.
(το -επισκέψιμο- παλιό σπίτι της Μπλάιτον στο Buckinghamshire)
Οι Μυστικοί Επτά, τα Πέντε Λαγωνικά, οι Πέντε Φίλοι: οι ήρωες της βρετανίδας Ένιντ Μπλάιτον (1897 – 1968) που ζούσαν περιπέτειες και έλυναν μυστήρια, διαβάστηκαν από εκατομμύρια παιδιά (και στην Ελλάδα, απ’ τις εκδόσεις Gutenberg). Τα τελευταία χρόνια ξαναδιαβάσα τα βιβλία της που τόσο μου άρεζαν όταν ήμουν μικρός και τόσο με επηρέασαν. Δεν έχουν αντέξει στο χρόνο: συνεχείς επαναλήψεις, σταθερή μανιέρα, προβλέψιμες εξελίξεις. Κι όμως, στον κόσμο της υπάρχει μια καθησυχαστική ηρεμία και ασφάλεια.
Άλλο θέλω να πω όμως: το φαγητό! Τι είναι αυτό το πράγμα με το φαγητό; Ξοδεύονται άπειρες, εμμονικές σελίδες χωρίς προφανή λόγο. Νόμιζα ότι ήμουν μόνο εγώ, όμως με ενδελεχή έρευνα ανακάλυψα πως δεκάδες κριτικοί λογοτεχνίας και θεωρητικοί τόνισαν το ρόλο των τροφίμων στα βιβλία της. Άλλοι την κατηγορούν πως με ήρωες που τρώνε συνέχεια τεράστιες ποσότητες (αλλά παραμένουν λεπτοί) ανέθρεψε γενιές υπέρβαρων παιδιών, άλλοι πιστεύουν πως είχε παιδικά απωθημένα λαιμαργίας. Κάποιος έγραψε πως λόγω της έλλειψης τροφίμων κατά τον πόλεμο ήθελε να προσφέρει ελπίδα στους μικρούς αναγνώστες ενώ μία ερευνήτρια που διάβασε όλα τα βιβλία της σε ένα μήνα πρόσεξε πως ασυναίσθητα έβαλε τέσσερα κιλά.
Είναι πραγματικά γελοίο: κάθε πρωινό, γεύμα, απογευματινό και δείπνο περιγράφεται με την παραμικρή λεπτομέρεια και με κάθε υπερβολή - ακόμα κι όταν υπάρχουν σημαντικότερα πράγματα της πλοκής που περνιούνται στο ντούκου.
Κρατάω την πλήρη έρευνά μου για μελλοντική (ακαδημαϊκή ή ποπ) δημοσίευση και γράφω μόνο το συμπέρασμά μου. Δεν είναι μόνο πως η απόλαυση των ηρώων μοιάζει οργασμική, είναι και η τεχνική της Μπλάιτον που θεωρεί πως με το φαί και τις σκανδαλιστικές περιγραφές του δίνει στους αναγνώστες αυτό που θέλουν περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο.
Ναι, καταλήγω: το φαγητό στα παιδικά βιβλία της Ένιντ Μπλάιτον είναι ό,τι είναι το σεξ στην ενήλικη λογοτεχνία...
---------------------------------------
* CASE STUDY: Ένα τελείως τυχαίο παράδειγμα της χρήσης του φαγητού στη δουλειά της Μπλάιτον.
Το βιβλίο που διάβασα πρόσφατα (που μάλιστα δεν είναι και το πιο «γεμάτο» με γαστρονομικές αναφορές) λέγεται Oι Πέντε Φίλοι σε Δυσκολίες. Σκάναρα αποσπάσματα με φαγητό - σκηνές που, κατά τα άλλα, δεν παίζουν κανένα ρόλο στην πλοκή. Μοιάζουν με τσόντες, με κομμάτια που προστέθηκαν εκ των υστέρων στην υπόθεση και είναι χαρακτηριστικά της εμμονής που ανέφερα πιο πάνω. Διαβάζονται και σαν εξωφρενικό έργο τέχνης.
