Thursday, July 20, 2006

Έντεκα (υποψήφιοι για το Mercury Prize που δεν κέρδισαν ποτέ)

Ανακοινώθηκαν οι φετινές υποψηφιότητες για τα βραβεία Mercury (αρκετά ‘εναλλακτικός’ θεσμός που βραβεύει το καλύτερο –από Βρετανό- άλμπουμ της χρονιάς. Παλαιότεροι νικητές υπήρξαν οι: Primal Scream, Suede, Portishead, Pulp, PJ Harvey, Franz Ferdinand (πρόπερσι) και Anthony & The Johnsons (πέρσι). Για πολλούς ήταν επιβράβευση της ήδη σπουδαίας καριέρας τους, γι’ άλλους ήταν το πρώτο exposure βήμα. [Πιο ενδιαφέρουσα όμως είναι η λίστα με τους καλλιτέχνες που δεν κέρδισαν ποτέ.]

1) Massive Attack – Mezzanine (1998) Τώρα αυτό δεν είναι αδικία; Αντί για τους Massive είχαν κερδίσει οι Gomez (που θεωρούνταν τότε στην Αγγλία the next big thing και σήμερα έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης).
2) The Magic Numbers (2005) Πολύχρωμη folky-pop με ξυλόφωνα και πολλά ooohs και aaahs. Αρνήθηκαν να παίξουν στο Top of the Pops (το οποίο τελειώνει, δυστυχώς, σύντομα), επειδή ο παρουσιαστής έκανε ένα χαζό αστείο με το βάρος τους.
3) Goldfrapp (2001) Ήταν υποψήφιοι με το (υπέροχο) Felt Mountain. Tους είδα πρώτη φορά, στην TV στα βραβεία, κι έμεινα άφωνος με τις αρμονικές μελωδίες και τα πειραγμένα φωνητικά.
4) Gorillaz (2001) Ήταν το φαβορί εκείνη τη χρονιά, αλλά οι ίδιοι απαίτησαν να αποσυρθεί η υποψηφιότητά τους, γιατί «δεν ήθελαν να κερδίσουν». Ο μπασίστας τους είχε πει ότι το Mercury Prize είναι "like carrying a dead albatross round your neck for eternity". [έκτοτε έχουν αποδεχτεί και υποψηφιότητες και βραβεία σε λιγότερο αξιόλογους διαγωνισμούς όπως MTV Ema’s κλπ]
5) Blur 13. Οι Blur δεν κέρδισαν ούτε με το 13 το 1999 ούτε με το Parklife το ’94. Αλλά δεν πειράζει, γιατί δεν κέρδισαν ποτέ ούτε και οι…
6) Oasis. [’95 Definitely Maybe & ’96 What’s the Story (Morning Glory)]. Τις χρονιές που ήταν υποψήφιοι οι Blur και οι Oasis το βραβείο πήραν οι: Portishead, Pulp, Talvin Singh, και M-People (!).
7) Michael Nyman – The Piano Concerto and MGV (1994) Υπέροχο: πρώτα η διασκευασμένη μουσική από το Πιάνο (OST) και μετά τα κομμάτια που έγραψε ο Nyman για τα εγκαίνια και το πρώτο ταξίδι των σιδηροδρομικών γραμμών Northern Europe Train Line.
8) Faithless – Sunday 8PM (1999) Τέλειος δίσκος, πολύ πιο αργός απ’ ότι τα edits των singles τους, ό,τι πρέπει για το ξημέρωμα (ή για Κυριακή στις 8 μμ).
9) Spice Girls - Spice: Τα Mercury αυτογελοιοποιήθηκαν μ’ αυτήν την υποψηφιότητα του 1997. Έκτοτε (και μετά το controversy) δεν ξαναέβαλαν κανέναν τόσο εμπορικό δίσκο στην ετήσια λίστα τους. [Αν οι Spice Girls είχαν μυαλό αυτήν την υποψηφιότητα θα την θεωρούσαν το highlight της καριέρας τους.]
10) Gavin Bryars – Jesus’ Blood Never Failed Me Yet. Χάρηκα που είδα ότι ήταν υποψήφιος το 1993 μ’ αυτό τον δίσκο. Τον είχα ακούσει όταν τον είχε παίξει σχεδόν ολόκληρο ο Πετρίδης: κανα μισάωρο με την πιο εθιστική επανάληψη ενός ρεφρέν. Τραγουδισμένο σχεδόν ψιθυριστά από έναν «αλήτη» του μετρό - στην λούπα προστίθενται σταδιακά τα έγχορδα και προς το τέλος η φωνή του Tom Waits. Δραματικά όμορφο.
11) Saint Etienne – Foxbase Alpha (1992) Περίεργα samples, ανάλαφρη ‘60s μελαγχολία, τέλειες ποπ μελωδίες (όπως τα Only Love Can Break Your Heart, Nothing Can Stop Us και Kiss and Make Up), ίσως ο καλύτερο δίσκος των S.E. (Έχασαν από τους Primal Scream και το Screamadelica).

