Έντεκα (ξεχωριστοί αριστερόχειρες #10: Γούντι Άλλεν)

inside woody allen (1976)

11 ατάκες του Woody Allen (από ένα παλιό μου ποστ)

1) I don't want to achieve immortality through my work, I want to achieve it through not dying.

2) I can't listen to that much Wagner. I start getting the urge to conquer Poland.

3) Hey, don't knock masturbation. It's sex with someone I love.

4) I was thrown out of college for cheating on the metaphysics exam; I looked into the soul of the boy sitting next to me.

5) If it turns out that there is a God, I don't think that he's evil. Just an underachiever.

6) If only God would give me some clear sign! Like making a large deposit in my name in a Swiss bank.

7) The good people sleep better at night while the bad ones seem to enjoy the waking hours much more.

8) I am not afraid of death, I just don't want to be there when it happens.

9) I am at two with nature.

10) I'm such a good lover because I practice a lot on my own.

11) Life doesn't imitate art, it imitates bad television.

-----------------------------------------------


+ μερικά πράγματα για τους αριστερόχειρες.


Καθώς το αφιέρωμα πλησιάζει στο τέλος του (ένας έμεινε - κι ένας έξτρα) ορίστε μερικά στοιχεία:
Το 8 με 15% του ενήλικου πληθυσμού γράφει με το αριστερό./// Πέρσι ερευνητές υποστήριξαν ότι οι αριστερόχειρες άντρες είναι κατά 15-25% πλουσιότεροι από αυτούς που γράφουν με το δεξί. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει για τις γυναίκες. /// Στο βιβλίο του Right-Hand, Left-Hand, ο καθηγητής McManus (!) του University College London, υποστηρίζει ότι το μυαλό ενός αριστερόχειρα είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο που επιτρέπει τη συνεχή διεύρυνση των ικανοτήτων του ατόμου. /// Left-handers [in Britain] were severely discriminated against during the 18th and 19th centuries and it was often "beaten out" of people. In adulthood, left-handers were often shunned by society, resulting in fewer marrying and reproducing /// Οι ψυχολόγοι Stanley Coren and Diane Halpern κυκλοφόρησαν το βιβλίο "Lefties Die Nine years Earlier," το 1991, και υποστήριξαν αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος του βιβλίου. (αίσχος!)

*Έντεκα αριστερόχειρες που δυστυχώς δε χώρεσαν στη λίστα: Michael Stipe - Spike Lee - Bill Gates - το καστ του Family Guy - Albrecht Dürer - Leonardo da Vinci - Pablo Picasso - Lewis Carroll - Jean Genet - Johann Wolfgang von Goethe - Maurice Ravel.

*Έντεκα αριστερόχειρες που δε θα έβαζα στη λίστα ακόμα και να χωρούσαν: Τζορτζ Μπους ο Α’, Οσάμα Μπιν Λάντεν, Μοντγκόμερι Μπερνς, Ρόναλντ Ρίγκαν, Prince Charles, Uri Geller, Φιλ Κόλινς, Σ. Σταλόνε, Tim Allen, Τζακ ο Αντεροβγάλτης, Μάργκαρετ Θάτσερ.
Για τους δύο τελευταίους πάντως, έχει γράψει φοβερά τραγούδια ο Morrissey. [Ο αριστερόχειρ καλλιτέχνης έχει κι ένα δίσκο με σχετικό τίτλο: Southpaw Grammar. Είναι ο λιγότερο αγαπημένος μου δίσκος του, αλλά πιστεύω ότι δεν έφταιγε ο τίτλος.]
Morrissey – Jack The Ripper
Morrissey – Margaret on the guillotine

Αριστερόχειρες στα μπλογκς: dr. uqbar, good as you, cruella, πετεφρής (αριστερόχειρας αποστάτης), h2o, enteka, πολύβιος (εγκλωβισμένος σε σώμα δεξιόχειρα!), zisis, νανάκος (αμφίχειρας), astarte, mantalena parianos (πρώην), gazakas, coperty, Jirashimosu (in waiting), maroulitaaa (αμφίχειρας), γκαβός, Rasko, Dastardly Kinkajou,Jason Argonaut, [προσθέστε ελεύθερα]

Έντεκα (πρόχειρες σκέψεις της εβδομάδας)

