Έντεκα (της Πρωτοχρονιάς!)

[τις προάλλες σ' ένα ταξί]

Ξεκίνησα να γράφω λίστες με αποφάσεις για τις νέες χρονιές αντιγράφοντας τον Adrian Mole και τα New Year Resolutions μου μού προκαλούν μεγάλο ενθουσιασμό και ειλικρινή αισιοδοξία για την εκάστοτε καινούρια χρονιά.
Την επόμενη μέρα ξεχνάω τα πάντα και οι αποφάσεις σκονίζονται σε παλιά σημειωματάρια. Μόνο κατά τύχη πραγματοποιούνται.
Φέτος αποφάσισα να επιθεωρήσω τις περσινές αποφάσεις για το ’07, που τις έγραψα (όχι online) πριν από ακριβώς ένα χρόνο – και να δω τι τελικά έκανα.

Περσινή απόφαση: «Τουλάχιστον δύο ποστ την εβδομάδα στο enteka όταν είμαι στην πόλη. [Ναι!]

Περσινή απόφαση: «Δυο φορές την εβδομάδα σινεμά.» [Όχι!]

Περσινή απόφαση: «Να μετεγγράψω σε dvd παλιές βιντεοκασέτες και πράγματα γυρισμένα με βιντεοκάμερα, να συμμαζέψω τα χαρτάκια και να φτιάξω τη βιβλιοθήκη.» [Παλιές βιντεοκασέτες, ναι, το ξεκίνησα. Συμμάζεμα, όχι, καθόλου. Τα χαρτάκια και τα σημειωματάρια (μη πω για τα word documents) με ιδέες αυξάνονται και πληθύνονται ανεξέλεγκτα, κι η βιβλιοθήκη μας (που δεν έχει μόνο βιβλία αλλά κάθε είδους αναμνηστικά και gadgets) θα μπορούσε να γίνει ταμπλό σε Find & Seek pc games.]

Περσινή απόφαση: «Να στείλω στους εκδοτικούς οίκους που επέλεξα αυτά που πρέπει να στείλω.» [Ναι, και ευτυχώς σχεδόν όλοι ανταποκρίθηκαν. Για τα παιδικά βιβλία της σειράς με τους Στε διάλεξα το Μεταίχμιο. Το Νησί των Χριστουγέννων έκανε ήδη δεύτερη έκδοση, και με αφορμή το promotion του έζησα τις πιο σουρεαλιστικές στιγμές της ζωής μου (και ντροπιαστικές –όσον αφορά την τηλεόραση), τα Μαγικά Όνειρα ακολουθούν σε λίγες βδομάδες.]

Περσινή απόφαση: «Να τελειώσω τον πρώτο τόμο (έστω!) του Οδυσσέα του Τζόις (και να γράψω στο blog τη σχετική μου Οδύσσεια)» [Όχι. Ούτε καν τον πρώτο τόμο δεν κατάφερα να τελειώσω. Κάθε φορά που το άνοιγα (ίσως φταίει και η μετάφραση) διάβαζα μια σελίδα και είχα την ακατανίκητη επιθυμία να κλείσω αμέσως το βιβλίο. // Ας κάνω κι ένα σπόιλερ για τη λίστα αποφάσεων για το 2008 (την οποία λογικά θα παρουσιάσω ολόκληρη σ’ ένα χρόνο μαζί με τον απολογισμό της): Ζήτησα ως δώρο (και πήρα) όλα τα βιβλία του Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο του Προυστ στα αγγλικά, ώστε να λέω ότι κάποτε, όταν βγω στη σύνταξη θα το διαβάσω ολόκληρο. Το resolution είναι να το αρχίσω φέτος.]

Περσινή απόφαση: «less smoking και καλύτερη διατροφή.» [Smoking: Από μια πλευρά έκανα το μεγαλύτερο breakthrough της τελευταίας δεκαετίας μου. Από μια άλλη όχι. Σωστή διατροφή: Ναι καλά! Το μόνο κάπως θετικό ήταν ότι έφαγα κάποιες φορές ψάρι, που κατά τα άλλα μισώ, και το ότι πίνω κάθε μέρα Knorr Vie.]

