Monday, July 12, 2010

Έντεκα (ονειρικές πισίνες σε καιρούς κρίσης)

.
.
tumblr_l45tiwxUJH1qcpn3co1_500_large


Εγώ πήγαινα Λύκειο αλλά, στα μέσα της δεκαετίας του ’90 η αδερφή μου είχε πετύχει όλα όσα ονειρευόμουν. Eίχε φύγει απ’ τη Θεσσαλονίκη και ζούσε μόνη της στην πρωτεύουσα, στην Αθήνα. Δούλευε εκεί σε διάφορα πράγματα που με εντυπωσίαζαν, ήξερε διάσημους, έτρωγε με δημοσιογράφους (πόσο ήθελα να ήμουν κι εγώ εκεί, να τους γνωρίσω και να τους πείσω να με ανακαλύψουν και να υποστηρίξουν τα δημοσιογραφικά μου όνειρα), πήγαινε στα γυάλινα εμπορικά κέντρα, μπορούσε να δει όλες τις μεγάλες συναυλίες. Επίσης έπιανε MTV και άλλα κανάλια που μόνο έπαιζαν τότε μόνο στην Αθήνα, μπορούσε να ακούει τους ραδιοφωνικούς σταθμούς που με ενδιέφεραν, τα μεγάλα δισκάδικα ήταν κοντά στο σπίτι της, όπως και τα περίπτερα με τα σπάνια ξένα περιοδικά - όλα συνέβαιναν κοντά της.

73285_1237781888149


Αυτή δεν εκτιμούσε απαραίτητα αυτά για τα οποία την ζήλευα, εκτιμούσε όμως εμένα κι έτσι κάθε καλοκαίρι είχα την τύχη να την επισκέπτομαι. Είτε έμενε στην Μπουκουβάλα, κοντά στην Αλεξάνδρας ή κοντά στη Μιχαλακοπούλου, κάθε σπίτι της ήταν ένα μέρος ευτυχίας για μένα – είχε τηλεόραση και ραδιόφωνο και τριγύρω όλα αυτά που ήθελα, οι καλοκαιρινές συναυλίες, τα δισκάδικα κλπ.

Μια απ’ τις τελευταίες χρονιές που την επισκέφτηκα είχε φριχτό καύσωνα και τα (έτσι κι αλλιώς ελάχιστα) λεφτά μας είχαν τελειώσει. Δεν μπορούσαμε φυσικά να ταξιδέψουμε ή να πάμε σε παραλίες κι έτσι βράζαμε εκνευριστικά στο ζουμί μας.

Roof-Top-Pool


Μέχρι που μια μέρα η Τατιάνα συνειδητοποίησε ότι κοντά στο σπίτι της, Αλεξάνδρας με Κηφισίας νομίζω, ήταν ένα μεγάλο πολυώροφο ξενοδοχείο. Το President. Από κάποιον έμαθε πως στην ταράτσα του υπήρχε μια μεγάλη πισίνα. Στο μυαλό μας αυτή η πισίνα πήρε σύντομα μυθικές διαστάσεις – μια λυτρωτική όαση στο κέντρο της ζεματισμένης Αθήνας, δυο λεπτά απ’ το καυτό σπίτι. Η Τατιάνα τους πήρε αλλά απογοητεύτηκε.

«Πρόβλημα. Έχει είσοδο. Μόνο οι ένοικοι του ξενοδοχείου μπαίνουν τζάμπα. Και δε μπορούμε απλώς να πάρουμε ένα αναψυκτικό, πρέπει να πληρώσουμε κανονικά.»

Έχουν περάσει 15 χρόνια και δε θυμάμαι πόσο μπορεί να κόστιζε η είσοδος, ένα πεντοχίλιαρο το άτομο; Λίγο περισσότερο; Τα λεφτά δεν μας έφταναν ούτε για μία επίσκεψη. Το πρωί η αδερφή μου είχε μια μη ανακοινώσιμη λύση.