Κ. Ξενάκης, Defile 16, 1990

1) Τι ωραία η έκθεση του Κωνσταντίνου Ξενάκη στο Herakleidon (τυχαία τον είχα δει και το προηγούμενο βράδυ στην ‘Εποχή των Εικόνων’). Βρέθηκα για πολύ λίγο στην Αθήνα για δουλειά και χάρηκα που πήγα στην έκθεση: μ' άρεσαν τα ακατανόητα πολύχρωμα σύμβολα που μπλέκονται για να ενωθούν σε μια μαύρη μάζα – η σημειολογία της σύγχρονης σύγχυσης.
2) Την Πέμπτη το μεσημέρι που είχε συλλαλητήριο φοιτητών, το κέντρο της Αθήνας ήταν κλειστό. Το περπάτησα, τρεις-τέσσερις ώρες. Υπέροχη ησυχία, άδειοι δρόμοι, καθαρός αέρας. Μιλάω πάντα σαν τουρίστας: αυτή η εικόνα της πόλης, χωρίς αμάξια, ήταν η καλύτερη που είδα ποτέ. [Το τι έγινε μετά είναι άλλη ιστορία]
3) Στην Αθήνα πρόλαβα και το πάρτι για τον Warhol στο Σφενδόνη. Ωραίο το ντοκιμαντέρ, οι μουσικές (ξεκίνησαν με το Love to love you baby!), η ανάγνωση. Δεν κάτσαμε πάααρα πολύ, αλλά πρόλαβα να πιω μια κόκκινη αλκοολούχα γρανίτα.
4) Έχει μερικούς μήνες που ο Πρετεντέρης από χαζοχαρούμενος έγινε αυστηρός! Το νέο του ξινό λουκ στο δελτίο του Μέγκα περιλαμβάνει απαραίτητα αυτά τα μονίμως σουφρωμένα χείλη, χείλη που παραμένουν υπομονετικά σφιγμένα μέχρι να χρειαστεί να ανοίξουν για να καταδικάσουν μετά βδελυγμίας το οτιδήποτε.
5) Ωραίο το index. Χαίρομαι όταν το βρίσκω κάπου. Και το Velvet. Ο Ταχυδρόμος προφανώς έκανε μερικές αλλαγές, τις οποίες μόλις πρόσφατα πήρα χαμπάρι. Μ’ αρέσει που ξαναέχει το παλιό λογότυπο. Επίσης: δε μένει πια στην Athens Voice ο Θάνος Αλεξανδρής; Η στήλη του ήταν τέλεια. [Πολύ μ’ αρέσει το Οξυγόνο η εκπομπή του Κωστή Ζαφειράκη στην ΕΤ3.]
6) O Morrissey δε θα πάει τελικά στη Eurovision. Και πολλοί (όχι εγώ) αναστενάζουν με ανακούφιση.
7) Είναι όντως κάπως ντροπιαστική η διαφήμιση της Πρωτοψάλτη για τη Μιλένιουμ Bank.
8) Οι πιο δήθεν και γελοίες διαφημιστικές αφίσες είναι πάντα των έντεχνων. Οι έντεχνοι (και οι διαφημιστές τους) έχουν το άγχος να μας πούνε ότι “εντάξει είμαστε φοβερά ποιοτικοί, αλλά δεν παύουμε να είμαστε απλοί πλακατζήδες, άνθρωποι όπως εσείς και καθόλου μίζεροι. Ξέρετε, κάνουμε συνέχεια πλάκα με τους υπόλοιπους του προγράμματος και αυτό περνάει και προς τα έξω.” Για να το περάσουν αυτό στις αφίσες, οι έντεχνοι ακκίζονται με τρόπο εμφανώς στημένο και άβολο, πειράζονται μεταξύ τους, κάνουν πονηρά «ψου ψου ψου» ο ένας στο αυτί του άλλου, ή σκάνε στα γέλια, κουνώντας σκανταλιάρικα τις mainstream κοτσίδες τους, τάχα σε μια χαλαρή ατμόσφαιρα.
9) Σχόλιό μου σε ποστ του ΑΦΜ για τις εφημερίδες που δίνουν πορνό dvd (πόσο ζηλεύω τους σημερινούς έφηβους. Το να πάρεις μια τσόντα είναι πλέον τόοοσο εύκολο!). «Έχω την εντύπωση ότι και η εσπρέσο δίνει κάτι [πέρα από τη Βραδυνή, την Press Time, την Παρασκευή και 13, την Τράφικ]. Το φοβερό είναι ότι σχεδόν όλες αυτές οι εφημερίδες είναι παραδοσιακά Δεξιές. Στις σελίδες τους υπάρχει διάχυτος συντηρητισμός -και κινδυνολογία. Μπαμπούλες, αν θέλεις, της ηθικής. Στο πρωτοσέλιδο αποτροπιασμός και οργή για το “σκληρό πορνό στο κανάλι της Βουλής” (όπερα του Γκρίναγουεϊ) και στο σελοφάν δυο hardcore ταινίες. [και φυσικά δεν είμαι εναντίον του hardcore, αλλά εναντίον της ηθικολογικής υποκρισίας]»
10) Ο Θάνατος. [η επόμενη λογική κίνηση στην καριέρα της Britney Spears]
11) Συνεχίζεται η σύγχυση με την υποθαλάσσια της Θεσσαλονίκης. Πρόχειρο (έως ασύμφορο) έργο, κόβουν δέντρα, χαλούν παραλία, θέλουν να γκρεμίσουν ιστορικά κτίρια του λιμανιού, να παγώσουν έργα του μετρό κ.λ.π. Ακόμα και η φράση ‘υποθαλάσσια αρτηρία’ είναι joke, μόνο ένα μικρό κομμάτι είναι κάτω απ’ τη θάλασσα, το άλλο θα οδηγεί στην ανατολική Θεσ/νίκη κι ένας θεός ξέρει πού θα διοχετεύονται τα αυτοκίνητα όταν στενεύουν οι λωρίδες στην Ανθέων. Το κλου: τη φτιάχνει ο Μπόμπολας, ένας απ' τους «νταβατζήδες» που ο Καραμανλής χτυπώντας εικονικά το χέρι στο τραπέζι είχε πει ότι θα εξαφάνιζε!


Υποθαλάσσια πίστα, Α. Βλαβογελάκης (απ' το περιοδικό Soul)
*blog Πολίτες κατά της Υποθαλάσσιας

------------------------------------------------------------------------------

[τραγούδι: Love to love you baby]

Έντεκα (πράγματα που δε χώρεσαν στις λίστες)

Ο αριθμός 11 ήταν μια λύση ανάγκης. Το μπλογκ υπήρχε για μήνες στο μυαλό μου ως ΟΚΤΩ και είχα ήδη φτιάξει μερικές οκτάδες. Όταν όμως αποφάσισα να ξεκινήσω, το okto.blogspot.com ήταν κατοχυρωμένο από άλλον, το εννιά δε μ’ άρεσε, το δέκα ήταν το κλισέ απ’ το οποίο ήθελα να ξεφύγω. Έντεκα λοιπόν.
Μου φαινόταν πως θα 'ταν δύσκολο να βρίσκω κάθε φορά τόσα πολλά πράγματα, μα, φυσικά, έκανα λάθος. Το πρόβλημα είναι να κόβω πράγματα που δεν χωρούν, κι όχι να στύβω το μυαλό μου αναζητωντας γεμίσματα.
Έτσι, από leftovers άλλο τίποτα.

[είχε προηγηθεί αυτό το παρόμοιο ποστ του περασμένου Ιουνίου]

Έντεκα (καλλιτέχνες που, αν και υποψήφιοι, δεν κέρδισαν ποτέ το Turner Prize) Η Mona Hatoum. (φωτογραφία στην αρχή του ποστ: The Light Sentence, 1992)

Έντεκα (τρόποι για να ξεκινήσεις το μυθιστόρημά σου) Γράφτηκε από τον Αλέξη Σταμάτη στα comments -> Ρομπερτ Μουζιλ Ο άνθρωπος χωρίς ιδιοτητες: "Από όπου, κατά τρόπο αξιοσημείωτο, δεν προκύπτει τίποτα".

Έντεκα (από τις αγαπημένες μου ταινίες Επιστημονικής Φαντασίας) To Paycheck, βασισμένο σε διήγημα του P.K.Dick θεωρήθηκε χάλια ταινία – άσε που έπαιζε ο Μπεν Άφλεκ. Ήταν όμως η πρώτη ταινία που είδα στο στρατό: μια ανέλπιστη έξοδος, τρέξιμο προς το Αστέρια το μοναδικό τότε σινεμά της Κομοτηνής, και μια δίωρη απόλαυση μπροστά στην μεγάλη οθόνη την οποία κοιτούσα λες και δεν είχα ξαναδεί σινεμά στη ζωή μου.

Έντεκα (λόγοι που ακούω τον Πετρίδη εδώ και 20 χρόνια) Αν είναι δυνατόν να έγραψα ολόκληρο ποστ και να μην ανέφερα Τη Φωνή!

Έντεκα (κλισέ που είναι -κυριολεκτικά- καταθέσεις ψυχής) Το ποστ ήταν μια υποτιθέμενη (αλλά αρκετά αληθοφανής) συνέντευξη τραγουδίστριας γεμάτη με όλα τα γνωστά κλισέ. Ένα επιπλέον: «Είσαι ερωτευμένη αυτή την εποχή;» «Είμαι ερωτευμένη με τη ζωή!»

Έντεκα (gay-friendly ταινίες με αφορμή το αφιέρωμα στις Νύχτες Πρεμιέρας) Νομίζω ότι δεν θα μπορέσω να το ξαναδώ ποτέ, όμως το Brokeback Mountain πραγματικά με συγκλόνισε.

Έντεκα (αγαπημένες μου παιδικές σειρές κινουμένων σχεδίων) Από σχόλιο του Νανάκου: O Odysseas, o Tilemaxos, o Nono kai i Sirka (Odysseia tou Diastimatos - o Agios Vasilis mou eixe ferei kai to epitrapezio!).

Έντεκα (χαρακτηριστικές δηλώσεις Χριστόδουλου) Τζάμπα Γλύψιμο: «Σας πάω!». [Και πάλι όμως δε συγκρίνεται με τις 11 του ποστ, που προτρέπω όλο τον κόσμο να το διαβάσει.]

Έντεκα (πολύ μεγάλες κακίες) Στα σχόλια του ποστ: Α, μπά? said... από τις αγαπημένες μου κακίες: λέγεται ότι το είπε (νομίζω) ο αινστάιν σε υποψήφιο διδάκτορα" η εργασία σας περιέχει πολλά σωστά και πρωτότυπα στοιχεία. Δυστυχώς αυτά που είναι σωστά δεν είναι πρωτότυπα και αυτά που είναι πρωτότυπα δεν είναι σωστά."

Έντεκα (εκδοχές για το ποιο είναι, τελικά, το Νόημα της Ζωής) Το ποστ ήταν ένα παιχνίδι: έγραψα στο google τη φράση «Το Νόημα της Ζωής είναι» και κατέγραψα μερικά από τα απροσδόκητα αποτελέσματα. Μόλις ξανάψαξα και προσθέτω τη μεγαλύτερη αποκάλυψη: «Το Νόημα της Ζωής είναι ένα ευφυές βιβλιαράκι που προκαλεί τη σκέψη του αναγνώστη. Ιδανικό δώρο σε οποιονδήποτε αναζητά το αληθινό νόημα της ζωής - αλλά θέλει και να ευφρανθεί η ψυχή του αναζητώντας το!» (από το e-shop)

Έντεκα (όνειρα με τη φιλική συμμετοχή διασημοτήτων) Έχω χαθεί στο δάσος κι έχει αρχίσει να σκοτεινιάζει. Σ’ ένα λόφο βλέπω μια μικρή φωτισμένη καλύβα. Πετάω προς τα κει και προσγειώνομαι απαλά στην είσοδο. Η Kate Bush ανοίγει την πόρτα και μου λέει: «Έλα, έχω μαζέψει κι άλλους που έχουν χαθεί στο δάσος. Ετοιμάζω φαγητό. Κάθισε.» Μέσα στη μικροσκοπική καλύβα βλέπω καθισμένους μερικούς απ’ τους καλύτερους παλιούς μου φίλους, με τους οποίους έχω πια χαθεί. «Αυτή το διοργάνωσε», μου λέει ένας συνωμοτικά δείχνοντας την K. Bush. «Σας ευχαριστώ», της λέω εγώ.

