Έντεκα της Δευτέρας [προσόντα]

.



1) Πετάξαμε ένα παλιό κομπιούτερ που σκονιζόταν στο τραπέζι για τουλάχιστον πέντε χρόνια. Το άνοιξα μια τελευταία φορά για να πάρω με φλασάκι ό,τι χρήσιμο μπορεί να είχε. Χρόνια ολόκληρα πέρασαν μπροστά απ’ τα μάτια μου: παλιά κείμενα, απεγνωσμένα βιογραφικά, χιλιάδες τραγούδια κατεβασμένα απ’ το audiogalaxy (με 3kb, σ’ ένα τέταρτο κατέβαζες ένα τρίλεπτο τραγούδι), ξεχασμένα παιχνίδια, σημειώματα με πράγματα που ήθελα να κάνω (κι επειδή τα είχα καταγράψει εκεί δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη να τα κάνω στ’ αλήθεια).

Ήταν το πρώτο κανονικό κομπιούτερ που είχα ποτέ: το πήραμε το 2001 όταν (ξανα)πήγαμε στο Λονδίνο για σπουδές κι ενώ τώρα η χοντρή, παλιομοδίτικη οθόνη του μου φαίνεται ασύλληπτα ξεπερασμένη, τότε ήταν ό,τι πιο μοντέρνο μπορούσα να φανταστώ. Είχαμε συνδεθεί με την AOL και το pc δεν έκλεινε ποτέ.

Και θυμήθηκα το εξής: η AOL έδινε στους συνδρομητές της μια σελίδα για να την κάνουν ό,τι θέλουν, κάτι σαν προϊστορικό blogging. Είχα παίξει λίγο μ’ αυτήν, λεγόταν αναγκαστικά hometown.aol.dimokidis (λόγω του username σύνδεσης) και μόλις έψαξα αλλά δεν υπάρχει πια online. Είχα γράψει κάτι εκεί για το Turner Prize του 2001 και για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου του 2002.



Είχα ξετρελαθεί: Μπορούσες να γράψεις ένα κείμενο και να βάλεις και (μόνο) μία φωτογραφία. Κάτι δικό μου είναι στο ίντερνετ, σκεφτόμουν, και -εν δυνάμει- μπορούν να το δουν όλοι! Μετά το ξέχασα και δεν ξανανέβασα τίποτα – μέχρι που το 2005, στην Ελλάδα, με το καινούριο πια κομπιούτερ, έφτιαξα το πρώτο μου δοκιμαστικό μπλογκ και τον επόμενο χρόνο το δεύτερο, το enteka.

Τώρα στο ίντερνετ υπάρχουν πάνω από 450 κείμενα μου απ’ το enteka, διάφορα άλλα μπλογκ μου (και ετοιμάζω και δύο νέα), δεκάδες κείμενα από δημοσιογραφικές δουλειές, συνεντεύξεις, αναφορές για τα βιβλία, κι ένα σωρό αποτελέσματα στο google.

Πετώντας όμως τον παλιό μου υπολογιστή (και συνειδητοποιώντας πως πολλά απ’ αυτά που νόμιζα ότι αμέλησα τα είχα τελικά πετύχει) κατάλαβα πως η πρώτη φορά είναι πάντα πιο δυνατή. Ακόμη κι αν ήταν μια μικρή σελίδα με υποχρεωτικό απαίσιο τίτλο (hometown.aol.dimokidis!), ακόμη κι αν δεν μπορούσα να κάνω και πολλά πράγματα μ’ αυτήν, και παρ’ όλο που δεν την έδειξα ποτέ σε κανέναν.

Όταν πήγαινα Δημοτικό έφτιαχνα συνέχεια αυτοσχέδιες εφημερίδες και μίνι περιοδικά, με όποιο ταπεινό μέσο είχα. Μια παλιά γραφομηχανή, χαρτοκοπτικά σύνεργα, κομμένες φωτογραφίες, μια κόλλα uhu. Ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι. Και μετά, για 10 χρόνια, το ξέχασα και δεν το ξανάπαιξα ποτέ. Όταν ανέβασα τα κείμενα στο hometown.dimokidis, έκπληκτος απ’ το τι μπορούσε να κάνει η νέα τεχνολογία, νομίζω ότι είδα το μέλλον (μου). Και τότε κατάλαβα ότι το αγαπημένο μου παιδικό παιχνίδι -η μοναχική δημιουργική δημοσιογραφία- μπορούσε να επιστρέψει και πάλι στη ζωή μου. Και, ίσως, να μη φύγει ποτέ.


