(*Το παρακάτω ποστ το δημοσίευσα πέρσι τέτοια εποχή. ΟΚ, προφανώς μερικά πράγματα άλλαξαν από τότε... Με πρώτο και κυριότερο την πρώτη φράση του ποστ.) O J.D. Salinger ζει! Και μόλις έγινε ενενήντα χρονών.
(Μου φάνηκε απίστευτο, όχι γιατί ήξερα κάτι διαφορετικό, αλλά γιατί ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος μ’ αυτούς τους συγγραφείς που τα παρατάνε όλα και κρύβονται σ’ όλη την υπόλοιπη ζωή τους.) Έβγαλε ένα απ’ τα πιο δυνατά, και αγαπημένα μου, βιβλία όλων των εποχών, το Φύλακα στη Σίκαλη – κι ησύχασε. Απ’ το 1965 έχει να βγάλει κάτι νέο. Η τελευταία του συνέντευξη δόθηκε το 1980 στην Boston Globe. Εκεί είπε: «Σας διαβεβαιώ πως αγαπώ το γράψιμο και συνεχίζω να γράφω τακτικά. Αλλά γράφω για μένα και θέλω να με αφήσουν στην ησυχία μου».
Το Φύλακα στη Σίκαλη τον διάβασα κάποτε (στην εξαιρετική μετάφραση της ποιήτριας Τζένης Μαστοράκη) σε μια φοιτητική εστία στο Βερολίνο. Όχι ολόκληρο.
Λίγο πριν το συναρπαστικό τέλος έκανα το λάθος να ξεχάσω το βιβλίο στην κουζίνα του ορόφου. Όταν πήγα να το ψάξω είχε εξαφανιστεί. Όλες οι υποψίες μου έπεσαν στον μοναδικό άλλο Έλληνα του ορόφου – ποιος άλλος από κει θα έκλεβε ένα ελληνικό βιβλίο;
Τον ρώτησα και αντέδρασε περίεργα. Κι επειδή θυμήθηκα ότι ο Φύλακας στη Σίκαλη θεωρείται το αγαπημένο βιβλίο όλων των serial killers (υποτίθεται ότι 9 στους 10 έχουν κρυμμένο ένα αντίτυπο σπίτι τους) αποφάσισα να μην πιέσω άλλο τον Έλληνα συμφοιτητή μου. Και να μη του ξαναμιλήσω ποτέ.
Έξι μήνες μετά, την ημέρα που αυτός τελείωνε το Erasmus του και γυρνούσε στην Ελλάδα, εγώ ήμουν βόλτα μ’ ένα καραβάκι στα, σχεδόν παγωμένα, νερά του Σπρέε. Γυρνώντας σπίτι είδα έναν σκούρο πράσινο φάκελο τοποθετημένο προσεκτικά στο χαλάκι, μπροστά από την πόρτα του δωματίου μου. Και το ίδιο βράδυ τελείωσα, επιτέλους, το βιβλίο.
[Σπύρο, όπου κι αν είσαι, all is forgiven!]
.
-------------------------------------------------------------------------
.
.
(Εδώ είναι μια τέλεια συλλογή με δεκάδες εξώφυλλα του Φύλακα στη Σίκαλη απ’ όλο τον κόσμο. Λιτά και πληθωρικά, ασπρόμαυρα και πολύχρωμα, σοβαρά και αστεία. Ακολουθούν τα έντεκα που μ’ άρεσαν πιο πολύ.)
.
1)
2)
3)
4)
5)
6)
7)
8)
9)
10)
11)
---------------------------------------------------
+άλλα έντεκα:
.
*Επίσης, απ’ τα παλιά: Έντεκα (τέλεια εξώφυλλα βιβλίων)
.
.
.
Posts
15 comments:
exairetiko!
koitwntas ta ypoloipa ekswfylla eida oti to poly kalo elliniko ekswfyllo (pou exw ki egw) einai akrivis antigrafi tou agglikou, Penguin Books. (Kai to lew gia kalo.)
:-)
Δεν το έχω διαβάσει αλλά αυτή η ιστορία με τους serial killers έχει ενδιαφέρον. Το βιβλίο αυτό το είχε πάνω του και ο δολοφόνος του John Lennon, Mark David Chapman.
Το δικό μας εξώφυλλο είναι μακράν το καλύτερο. Κι ας αναγκάστηκα να το αγοράσω γι ανα καταλάβω τι στο καλό ήταν αυτός ο φύλακας!
ΥΓ: Το 4 γιατί έχει εξώφυλλο το limewire?
telia istoria
Το post σου ήταν μία έκπληξη για μένα γιατί είχα διαβάσει στην Ελευθεροτυπία (ένθετο για την τέχνη και τα θεάματα) το εξής: "όπως όλοι οι εκδότες του κόσμου, έτσι κι ο επικεφαλής του «Επίκουρου» υπέγραψε συμβόλαιο με τον ατζέντη του Σάλιντζερ, σύμφωνα με το οποίο το εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης θα ήταν πανομοιότυπο με της πρωτότυπης, το όνομα του συγγραφέα θ' αναγραφόταν στ' αγγλικά, θ' απουσίαζε οποιασδήποτε μορφής βιογραφικό σημείωμα και δεν θα δινόταν καμιά πληροφορία στ' οπισθόφυλλο για την υπόθεση του μυθιστορήματος."
Οπότε τώρα ανακαλύπτω ότι το βιβλίο κυκλοφορούσε σε μία τεράστια ποικιλία εξωφύλλων παγκοσμίως!
Τι ακριβώς συνέβη;
Όλο το άρθρο εδώ
αχ τι ωραίο θέμα. όσοι δεν το έχετε διαβάσει, σπεύσετε.
τώρα το άρχισα, είμαι στην 20σελίδα :-)
@Jirashimosu: αυτό το πράγμα μου ρθε κι εμένα στο μυαλό με το που είδα το εξώφυλλο 4.
αυτό το αστείο με τους σίριαλ κίλερς έχει παρατραβήξει... Κάθε φορά που αναφέρω κάτι από το βιβλίο ο καλός μου και η (δασκαλεμένη) κόρη μου τρέχουν δήθεν να μαζέψουν τα μαχαίρια!!
Τις διαδόσεις μου μέσα....
υπέροχο βιβλίο,
ευχαριστώ για τα ενδιαφέροντα σχόλια. Όντως το δικό μας (και το ανάλογο των εκδόσεων Penguin έχει το πιο επιβλητικό εξώφυλλο.)
Πολύ περίεργο και αυτό που ο Αταίριαστος είπε, και το λινκ που έδωσε.
Όσο για τους serial killers δεν το πολυκαταλαβαίνω. Ούτε στο ελάχιστο δεν προωθεί τη βία ή κάτι τέτοιο, ίσως απλά είναι τόσο καλό βιβλίο που αρέσει σε διαφορετικούς τύπους ανθρώπων (incl. serial killers).
:)
Πέθανε ο συγγραφέας του διάσημου μυθιστορήματος “Ο φύλακας στη Σίκαλη” Τζ.Ντ.Σάλιντζερ
newsblog | Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010 | 21:24
Ο άνθρωπος που έγινε γνωστός παγκοσμίως από ένα και μόνο μυθιστόρημά του, το “Ο φύλακας στη Σίκαλη”, ο Τζερόμ Ντέϊβιντ Σάλιντζερ πέθανε στο σπίτι του στο Νιου Χαμσάϊρ σε ηλικία 91 ετών. Το μυθιστόρημα είχε δημοσιευθεί το 1951 και μέχρι το 1965 ο Σάλιντζερ δεν είχε δημοσιεύσει τίποτε άλλο.
Την περιέργεια για τον "Φύλακα" μού την κίνησες εσύ και όταν βρήκα ένα αντίτυπο στο bookcrossing το πήρα και το διάβασα. Η αλήθεια είναι ότι δεν με ενθουσίασε τόσο και πως μετά από κάποιο σημείο το διάβασα διαγώνια. Δεν ξέρω, εάν δεν κατάφερα να το εκτιμήσω πραγματικά, ή εαν αισθάνθηκα έναν υπερπληθωρισμό από εγκωμιαστικές κριτικές και αναφορές του τύπου, "όλους μας σημάδεψε ο "Φύλακας" ακόμα και τους serial killers", που διάβαζα σε εφημερίδες κλπ ψάχνοντας, αλλά και σε life style περιοδικά.
Καλημέρα
το θυμάμαι το ποστ από πέρσι και μου έκανε την ίδια εντύπωση που έκανε και στον Αταίριαστο γιατί είχα διαβάσει κι εγώ το συγκεκριμένο άρθρο... νομίζω πως όσοι το αγοράσαμε από Ελλάδα έχουμε τη συγκεκριμένη λιτή έκδοση... θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε πως μπόρεσε να κυκλοφορήσει με τόσα εξώφυλλα!
από τα 11 που έβαλες μου άρεσε το 3 (παρόλο που είναι υπερβολικά και άσχετα παιδικό) και το 8 (αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι σχέση έχει το κόκκινο άλογο!)
το 2 είναι κάπως δυσοίωνο, μήπως τη συγκεκριμένη έκδοση είχαν οι serial killers?
The Catcher in the Rye The book remains widely read; as of 2004, the novel was selling about 250,000 copies per year, "with total worldwide sales over 65 million."
Κάπως έτσι εξηγείται το γεγονός πως από ένα αντίτυπο έχει ο περισσότερος κόσμος ,και απλά κάποιοι από αυτούς τυγχάνει να είναι serial killers
έλα ντε!
Post a Comment