Έντεκα της Δευτέρας [lose again]

1) Πριν λίγο καιρό στις ειδήσεις του Alpha είχαν ένα θέμα για κάποιους Σουδανούς μετανάστες που δουλεύουν στη χώρα μας, σε χωράφια. Ζούσαν στοιβαγμένοι σ’ ένα στάβλο και ήταν, φυσικά, απίθανα κακοπληρωμένοι. (Το όλο θέμα θύμιζε τους σκλάβους των περασμένων αιώνων.)
Το αφεντικό τους μιλούσε με την παρουσιάστρια σε ζωντανή σύνδεση και έλεγε πως είναι απόλυτα φυσικό που οι μαύροι δούλευαν για ένα κομμάτι ψωμί – «στους Αλβανούς και τους Ρουμάνους», είπε, «δίνω κάπως περισσότερα λεφτά».
«Μα γιατί τους δίνετε τόσα λίγα λεφτά, σε σχέση ανθρώπους άλλων εθνικοτήτων; Δεν είναι αυτό ρατσισμός;»
«Όχι βέβαια! Εγώ δεν είμαι ρατσιστής», απάντησε ο Έλληνας εργοδότης. «Άλλωστε οι Σουδανοί που βλέπετε πίσω μου [σε κουβέρτες στο πάτωμα του στάβλου] είναι τεμπέληδες! Ίσως είναι ο ήλιος και η ζέστη εκεί που μεγάλωσαν… Πώς να το πω, δεν πολυθέλουν να δουλεύουν, είναι τεμπέληδες… Δεν είναι σαν εμάς!»

[Αυτό ήταν λοιπόν… «Δεν είναι σαν εμάς!» Ε βέβαια! Εμείς είμαστε ευσυνείδητοι δουλευταράδες, τόσο εργατικοί, τόσο τίμιοι, τόσο γεμάτοι όρεξη για οποιαδήποτε δουλειά… που χρειαζόμαστε εκατοντάδες χιλιάδες μεταναστών να κάνουν τις βαρετές ή δύσκολες εργασίες! Μπορεί οι Σουδανοί και οι άλλοι να κάνουν όλες τις δουλειές που δεν καταδεχόμαστε να κάνουμε εμείς οι Έλληνες, αλλά -προς Θεού!- δεν είναι και σαν εμάς! Και δεν θα γίνουν ποτέ…]

2)
sliver slim suit - μια trash (αλλά αληθινή) διαφήμιση, μέσω της α-μπα

3) Για κάποιο λόγο οι παραπάνω απ’ τις μισές αναζητήσεις μέσω google που καταλήγουν στο enteka αφορούν το τραγούδι που ακούγεται στη διαφήμιση της cosmote. (Οι αναζητήσεις πέφτουν στο κενό, και σ’ ένα αρκετά παλιό ποστ με τραγούδια διαφημίσεων.) Μετά από μερικές εβδομάδες που έβλεπα δεκάδες σχετικές αναζητήσεις άρχισα να νιώθω κι εγώ περιέργεια: ποιο είναι τελικά το τραγούδι της διαφήμισης την οποία δεν θυμάμαι καν;
Μπήκα κι εγώ στο google. Η αναζήτησή μου θα καταγράφηκε στα στατιστικά κάποιου (που θα σκέφτεται «φαγώθηκαν όλοι με τη διαφήμιση της cosmote!»), και μπορώ με βεβαιότητα να πω σε όλους που μπαίνουν εδώ μέσα μόνο γι’ αυτό το λόγο πως το τραγούδι είναι αυτό:
Ten Years After - I'd Love To Change The World.


