Friday, January 05, 2007

Έντεκα (αγαπημένα σινεμά που έχουν κλείσει – και ένα που μόλις ξανάνοιξε!)

Κάθε τόσο κλείνουν σινεμά και ανοίγουν άλλα, την τελευταία δεκαετία όμως έγινε χαμός. Δεκάδες διάσπαρτοι μονοκινηματογράφοι σ’ όλη την πόλη αντικαταστάθηκαν από 2-3 συγκεκριμένα πολυσινεμά. Για μένα το να πάω σινεμά είναι μια συνολική εμπειρία (και ίσως γι’ αυτό δύσκολα βλέπω ταινίες στην τηλεόραση ή στο βίντεο) και συμπεριλαμβάνει τη διαδρομή και την περιπλάνηση στην περιοχή του κινηματογράφου.
Πριν δέκα χρόνια έβλεπα δυο τρεις ταινίες την εβδομάδα και φρόντιζα κάθε φορά να επιλέγω διαφορετικό σινεμά της Θεσσαλονίκης – το έβλεπα και ως μια μίνι κινηματογραφική περιπέτεια στην οποία κάθε φορά βρισκόμουν σε μια διαφορετική περιοχή της πόλης που αλλιώς δεν θα επισκεπτόμουν σχεδόν ποτέ. Ήταν ένα κίνητρο για να γυρίσω τη Θεσσαλονίκη, για να δω νέα μέρη και να νιώσω ότι εκμεταλλεύομαι τις τεράστιες χωροταξικές δυνατότητες της πόλης. Έδινα ραντεβού κάθε φορά αλλού και πάντα το έργο συνοδευόταν από μια βόλτα στη γύρω περιοχή, φαγητό ή καφέ, ή απλά περπάτημα γνωριμίας με το χώρο.
Και τώρα πηγαίνω στους 3-4 συμβατικούς κινηματογράφους που έχουν απομείνει, πηγαίνω και στα πολυσινεμά (που μετά τις 2-3 φορές τα συνήθισα και δεν τα βρίσκω πια exciting), αλλά δεν είναι το ίδιο. Θα θυμάμαι πάντα ότι το Δαμάζοντας τα Κύματα το είδα στο Παλλάς και το Lost Highway στον Αλέξανδρο, στ’ αλήθεια όμως δεν μπορώ να ξεχωρίσω αν την ταινία που είδα τις προάλλες στο εμπορικό κέντρο την είδα στην αίθουσα 2, ή στην πανομοιότυπη 4 ή 7 ή 11.
Μπορεί ο συγκεντρωτισμός των multiplex να είναι βολικός (και να προσφέρει και μια sci-fi χωροταξική εμπειρία), όμως πια κυκλοφορώ σε όλο και λιγότερα μέρη. Και από κει που η επίσκεψη σε ποικιλία κινηματογράφων (υπό διαφορετικές συνθήκες κάθε φορά) ήταν κι η ίδια μια κινηματογραφική εμπειρία στην οποία ένιωθα σινε-ήρωας που βρισκόταν κάθε φορά σε άλλη χώρα, τώρα είναι μια προβλέψιμη συνήθεια.
Αυτός είναι ένας μικρός φόρος τιμής σε αίθουσες στις οποίες έφαγα τα νιάτα μου – και δεν υπάρχουν πια (οι αίθουσες, τα νιάτα μου δεν φεύγουν ποτέ!). Είναι ευπρόσδεκτες και οι προσθέσεις πρώην αγαπημένων κινηματογράφων απ’ όλη τη χώρα και κυρίως απ’ την Αθήνα.
sun
1) Κωτούλα: Νέα Εγνατία με Μπότσαρη, μάλλον το πρώτο σινεμά που πήγα ποτέ. Στην πρώτη επίσκεψη (γύρω στα 3 μου) ο μπαμπάς μου πήγε εμένα και την ξαδέλφη μου να δούμε Τεν-Τεν. Δεν ξέραμε ότι είχε πάντα double-bill και ξεκίνησε μια ταινία με καράτε και αγχωθήκαμε ότι είχαμε έρθει σε λάθος μέρος. Αρχίσαμε να ψάχνουμε τον μπαμπά μου που είχε φύγει, καταλήξαμε να μυξοκλαίμε στις τουαλέτες. Ξαναπήγαμε κι άλλες Κυριακές (πρωινές ώρες) και είδαμε ένα σωρό ταινίες, Αστερίξ, Λούκι Λουκ, Μίκυ Μάους (και τα απαραίτητα εμβόλιμα καράτε). Στα διαλείμματα γινόταν «σόου» επί σκηνής, με κλόουν κλπ, και θυμάμαι αμυδρά ότι κλήρωναν σε παιδάκια δώρα όπως μπάλες του Πάοκ. Τα επόμενα χρόνια έγινε (και παραμένει) σκυλάδικο βήτα κατηγορίας.
2) Αθηνά: Στη Β. Όλγας περιοχή Σαλαμίνα. Ήταν δίπλα στο σπίτι της ξαδέρφης μου και μια μέρα μου είπε ότι παίζει το Γκούνις – το οποίο το μπερδέψαμε με τον κακό αστυνομικό στα βιβλία Πέντε Λαγωνικά της Ένιντ Μπλάιτον και τρέξαμε. Ήταν φυσικά κάτι πολύ καλύτερο, απ’ τις αγαπημένες μου ταινίες ever. Επίσης στο Αθηνά που σήμερα είναι μπιλιαρδάδικο με το ίδιο όνομα, είδα το Who’s that Girl το ’87.
3) Όλγα: Στην Αρετσού δίπλα στο σπίτι μου. Υπήρχε μόνο στα ‘80ς, τώρα είναι σούπερ-μάρκετ. Θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια ταινίες, τις παιδικές παρέες μου, ένα σωρό ευτράπελα, τις βόλτες που πηγαίναμε μετά στις πέρα γειτονιές, τότε που το να πας 1-2 χιλιόμετρα μακριά απ’ τη δική σου γειτονιά ήταν Μεγάλη Περιπέτεια. Moonwalk, La Bamba, Και οι Θεοί Τρελάθηκαν, Great Balls of Fire κ.α.