[Και μια φωτογραφία που δεν χώρεσε στο Έντεκα (αλλόκοτες εικόνες της Diane Arbus): η στρίπερ Blaze Starr]

Έντεκα (ξεχωριστοί αριστερόχειρες #9: Χανς Κρίστιαν Άντερσεν)

Ψάχνοντας για τον Χ.Κ. Άντερσεν βρήκα εκατοντάδες σχετικά γραμματόσημα και θυμήθηκα τη συλλογή μου. Δεν την είχα αγαπήσει πραγματικά, μάζευα γραμματόσημα περισσότερο μηχανικά – από μιμητισμό που λένε. Και γι’ αυτό δεν κράτησε και πολύ.
Δυο-τρεις σακουλίτσες είχα -με άλμπουμ φτιαγμένα στην εντέλεια- και τις χάρισα σε φίλους. Πάνε 15 χρόνια.
Έκτοτε ασχολήθηκα αρκετά με τα ταχυδρομεία. Στο στρατό ήμουν Ταχυδρόμος (η καλύτερη δουλειά) ενώ και τώρα στη δουλειά παίρνω του φακέλους του γραφείου και τους ταχυδρομώ δυο-τρεις φορές την εβδομάδα.
Κολλώντας χιλιάδες γραμματόσημα, ωραία – και πρωτότυπα γραμματόσημα, άρχισα να το ξανασκέφτομαι. Και χτες, βλέποντας τα εκατοντάδες μικρά έργα τέχνης του Άντερσεν, το αποφάσισα. Φίλοι μου, ξέρετε ποιοι είστε: θέλω τις συλλογές μου πίσω!




Για τον Andersen και τη ζωή του -> wiki
Όλα τα παραμύθια, ολόκληρα -> εδώ

Η Μικρή Δαχτυλίτσα ή Η Τοσοδούλα (1835)

Η Πριγκίπισσα και το Ρεβύθι (1835)

Η Μικρή Γοργόνα (1836)

Τα Καινούργια Ρούχα του Βασιλιά (1837)

O Μολυβένιος Στρατιώτης (1838)

Το Ασχημόπαπο (1844)

Τα Κόκκινα Παπούτσια (1845)

Η Βασίλισσα του Χιονιού (1845)

Το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα (1846)

Το Παλιό Σπίτι (1848)

Το Ομορφότερο Τριαντάφυλλο του Κόσμου (1852)

(1. Κεντρική Αφρική 2. Γρενάδα 3. Χονγκ Κονγκ 4. Τσεχοσλοβακία 5. Πολωνία 6. Δανία 7. Ρεντόντα 8. Φινλανδία 9. Χονγκ Κονγκ 10. Μπουρουντι 11. Γρενάδα)


περισσότερα Χ.Κ.Α. γραμματόσημα -> εδώ

*Μία από τις παλιότερες ταινίες του κόσμου: Το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα (1902) [δείτε το χωρίς ήχο καλύτερα]
------------------------------------------------------------

Πέντε πράγματα για μένα. [ήταν στο tagline για κάποιες μέρες]
Με πρότειναν: Mauve, Nanakos, Zarathustra, Lexx, indictos, Insidetheroom, Sofi-K, feelingminnesota, rota958, συκοφάντης μπαστούνι, null, anafandon. Εγώ προτείνω Μ.Hulot, Πετεφρή, Cobden, Urbane 71 και Ιφιμέδεια. 1) Στην έκτη δημοτικού εδωσα εξετάσεις για τη γερμανική σχολή αλλά απέτυχα 2) Συλλέγω καρτ-ποστάλ με έργα τέχνης 3) «Διηύθυνα» τη σχολική εφημερίδα που λεγόταν 'Λίγο απ’ Όλα' 4) Στην κατασκήνωση κέρδισα το τρίτο βραβείο κολύμβησης προσθιου – με κλεψιά 5) Ένα απ’ τα «κρυφά» μου μπλογκ λεγεται scanner01.

Έντεκα (διάσημοι Έλληνες όπως τους είδε η Τσιτσιολίνα)

Την καλύτερη εντεκάδα την έκανε η Ελένη Καραθάνου στο Θέμα (στο τέλος του ποστ, παραθέτω και αποσπάσματα). Η Τσιτσιολίνα ήταν στην Αθήνα με αφορμή του 5ου Φεστιβάλ Cult Ελληνικού Κινηματογράφου, καλεσμένη του διοργανωτή-σκηνοθέτη Νίκου Τριανταφυλλίδη – στον οποίο και έδωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στη LIFO.