4) BITS & PIECES #1: Ιστορίες με τόπο, χρόνο, εικόνα και μουσική επένδυση: http://cityspits.blogspot.com/ /// Και πάλι: το blog της νέας ταινίας του Γιάννη Οικονομίδη (Σπιρτόκουτο, Η Ψυχή στο Στόμα) - http://maxairovgaltis.wordpress.com/ /// Οι Επιλογές έγιναν μηνιαίες και αυτό είναι πλέον το εβδομαδιαίο περιοδικό της κυριακάτικης Μακεδονίας. /// It's funny cause it's true - Ο Gsus στη Lifo: Γίνε παρουσιαστής σε 3 βήματα. /// Θέμις Μπαζάκα: μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στον Πάνο Μιχαήλ. /// Bret Easton Ellis’ Imperial Bedrooms /// Το Altromercato της Θεσσαλονίκης, το κατάστημα της Fair Trade Ελλάς, που προωθεί τη φιλοσοφία του δίκαιου και αλληλέγγυου εμπορίου και μια παγκόσμια εναλλακτική πρόταση απέναντι στο συμβατικό εμπόριο, κλείνει οριστικά στις 28 Φεβρουαρίου. (περισσότερα) /// Το Δύο της Αρλέτας /// Νέοι Θεσσαλονικείς στην Αθήνα: Α. Χεκίμογλου, Ε. Μπινάζη, Τ. Σουλεϊμάν, Εύη Σιδηροπούλου /// Ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης έχει (αν μη τι άλλο!) την πολιτική ευθύνη για τα σκάνδαλα και την οικονομική κακοδιαχείριση - και το λέει και το δικαστήριο. Ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης πιάστηκε να αλλάζει πρόστιμα και καταδικάστηκε στο δικαστήριο. Και οι δύο είναι στη θέση τους.
(Ως πότε;)

5)
(Μέσω του Radio Bubble και χάρη στον Αποστόλη Καπαρουδάκη.)

Ένα ντοκουμέντο. Aθήνα, 30 Μαρτίου, 1986. Η ιστορική εκπομπή του πρώτου ελεύθερου ραδιοφωνικού σταθμού της χώρας, διακόπτεται από την είσοδο του εισαγγελέα κ. Παναγιώτη Αθανασίου που προχωράει σε κατάσχεση των μηχανημάτων του σταθμού ενώ αυτός εκπέμπει... Και οδηγεί στο δικαστήριο τους δημοσιογράφους, τους πανεπιστημιακούς και τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην εκπομπή. Στο στούντιο βρίσκονται οι Ρούσσος Κούνδουρος, Κώστας Ταχτσής, Κώστας Ζουράρις και Στέλιος Κούλογλου, των οποίων δηλώσεις προλαβαίνουν να βγουν στον αέρα λίγο πριν κατασχεθούν τα μηχανήματα. Επίσης, όπως ακούγεται να λέει από μικροφώνου ο δημοσιογράφος Αλέξανδρος Γιώτης, από το σπίτι του οποίου γίνεται η μετάδοση, “είναι εδώ ο καθηγητής κύριος Βεγλερής, ο κύριος Φιλιππόπουλος, ο κύριος Κόσκος, ο κύριος Αραμπατζής, ο κύριος Κοσώνας, ο κύριος Μαράτος, η δεσποινίς Τσουκαλά, ο κύριος Βασιλόπουλος, ο κύριος Τζαννετάκος, ο Γιώργος Βότσης...”

*Η εκπομπή, ένα ιστορικό ντοκουμέντο, είναι ελεύθερη για ακρόαση στο Radio Bubble - εδώ.


6) Ένα καινούριο εικαστικό ποπ αριστούργημα.

7) Bloggers στην Τατιάνα Στεφανίδου VS. Η Κική Δημουλά διαβάζει Πιτσιρίκο.

8) Πάντα γελούσα με την παιχνιδιάρικη πλευρά του έντεχνου. Οι έντεχνοι (και οι διαφημιστές τους) έχουν το άγχος να μας πούνε ότι “εντάξει είμαστε φοβερά ποιοτικοί, αλλά δεν παύουμε να είμαστε απλοί πλακατζήδες, άνθρωποι όπως εσείς και καθόλου μίζεροι. Ξέρετε, κάνουμε συνέχεια πλάκα με τους υπόλοιπους του προγράμματος και αυτό περνάει και προς τα έξω.” Για να το περάσουν αυτό στις αφίσες, ακκίζονται με τρόπο εμφανώς στημένο και άβολο, πειράζονται μεταξύ τους, κάνουν πονηρά «ψου ψου ψου» ο ένας στο αυτί του άλλου, ή σκάνε σκανταλιάρικα στα γέλια, σε μια χαλαρή, αλλά μάλλον σκηνοθετημένη ατμόσφαιρα.

