Wednesday, January 12, 2011

Tα πάρτι γενεθλίων της γάτας μας.

.


Οι γονείς μου φρόντιζαν την Νταίζη στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής της (η αδερφή μου την φρόντισε με αγάπη στα πρώτα χρόνια της ζωής της) και μετά το θάνατό της δεν ξαναπήραν άλλη γάτα.

Εγώ είχα μια περίεργη σχέση μαζί της. Μια σχέση καχυποψίας, όπου ο βασικός καχύποπτος ήμουν εγώ. Την βιντεοσκοπούσα – περίμενα να κάνει κάτι αστείο ή εντυπωσιακό, αλλά συνήθως τριβόταν πάνω μου και με οδηγούσε στην κουζίνα με απώτερο σκοπό να ταϊστεί. Περπατούσα στο σπίτι και μπλέκονταν στα πόδια μου, επίτηδες, για να με εμποδίσει να κάνω οτιδήποτε άλλο απ’ το να της δώσω να φάει. Όταν έτρωγε γουργούριζε και ερχόταν στην αγκαλιά μου καθώς έβλεπα τηλεόραση και χαιρόμουν. Δεν την άντεχα για πολύ όμως: με γέμιζε τρίχες, τα νύχια της με ενοχλούσαν. Άντε φύγε, της έλεγα, και πριν περάσει πολλή ώρα νιαούριζε και πάλι για να φάει. Πάντα ήθελα να αναπτύξω μια στενή σχέση μαζί της, να δοθώ ολοκληρωτικά, αλλά πάντα το ανέβαλλα. Πίστευα ότι θα είναι για πάντα εκεί – ή αν όχι για πάντα για τουλάχιστον καμιά δεκαριά χρόνια ακόμα.

Θυμάμαι που γιορτάζαμε τα γενέθλια της Νταίζης – και αυτό είναι που τα ξεκίνησε όλα. Μαζευόμασταν στο σαλόνι, η πυρηνική οικογένεια και ο Γιώργος και προσπαθούσαμε να την τιμήσουμε, να της δώσουμε να καταλάβει πως κάτι ξεχωριστό συνέβαινε εκείνο το Αυγουστιάτικο βράδυ, κάθε χρόνο.

Είχαμε τούρτα, μουσική, περίεργα καπέλα. Φουσκώναμε πολύχρωμα μπαλόνια που έγραφαν Happy Birthday. Της παίρναμε δωράκια. Τα λέγαμε μεταξύ μας, πίναμε και λιγάκι. Διασκεδάζαμε κι εγώ τραβούσα με την κάμερα. Η κάπως αυθαίρετη τοποθέτηση της ημέρας γέννησης της γάτας μας, που την γιορτάζαμε κάθε καλοκαίρι, ήταν ευκαιρία για χαζομάρες καθώς αυτή τριβόταν χαδιάρικα, ή αδιαφορούσε πλήρως, ή έτρεχε να βρει φαγητό.

Για το πάρτι γενεθλίων της την ταΐζαμε σολομό. Ελπίζαμε πως το εκτιμούσε. Μετά φωτογραφιζόμασταν με την τούρτα, φορούσαμε κι άλλα γελοία εορταστικά καπελάκια και βάζαμε μουσική. Η Νταίζη δεν καταλάβαινε τίποτα. Ή τα καταλάβαινε όλα αλλά δεν είχε τρόπο να το δείξει.

Πέθανε πριν χρόνια η Νταίζη, νεότερη απ’ ό,τι έπρεπε και την μνημονεύουμε συχνά. Κοιτούσε το νερό. Αυτό έκανε τις τελευταίες εβδομάδες της ζωής της, πριν καν καταλάβουμε ότι κάτι πήγαινε στραβά. Κοιτούσε το νερό της για ώρες, χωρίς ενέργεια, χωρίς ενδιαφέρον για κάτι άλλο – ούτε καν για το φαγητό που μέχρι τότε έμοιαζε να είναι ο σημαντικότερος λόγος ύπαρξής της. Μερικές φορές την είχα βρει πάνω στη λεκάνη της τουαλέτας: πατούσε στο ανοιχτό καπάκι, λες και θα πηδούσε μέσα και κοιτούσε μέσα στο νερό, θλιμμένη, τελείως θλιμμένη. Ήταν περίεργο, και ανατριχιαστικό.