2) POWERPLAY

Δεν είναι καινούριο, αλλά η Ellie Goulding μόλις αναδείχτηκε νικήτρια στο BBC Sounds of 2010 (δεύτερη η Marina + the Diamonds) και για να το γιορτάσω κάνω powerplay της εβδομάδας ένα ωραίο τραγούδι της (με τέλειο ρεφρέν) που άκουγα το καλοκαίρι και που υποθέτω ότι θα υπάρχει στον πρώτο της δίσκο που θα βγει το Μάρτιο.

 
Η μουσική υπόκρουση για το σημερινό ποστ.


3) ΣΕΒΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ: Παίρνω, όπως όλοι μας, δεκάδες spam μέιλ που μου λένε σε σπαστά αγγλικά ότι έχουν 50 εκατομμύρια δολάρια αλλά δε μπορούν να τα εισπράξουν στη χώρα τους και μου ζητούν να δεχτώ τα μισά για να μπορέσουμε να τα πάρουμε. Αυτό όμως ήταν το πρώτο που μου ήρθε σε σπαστά ελληνικά (από μηχανή μετάφρασης) πράγμα που το βρήκα συγκινητικά γελοίο, δυστυχώς όμως δε μου προτείνει τη μισή περιουσία του, αλλά κάτι μάλλον τελείως μυστήριο. Και απροσδιόριστο…

From Evan Jacobs

Θέμα: Σέβη της ημέρας!

Hello αγαπητέ Aris,

Είμαι πολύ ευτυχής να σας γνωρίσουμε,

Έχω επαφή σας με ιδιωτική αναζήτησή μου για ένα αξιόπιστο και έμπιστο άτομο. Ξέρω ότι αυτό το email θα σας συναντήσω σε μια καλή υγεία και επίσης surprisely αλλά ο Θεός έχει το δικό του τρόπο του στην προσέγγιση των ανθρώπων. Μεταφέρθηκα να γράψει για εσάς, αλλά και ζητούν συμβουλές σας, από τα οποία γνωρίζω ότι βοηθά εμένα να ξεπεράσει σημερινή κατάσταση μου, είμαι μόνη επί του παρόντος και την αναζήτηση για έναν αξιόπιστο και φοβούμενος τον Θεό πρόσωπο. Πολυαγαπημένε μου, στον ελεύθερο χρόνο σας, μπορεί να σας παρακαλώ να μου γράψετε πίσω έτσι ώστε να μπορώ να εξηγήσω περισσότερα για τον εαυτό μου, τα στοιχεία μου, εικόνες μου και σκοπός μου γραμμένος σε εσάς. Παρακαλώ μην παραμελήσει έναν ταπεινό και μοναχική καρδιά που αναζητά την αγάπη σας. Μια καλή φιλία είναι το θεμέλιο για την οικοδόμηση λοιποί συγγενείς πράγματα να έρθουν. Ο Θεός να σας ευλογεί και περιμένω ανυπόμονα να διαβάσει από εσάς.

