Έντεκα (Hillary Please Stop)

[οι έντεκα σημερινές εικόνες είναι από το site www.hillarypleasestop.com και έχουν σταλεί από ευφάνταστους πολίτες που ζητούν ακριβώς αυτό]

Δεν αντιπαθώ την Χίλαρι Κλίντον. Αντίθετα, έβλεπα στο πρόσωπό της μια μεγάλη ελπίδα για την Αμερική και τον κόσμο. Γυναίκα, Δημοκρατική, σίγουρη νίκη, έλεος με τους Ρεπουμπλικανούς. Μειονεκτήματα είχε πολλά – με πρώτο και κύριο τη στάση της στο θέμα του Ιράκ. Αλλά μετά από 8 χρόνια Μπους στην παγκόσμια πολιτική σκηνή θα υποστήριζα και την Καλομοίρα.

Κάπου όμως τα πράγματα άλλαξαν. Εμφανίστηκε ένας άλλος, καλύτερος υποψήφιος. Που δε μασούσε τα λόγια του και δεν προσπαθούσε να ικανοποιήσει και τους συντηρητικούς και τους προοδευτικούς και τους θρησκόληπτους. Που δεν φοβόταν να πει αυτά που λέμε όλοι για τον πόλεμο του Ιράκ. Που θα συναντιόταν με άλλους ηγέτες για να τους κατευνάσει και να συζητήσει μαζί τους – αντί να τους εξαφανίσει απ’ το χάρτη. Που έδωσε έναν συγκλονιστικό λόγο για τα φυλετικά θέματα χώνοντάς τα και στους λευκούς και στους μαύρους με σκοπό να τους ενώσει. Που ήταν εξαιρετικά χαρισματικός και συμπαθής. Που, στο κάτω-κάτω ήταν αριστερόχειρας.

Ο Μπαράκ Ομπάμα ήταν ο τέλειος υποψήφιος και από ποσοστά μικροσκοπικά άρχισε να κερδίζει ένα σωρό πολιτείες. Δημιούργησε ένα κύμα ενθουσιασμού, yes we can είπαν οι ψηφοφόροι, άρχισαν να του δίνουν λεφτά, υποστήριξη και ψήφους. Στα τέλη Φεβρουαρίου βγήκαν τα κομπιουτεράκια και το οριστικό αποτέλεσμα ήταν: αυτός είναι ο υποψήφιος των Δημοκρατικών ό,τι και να γίνει. Νικούσε άνετα τον John McCain και θα είχε 8 μήνες μπροστά του για να επικεντρωθεί στις Προεδρικές Εκλογές (πράγμα που ήδη έκανε ο McCain έχοντας κερδίσει το χρίσμα).

Αλλά όχι! Η Χίλαρι συνεχίζει ακόμα και τώρα – και αφού υπάρχει ακόμα κόσμος που την ψηφίζει ποιος μπορεί να την κατηγορήσει;

Εγώ μπορώ! Γιατί με την εδώ και μήνες άσκοπη επιμονή της έχει καταφέρει να διασπάσει –μην πω καταστρέψει- το κόμμα των Δημοκρατικών ελαχιστοποιώντας τις (ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ πριν από μήνες) ελπίδες τους να εκλέξουν Πρόεδρο. Πόρωσε τους ψηφοφόρους της και τώρα σχεδόν οι μισοί λένε ότι θα ψηφίσουν McCain. Έκανε πόλεμο λάσπης στον Ομπάμα (ενώ αυτός σχεδόν την έγλυφε) μειώνοντάς τον, απαξιώνοντάς τον τελείως σε όλους του ψηφοφόρους.