«Μόλις γυρίσω απ’ τη δουλειά θα πάμε στην πισίνα του ξενοδοχείου. Να είσαι έτοιμος, ΟΚ;»

main-pool-from-hotel


Το μεσημέρι ήμουν έτοιμος και γεμάτος απορίες. Με το συνομωτικό ύφος που είχε πάντα όταν κατέστρωνε ένα σχέδιο η Τατιάνα μου εξήγησε αποσπασματικά και μπερδευτικά την πρώτη του φάση:

«Χρειαζόμαστε μια μεγάλη σακούλα. Βάλε μαγιό. Οι πετσέτες πού είναι; Όχι θα βάλεις παπούτσια, ντύσου κανονικά.»

Λίγο μετά οι δυο μας, ντυμένοι κανονικά, εγώ με ένα μπλου τζιν και t-shirt κι αυτή με ένα λουλουδάτο φόρεμα, μπήκαμε στο ξενοδοχείο ευχαριστώντας τον πορτιέρη που μας άνοιξε χαμογελαστός. Η Τατιάνα είχε ήδη μελετήσει το εσωτερικό του ισογείου. Αποφύγαμε τη ρεσεψιόν και κατευθυνθήκαμε με την αυτοπεποίθηση ανθρώπων που ξέρουν που πηγαίνουν προς τα ασανσέρ. Θέλαμε να μπούμε μόνοι σ’ ένα ασανσέρ, όμως όλο και κάποιος μας χαλούσε τα σχέδια.

hotelpool


«Τι κάνουμε τώρα;» ρώτησα.

«Μόλις μπούμε μέσα στο ασανσέρ, μόνοι, θα έχουμε ακριβώς τριάντα δευτερόλεπτα», ψιθύρισε αγχωμένη αυτή. «Με το που ξεκινάει βγάζουμε τα ρούχα μας και μένουμε με το μαγιό. Μετά βγάζουμε τις πετσέτες απ’ τη σακούλα και μέσα της βάζουμε τα ρούχα. Τέλος βγάζουμε τα παπούτσια και τα ρίχνουμε κι αυτά στη σακούλα και βάζουμε κατευθείαν τις παντόφλες που φέραμε. Το κατάλαβες;»

«Ναι, όμως, γιατί;»

«Με το που θα βγούμε στην ταράτσα θα μοιάζουμε ένοικοι του ξενοδοχείου, που βγήκαν με το μαγιό τους απ’ το δωμάτιο και πήγαν κατευθείαν στην πισίνα. Όσοι δεν μένουν στο ξενοδοχείο και θέλουν μπάνιο πάνε ντυμένοι στη ρεσεψιόν ντυμένοι και αφού πληρώσουν πάνω αλλάζουν στα αποδυτήρια της ταράτσας.»

«Όμως εμείς;»

«Κανείς δεν θα πιστέψει ότι περπατήσαμε όλη την Κηφισίας σχεδόν γυμνοί, με τις παντόφλες. Άρα θα νομίσουν ότι είμαστε ένοικοι και δεν θα πληρώσουμε.»

«Αυτό είναι είτε το πιο έξυπνο ή το πιο χαζό κόλπο που έχω ακούσει ποτέ στην…»

RoofTopStainlessSteel%20SwimmingPool


Το ασανσέρ ήρθε και ήμασταν μόνοι. Ήταν η ευκαιρία μας. Γλιστρήσαμε μέσα, με τη μεγάλη σακούλα στα χέρια μας.

Πάτησα τον όροφο της ταράτσας (νομίζω ο εικοστός;) και κάναμε αυτά που έπρεπε να κάνουμε. Η μουσική του Μπένι Χιλ για τις σκηνές με γρήγορη κίνηση θα ήταν αρκετά ταιριαστή. Ξεντυθήκαμε σβέλτα και καθώς πλησιάζαμε στον εικοστό όροφο ξεφορτωθήκαμε και τα παπούτσια. Τη στιγμή του «ΠΙΝΓΚ!» βγάλαμε τις πετσέτες απ’ τη μεγάλη σακούλα και ρίξαμε μέσα της ό,τι μπορεί να μαρτυρούσε πως πριν από τριάντα δευτερόλεπτα ήμασταν πλήρως ντυμένοι και πως πριν από τρία λεπτά ήμασταν άφραγκοι στο σπίτι κι επιθυμούσαμε μια βουτιά.

