Έντεκα (αιφνίδιοι θάνατοι διασημοτήτων - #10 Ανδρέας Παπανδρέου)

23/6/96
Πολύς κόσμος είπε ότι ήταν έκπληξη πως ο Αντρέας ζούσε ακόμη κι όχι ότι πέθανε – ίσως θα θυμάστε και τα, σχεδόν ιερόσυλα, ανέκδοτα για τον αναπνευστήρα του.
Λίγες μέρες πριν το θάνατό του έγραφα Πανελλήνιες. Στην 4η Δέσμη το θέμα της Έκθεσης ήταν η τρίτη ηλικία, κι έγραψα ένα αρκετά “δημοσιογραφικό” κείμενο, επηρεασμένο από την τρέχουσα επικαιρότητα. Έβαλα μέσα μέχρι και τον πρόσφατο ξυλοδαρμό ηλικιωμένων διαδηλωτών από τα ΜΑΤ, και σχολίασα (κάπως εξυπναδίστικα) ότι κάποτε ο Πρωθυπουργός μιλούσε για «τιμημένα γηρατειά» και τώρα τα δικά του ΜΑΤ τα πλάκωναν στο ξύλο. Λίγες μέρες μετά πέθανε και, μεταξύ των άλλων, σκεφτόμουν και την Έκθεση. Δεν θα φαινόταν απρεπές το σχόλιό μου στους δύο βαθμολογητές που θα το διάβαζαν ξέροντας για τον θάνατο του ανθρώπου; [Καλώς ή κακώς δεν φάνηκε, έστω κι αν το είχα ψιλομετανιώσει, και πήρα 18.5 - βαθμό που δεν κράτησα καν, ξαναέγραψα τον επόμενο χρόνο (Θέμα: σχολιάστε την συζήτηση Τσόμσκι με Φουκώ περί αυτοεκπλήρωσης) για να πάρω αναβολή στρατού μέχρι να τελειώσω το foundation.