Ενώ ήξερε ότι η ίδια δεν θα κέρδιζε έκανε τα πάντα για να τον απαξιώσει/απομυθοποιήσει. [Βούτυρο στο ψωμί των Ρεπουμπλικανών - δωρεάν δυσφήμηση.] Η καμπάνια της εκμεταλλεύτηκε το θέμα με τον πάστορα –καταστρέφοντας το προφίλ του Ομπάμα- και η ίδια κόντυνε τον ανθυποψήφιό της τόσο πολύ που, εξαιτίας της και μόνο, από κει που ο Ομπάμα φαινόταν πως φέρνει έναν αέρα αλλαγής τώρα μοιάζει ένας φοβισμένος, κοινός υποψήφιος.

Υπάρχει μια θεωρία: η Χίλαρι ήξερε (όπως όλοι μας) ότι δεν θα κερδίσει. Θέλει όμως να κάνει τον Ομπάμα να χάσει το Νοέμβριο. Γιατί; Μήπως επειδή στις επόμενες εκλογές θα έχει την ευκαιρία να ξαναείναι υποψήφια και πιστεύει ότι θα βγει επιτέλους Πρόεδρος; Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια και αν όλα αυτά τα κάνει συνειδητά ή αν απλώς είναι μια άπληστα φιλόδοξη πολιτικός που δεν ξέρει να χάνει – και τα δύο πάντως τα βρίσκω απαράδεκτα, και αχρείαστα.

Σήμερα είδα μια σελίδα που κόσμος στέλνει φωτογραφίες που έχει φτιάξει ζητώντας απ’ τη Χίλαρι να σταματήσει. Όχι τόσο να βγει απ’ την κούρσα (ποτέ δεν είναι αργά!), όσο να σταματήσει να καταστρέφει τις ελπίδες των προοδευτικών Αμερικανών (και πολιτών του κόσμου).

Σήμερα πάλι, μου ήρθε ένα email προωθημένο από πολύ κόσμο που έγραφε «Funny Hilary Photo». Ανοίγοντάς το είχε έναν άντρα μ’ ένα πλακάτ που έγραφε ότι «η Χίλαρι δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τον άντρα της, κι έτσι δεν θα μπορεί να ικανοποιήσει την Αμερική». Ήταν η μεγαλύτερη βλακεία του κόσμου, ένα άνοστο αντρικό αστείο, [Δεν ήταν ο Μπιλ άρρωστος σεξομανής που προκάλεσε δυστυχία στην οικογένειά του! Η Χίλαρι έφταιγε που δεν τον ικανοποιούσε!], μια σεξιστική μαλακία που δικαιώνει εν μέρει τον αγώνα της Χίλαρι. Ευτυχώς αυτές οι φωνές ήταν ελάχιστες (και σαφώς λιγότερες απ' τις κρυπτο-ρατσιστικές συζητήσεις για το χρώμα του Ομπάμα).

Ήταν μια ιστορική ευκαιρία και μια ιστορική υποψηφιότητα. Η Χίλαρι έκανε ό,τι μπορούσε. Κέρδισε την πλειονότητα των ανδρών σε δεκάδες πολιτείες. Έδειξε πως μια γυναίκα μπορεί. Και μπορεί μια χαρά. Άνοιξε μια σημαντική πόρτα για όλες τις γυναίκες. Δεν πειράζει που δεν τα κατάφερε. Δεν υπάρχει λόγος όμως να τα καταστρέψει και όλα!

Ένα γνωστό Χολυγουντιανό κλισέ λέει: ‘Πώς ξέρεις ότι βλέπεις μια ταινία που διαδραματίζεται στο Μέλλον; Επειδή έχουν βάλει στο ρόλο του Προέδρου έναν μαύρο ή μια γυναίκα!’.

Ίσως το Μέλλον να συμβεί τώρα. Και η Χίλαρι Κλίντον, όσο και να το σαμποτάρει συνειδητά ή υποσυνείδητα, είναι αναπόσπαστο κομμάτι του. Δεν φταίει αυτή και τόσο, αλλά σε κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσει. Η Χίλαρι δεν θα χάσει επειδή είναι γυναίκα. Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο.