Έντεκα (μιας μάλλον αμήχανης εβδομάδας)

(Τόσο αμήχανης που αφήνω τους άλλους να μιλούν στο όνομά μου, και μαζεύω σε νέο ποστ όλα αυτά που μέχρι τώρα έβαζα στο προηγούμενο. Τα updates θα μπαίνουν πάνω-πάνω.)

---------------------------------------------

Ρεπορτάζ του Ελεύθερου Τύπου:

Ενας υπουργός στα… μπουζούκια

Ο υπουργός Παιδείας κ. Ευριπίδης Στυλιανίδης τη νύχτα του Σαββάτου διασκέδαζε σε νυχτερινό κέντρο όπου τραγουδούν ο Πασχάλης Τερζής και η Ελενα Παπαρίζου, μαζί με τον υφυπουργό Εσωτερικών κ. Χρήστο Ζώη και τις συζύγους τους, προσκεκλημένοι ενός κοινού τους φίλου, Νίκου.Τι το μεμπτό θα αναρωτηθείτε;Τίποτε, εκτός του ότι στις 9 το ίδιο βράδυ είχε δολοφονηθεί στα Εξάρχεια ένας 15χρονος μαθητής και ήδη είχαν αρχίσει οι πρώτες κινητοποιήσεις και ταραχές, ενώ οι τηλεοπτικοί και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί με έκτακτα δελτία αναφέρονταν εκτενώς στο γεγονός και στις διαδηλώσεις που ακολούθησαν.

Ο κ. Στυλιανίδης υποστηρίζει ότι μόλις, περί τις 12.30 μετά τα μεσάνυκτα, πληροφορήθηκε το θλιβερό συμβάν έσπευσε να φύγει από το μαγαζί. Αλλες ασφαλείς πληροφορίες, όμως, αναφέρουν ότι η συντροφιά του κ. Στυλιανίδη διασκέδαζε στο τραπέζι νούμερο 8, μπροστά στην πίστα, έως τις 4.30 τα ξημερώματα. Και όχι μόνο αυτό. Την επομένη το βράδυ στις 8 -κι ενώ καιγόταν ήδη όλη η Αθήνα-, ο κ. Στυλιανίδης φωτογραφήθηκε στο ΟΑΚΑ κατά τη διάρκεια του ποδοσφαιρικού αγώνα της ΑΕΚ με τον Πανθρακικό, ομάδα της εκλογικής του περιφέρειας.

---------------------------------------------

οι ραδιοφωνικές εκπομπές του Τζίμη Πανούση

---------------------------------------------


(18/11/1985, απ' τις διαδρομές)

---------------------------------------------

Κώφωση

Του ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΑΡΑΝΙΤΣΗ

Κυριολεκτικά αδύνατη στάθηκε χθες η συνεννόηση μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και των δημοσιογράφων του Mega ως προς την υπονοούμενη αλλά και κραυγαλέα διαφορά ανάμεσα στις σημασίες των ρημάτων αιτιολογώ και δικαιολογώ. Αν ο Αλέξης Τσίπρας απέτυχε το πρωί με τους Γιώργο Οικονομέα και σία, ο Αλέκος Αλαβάνος προσέκρουσε το βράδυ στη φανατική απροθυμία των Γιάννη Πρετεντέρη και Ολγας Τρέμη να αντιληφθούν ότι η ευαίσθητη ακρόαση των αιτίων που οδηγούν τη νεολαία στους δρόμους δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι της δίδεται πράσινο φως ή ηθική κάλυψη για τους βανδαλισμούς. Πρετεντέρης και Τρέμη κώφευσαν επιδεικτικά και έδειξαν να πιστεύουν ότι ερμηνεία και ενθάρρυνση είναι συνώνυμα, πράγμα που διατυμπάνισαν με τον παλιό, δοκιμασμένο, απλουστευτικό και εν τέλει ολοκληρωτικά στερημένο από κάθε ίχνος οξυδέρκειας τρόπο, στον οποίο άλλωστε χρωστάμε και το ίδιο το γκλάμουρ της επίπεδης τηλεοπτικής ρητορικής που εκπροσωπούν. Ως εκ τούτου, άπαξ και ο Αλαβάνος τόλμησε να ξεστομίσει, μπροστά στους δύο φαραώ της δημοσιογραφίας, τη φοβερή φράση «υπαρξιακά προβλήματα» (των νέων), ο Γιάννης Πρετεντέρης δέχτηκε σοκ στο σημείο αποσυναρμολόγησης της προσωπικότητάς του, συγκροτημένης εξ ολοκλήρου από ανακυκλούμενα υλικά της άλγεβρας των ποσοστών. Εκτοτε, βαθιά σκανδαλισμένος, περιορίστηκε σε μορφασμούς πικρόχολης αποστασιοποίησης από την τρέλα ενός τέτοιου πολιτικού, που είχε το θράσος να υπαινίσσεται ότι οι νέοι έχουν ψυχισμό. «Ξέρουμε κι εμείς από παιδιά!», δήλωσε η Τρέμη αγανακτισμένη, συγχέοντας αυτή τη φορά την κηδεμονία με την αγάπη. Στα μαιευτήρια του δυτικού κόσμου, γεννιούνται περισσότερα από 250.000 μωρά ανά ώρα: αν επρόκειτο απλώς περί αυτού, θα ζούσαμε στον παράδεισο.

---------------------------------------------

Ο καπνός των μολότοφ, τα σύννεφα των δακρυγόνων, το πένθος για το παιδί, θα περάσουν· το σοκ θα καταλαγιάσει. Η Ελλάδα θα μείνει ίδια; (κείμενο του Νίκου Γ. Ξυδάκη)

---------------------------------------------

aΛL νIghΤ σTanD [Your Whole Body Is A Target*]

---------------------------------------------

ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ

*από το blog Karma Laundry

Όλα επιστρεφουν ταχύτατα στην ομαλή λειτουργία. Η Αθήνα σκουπίστηκε. Οι τράπεζες άλλαξαν τζαμαρίες, ώρες μετά τα επεισόδια. Οι υπάλληλοί τους δεν έχασαν ώρα εργασίας. Ας μην διογκώνουμε τα πράγματα. Η κυβερνηση κινήθηκε άμεσα και δίνει άτοκα δάνεια στους εμπόρους. Οι αρχηγοί των κομμάτων ήταν ξεκαθαροι, τα επεισόδια τα κάνουν σκοτεινοί κουκουλοφόροι που θέλουν να καταστρέψουν την δημοκρατία, γιατί προφανώς έχουν ψυχολογικά προβλήματα. Οι υπεύθυνοι πολίτες και μαθητές κάνουν σιωπηλές διαμαρτυρίες και ανάβουν κεριά, πολλά κεριά, με συναίσθημα. Ο πυροβολισμός ήταν μια παρεξήγηση, οι αστυνομικοί ειναι άνθρωποι και αυτοί. Αυτός που πυροβόλησε ήταν μια ατυχής μεμονωμένη περίπτωση, σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν κακοί επαγγελματίες.

Οι πολίτες πρέπει να δείξουμε την ευαισθησία μας και να κατέβουμε στο κέντρο και να ψωνίσουμε, να τονωθεί η αγορά. Χριστούγεννα έρχονται. Τα κανάλια κάλυψαν υπεύθυνα τα γεγονότα, έδειξαν πολλές φορες σημαντικα πλανα απο μια καμερα ασφαλείας όπου αλλοδαποί κλέβουν γυαλιά ηλίου και μπλουτούθ. Η συγκίνηση ξεχείλισε, με κοντινά πλάνα απο το φέρετρο του «μικρού Αλέξη». Ενα κανάλι κάλεσε ακόμα και πραγματικούς μαθητές στο στούντιο, να ακούσουμε τη φωνή αυτής της γενιάς, και τα πράγματα σύντομα έγιναν ακόμα πιο καθαρά: Η λύση είναι ο αθλητισμός.

Ήδη δε θυμάμαι πολύ καλά τι έγινε και γιατί. Έτσι κάνω πάντα. Απλώς αντιδρώ συναισθηματικά για λίγο, λίγη έκπληξη, λίγο δάκρυ, λίγος θυμός, και μετά μου περνάει. Δεν συγκρατώ κάποια σκέψη, δε με αγγίζει τίποτα παραπάνω από κάποια λεπτά, ένας άμορφος πολτός πληροφορίας γυρίζει στο κεφάλι μου και με καθιστά ανίκανο να διαχωρίσω το σημαντικό απο το ασήμαντο, το ουσιαστικό από το περιττό, την αλήθεια απο το ψέμα. Το θέμα προβλήθηκε, σχολιάστηκε, τελείωσε. Ας μην υπερβάλλουμε. Στην τηλεόραση ήδη η Μενεγάκη μαγειρεύει σολωμό με φινόκιο. Ας είναι καλά το κορίτσι. Στενοχωρήθηκε και αυτή χτες και οι συνεργάτες της στο πάνελ με τα τραγικά επεισόδια. Είναι και μανούλα.

Η κυρία Φωτεινή στο Γαλάτσι χτες βλέποντας όλα αυτά δάκρυσε για το παιδί, μετά ασυναίσθητα αγκάλιασε σφιχτά το μίξερ γιατί φοβηθηκε ότι θα της το πάρουν οι ταραξίες. Δεν μπορεί τις φασαρίες. Ο άντρας της χτες έβριζε με τη βιτρίνα που του κατέβασαν οι αναρχικοί, σήμερα είναι μάλλον ικανοποιημένος, γιατί με το δάνειο του Καραμανλή θα κάνει ανακαίνιση στο μαγαζί σχεδόν τζάμπα. Κάτι είναι και αυτό, της λέει μέσα απ'το σαλόνι. Είδε ειδήσεις και τώρα βλέπει μπάλα. Η κυρία Φωτεινή έχει μπερδευτεί. Αλλά θα το ξεχάσει. Όλοι θα το ξεχάσουμε. Όλα θα πάνε καλά.

YR

---------------------------------------------

Αφίσες από Ελληνες γραφίστες...


απολύθηκε

Ο φωτογράφος του Ελεύθερου Τύπου Κώστας Τσιρώνης που τράβηξε τις φωτογραφίες των αστυνομικών να σημαδεύουν διαδηλωτές απολύθηκε από την εφημερίδα.

(όλη η -εξωφρενική- είδηση στο Tv Χωρίς Σύνορα)

---------------------------------------------

Το 1985, με αφορμή τη δολοφονία του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά, ο Νίκος Δήμου έγραψε ένα κείμενο στο ΒΗΜΑ. Αυτό:

Παράξενοι οι δρόμοι της βίας. Από τους αλλοτριωμένους στους ελεύθερους. Από την εξουσία προς την αντιεξουσία. Γι' αυτό μια επανάσταση δεν είναι δράση. Είναι αντίδραση.
Και οι εφημερίδες - σκέτη ναυτία: «ΣΚΟΤΩΣΑΝ 15ΑΧΡΟΝΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ». Τι πλεονασμός! Κάθε δεκαπεντάχρονος είναι αναρχικός (αλίμονο αν δεν είναι!). Αυθόρμητη, καθαρή φύση.
Αλλά και κανένας δεκαπεντάχρονος δεν είναι συνειδητός και υπεύθυνος οπαδός του Μπλανκί ή του Μπακούνιν. Ένα παιδί! Καθαρή φύση...

Όμως η βία δεν ξεχωρίζει ποιότητες. Σκοτώνει. Έρχεται από το μηδέν και θέλει να μηδενίσει. Η βία μισεί το Είναι. Ο «νόμος και η τάξη» οδηγούν τελικά στους πιο εύτακτους, ασφαλείς και ήσυχους χώρους: τα κοιμητήρια.

Προσέξτε, προσέξτε καλά τους αναρχικούς. Είναι το θερμόμετρο της κοινωνίας. Όταν αγανακτούν, σημαίνει πως η «νόμιμη» βία έχει ξεπεράσει τα όρια επιφυλακής.
Βέβαια οι περισσότεροι, αναγνώστες μου, άνθρωποι, σοβαροί και ευπρεπείς, δεν θα δέχονταν υποδείξεις από έναν αναρχικό. Όμως, στο βάθος, ο αναρχικός έχει πιο πολλά να πει από το μικροαστό. Όσο κι αν δεν σας είναι συμπαθής αξίζει να τον ακούτε από καιρό σε καιρό. Γιατί δείχνει προς τη σωστή κατεύθυνση.

Οι αναρχικοί είναι τα πιο ευαίσθητα μέλη της κοινωνίας μας. Όταν αντιδρούν, έχουν πάντα κάποιο δίκιο. Όπως οι καλλιτέχνες σηματοδοτούν το αόρατο, έτσι και οι αναρχικοί διαμαρτύρονται για μορφές βίας που εμείς (στην αλλοτρίωσή μας) δεν τις βλέπουμε. Τις έχουμε συνηθίσει. Αλλά δεν παύουν να είναι αυθαίρετες και ίσως περιττές.

Να σε τι χρειάζονται οι αναρχικοί. Αποτελούν τη ζωντανή συνείδηση της κοινωνίας μας. Υπενθυμίζουν συνεχώς, με την παρουσία και τη δράση τους, ότι ο δρόμος οφείλει να οδηγεί προς την περισσότερη ελευθερία!

- Μα προκαλούν! (Είναι μέσα στο ρόλο τους). - Μα υπερβάλλουν ! (Μήπως η άλλη πλευρά;). - Μα βάζουν βόμβες!

Προσοχή: Μίλησα για αναρχικούς - όχι για τρομοκράτες (ή προβοκάτορες !). Όποιος τους συγχέει πάσχει από νοητική μυωπία. Διότι είναι πόλοι αντίθετοι. Αυτός που ζητάει ελευθερία δεν μπορεί να χρησιμοποιεί βία - έστω και σαν μέσο. Η βία φέρνει μόνο καταπίεση - ποτέ αυτονομία.

Οι αναρχικοί βλέπουν μακριά. Το ζητούμενο είναι μια κοινωνία ελευθερίας - από την αλλοτρίωση, την ανάγκη, την καταπίεση κάθε μορφής. Η εξουσία, όποια κι αν είναι, πρέπει να συρρικνωθεί στο ελάχιστο. Γιατί από τη φύση της είναι απάνθρωπη. Εξουσιάζω σημαίνει δυναστεύω. Καλή εξουσία δεν υπάρχει. Είναι ένα αναγκαίο κακό, που θα εξαφανισθεί όταν περάσουμε σε άλλες, ανώτερες μορφές οργάνωσης. (Σε χίλια χρόνια; Έστω. Αλλά αρχίζουν σήμερα!).

Προσέξτε λοιπόν καλά τους αναρχικούς. Είναι οι αλαφροΐσκιωτοι, οι ποιητές της κοινωνικής δράσης. Είναι οι άνθρωποι του μέλλοντος. (Αλίμονό μας και αν δεν είναι!). Δείχνουν το δρόμο. Άτσαλα, βάρβαρα, φανατικά. Είναι νέοι, δεν έχουν καλούς τρόπους (ευτυχώς!). Κάποια μέρα όμως γι' αυτούς θα μιλάνε τα βιβλία μας - κι όχι για τους διάφορους μεγαλοσχήμονες, κυβερνήτες, κατακτητές, εξουσιαστές.

Αν συμφωνούμε για την ελευθερία, πρέπει να συμφωνήσουμε και για τους αναρχικούς. Πως είναι όχι μόνο χρήσιμοι αλλά αναγκαίοι. Ακούστε το μήνυμά τους: έρχεται από το μέλλον. Που το θυσιάζουν καμιά φορά, στα δεκαπέντε τους χρόνια...

Δημοσιεύθηκε στο «ΒΗΜΑ» στις 24.11.1985, για τον Μιχάλη Καλτεζά.

(Αναδημοσιεύτηκε ολόκληρο στη Lifo αυτής της εβδομάδας.)