itemImage_25


Όταν η πόρτα άνοιξε πήραμε ύφος μπλαζέ και παίξαμε το ρόλο μας. Ήμασταν οι πελάτες-ένοικοι που ρίξαμε μια πετσέτα πάνω μας κι ανεβήκαμε για μια γρήγορη βουτιά. Ο υπεύθυνος για τα εισιτήρια δεν μας έδωσε καν σημασία. Κόλλησε μηχανικά τα μάτια του στην πόρτα του ασανσέρ περιμένοντας κάποιον εξωξενοδοχειακό πελάτη που θα έπρεπε να πληρώσει το πεντοχίλιαρο...

pool3


Ήταν ένα ωραίο καλοκαίρι στην Αθήνα. Η πισίνα του President φιλόξενη και εντυπωσιακή, τα ποτά (εννοείται πως θέλαμε να αφήσουμε τον οβολό μας με κάποιο τρόπο) δροσιστικά, η θέα κοψοχολιαστική, το μπάνιο όντως λυτρωτικό…
.


standard


*15 χρόνια μετά.

Ο Άρης δεν έζησε τελικά ποτέ στην Αθήνα και μάλλον του έφυγε κιόλας η όρεξη αφού, ζώντας για χρόνια στο Λονδίνο, χόρτασε από μεγαλουπόλεις. Το εφηβικό του απωθημένο για τις πισίνες έχει ικανοποιηθεί πλήρως μιας και τα τελευταία καλοκαίρια γράφτηκε στη waterland και όταν είναι στην πόλη πηγαίνει κάθε μέρα για μπάνιο στις πισίνες της.

Η Τατιάνα έφυγε απ’ την Αθήνα και ζει στο κέντρο της Θεσσαλονίκης με τον άντρα της και τα δύο δίδυμα κοριτσάκια της. Είναι καθηγήτρια Γερμανικών και υπεύθυνη εκδόσεων.

axis-residences-gym-pool-roof

Τις προάλλες τα δύο αδέρφια πήγαν θερινό σινεμά στην Αρετσού και θυμήθηκαν την ιστορία με την βιαστική μεταμόρφωσή τους στο ασανσέρ του ξενοδοχείου και την επεισοδιακή άφιξή τους στην ταράτσα.

«Σκέφτομαι να γράψω αυτή την ιστορία» είπε αυτός. «Μήπως ντρέπεσαι; Να πω ότι συνέβη με κάποια φίλη μου; Ή να αλλάξω το όνομα;»

«Μπα», είπε αυτή γελώντας με το συμβάν που είχε ξεχάσει καν ότι είχε ποτέ συμβεί. «Γράψτο όπως θέλεις. Τι θα ήταν η ζωή χωρίς τα μικροκόλπα του παρελθόντος μας;»


hotel-pools-1_1473345i

.
.
+ Bits and Pieces!
.
.
.

31 comments:

UrbanTulip said...

Εξαιρετικό!

και η φωτό...καμιά λεζαντούλα

enteka said...

τις εικόνες τις βρήκα στο google images γράφοντας roof pools.
΄
Μία απ' αυτές όμως την ξέρω, γιατί είναι στη Θεσσαλονίκη. Η πέμπτη απ' το τέλος, είναι στην ταράτσα του Met Hotel (όχι, δεν έχω πάει, και μετά το σημερινό ποστ δε νομίζω και να με αφήσουν να μπω...)

Ιφιμέδεια said...

Τι θαυμάσια δροσιστική ιστορία. Την αφηγήθηκε υπέροχα, όπως πάντα.
Το President ήταν όντως το ξενοδοχείο, στην Αλεξάνδρας όπως θυμάσαι. Θυμάμαι ότι κι εγώ την είχα στο μάτι κι όλο έλεγα με μιά φίλη μου να πάμε, αλλά διστάζαμε να ανεβούμε στην Αθήνα με τα μπανιερά και αλλαξιές. Οι πισίνες τότε ας μην ξεχνάμε είχαν άμεση παραπομπή στην χλιδή και τον τρυφηλό βίο και κάπου αισθανόμασταν ότι αν εμφανιστούμε θα φανεί ότι δεν ανήκουμε στον κόσμο αυτό.

Το αντίτιμο δεν το θυμάμαι, αλλά πρέπει να έχεις δίκιο, φαντάζομαι σαν να λέμε σήμερα 15-20 ευρώ.

