Έντεκα (της Δευτέρας)

OVERTURE TO THE SUN

1) Εδώ και χρόνια έχω κρατήσει ένα απόκομμα απ’ την Ελευθεροτυπία που με είχε πραγματικά εντυπωσιάσει. Μιλούν υπεύθυνοι τηλεοπτικών σταθμών για τα σενάρια που τους στέλνουν φερέλπιδες σεναριογράφοι [με προτάσεις για σειρές]. Και το πιο παράξενο περιστατικό απ' όλα: «Εφερε -πάνε δέκα χρόνια τώρα- κάποιος μια πρόταση, την ακούμπησε σε ένα γραφείο και εξαφανίστηκε», θυμάται ο Λοΐζος Ξενόπουλος. «Λεγόταν "Ποιος σκότωσε το μαναβόπαιδο" και ήταν μικρές, αυτοτελείς αστυνομικές ιστορίες με ένα ιδιαίτερο μαύρο χιούμορ, στις οποίες πρωταγωνιστούσε ένα παιδί, ο Νεόφυτος, και η γιαγιά του. Το βρήκαμε, το διαβάσαμε, άρεσε σε όλους μας. Φάγαμε τον κόσμο να βρούμε τον συγγραφέα. Δεν βρέθηκε ποτέ και η πρόταση έμεινε στο συρτάρι. Από περιέργεια και μόνο, θα ήθελα κάποτε να γνωρίσω τον άνθρωπο που το 'κανε...».

2) Αν έπαιρνα συνέντευξη απ’ τον George Michael θα του έδειχνα αυτό το βίντεο, μόνο και μόνο για να δω τις αντιδράσεις του.

3)
Ο μουσικός Ευριπίδης [χωρίς τις τραγωδίες του] σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στον παλιό του γνωστό Βαγγέλη Ρήσσο. [απ’ το καλοκαιρινό SOUL]

4) Ας μου επιβεβαιώσει κάποιος ότι αυτό το μπλογκ [γεμάτο με απιθανότητες] είναι χιουμοριστικό και όχι κυριολεκτικό. Απ' την άλλη, ας μου επιβεβαιώσει κάποιος ότι αυτό είναι όντως το Myspace της αληθινής Αρλέτας [μάλλον απίθανο, αν σκεφτείς ότι ανάμεσα στους 151 φίλους της είναι ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο Μάρκος Βαμβακάρης και ο Serial Killer. Πάντως το βίντεο απ’ το youtube είναι απ’ τα καλύτερα που έχω δει. Απλό και εύστοχο.]

5) Από το ντιμπέιτ των Δημοκρατικών υποψηφίων για την προεδρία της Αμερικής στο οποίο οι ερωτήσεις προήλθαν από χρήστες του You Tube: 1) Do you support gay marriage? 2) Is it OK to cite religion as a reason to deny gay rights? 3) How do you address being "black enough" or "woman enough"? 4) Would a woman president be taken seriously by an Arab state? [όλες οι ερωταπαντήσεις του debate εδώ]

6) Bits & pieces: Το Λονδίνο του Τζόναθαν Κόου /// One Minute Stories /// Μια λίστα με οδηγίες για την ανάγνωση του νέου Χάρι Πότερ /// Όλοι ξέρουμε ότι είναι παράνομο το να αγοράσεις ναρκωτικά. Αν τα κερδίσεις όμως?… /// Τα καλά βίντεο κλιπ. Και ανά σκηνοθέτη. Pause online ///


7) ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΚΑΝΑ ΠΕΡΣΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ.
τι ωραία που είναι όταν κάποιος άλλος (και συγκεκριμένα η Κατ.) βγάζει φωτογραφίες από ένα ταξίδι και σου τις στέλνει ένα χρόνο μετά, όταν σχεδόν έχεις ξεχάσει τα γεγονότα. [φωτο: Madonna live, Άμστερνταμ]

