙΚΟΝΕΣ...Εξώφυλλο η Άντζελα Γκερέκου, με φρύδι θάμνο, πρωταγωνίστρια εκείνο τον καιρό στο θρυλικό "ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ"...Και από κάτω τίτλος "ΑΝΤΖΕΛΑ ΓΚΕΡΕΚΟΥ:H MΟΥΣΑ ΤΟΥ ΦΕΛΙΝΙ"...Τώρα από πού κι ώς που, ήταν και η Γκερέκου μούσα του Ιταλού σκηνοθέτη, δεν θυμάμαι καθόλου τί εγραφε το περιοδίκο...Μήπως μπορεί να βοήθησει κάποιος???Τέλικά μόνο η Ισμήνη Καλέση του ξέφυγε του μακαρίτη...
Ο Φελίνι δεν παλεύεται αγόρια...Να μην σου τύχει να δεις το Satyricon, καπάκι μετά τη δουλειά...
αλλά μιλάμε για καταπληκτικές εικόνες. Και αν δεν ηταν ο Φελλίνι, ο Μαρτσέλο θα ήταν Μαρτσέλο;
Και ο Ρίβερ αν δεν ηταν αυτός θα υπήρχε το My own private Idaho;
@urbantulip said
"Να μην σου τύχει να δεις το Satyricon, καπάκι μετά τη δουλειά..."
Kι εγώ έτσι την έπαθα,urbantulip!Στο ΙΝΤΕΑΛ αμέσως μετά τη δουλεία!Ούτε στο χειρότερο εχθρό μου!
@cobden εγώ δεν το ξέρα και πήγα με τα μούτρα...εσυ το ξέρες πως θα ταν έτσι;;; Μήπως βρε συ δεν χαμπαριάζουμε από τέχνη, λέω τωρα...
Χμ! Rock 100 ε;.. Το δισκοπωλείο του Ν. Θεοδωράκη στη Π. Μελά. Βρε πως περνούν τα χρόνια!.. Πάει και το "blow up" που εγώ προτιμούσα.
@urbantulip
Λες για μας να είπαν το "μακάριοι οι πτωχοί τω πνευματι";))
Το ωραίο είναι πως, παρότι είχα δει ήδη το 8 1/2 και ήξερα τι εστί Φελίνι, μου είχε κάτσει καλά η ταινία διαβάζοντας την υπόθεση και πήγα με πολύ θετική διάθεση...Από τα πρώτα δέκα λεπτά όμως καταλάβα με τί είχα να κάνω!!!
@tma
Έλα ρε, έκλεισε το BLOW UP???Δεν το ήξερα αυτό!Κρίμα...
enteka, πού είσαι;))))Σε ζητάει το κοινό σου!Με τόσα σχόλια που έστειλα σήμερα,νιώθω πως έκανα κατάληψη στο blog σου!
Πολύ καλό post!
Kι εγώ πέρασα τα 30 enteka κι ένα βράδυ σύρθηκα να δω ταινία του Φελίνι ("να είμαι 30 και να μην έχω δει Φελίνι"!) κι ακόμα θυμάμαι τη νύστα.
Με την αναφορά σου στο ΑΖΑ, θυμήθηκα πως την πρώτη φορά που είχα ανέβει Θεσσαλονίκη σε "κανονική" ηλικία (ενήλικος και χωρίς γονείς)ένας φίλος με είχε πάει στο ΑΖΑ (σε μία πάροδο της Τσιμισκή?)και είχα πάθει πλάκα γιατί είχα βρει σχεδόν όλες τις ταινίες του Γούντι Αλεν σε VHS. Δεν πρέπει να υπάρχει ακόμα, έτσι δεν είναι?
M.Hulot, mallon ennoeis to Sirens (1994) me ton Hugh Grant, e?
E la nave va
υπάρχει ο ΑΖΑ (όπως κι ο Θεός-λένε) και μάλιστα έχει ανοίξει και υποκατάστημα στις 40 Εκκλησιές.
Έχει επίσης άπαντα του Fellini.....
για κάθε ενδιαφερόμενο το λέω.
[apo internet cafe] thanks gia ta comments! tainies tou felini mou aresan (kapos), i Gogou m'aresei tromera, gia ton Mponatso tha egrafa an den eixa idi grapsei tin entekada [gyrnousa sto stratopedo meta apo dianykterefsi stis 5 to proi kai oloi oi fantaroi itan mazemenoi gyro ap'tin tileorasi afonoi, kanontas anamenomenes eikasies -pragmatika den mporousa na to pistepso]
:):)
Το μόνο που μου έμεινε από τον Φοίνιξ, είναι πως μόλις την προγούμενη εβδομάδα πριν το θάνατό οτυ, είχα διαβάσει στη "Κατερίνα", δήλωσή του ότι "δεν παίρνει ναρκωτικά" και κάνει "υγιεινή ζωή"... κάπου εκεί βεβαιώθηκα ότι η σούουμπιζ είναι ο ορισμός της "σκουπιδόμαζας".
@cobden να πω την αμαρτια μου; δεν εχω δει το 8.5!!!! αλλα το la dolce vita μου άρεσε λιγο, δεν ξετρελλάθηκα
ναι κ γω το θυμάμαι αυτό για τα ναρκωτικά που έλεγε ότι δεν έπαιρνε κ είχα σοκαριστεί μετά που πέθανε από υπερβολική δόση. Τον θανατό του τον είχα μάθει από το MTV σε ένα μουσικό δελτίο, πρώτη είδηση! Το ίδιο ακριβώς σκηνικό με την αυτοκτονία του Cobain!
Very cool design! Useful information. Go on! Xanax inject Hair remover warts http://www.what-is-ativan.info Moving companies las vegas nevada Unique designs of beaded jewelry louis vuitton handbags cialis for order Avon collectibles perfume bottles funny t shirt farmers 26 mechanics mutual insurance co take phendimetrazine exactly as directed by your doctor Plano fitness Send flowers philippines Georgia sports medicine and orthopedic clinic http://www.joggingstroller8.info
Από τα πιο ετεροχρονισμένα comments ever...αλλά και εγώ εκείνη την βραδιά είδα το My own private Idaho...αποτέλσμα; Όλα τα nick μου από τότε είναι River Phoenix, o Gus Van Sant ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης (μαζί με Hal Hartley) και το Idaho η αγαπημένη μου ταινία (πλέον 30 αλλά ακόμα βρίσκεται ως αφίσα στο δωμάτιό μου....ευτυχώς δεν υπήρξαν ποτέ αντιδράσεις από τις κοπέλες μου επί τούτου)...
RIP River Phoenix..κρίμα που έφυγε έτσι νωρίς...από τους τελευταίους ηθοποιούς που σημάδεψαν την γενιά μας..fucking drugs..
(το πιο ωραίο ετεροχρονισμένο comment!)
To be a upright lenient being is to from a kind of openness to the far-out, an skill to trusteeship undeterminable things beyond your own manage, that can front you to be shattered in very outermost circumstances for which you were not to blame. That says something exceedingly important with the get of the principled autobiography: that it is based on a trustworthiness in the fitful and on a willingness to be exposed; it's based on being more like a weed than like a jewel, something fairly fragile, but whose extremely particular attractiveness is inseparable from that fragility.
Appareils photo
[url=http://BoutiquePhotographique.com]Appareils photo[/url]
Visit these great Photography Websites:
For Royalty-Free Stock Images
For Colorful Stock Medias
For Amazing Stock Photography
For Commercial Use Stock Photos
For Super Creative Stock Images
Post a Comment