Η Τσιτσιολίνα σήμερα (φωτογραφία LIFO)

Τα δικά μου: Η πρώτη φορά που άκουσα για την Τσιτσιολίνα ήταν το καλοκαίρι του 1987, όταν είχε έρθει στην Ελλάδα και όλοι μιλούσαν γι’ αυτήν. Στο Βήμα της Κυριακής είχε κομμάτι που έγραφε ότι είναι πολύ πιθανή η σύλληψή της επί ελληνικού εδάφους με την αιτιολογία της προσβολής των ηθών κλπ. Έκτοτε την αγνόησα, τη θεώρησα μια σαπουνόφουσκα (αλά Αν Νικόλ Σμιθ), μία απλώς προκλητική πορνοστάρ. Πόσο λάθος έκανα!

Πίσω από την περσόνα της Τσιτσιολίνας υπήρχε η Ιλόνα Στάλερ μια πανέξυπνη γυναίκα με κοινωνικοπολιτικές και οικολογικές ευαισθησίες που στα τέλη '70ς και στα '80ς είχε σοβαρό πολιτικό λόγο (που πάντα συνυπήρχε με τον fun-lovin πορνογραφικό της λόγο). Η πρώτη Πράσινη βουλευτής της Ιταλίας πίεσε για την κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και πρότεινε μέτρα που τελικά εφαρμόστηκαν στην Ιταλία. Βοήθησε τις ιταλικές κυβερνήσεις στη διαμόρφωση του σχολικού εκπαιδευτικού προγράμματος για το σεξ, ευαισθητοποίησε τους πολίτες για το Aids (ήταν η πρώτη που τόλμησε να αναφερθεί σ’ αυτό στη χώρα της).

Πολέμησε την πυρηνική ενέργεια, έκανε καμπάνιες ενάντια στα πειράματα σε ζώα από τις εταιρίες καλλυντικών. Υποστήριξε την αποποινικοποίηση των μαλακών ναρκωτικών, κατήγγειλε τη λογοκρισία. Μάζεψε χρήματα για τους υποσιτισμένους σ’ όλο τον πλανήτη. Διαδήλωσε εναντίον της θανατικής ποινής και της ενδοοικογενειακής βίας. Πολέμησε το ρατσισμό, την ομοφοβία και την ξενοφοβία.

Καλά τα λέει ο Νίκος Τριανταφυλλίδης: "Αν για τους περισσότερους η συμμετοχή της στο ιταλικό κοινοβούλιο υπήρξε μια πανκ καταστασιακή παρέμβαση στο διεφθαρμένο πολιτικό σκηνικό της Ιταλίας, για την ίδια παραμένει μια πολύ σοβαρή υπόθεση." Αυτή είναι η Ιλόνα Στάλλερ, η γυναίκα πίσω από την περσόνα της ‘τσούλας’ και κάποια στιγμή θα της αφιερώσω ένα ποστ.


Αυτό το ποστ πάντως είναι αφιερωμένο στην Τσιτσιολίνα με αφορμή το κομμάτι του Θέματος. Γράφει λοιπόν εκεί:
«Η διάσημη πορνοστάρ είδε τις φωτογραφίες έντεκα πολιτικών και δημοσιογράφων και εξέφρασε με πάθος τη γνώμη της!»