(Διευκρινίζω ότι η υπόθεση του συγκεκριμένου βιβλίου -τα παιδιά ερευνούν κάτι περίεργες λάμψεις που βγαίνουν από ένα παλιό σπίτι- δεν έχει καμία σχέση με το φαγητό.)
(Πλέον το κείμενο διαβάζεται ως ένα παρανοϊκό κολάζ - μια ολοκαίνουρια, μπερδεμένη, μεταμοντέρνα αφήγηση.)
(Ναι, είναι στ’ αλήθεια όλα απ’ το ίδιο βιβλίο)
---------------------------------------------
ηξερΌ ήλαΚ
.
.
.
.
Posts
33 comments:
απαπα τεμπελιά, κανονικά έπρεπε τα αποσπάσματα να είναι χωρισμένα σε 11 κατηγορίες :P. πιστεύω ότι τελικά το food Porn ήταν που έκανε τα βιβλία τόσο εθιστικά.
food porn. αυτή ήταν η έκφραση που έψαχνα!
Ή gastroporn, όπως είπε η μεγάλη Nigella Lawson.
Τι πρωτότυπη έρευνα. Πολύ μ'αρέσει!!!
Ναι, κάτι κρύβει η υπέροχη κυρία Enid πίσω από αυτή την εμμονή, αυτόν τον ολότελα εξωφρενικό ενθουσιασμό με το φαγητό.
Αυτοί οι 5 φίλοι αντιμετωπίζουν με τόση λαχτάρα το φαί και το ποτό και καταναλώνουν τόσες ποσότητες στο εν λόγω βιβλίο που θα έπρεπε να λέγεται "Οι πέντε φίλοι σε γατρεντερικές δυσκολίες"
(having written that τρέχω να πάρω πρωινό γιατί πείνασα!)
Εγώ πάλι ποτέ δεν τα συμπάθησα αυτά τα βιβλία, μου φαίνονταν πάρα πολύ βαρετά και προβλέψιμα, και αρκετά προπαγανδιστικά (κάτι το οποίο λέω και για τον Γλάρο Ιωνάθαν - και όλοι θέλουν να με φάνε). Κάτι σα να διάβαζα το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι με guest stars τους Μικρούς Εξερευνητές.
Καλημέρα,
Το θέμα του φαγητού δεν το θυμάμαι, θυμάμαι, όμως, το πώς σχολιάζαμε την ηρωϊδα αγοροκόριτσο Τζώρτζ, τότε στην προ-προ-εφηβεία με τις ξαδέλφες μου, όπου είχαμε μάθει ότι υπάρχουν και γυναίκες που πάνε με γυναίκες κλπ :-)
Πάντως, ενώ διάβαζα πέντε φίλους και μυστικούς εφτά, το "ενήλικο" αστυνομικό (Αγκάθα Κρίστι, πχ) ποτέ δεν με τράβηξε, ενώ πρόσφατα αποφάσισα να σταματήσω να φθείρω τον εαυτό μου βλέποντας αστυνομικές σειρές με φόνους κλπ.
Μην ξεχνάς, όμως, ότι και στον Μικρό Νικόλα (αντίστοιχης εποχής νομίζω) υπάρχουν οι κλασσικές σκηνές, όπου τιμωρείται με το να μην φάει "γλυκό και φρούτο". Φαντάσου, λοιπόν, ότι τότε όχι μόνο το γλυκό, αλλά και το φρούτο ήταν κάποια πολυτέλεια και όχι κάτι το απαραίτητο.
Stereo και εγώ νομίζω ότι ο Γλάρος Ιωνάθαν είναι κάτι το υπερτιμημένο, τόσο ως ιστορία όσο ως "ψυχολογικό" βιβλίο. Το αντίτυπό μου μάλιστα το μπουκκρόσσαρα. Έχω την αίσθηση, πάντως, ότι του enteka τού άρεσε ως βιβλίο.
