Έντεκα της Δευτέρας [melody!]

νέος, καλός moby: Ooh Yeah

1) Μπορεί το σώμα μου τις τελευταίες μέρες να βρίσκεται σε μετακόμιση (σήμερα η μκο στην οποία δουλεύω ήρθε στα νέα της γραφεία) το μυαλό μου όμως είναι σε μια περίεργη κατασκήνωση πάνω στο Χρυσό Βουνό. Είχα ξεχάσει τι τέλεια περνάω όταν γράφω βιβλία: χάνομαι τελείως, βλέπω εικόνες μπροστά μου, ζω περιπέτειες σε κόσμους μαγικούς, έχω αγωνία για τη συνέχεια. Ζω μέσα σ’ ένα παραμύθι και αυτό το βιβλίο δεν θέλω να τελειώσει.

2) Τέλειο (ή απαίσιο): Προσλαμβάνεις ένα συγκεκριμένο κύριο, του λες πού θα βρίσκεσαι τις επόμενες ημέρες, κι αυτός σε εντοπίζει και σε φωτογραφίζει κρυφά, χωρίς να ξέρεις ακριβώς πότε, ή πού. Αποτέλεσμα: Οι ολοδικές σου παπαρατσοφωτογραφίες. Παπαράτσι Κατά Παραγγελία.

3) Διαφωνώ τελείως με τον Στ. Τσιτσόπουλο που βρίσκει ελαφρυντικά για το Times της Θεσ/νίκης. (Αλλά βαριέμαι να το συζητήσω καν.) Αντίθετα συμφωνώ για την Ώρα του Πολίτη: Για δεν-ξέρω-πόσην-ώρα ο δήμαρχος Παπαγεωργόπουλος απαντά σε εμφανώς στημένες ερωτήσεις στην Tv100 και -σίγουρα- νιώθει κι ευχαριστημένος! [κανένας δεν έτυχε να τον ρωτήσει για το ντροπιαστικό σκάνδαλο των 22εκατ. ευρώ]

4) Τώρα που είπα για τον Τσιτσόπουλο: Πριν κανα μήνα καθίσαμε για καφέ σ’ ένα διάλειμμα στο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ και είπαμε για τη Λένα Πλάτωνος, για παλιές τρας διαφημίσεις και για τον νέο δίσκο των Portishead [μια συνάντηση που περιέγραψε κι αυτός στη στήλη του]. «Αριστούργημα ο δίσκος των Portishead», μας είπε, «και στον Republic [το σταθμό που είναι διευθυντής] θα ταιριάξει πολύ για τις βραδινές ώρες θα τον παίζουμε συνέχεια.» «Όχι, όχι» του είπαμε, «αν ένας σταθμός σαν τον Republic δεν τον παίξει στις prime time ώρες τότε ποιος θα τον παίξει;» Μετά του είπαμε ποια κατά τη γνώμη μας ήταν τα πιο ραδιοφωνικά και τον πιέσαμε να τα ξανακούσει. Όντως, το επόμενο μεσημέρι μου αφιέρωσε το The Rip στην εκπομπή του. Από τότε κάθε φορά που ακούω Republic πέφτω πάνω και σε διαφορετικό κομμάτι απ’ το δίσκο. [Αποστολή εξετελέσθη! Φτιάξτε και το σάιτ τώρα.] Υ.Γ. Να και μια νέα συνέντευξη Portishead στο BBC.


5) Μια απίθανη περιοδεία (των: My Wet Calvin, The Callas, The Boy, Victory Collapse) σε ένα σωρό πόλεις με ένα βελούδινο λεωφορείο – VELVET BUS!

6) O Μπάτσος που δάκρυσε σε στιγμιαία συγκίνηση της Έλλη Λαμπέτη: μια απίστευτη αλλά αληθινή ιστορία, απ’ τα καλύτερα πράγματα που διάβαστα ποτέ στο ίντερνετ.

7) 1000 Ημερολόγια Ένας περίεργος τύπος (με το όνομα someguy), σχεδίασε και μοίρασε στον κόσμο εκατοντάδες άδεια ημερολόγια, ελπίζοντας ότι με κάποιον τρόπο κάποτε θα του επιστραφούν, γεμάτα. Τώρα ανέβασε τα αποτελέσματα στο site του project.


8) Σκηνές από ταινίες και σειρές που χρησιμοποιούν μόνο τυπογραφικά στοιχεία (μέσω schottkey)

9) (Δεν μπορώ να πιστέψω ότι όντως το ΕΣΡ εγκαλεί την Ελληνοφρένεια επειδή δείχνει την ελληνική σημαία ανάποδα!)

10) Αυτό είναι ένα τραγούδι από μια fake εκδοχή του νέου δίσκου της Μαντόνα που με τον τίτλο Liquorice κυκλοφορεί εδώ και μήνες. Μπορεί να είναι fake [και στ’ αλήθεια δεν ξέρω τι είναι, μοιάζει φτιαγμένο από κάποιον φαν, με λέξεις copy paste από άλλα τραγούδια της] δεν παύει όμως να είναι τέλειο. (ΤΡΙΤΗ 15/4 πάρτι Μαντόνα στο ArtHouse!)

