Monday, May 22, 2006

Έντεκα (αναμνήσεις που βρέθηκαν σε ένα time capsule της περιόδου ’89-’91)

Τα κουτιά μου με τα αναμνηστικά αντικείμενα δεν μοιάζουν και πολύ με αυτά του Andy Warhol. Εκείνος κρατούσε τα πάντα, εγώ κρατούσα μόνο ότι θεωρούσα πολύ σημαντικό ή αστείο.
Πηγαίνοντας μετά από καιρό στο πατρικό μου, βάλθηκα να ψάχνω ένα Ποπ Κορν του ’89 που πίστευα ότι είχα.
Ανοίγοντας το εν λόγω κουτί (που ήταν γεμάτο memorabilia της περιόδου ’89-’91) έμεινα άφωνος. Τι ήταν όλα αυτά; Γιατί τα περισσότερα δεν μου θύμιζαν τίποτα; Και, κυρίως, γιατί είχε επιλέξει ο εντεκάχρονος εαυτός μου να τα κρατήσει, να κρατήσει συγκεκριμένα αυτά κι όχι κάποια άλλα;
Σεβάστηκα την επιθυμία του και δεν πέταξα τίποτα.


1) Δύο κάρτες που απεικονίζουν το Στρασβούργο: Η μία γραμμένη: «Μαμά! Είναι τέλεια, κάνουμε πρόβες τα πρωινά και τα απογεύματα μας πηγαίνουν σε κάτι πάρκα. Βρέχει όλη την ώρα στο Στρασβούργο αλλά δεν πειράζει. Η τηλεόραση του ξενοδοχείου πιάνει 100 κανάλια!!! Φιλιά Πολλά!» [δεν μπορώ να θυμηθώ γιατί δεν την έστειλα]
2) Ένα φυλλάδιο για τις μαθητικές καταλήψεις του 1990: Θυμάμαι κάποια exciting βράδια στο κλειστό σχολείο με τους έξαλλους γονείς να προσπαθούν να σπάσουν την πύλη. Το φυλλάδιο γράφει: «Όχι στο Προεδρικό Διάταγμα Κοντογιαννόπουλου που επιβάλλει: Point System, Κατάργηση Αδικαιολόγητων Απουσιών, Κατάργηση Δεκαπενταμελούς, Κατάργηση Εκδρομών κλπ.» [Το διάταγμα δεν εφαρμόστηκε.]
3) Σελοφάν με κάρτα επιβίβασης αεροπλάνου με την ένδειξη «Συνοδευόμενος»: Όταν ήμουν μικρός η Αθήνα μου φαινόταν τρομερά σπουδαία -εκεί ήταν τα πάντα. Όταν, το καλοκαίρι του 1989, με κάλεσε μια οικογενειακή φίλη για δυο βδομάδες στο σπίτι της, το όνειρό μου εκπληρωνόταν. Αγόρασα φωτογραφική, ημερολόγιο καλοκαιριού, κασέτες για ηχογράφηση ραδιοσταθμών της πρωτεύουσας. Πέρασα υπέροχα - θα το θυμάμαι για πάντα. Στην επιστροφή (επειδή ταξίδευα μόνος) μου φόρεσαν στο λαιμό ένα σπάγκο με το σελοφάν που έγραφε «Συνοδευόμενος» (και που προξένησε άπειρα γέλια στους γονείς μου όταν με παρέλαβαν). Σ’ όλη την πτήση μια γλυκιά αεροσυνοδός ερχόταν και με ρωτούσε πόσο χρονών ήμουν (έντεκα) κι αν ήμουν καλά.
4) Λίστα με τις ημέρες και ώρες που απέμεναν για το ταξίδι στην Αθήνα: Μια τεράστια σελίδα που ξεκινούσε από τις 15 Ιουνίου (προφανώς την ημέρα που έμαθα για το ταξίδι) και κατέληγε στις 12 Ιουλίου - εννιά το πρωί. Δίπλα στην κάθε ημέρα υπήρχαν και οι 24 ώρες της, τις οποίες έσβηνα μία-μία όταν περνούσαν.