αχ οι περιγραφές του φαγητού με κάνουν να θέλω να τα ξαναδιαβάσω! Καταλαβαίνω γιατί το έκανε, σου δημιουργεί μια αίσθηση αφθονίας, σταθερότητας, ασφάλειας και ηδονής που είναι τρομερά εθιστική!
haha, pragmati, mania me to fagito. kai ego to skeftomoun tote palia pou ta diavaza, isos gi auto eiha panta kati kila parapano :). den fantazomoun omos oti ehoun anarotithei kai alloi epi tou thematos. para poli petihimeno post.
Μην πάτε μακριά... Σκεφτείτε τους εαυτούς σας την εποχή που τα διαβάζαμε και τις μανάδες σας την ίδια εποχή και θα δείτε ότι και αυτές είχαν αυτή τη μόνιμη έγνοια: να φάει το παιδί....
Πράγμα που έγινε ξεκάθαρο τώρα που, γιαγιά πλέον, ασχολείται διαρκώς με το αν έφαγε το εγγόνι....
Πιστεύω πραγματικά πως ένας από τους βασικούς λόγους που ήμουν χοντρός στην προεφηβική ηλικία, ήταν το ότι μου ήταν ΑΔΥΝΑΤΟΝ να διαβάσω τα αγαπημένα μου "Πέντε Λαγωνικά" χωρίς να έχω κοντά μου τουλάχιστον ένα πακέτο μπισκότα.
Κατηγορώ την Ίνιντ Μπλάιτον γι' αυτό.
γιάννη, λολ!
ιφιμέδεια, ναι, αν μη τι άλλο μας μαθαίνουν τη σημασία ενός γερού πρωινού...
stereo, γιατί όμως προπαγανδιστικά;
thoughtsofashy, φυσικά και μου άρεσε ο Γλάρος Ιωνάθαν! Σωστό, και στο Μικρό Νικόλα χρησιμοποιείται το φαγητό και τα γλυκά, όπου έχει νόημα βέβαια, όχι αδιακρίτως και συνεχώς όπως στην Μπλάιτον.
α,μπα?, ξέρεις πολλά εσύ... (Αγκάθα;)
winterschlaf, να 'σαι καλά!
γιώργο, μπορεί και να προσπαθούσε να πείσει τα παιδιά της να φάνε :)
mr. arkadin, case solved!
hahaha!
Πολύ ωραίο θέμα!
Εγω θυμάμαι οτι πίναν ατελειωτη ζιζιμπίρα και σαντουιτς με αγγουρι!
Αλλη ενδιαφερουσα πτυχη τησ κυριασ ειναι η θέση τησ γυναικασ...
Θυμαμαι πως διαβαζα 5 Φιλους και Μυστικους 7 και κατι αλλο που ηταν 3 (ή 5) , τα 5 Λαγωνικα μηπως ; Ολα αυτα ειναι σε καποια κουτα στο γκαραζ ή και να τα εδωσα καπου (μαλλον το δευτερο). Η αληθεια ειναι πως δεν θυμαμαι τιποτα και σιγουρα δεν το προσεξα οταν το διαβαζα. Οπως φυσικα δεν προσεξα τιποτα περι "αγοροκοριτσων" . Ισως ηταν αλλες εποχες πιο αθωες. Ομως , ελεος, μ'αυτες τις "δευτερες αναγνωσεις", πολλες φορες "μια καρεκλα ειναι απλα μια καρεκλα" (νομιζω ο Χιτσκοκ το ελεγε).Προχτες συζητουσα με εναν φιλο αν τα στρουμφακια ηταν κομμουνιστικος δακτυλος ! Συμφωνω παντως πως ηταν απορροια της εποχης που γραφτηκαν. Σε μερικες ταβερνες της Θεσσαλονικης (ή μια που μου ερχεται στο μυαλο) θα εχεις δει πως ειναι διακοσμημενες με παλιες διαφημισεις . Σε μια ελεγε "Γονεις δωστε στα παιδια σας λιπος ! " (ειμαι σχεδον σιγουρος πως ειναι επι λεξει).