Στη σκηνή, κυρίως όταν έχεις δύο τραγουδίστριες μαζί, κάνουν όλα τα παραπάνω εν κινήσει. Ξεκαρδίζονται η μία με την άλλη, με πειράγματα, αστεία, πόζες, νάζια. Σχεδόν σε κάθε τραγούδι. Και κάθε βραδιά. Ε, δε γίνεται μετά από τριακόσιες παραστάσεις στην Αθήνα και την περιφέρεια να έχουν μείνει κι άλλα αστεία, κι άλλα πειράγματα που δεν είχαν γίνει στις προηγούμενες 300 παραστάσεις.

Αυτή είναι η παιχνιδιάρικη πλευρά του έντεχνου. Στο ‘Βυτίο’ διάβασα μια ενδιαφέρουσα κριτική για την σοβαρή πλευρά του: όταν σε κάθε τραγούδι υπάρχει ο βουβός σπαραγμός, οι σφιγμένες γροθιές, οι συσπάσεις του προσώπου. Τότε που, χωρίς διακυμάνσεις, κάθε λεπτό, κάθε βραδιά, όλα είναι Σημαντικά.


9) BITS & PIECES #2: (Στην εικόνα ο υπέροχος Τέρι Πράτσετ που στα 60 έχει αλτσχάιμερ και φοβάται ότι θα χαθεί στους λαβύρινθους του Discworld τιμήθηκε την περασμένη εβδομάδα απ’ τη βασίλισσα. Έγινε Sir – αν και πάντα ήταν.) /// Πολλές φορές έχω γράψει για τις Marsheaux – αγαπώ πολύ τη μουσική τους. Μέσω του apotis4stis5 βρήκα το ενδιαφέρον blog τους, κι από κει πήγα στο MySpace τους και άκουσα ένα τέλειο νέο τραγούδι, το Breakthrough. /// Η αβάσταχτη ελαφρότητα του πίνε /// Μέσω bookworm: ένα παιδικό βιβλίο για τη μαριχουάνα: It's just a plant /// Ο Αυγουστίνος Ζενάκος για την επιλογή του Λουκά Σαμαρά για την ελληνική συμμετοχή (γιουροβίζιον πήγα να πω) Biennale της Βενετίας. Ένα ωραίο κείμενο. /// Εξέπνευσε ο ληστής που λιντσάρισαν πολίτες /// Επικράνθη: η αντιπαράθεση των κριτικών βιβλίου συνεχίζεται. Η Ελισάβετ Κοτζιά απαντά στον Δημοσθένη Κούρτοβικ. /// Φλασμπακ ‘80ς ΕΡΤ: Η Αλεπού κι ο Μπούφος /// Ένα κείμενο του Γιάννη Νένε για όσους γράφουν πιο πολύ (σε λέξεις) απ’ όσο πρέπει και μετά παιδεύονται δέκα ώρες να μικρύνουν το κείμενο. [Ήμουν ένας απ’ αυτούς – από τότε που άνοιξα το enteka όμως δεν χρειάζεται να κόβω τίποτα!]

10)
Νew & Improved (θενκς κατβαλ)

11) Το 1999 αγόρασα μια μεταχειρισμένη κασέτα με old-school country. Μόνο ένα τραγούδι μ’ άρεσε, έγινε όμως απ’ τα πιο αγαπημένα μου. Το χρησιμοποιούσα σε ταινιάκια, το έβαζα σε πάρτι, το έγραφα σε φίλους. Ήταν το Lose Again της Αlison Κrauss που με τη σπιντάτη ξεκούρδιστη μουσική του φώναζε «ΣΟΥΞΕ!» από χιλιόμετρα μακριά. Η Alison Krauss συνέχισε την υπέροχή της καριέρα στην country και τις προάλλες την είδα να κερδίζει δεξερωπόσα Γκράμι για τον εξαιρετικό δίσκο που έκανε με τον R. Plant.

Απ’ ό,τι κατάλαβα, το Lose Again ποτέ δεν έγινε σουξέ [δεν μπήκε στο best της, βίντεο-κλιπ δεν υπάρχει, στο youtube δεν βρήκα καν το audio, άσε που μόλις διάβασα πως είναι διασκευή σε τραγούδι της Linda Ronstadt.] Άρα, τυχαία βρέθηκε σε εκείνη την κασέτα-συλλογή, τυχαία το άκουσα κάποτε και το αγάπησα. Και τυχαία θα το ακούσει σήμερα όποιος πατήσει το παρακάτω λινκ.

Alison Krauss – Lose Again


----------------------------------------------------------


!ήωζ ήλακ
.
.