Περσινή απόφαση: «Να τελειώσω εκείνο το μυθιστόρημα που γράφω για την περίοδο ’87-’89 και το βάζω κάθε χρόνο στη λίστα των αποφάσεων» [Όχι, αλλά για φέτος ορκίζομαι ότι το καλοκαίρι θα σταματήσω τελείως το enteka μέχρι να το τελειώσω!]

Περσινή απόφαση: "Κάθε μέρα ημερολόγιο." [Όχι δυστυχώς. Γράφω πλέον στο ημερολόγιο μόνο όταν είμαι πολύ απελπισμένος ή πολύ χαρούμενος ή όταν βαριέμαι πολύ. Τουλάχιστον υπάρχει και το enteka που είναι κάποιου είδους ημερολόγιο.]

Περσινή απόφαση: «Good Lovelife». [Ο έβδομος χρόνος σχέσης είναι συνήθως καταστροφικός - but not in this case!]

Περσινή απόφαση: «Να αποταμιεύω απ’ τον μισθό της νέας μου δουλειάς.» [Ναι! Και επίσης η δουλειά, που την ξεκίνησα στις αρχές του ’07 ήταν μάλλον η μεγαλύτερη αλλαγή της χρονιάς μου, πολύ ευχάριστη και δημιουργική από κάθε άποψη.]

Περσινή απόφαση: «Να απαιτήσω να μου επιστραφούν βιβλία και cd που έχω δανείσει πριν μήνες ή και χρόνια.» [Έκανα κάποιες προσπάθειες, αλλά όχι και πολύ επιτυχημένες.]

------------------------------------

*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ

(Υπάρχει το cool. Και, μετά, υπάρχει και το αληθινό.)

Το Πρωτοχρονιές του Ραδιοφώνου (που έγραψε ο Σαββόπουλος λίγο πριν το μιλένιουμ) είναι ένα υπέροχο, συγκινητικό μουσικό Ποίημα γι' αυτή τη μαγική στιγμή που αλλάζει ο χρόνος· με εικόνες διαδοχικές απ' την παιδική μας ηλικία που άλλοι σκηνοθετούσαν τη γιορτή μας, την εφηβεία που αποφεύγαμε τα σπιτικά ρεβεγιόν, τα ενήλικα πάρτι και το τώρα που είμαστε εμείς οι διοργανωτές της γιορτής μας, οι Χρονοποιοί.

Εκείνη την εποχή έπαιξε στο Μέγαρο (την παράσταση Σαββόραμα). Δυστυχώς δεν βρίσκω το κλιπάκι στο You Tube: έκλεινε τη συναυλία με μια extended version του τραγουδιού. Αφού τελείωναν οι στίχοι, το μουσικό θέμα επαναλαμβανόταν· πρώτα μελαγχολικά και μετά θριαμβευτικά από την ορχήστρα κλασικής μουσικής που τον συνόδευε, και ενώ ο ίδιος εξαφανιζόταν στα video-wall έπαιζε ένα καρτούν δια χειρός Αλέξη Κυριτσόπουλου.

Έδειχνε ένα φορτηγό (το Φορτηγό του πρώτου του δίσκου), που ξεκινούσε ένα ανηφορικό ταξίδι πάνω σε μια σχεδόν αόρατη ράγα. Και καθώς σιγά-σιγά ανέβαινε, διάφορα αντικείμενα (συμβολικά για την καριέρα του) πετούσαν και απ’ το πουθενά έμπαιναν στην καρότσα του. Ουράνια τόξα συγκρούονταν μεταξύ τους, χρώματα στροβιλίζονταν, εμπειρίες μαζεύονταν και το φορτηγό συνέχιζε να ανεβαίνει (και να κατεβαίνει) λόφους και βουνά με δυσκολία, ασθμαίνοντας. Και καθώς η μουσική παίζει το θέμα για τελευταία φορά, το Φορτηγό ξεφεύγει απ’ τις ράγες κι απογειώνεται – αρχίζει να ανεβαίνει στα σύννεφα!

Αυτή είναι η ευχή μου σε όσους τυχόν διαβάζουν αυτό το blog: μακάρι η νέα χρονιά να μας γεμίσει χρώματα, εμπειρίες, εικόνες και μελωδίες – και κυρίως μακάρι να έχουμε τη δύναμη (και το μυαλό) να τις καλοδεχτούμε και να τις αξιοποιήσουμε. Και παρ’ όλα τα όποια προβλήματα, να συνεχίσουμε να ανεβαίνουμε, με κάθε βήμα, όλο και πιο κοντά στα σύννεφα.