Οσο για την ερευνητρια αν καθησε ενα μηνα μεσα για να βγαλει τοσα βιβλια, φυσικο ειναι να παρει κιλα.Δεν φταινε τα βιβλια για αυτο ! Εγω παντως δεν ειχα ποτε προβλημα παχυσαρκιας μικρος και ας τα διαβασα. Ως ενηλικος εβαλα καποια κιλα-κια -) . Λες να φταιει η συγγραφευς για αυτο ?
ΥΓ : Χρονια Πολλα και Χριστος Ανεστη !
ΥΓ2 : Μου βγαινει λιγο περιεργα η σελιδα , συγκεκριμενα μονο αυτο το ποστ και οχι τα παλιοτερα. Μονο σε μενα συμβαινει αυτο ?
Για αποτοξίνωση από τη «λογοτεχνική βουλιμία» συστήνω Μιχαήλ Στρογκώφ. Κοτζάμ ταξίδι είχε να κάνει ο ταχυδρόμος του Τσάρου -από τη Μόσχα στο Ιρκούτσκ, 6200 βέρστια (6615 χλμ.)- και το μόνο που τρωγόπινε στη διαδρομή ήταν ψωμί, τυρί και κβας (φθηνό υποκατάστατο βότκας). Κι όμως, τη Σιβηριανή στέπα τη διέσχισε μια χαρά!
Προπαγανδιστικά διότι προωθούν ένα πρότυπο για το πως είναι τα παιδάκια στην ηλικία αυτή, το πως τρώνε, το πως επικοινωνούν, το πως είναι οι οικογένειές τους, το που πηγαίνουν, το τι κάνουν (ακόμα και οι περιπέτειές τους μοιάζουν προκατ) και πόσο τα χαίρονται κιόλας όλα αυτά, τόσο που μοιάζει αξίωμα, πως όλα τα παιδάκια έτσι (πρέπει να) είναι ευτυχισμένα. Και νομίζω πως ο κοινός παρονομαστής όλων αυτών είναι το ό,τι η παρέα και τα friend ties κλπ είναι πέρα και πάνω απ'όλα.
Δεν θυμάμαι αν το έχουμε αναφέρει ξανά, αλλά μοιάζει με τα περισσότερα περιοδικά ή sites για τουρισμό, που αναφέρονται κατά κόρον σε δραστηριότητες του είδους "πως να βρείτε τα καλύτερα μπαρ για να νιώσετε και σεις Βερολινέζος" ή "πως να αναμιχθείτε με τους ντόπιους" ή "πως να ξεκινήσετε μια συζήτηση με τον ταξιτζή για να μάθετε τα μυστικά της πόλης". Με άλλα λόγια, μια παραδοχή πως ό,τι κάνουμε πρέπει να είναι με παρέα, να έχει ένα χαρακτήρα κοινωνικό. Και μια πίεση για να το κάνεις έτσι, σαν το ανάποδο να είναι κακό και κατακριτέο. Σα να πεις σε Έλληνα πως το καλοκαίρι δε θα πας διακοπές σε νησί!
Για το Γλάρο Ιωνάθαν δε, πιστεύω πως πρέπει να γραφτεί ο αντι-γλάρος ή κάτι. Πέραν του ότι λογοτεχνικά δεν είναι και τίποτα το ιδιαίτερο (πιο πολύ enlightenment και new age και Μπουσκάγια και Κοέλιο και 'δεν είναι ένας είναι χιλιάδες' μου κάνει παρά αριστούργημα κατηγορίας Μικρός Πρίγκηπας), το θεωρώ και μια ρηχή προσπάθεια παραβολής στα πρότυπα του Χριστιανισμού/Βουδισμού που όμως από κάτω κρύβει μια πολύ μεγάλη δόση εγωισμού (και μια μικρή φασισμού), κρυμμένη έντεχνα σαν "μην παρατάς τα όνειρά σου ανεξαρτήτως των συνεπειών". Αυτό επίσης ήταν μια πρόταση σαν αυτές που λέει ο κριτικός κινηματογράφου στο MAD.