Λίγους μήνες μετά την έκανα και ηρωϊδα του πρώτου μου βιβλίου - το έγραφα την περίοδο που ήταν άρρωστη: τα παιδιά με τις μαγικές δυνάμεις προσπαθούσαν να σώσουν τη γάτα τους τη Νταίζη που ήταν φυλακισμένη μέσα σε πίνακες μιας παράξενης πινακοθήκης, σ’ ένα κάστρο στο Νησί των Χριστουγέννων. Κι εγώ ήθελα να είχα μαγικές δυνάμεις και να πετούσα στην κλινική ζώων στο Πανόραμα που την είχαν (της έβαλαν και ορό!) και να την έσωζα.

Τις προάλλες, σ’ έναν τοίχο με φωτογραφίες στο σπίτι της αδερφής μου είδα μια φωτογραφία από ένα πάρτι γενεθλίων της γάτας: στο παλιό μας σπίτι στο Καραμπουρνάκι (αυτό που σχεδόν κάθε βράδυ βλέπω στον ύπνο μου) φορούσαμε τα καπέλα, κρατούσαμε τα μπαλόνια, χαμογελούσαμε στην κάμερα που ήταν προγραμματισμένη να τραβήξει φωτογραφία. Η Νταίζη δεν φαινόταν πουθενά.


----------------------



* Το, μάλλον χαριτωμένο, πάρτι γενεθλίων μιας (άλλης, που επίσης δεν έχει ιδέα τι γίνεται γύρω της) γάτας.




--------------------


* ΒitsAndPieces, κάθε μέρα εδώ



 

22 comments:

saeliha sizar said...

εξαιρετικά γραμμένο το κείμενο σου φίλε μου, μπράβο σου!

Anonymous said...

Καλησπέρα,
Διαβάζοντας το όνομα της γάτας το πρώτο που σκέφτηκα ήταν "Μα Νταίζη είναι η αρραβωνιαστικιά του Ντόναλντ. Η γάτα λέγεται Μήτση!"
Χωρίς το ευρύτερο πλαίσιο (και δεν αναφέρομαι στην συγκίνηση που προκαλεί η ανάγνωση της ασθένειας και θανάτου) η γιορτές για την γάτα φαίνονται παράτερες, ενδεχομένως σπάταλες, ικανές να σε κάνουν να σκεφτείς "πάρτυ στην γάτα, όταν τα παιδάκια στην Αφρική πεινάνε..." και άλλα τέτοια.
Όμως, η αλήθεια είναι ότι η γάτα ήταν μέρος της ζωής σας και ενδεχομένως τα πάρτυ αφορμές για να αλλάζει η καθημερινότητά σας, οπότε γιορτάζατε εσείς, η γάτα, οι φίλοι σας. Ακούγεται πολύ όμορφο.
Δεν έχω κατοικίδιο. Η φίλη μου, όμως, έχει σκύλο. Απαιτητικός και αυτός στα χάδια. Έρχεται με κοιτά με ένα απαιτητικό-παρακλητικό βλέμμα ενδίδω, κουράζομαι πλένω τα χέρια μου, μού ξαναζητά, τού παραπονιέμαι που θα με ξαναστείλει να τα πλύνω, κάποιες φορές βαριέμαι να ασχοληθώ μαζί του, αλλά νομίζω με συγκινεί η συμπεριφορά του και αυτή η "επίθεση αγάπης".
Αλήθεια, τί είχε η γάτα σας; Γιατί είχε εμμονή με το νερό;

Μάγισσα Κίρκη said...

Λυπάμαι πολύ για τη μικρή :(
Κάτι η αδυναμία μου στις γάτες κάτι που έχω ήδη μια γατούλα ίδια με την Νταίζη αλλά κυρίως η διηγήσή σου, με τσάκισε :(
Πες μου σε παρακαλώ τον τίτλο του βιβλίου σου, με ενδιαφέρει πολύ να το αγοράσω!

enteka said...

saeliha, ευχαριστώ

stereo :(

thoughtsofashy, ωραίο σχόλιο. δεν θυμάμαι τι ακριβώς είχε. δεν καταλάβαμε ποτέ γιατί κοιτούσε το νερό.

μάγισσα κίρκη, να τη χαίρεσαι. (ήταν το Νησί των Χριστουγέννων).

:)

marianna said...

"Η Νταίζη δεν φαινόταν πουθενά." Ήταν όμως και εξακολουθεί να είναι από ότι φαίνεται πάντα παρούσα, έτσι δεν είναι; Δεν έχω τολμήσει να αποκτήσουμε κατοικίδιο. Ο γιος μου θα το θεωρούσε αυτομάτως αδερφάκι και είμαι σίγουρη ότι θα καταρρεύσει σε περίπτωση που συμβεί κάτι κακό στο τετράποδο αυτό αδερφάκι. Έχουμε γάτες όμως στο γραφείο, οι δυο σε μέγεθος Βούδα. Η τρίτη μας βγήκε αλητόβια και καίει θερμίδες πηδώντας από τα παράθυρα για να πάει στο απέναντι μαγειράδικο (όπου και τις ξανακερδίζει). Αυτή είναι ζωή, να μένεις σε νεοκλασικό με εξασφαλισμένη μάσα, ξάπλα και παντού βιβλία, ααχχχχχ!