5) Μια φωτογραφία με τους υπόλοιπους της σκηνής μου στην καλοκαιρινή κατασκήνωση το 1990: Θυμάμαι μια μέρα, τέλη Αυγούστου, που μας έβαλαν να κοιμηθούμε νωρίς κι έβραζα από μέσα μου γιατί ο, σχετικά καινούργιος τότε, Αντέννα TV θα έδειχνε ζωντανά στην τηλεόραση το Blonde Ambition concert, νομίζω από τη Βαρκελώνη.
6) Ένα αρνητικό (φιλμ) στο οποίο ξεχωρίζω εμένα μπροστά απ’ το γήπεδο Αλκαζάρ: Από Πασχαλιάτικο Σαββατοκύριακο στη Λάρισα με την οικογένεια – δεν θυμάμαι καν αυτήν την φωτογραφία σε χειροπιαστή μορφή, μπορώ άραγε να την εμφανίσω;
7) Μια μικροσυσκευή Nintendo με το Mario’s Cement Factory: Μου το έδωσε ένας φίλος που είχε καμιά δεκαριά. Είχα χαρεί τρομερά: επιτέλους είχα κάτι μαζικό, κάτι που όλα τα παιδάκια είχαν. (Το βαρέθηκα όμως πολύ γρήγορα)
8) Ένα βαθμολογημένο τεστ μαθηματικών (31-10-91). Το προσωπικό μου Βατερλό. Δεν ήταν τόσο η βαθμολογία (02) όσο κάτι χαζά κόκκινα σχόλια του μαθηματικού πάνω στην κόλλα. («Αν δεν μάθεις τις συναρτήσεις είσαι χαμένος»). Είχα στεναχωρηθεί τρομερά κι ήθελα να το κάψω. Ο μπαμπάς μου είπε τότε: «Τόση σαβούρα μαζεύεις στα συρτάρια σου, κράτα το κι αυτό, και να με θυμηθείς: σε δέκα χρόνια θα το βλέπεις και θα γελάς».
9) Ένα αυτόγραφο της Σαμπρίνας: Γέλασα (και χάρηκα) που το βρήκα αλλά δεν έχω ιδέα πώς ήρθε στην κατοχή μου. Λέει: «Με πολλή αγάπη σε σένα, από μένα, την Σαμπρίνα!!!»
10) Δελτίο Απογραφής: «ΝΑ ΦΥΛΑΧΤΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΝΑΝ ΜΗΝΑ. Βεβαιώνεται ότι ο [εγώ], κάτοικος της [περιοχής μου] συμμετείχε στην απογραφή της 17ης Μαρτίου 1991. [Το κράτησα, αν μη τι άλλο, ως μια επίσημη απόδειξη ότι υπάρχω.]
11) Σημείωμα που είχε αφήσει η αδερφή μου όταν κατέστρεψε την τηλεόραση -προσπαθώντας να με μπουγελώσει- και κατόπιν εξαφανίστηκε για να αποφύγει την επίπληξη: «Μπαμπά και μαμά, πάω να κοιμηθώ στην Εύη για να διαβάσουμε. ΥΓ. Καθώς πότιζα τα λουλούδια του σαλονιού, έσταξε λίγο νερό στο πίσω μέρος της τηλεόρασης και τώρα τα κανάλια μια πιάνουν μια δεν πιάνουν. Δεν νομίζω ότι είναι τίποτα σοβαρό, τα λέμε αύριο τηλεφωνικά. ΧΧΧ»

17 comments:

averel said...

Σωστος. Και εγω εχω ταξιδεψει "ασυνοδευτο" και το θυμαμαι ακομα. Θεα η αδερφη σου.

enteka said...

averel: lol, η αδερφή μου μού έμαθε ό,τι κόλπο και παγαποντιά ξέρω..
αέναε: ωραίο κόλπο!
morgana: ίσως κάνεις και το πιο σωστό :) να φανταστείς σε κάποια στιγμή κρατούσα (σχεδόν ψυχαναγκαστικά) και όλα εισιτήρια απ' το σινεμά. Στο ίδιο κουτί που περιγράφω στο ποστ βρήκα μόνο ένα, για τον Βαρώνο Μυνχάουζεν. Είχα πάει με κάτι γειτονόπουλα που μου την έσπαγαν πολύ – μιλούσαν σ’ όλη την ταινία καταστρέφοντας την («Τώρα αυτός έκλασε μέντες ε;» «Πω-πω τι φέσι είν’ αυτό!» κ.α.). [Θυμάμαι όμως ότι ήταν και ταινιάρα]

Ιφιμέδεια said...