Μερικά αποσπάσματα:
1) Κ. Καραμανλής: «Εξωτερικά δεν είναι το πρότυπο του άνδρα που μου αρέσει. Δείχνει όμως γλυκούλης, οικογενειάρχης παραδοσιακός άνδρας και έχει ταυτόχρονα βλέμμα αληθινό και ισχυρό».
2) Δ. Αβραμόπουλος: «Χαριτωμένος είναι, ίσως από κοντά να είναι καλύτερος. Δείχνει πάντως ξεκούραστος και υγιής».
3) Γ. Γιακουμάτος: «Δεν μου αρέσει, είναι απρόσιτος και ξενέρωτος».
4) Ν. Ευαγγελάτος: «Είναι πολύ ωραίος δημοσιογράφος, με αρρενωπά χαρακτηριστικά και βλέμμα που μαγνητίζει».
5) Κ. Σκανδαλίδης: «[…] του προτείνω να φτιάξει πάρκα ειδικά για εκείνους που δεν έχουν κάποιο μέρος να κάνουν σεξ, ειδικά για τους νέους.»
6) Γ. Βουλγαράκης: «Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του αποτρέπουν κάποιον να τον πλησιάσει»
7) Π. Ψωμιάδης: «Μου βγάζει κάτι το αρρενωπό και το σκληρό.»
8) Γ. Παπανδρεόυ: «Νομίζω πως είναι σέξι, δυναμικός και κοινωνικός.»
9) Γ. Αλογοσκούφης: «Εμφανίσιμος άνδρας και το βλέμμα του δείχνει μια χαλαρή διάθεση, που με προδιαθέτει θετικά για μια έξοδο μαζί του.»
10) Ά. Σπηλιωτόπουλος: «Είναι όμορφο παιδί και εκπέμπει μια γοητεία… δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν αυτό είναι αυθεντικό».
11) Ν. Χατζηνικολάου: «Είναι ο πιο ωραίος απ’ όλους τους παραπάνω, και υποθέτω πως έχει και έντονη προσωπικότητα.


(ημερομηνία άγνωστη, βρέθηκε σε κάδο ανακύκλωσης)

Δύο τραγούδια: Cicciolina - Puttana (!) /// Cicciolina - Living in My Paradise

Κι ένα απόσπασμα απ' τη συνέντευξη στη Lifo:
Οι πολιτικοί κάνουν σεξ; «Κρίνοντας από την εμπειρία μου στο κοινοβούλιο, κάποιοι από αυτούς δεν είναι καθόλου κακοί. (γελάει) Τι υποκριτές! Μιλάνε εδώ στην Ιταλία για την επιχείρηση “καθαρά χέρια”, και θεωρούν την Τσιτσιολίνα βρόμικη και διεφθαρμένη. Η Τσιτσιολίνα όμως έδωσε μόνο χαρά, ενώ αυτοί έχουν βουτήξει τα χέρια τους στο αίμα αθώων παιδιών. Καμία σκηνή που γύρισα δεν είναι τόσο πρόστυχη όσο ο πόλεμος στο Ιρακ. Δεν υπάρχει πιο χυδαίο πράγμα από την ανέχεια, την εκμετάλλευση και την πείνα.»

Έντεκα (Valentine εξώφυλλα του περιοδικού TIME)

O Πρόβατος μού είχε αναθέσει να ψάξω στο τεράστιο αρχείο του Time και να διαλέξω μερικά εξώφυλλα, όπως έκανε κι αυτός σ' αυτό το ποστ. Η 'έρευνά' μου αφορά τεύχη του Time που κυκλοφόρησαν περίπου του Αγίου Βαλεντίνου, από το 1924 μέχρι σήμερα. [Χρόνια πολλά σ' όποιον γιορτάζει, μακάρι όλος ο κόσμος να ερωτευθεί και να είναι ευτυχισμένος, ασχέτως γιορτής.]

1924: Στην πρώτη περίοδό του το Time είχε εξώφυλλα - κομψοτεχνήματα. Ο Einstein ποζάρει καθισμένος σε μια άνετη καρέκλα, φορώντας τη ρόμπα του. Κοιτάζει εκτός πλάνου, παιχνιδιάρικα σκεπτικός. Έχει μόλις νικήσει μια αρρώστια που πίστευε ότι θα τον σκοτώσει ενώ μια βδομάδα πριν είχε εκδόσει την Coherent Field θεωρία του. Εκείνο το άρθρο-συνέντευξη τού 1924 θεωρείται απ' τα πιο σημαντικά.