11) Μου ήρθε ένα απ’ τα συνηθισμένα μέιλ: «Παιδιά ψηφίστε όλοι τον τάδε φίλο μου, έχει φτάσει στον τελικό ενός διαγωνισμού κόμικς στο σάιτ της DC και αν κερδίσει θα του κάνουν συμβόλαιο. Διαδώστε το παντού, σπαμάρετε όλο τον κόσμο κλπκλπ». Τα βαριέμαι αυτά – και επίσης τα βρίσκω λίγο άδικα: το γεγονός ότι κάποιος είναι Έλληνας και φίλος φίλου δε σημαίνει ότι είναι και ο καλύτερος!
Και τότε διάβασα το όνομα του κομίστα: Ηλίας Κυριαζής. Και μπήκα κατευθείαν στο σάιτ http://zudacomics.com/. Ο Ηλίας Κυριαζής είναι ο αγαπημένος μου κομίστας: τον διάβαζα στο 9, αγόρασα το Μανιφέστο, παρακολουθούσα τη δουλειά του. Μπήκα και έκανα register κατευθείαν – δεν με ενδιέφερε καν να δω το κόμικ με το οποίο διαγωνίζεται, είχε ήδη την ψήφο μου.

Έψαξα το κόμικ Melody για να το ψηφίσω, κι άρχισα να το διαβάζω – και μετά διάβασα και τα υπόλοιπα. Ε, λοιπόν, όχι μόνο είναι το καλύτερο απ’ τα δέκα υποψήφια, αλλά του αξίζει που αυτή τη στιγμή είναι το πρώτο σε ψήφους. Το Melody είναι η αρχή μιας συναρπαστικής ιστορίας στην οποία η βοηθός ενός ξεπεσμένου τραγουδιστή μπαίνει στο σπίτι του διακόπτοντάς τον από μια μαγική τελετουργία στην οποία ένα πνεύμα του αποκάλυπτε τη μελωδία του Καλύτερου Τραγουδιού Στον Κόσμο.
Ο τραγουδιστής πεθαίνει στα χέρια της αλλά προλαβαίνει να τις αποκαλύψει τις νότες του τραγουδιού. Ένας Έλληνας παπάς θέλει τη μελωδία για να την κάνει θρησκευτικό ύμνο, ένας διαφημιστής για το πιο πιασάρικο jingle και ένας πολιτικός για το νικηφόρο τραγούδι της καμπάνιας του. Και όλοι μαζί θα κυνηγήσουν την κοπέλα, τον μοναδικό άνθρωπο που έχει τις νότες για το Καλύτερο Τραγούδι του Κόσμου. [Αν τυχόν κάποιος θέλει να διαβάσει το Melody και -γιατί όχι ;- να κάνει ένα απλό register για να το ψηφίσει μπορεί να το κάνει εδώ.]

--------------------------------------

*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ!



(εικόνα από το greatest hits των Chumbawamba)

pass it along

Δεν μπορώ να περιγράψω [σ' ένα ταπεινό ποστ μέσα στο ποστ] το πόσο και για πόσους λόγους μ' αρέσουν οι Chumbawamba. Ή μάλλον, όσοι και να είναι οι περιφερειακοί λόγοι, μπορώ να το συνοψίσω λέγοντας: μελωδίες και στίχοι. Δεν έχουν ένα (1) τραγούδι που να μη μ' αρέσει. Επίσης με τρελαίνει το πώς συνδυάζουν το όποιο κοινωνικό μήνυμά τους με πιασάρικες μελωδίες και αρμονικές πολυφωνίες. Από τα ροκ, και τα ποπ, μέχρι τα ψευδοκάντρι ή τα ακαπέλα κομμάτια τους θα μπορούσα να διαλέξω δεκάδες για να παρουσιάσω - και το έχω κάνει στο παρελθόν με το υπέροχο Celebration, Florida, κάνοντας και ένα αφιέρωμα στην πόλη Celebration, Florida.

Σήμερα θέλω να αρκεστώ στο Pass It Along.

Eίναι ένα τραγούδι που μιλάει για το ίντερνετ. Γράφτηκε το 2001 για να κοροϊδέψει τις προσπάθειες φίμωσης του ίντερνετ – με αφορμή την υπόθεση Napster. Λίγο πριν το βάλουν στο άλμπουμ τους, το μοίρασαν δωρεάν απ' το σάιτ τους (σ’ ένα ρεμίξ που λεγόταν ‘MP3 REMIX’ και περιείχε παράνομα samples από Madonna, Έμινεμ και Metallica. [Απ’ τους τελευταίους δεν έκλεψαν μόνο το Enter Sandman αλλά και τις φωνές τους από τότε που καταδίκαζαν το Νάπστερ]. Δίνοντας λοιπόν το ‘mp3 remix’ οι chumbawamba έστελναν το μήνυμα ‘Pass it Along’ [προωθείστε το] και το τραγούδι κυκλοφόρησε δωρεάν σε εκατομμύρια αντίτυπα. [Παλιότερα, για να τη σπάσουν σε συγκεκριμένες αλυσίδες δισκοπωλείων και στην εταιρία τους είχαν κάνει ένα εξώφυλλο δίσκου που προέτρεπε τους πελάτες να κλέψουν το δίσκο με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο -steal this album έλεγε το cd- και το συγκρότημα υποσχόταν να βοηθήσει δικαστικά τυχόν παραβάτες που θα πιάνονταν απ' την αστυνομία.