11, αυτό είναι ένα από τα καλύτερα ποστ σου, ή πιό σωστά από αυτά που άγγιξαν εμένα πιό πολύ...

Μάζευα κι εγώ και μαζεύω διάφορα τέτοια εφήμερα (ephemera, όπως τα λένε και οι σχετικοί συλλέκτες) και όντως κάθε φορά που πέφτουν στα χέρια μου τυχαία συνήθως θυμάμαι μια ολόκληρη εποχή. Νιώθω σαν να θυμάμαι μια ζωή που έζησε κάποιος άλλος.

Παρατηρήσεις και Ερωτήσεις -απάντησε μόνον όσες θες:
1. Στο Στρασβούργο τι έκανες;
2. Είσαι από Λάρισα; Ρωτάω γιατί οι δικοί μου είναι από Τρίκαλα.
3. Θυμάμαι την εποχή των καταλήψεων Κοντογιαννόπουλου. Εμείς είχαμε κάνει πορεία στον Πειραιά.
4. ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ οτι μου θύμισες μια συγκεκριμένη βραδιά Αυγούστου που ο Αντέννα πρόβαλε τη συναυλία της Μαντόνα στη Βαρκελώνη. Θυμάμαι τη μαμά μου να σιδερώνει, να έχει έρθει μια εκνευριστική συμμαθήτρια-"φίλη" στο σπίτι και να μην ξεκολλάει να φύγει κι εγώ να θέλω να δω μόνη μου τη συναυλία, και μια δυσάρεστη διάθεση για το τέλος του καλοκαιριού!
5. Πολύ cool το σχόλιο του μπαμπά σου για το τεστ των μαθηματικών! Πόσο δίκιο είχε ε;
6. Θεά η αδελφή σου!!!!
7. Αυτόγραφο της Σαμπρίνα! Αυτό κι αν είναι πολύτιμο relic των 80's!!!!

Νά'σαι πάντα καλά!

Anonymous said...

enteka,αν ήσουν εδώ κι έβλεπες το τί έχω κρατήσει όλα αυτά τα χρόνια...θα πάθαινες πλάκα!Είναι στιγμές που σκέφτομαι να αρχίσω να πετάω...αλλά δε μου πάει η καρδιά!Πολλές αναμνήσεις...που δύσκολα μπορώ να "αποχωριστώ".
Αν αργότερα φτιάξω το σπίτι μου...βλέπουμε ;)

enteka said...

evelina, ταυτίζομαι :)
ιφιμέδεια:
1. Ταξίδι με την ορχήστρα του ωδείου στο οποίο πήγαινα.
2. Θεσσαλονίκη.
4. Τέλεια η συναυλία, την είδα στο βίντεο φίλου, όταν τέλειωσε επιτέλους η κατασκήνωση.
5. Πάρα πολύ. Μου θυμίζει την Πέγκυ Σου, που ξαναγυρίζει στο σχολείο (αφού γυρνάει στο παρελθόν)και της λέει ο μαθηματικός,
"ξέρεις πόσες φορές στο μέλλον θα σου χρειαστούν τα μαθηματικά;" κι αυτή λέει "ξέρω, καμία!"
7. Τελικά πρέπει να ήταν τυποποιημένο που το έδινε το Ποπ Κορν...

[Ήμουν φανατικός κυνηγός αυτογράφων τότε, έπαιρνα απ' όποιον να 'ναι. Μια μέρα, ('88?89?) στη βιτρίνα του Λαμπρόπουλου ήταν η καινούργια, τότε, τραγουδίστρια Μαντώ και τραγούδησε (το Αγκαλίτσες και Φιλάκια).

Δεν την ήξερα αλλά σκέφτηκα, διάσημη θα' ναι, και πήγα δειλά δειλά. Έβγαλε έναν πάκο με έτοιμες φωτογραφίες και υπέγραψε.

Την λυπήθηκε η ψυχή μου. Κανείς άλλος δεν είχε ζητήσει αυτόγραφο εκείνη τη μέρα, ο πάκος της ήταν unwanted.

Κι είχα τότε σκεφτεί: καλύτερα που δεν ήξερε ότι δεν την γνώριζα - και πως απλώς ήμουν εθισμένος στα αυτόγραφα. Είχα αισθανθεί ότι η χαρά που της έδωσα εκείνη τη στιγμή ήταν μεγαλύτερη απ' τη χαρά που μου έδωσε η ίδια.

electroman said...