Και αυτό το τραγούδι, αφιερωμένο εξαιρετικά (παίζει με κλικ στον τίτλο του).


ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ.

Πρωτοχρονιές σε χρόνους άλλους,
Πρωτοχρονιές με τους μεγάλους
μικρός εσύ μικρός κι ο χρόνος, αλλάζατε κι οι δυο συγχρόνως...

Λίγο μετά στα δεκαεφτά, με τους γονιούς σου ήσουν πάλι
μα αισθανόσουν ήδη απών, σε συντροφιά συμμαθητών
το σπίτι σου έχανε εξουσία,
κι ο χρόνος την κρυφή του ουσία

Ύστερα γιόρταζες με φίλους, σ’ ένα δωμάτιο καπνού
το θαύμα πάλι ήταν αλλού, στις παιδικές Πρωτοχρονιές
στο χρόνο που άλλαζε μαζί σου, πριν μεγαλώσει η αντίστασή σου

Τώρα τι κλαις και τι γκρινιάζεις,
Πρωτοχρονιά είναι και γιορτάζεις
την λίγη πίστη του ενηλίκου, στην παιδική ανατολή του

Πρωτοχρονιές, γιορτές του χρόνου, Πρωτοχρονιές του ραδιοφώνου
πώς θα τις γιόρταζες εσύ, τώρα που έχεις το κλειδί;

Μικρό κλειδί και σ’ οδηγάει,
σ’ ένα παράσπιτο στο πλάι
σ’ ένα μικρό - μικρό πλανήτη, πλάι στο μεγάλο άδειο σπίτι...

Πάει ο καιρός που οι δικοί σας, σκηνοθετούσαν την γιορτή σας
και είσ’ εσύ που πρέπει τώρα, να υψώσεις της γιορτής τα δώρα

Ποιος θα νοιαστεί και ποιος θα παίξει, Χρονοποιός ας είναι η λέξη
γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα, κι εμείς τους δίνουμε ένα σχήμα

-

Κι ένα σχόλιο του Αθηναίου με αφορμή αυτό το ποστ:

Εκεί που γεννήθηκα εγώ δεν είχαμε τηλεόραση--εδώ δεν είχαμε ψυγείο-- μόνο ραδιόφωνο. Όλοι γίνονταν μανιακοί του μέσου. Η μητέρα μου έγραφε κιόλας εκπομπές σε... πομπίνες, ειδικά την εκπομή του Έλληνα Ζακ Μεναχέμ ο οποίος έκανε ένα πέρασμα από την Ιερουσαλήμ, όταν αποφάσισε να φύγει από την Αργεντινή στην οποία είχε καταφύγει όταν τελείωσε ο πόλεμος και απελευθερώθηκε από το στρατόπεδο συγκέντρωσης. Τότε περισσότερο εορτάζονταν η εβραϊκή πρωτοχρονιά ακόμη κι αν το κράτος τηρούσε το ημερολόγιο της Δύσης.
Σε μια πομπίνα λοιπόν, είναι βράδυ 31 Δεκεμβρίου και ο κ.Μεναχέμ βάζει τάνγκο κάνοντας κάποια αναφορά στις προπολεμικές πρωτοχρονιές στην Ελλάδα. Κάποια στιγμή δεν μπορεί να συνεχίσει γιατί βάζει τα κλάμματα, είναι όλα τόσο νωπά. Παύση.
Θυμάμαι τον εαυτό μου το 1987, παραμονή πρωτοχρονιάς άκουγα στον 9.84 Ζακ Μεναχέμ. Η φωνή του έχει αλλάξει αλλά βάζει πάλι τάνγκο και δεν μπορεί να αποφύγει μια φευγαλέα, μελαγχολική αναφορά στις πρωτοχρονιές των παιδικών του χρόνων, όταν τίποτα δεν προοιώνιζε αυτό που θα επακολουθούσε. Αυτό είναι το καλο με το χρόνο. Δεν μπορούμε να προβλεψουμε αυτά που θα φέρει και καταφέρνει να γιατρεύει όσα έχουν συμβεί.
Πρωτοχρονιές σε χρόνους άλλους...
Πρωτοχρονιές, γιορτές του χρόνου, Πρωτοχρονιές του ραδιοφώνου...
-