Το ρεφρέν του Pass it Along: «Where do you wanna go today?», ρωτάνε ξανά και ξανά μελωδικά, θυμίζοντας βέβαια τη διαφήμιση της Microsoft (και αργότερα της AOL, στην οποία μια ψηφιακή γυναίκα ρωτούσε ακριβώς αυτό το πράγμα με καλοσυνάτο ύφος τους θεατές του διαφημιστικού, υπονοώντας ότι η ΑOL μπορεί να σε ταξιδέψει σ' όλο το υπέροχο ίντερνετ). «Where do you wanna go today?» ρωτάει λοιπόν το υπέροχο ρεφρέν του τραγουδιού, για να απαντήσει το ίδιο μελωδικά: «Somewhere, you can never take me». Την ίδια εποχή μέσω της επίσημης σελίδας τους οι Chumbawamba έβαλαν λινκς σε εκατοντάδες σάιτ που είχαν λογοκριθεί ή κλείσει τελείως σε διάφορες χώρες του πλανήτη, ή σε όσα είχε επιχειρηθεί να φιμωθούν - υποστηρίζοντας ότι ο έλεγχος του ίντερνετ δεν έπρεπε να περάσει…

Η σοκαριστική είδηση: Στις αρχές Γενάρη του 2002 έγινε γνωστό ότι το συγκρότημα έλαβε 70 χιλιάδες λίρες και επέτρεψε τη χρησιμοποίηση του Pass It Along σε τηλεοπτική διαφήμιση αυτοκινήτου Pontiac της εταιρίας General Motors. H G. Motors είναι μια απ' τις εταιρίες που το γκρουπ κατηγορούσε ανοιχτά για την περιβαλλοντική της αλλά και την εργασιακή της συμπεριφορά. Ήταν ένα δυσάρεστο σκάνδαλο: οι αναρχικοί ακτιβιστές, οι χιουμοριστικοί τρομοκράτες, το γκρουπ που πετούσε κουβάδες με νερό σε υπουργούς στα βραβεία Brits ξεπουλήθηκε τόσο εύκολα; Η General Motors που είχε θεωρήσει το τραγούδι πολύ δυνατό και νεανικό και το χρησιμοποίησε ελπίζοντας να γίνει νεανική και μοδάτη δεν είχε ιδέα για το ποιοι ήταν οι Chumbawamba. Και δεν είχε ιδέα για το τι ετοίμαζαν αυτοί παρασκηνιακά.

Το πρωί της ημέρας που υπέγραψαν το συμβόλαιο με τη General Motors, τα μέλη του γκρουπ είχαν μιλήσει με ακτιβιστικές οργανώσεις που εχθρεύονταν την General Motors, ενημερώνοντάς τους ότι το απόγευμα της ίδιας μέρας θα δέχονταν μια δωρεά ύψους 70 χιλιάδων ευρώ για να ξεσκεπάσουν τις απάτες της εταιρίας. Anarchist band sell song to General Motors for $70,000 - but give the money to activists' campaign against the firm, έγραφε ο Observer στις 27/1/02. [όλες οι λεπτομέρειες της είδησης εδώ]

Βρίσκω απίθανους τους Chumbawamba. Και όχι μόνο για τη θεότρελη ακτιβιστική τους δράση ενάντια στην ομοφοβία, το ρατσισμό και την ανθρώπινη εκμετάλλευση. Τους βρίσκω απίθανους γιατί όλα αυτά τα κάνουν φτιάχνοντας χαρούμενη μουσική. Διασκεδαστική μουσική.

IF I CAN'T DANCE TO IT, IT'S NOT MY REVOLUTION! Αυτό το σλόγκαν έγραφαν πάνω σε ένα greatest hits που κυκλοφόρησαν στα μέσα της δεκαετίας του '90. Και έκτοτε, χρησιμοποίησαν τα συμβόλαια με τις πολυεθνικές (όπως η EMI) για να τις ξεφτιλίσουν, βγάζοντας όμως πάντα όμορφα τραγούδια με μελωδικές αρμονίες.

Το τραγούδι (και κυρίως σ' ένα ρεμίξ που λέγεται rock-o-rama mix) με τον ανεβαστικό ρυθμό αλλά και τα ρεφρέν που μπλέκονται αριστοτεχνικά με τις γέφυρες είναι απ' τα πιο τέλεια που έχω ακούσει ποτέ. Και το λιγότερο που μπορώ να κάνω, έχοντας γράψει και την ιστορία του είναι να το κάνω κι εγώ με τη σειρά μου pass it along.

CHUMBAWAMBA - PASS IT ALONG(για να κατέβει, δεξί κλικ και "σώσιμο ως", για να ακουστεί κλικ πάνω στο λινκ)

----


(!αδαμοδβ ήλακ)

--