Έντεκα (ετερόκλητα κινηματογραφικά τρέιλερ)

1) Andy’s Warhol Frankenstein. Μπορεί ένα τρέιλερ να είναι χειρότερο κι απ΄ την ίδια την ταινία;
2) Hairspray. Το τρέιλερ της ταινίας του John Waters απ’ το 1988 και το τρέιλερ του musical ριμέικ που βγήκε κι εδώ την περασμένη εβδομάδα.
3) Simpsons. To πρώτο teaser που βγήκε. Επίσης αυτό με το RUN!RUN!RUN! κι ένα φοβερό mash-up του τρέιλερ των Simpsons με εικόνες απ’ το Lion King – απίστευτο!
4) Eating Out2. Ρομαντική γκέι φαρσοκωμωδία με τον έλληνα Jim Verraros που απ’ ό,τι κατάλαβα έγινε γνωστός απ’ το American Idol.
5) Θυσία. Του Ταρκόφσκι, γιαπωνέζικη εκδοχή.
6) Titanic 2: The Sequel. Η διαφήμιση για μια ταινία που δεν υπάρχει, και ξεκινάει όταν ξεπαγώνουν τον Τζακ καιτον ξυπνούν στη σύγχρονη εποχή.
7) Το Grindhouse [πριν κοπεί σε 2 κομμάτια: death proof & planet terror] είχε και διάφορα τρέιλερ ψεύτικων ταινιών που παίζαν στην αρχή της ταινίας και ανάμεσα στα δύο φιλμ στο ύφος των b-movies . Όλα τα τρέιλερ υποθετικών ταινιών είναι τελειώς σπλατερ, παρωδίες '70ς ταινιών τρόμου, με φωνές που λένε "Don't go close to the door!", "Don't Look inside!". Το συγκεκριμένο τρέιλερ, που το τραβάει στα άκρα, είναι ότι καλύτερο είδα σήμερα. (και όλα τα υπόλοιπα)
8) Cassandra’s Dream (ο νέος W. Allen). Για μένα φθινόπωρο χωρίς ταινία του Woody Allen δεν είναι φθινόπωρο. [και εδώ με την ισπανική μεταγλώττιση]
9) Ο Τελευταίος Πειρασμός. Του Μάρτιν Σκορτσέζε.
10) Wall-e. Αυτή τη διαφήμιση την είδα τις προάλλες στο σινεμά, πριν τον Ρατατούη. Η νέα ταινία της Pixar θα βγει σ’ ένα χρόνο κι επειδή μάλλον δεν είχαν σκηνές να δείξουν βρήκαν άλλο τρόπο για να γεμίσουν το τρέιλερ.
11) Moonwalker – Michael Jackson. Το γιαπωνέζικο τρέιλερ.



*Έξτρα: Οι Φωνές.

Τρελαίνομαι για όλες τις βαθιές, στερεοτυπικές φωνές των Αμερικανών που ξεκινάνε την αφήγηση του τρέιλερ με την φράση “This Summer”, ή “In a World”. Θα μπορούσα να γράψω ένα ολόκληρο ποστ με τα κλισέ των τρέιλερ, ας μείνω όμως στο πολύ-πολύ αγαπημένο μου.
Ότι και να συμβαίνει στην ταινία, πρέπει να παρουσιαστεί σαν ένα Ταξίδι το οποίο θα Aλλάξει τη Zωή του Ήρωα. Και η σωστή διατύπωση είναι η εξής:
HE WILL EMBARK… ON A JOYRNEY… THAT WILL CHANGE HIS LIFE… … … FOREVER!
Υπάρχουν πραγματικά εκατοντάδες trailer ταινιών που υποστηρίζουν το ίδιο πράγμα με την ίδια ακριβώς διατύπωση για ταινίες ολότελα διαφορετικές μεταξύ τους.

Υπάρχει όμως μια ταινία για την οποία θα ήθελα να μιλήσω (έχω ξεχάσει πια το όνομά της) Ήταν πολυβραβευμένη, Ασιατική και την είχα δει με την αδερφή μου στο Μακεδονικόν. Υπήρχε μια κοπέλα, κάτι σαν δασκάλα που πήγαινε σ’ ένα μικρό χωριό και δενόταν με τους μικρούς μαθητές. Σε κάποια στιγμή ένας μαθητής το σκάει και χάνεται σε μια μεγάλη πόλη κι η κοπέλα πηγαίνει και τον φέρνει πίσω. Μετά βλέπουμε τα καθημερινά προβλήματα στο χωριό.
Γενικά δεν γινόταν κάτι ιδιαίτερο. Μια απόλυτα ρεαλιστική, αργή, ολιγόλογη ταινία. Τις λίγες φορές που κάποιος μιλούσε δεν μπορούσες να καταλάβεις αν έπαιζε εκπληκτικά ή χάλια. Ήταν ένα φιλμ που ενθουσίασε τους κριτικούς, και μάλλον μας άρεσε κι εμάς.
Χρόνια μετά ζούσα στην Αγγλία και στο σινεμά έδειξε τρέιλερ της ταινίας η οποία με ανεξήγητη καθυστέρηση θα έβγαινε τότε σε Αγγλία και Αμερική. Είχα δει το ‘ποιοτικό’ τρέιλερ πριν χρόνια αλλά τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει για την αμερικάνικη εκδοχή του τρέιλερ της ταινίας.

Ξεκινούσε με μια θριαμβευτική μουσική Χολιγουντιανού τύπου και με γρήγορο (παραπλανητικότατο) μοντάζ με καταιγισμό εικόνων απ’ την ταινία, πλάνα που στην πραγματικότητα μπορεί και να κρατούσαν κανα τρίλεπτο. Η Χολιγουντιανή φωνή του Άνδρα-Μηχάνημα (που υπάρχει και στα περισσότερα τρέιλερ), άρχισε να μιλάει: A girl – A boy – a lesson to be learnt. Ήξερα ότι είχα μπροστά μου ένα Παραπλανητικό Αριστούργημα. Μια διαφήμιση που προσπαθούσε να κάνει σέξι μια βαρετή κινέζικη ταινία, να πείσει το αγγλόφωνο κοινό ότι γίνονται χίλια πράγματα, ότι ναι μεν ήταν ξενόγλωσση αλλά ήταν συναρπαστική ταινία. Που δεν ήταν.

Καθώς έβλεπα το εντυπωσιακό τρέιλερ σκεφτόμουν ότι το μόνο που έλειπε… ηταν… Και ξαφνικά! Αθάνατο Χόλιγουντ… Να το! Με γρήγορο μοντάζ η κοπέλα πάει να φέρει πίσω το μαθητή της απ’ την πόλη καθώς η ξερή, μηχανική φωνή απαγγέλει: And then… she embarks… on a journey… [πέστο, σκεφτόμουν, πέστο!] that will change her life… ...FOREVER!!!

-------------------------------------------

Ένα Ο κωμικός Pablo Francisco κοροϊδεύει τις φωνές. Λες και κατάπιε το μηχάνημα που τις φτιάχνει.
Δύο Ένα τηλεοπτικό τρέιλερ με τη βοήθεια της Φωνής.
Τρία Μια ιστορική συνάντηση: πέντε απ’ τους γνωστότερους voice over artists συναντιούνται σ’ ένα αυτοκίνητο. Εξαιρετικό!
Τέσσερα Μια φοβερή διαφήμιση σε σχετικό ποστ σου Spyrou VJ. Πώς περιγράφει ένα γεγονός ένας απλός άνθρωπος και πώς ο Don LaFontaine.