Έντεκα της Δευτέρας [μαγικά νέα]

.

 

1) Καθώς ετοιμαζόμουν για το ταξίδι δε με απασχολούσε τόσο το τι ρούχα θα πάρω, αλλά πώς θα γίνει να φορτίσω όλες τις συσκευές – και πώς θα γίνει, όταν θα φτάσω στον προορισμό, να μπορέσω να τις κρατάω συνέχεια φορτισμένες. Το ipod - που θα είναι καταστροφή αν ξεφορτιστεί πριν τελειώσει το εξάωρο ταξίδι. Οι επαναφορτιζόμενες μπαταρίες που έχω για το δημοσιογραφικό κασετοφωνάκι και δεν έλεγαν να φορτίσουν. Το κινητό μου με τη μπαταρία που τελειώνει γρήγορα. Ένα μίνι λάπτοπ που κρατάει 2 με 2.5 ώρες. (Απ’ αυτό γράφω τώρα, ταξιδεύοντας με το τρένο - και μόλις τράβηξα με την κάμερά του αυτά που βλέπω έξω)



Όλα αυτά έπρεπε να οργανωθούν πριν ξεκινήσω, και θα πρέπει να οργανώνονται κάθε μέρα. Κουβαλάω διάφορα usb καλώδια, το μηχανηματάκι επαναφορτιζόμενων μπαταριών, τον φορτιστή του κινητού, κάτι καλώδια, ένα κουτάκι βαρύ για να φορτίζεται το λάπτοπ κλπ.

Και όλα αυτά με έκαναν να σκεφτώ διάφορα: για τα τεχνολογικά προϊόντα που είναι προέκταση του σώματος, για την όμορφη αίσθηση που σου δίνει κάτι που φόρτισες γρήγορα, για το κατά πόσο μεταθέτουμε θέματα του σώματος και της υγείας σε μηχανήματα. Παρομοιώσεις, συνειρμοί, μεταφορές, κάτι που είπε ο Μάρσαλ ΜακΛούαν, κάτι που είπε ο Μπαρτ (ο Ρολάν, όχι ο Σίμπσον).

Μετά όμως βαρέθηκα - πολλές σκέψεις χωρίς λόγο. Στην Θεσσαλονίκη δεν το έστρωσε καθόλου φέτος. Και το χιόνι ήταν κάτι που μου είχε λείψει. Έξω απ’ το παράθυρο συνεχίζουν να περνούν τέλεια χιονισμένα και ομιχλώδη τοπία.

Ο Μάρσαν ΜακΛούαν που (θα ήθελα να) κρύβω μέσα μου μπορεί να περιμένει. 

2) Ερώτηση Κρίσεως: browsers (ψηφίστε στο κουτί)

(Στην προηγούμενη ερώτηση κρίσεως, «ναι ή όχι στο νομοσχέδιο για τα δικαιώματα των μεταναστών;», το 88% όσων είχαν ξεκάθαρη γνώμη ψήφισαν υπέρ της χορήγησης ιθαγένειας και πολιτικών δικαιωμάτων σε μετανάστες και το 12% κατά. Προφανώς τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπαίνουν ποτέ σε επίσημο δημοψήφισμα, θα έσκαγα αν δε ρωτούσα όμως…)

3) POWERPLAY



Μισή ελληνίδα, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Μετά το I Am Not A Robot (που κι εκείνο νομίζω το είχα κάνει powerplay) αυτό είναι το νέο της single. Σήμερα βγαίνει ο πρώτος της δίσκος.


4) H δισκογραφική Sony κατηγορεί τον Θεοφάνους για το X-factor ότι έστησε την αποχώρηση της Ήβης κλπ. Το πιο κουφό όμως είναι στην κατακλείδα της ανακοίνωσης της Sony: “Η αξιοπιστία της Sony Music του Αντ1 και του X-Factor δεν κλονίζεται από μεμονωμένες ανεύθυνες συμπεριφορές και συνεχίζουμε με δύναμη και ευθύνη το πετυχημένο σε όλο τον πλανήτη show ανάδειξης νέων ταλέντων όπως η Leona Lewis, ο Paul Potts και η Susan Boyle το 2009!”

[Λοιπόν ή το ένα συμβαίνει ή το άλλο: ή η Sony είναι τόσο άσχετη που δεν ξέρει ότι η Susan Boyle δεν βγήκε απ’ το X-Factor αλλά απ’ το Britain’s Got Talent, ή το ξέρει αλλά απλά το λέει για να εντυπωσιάσει. Ό,τι και να ισχύει, ναι, στα μάτια μου, «η αξιοπιστία της Sony Music» μόλις κλονίστηκε λιγάκι… Και (update) μην πούμε καν για τον Paul Potts, που ούτε αυτός έχει καμία σχέση με το X-Factor...]