post babylon, ναι! και η τζιτζιμπίρα. Μεγάλο θέμα η θέση της γυναίκας στα βιβλία της, συνήθως υπάρχει ένα κοριτσάκι συμβατική νοικοκυρά αλλά μερικές φορές αυτό ισοσταθμίζεται με την τζορτζ - και ό,τι αυτό σήμαινε για τον χαρακτήρα της Μπλάιτον. Θα με ενδιέφερε να γράψεις κάτι παραπάνω για τη θέση της γυναίκας...
flanders, κι όμως, σ' αυτή την περίπτωση υπάρχουν αρκετές δεύτερες αναγνώσεις, αν πιάσουμε και το θέμα το ταξικό ή το θέμα των φύλων... Κάποια όμως απ' αυτά (σε σχέση με τη ζωή της συγγραφέως) είναι κουτσομπολίστικες εικασίες και θα τις άφηνα απ'έξω. Τώρα, για το αν νιώθεις λαιμαργία διαβάζοντας τους Πέντε Φίλους, μάλλον νιώθεις. Εγώ διάβασα ένα κι έφαγα ό,τι είχα και δεν είχα, φαντάσου η ερευνήτρια που διάβασε καμιά κατοσταριά...
Επίσης, έχεις δίκιο για τη σελίδα, ενώ έχω στα settings να εμφανίζονται τα τελευταία έξι ποστ, τωρα φαίνεται μόνο αυτό, ίσως επειδή είναι τόοοοσο μακρύ. ΜΗΠΩΣ ΞΕΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ πώς να το διορθώσω;
formerly known, απίθανο σχόλιο!!
stereo, δε θυμάμαι καθόλου το Γλάρο Ιωνάθαν, απλώς θυμάμαι πως μου είχε φανεί πολύ συγκινητικό και ανθρωπιστικό. Τώρα γι' αυτά που λες για την Μπλάιτον, είναι ένα ακόμη ενδιαφέρον σχόλιο. [ΑΥΤΟ το ποστ προκάλεσε τα πιο ενδιαφέροντα σχόλια στα 4 χρόνια που έχω το μπλογκ.]
Έχει κατηγορηθεί για διάφορα η Μπλάιτον, μεταξύ των οποίων και ο ταξικός ρατσισμός, μεγάλη κουβέντα κι αυτή...
:)
Από 5 Φίλους είχα διαβάσει μόνο ένα, αλλά θυμάμαι τους Μυστικούς Εφτά που μαζεύονταν στην αποθηκούλα της αυλής και όλο χλαπάκιαζαν, είχαν δεν είχαν να λύσουν μυστήρια. Τι σταφιδόψωμα, τι λεμονάδες σπιτικές, μέχρι και ο Σκάμπερ ο σκύλος μασουλαγε συνέχεια!
Δηλαδη ποιο ταξικο ή το θεμα των φυλων υπηρχε ως δευτερη αναγνωση στα βιβλια της, εντεκα ; Γιατι εγω δεν καταλαβαινα τιποτα,οταν τα διαβαζα, εεε?
Ψαχνοντας για το θεμα επεσε πανω στην Enid Blyton society . Στο forum ανταλλασουν συνταγες,προφανως απο τα βιβλια...
Και εγω ειμαι φαν της Αγκαθα Κριστι , αλλα δεν ψαχνω τι τσαι επινε η Μις Μαρπλ..
Δηλαδη ποιο ταξικο ή το θεμα των φυλων υπηρχε ως δευτερη αναγνωση στα βιβλια της, εντεκα ; Γιατι εγω δεν καταλαβαινα τιποτα,οταν τα διαβαζα, εεε?
Ψαχνοντας για το θεμα επεσε πανω στην Enid Blyton society . Στο forum ανταλλασουν συνταγες,προφανως απο τα βιβλια...
Και εγω ειμαι φαν της Αγκαθα Κριστι , αλλα δεν ψαχνω τι τσαι επινε η Μις Μαρπλ..
anonymous, ναι, κι ο σκάμπερ καλοφαγάς...
flanders, ας μείνουμε στο φαγητό, ίσως στο ίντερνετ θα βρεις άρθρα για τις κοινωνικές τάξεις, τους υπηρέτες, τους νέγρους και τους ξένους στη δουλειά της Μπλάιτον - είναι νομίζω φυσικό ότι δεν αντιλαμβανόμαστε ως παιδιά τέτοιες αναφορές.
