Έντεκα (της Δευτέρας)

don't-believe-the-hype

1) Προσπαθώ να δημιουργήσω ένα άλφα hype (κυρίως στον εαυτό μου) για την ολική επιστροφή του blog από την επόμενη εβδομάδα, από Δευτέρα 1 Οκτωβρίου δηλαδή. [στην πραγματικότητα όμως περιμένω με πολύ περισσότερη προσμονή την νέα τηλεοπτική σεζόν. Η οποία και φέτος κανιβαλίστηκε τελείως…]

2) Η φθινοπωρινή έναρξη των τηλεοπτικών σαιζόν: Με ενθουσιάζει κάθε φορά! Εκείνη η πρώτη βδομάδα που είναι όλα καινούρια - τέλεια ή απαίσια. Έστω κι αν δεν τα ξαναδώ ποτέ. Κάποτε όλα άλλαζαν σε μια μέρα: λογότυπα, σκηνικά, μουσικές, εκπομπές, πρόσωπα. Τα τελευταία χρόνια όμως όλα γίνονται σταδιακά (και φέτος με τις εκλογές εκτροχιάστηκαν εντελώς). Πρώτα βγήκαν πχ οι πρωινές εκπομπές του ενός καναλιού, μετά τα λογότυπα και τα σκηνικά του άλλου, κάποιες σειρές και τηλεπαιχνίδια, μετά οι ειδήσεις του τρίτου, μετά ο άλφα ξεκινά μια βδομάδα νωρίτερα… Μου έλειψε και φέτος αυτή η ταυτόχρονη (και απότομη) έκπληξη. Ήμουν σαφώς θύμα αυτού του hype και γι’ αυτό προσπαθώ να το μεταφέρω (κάπως αυτοακυρωτικά βέβαια) στο μπλογκ μου, αλλά όπως έγραψα και πριν, don’t believe the hype, λίγα πράγματα θα αλλάξουν εδώ πέρα, ούτε καν template δεν θα αλλάξω τελικά. [Θα έχω όμως μια καινούρια δεκαπενθήμερη στήλη, κάθε δεύτερη Παρασκευή. Το θέμα της είναι επτασφράγιστο μυστικό και φυλάσσεται διπλοκλειδωμένο στο συρτάρι συμβολαιογράφου (now that’s what I call Hype!).]

3) Marcel Marceau R.I.P.

4) Άρχισαν πάλι οι συζητήσεις για τα όρια της σάτιρας. Και κατά σατανική σύμπτωση οι εκάστοτε ‘θιγόμενοι’ θεωρούν ότι τα όρια είναι οι ίδιοι. Τέλειος ο Λαζόπουλος: «Θα σας πω εγώ τα όρια για να τελειώνουμε: [δείχνοντας με τα χέρια τα όρια] Δεξιά μου η Μιμή Ντενίση, ακροδεξιά μου η Έφη Σαρρή, πίσω μου ο Κούγιας, μπροστά μου ο Πρέκας, αριστερά από παραλία ο Κακέτσης!».

5) Απίστευτο ότι συμβαίνουν τέτοια πράγματα στη Δύση. Εννοείται ότι δεν υπάρχει κάτι πιο εκνευριστικά ακραίο απ’ αυτό. Μη ξεχνάμε βέβαια ότι στον κόσμο του Ισλάμ συμβαίνουν πολύ χειρότερα…

6) Bits & Pieces: ΑΥΤΟ! /// ΑΥΤΟ!! /// ΕΚΕΙΝΟ /// ΕΝΑ ΑΛΛΟ /// ΚΙ ΑΛΛΟ /// ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ /// ΠΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΟ /// ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ! /// ΑΛΗΘΕΙΑ! ///

7) εδώ και ΜΗΝΕΣ γίνεται η πρώτη Μπιενάλε στη Θεσνίκη και την έχω αγνοήσει παντελώς. Προλαβαίνουμε ακόμη. Τέτοια πράγματα γίνονται στην πόλη μια φορά στα 20 χρόνια - οκ, από δω και πέρα κάθε δύο χρόνια. - www.thessalonikibiennale.gr [Θυμάμαι έντονα την μπιενάλε Νέων Δημιουργών που έγινε στη Θεσσαλονίκη το 1986, όταν ήμουν 8. Όχι τόσο για τις εκθέσεις, αλλά επειδή μια μέρα που κάναμε πρόβα με την ορχήστρα στο ωδείο ήρθαν κάμερες να μας τραβήξουν. Το ίδιο βράδυ έμεινα ξύπνιος ως αργά με την οικογένεια κι αφού τελείωσε η ελληνική ταινία έβαλαν το πεντάλεπτο της Μπιενάλε. Δεν θυμάμαι πού κολλούσα στη Μπιενάλε και γιατί μας έδειξαν [σίγουρα όχι ως Νέους Δημιουργούς?!] αλλά ήταν μια στιγμή φοβερή, σε μια ηλικία που το να δω τον εαυτό μου στην τηλεόραση (μ’ ένα κίτρινο πουλόβερ που ακόμα θυμάμαι) ήταν κάτι το μαγικό.

8) (ο εκλογικός τίτλος της χρονιάς?) O AΛΑΒΑΝΟΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΝΤΟΝΝΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΛΑΝΕ

9) Η μουσική δημοσιογράφος Μαρία Μαρκουλή έβγαλε βιβλίο με διηγήματα!