*κι άλλο update, υπέρ της sony αυτή τη φορά: the plot thickens!




5) ΚΑΥΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ (ό,τι προκύψει μετά τη δημοσίευση του ποστ) /// Πάνω μια τελείως λάθος αντίδραση στο άκουσμα του θανάτου του Salinger… ///Λόγια Αγάπης του Μητροπολίτη Άνθιμου για τους μετανάστες ("περνώντας απ' την Ομόνοια είδα ότι μαύρισε ο τόπος...") /// Οι περισσότεροι οδηγοί αυτοκινήτων φαντάζονται ότι είναι καλύτεροι οδηγοί από τους άλλους /// Η Calliope η Vogue, το μνημείο και τα προβλήματα... /// συνεχίζεται...


6) ΟΝΕΙΡΑ ΜΕ ΔΙΑΣΗΜΟΥΣ

(σήμερα: ένα όνειρο του thoughtsofashy)

Κάθομαι σε ένα τραπέζι, όπου βρίσκονται οι Πρώτες Κυρίες των Ηνωμένων Πολιτειών. Στο όνειρο μοιάζει ταυτόχρονα να μην είναι αυτές, αλλά κάποιες άλλες, που μιλούν για αυτές και ότι βλέπουμε την ζωή τους σαν μέσα σε μία οθόνη. Σαν να είναι οι ίδιες και ταυτόχρονα οι πλέον εμπιστές τους φίλες, όπου μπορείς να μάθεις έγκυρες πληροφορίες. Ρωτώ για την καθημερινή ζωή στον Λευκό Οίκο. Δεν ρωτώ για την πολιτική, αλλά για την απλή καθημερινότητα. Ποιά σήριαλ βλέπουν στην τηλεόραση, εάν διαβάζουν βιβλία, σε ποια θέση στο σαλόνι και ποιά τούς αρέσουν. Σημαντικότατη ερώτηση, αυτή που με ενδιαφέρει περισσότερο: Η εκάστοτε Πρώτη Κυρία μαγειρεύει; Μού λένε ότι θα μού πουν τις αγαπημένες τους συνταγές.

Βγάζω το σημειωματάριό μου και ξεκινάν να μού λένε διάφορους τίτλους συνταγών. Μού λένε ότι σπεσιαλιτέ της Κλίντον είναι muffin με meringue περιλουσμένα με σοκολάτα. Ταυτόχρονα βλέπω τις Πρώτες Κυρίες να μαγειρεύουν. Ρωτώ, εάν με το meringue εννούν αυτό που στην Ελλάδα λέμε μαρέγγα. Μού λένε "ναι", αλλά ταυτόχρονα το συγκεκριμένο γλυκό, που βλέπω μοιάζει να έχει θρυμματισμένο φύλλο σφολιάτας, το οποίο προστατεύει τα muffin και την σοκολάτα. Ξεκινώ να γράψω την συνταγη, αλλά δεν τα καταφέρνω, διότι απολαυστική παχύρρευστη σοκολάτα τρέχει από τα χέρια μου...

*Ήρθε κάποιος διάσημος στον ύπνο σας; enteka11@gmail.com


 
7) Bits + Pieces: (πάνω η Ρούλα Πατεράκη σε μια φωτογραφία του Σπύρου Στάβερη. Περισσότερος Στάβερης εδώ) /// Δείτε αυτό το απίθανο (αέρο) μονοπλανο /// Η ταινία μυστήριο του Banksy… /// Death metal κόκορας /// Το κρυφό αρχείο του BBC για την λογοκρισία που ασκούσε για δεκαετίες στο έργο (και το πρόσωπο) της Ένιντ Μπλάιτον, θεωρώντας ότι τα παιδικά της βιβλία ήταν κακής ποιότητας /// Kalos + Klio /// love bites /// Ο δίσκος των Portugal The Man έχει έναν απ’ τον πιο κουφούς τίτλους που έχουν υπάρξει ποτέ: The Satanic Satanist! /// Σχετικά αναπάντεχο ‘80ς κείμενο του Μάνου Χατζιδάκι, για την ελληνική παράδοση… /// Το Μεγαλύτερο Κρουαζιερόπλοιο Στη Γη   (λες και βγήκε απ' το wall-e) /// τέσσερις εποχές /// Δυο τραγουδίστριες που δεν θα περίμενα να δω μαζί: η Siouxsie με την Sporty Spice… /// Οκτώ απ’ τα πιο ασυνήθιστα φυτά του κόσμου. /// Κι ένα τρίβια: To blog μου αρχικά θα λεγόταν ΟΚΤΩ αντί για enteka και θα είχε μόνο οκτάδες. Τι έγινε μετά; (αυτό και άλλα, απ’ το enfo.gr)

8) Πώς πέρασα το Π/Σ/Κ:

Παρασκευή πρωί στην Αθήνα, στην Έκθεση Παιδικού Βιβλίου, για πρώτη φορά έκανα παρουσίαση σε παιδιά μεγάλης, σχετικά, ηλικίας - ευτυχώς είχα φτιάξει ένα κουιζ σε μορφή τηλεπαιχνιδιού και δεν χασμουρήθηκε κανείς (συνήθως τα μεγαλύτερα παιδιά θεωρούν τους εαυτούς τους too cool for that). Με το που τελείωσα ησύχασα και μπόρεσα να χαρώ την έκθεση, τις νέες γνωριμίες, τους σημαντικούς συγγραφείς και εικονογράφους. Και το νέο βιβλίο μου που έπιασα εκεί στα χέρια μου για πρώτη φορά. Το απόγευμα στης Α,Μπα (η οποία πλέον έχει σάιτ: http://www.ampa.gr/ - πόσο μου τη δίνει που το enteka.gr είναι κατοχυρωμένο!) και για φαγητό με παρέα στο Άνετον στην Πεύκη, πολύ διασκεδαστικό. 

Σάββατο: κοιμήθηκα επιτέλους πολύ. Το απόγευμα είδα την περίφημη «φίλη του μιλένιουμ» που αναζητούσα εδώ και χρόνια και την βρήκα πρόσφατα μέσω του μπλογκ. Είχε πολύ πλάκα να περιγράφεις τη ζωή σου και τα τελευταία δέκα χρόνια σε κάποιον που μέχρι τότε ήξερε τα πάντα για σένα - τέλεια συνάντηση. Το βράδυ (όπως και κάθε σάββατο βράδυ που τυχαίνει να είμαι στην Αθήνα και συγκεκριμένα σε σπίτι που πιάνει extra3) είδα την φωνακλάδικη τρα(ν)ς εκπομπή του Καμπούρη. 

Κυριακή: πήγα στα γραφεία του Radio Bubble όπου ο Πάνος Μιχαήλ μου πήρε ραδιοφωνική συνέντευξη, (μπορείτε να ακούσετε τη συνέντευξη: η εκπομπή είναι εδώ - και το ότι ξεκίνησε με KLF λέει πολλά…). Ταξιτζής σχολίασε το θέμα Μενεγάκη: «Έχουμε τόσα προβλήματα και ασχολούμαστε μ’ αυτό ενώ ο κόσμος πεινάει!» και συνέχισε επί ένα πεντάλεπτο να αναλύει το παραμικρό κουτσομπολιό που έχει ακούσει σχετικά, για τρίτους ανθρώπους που διέλυσαν τη σχέση και για τις φήμες που άκουγε όταν πήγαινε σχολείο με την αδερφή της Μενεγάκη… Μετά περιπέτειες, παιχνίδια -και καραόκι- με την Κατερίνα, λίγη δουλειά, αρκετή διασκέδαση. Ψυχαναλυτικές συζητήσεις για την ψυχανάλυση. Το βράδυ είδα τους Πρωταγωνιστές με τις γυναίκες υπουργούς - τι καταπληκτική γυναίκα η Τίνα Μπιρμπίλη. Ύπνος πολύς.

9) OSCAR WILDE’S Quote-of-the-week

“One should absorb the colour of life, but one should never remember its details. Details are always vulgar.”


10) ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ

(με αφορμή το media trip του ΧΑΪ που έγραψα στη lifo της πέμπτης)

Το Χαϊ είναι γεμάτο με ευφάνταστες αφηγήσεις που μόνο εν μέρει βασίζονται σε ασαφή πραγματικά γεγονότα. Το ένα άρθρο μοιάζει να το έγραψε μισογύνης, το άλλο ακραία φεμινίστρια: στην πραγματικότητα μπορεί όλα να τα γράφει το ίδιο άτομο που να τρελαίνεται απ’ την αγωνία του να γεμίσει ολόκληρη σελίδα με κάποιο σχεδόν ανύπαρκτο θέμα.

Δύο παραδείγματα: το cover story για το εσώρουχο της τηλεπαρουσιάστριας είναι γραμμένο σαν επαναστατικό κείμενο φαλλοκρατισμού. Να μερικά αποσπάσματα…