δεν έχω διαβάσει Μπλάιτον, θυμήθηκα τον Μικρό Νικόλα όμως που σε κάθε ταξίδι η μαμά του ετοίμαζε βραστά αυγά
:-) γιακ!
αχ, ακόμα τα έχω τα βιβλία στο μητρικό μου σπίτι... και σίγουρα θα τα μεταφέρω στο δωμάτιο του παιδιού μου... ίσως, λέω ίσως γινόμαστε υστερικοί με κάποιες λεπτομέρειες... πραγματικά πιστεύει κανείς ότι έγινε χοντρός εξαιτίας των υποσυνείδητων μηνυμάτων που του περνούσαν τα βιβλία...?????
Η εμμονή για το φαγητό δεν είναι τόσο διαστροφή όσο το ότι τα βιβλία γράφτηκαν την περίοδο όπου η διανομή τροφίμων στην Αγγλία ήταν με rationing και το φαγητό για τα παιδιά ήταν περιορισμένο και όχι ιδιαίτερα ελκυστικό. Οι σοκολάτες και τα γλυκά ήταν υπό περιορισμένο μέχρι το 1960. Δεν είναι τυχαίο ότι την δεκαετία του 1960 γράφτηκε το Willy Wonka and the Chocolate Factory που αποτύπωνε την μανία των παιδιών και τις όποιες συνέπειες για οτιδήποτε σοκολατένιο ή ζαχαρωμένο.
Πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα..!
Και εγω, όπως όλοι λίγο-πολύ, διάβαζα Ένιντ Μπλάιτον και κυρίως άλλα βιβλία της εκτός από τα προαναφερθέντα (Ιστορίες από την παραμυθοχώρα πχ) και όσο το σκέφτομαι, πράγματι το φαγητό "έπαιζε" πολύ..!
Παρόλαυτα συνεχίζω να τα αγαπώ αυτά τα βιβλία γιατί μου θυμίζουν την παιδικότητα που με διέκρινε όταν τα διάβαζα :) (απλά αποφεύγω να τα διαβάζω συχνά πλέον για ευνόητους λόγους) :P
Δηλ. γίνατε πιο φασίστες διαβάζοντας Μπλάιτον;;; Μην τρελαθούμε ρε παιδιά! Μια χαρά ήταν τα βιβλία! Έλεος!!
Θημύθηκα τώρα ένα βλάκα αναρχο-τέτοιο που μου έλεγε ότι όλα τα Τεν-Τεν πρέπει να τα κάψουνε γιατί ήταν φασίστας! Δημοκρατικό κι αυτό! Μπορεί να διάβασε ΤενΤεν μικρός και να διαβρώθηκε χωρίς να το καταλάβει, ώστε να εγκρίνει το κάψιμο βιβλίων!
Ευχαριστώ για τα σχόλια, έχουν τρομερό ενδιαφέρον!
Τοτέ, πάντως, ας μην υπερβάλλουμε. Κανείς δεν είπε ότι έγινε φασίστας από βιβλίο της Ένιντ Μπλάιτον, και δεν υπάρχει κάποια ένδειξη ότι τα στοιχεία που όντως υπάρχουν στον Τεν Τεν διαμόρφωσαν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο τις παιδικές μας ψυχές :) Αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορούν να αναλύονται ή και να συζητιούνται, κυρίως όταν υπάρχουν στοιχεία. Μπορεί να ενδιαφέρουν μόνο τους ακαδημαϊκούς ή τους λάτρεις των συγγραφέων, όσοι αδιαφορούν ας μην τσατίζονται κιόλας :)
Anyway, το φαγητό είναι το θέμα μας και μια διασκεδαστική παράθεση δεκάδων αστείων μαγειρικών αποσπασμάτων από ένα τυχαίο βιβλίο της Μπλάιτον.
5 φιλοι, μυστικοι 7, 5 λαγωνικα, το κολλεγιο του Σαιντ Κλαιρ (εκει να δεις φαι, οχι αστεια!) πω πω... με επιασε πεινα μονο που το σκεφτηκα! Πολυ ωραιο ποστ, μπραβο!