4) Ναυαρίνον: Μεγάλο σκάνδαλο που έκλεισε και έγινε γυμναστήριο. Το σκηνικό του ήταν η Πλατεία Ναυαρίνου, με τα περίεργα μαγαζάκια, τα φωτισμένα αρχαία και τους εναλλακτικούς θαμώνες. [Με το ζόρι έσυρα το 1993 τον συμμαθητή μου ΧΘ να δούμε το Dangerous Game του Φεράρα. Τότε σνόμπαρε τη Μαντόνα και την κορόιδευε συνέχεια. Σε κάποια στιγμή πήγε να καπνίσει κι απ’ τη βαρεμάρα του γύρισε μετά από κανα 20λεπτο. «Δεν πιστεύω να έχασα τίποτα…» «Καλά, έχασες! Έδειχνε τη Μαντόνα γυμνή για ένα πεντάλεπτο και φαινόταν και το μ**νί της!» είπα ψέματα για να τον κάνω να μετανιώσει που καθόταν έξω και να φανερώσει το κρυφό liking του για τη Μαντόνα. Έμεινε σύξυλος και ταραγμένος άρχισε: «Όχι ρε γαμώτο! Δεν το πιστεύω! Θα κάτσουμε να το ξαναδούμε μετά!».Χτες του είπα στο Msn Messenger ότι θα το γράψω αυτό το περιστατικό και μου έγραψε: «axaxaxaxaxxaaxaxaxaa kala.....ekeino to psema to pisteya gia xronia!» θυμίζοντάς μου ότι δεν του είχα αποκαλύψει την αλήθεια παρά μια δεκαετία αργότερα!]
5) Κάτια: Στο δεξί χέρι κάπου στο μέσον της Β. Όλγας, έκλεισε όταν ήμουν πολύ μικρός κι έγινε τράπεζα. Είχα δει ταινίες όπως Καράτε Κιντ και Κυνηγώντας το Πράσινο Διαμάντι.
6) Ριβολί: Στην Παύλου Μελά. Είναι το lounge bar Photography. Το θυμάμαι αμυδρά, ήταν πολύ καλτ και είχε και μεταμεσονύχτιες προβολές.
7) Λάουρα: Στη Βασιλέως Γεωργίου. Μ’ άρεζε γιατί είχε πάντα Εξώστη και Fix Carre (τα κινηματογραφικά free press της πόλης), ωραία χοτ-ντογκ και ήταν κοντά στην παραλία. Δεκάδες ταινίες κι εκεί, κυρίως ανεξάρτητες. Σήμερα είναι ηλεκτρονικά είδη Expert.
8) Ηλύσια: Παύλου Μελά με Μητροπόλεως σ’ ένα μέγαρο που πάντα με εντυπωσίαζε. Σήμερα είναι Fena Fresh, η ταμπέλα όμως έχει διατηρηθεί. Αγαπημένη ανάμνηση: Τετάρτη, νομίζω, Δημοτικού με την παρέα μου απ’ το σχολείο περιμέναμε πώς και πώς να βγει το Batman στους κινηματογράφους. Στις 24-11-89 (απίστευτο ότι θυμάμαι την ημερομηνία, ήταν τόσο σημαντική αυτή η ταινία για μας τότε), τους ανακοίνωσα ότι βγήκε στο Ηλύσια. Ήταν πολύ μακριά γι’ αυτούς, τους πιο πολλούς δεν τους αφήναν οι μαμάδες τους να πάνε στο κέντρο μόνοι τους. Κάναμε κοπάνα, και ζήσαμε μια απίστευτη περιπέτεια, γεμάτη αναποδιές, βόλτα στο Λευκό Πύργο, αγωνία και γέλιο. Το ότι είδαμε τελικά το Batman ήταν μόνο το κερασάκι στην τούρτα.
9) Φαργκάνη: Απ’ τα πολύ αγαπημένα. Κρυμμένο κάπου στην περιοχή της Καμάρας έκλεισε μόλις φέτος. Η Εγνατία (και ό,τι βρίσκεται πάνω απ’ αυτήν) ήταν μια ακόμη άγνωστή μου περιοχή στην οποία περιπλανήθηκα χάρη στο σινεμά. Το Φαργκάνη δεν μπόρεσε ποτέ να αντικαταστήσει τις άβολες ξύλινες καρέκλες του. Είχε τέλειο χοτ-ντογκ. Κάθε φθινόπωρο έπαιζε και την εκάστοτε καινούργια του Γούντι Άλλεν, και σταθερά επέλεγα αυτό για να την δω. Επίσης εκεί πήγα κάποτε (στο Φτηνά Τσιγάρα) ως πρώτο ραντεβού μιας πολλά υποσχόμενης νέας γνωριμίας. Ήταν ένα τόσο πετυχημένο Πρώτο Ραντεβού που έξι χρόνια μετά συνεχίζεται ακόμα.
10) Γαλαξίας: Λεωφόρος Στρατού, σήμερα είναι σούπερ-μάρκετ Μασούτη. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα τοποθεσία γιατί έπρεπε να πάρουμε με τον ΧΘ το λεωφορείο 7, που αλλιώς δεν το χρησιμοποιούσα ποτέ. Πήγαινε μέσω Δελφών, άλλη μια άγνωστη περιοχή στην οποία μου άρεσε να χάνομαι. Highlight: Στα 15 μου, εγώ και δυο συμμαθήτριες πήγαμε στο Βασικό Ένστικτο, υποδυόμενοι τους 18χρονους. Δεν μας άφησαν να μπούμε και χρησιμοποιώντας ένα (μάλλον επικίνδυνο) κόλπο μπήκαμε. Το Βασικό Ένστικτο έγινε η coming-of-age ταινία μας!
11) Έσπερος: Στην Αλ. Σβώλου (πρώην Πρ. Νικολάου) Πρόπερσι έκλεισε και τώρα είναι πάρκινγκ με το ίδιο όνομα. Στα τελευταία του είχε φτιάξει δύο αίθουσες στην προσπάθειά του να ανταγωνιστεί τα multiplex. Αγαπημένο πολλών σινεφίλ. Δεν ξέρω τι να πρωτοθυμηθώ…

Κι άλλοι που έκλεισαν (σχετικά) πρόσφατα: Αλέξανδρος, Παλλάς, Μετροπόλιταν, Ρεξ, Κάπιτολ, Αθήναιον, Εγνατία, Τιτάνια, Ιφιγένεια. (Καλό site: Παλιά Σινεμά)
Αυτοί που υπάρχουν σήμερα: Μακεδονικόν, Ολύμπιον, Αριστοτέλειον, Ράδιο Σίτυ (κινηματοθέατρο – η κατάρα των κινηματογράφων) και Βακούρα (μετά βίας ανοίγει κάθε χρόνο, έχω την ίδια αγωνία αν θα ανοίξει με το αν θα κρατηθεί με νύχια και με δόντια ο Απόλλωνας Καλαμαριάς στην Α’ Εθνική.)


Και η έκπληξη: Κανένα σινεμά δεν ξανάνοιξε μετά το κλείσιμό του. Μέχρι την περασμένη εβδομάδα. Το Κολοσσαίον είχε βάλει την κλασική ταμπέλα του Ραντεβού τον Σεπτέμβρη πριν από αρκετά χρόνια. Έκτοτε υπήρξαν κάποιες φήμες ότι θα γίνει πολιτιστικός πολυχώρος, πολυσινεμά ή κινηματοθέατρο. Τίποτα. Ο καιρός πέρασε. Πριν από κανα δίμηνο περνώντας με το λεωφορείο είδα ζωή μέσα απ’ τις τζαμένιες πόρτες, μάστορες κλπ. Με κρυφή ελπίδα (είναι το κοντινότερο στο σπίτι μου) παρατηρούσα κάθε μέρα περνώντας τις εξελίξεις και την πρόοδο. Γυάλισαν την ταμπέλα, έβαψαν το εξωτερικό, έφτιαξαν τις προθήκες και ξαφνικά, τα Χριστούγεννα άνοιξε! Πήγαμε την δεύτερη ή τρίτη μέρα επαναλειτουργίας του και όλα ήταν σαν τότε. Δεκάδες αναμνήσεις με βάρεσαν κατακέφαλα, το Addams Family με τον Χρίστο και τον Αντώνη, ο Μπάτσος του Μπέβερλι Χιλς με τον Στέριο, το Coctail με την Μαρία. Οι κοπάνες για σινεμά και φαγητό στα Goody’s που ήταν απέναντι, οι βόλτες στην νέα παραλία που ήταν δίπλα.
Κολοσσαίον
Βασιλίσσης Όλγας 150 (προς Καλαμαριά) 231 0 831565
Αυτή την εβδομάδα:
Charlotte’s Web 16.30 & 18.00
The Holiday 19.30
The Wind that Shakes the Barley 21.45

51 comments:

ci said...

Φαργκάνη, Γαλαξίας, Έσπερος..:(

Anonymous said...

Ο Κρόνος στο Ντεπώ χειμερινός, και το καλοκαίρι θερινός στην ταράτσα, μετά έγινε disco. Ποσειδώνας θερινός δίπλα στο Αλλατινι τότε παραθαλάσσιο, σήμερα εκκλησία. Μαξίμ στην Κρήτης τώρα σούπερ μάρκετ. 4 θερινά στην Όλγας : Κορωνίς, Ολύμπια, Άννα, και ένα που δεν θυμάμαι το όνομα του. Ένα θερινό στην Ανάληψη ψηλά. Δήμητρα στην Μπότσαρη, Λάουρα στην Όλγας κλπ. και όλα αυτά μέσα σε ένα χιλιόμετρο λέμε.

Anonymous said...

To πιό ταξίδι ποστ που έχω διαβάσει. Οι αναμνήσεις από τα ονόματα των σινεμά που αναφέρονται είναι ακόμη ζωντανές. Ακόμη μυρίζω εκείνη τη υπέροχη μυρωδιά που μόνο τα σινέ έχουν. Οι καρέκλες, οι ήχοι, το πανί, τα ξυλίκια που παίζαμε μετά από τον Μπρους Λη στο Μαξίμ στην Κρήτης ο Γκοτζίλα εναντίον Κάμερα στο Δήμητρα...

Καλή χρονιά

Anonymous said...

ζητούσαν ταυτότητα για να δεις το βασικό ένστικτο? Το είχαμε δει στην πρώτη Λυκείου με μια συμμαθήτρια στο Αελλώ (τότε ντεκαντάνς, τώρα πολυσινεμά) και δεν είχε ασχοληθεί κανείς με την πάρτη μας -και μικροδείχναμε κι όλας.

marl(t) said...

το Κάπιτολ ήταν στην Κρήτης με Μαρτίου, έκλεισε πριν 2-3 χρόνια και τώρα είναι σούπερ μάρκετ. Κι αυτός. Καλά, η Κρήτης είναι το super market district της Ανατολικής Θεσσαλονίκης. Μέτρα πόσα έχει...Κι όλα λίγο πολύ ήταν παλιά κινηματογράφοι. Κάτι λέει αυτό τώρα αλλά ας το αφήσουμε. Αλήθεια το Μαξίμ πού ακριβώς ήταν; Στο μικρό πάρκο Κρήτης μήπως; Πίσω από την αντιπροσωπεία της Honda; Στο Κάτια είχα δει το Hook με τους γονείς μου πολύ μικρή. θυμάμαι πως έπαιζε και το Άνθρωποι και Ποντίκια στη βραδυνή προβολή. Ο παππούς μου είχε έναν κινηματογράφο στη Θεσσαλονίκη αλλά έκλεισε πριν γεννηθώ οπότε δεν νομίζω να τον ξέρεις ούτε εσύ.

Anonymous said...

To Μαξίμ ήταν στο μικρό πάρκο της Κρήτης τώρα είναι sm Μασούτης (και αυτό)maroulitaaa...

cobden said...

