Έντεκα (τραγούδια απ’ την αποψινή εκπομπή)

[Update: η εκπομπή είναι εδώ]

Έκτακτο ποστ:
Σήμερα το βράδυ (11-1) είναι η εκπομπή στο Ρόδον. Θα ακουστούν περίπου 30 κομμάτια. Να μερικά μαζί με τους λόγους για τους οποίους τα διάλεξα.

*Leslie Gore – Sunshine, Lollipops and Rainbows: Έτσι ξεκινάει το πρόγραμμα, σούπερ αισιόδοξο 60’ς κομμάτι που μου θυμίζει τον Chief Wiggum, τον αστυνόμο στο Simpsons που το βάζει στο στερεοφωνικό του αυτοκινήτου του όταν καταδιώκει κακοποιούς.
*M. Manson & Alison Goldfrapp – This is the new Sh*t: Μάνσον σε ρεμίξ των Goldfrapp – η τέλεια αντίθεση
*Madonna – Bedtime Story: Σε ρεμίξ των Orbital, απ’ τα αγαπημένα μου της Madonna
*S-Express – Theme from S-Express: Το έχω συνδέσει με την πρώτη φορά που ανέβηκα στο ταψί του Λούνα Παρκ (υποθέτω το 1988). Με το που τελείωνε το ξανάβαζαν.
*Alpinestars – Cresta La Wave: Έπαιζαν ως support σε μία συναυλία που είχα πάει στο Λονδίνο (νομίζω των Plaid) και είχα βρει αυτό το κομμάτι εξαιρετικό. Το έψαχνα για χρόνια, χωρίς να ξέρω τίτλο ή γκρουπ (νόμιζα ότι έλεγε De-de-troit Detroit) και τελικά το βρήκα πρόσφατα σε ένα δωρεάν cd του NME από εκείνη την εποχή (1998) το οποίο προφανώς ποτέ δεν είχα ακούσει ολόκληρο.
*Blank & Jones feat. Anne Clark: Με το χορευτικό ρεμίξ αυτού του κομματιού τελειώνει η πρώτη ώρα και με το ambient mix ξεκινά η δεύτερη. Πολύ εμψυχωτικοί στίχοι, το πρωτάκουσα στο στρατό και μου έδινε πάντα πολύ δύναμη.
*Tori Amos – Spark (remix). Η μουσική κι η ενορχήστρωση είναι ίδιες με την κανονική εκτέλεση, όμως στο ρεφρέν ακούγεται η φωνή της ανεστραμμένη, σαν να τραγουδάει ανάποδα το ρεφρέν -και τέτοια κόλπα πάντα μ’ αρέσουν πολύ.
*Ιce T – I must stand. Δεν θυμάμαι πώς πρωτοκόλλησα μ’ αυτό αλλά είναι απ’ τα αγαπημένα μου χιπ χοπ (μην πω low bap αλλά αμερικανικά!)
*The Softies – Together Forever. Αιθέρια κιθαριστική διασκευή του τραγουδιού του Rick Astley απ’ τις Softies που θυμίζουν λίγο Lush.
*Relevant Box – My New Yugo. Ένα απ’ τα τέσσερα ελληνικά γκρουπ που ακούγονται στο mix (μαζί με τους Raw, τους decode και τις Marsheaux). Ο τραγουδιστής των R. Box ήταν πέρσι στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, στην προβολή του “Approaching of the Hour” της Γκρατσιέλλας Κανέλλου. Πριν ξεκινήσει η ταινία ανέβηκε στη σκηνή με την κιθάρα του και τραγούδησε το Approaching… των Raining Pleasure. Το βρήκα πολύ σωστό κι ακομπλεξάριστο, απ’ τη στιγμή μάλιστα που μπορούσε να πει δικό του τραγούδι. Το My New Yugo είναι τέλειο.
*Λένα Πλάτωνος – Ουρανία (1): Ό,τι πιο ατμοσφαιρικό για κλείσιμο. (Λίγο πριν ο ήλιος εκραγεί)

[το playlist εδώ]














Ουρανία (1)

Το τελευταίο βαλς του Ρομαντισμού / Σε μεγαλόπρεπες βεράντες δεσποινίδες με οργάντζες κύριοι διστακτικοί το χορεύουν.
Το τελευταίο βαλς του Ρομαντισμού / Στις παλάμες των σερβιτόρων, πρώην αυτοκρατόρων, οι δίσκοι ταλαντεύονται, ποτήρια ηδυπαθώς το χορεύουν / ενώ οι υπολογιστές αφανείς, στα τέσσερα σημεία της γής, με βλέμματα πιεστικά το χρόνο εποπτεύουν.
Στο τελευταίο βαλς του Ρομαντισμού / Ξαφνικά οι ορχήστρες σιγούν… εμφανίζονται όλοι με στολές αστροναυτών / με πυραύλους φευγούν γι’ αλλού. Εγκαταλείπουν την Μελπομένη, ναυαγοί ασημένιοι – λίγο πριν ο ήλιος εκραγεί. Λίγο πριν λιώσει η γη. Την ιστορία τους τελειώνουν εκεί. Στον πλανήτη που έχουν γεννηθεί.
Τώρα την Μούσα τους τη λένε Ουρανία / ποιήτρια τεράστιου διαστημικού σταθμού. Πλέουν σε πελάγη υπεριώδους ευτυχίας / διαγράφουν την τελική τους ελλειπτική τροχιά και χορεύουν / Το βαλς του Ούρανου…