---------------------------------------------

Η Σώτη Τριανταφύλλου γράφει:

Ο πρωθυπουργός κ. Καραμανλής, που προέβη σε συναισθηματικές δηλώσεις μετά το θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου, τις διάβαζε. Τι μπορεί να περιμένει κανείς από έναν πολιτικό που αδυνατεί να εκφράσει απλή συντριβή, χωρίς να συμβουλεύεται έγγραφα τα οποία έχουν συνταχθεί από άλλους; (…)
Ποια θα έπρεπε να ήσαν τα αιτήματά μας: λιγότερη αστυνομία· άοπλη αστυνομία («περισσότερη» αστυνομία ισοδυναμεί με περισσότερα εγκλήματα: πρόκειται για ιστορικό hard fact. H αστυνομία, οι φυλακές, τα συστήματα καταστολής και σωφρονισμού προηγούνται των εγκληματιών· κατά κάποιον τρόπο τούς επινοούν). Κατάργηση της ιδιωτικής αστυνομίας και των ειδικών φρουρών: τίποτα καλό δεν μπορεί να προκύψει από τα σώματα Κ.Δ.Ο.Α. (Κτηνώδης Δύναμη, Ογκώδης Άγνοια).

Τέλος: Αν έχει κάποια σημασία, και σε ό,τι με αφορά, είμαι πάντα και ολοκληρωτικά εναντίον της βίας. Αν έχω ένα ίνδαλμα από την πρόσφατη ιστορία της ανθρωπότητας είναι ο Γκάντι: και μ’ αυτό, I rest my case.

(όλο το κείμενο στην A.V. εδώ)

---------------------------------------------

Ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γράφει:

(…) Μιλώ κυρίως για τους χιλιάδες μαθητές και φοιτητές που είδα στα πέριξ της πλατείας Συντάγματος, τρεις μέρες τώρα. Για τον «ανθό της Αθήνας» - το μαύρο ρόδο της. Είναι οι μόνοι που αντέδρασαν ουσιαστικά στη νοσηρή πολιτική φάση των τελευταίων δεκαετιών. Με τη βία, ναι. Αφού τα λόγια και οι ψήφοι στο μεταξύ είχαν χρεωκοπήσει.

Όμως τα δύσκολα είναι μπροστά. Ωραία, τα σπάσαμε -εκτονωθήκαμε, εκδικηθήκαμε, ταρακουνήσαμε μια ναρκωμένη κοινωνία - πες το όπως θες.

Τώρα;

Ποιος θα μιλήσει τώρα και τι θα πει;

Σιωπή επικρατεί σε όλη την πόλη.

---------------------------------------------



ο εξοστρακισμός της σφαίρας...

---------------------------------------------

Ο vj_spyros γράφει:

Πέσαν οι φλόγες. Κάθισε η σκόνη. Οι πολίτες κυκλοφορούν ήσυχοι, πλέον, στις ποτισμένες με χημικά λεωφόρους του κέντρου και στους άσπιλους δρόμους των προαστίων. Η κίνηση επανέρχεται στα κανονικά της επίπεδα. Ο καφετζής της βουλής δεν προλαβαίνει να φτιάχνει τούρκικους και καπουτσίνο. Οι άνδρες των ΜΑΤ ξεκουράζουν τα πιασμένα μέλη τους στη θαλπωρή της κλούβας. Η γλίτσα μετά την προσωρινή της υποχώρηση βρίσκει και πάλι τις γνώριμες γωνίες της στις σκονισμένες lcd οθόνες.

Ένας ένας οι φίλοι κάνουν log-in στους instant messengers. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί παίζουν το playlist τους ελαφρώς τροποποιημένο. Χρωματισμένο με πινελιές θλίψης, κι έτσι. Τα ρ/φ σποτάκια συνεχίζουν να διαλαλούν την πραμάτεια. Τα πιτσιρίκια στους παιδικούς σταθμούς παίζουν με τα πλαστικά πιστόλια, τα αυτοκινητάκια και τις κούκλες και σκέφτονται πολύχρωμα. Περιστέρι, Καλογρέζα, Μαρούσι, Αιγάλεω.

Ηλεκτρικές σκούπες ρουφούν άπληστα τη σκόνη και σφουγγαρίστρες καθαρίζουν τα πατώματα. Κάποια μάνα αναστενάζει. Ένας μαθητής παίρνει απουσία. Κάποιος άλλος δεν θα ξαναπάρει ποτέ. Μια σφαίρα εξοστρακίστηκε στο θώρακά του και διασπάστηκε σε 10 εκατομμύρια θραύσματα που βρήκαν στο ψαχνό. 10 εκατομμύρια καθρέφτες έμειναν χωρίς είδωλο.