10) Αυτό το ΠΣΚ στη Θεσσαλονίκη: Reworks Festival

11) Τι διάβασα την περασμένη βδομάδα – Μέχρι 111 λέξεις
[ήμουν κυρίως στη Χαλκιδική με ελάχιστη τηλεόραση και καθόλου ίντερνετ] The Simpsons κόμικς, Highlights, Ποπάι, Big Fish, Μ. Μήτσορα, Μακεδονία, Focus, παλιά Μίκυ Μάους, Βίτγκενσταϊν, Ταχυδρόμος, Review του ΕΤ, το νέο Q, Ελευθεροτυπία, Meditation for Idiots, το SOUL, Καθημερινή, το ημερολόγιό μου απ’ το 2002, το Προβλήτα, Ελευθεροτυπία, το συναρπαστικό ‘μυθιστόρημα’ του Πασόκ στον ΕΤ από τον Γ. Λακόπουλο με όλες τις τριβές και διαγραφές απ’ το 1974 [συνεδριάσεις για το αν υπάρχει Θεός, αποπομπές απ’ το ραδιόφωνο, Mασόνοι στις τοπικές οργανώσεις, και would-be καταστροφές που κάνουν τα τωρινά να μοιάζουν ψιλά γράμματα.]

--------------------------------------------------

*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ


RADIO FAVELA
Όλοι ξέρουν ότι οι φαβέλες της Βραζιλίας είναι γεμάτες συμμορίες και φτωχά παιδιά χωρίς μέλλον. Λίγοι όμως κάνουν κάτι. Η Μη Κυβερνητική Οργάνωση Afro Reggae προσφέρει εναλλακτικές στους νέους δίνοντάς τους ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Κι όλα αυτά μιλώντας τη γλώσσα τους, χρησιμοποιώντας τη σάμπα και το χιπ-χοπ, τα γκράφιτι και το ίντερνετ – δεν προσπαθεί να αλλάξει την κουλτούρα τους αλλά να τους βοηθήσει να την αξιοποιήσουν δημιουργικά. Και ο ιντερνετικός ραδιοσταθμός Afro Reggae Digital που εκπέμπει ζωντανά από μια απ’ τις πιο επικίνδυνες φαβέλες του Ρίο Ντε Τζανέιρο είναι μόνο το πρώτο βήμα.



[Ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα από τη συνέντευξη του συντονιστή του πρότζεκτ Izzy Fairbairn στο περιοδικό SOUL]


Υπάρχει ολόκληρη ιστορία πίσω απ’ το συγκρότημα των Afro Reggae…
Ναι, και η έμπνευσή μας προήλθε απ’ αυτήν: ξεκίνησαν το 1993 θέλοντας να αντισταθούν στην αστυνομική βία καθώς και στους μεγαλέμπορους ναρκωτικών που «κυβερνούσαν» τις φαβέλες. Άρχισαν να διοργανώνουν δωρεάν συναυλίες και σύντομα είχαν φτιάξει πολιτιστικά κέντρα που παρείχαν στους νέους και τα παιδιά δωρεάν μαθήματα μουσικής, θεάτρου και υπολογιστών. Μέχρι και διαμεσολαβήσεις ανάμεσα σε αντίπαλες συμμορίες έκαναν!

Είδα φωτογραφίες του κτιρίου που στεγάζεται ο σταθμός και η σχολή, το ’χετε κάνει τέλειο μ’ όλες αυτές τις ζωγραφιές. Αλήθεια, είναι επικίνδυνη η συγκεκριμένη περιοχή;
Ο σταθμός εδρεύει στην φαβέλα Parada de Lucas. Υπάρχει τρομερή αντιπαλότητα μεταξύ των φτωχογειτονιών, η λεγόμενη «Λωρίδα της Γάζας» που χωρίζει την Parada de Lucas και την Vigaro Geral είναι τρυπημένη με σφαίρες και γεμάτη αίματα ξεραμένα απ’ το ήλιο. […] Πιστεύουμε ότι καθώς τα παιδιά αυτά μοιράζονται τις εμπειρίες τους το μίσος τους σιγά-σιγά το μίσος τους θα υποχωρήσει. Ήδη νέοι απ’ τις φαβέλες εργάζονται με μισθό στο σταθμό ως υπεύθυνοι και συντονιστές.

Θα μας πείτε δυο λόγια για το πρόγραμμα του AfroReggaeDigital;
Στη διαμόρφωση του προγράμματος συμμετέχουν οι μαθητές και οι (εθελοντές) καθηγητές της σχολής, οι κάτοικοι της περιοχής καθώς και καλεσμένοι μας από τη Βραζιλία και όλο τον κόσμο. Πέντε είναι τα είδη μουσικής που παίζουμε πιο πολύ: Brazilian (Samba/MPB), Funk & Soul, Hip Hop, Reggae και μια κατηγορία με «διάφορα» που περιλαμβάνει Drum n Bass, Electro, House, Rock – σχεδόν τα πάντα! Τη μια μέρα έρχονται και κάνουν mixes οι Men at Work ή οι Basement Jaxx, την άλλη έχουμε αφιέρωμα στην dub μουσική και πάει λέγοντας.

Μπορεί η δύναμη του ραδιοφώνου να βοηθήσει υποβαθμισμένες περιοχές και σ’ άλλα μέρη του κόσμου;
Το ραδιόφωνο δίνει φωνή σ’ αυτούς που δεν έχουν φωνή. Στη Δύση το ραδιόφωνο είναι κάτι δεδομένο, όμως σε φτωχές περιοχές ένας σταθμός μπορεί να είναι κάτι πρωτόγνωρο που προκαλεί χαρά και ανακούφιση, που φέρνει σε επαφή ανθρώπους και τους ανοίγει τα μάτια – και τα αυτιά.

(*Ακούστε ζωντανά: www.afroreggaedigital.com)