Η Cindy Sherman φωτογραφίζει τον εαυτό της. Άλλαξε πολλές φορές στυλ στην καλλιτεχνική της καριέρα, με τις εικόνες να γίνονται όλο και πιο γκροτέσκες καθώς περνούσαν τα χρόνια. Θα σταθώ μόνο στην πρώτη της (και αγαπημένη μου) περίοδο, τότε που μεταμφιεζόταν σε διάφορους τύπους γυναικών, πήγαινε σε διαφορετικούς χώρους κι έβγαζε ασπρόμαυρες φωτογραφίες που τις ονόμαζε Untitled Film Stills.
Ο τίτλος παρέπεμπε φυσικά στον κινηματογράφο: οι διαφορετικές ηρωίδες που παρουσιαζόταν κάθε φορά (ως μεταφορές και αντανακλάσεις διαφόρων στερεοτυπικών γυναικείων χαρακτήρων) είχαν μια ολόκληρη ιστορία πίσω τους. Βρέθηκαν σ’ ένα δωμάτιο, σε μια δημόσια βιβλιοθήκη, στα σκαλιά ενός μεγάρου, στο δρόμο, σε μια ερημιά: κανείς όμως δεν ξέρει πώς και γιατί.
Σαν ένα μεγεθυσμένο κόμικ-στριπ, χωρίς όμως το επεξηγηματικό συννεφάκι, οι ηρωίδες, οι Cindy Shermans δηλαδή, είναι εγκλωβισμένες σ’ ένα καρέ χωρίς εμφανές παρελθόν ή μέλλον. Ένας σεναριογράφος θα μπορούσε να φτιάξει την ιστορία τους κι ένας σκηνοθέτης να δώσει πνοή στα stills τους απεγκλωβίζοντάς τες από την τετράγωνη ακινησία.
Μέχρι τότε:
----------------------------------------------------------
Posts
8 comments:
The Shermans - Cindy Sherman
She’s making fun; she’s making fun of these role models, women from her childhood.
Might be a way for us to see that it’s of the way they appear to be,
I wish there were more like Cindy Sherman and less of them, less of them stereotypes
Things haven’t changed; it’s all the same since ’77, changes happened slowly,
Well it takes strength to see beyond them, takes even more to state who you are,
I wish there were more like Cindy Sherman and less of them, less of them stereotypes
It’s up to us, if we will choose to be the victims, to be ‘Untitled Film Stills’,
The easy way is to do what they expect you to, “don’t challenge fate”...
I wish there were more like Cindy Sherman and less of them, less of them stereotypes,
I wish there were more like Cindy Sherman and less of them stereotypes…
ENTEKAAA PES ALEVRIII...
Gia koita mia sto blog mou.
;)
Νιωθω τυχερη που στο πανεπιστημιο μου διδαξαν το εργο της κι ετσι την εμαθα..Κι ειναι και ευχης εργον που περιοδικα οπως το soul ασχολουνται και το προβαλλουν..
:)
[αν διαβάζει κάποιος από Βερολίνο: από σήμερα 15/6 μέχρι τις 15/9, ρετροσπεκτίβα Cindy Sherman στο Martin-Gropius-Bau]
δεν ηξερα σχεδον τιποτα για την αγαπητη κιουρια..
η φωτογραφιες που εβαλες (και αλλες που εψαξα) ειναι απιστευτα ενδιαφερουσες και πραγματικα εξαπτουν τη φαντασια. Μερικες απο τις εδω ειναι σαν να εχουν βγει απο φιλμ του Αντονιονι, αλλες ειναι οπως ειπες σαν απο κομικ στριπ που λειπει μονο η "φουσκα", αλλες μοιαζουν σκηνες απο φιλμ νουαρ.
Για 2-3, ηδη το κινηματογραφικα διεστραμενο μυαλο μου εβγαλε σεναριακια. Τι ωραιο παιχνιδι! :))
Μόλις διάβασα ένα σχεδόν ολοσέλιδο άρθρο στο Tagesspiegel. Ήθελα μάλιστα να προτείνω την έκθεση σε συνδυασμό με τις συναυλίες των Lou Reed (θα παίξει μόνο το "Berlin"), Sonic Youth (μόνο το "Daydream Nation"), Marilyn Manson, Patti Smith, Barbra Streisand (είναι πολλά τα λεφτά, Barb...), Kings of Leon, Arctic Monkeys...
Ακούγονται οι Rakes...
neutrino, ωραία περιγραφή.
basik, ωραία περνατε εκεί... [τι καλό αυτό με τον Λου Ριντ και το Berlin!]
omg cindy sherman this, cindy sherman that.. i find her work so lollolrofl how can someone become so famous and make so much money with so little crap ffs
Post a Comment