Δικός σου Evan


4) ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΡΙΣΕΩΣ





-



5) Bits + Pieces #1

Στο Νο1 των ξένων δίσκων της Ελλάδας (με πόσες πωλήσεις άραγε;) είναι η Σούζαν Μπόιλ. Όλο το τοπ-50. /// illusionary friend, μια ωραία ταινία μικρού μήκους, με ανατροπή (σχετική με τον τίτλο της). /// Μετά την επιτυχία του προηγούμενου κλιπ με τον William Shatner (captain kirk is climbing the mountain) να ένα ακόμα βίντεο με τον ίδιο: Da Shatner Funk. /// Πάντα γελάω με τα, και καλά, τρομακτικά ψευδώνυμα των Ελλήνων ράπερ: ο Υποχθόνιος, το Τέρας, ο Μηδενιστής, ο Ταραξίας, ο Καταχθόνιος, το Θηρίο. Ειδικά για το Θηρίο όμως έχω ένσταση, μιας και το πραγματικό του όνομα (επιβεβαιωμένα) είναι Κώστας Δράκουλας. Θέλω να πω, τον λένε Δράκουλα και χρειάστηκε να σκαρφιστεί το ψευδώνυμο Θηρίο; /// Αθωώθηκε η Στέλλα Πρωτονοταρίου! (Κατηγορούνταν -εξαιτίας της κυβέρνησης Καραμανλή- επειδή έκανε εθελοντικά μαθήματα σε παιδιά μεταναστών.) Ο εισαγγελέας πρότεινε απαλλαγή, τονίζοντας: "Δυστυχώς καλούμαι να υποστηρίξω ένα κατηγορητήριο το οποίο δεν υποστηρίζεται από πραγματικά περιστατικά. Σε βάρος του προσωπικού της χρόνου ξεκίνησε μια δραστηριότητα για τα παιδιά. Αν κάποιος διαχωρίζει τα παιδιά σε ελληνόπουλα και αλβανόπουλα είναι προσωπικό του πρόβλημα". /// Κάποια που έκανε (φτηνές) πλαστικές για να μοιάζει με την Jessica Rabbit /// «Το internet δεν έχει αλλάξει τον τρόπο σκέψης μας, όπως ο φούρνος μικροκυμάτων δεν άλλαξε τον τρόπο που χωνεύουμε το φαγητό» - Joshua Greene, Γνωστικός Νευροβιολόγος στο Χάρβαρντ. (κι άλλα τέτοια) /// “Δήμητρα On Web”. Έτσι θα λέγεται η εκπομπή της Δήμητρας Παπανδρέου που θα ροκάρει άσχημα  στο ιντερνετικό ραδιόφωνο e-Rock Radio. /// Φωνή διαμαρτυρίας από δεκάδες εκδιδόμενες γυναίκες /// Οι αστικές παληοφυλλάδες σιωπούν (!) /// Από σχόλιο του Flanders (με το οποίο συμφωνώ): "Καντε ενα καλο στην ζωη σας : στειλτε ΑΪΤΗ στο 14954. 1 ΕΥΡΩ τι αξια εχει? Για περισσοτερα συντονιστειτε με ΣΚΑΪ."


6) OSCAR WILDE’S Quote-of-the-week



“One's real life is often the life that one does not lead”


7) Ώρα για KARAOKE!



Μπορεί να έμοιαζε με εκείνες τις τυπικές διαφημίσεις κινητής τηλεφωνίας με πολλούς ανθρώπους να κάνουν το ίδιο πράγμα όλοι ταυτόχρονα (και κάποιον να το τραβάει στο κινητό του – big deal) αλλά θα μου άρεσε να φανταστώ εκατοντάδες αναγνώστες, σε διαφορετικά μέρη και με τελείως διαφορετικές ζωές, να τραγουδούν τα τραγούδια που θα βάζω στο Ώρα για Καραόκι. Ξεκινώντας με Radiohead και Creep.

-


8) Πώς πέρασα το Π/Σ/Κ: Την Παρασκευή, όλη μέρα, άδειαζα το παλιό pc που ήταν για πέταμα, τα είπαμε αυτά. Το βράδυ χιόνισε και ο Γιώργος έβγαζε φωτογραφίες απ’ το μπαλκόνι με τη νέα του μηχανή, καθώς η Στέφη τραγουδούσε Guns n’ Roses στο καραόκι. Έμεινα ξύπνιος ως αργά κοιτώντας το χιόνι πάνω στη στάση και στα αυτοκίνητα. Μέχρι να ξυπνήσω το Σάββατο όλα είχαν φύγει δυστυχώς - και ο ήλιος έλαμπε κάπως εκνευριστικά. Πειραματίστηκα με το νέο σκάνερ. Διάβασα τα ερωτικά ποιήματα του Νερούντα – με έπιασε υπερβολική δόση τρυφερότητας… Πήγα βόλτα έξω, στην παγωνιά. Μια φίλη ήρθε σπίτι με τα κουφά προβλήματά της. Άκουσα τη φράση «υπαρξιακό τραλαλά» μετά από χρόνια. Συμμάζεψα πολλά πράγματα. Έγινε και κάτι ξεκαρδιστικό, βγαλμένο μέσα από παλιά ελληνική ταινία (όπως σ’ αυτές που πάει κάποιος να ρίξει πχ. υπνωτικό στο ποτήρι του άλλου και μετά το πίνει ο ίδιος – τυχαίο παράδειγμα), αλλά θα το κρατήσω κρυφό, για να το βάλω σε κάποιο βιβλίο, κάποτε.