1936 Λένι Ρίφενσταλ. Η ‘σκηνοθέτις του Χίτλερ’, μόλις 28 χρονών τότε, προετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς του Βερολίνου. Στο εξώφυλλο κάνει σκι με ελάχιστα ρούχα ώστε, όπως εξηγεί το cover story, να αποκτήσει ομοιόμορφο μαύρισμα.
1939 Πικάσο. Τα εξώφυλλα του Time είναι πια έγχρωμα. Στην ενδιαφέρουσα συνέντευξη-πορτρέτο που έχει τίτλο «Ο Ακροβάτης της Τέχνης» ο ζωγράφος δηλώνει: «Όλοι θέλουν να ‘καταλάβουν’ την Τέχνη. Γιατί δεν προσπαθούμε να καταλάβουμε το κελαΐδισμα των πουλιών;»
1955 Καρλ Γιουνγκ. Το ζωγραφισμένο προφίλ του σπουδαίου ψυχαναλυτή μπλέκεται με μια μυστικιστική αναπαράσταση του υποσυνείδητου. Στο τεύχου υπάρχει πολυσέλιδο αφιέρωμα στις αντικρουόμενες τάσεις της ψυχανάλυσης στα μέσα των '50ς.
1970 Οικογένεια Φόντα. To εξώφυλλο είναι μια δημιουργία του Andy Warhol. Οι Πίτερ, Χένρι και Τζέιν Φόντα σε μια εκ βαθέων συνέντευξη.
1973 Inside Pop Records. Τέλειο, ψυχεδελικά ποπ εξώφυλλο. Τι σήμαινε ποπ το 1973; Ian Anderson, Roberta Flack, Harry Wilson, Carole King.
1978 Πολύχρωμο φουτουριστικό εξώφυλλο: Η κοινωνία των κομπιούτερς. Η πρώτη mainstream εμφάνιση του barcode, του PC, των ψηφιακών ρολογιών.
1981 Απ’ τα καλύτερα εξώφυλλα ever. Η μισητή Μ. Θάτσερ σ’ ένα εξώφυλλο που θυμίζει την May West του Νταλί: φτιαγμένη σαν εργοστάσιο κρατάει έξω τους εργάτες. Τίτλος: «Embattled Britain”.
1986 Στο τεύχος της 10ης Φεβρουαρίου το Time αναλύει το δυστύχημα του Challenger που είχε μόλις συμβεί.
1987 Η μεγάλη ανατριχίλα - η εξάπλωση του Aids. Μεγάλη και σημαντική έρευνα που αφύπνισε συνειδήσεις. Συνέπεσε με του Αγίου Βαλεντίνου, καταστρέφοντας την όποια ρομαντική διάθεση των αναγνωστών.
1993 Το πρώτο (και μοναδικό) εξώφυλλο στα 85 χρόνια του Time που γιορτάζει τη Μέρα των Ερωτευμένων. Μια καρδιά, ένα ζευγάρι στο ηλιοβασίλεμα, και κάτω δεξιά με κόκκινα γράμματα σε παρένθεση: Happy Valentine’s Day!

[Στο site του Time έχουν ανέβει όλα τα τεύχη του περιοδικού, με ό λ α τα κείμενα που δημοσιεύτηκαν ποτέ]

Έντεκα (ξεχωριστοί αριστερόχειρες #8: M.C. Escher)

MC Escher 1898-1972

Τρεις φορές πήγα στην έκθεση του Escher στο Herakleidon στην Αθήνα. Ένας υπέροχος χώρος, με κάτι περίεργες εσωτερικές αυλές και ξύλινες σκάλες: ήταν λίγο σαν τους πίνακες του Ολλανδού (αριστερόχειρα) καλλιτέχνη. Οι πίνακες, τα σπάνια σχέδια, οι φωτισμοί, τα βίντεο, η μουσική του Μπαχ απ’ τα κρυφά ηχεία: απ’ τις καλύτερες εκθέσεις που έχω δει. Τίμησα μάλιστα δεόντως το μαγαζάκι που είχε ένα σωρό ‘Εσερικά’ προϊόντα, τέλεια αυτοκόλλητα, χαρτονένια γυαλιά με τρισδιάστατους πίνακές του, κύβους σαν του Ρούμπικ και άλλα πολλά. Όταν μετά από ένα χρόνο η έκθεση τελείωσε, και ξαναπήγα στο Herakleidon για την έκθεση του Vasarely, ξαναείδα μερικά απ’ τα έργα του Escher - απ' ό,τι κατάλαβα είναι στη μόνιμη έκθεση του μουσείου.


*Περισσότερα στο Fusion Anomaly ή στη Wikipedia.
*Escher For Real Μερικές απ’ τις εξωπραγματικές φόρμες του φτιαγμένες με πραγματικά υλικά.
*Τρισδιάστατος Escher
*Τέλειο κλιπ που υπήρχε, σε λούπα, και στην έκθεση. Η αποδόμηση ενός πίνακα (o πρώτος από τους παρακάτω έντεκα), η εικόνα μέσα στην εικόνα.