I like the one with Sabrina's autograph!V.Funny!I'm from Thessaloniki too! :)

Anonymous said...

ke einai epikeri pleon i erotisi mou palia gia ta axrista antikimena. Protasi gia lista lipon: 11 axrista antikimena pou gia kapio agnosto logo kratame ke as mi xrisimevoun se tpt.

enteka said...

despo + irakli, hello:)
eva: Όντως η ερώτησή στο μπλογκ σου είναι επίκαιρη.. νομίζω ότι αντικειμενικά, τα 11 πιο άχρηστα είναι αυτά που ήδη έγραψα. [Υποκειμενικά, επιμένω στον κουμπαρά-γουρουνάκι, που ποτέ δεν θα γεμίσει και με κοιτάει όλο παράπονο απ' το ράφι της βιβλιοθήκης.]
:)

Anonymous said...

ara meta tin periodo 89-91 stamatises na mazeveis axrista antikimena?
Ke me tis epiptoseis stin mnimi ti ginete agapite enteka?

sorry_girl said...

αχαχα η αδερφή σου το μόνταρε καλά!
έχω το ίδιο κόλλημα , το γραφείο μου κάθε χρόνο το καθαρίζω και πάλι τίγκα είναι.Το χειρότερο κόλλημα ήταν με τα εισιτήρια λεωφορείου που άθροιζαμε τον αριθμό τους και άμα έβγαινε γράμμα του αγορακίου που μας άρεσε δεν το πετάγαμε ποτέ!αχ μαθητιώσα νεολαία!

Xilaren said...

I absolutely identify with no. 2... Βρήκα και εγώ ένα στην τελευταία εκκαθάριση. Και συνειδητοποίησα ότι το είχα γράψει εγώ...αχ, ωραία εποχή!

enteka said...

eva: δεν σταμάτησα να μαζεύω (και κάθε τόσο να πετάω]. Τώρα με τα κομπιούτερ μάλιστα αυτά που μαζεύω δεν πιάνουν και χώρο
sorry_girl: ναι, ναι οι αριθμοί των εισιτηρίων είχαν τότε μια περίεργη μεταφυσική ισχύ πάνω μας...
xilaren: σοβαρά; (πάντως πιστεύω ότι κάθε εποχή είναι ωραία, με καλύτερη το εκάστοτε παρόν) :)
xxx

Anonymous said...

Καλά γέλιο...
Εϊχα κι εγώ αυτόγραφο Σαμπρίνας
Που το θυμήθηκες...
πεταμένα από το 93 ευτυχώς...

Miss Anthropy said...

Όσο και να έχω προσπαθήσει κατα καιρούς να ξεφορτωθώ τα προσωπικά μου memorabilia, δώρον άδωρον. Τα περισσότερα τα λυπάμαι να τα πετάξω, και έχω διαπιστώσει οτι όσα και να πετάω, τελειωμό δεν έχουν. Αυτά που με συγκινούν περισσότερο είναι κάτι σημειωματάκια, ή ημερολόγια απο το δημοτικό στα οποία διάφορες συμμαθήτριες έγραφαν "Είσαι η καλύτερή μου φίλη", η "Φίλες για πάντα" με ζωγραφισμένες καρδούλες η αυτoκόλλητα απο Κάντυ Κάντυ ή Little Twin Stars, τις οποίες τώρα αν τις έβλεπα ούτε που θα αναγνώριζα...Oh well...

enteka said...

:)

Idάκι said...

Διάβασε τη Μυστηριώδη Φλόγα της Βασίλισσας Λοάνας, το τελευταίο βιβλίο του Έκο... θα πάθεις πλάκα με κάποιον που επίσης κρατούσε πράγματα για να τα δει κάποτε!!

Κι εγώ κρατάω εισιτήρια κινηματογράφου, και εκατοντάδες πράγματα που δεν θα ξαναχρειαστούν... έκανα εκκαθάριση πριν δυο βδομάδες για να μετακομίσω και πάλι αφθονούν τα παπουτσόκουτα :-P

enteka said...

το έχω διαβάσει, (κι έπαθα πλάκα).
καλή μετακόμιση! (ξέρεις βέβαια πόσες φορές θα χρησιμοποιήσεις τώρα την έκφραση 'χάθηκε στη μετακόμιση')
xxx!