---------------------------------------------


O θάνατος του νεαρού ήταν μια απλή αφορμή. Η σφαίρα πυροδότησε την εδώ και καιρό συσσωρευμένη απελπισία. Άναψε το φιτίλι της έκρηξης. Πίσω από την έκρηξη κρύβεται η εδώ και καιρό συμπυκνωμένη συσσώρευση της απελπισίας. Της απελπισίας που τόσο έντεχνα επιδείνωσαν όλα τα Βατοπέδια των ημερών μας. Που δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να λεηλατήσουν την όποια έννοια νομιμότητας. Η λεηλασία λοιπόν είχε ήδη προηγηθεί. Είναι η λεηλασία της νομιμότητας και της εμπιστοσύνης στους θεσμούς.

Πολλοί νέοι σήμερα ζουν με το ανυπόφορο βίωμα ότι δεν υπάρχει μέλλον. Ότι το μέλλον είναι ένα χτισμένο παράθυρο. Κάπου εκεί κοντά παραμονεύει και η τυφλή βία. Οι πολίτες ταμπουρωμένοι, οχυρωμένοι μέσα στο σπίτι τους παρακολουθούν κατά μόνας στην οθόνη της τηλεόρασης τον πόλεμο που εκτυλίσσεται έξω από τις πόρτες τους. Το Διαδίκτυο σπάει αυτήν την απομόνωση. Εμφανίζονται κατά συρροήν οι κάθε λογής τοποθετήσεις και μια ισορροπία τρόμου βγαίνει μέσα από αυτές. Μια σύγκρουση δύο θεμελιωδών αγαθών.

Από τη μια το δικαίωμα να εκφράσει κανείς, ακόμη και με έναν απελπισμένο τρόπο, την απελπισία του. Γιατί εξ ορισμού η απελπισία δεν υποτάσσεται σε κανόνες. Και από την άλλη το δικαίωμα να νιώθει ο κάτοικος της Αθήνας ασφαλής στη δουλειά και το σπίτι του. Ποτέ άλλοτε η σύγκρουση ανάμεσα σε αυτά τα δύο δεν εμφανιζόταν με τέτοια ανελέητη καταστροφική ένταση. Όχι η βία, η απελπισία μοιάζει να είναι η μαμή της ιστορίας μας. (Φωτεινή Τσαλίκογλου, από τα Νέα)

---------------------------------------------

Μεμονωμένα Περιστατικά από το 1980 μέχρι το 2008

---------------------------------------------

"Αχ, καιγεται η Αθήνα..." #

*Γιάννης Σμαραγδής, σκηνοθέτης «Τα παιδιά μας ξεχύθηκαν στους δρόμους όχι μόνον γιατί ένας αστυνομικός σκότωσε εν ψυχρώ έναν συνομίληκό τους αλλά γιατί οργισμένα κατανοούν ότι έχουμε σκοτώσει το μέλλον τους και τα έχουμε παραδώσει σε έναν κόσμο χωρίς θεσμούς, χωρίς δικαιοσύνη, χωρίς προοπτική, χωρίς όραμα. Αδικο έχουν που προσπαθούν να γκρεμίσουν ότι βρίσκουν μπροστά τους;»

*Μπεττυ Αρβανίτη - ηθοποιός «Είμαι εξοργισμένη! Δεν ξέρω αν υπάρχει περισσότερος πάτος από αυτόν που είμαστε. Μα να βαράς ένα παιδάκι στο ψαχνό και να το σκοτώνεις! Για το ότι δεν είναι εκπαιδευμένοι ποιος φταίει λοιπόν; Είναι πολιτικό το θέμα. Απορώ πώς, όσοι διοικούν, εξακολουθούν να είναι στις θέσεις τους. Και κάθονται και λένε ‘αχ! καίγεται η Αθήνα’. Τι άλλο να καεί άλλωστε πια, καμένοι είμαστε!»

