Έντεκα (εξώφυλλα του i-D)

[το πρώτο τεύχος, Αύγουστος 1980]

Το i-D αγνόησε τους μεγάλους designers και τις λαμπερές επιδείξεις μόδας και βγήκε στο δρόμο. Εκεί, σε κάθε γωνιά της πόλης ανακάλυπτε τις νέες ανεπιτήδευτες τάσεις, τα άφθαρτα καινούρια πρόσωπα.

[1982]

Ζηλέυοντας λίγο το χαρακτηριστικό λογότυπο-κουνελάκι του Playboy, ο δημιουργός του περιοδικού Terry Jones σχεδίασε με τα δύο γράμματα του τίτλου ένα κλειστό μάτι και αποφάσισε πως όλοι οι εικονιζόμενοι στα εξώφυλλα θα πρέπει να κλείνουν συνομωτικά το μάτι στους αναγνώστες.

[2005]

Ο τίτλος i-D παραπέμπει επίσης στον ομώνυμο ψυχαναλυτικό όρο του Freud, ενώ το κλείσιμο του ματιού αντιπροσωπεύει τον κρυφό εαυτό.

[chloe sevigny, 2000]

Από το πρώτο τέυχος του (1980), επηρεασμένο στιλιστικά από τα φτηνά πανκ φανζίν της εποχής παρουσίασε καθημερινή ανδρική και γυναικεία μόδα, συγκροτήματα που κανείς δε ξέρει αλλά όλοι θέλουν να μάθουν και κοφτό δημοσιογραφικό λόγο.

[Wendy James, 1988]

Όταν τα αγγλικά avant garde περιοδικά εξαγοράζονται από τις πολυεθνικές ή/και κλείνουν (The Face, Sleaze Nation, Blitz), το i-D παραμένει ανεξάρτητο. 27 χρόνια μετά, το i-D υπάρχει -και αυτό από μόνο του είναι μία είδηση.

[bjork, 1993]

Στα πρώτα (συλλεκτικά) τεύχη η μίξη μόδας και κοινωνικής καταγραφής χωρούσε σε 40 σελίδες δεμένες με συρραπτικό. Όταν πολλά κέντρα τύπου σταμάτησαν να διαθέτουν το περιοδικό εξαιτίας τραυματισμών των πωλητών στα δάχτυλα από τα συρραπτικά, οι υπέυθυνοι του περιοδικού άρχισαν να το πουλάνε οι ίδιοι, τριγυρνώντας στους δρόμους με μία Cadillac.

[Leigh Bowery, 1987]

Κάποιοι από τους επίδοξους cover stars του περιοδικού δεν μπορούσαν να κρατήσουν το μάτι τους κλειστό για τη φωτογράφιση και έτσι απορρίφθηκαν. Όταν όμως η Madonna δε μπρούσε να κλείσει το δεξί της μάτι, έκλεισε το αριστερό και η φωτογραφία της μπήκε αντεστραμμένη. Σε εκείνο το πρώτο της cover story στις αρχές του ’84 η Madonna είχε πει: "Με θεωρούν τρελή, όμως είμαι σίγουρη ότι σε λίγο θα με ξέρει όλος ο κόσμος".

[Madonna, 1984]

Την πρώτη τους συνέντευξη έδωσαν στο i-d και οι Smiths, στο χειμερινό τεύχος του 1983. Εκεί ο Morrissey δήλωσε πως το περιοδικό του αρέσει επειδή αδιαφορεί για τη μόδα και το στιλ, όπως και ο ίδιος.

[1993]

Από το περιοδικό ξεκίνησαν και φωτογράφοι που μέχρι τότε δε μπορούσαν να βρουν δουλειά, καλλιτέχνες όπως ο Wolfgang Tillmans και ο Juergen Teller.

[Grace Jones, 1987]

Όλα τα εξώφυλλα υπάρχουν στο site του περιοδικού.

[1987]