"Έτσι και ξαναβγάλεις το βρακί σου, να πας στη µάνα σου. Χωρίζουµε και σου µένει το νυφικό στην ντουλάπα". Αυτό ακού στηκε σαν ηχώ του "ελευθερία ή θάνατος" από το µακρινό και ηρωικό '21! Μια ατάκα µε σοβαρές κοινωνικές προεκτάσεις που αφορούν τα εκατοµµύρια των αρσενικών που την πάτησαν και σκλαβώθηκαν από τις γυναικείες ορµόνες. Κι η κίνηση αυτή του Γιώργου δεν εµπεριέχει και ρίσκο. Γιατί κακά τα ψέµατα, άµα το έλεγε αυτό η Φαίη στο Γιώργο εκείνος θα γελού σε και θα της έλεγε "τι φαί έφτιαξες;». Την ώρα πoυ ο Γιώργος και οι φίλοι του έπαιζαν µπάλα, εκείνη έπαιζε µε τη Μπίµπι Μπο Νύφη. Την ώρα που ο πατέρας του Γιώργου τον συµβούλευε να µεγαλώσει και να κάνει πολλές γκόµενες, ο πατέρας και η µάνα της Φαίης τη συµβουλεύανε να είναι καλό κορίτσι και να βρει κι ένα καλό παιδί να παντρευτεί. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που τα αγόρια δεν αγάπησαν ποτέ τη Σταχτοπούτα!

Η κίνησή του θα πρέπει να αποτελέσει το έναυσµα για επανάσταση εναντίον του καθεστώτος το οποίο έχουν επιβάλει οι γυναίκες και µας έχουν κάνει όλους εµάς τους άντρες µαλθακούς. Αυτές οι γυναίκες που άκουσαν για φεµινισµό και νόµιζαν ότι σηµαίνει ότι µπορούν να τα πετάξουν όλα έξω, να έχουν πολλαπλές ερωτικές σχέσεις, να κάθονται στον καναπέ και να στέλνουν τον άντρα στην κουζίνα και να παίρνουν όλες τις αποφάσεις αγνοώντας το αρσενικό! Επιτέλους τέλος! Να σκίσουµε και όλα τα περιοδικά που µας µεγάλωσαν και µας αγχώσανε για το πόσο δύσκολες είναι στον οργασµό οι γυναίκες και θα πρέπει εµείς να παθαίνουµε αφυδάτωση για να ικανοποιούνται οι κυρίες! Επιστροφή στο παλιό πρότυπο των παππούδων µας όπου η κυρά ικανοποιούνταν µόνο εάν ικανοποιούνταν ο κύρης…

(όλο εδώ.)

Κι ένα άλλο άρθρο που έχει ενδιαφέρον κυρίως για το λυρισμό με τον οποίο περιγράφει της δυσκολίες που πέρασε η Λιάνη, αλλά και την φράση με το μπαλόνι που είναι η πιο κουφή και άκομψη φράση που διάβασα τελευταία.

Δεν έχει σηµασία πόση θα είναι η αµοιβή της, ούτε πόσες ώρες θα εργάζεται Η ίδια πιστεύει ότι αυτή η δουλειά θα λειτουργήσει σαν το µίτο της Αριάδνης. Θα είναι η αρχή µιας νέας καριέρας. Κουράστηκε να παλεύει µε τα οικονοµικά της. Ανασκουµπώθηκε και βγήκε στο µεροκάµατο. Έζησε πολλές φάσεις στη ζωή της. Έκλαψε. Πόνεσε. Βίωσε όµως και µέρες απόλυτου µεγαλείου. Τα θυµάται µε νοσταλγία. Δεν ανήκει στην κατηγορία εκείνων που ... «διηγώντας τα κλαίνε .. », όπως λέει και ο εθνικός ποιητής. Η Δήµητρα είναι ρεαλίστρια.

Δεν ζει µε το παρελθόν. Έχει κλείσει τις αναµνήσεις στα παλιά άλµπουµ, τα οποία ανοίγει συχνά για να µην ξεθωριάσουν, αλλά δεν µεµψιµοιρεί. Οι µέρες του µεγαλείου πέρασαν κι εκείνη δικαιούται να συνεχίσει τη ζωή της. Ήταν σαν κάποιος να την είχε καταραστεί. Με ό, τι ασχολήθηκε γύρισε µπούµερανγκ.

Σφούγγιξε τα µάτια της, έκανε πέτρα την καρδιά της κι αποφάσισε να συνεχίσει τη ζωή της σε νέα βάση. Πάλι τζίφος. Εκτός από το οικονοµικό έχει να αντιµετωπίσει και προσωπικές ιστορίες.

Τα αισθηµατικά της δεν µπορεί κανείς να τα χαρακτηρίσει ρόδινα κι επιπλέον το άλλοτε αγαλµατένιο κορµί της που σαγήνευσε τον Αντρεά, άρχισε να λειτουργεί σαν µπαλόνι. Πότε φουσκώνει και πότε ξεφουσκώνει.

(όλο εδώ)


11) ΠΟΠ ΦΛΑΣΜΠΑΚ

(Για μένα, το καλύτερο χορευτικό τραγούδι όλων των εποχών. Μια αίσθηση εκτός χρόνου και τόπου. Και μια φορά στο ταψί του λούνα παρκ. )

----------------------------------------------------

!ανήμ ολακ

.

.

.

.

.