Anonymous said...

Πολύ όμορφη ιστορία. Δεν ξέρω γιατί αλλά την φέρνω στον νου μου με τα ανηψάκια του Ντόναλντ και μάλιστα μεταμφιεσμένα.
'Ανετα θα μπορούσε, υποθέτω, να μπει και ως επεισόδιο στους ΣΤΕ

Κωνσταντίνος Μπούγας said...

Απίστευτη ιστορία!! Διαβάζοντάς την μου έβγαλε μια πολύ όμορφη αίσθηση. Όντως μου θυμίζει ιστορία σαν άλλες που διάβαζα σε κόμιξ όπως είπε ο thoughtsofashy!!
Με έκανες να θέλω να πάω και γω σε μια πισίνα σε άμεσα, και να ζήσω κάτι παρόμοιο. Λες να το δοκιμάσω κάποια στιγμή;; :p

Ioanna said...

What a story! Απίστευτη περιπέτεια! Μία από αυτές που θα ήθελα να ζήσω...

Καλό καλοκαίρι και επισήμως! :)

mahler76 said...

απλά τέλεια ιστορία!!!

dimitris.jp said...

τι τελεια ιστορια!

με εκανες και ζηλεψα λιγακι.
ηθελα και εγω να εχω ζησει μια παρομοια περιπετεια!

Τσαλαπετεινός said...

Τελειώνοντας το εξαιρετικό ποστ, βάζω μαγιό και 'πετάγομαι' στο δημοτικό κολυμβητήριο στο Γουδή.


καλό καλοκαίρι!
καλές βουτιές

lsim said...

Μου άρεσε πολύ το post. Μου αρέσουν γενικά οι πισίνες. Στα νιάτα μου περισσότερο, όποτε βρισκόμουν σε ξενοδοχείο με πισίνα, θα έπρεπε οπωσδήποτε να τραβήξω καμμιά δεκαριά φωτογραφίες με όλες τις όψεις της. Ξέρεις ... από ψηλά, στο ίδιο επίπεδο με το νερό κλπ.
Τώρα που μεγάλωσα, σκέφτομαι αύριο να πάω στη Waterland και να παίξω στις τσουλήθρες.
Καλές βουτιές!

ΛογωΤέχνης said...

Καθώς διάβαζα την ιστορία, είχα ένα μικρό άγχος αν πέτυχε τελικά! Πολύ θα ήθελα να το είχα κάνει κι εγώ. Καλά μπάνια!

efou said...

μπιούτιφουλ! :-)

alex said...

κάπως άσχετο,αλλα σχετικά με το άρθρο σου στη lifo για το εξώφυλλο-αφιέρωμα του Playboy στον Jose Saramago,εδώ και το υπόλοιπο θέμα

http://twitdoc.com/c/q56zme

(συγνώμη που το βάζω εδώ,αλλα..ξέχασα τον κωδικό μου για το site της lifo!)

Anonymous said...

Πόσο τέλειο ποστ! Λατρεύω τις προσωπικές αυτές ιστορίες, όπως επίσης λατρεύω την πονηριά της αδερφής σου. Μου θύμισες το σκηνικό με το μπουγέλωμα στο σαλόνι, τη χαλασμένη τηλεόραση και το σημείωμα που σκαρφίστηκε! Όπως είπε και ο ΛογωΤέχνης, κι εγώ αισθάνθηκα άγχος και αγωνία αν θα πετύχει το κόλπο, πράγμα που δείχνει πως η γραφή σου είναι μοναδική! Περιμένουμε κι άλλα, άκρως δροσιστικά, ποστ.

Angelis said...

γέλασα, αλλά πριν από αυτό σφίχτηκε η ψυχή μου. θα σας πιάσουν, δεν θα σας πιάσουν??

σαν ταινία δράσης τα γράφεις. πολύ μ' αρέσουν αυτές οι απάτες, ειδικά κιόλας, αφου δεν είναι ότι οι ξενοδοχοι θα πεινάσουν εξ' αιτίας μας.

τα ίδια σκαρφιζόμασταν κι εμείς, όποτε ο κολλητός μου ερχόταν από το Ντουμπάι και έμενε στο Ledra Marriott (όλα πληρωμένα από την εταιρεία).