9) Αρχίζει λοιπόν η τελευταία σεζόν του Lost... Δεν θα την βλέπω κάθε βδομάδα όμως, θα περιμένουμε να μαζευτούν πολλά επεισόδια (ίσως και όλα) και μετά θα την τσακίσουμε. Η περασμένη σεζόν ήταν και η μόνη που την έβλεπα κάθε βδομάδα (όλες τις άλλες τις τελείωνα σ’ ένα π/σ/κ) και είχα χάσει τελείως τη μπάλα. Είχα βάλει κάποτε ένα βίντεο με τους ήρωες του Lost να λένε συνέχεια “What?”, και τώρα είδα ότι υπάρχει κι ένα άλλο που οι ήρωες του Lost λένε συνέχεια “What did you do?”


#

[+ BLOOPERS: ένα / δύο / τρία / τέσσερα / πέντε ]
-
-

 
(Δήμητρα Λιάνη: η λεζάντα του ΧΑΪ είναι ειρωνική ή όχι?)

10) Bits + Pieces #2 

Πολύ ενδιαφέρουσες αναμνήσεις, με αφορμή το κλείσιμο του περίφημου δισκάδικου Rolling Under της Θεσνίκης. /// "Πυροβόλησε το παιδί μου και μετά, σηκώθηκαν με τον άλλον και έφυγαν σαν να μη συνέβη τίποτα. Πήγαν στους άλλους αστυνομικούς, που ήταν πιο πάνω, και δεν είπαν τίποτα. Η αξία του παιδιού μου γι αυτούς ήταν όσο μία κατσαρίδα. Σαν να είχαν πατήσει ένα ποντικάκι στο δρόμο» [+ bonus Κούγιας] /// border patrol fail (αστυνομικός που όλοι του ξεφεύγουν, σαν benny hill) /// Ακούστε εδώ τα ποιήματα που είναι υποψήφια για το φετινό TS Eliot prize 2009 /// κάτι διαδραστικό με τον ταιριαστό τίτλο self-control freak. /// υπέροχο βίντεο που μας ταξιδεύει στις Άλπεις. /// Παλιό και τελείως σουρεαλιστικό: η Emma Bunton (η Baby Spice των Spice Girls) υπήρξε καλεσμένη του Φώτη και της Μαρίας στο Σαν στο Σπίτι σας, καθώς δυο άλλες παίζαν μπαγλαμαδάκι… [+ η Mel C στην Άννα Δρούζα, το 2001. Μιλάει ζωντανά μετά τη συναυλία της στη Θεσνίκη, στην οποία -δεν ντρέπομαι να πω- ότι πήγα με τον Γ. και την8χρονη τότε ανιψιά του. Θέλω να πάρω στο λαιμό μου και τον Λάκη με τα Ψηλά Ρεβέρ – ήταν κι αυτός εκεί.] /// Η απίθανη αθηναϊκή Βίλα Μαργαρίτα... /// "Tον Έλληνα ρατσιστή δεν τον ενοχλούν οι μαύροι. Γιατί οι μαύροι φαίνονται, είναι μαύροι. Και εκατό γενιές αργότερα, πάλι μαύροι θα είναι. Και εκατό ελληνικές υπηκοότητες να πάρουν, πάλι μαύροι θα είναι. Και ο Έλληνας ρατσιστής θα το βλέπει, θα τους απομακρύνει και θα τους έχει πάντα στην απ’έξω. Αντίθετα, π.χ. τους Αλβανούς (ειδικά δεύτερης γενιάς), δεν μπορεί τόσο εύκολα να τους ξεχωρίσει!" (η συνέχεια εδώ) /// Ένα ψάρι στο μέγεθος της Kylie Minogue ??? /// Το ΠΣΚ στην Αθήνα: η 3η διεθνής έκθεση παιδικού και εφηβικού βιβλίου. Στη Helexpo, στο Μαρούσι, Παρασκευή με Κυριακή απ' τις 9 το πρωί - είσοδος ελεύθερη! Περισσότερα εδώ.