*Παντελής Βούλγαρης, σκηνοθέτης «Ενα 15χρονο παιδί χάνει την ζωή του γιατί έχουν χαθεί πιο πριν η υπευθυνότητα, η σοβαρότητα, η αληθινή έγνοια για μια ζωή της προκοπής.» *Χρίστος Δήμας, σκηνοθέτης «Θεωρώ υγιές ό,τι συμβαίνει. Το ότι ο κόσμος αντιδρά σημαίνει ότι κάτι πηγαίνει στραβά στην χώρα. Δυστυχώς η αντίδραση γίνεται με βίαιο τρόπο αλλά καμιά φορά δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Επί χρόνια ζούμε σε μια κατάσταση νάρκης. Πολιτικής, πολιτιστικής, ηθικής. Ειναι καιρός να αφυπνιστούμε.»

*Δημήτρης Καταλειφός - ηθοποιός «Νομίζω ότι ο θάνατος αυτού του παιδιού ήταν μία βαθύτερη αιτία για να εκδηλωθεί ένας τεράστιος θυμός γι' αυτά που συμβαίνουν. Μοιραία το παιδί αυτό γίνεται σύμβολο αγωνίας των νέων για την απαράδεκτη και την χειρότερη κοινωνία των τελευταίων ετών για την οποία ευθύνονται οι πολιτικοί ανεξαρτήτως κόμματος. Οι νέοι δεν βλέπουν κανένα μέλλον σε κανένα τομέα. Είναι λυπηρό να βλέπεις την Αθήνα να καίγεται, αλλά πλέον τα νέα παιδιά εκδικούνται τον ασφυκτικό αυτό κόσμο στον οποίο ζούνε και τα καταστρέφει».

---------------------------------------------

[φωτογραφία του Πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή, με δήθεν δυναμικό ύφος]

Το χάος μόνο χάος μπορεί να φέρει. Η βία μόνο βία και όταν δεν υπάρχει πάτος στο βαρέλι δεν μπορείς να διανοηθείς πού θα τελειώσει η κατρακύλα. Όταν δεν μπορείς να συντονίστεις εσύ [ο Πρωθυπουργός] και οι λοιποί άρχοντες σε ρυθμούς κοινωνικής δράσης, σεβασμού και ασφάλειας, όταν εγκαταλείπεις μιά κοινωνία αδιαφορώντας για τα κομμάτια και τις δομές της τότε δεν μπορείς να περιμένεις σωτηρία. Tην ξέρω την απάντηση: "θα καταλογιστούν ευθύνες και η δικαιοσύνη θα κάνει το έργο της". Εγώ ξέρω πως αυτή τη στιγμή, η ώρα είναι 20:05 και μόλις κάηκε το χριστουγεννιάτικο δένδρο στο Σύνταγμα. Ζούμε σε μιά χώρα που κάηκαν τα Χριστούγεννα.

Posted by nanakos at 8:06 μμ

---------------------------------------------

# μιλάνε για 'γνωστούς-αγνώστους' και για 'αντιεξουσιαστές' που σημαίνει ότι ότι κάποιοι δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα. χθες την ώρα που περνούσαν οι διμοιρίες εκσφενδονίζονταν νεράντζια απ' τα μπαλκόνια από ηλικιωμένες κυρίες [το είδα τα μάτια μου], στην αλεξάνδρας υπήρχαν 4 χιλιάδες άτομα και ένας πολύ μεγάλος αριθμός στα προπύλαια [ενώ οι 'γνωστοί-άγνωστοι' μέχρι τώρα υποτίθεται ότι ήταν καμιά 50αριά άτομα], η κυρία απ' το ψιλικατζίδικο [50άρα, μάνα δύο παιδιών] πήγε στην πορεία να διαμαρτυρηθεί, στην πατησίων άκουσα πατέρα να λέει ότι 'κι εγώ το ίδιο θα έκανα αν ήμουν στην ηλικία του' για το γιο του που είχε κλειστεί στο πολυτεχνείο.το καλοκαίρι που μαζεύτηκαν οι κάτοικοι των εξαρχείων και φώναζαν να φύγουν οι 'μπάτσοι απ' την περιοχή' αυτό ακριβώς που έγινε προχθές φοβούνταν. πάλι ως 'γνωστούς-αγνώστους' τους αντιμετώπισαν. #
.
.