Κωνσταντίνος Καντακουζηνός said...

Το μειονέκτημα των γενεθλίων γατών σε σχέσιν με τα γενέθλια παιδιών είναι ότι είναι δύσκολον να έρθουν άλλες γάτες, ενώ είναι σίγουρον ότι εις τα δεύτερα θα συγκεντρωθούν πολλά άλλα παιδάκια.
Καλά, αυτό ενδέχεται να είναι και πλεονέκτημα...
Όπως ίσως υποψιάζεσθε, είμαι τόσο γρουσούζης, ώστε ούτε τα δικά μου γενέθλια δεν εορτάζω.

enteka said...

χα! τέλεια σχόλια :)

ellinida said...

Συγκινήθηκα. Να είσαι καλά.

Flanders said...

Ο Κυνοδοντας ενα βημα πριν το Οσκαρ (ΟΚ,2).
Ασχετο,αλλα ηθελα να το πω καπου !

spin / rest said...

Τι γλυκό και συγκινητικό κείμενο !
Εμείς γιορτάζαμε τα γενέθλιά της γάτας μας κάθε 4 χρόνια, ήταν γεννημένη 29 Φλεβάρη. Πέθανε το 2010 σε ηλικία 18 ετών. Μου λείπει πολύ...
Καλή σου μέρα !

enteka said...

Κι εσείς να είστε καλά ;)

spin / rest 29 Φεβρουαρίου! (καλημέρα)

Anonymous said...

I don't understand

Anonymous said...

Μηπως θυμασαι τι ειχε τοτε με τον
ορο στο Πανοραμα;Συμπτωματικα κατι
μου θυμιζει.Ειχα παει και τη δικη μου γατα.Πιθανον να ηταν στο ιδιο
δωματιο.Αν θυμηθεις την ημερομηνια..ή μαλλον για δες το βιβλιαριο της..εχω να σου διηγηθω
πραματα και θαματα για τη φιλεναδα σου.

elafini said...

Πολύ όμορφο κείμενο...

Όλα τα ζώα, όταν νιώθουν την αρρώστεια ή το τέλος, πάνε προς το νερό. Ίσως νιώθουν ανακούφιση έτσι.

Ένας γάτος μου που έφυγε από νεφρική ανεπάρκεια, ξάπλωνε πάντα δίπλα στο μπολάκι με το νερό. Το ίδιο κι ο σκύλος του πατέρα μου.

enteka said...

Έτσι είναι.

...

amousicos said...
This comment has been removed by the author.
amousicos said...

λυπήθηκα για την γάτα σου

enteka said...

να 'σαι καλά

:)

Anonymous said...

Πολύ ωραίο κείμενο!
Κρίμα που δεν πρόλαβες να αναπτύξεις μια καλύτερη σχέση με την Νταίζη.
Η Λόλα, η γάτα μου, γεννήθηκε στις
14 Μαρτίου 2007.

Unknown said...

Thank you very much for accepting the comment
شركة مكافحة النمل الابيض بالرياض
شركة مكافحة الفئران بالرياض
شركة تنظيف فلل بالرياض
شركة تنظيف موكيت بالرياض
افضل شركة تنظيف سجاد بالرياض
شركة تنظيف مكيفات بالرياض
شركة تنظيف ستائربالرياض
ارخص شركة تنظيف منازل بالرياض

Clipping Path said...


Great post.thank you so much.Love this blog.

Blog27999 said...

Listen...

What I'm going to tell you may sound pretty creepy, and maybe even a little "out there..."

BUT what if you could simply push "Play" to listen to a short, "magical tone"...

And miraculously attract MORE MONEY into your LIFE?

What I'm talking about is BIG MONEY, even MILLIONS of DOLLARS!!!

Sound too EASY? Think it couldn't possibly be REAL???

Well then, Let me tell you the news.

Many times the most magical blessings life has to offer are the easiest to GET!!!

In fact, I'm going to PROVE it to you by allowing you to listen to a real-life "miracle money tone" I've produced...

And TOTALLY FOR FREE

You simply press "Play" and the money will start coming into your life.. starting pretty much right away..

CLICK here to PLAY the magical "Miracle Abundance Tone" as my gift to you!!!