11) CUTE OVERDOSE




-------------------------------------------------


*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ

Η τελευταία καθημερινή εφημερίδα που διάβασα ήταν η Εστία, και το παρακάτω ημερολόγιο δημοσιεύτηκε στη Lifo της Πέμπτης. [Στη συνέχεια το Media Trip θα επεκταθεί και σε άλλα μέσα – από τις πρωινές τηλεοπτικές εκπομπές και τα ειδησεογραφικά σάιτ του ίντερνετ μέχρι το Τρίτο Πρόγραμμα. Βρήκα και κάτι ενδιαφέρον που είχε γράψει ο Άρης Δαβαράκης για την Εστία, εδώ.]




*Μια εβδομάδα στον κόσμο της εφημερίδας Εστία.


ΔΕΥΤΕΡΑ

Βρήκα ένα περίπτερο στην Καλαμαριά που φέρνει την Εστία (την εφημερίδα που συνεχίζει μετά από 116 χρόνια να βγαίνει ασπρόμαυρη και γραμμένη σε λάιτ καθαρεύουσα με πολυτονικό σύστημα) και όταν τους ζήτησα να μου την κρατούν με κοίταξαν λίγο περίεργα. «Για μια ηλικιωμένη θεία μου, ήρθε για μια βδομάδα απ’ την Αμερική», είπα προετοιμασμένος.

Κάπως δυσκολεύομαι να την πάρω στα σοβαρά μ’ αυτές τις ασπρόμαυρες σελίδες γεμάτες μικροσκοπικά γράμματα σε ξεχασμένη γλώσσα. Είναι παρωδία; Είναι αληθινή; Έχει πραγματικά τα σημερινά νέα ή έγινε κάποιο λάθος;

Δυσκολεύομαι όμως και να την κοροϊδέψω - μίνι ιεροσυλία. Μου θυμίζει τον ηλικιωμένο παππού μου, που ως παλιός δικηγόρος είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και επαναλάμβανε με γλυκό (και ίσως συγκινητικό) στόμφο τα ίδια και τα ίδια κατορθώματά του και το μόνο που μπορούσες να κάνεις είναι να κουνάς καταφατικά το κεφάλι, κάνοντας ότι εντυπωσιάζεσαι – και ότι συμφωνείς.

ΤΡΙΤΗ

Περίμενα ότι δεν θα έβγαζε κανένα νόημα (κι ότι θα ήταν γραμμένη από ξενέρωτους χουντικούς αρχαιολάτρες). Περίτεχνα όμως αποφεύγει τις ακρότητες, ίσως με τη σοφία των τριών αιώνων που πέρασαν απ’ το πρώτο της φύλλο. Κάθε τι που διαβάζω είναι συντηρητικό, αλλά και τεκμηριωμένο.

Από άποψη σελιδοποίησης και στηλών πάντως είναι τόσο παλιομοδίτικη και μίνιμαλ (σαν Καθημερινή των ‘50ς) που μοιάζει σχεδόν προχωρημένη!

Επιφυλλίς για τα προβλήματα της ελληνικής γλώσσας! Την περασμένη εβδομάδα έλεγε για ξένες δυνάμεις που την πολεμούν, και πως το μονοτονικό επινόημα που αποκαλείται Δημοτική «απευθύνεται σε διανοητικώς καθυστερημένους». Στο τέλος της επιφυλλίδος υπήρχε μάλιστα με μεγάλα γράμματα η λέξη ΤΕΛΟΣ!

ΤΕΤΑΡΤΗ

Εκτός απ’ την ξεχασμένη τέχνη του χρονογραφήματος υπάρχει στήλη στο πρωτοσέλιδο που λέγεται «Ο ΚΟΣΜΟΣ» και κάθε μέρα μας ενημερώνει… (κρατηθείτε)… για το τι μέρα είναι αύριο! Πάλι στο πρωτοσέλιδο, καθημερινή στήλη που θυμίζει παμπάλαια επαρχιακή εφημερίδα (ίσως και μαθητική) με τίτλο: «Πεννιες, Ειδησούλες, Περίεργα».

ΕΙΔΗΣΟΥΛΕΣ! Πόσο τέλειο είναι το ότι η λέξη «Ειδησούλες» τρυπώνει κάθε μέρα στο δημοσιογραφικό πρωτοσέλιδο καθημερινής εφημερίδας του 2010;!