Extras:
*Οι φετινές υποψηφιότητες από το
NME
**Όλες οι υποψηφιότητες (και οι νικητές) απ' την αρχή του θεσμού (
wikipedia)
***Σχετικό ποστ του Drude (με mp3 's) στο Teardrop Explodes

21 comments:

Anonymous said...

Για τους Magic Numbers.. κι εγώ θα έκανα πλάκα με το βάρος τους. Το παραδέχομαι.
Όσο για φέτος, γιατί μου βρωμάει Arctic Monkeys? Κρίμα γιατί ο Thomάς έβγαλε έναν υπέροχο δίσκο.

oni said...

Emena pali o Yorke de mou arese... Allwste akousa anamiktes kritikes an k oi perissoteres arnhtikes... Symfwna me ta links sou enteka, den eixan mono Spice Girls ws "weird entry" alla k allous (px Miss Dynamite). Toulaxiston etsi mou fanhke. Fetos oi Keane me to Under the Iron Sea pws kai den einai? :( Mono se mena arese?...

m.hulot said...

ψηφίζω yorke δαγκωτό. FUCK keane. [sorry oni, μην το πάρεις προσωπικά, αλλά οι keane είναι κακέκτυπο των coldplay οι οποίοι αντέγραψαν τους radiohead. σκέτη πλήξη. κι έμένα arctic monkeys μου βρωμάει, αλλά δεν είναι και λογος για να χαλάμε τις καρδιές μας, είναι βραβείο μόνο, που έχει πάει σε ένα σωρό υπερεκτιμημένους].

πολυβιος said...

θα ψήφιζα isobel, μολονότι η αποχώρησή της από τους belle αποδείχτηκε τελικά σοφή κίνηση (πόσο πονάω που το λέω αυτό, δε φαντάζεσαι), αλλά δεν μπορώ να αγνοήσω ούτε τον thom, που με αντριχιάζει, όταν τον ακούω. αν το πάρουν οι monkeys, θα χαρούν τα πιτσιρίκια κι αυτό είναι καλό.

enteka said...

- εν τω μεταξύ, για μένα (που είμαι λίγο άσχετος με την ιστορία των Scritti Politti) ήταν μεγάλη εκπληξη ότι υπάρχουν ακόμα και θεωρούνται καλοί. (το τραγούδι τους που άκουσα στον drude μου ψιλοάρεσε κιόλας). Η τελευταία φορά που είχα ακούσει (για) τους Scritti Politti ήταν όταν είχαν δύο τραγούδια στο OST της Μαντόνα για το Who's that Girl το '87.

- η ms dynamite αν και ξεφούσκωσε, τότε θεωρούνταν μια πολιτικοποιημένη απάντηση της αγγλίας στην Lauren Hill

- οι coldplay ήταν υποψήφιοι 3 φορές και δεν κέρδισαν καμία. (με τον καιρό που πέρασε σχεδόν είχα ξεχάσει το πόσο αντέγραφαν οι coldplay tous Radiohead. Τώρα μοιάζουν να αντιγράφουν συνέχεια τον εαυτό τους.

-πάω να πάρω τον t.yorke για να δω προς τι όλο το fuss

-μπράβο νεκρανάσταση οι Muse!

:)

m.hulot said...

k-klass, τους θυμάται κανείς; με mercury

enteka said...

θυμάμαι μόνο διάφορα ρεμίξ που έκαναν, τι εννοείς με mercury?
:)

Labrini said...

Μπράβο για την έρευνα σχετικά με τα Mercury! Δεν είναι μόνο οι Spice Girls αταίριαστες ως προς το προφίλ του βραβείου πάντως, αλλά και οι Take That (94) και ο Robbie Williams (98)! Το ’92 έπρεπε νομίζω να το είχε πάρει το αξεπέραστο και πρωτοποριακό Achtung Baby. Έχω τον δίσκο των Gomez - ο Πετρίδης μιλούσε συνέχεια γιαυτόν - είναι πραγματικά καλός, εκπληκτικό το Tijuana Lady.

m.hulot said...