Καλή χρονιά, enteka!
Μου θύμισες τα φοιτητικα μου χρόνια σήμερα!!Εκείνη την περίοδο πήγαινα κι εγώ σε 2-3 ταινίες την εβδομάδα και έτσι η φοιτητική μου ζωή έχει ταυτιστεί με αυτούς τους κινηματογράφους!Πολλές αναμνήσεις :
Στο "Λαόυρα" με θυμάμαι να βλέπω για πρώτη φορά την Κειτ Γουίνσλετ στα υπέροχα ΟΥΡΑΝΙΑ ΠΛΑΣΜΑ... οι πραγματικά πολύ άβολες θέσεις του ΦΑΡΓΚΑΝΗ αλλά και το μεγάλο του ατού :το φοιτητικό εισιτήριο...στο ΒΑΚΟΥΡΑ ,πρώτη φορά μόνοι, με ενα συμφοιτητή μου που είχα ερωτευτεί τρελα, να βλέπουμε το...INDEPEDENCE DAY (όταν είσαι ερωτευμένος ξεχνάς και την ...κουλτούρα :)
Τελικά,enteka, έχουμε αρκετές κοινές κινηματογραφικές αναμνήσεις. To LOST HIGHWAY και εγώ στο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ το είχα δεί. Δεν μπορεί, σε κάποια αίθουσα θα έχουμε συνυπάρξει :)
Ένα μεταμεσονύκτιο αφιέρωμα στο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ το 1996-97, που μεταξύ άλλων είχε προβάλει το ΜΠΡΑΖΙΛ,το θυμάσαι?

cobden said...

Διόρθωση: "Ουράνια Πλάσματα" όχι "Ουράνιο Πλάσμα"...

ΠΡΕΖΑ TV said...

Η επελαση των Multiplex αλλα και οι αιθουσαρχες μεγαλων κλασσικων σινεμα που καθησαν με σταυρωμενα τα χερια στο περασμα του καιρου,οδηγησαν σε αυτη τη καταστροφη...
Κριμα...

enteka said...

χαίρομαι που προσθέτετε :)

θυμήθηκα τότε που έπαιζε το σύστημα με τα χαρτιά στα σινεμά που έγραφαν πόσες βδομάδες παιζόταν. Ήταν και ένα άτυπο είδος box office, καταλάβαινες αμέσως τις επιτυχίες. Λειτουργούσε και διαφημιστικά: "Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών, για 16 βδομάδα!"

Και ακριβώς επειδή υπήρχαν τόσοι πολλοί, ο καθένας έπαιζε κατά μέσο όρο 7-8 βδομάδες την κάθε επιτυχία - το Φαργκάνη είχε σχεδόν για 40 βδομάδες το Σινεμά ο Παράδεισος.

Άσχετο, θυμάται κανείς το όνομα του σινεμά στην Αγγελάκη; Στα τέλη 80ς γινόταν και ροκ συναυλίες κάθε βδομάδα. Όταν σταμάτησε το σινεμά έγινε porn cinema, μετά club (Saatchi), μετά σκυλάδικο κλπ.

Έχω κι ένα ενδιαφέρον απόκομμα για τις πρόσφατες εξελίξεις (Βακούρα, Κολοσσαίον κλπ), όταν μπορέσω θα το σκανάρω και θα το στείλω εδώ.

Anonymous said...

Τι μου θύμισες τώρα; Όταν ήμουν φοιτητής έμενα απέναντι από το "Έσπερος". Περιττό να σου πω πόσο δεμένος ήμουν με αυτό το σινεμά. Όταν τελείωσα με τις σπουδές μου, δεν ξεχνούσα σε κάθε μου επίσκεψη στην Θεσσαλονίκη να περάσω και από εκεί. Όταν πέρασα και το βρήκα κλειστό είχα μελαγχολήσει πολύ. Ήταν ένα συναίσθημα σαν να έχασα κάτι δικό μου... Πάρκινγκ δεν το έχω δει και θα αποφύγω να το κάνω!

Anonymous said...

Ελλήσποντος

WinterAcademy said...

11, Θέλεις να μας πεις δηλ. ότι είδες το who's that girl στη Β' δημοτικού??? αρ γιου σίριους? και νόμιζα ότι είμαστε συνομήλικοι, τώρα μ'έπιασε κατάθλιψη lol

πάντως κι εγώ αν κ έχω 6-7 χρόνια στη θεσσαλονίκη -μένω μάλιστα ΠΟΛΥ κοντά στο σκυλάδικο που αναφέρεις, δεν ήξερα ότι ήταν σινεμά πριν- έχω αρκετές μνήμες από κάποια από αυτά, κι εγώ είδα το breaking the waves στο παλλάς κ το dangerous game στο ναυαρίνο [κι εγώ είμαι major fan, αλλά ούτε εδώ μπόρεσα να την αντέξω την κουνιάδα, νομίζω πρέπει να κάνεις ένα ποστ για τις κινηματογραφικές της εμφανίσεις.. τις χειρότερες εννοείται] όσο για το batman είναι σημαδιακή κι αγαπημένη ταινία και για μένα, έστω κ αν την είδα στο ηράκλειο.

κι εγώ βέβαια, (με τι οίκτο με κοιτάνε όλοι όταν το λέω αυτό) ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι έχω σημειώσει ΟΛΕΣ τις ταινίες που έχω δει στη ζωή μου, που , πότε κλπ, από την πρώτη ως και την τελευταία.

εξαιρετικό post όπως πάντα btw

fish eye said...

το σινεμα στην αγγελακη..λεγοταν ελλησποντος..
πρωτο σινεμα με φιλη..ΜΟΝΕΣ..σε ηλικια 13 ετων στο Δημητρα στην 28ης οκτωβριου..μια ταινια ελληνικη με μανο κατρακη..και μια τουρκικη με Χουλια..
επισης κινηματογραφος που εκλεισε ηταν το ΕΡΑΖ στην μποτσαρη..και πιο κατω στην ιδια οδο κατω απο την β.ολγας το ΡΕΞ..
Αυτο που θυμαμαι απο το Αθηναιον..τα καλοκαιρια που ανοιγε η οροφη και φαινοταν το σπιτι της κολλητης μου..
και απο το Αθηνα..η μετακινηση ολοκληρης της οθονης για να μετατραπει σε θερινο..
τελευταια ειπα να βαλω νερο στο κρασι μου ως προς τους πολυκινηματογραφους..το ειδα πιο θετικα..καλο βραδυ..!!

urbane71 said...

Παλιός, αγαπημένος enteka :)

Anonymous said...

Εγω το πρωτο που δα σε σινεμα ηταν ο Σουπερμαν στο Κωτουλα.Υπηρχε ακομη ενα που δεν θυμαμαι καθολου πως λεγοταν.Μποτσαρη με ????? δεν θυμαμε ουτε πως λεγετε η οδος παροτι εμενα στην Γρυπαρη διπλα.Εχω να περπατησω στους δρομους αυτους πανω απο 15 χρονια.Κατω απο την Εγνατια παραλληλα το στενο.........που ειχε και η κυρια Κασσιανη το ψιλικατζιδικο!.Αυτο το θυμαμε.Μπραβο, μου ξυπνησατε αναμνησεις.Μπραβο

Anonymous said...

To ταξίδι συνεχίζεται...ΕΡΑΖ! Μα βέβαια πως μου διέφυγε. Εκεί είχα δεί το Επτα Χρυσοί Βρυκόλακες και μετά είχα κλέψει ένα κουτάκι ΜΕΖ από το περίπτερο μπροστά στο σινεμά. Οσο για τον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ είχα δεί την ταινία που σημάδεψε όλη μου τη ζωή. Τον Ελαφοκυνηγό.

oni said...

ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!;! Άνοιξε το Κολοσσαίον;;; Ω Θεέ μου! Δε το πήρα χαμπάρι! Εκείνο το χοτ-ντογκ του ήταν απίθανο! Έντεκα μένουμε αρκετά κοντά! Θα σου στήσω καραούλι έξω απ' το σινεμά χαχα.

oni said...

ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!;! Άνοιξε το Κολοσσαίον;;; Ω Θεέ μου! Δε το πήρα χαμπάρι! Εκείνο το χοτ-ντογκ του ήταν απίθανο! Έντεκα μένουμε αρκετά κοντά! Θα σου στήσω καραούλι έξω απ' το σινεμά χαχα.

enteka said...

Μια φωτογραφία του Ηλύσια που έχει τη λεζάντα "Κοσμοσυρροή κατά την προβολή της ταινίας "Πύργος της Αγάπης" στις 6-12-1948" >>> http://farm1.static.flickr.com/140/347637078_840a72ede7.jpg

ΚΑΙ

Μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη για το θέμα από το city231 >>> http://farm1.static.flickr.com/27/347641365_75f8356438_b.jpg

Ελλήσποντος λεγόταν λοιπόν, θενκς που μου το θυμίσατε.

graham: κι εμένα με έτσουξε ο έσπερος. κι έμοιαζε να πηγαίνει καλά.

winteracademy: !!!

φεγγάρι, :) (το Αθήναιον που άνοιγε η οροφή για να γίνει θερινό! ο θεός να το κάνει θερινό!)

anon: χαίρομαι που επιβεβαιώνεις την ύπαρξη Κωτούλα. Με τέτοιο όνομα φαινόταν σαν να το επινόησα :)

grontas: πολλά δεν τα πρόλαβα, χαίρομαι για το ταξίδι :)

oni: τρέξε!

Tertuliano Máximo Afonso said...

Πώπω! κομμάτια μ' έκανες τώρα...
Τι ιστορία να πρωτοπείς για τα παλιά σινεμά της πόλης;

Ακόμη ένας πάντως ήταν το "Ριο" στην Εγνατία που τώρα είναι σούπερ μάρκετ.
Θυμάσαι μήπως πως λεγόταν ένας πολύ μικρός στενόμακρος κινηματογράφος στην Παλαιών Πατρών (στα αριστερά όπως ανεβαίνεις) με Αλεξ. Σβώλου που το έδαφος του είχε κλίση προς τα πάνω; Εκεί είχα δει στο γυμνάσιο τον "Ψαλιδοχέρη". Πάντα ξεχνώ το όνομά του...

Στο Γαλαξία θυμάμαι που έπαιζε το "kids" του Λάρι Kλαρκ και από πάνω, στο μέτωπο της πρόσοψης του σινεμά, έγραφε (με εκείνα τα γράμματα που είναι σαν τους αριθμούς στις τιμές στα βενζινάδικα) για αρκετές εβδομάδες "ΚΙΤS"!

Για κάτι πάντως που χαίρομαι πάρα πολύ είναι που έχω κρατήσει όλα τα εισιτήρια από ταινίες που έχω δει στον κινηματογράφο -μετά την παιδική μου ηλικία φυσικά-.

Αυτό όμως που πονάει πιο πολύ από όλα -θα το λέμε και θα το ξαναλέμε!..- είναι ασφαλώς το κλείσιμο του "Εσπερου". Σου πονάει η καρδιά να τον βλέπεις πάρκινγκ... Μάλιστα τον τελευταίο χρόνο λιγάκι είναι σαν να μας "σκότωσαν" την Αλ. Σβώλου. Και αυτό το λέω και με αφορμή το κλείσιμο του "Κωστή" που αναφέρεις και εσύ σε προηγούμενο ποστ. Και εκείνο ήταν για 'μένα ένα μικρό και ζεστό στέκι -η σκάλα στο βάθος...- όπου δούλευε για καιρό μια πολύ καλή φίλη όπου αρκετές φορές περνούσαμε ώρες με συζήτησεις για σινεμά και σχετικά.
Μας λείπουν ήδη...

Α, να χαθείς, με συγκίνησες είχες δεν είχες!..

Tertuliano Máximo Afonso said...

Χα!.. Παίρνοντας την τηλεφωνική βοήθεια, το θυμήθηκα!

"Θυμέλη" λεγόταν ο κινηματογράφος στην Π.Πατρών! (Τότε δυστυχώς ακόμη δεν τα κρατούσα τα εισιτήρια.)

enteka said...

θυμέλη, μπράβο
τι πλάκα το ΚΙΤS!
(σίγουρα θα το εκτιμήσει η Ε. το ποστ, αλλά και τα σχόλια!)
:)

Anonymous said...