τα καλοκαιρινά απογεύματα, μετά τη δουλειά ή ακόμα καλύτερα τα ΣαβΚα, μαζευόμασταν 4-5 φίλοι για βουτιές στην πισίνα του roof, αν και τυπικά επιτρεπόταν μόνο 1 άτομο / καλεσμένος ανά δωμάτιο.

κάποιες φορές μας έκραξαν, αλλά για να αποφευχθεί αναστάτωση στο luxurıous περιβάλλον και αναστατωθούν οι κοκκινισμένοι ξανθωποί "νόμιμοι" λουόμενοι, μιας κι εμείς βγάζαμε γλώσσα, έκαναν πάσο.

αυτό το άγχος, τη στιγμή που δροσιζόμουν ατενίζοντας το βράχο και την Ακρόπολη, μου το ξαναθύμισες και σ' ευχαριστώ:)

λίγο μαζοχιστικό ακούγεται, αλλά μου φέρνει στο μυαλό ωραίες εποχές:)

ZlatkoGR said...

εξαιρετιcool!

Ουφ! said...

πολύ πλάκα η ιστορία σας. αυτό το President τελικά στοίχειωσε πολύ άφραγκο φοιτητόκοσμο!!! κι εγώ κάπου εκεί έμενα αλλά δεν τόλμησα ποτέ να ανέβω στη ταράτσα!!! και για τους λόγους που ανάφερε η Ιφιμέδεια!

enteka said...

(διαβάζω χαμογελώντας τα σχόλια, υποθέτω κι η τατιάνα το ίδιο)

:)

Ουφ! said...

ψιλοάσχετο: πρέπει να μάθω να διαβάζω το bits & pieces κάθε μέρα... το μυαλό μου έγινε χυλός και ζαλίστηκα από τα πολλά tabs που άνοιξα!!!

αύριο πάλι :-)

Vam33 said...

Τι απίθανη ιστορία .Είχα και εγώ αγωνία εάν θα σας πιάσουν.Πόσο μου αρέσει το enteka που γίνεται όλο και πιο προσωπικό.Μετά το ποστ για την Αγγλία αυτό είναι το καλύτερο
Καλησπέρες

Anonymous said...

Αχ, πόσο περήφανη με κάνει το ένδοξο παρελθόν μου! Τατιάνα

Tami said...

Τι υπέροχη καλοκαιρινή ιστορία! μου άνοιξε την όρεξη για μπάνιο και σκανδαλιές :D:D Είμαι σίγουρη ότι και άμα σας πιάνανε η Τατιάνα είχε ήδη στο μυαλό της την δικαιολογία που θα ξεφούρνιζε !!! Επίσης μ αρέσει που ακολουθείς τυφλά την αδερφή σου χωρίς πολλές ερωτήσεις ,εγώ θα την είχα γεμίσει με ερωτήσεις «Πως ? Που? Γιατί?»

More... said...

Μπράβο!!
οι φωτογραφίες , με έστειλαν αλλού!!
Απίστευτες!
Και ιστορία Τέλεια!

Obsidian said...

Ρε συ, με μελαγχόλησες λιγουλάκι! Μπας σε καλό σου!!

YO!Reeka's said...

ωραία ιστορία!

Anonymous said...

άψογους σας βρίσκω! ομολογώ ότι δεν θα τολμούσα! :)

bourboulithres said...

Teleia istoria!
Sa na imoun se mia gonia kai na sas evlepa!
Opos eipe kai o Vam33, eixa kai go agxos an tha ta katafernate!
:)

Μάγισσα Κίρκη said...

Είσαι από τα λίγα άτομα που μου έκαναν τόσο καλή εντύπωση με την ευγένειά τους μέσα στη Lifo. Οπότε τωρα που σε βρήκα δεν σ' αφήνω και σε βάζω και στα Αγαπημένα μου! :)

enteka said...

:):):)

Clemmie and Melroy said...

Οι μεγάλες αδερφές είναι φοβερές. Και οι μικροί αδερφοί ακόμη πιο φοβεροί που κάνουν ό,τι σκαρφιστούμε. Φιλιά και καλές βουτιές και σε σένα και στην Τατιάνα!

Clemmie and Melroy said...
This comment has been removed by the author.