είχαν πάρει το βραβείο πριν από μερικά χρόνια!

blade runner said...

oops, σε γνωστή παρέα έπεσα μου φαίνεται. Εντεκα, με τις λίστες των 11, μάλλον σε ξέρω, αλλά ας κρατήσουμε το μυστήριο ως έχει.

Σιγά με τους Magic Numbers. Mέτριο άλμπουμ. Ο Thom Yorke μάλιστα, αν και η αποκάλυψη της χρονιάς μέχρι στιγμής είναι για μένα οι νέοι Muse. Το ακούω και το ξανακούω και δεν το χορταίνω. Συμφωνώ με το σχόλιο για την Μs. Dynamite, σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να συγκρίνεις την περίπτωσή της με αυτή των Spice.

hello και γεια σας.

blade runner said...

Επίσης, σε καμία περίπτωση δεν το αξίζουν οι Keane. Πέρυσι το πήρε ο Antony, θα ήταν μεγάλο φάουλ.

enteka said...

brina, έχεις δίκιο ήταν και οι take that και ο Robbie

blade runner, (lol) Στις 5 Σεπτεμβρίου (νομίζω) θα ξέρουμε. [Όχι κι ότι κοιμόμαστε και ξυπνάμε με την αγωνία...]

:)

museologist said...

Ρε συ έντεκα, κάθε φορά που σε διαβάζω, αναρωτιέμαι το 12ο, που κατ'εξακολουθία δεν του δίνεις σημασία...

Anonymous said...

Muse δαγκωτό! Ο Τhom (λυπάμαι που το λέω) κάπου έχει χάσει την μπάλα με τους πειραματισμούς. Ας κάνει τους πειραματισμούς του... μουσική. Το έχει παρακάνει νομίζω. Όσον αφορά τους Magic Numbers...είναι μετριότατοι.

salparadise said...

Συγχαρητήρια για το post σας enteka.
Μάλλον κι εγώ τους Muse θα ψήφιζα, μόνο καιμόνο για το οτι άλλαξαν(;) τον ήχο τους. Ο Thom Yorke μου φαίνεται ότι έχει ξεφύγει αλλά ok στο δικό του σύμπαν ζει, ότι θέλει κάνει. Αυτός που δεν μπορώ με τίποτα είναι ο Mark Lanegan, ωραίος ο καλλιτέχνης αλλά εμένα μου σπάει τα νεύρα.

Anonymous said...

To Aerial της Kate Bush θα τους κακόπεφτε να το προτείνουν;Αλμπουμάρα!Επίσης φοβεροί οι Editors στη Μαλακάσα!

enteka said...

museologist, :), (είχα κάνει κι ένα ποστ με κάποια runner ups)

eye_pod: LOL

graham: πάντως μ΄αρέσει το τραγούδι των magic numbers, αυτό που στο βίντεο κλιπ είναι αυτοί σε κινούμενα σχέδια

salparadise: :) (πάω να ψάξω τον lanegan να δω αν θα μου σπάσει κι εμένα τα νεύρα - όσο ο j.blunt

kryztof: σ'ευχαριστώ για τα σημερινά σου σχόλια σε διάφορα ποστς, το άλμπουμ της Kate Bush ήταν για μένα ο δίσκος της χρονιάς (κυρίως το cd2)

:)

Anonymous said...

Να΄σαι καλά.Η Kate Bush είναι για μένα η πιο σημαντική και επιδραστική γυναικεία μορφή της βρετανικής μουσικής σκηνής,ίσως κάτι αντίστοιχο του Bowie(αλλά πιο υποτιμημένη).Αερικό σκέτο!
And dream of sheep
:)

Sleeper in Metropolis said...

Πολύ ενδιαφέρουσα και ενδελεχής έρευνα... δεν τα είχα παρακολουθήσει ποτέ τόσο διεξοδικά τα βραβεία αν και απ' ότι βλέπω οι υποψήφιοι ήταν ότι άκουγα στο προσκεφάλι μου τα τελευταία χρόνια.
Αλλά Keane suck. Στάνταρ.

Anonymous said...

Looking for information and found it at this great site... » »

Anonymous said...

You have an outstanding good and well structured site. I enjoyed browsing through it » » »