Θυμάται κανείς άραγε-γύρω στο '96-΄97 αν δε με απατά η μνήμη μου, στον Εσπερο σύχναζε ένας επιδειξίας που παραμόνευε στα σκαλιά της εξόδου όταν τελείωνε η ταινία...για να τον θαυμάσει όλο το πλήθος που έβγαινε. Πολύ συχνά έμπαινε και μέσα για να απολαύσει τη γειτνίαση με κοπέλες κάνοντας τη δουλειά του κάτω από κλασική καπαρντίνα! Είχε τύχει σε καμιά σας? (Σε μένα πάντως, ναι. Καθόταν 4-5 θέσεις δεξιότερα από μένα. Σε όλο το πρώτο μέρος της ταινίας αναρωτιόμουν αν συμβαίνει αυτο που συμβαίνει ή αν είναι ιδέα μου. Ποιος ξέρει ποια ταινία έβλεπα. Τελικά συνέβαινε.)
Επίσης θυμάμαι ότι τον χαιρετούσαν οι άνθρωποι που δούλευαν εκεί!

jazzmahal said...

Ωραίο ποστ! Ταξίδι πίσω στο χρόνο. Να συμπληρώσω με τη σειρά μου τις παρακάτω κινηματογραφικέ αίθουσες:
Εραζ στην Μπότσαρη κάτω από τη Δελφών (σούπερ μάρκετ τώρα είχα δει χοντρό λιγνό, η πρώτη μου ταινία), Δήμητρα στην Ιταλίας (έπαιζε Β' προβολής γουέστερν, ιούλιος βερν 10,000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα με Κερκ Ντάγκλας κ.α.), Ρεξ στην Μπότσαρη κάτω από την Όλγας (μετά έγινε ροκ κλαμπ stuff, αργότερα μουσική σκηνή Άστρα,τώρα Diasnet-ανάθεμα κι αν γνωρίζω τί είναι) Κάπιτολ στην Αλεξανδρείας, Μαξιμ κάπου προς την Μαρτίου, Κάτια στην Καλλιδοπούλου, Αργώ στην Καραϊσκάκη (είχα δει Λούκυ Λουκ μια φορά και μετά το γύρισε σε καλλιστεία τραβεστί όταν έπνεε τα λοίσθια), Αλκυονίς θερινό στην Καλλιδοπούλου (μετά έγινε πολυκατοικία, τόπος κατοικίας του λαϊκού ερμηνευτή-διασκεδαστή-αγωνιστή-Νομάρχη)
Ελλήσποντος στην Αγγελάκη (τώρα Μούσες, Μάσκες κάτι τέτοιο)Έρση στην Ιασονίδου, Θυμέλη και Ρίο στην Εγνατία, Γαλαξίας στη Λεωφόρο Στρατού. Λάουρα στην Βασ. Όλγας, Μετροπόλιταν στην Φλέμιγκ με Όλγας
(νεοσύστατο σουπερμάρκετ Dia), Αθήναιον (πλέον Θέατρο - all time classic Μητισκώστας,συγγνώμη λάθος,Πρέκας)
Αθηνά στην Βασ. Όλγας (τώρα μπιλιάρδα),Κωτούλα στην Μπότσαρη με Εγνατία (σκυλάδικο εκτός λειτουργίας) κ.α. Ευτυχώς το Κολοσσαίον ανέκαμψε κι επανήλθε δριμύτερο. Καλή χρονιά σε όλους!

neutrino said...

συγκινηθηκα ακομα κι εγω, που εχω μολις εναμιση φοιτητοχρονο στη θεσσαλονικη... ολα οσα εχουν απομεινει τα εχω επισκεφθει. πολλακις. τα υπολοιπα, περαν του πλατεια οντεον που ειναι διπλα, τα αποφευγω. αναγκαζομαι να πηγαινω μονο για τις avant..

αχ, καθυστερησα καμια 15αρια χρονια να ερθω θεσσαλονικη μου φαινεται. προλαβα και ειδα 2 ταινιες στην φαργκανη πριν κλεισει. τον εσπερο τον ειδα να κλεινει(δεν προλαβα καμια ταινια εκει) κ σημερα ξεπαρκαρα το αυτοκινητο απο εκει.
σημερα μαλιστα περασα εξω απο το κολοσαιο. για πρωτη φορα το προσεξα. και ηθελα να ρωτησω αν προϋπηρχε. ευτυχης συγκυρια το ποστ σου!
ενα σινεμα πανω απο την πλατεια δημοκρατιας, (δεν θυμαμαι πως το λενε) που λειτουργουσε ως περσυ; πως λεγεται; (εκει ειδα το breakfast on pluto..).
μετα απο 1μιση και εχω ηδη αναμνησησεις απο σινεμα που κλεινουν.. μελγχολια..

Anonymous said...

Πλατεία Δημοκρατίας: Ιλιον (πριν γίνει τσοντάδικο έπαιζε τούρκικα έργα και κούρκουλο κυρίως. Κατεδαφίστηκε) και Πάνθεον (κατεδαφίστηκε επίσης). Αλέκα μετέπειτα Τιτάνια. Λαικόν στη στοά από την Οδυσσέως. Πριν αρχίσει τα δυο έργα σεξ γινόταν πανζουρλισμός με τούρκικα έργα και ξανθόπουλο...

Εκλεισε και το μετροπόλιταν???? Κρίμα. Πολύ κρίμα. Τελευταία ταινία που είδα εκεί ήταν η "Αποκάλυψη Τώρα" το redoux και πήγαμε εκεί για να αποφύγουμε τα πλεξ με τα ποπ κορν και τα παρκινγκ.

Επίσης Θεανώ και Αελώ. Αν πιάσουμε και συνοικιακά η Θεσσαλονίκη πρέπει να είχε πάνω από 100 σινεμά.

Anonymous said...

Καλα σε τσοντάδικο δεν πήγε ποτέ κανείς; έγραψε κάποιος το Θεανώ και μου θύμισε σχολικές εκδρομές (επιδρομές ) στους 'ναούς' του σεξ Θεανώ και Οσκαρ,στα τέλη των σέβεντις.Μιλάμε 20 και 30 άτομα ( αρρένων τοτε τα σχολεία γαρ) με ντου απο μπάτσους, Γυμνασιάρχες, γονείς. Κόλαση. Μετα άνοιξαν τα ντραιβ ιν και χάλασε η φάση.

salparadise said...