Η «Επιφυλλίς για τα προβλήματα της Ελληνικής Γλώσσας» είναι αφιερωμένη στα διαστημικά ταξίδια. Δεν μπαίνει καν στον κόπο να υφάνει μια συνομωσιολογική (ή οποιαδήποτε άλλη) σύνδεση τους με τα προβλήματα της γλώσσας.

Σαν σήμερα στην Εστία του 1930: «Πλήρης Τάξις εις το Πανεπιστήμιον. Αι αίθουσαι των παραδόσεων ήσαν πλήρεις φοιτητών, παρακολουθούντων ησύχως τα μαθήματα.»




ΠΕΜΠΤΗ

Οι διαφημίσεις που μπαίνουν στην εφημερίδα είναι μετρημένες στο ένα δάχτυλο του ενός χεριού, γι’ αυτό η «Ε» γράφει: «Διαφημιστείτε στην Εστία γιατί διαθέτει: *Αξιοπιστία *Σοβαρό και ποιοτικό αναγνωστικό κοινό *Εξαιρετικά προσιτό τιμοκατάλογο.» (Δεν αμφιβάλλω για τα δύο πρώτα, για το τρίτο όμως βάζω το χέρι μου στη φωτιά).

Η Επιφυλλίς για τα διαστημικά ταξίδια συνεχίζεται, με μια διόρθωση όμως: «Στην χθεσινή συνέχεια ανεγράφη ο τίτλος και η υπογραφή της προηγούμενης επιφυλλίδος. Λυπούμεθα για το λάθος.» Είναι κάπως ανακουφιστικό: τελικά για την Εστία δεν έχουν όλα σχέση με συνομωσίες εναντίον της υπέροχης γλώσσας μας.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Πρωτοσέλιδο άρθρο του Μανώλη Κοττάκη! Αντιδρά στον νέο εκλογικό νόμο και -κάνοντας την Απλούστευση της Χρονιάς- τονίζει: «Οι αρχηγοί θα διορίζουν βουλευτές, ο λαός θα ψηφίζει κόμματα και οι μετανάστες θα εκλέγουν κυβερνήσεις.» (!!!)

Πάνω που πρόσεξα την σοκαριστική έλλειψη φωτογραφιών διαπίστωσα ότι η Σελίς 5 τις έχει όλες μαζεμένες, και τις επτά , προφανώς για ασπρόμαυρη ευκολία.

Η αναζήτηση διαφημίσεων για το σοβαρό και ποιοτικό αναγνωστικό κοινό της εφημερίδας έπιασε! Στην τελευταία σελίδα καταχώριση για βιβλίο των εκδόσεων της Ακαδημίας Αθηνών. Πιο high-brow δε γίνεται.

ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ

Οι ακρότητες θα έκαναν την «Ε» πιο πικάντικη κι ενδιαφέρουσα, τώρα όμως το γλυκό φλάσμπακ με πράγματα που δεν έχεις καν ζήσει είναι πιο πετυχημένο χάρη στην Μπρεχτική τεχνική της αποστασιοποίησης: διαβάζεις τις ειδήσεις σα να μη συμβαίνουν τώρα, κι έτσι τις βλέπεις πιο καθαρά.

Η επικαιρότητα όχι εν βρασμώ, αλλά μέσα απ’ τα μάτια κάποιου που έχει δει πολλά, δεν εντυπωσιάζεται εύκολα – κι ούτε καταφεύγει σε κραυγαλέους πρωτοσέλιδους εντυπωσιασμούς για κάποια μέτριας σημασίας είδηση. Αυτή ακριβώς είναι η δύναμη της Εστίας: ούτε καταστροφολογία ούτε υπέμετρη χαρά. Μόνο μια (συχνά αστεία) στωϊκή αντιμετώπιση των πραγμάτων που πάλι μου θύμισε τον παππού μου.

Κάποιος που έζησε πολέμους, χούντες, πείνα και εξαθλίωση σιγά μην συγκλονιστεί από νέους φόρους, απ’ το γάμο μιας στάρλετ και απ’ το ότι ο Σαμαράς την είπε στον Παπανδρέου.

Ο χρόνος σταματά όσο διαβάζεις την Εστία και τα νέα παίρνουν τις σωστές τους διαστάσεις. Πλέον όλα τα βλέπεις από απόσταση. Από ψηλά – αλλά, περιέργως, όχι αφ’ υψηλού.


-----------------------------------------------



!αιεγ
.
.
.
.
.