Τι σουπερποστ!
θα υπερ-συμφωνισω με τη Μίνα καθώς σε αυτό το παλιο κολλέγιο ΟΛΕΣ, φτωχές πλούσιες καλές κακές δίδυμες ή μονές χλαπάκιαζαν σε κάθε ευκαιρία πραγματα εξωτικά και πανέμορφα για μένα. Πόσο μαγική ήταν αυτή η πουτίγκα για να την κρύβουν και να τρώνε τιμωρίες για αυτήν! Αρκεί να σας πω οτι το πρώτο πράγμα που έψαξα να βρω στη Λοντρα έφηβη ακόμη ήταν πουτίγκα και τζιτζιμπύρα, όταν τα δοκίμασα δε η απογοήτευση σε όλο της το μεγαλείο!
Υ.Γ.
εντεκα μου η συγχρονικότητα κάνει τούμπες ευχαρίστησης, ενώ χλαπακιάζαμε με φίλους, συζητούσαμε ακριβώς για αυτό το θέμα Μπλαιτον-χλαπάκιασμα πριν μια εβδομάδα :-)
Τι μου θύμισες και πόσα χρόνια πίσω με γύρισες!
Περίμενα πώς και πώς να δανειστώ από τη βιβλιοθήκη του σχολείου τα βιβλία της (γούσταρα τρελά τη διαδικασία του δανεισμού, του να γράφω το όνομά μου πίσω στην καρτέλα και να πρέπει να επιστρέψω το βιβλίο στην ώρα του -το οποίο, μεταξύ μας, καθυστερούσα πάντα!), και δεν έβλεπα την ώρα να τελειώσω το ένα για να αρχίσω το άλλο.
Η αλήθεια είναι ότι ήμουνα φανατική αναγνώστρια των μυστικών 7, αλλά για κάποιο μυστήριο λόγο δε θυμάμαι τόσο χαρακτηριστικά τα τσιμπούσια τους. Θα ανατρέξω όμως στα βιβλία της (τα οποία είναι μέσα σε κούτες και θα κάνουν την εμφάνισή τους σε 3-4 χρόνια για να εγκατασταθούν στη βιβλιοθήκη των παιδιών μου), θα τα ξαναδιαβάσω και θα ξαναγυρίσω χρόνια πίσω, στο δημοτικό, όπου με λαχτάρα περίμενα να τελειώσω τα μαθήματα και να πέσω κάτω από τα σκεπάσματά μου για να γίνω και εγώ ένας "μυστικός 7".
Mille mercis!
Φοβερή έρευνα! Εγώ διάβαζα το κολλεγιο του σαιν κλαιρ και πραγματικά δεν το είχα προσέξει, αλλά όταν τα εγκλειστα κορίτσια μαζευοντουσαν να κάνουν κάποιο απο τα μεταμεσονυκτια πάρτι τους, τα οποία δεν ήταν τπτ άλλο από ένα τεράστιο φαγοπότι, ήταν από τα αγαπημένα μου σημεία.
χαχααχαχααχα! Πολυ καλο! Κι εγω μικρη διαβασα πολλα τυπου "το μυστικο νησι" , "το μυστικο βουνο" κτλ οπως κ ολα των 5 φιλων και πραγματι, κι εγω ειχα προσεξει το ποσο περιγραφικη ηταν η συγγραφεας. Επισης συνηθως αναφερει κ παχυντικα πραγματα, το μπεικον κ τα αυγα οταν περιγραφει πρωινο ειναι στα στανταρ της!
ωραιο το σπιτακι!
Ντινος
شركة تنظيف بالرياض
شركة تركيب اثاث ايكيا بالرياض
.
فنى تركيب
فني
شركة تركيب اثاث ايكيا بالرياض
فني ستائر بالرياض
شركة تركيب اثاث ايكيا بالرياض
شركة تركيب ستائر بالرياض
شركة نقل اثاث من الرياض الى الامارات
Post a Comment