Εγώ πάντως στο ΘΕΑΝΩ είχα δει το "Ζ" του Γαβρά. Έκανε τότε διάλειμμα από τις τσόντες γιατί είχε βγει ο Σαρτζετάκης.
Θεσσαλονίκη, πόλη των φαντασμάτων,πραγματικά.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ enteka.

jazzmahal said...

Το Θεανώ υπάρχει ακόμα και ξανά προς τη δόξα τραβά εδώ και 2 ή 3 χρόνια, Κωνσταντινουπόλεως με Μ. Μπότσαρη περίπου, απέναντι από τα Goody´s. Το Ίλιον δεν λειτουργεί; Και το Αίγλη κάποτε Κινηματογράφος ήταν.

salparadise said...

Το Ίλιον δεν υπάρχει πια,γκρεμίστηκε. Η Αίγλη λειτουργεί ακόμα τα καλοκαίρια ως θερινός.

Anonymous said...

martiou me gambeta sxedon gonia thimate kapios?episis akomi ena se katheto steno tis papafi.onomata den sigrato katholou kai meta apo tosa xronia......adinaton.etsi to pa to adinaton se kamia periptosi den tha thimitho.an kapios allos xeri ...leei.omorfo taxidi na ste kala

antikeimena said...

Τί μου θυμίσατε...

Μαξίμ: Το επισκέφθηκα μία μόλις φορά στη ζωή μου, τη μοναδική μάλιστα που πήγα σινεμά με τη γιαγιά μου. Πρέπει να ήμουν τέλη δημοτικού. Πήραμε θυμάμαι -τί σύμπτωση- ένα παλιό ταξί, μια Mercedes 180D Pontoon του '50 (αν και ήταν ήδη eighties) και πήγαμε να δούμε μια κατάλληλη εκδοχή του "Σόδομα και Γόμορα". Τί έμπνευση... το φόρεμα της Σαλώμης με τα κορδελάκια στα πλαϊνά τάισε αρκετές πρώιμες φαντασιώσεις.

Βέβαια έπρεπε να περιμένω μερικά χρόνια ακόμα για να δω το "Νησί της Αφροδίτης" στον Ελλήσποντο (ευχαριστώ για την αγωγή μεγαλύτερε ξάδελφε!)

Όσο για το hardcore ΣΙΝΕΕΠ, στην Αλεξάνδρου Σβώλου -τότε Πρίγκηπος Νικολάου- δίπλα σε Έσπερο και Κωστή, δεν τόλμησα ποτέ να πατήσω. Οργίαζαν οι φήμες για τις επιδρομές γυμνασιαρχών και πολισμάνων. Πάντως η σιδηρόφρακτη είσοδος μαζί με τη ταμπέλα σώζονται ακόμη για τους περαστικούς...

Φαργκάνη: το πρώτο σιμενά των παιδικών μου χρόνων. Περνούσα καθημερινά από μπροστά πηγαίνοντας σχολείο - λίγο πριν την επιδρομή για σταφιδόψωμο στο φούρνο και Μικυ Μάους στο περίπτερο απέναντι από τη Ντάλια και το Νεδέλκο. "Ελάτε να σας δείρουμε" και άλλες περιπέτειες των Μπαντ Σπένσερ και Τέρενς Χιλ, όλες στο Φαργκάνη έναντι 50δρχ. ή κάτι παρόμοιο (ευχαριστώ ξάφερφε - αδελφός του πρώτου παρακαλώ).

Στο ίδιο Φαργκάνη θυμάμαι και το "Σινεμά ο Παράδεισος" με την Α. να ανησυχεί για την έκβαση του -δακρύβρεχτου πλέον- μακιγιάζ της και να μ' αγκαλιάζει ενθουσιασμένη με τα δικά μου δάκρυα. Τότε έμαθα πως μπορεί "οι άντρες να μην κλαίνε", αλλά όταν το κάνουν, αρέσει πολύ στις γυναίκες...

Κολοσσαίον: Ενθουσιάστηκα βλέποντάς το να ξανανοίγει (περνώ καθημερινά από κει) αν και δεν το επισκέφθηκα ακόμη. Περιμένω ίσως κάποιον/κάποια για να μοιραστώ το νοσταλγικό συναισθημα της επιστροφής. Εκεί οργίστηκα με τη "Λίστα του Σίντλερ" (τί αγωνιώδης προσπάθεια του Σπήλμπεργκ να μας πείσει ότι είναι κάτι παραπάνω από εφεδάκιας καταφεύγοντας σε απροκάλυπτους συναισθηματικούς εκβιασμούς). Εκεί είδα και το "Βασικό ένστικτο", σε μια έντονα ερωτική ατμόσφαιρα με μια "φίλη" που έμελλε να γίνει ο μεγάλος έρωτας των φοιτητικών χρόνων...

Κάθε έξοδος και μια ιστορία. Μια βόλτα, ένας καφές, μια περιπλάνηση, ένα φιλί, ένα στενό, ένα παγκάκι. Αυτή ήταν η εμπειρία του σινεμά. Ας προσυπογράψω λοιπόν το βίωμα της κινηματογραφικής εξόδου όπως το περιγράφεις enteka, νοσταλγόντας αυτά που χάνονται στα πανομοιότυπα ραντεβού, στις κυλιόμενες σκάλες, στα απρόσωπα parking των multipelx, στ' άψυχα νούμερα των αιθουσών, κι αυτό παρά τα κολασμένα ζαχαρωτά και τα άνετα καθίσματα.

Θυμάται κανείς τα γυάλινα μπουκάλια της Coca Cola να κατρακυλάνε στο μωσαϊκό της αίθουσας; Σσσσσσσσσ...

antikeimena said...

Το επίμαχο φόρεμα ήταν της γυναίκας του Λωτ (κάθε ομοιότητα με τη Σαλώμη είναι απλώς συμπτωματική)

enteka said...

τέλεια σχόλια, χαίρομαι πολύ :)

Anonymous said...

Αλήθεια πόσοι κινηματογράφοι με ταινίες σεξ υπήρχαν στη θεσσαλονίκη; Σήμερα λειτουργούν μόνο το λαϊκόν, και το θεανώ νομίζω. Ας θυμηθούμε λιγάκι, αελλώ, βίλμα, σινεεπ, ελλήσποντος, αλέκα, ίλιον, θυμάστε κάποιον άλλο;

Фе́ммe скатале said...

Κοπάνες από τα αγγλικά, λεωφορείο, άγχος, μόνη, Θυμέλη, "ξυπνήματα" ...Το "θυμελη" το αγαπημενο μου, σα λαβυρινθος, διάδρομος για να φτάσεις και να μυρίζει μούχλα, και πάντα να κάνει κρύο ή αφόρητη ζέστη, και ποτέ δεν έβλεπα αυτόν που έκλεινε την πόρτα. Κι ένα απόγευμα πάλι μόνη, μ'αρέσει να πηγαίνω μόνη. Κι ένα απόγευμα πάλι κοπάνα απο τ'αγγλικά , κι όλα τα καθίσματα για μένα. Και το φροντιστήριο να τηλεφωνεί "τι έγινε το παιδί; θα σταματήσει;" και στο σπίτι χαμός, πού ησουν; στ'αγγλικά μαμα, χαμός, χαμός...και το βραδυ , κακοστριμμενο στριφτο, ερασιτεχνικο, σχεδόν εφηβικό, και χωρίς τασάκι...το σβηνεις στο απόκομμα του εισητηρίου και....μάλλον κοιμάσαι

άσκεπος said...

Καλά, έχω πάθει πλάκα! Σήμερα έγραψα κάτι για τα σινεμά και ο indictos με έστειλε εδώ. Πωπω! Απίστευτο!

Anonymous said...

Πω πω, τι μου θύμισες τώρα... Η Θεσσαλονίκη 10 και 20 χρόνια πριν, μέσα απ' τα σινεμά της, που χάθηκαν. Απίστευτα δυνατό το κομμάτι που έγραψες και παραστατικό, συγκινήθηκα. Ένα Μακεδονικόν και ένα Ολύμπιον μας έμειναν. Θαυμάσιο το blog σου, το πέτυχα ψάχνοντας για το Μακεδονικόν. Να' σαι καλά.

enteka said...

:):)

Anonymous said...

.. Ένα ακόμη σινεμά που δεν αναφέρθηκε ήταν και το Αγγέλικα στην Αγίου Δημητρίου.. Τώρα πια ένας ακόμη Μασούτης.. Πρέπει να έκλεισε γύρω στο '90. Καταπληκτικό ποστ, γεμάτο εικόνες. Να είσαι καλά. :)

Fanoulita said...

Eisai kataplhktikos Enteka.. ola ta posts sou aksizoun pragmatika.. s'euxaristoume!:)

Anonymous said...

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ post...δακρυσα απο τις εικονες και τις αναμνησεις..φαινεται οτι βγηκε οχι απο το μυαλο αλλα απο την ψυχη σου...να σαι καλα...


b.

Anonymous said...

psaxnontas na vrw kinimatografous sti thessaloniki pou provaloun tainies sex...epesa sto post sou ..sigoura 1 xrono meta pou to anevases....thymithika ekpliktikes stigmes tipaidikis mou kai efivikis mou ilikias...eidikotera sto fargani..opou ekana erwta me tin agapi tis zwis mou ston ekswsti, enw provalontan to goodbye lennin..apo tis teleyties tainies pou paixtikan...
periergws, meta apo liga xronia apousias, to fargani epanaleitourgise nomizw to 2007...

to keineno sou einai eksairetika syginitiko..

b.

Anonymous said...

Το πρώην ΑΘΗΝΑ είναι μεν μπιλιαρδάδικο αλλά δεν έχει διατηρήσει το ίδιο όνομα, όπως λανθασμένα αναφέρεις. Από την πρώτη μέρα που λειτούργησε ονομάζεται Billiard Center. Επίσης να αναφέρω τα 3 σινεμά της γειτονιάς μου στην Αγ. Δημητρίου που δεν ανέφερε κανείς. Πρόκειται για το ΑΧΙΛΛΕΙΟΝ, που για λίγα χρόνια λειτούργησε κι ως πολύ πετυχημένο θέατρο για επιθεωρήσεις, το αδικημένο ΚΑΤΕΡΙΝΑ στην Ολύμπου, που τώρα είναι σούπερ μάρκετ, και το ΙΝΤΕΑΛ στο τούρκικο προξενείο που τώρα είναι τι άλλο; σούπερ μάρκετ (Στο ΙΝΤΕΑΛ είχα δει 3 φορές στη σειρά το "Πνέυμα του Κακού"). Και τα τρία λειτούργησαν ως κινηματογράφοι μέχρι το 1985. Τέλος, το ΦΑΡΓΚΑΝΗ λειτουργεί μια χαρά, και μαζεύει και πελάτες επειδή συνεργάζεται με Groupon και συναφείς υπηρεσίες.

Anonymous said...

ανατρίχιασα με αυτά που έγραψες....Θυμάμαι πάντα Κυριακές πρωί στο Κωτούλα (καραμανλή με μπότσαρη) ταινία με Ψάλτη και στο διάλειμα κληρώσεις με δώρα...ο ιδιοκτήτητης ερχόταν στο δημοτικό της περιοχής στα διαλείματα και μας μοίραζε διαφημιστικά φυλλάδια!

Και μετά στο Κάπιτολ στην μαρτίου, εκεί είδα το Εξολοθρευτής με ουρές 100 μέτρων από κόσμο!

Anonymous said...

Παπακυριαζή και Κρήτης γωνία.

Ρούλα said...

Ο Εσπερος στην αρχη ηταν θερινο και μετα λειτουργησε σαν θεατρο και λογω ανοικοδομησης εχουμε το σημερινο Το Αελλω εβαζε καταπληκτικα εργα

Ανδρεας Αγρας said...

Το Καπιτολ ήταν Κρήτης με Φιλελληνων

Anonymous said...

Ελλήσποντος

Anonymous said...

Ριβολί