8) Η Χρ. Λαμπίρη, γράφει το media blog, θα παρουσιάσει το τηλεπαιχνίδι ID που παρουσίασε πριν χρόνια και ο Ρένος Χαραλαμπίδης. Απίστευτο! Πού το θυμήθηκαν το ID? Τρομακτική αποτυχία! Αντιγράφω τον εαυτό μου από το περσινό μου ποστ για τα τηλεπαιχνίδια: ID (στον Alpha με τον Ρένο Χαραλαμπίδη): Ήταν το πιο πρωτοποριακό, πολύπλοκο και ανεξήγητο τηλεπαιχνίδι ever: όσες φορές άντεξα να το δω δεν κατάλαβα τίποτα. Αν και η ιδέα ήταν καλή (κάτι με βήτα διασημότητες και το τι επάγγελμα έκαναν πριν γίνουν διάσημοι) οι κανόνες ήταν τόοοσο χάλια που ο Χαραλαμπίδης δεν τους ανέφερε καν και κάποτε είχε πει σε έναν παίκτη: «Μη φοβάσαι, ούτε εγώ δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς γίνεται». Επίσης: αχρείαστα τεράστιο και άδειο σκηνικό, και βασανιστική διάρκεια μίας ολόκληρης ώρας!

9) Ωραία τα 'πε η Σώτη Τριανταφύλλου στην A.V.: "Η μόλυνση είναι φαινόμενο της βιομηχανικής επανάστασης, η οποία, συμπολίτες, έλαβε χώρα στα τέλη του 17ου αιώνα. Έχει περάσει κάμποσος καιρός από τότε: μερικές χώρες έχουν ήδη επεξεργαστεί και εφαρμόσει λύσεις. Εμείς όχι: χωρίς καν την εμπειρία της βιομηχανικής επανάστασης, ζούμε σε μια μετα-βιομηχανική δυστοπία. "

10)
[μου το 'στειλε ο πολύβιος]

11) H τακτική της ΝΔ για τον πολιτισμό είναι σχιζοφρενική: κυρίως όταν «αξιοποιεί» κάτι γαλάζιους ογκόλιθους των τεχνών, όπως Ελένη Ερήμου, Τάκης Βουγιουκλάκης, Γιώργος Σίσκος, και βέβαια αυτόν που έφτιαχνε τις βιντεοταινίες με τους περίεργους τίτλους. Νέο, συναρπαστικό κρούσμα! Απο τα τηλεσκουπίδια, διευθυντής στο ΔΗΠΕΘΕ...

-------------------------------------------
ποστ μέσα στο ποστ
Πολύχρωμο Σοκ
Δύο φωτογραφίες του Νίκου Κουλούσιου


[Καζαμπλάνκα, 2007, Βαμμένα έγχρωμα κοτοπουλάκια στην αγορά της πόλης]

Έντεκα (βίντεο-κλιπ του George Michael)

update: ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΛΟΙΠΟΝ??

pascal: [...] Για να μην τα πολυλογώ, επειδή ντρέπομαι κιόλας και η θέση μου είναι δύσκολη, ο αποτέτοιος έχει φωνάρα, ορισμένα από τα τραγούδια του είναι πράγματι τραγουδάρες, τεχνικά η συναυλία ήταν άψογη και, ναι, αν ξανάρθει θα ξαναπάω. [...]
μαργαριταρένια: [...] Καθαρόαιμη ποπ, ηδονική και φρέσκια, χορευτική και φωναχτή.Γυρίσαμε σπίτι εξαντλημένοι , με μυαλό δροσερό, τα μέλη μουδιασμένα ανατρίχιαζα μέχρι να με πάρει ο ύπνος. [...]
nanakos: [...] Bγαίνοντας χτες το βράδυ από τη συναυλία, μια φίλη του Θύμιου γυρίζει και λέει: "Καλά ήταν δε λέω, αλλά ο Marilyn Manson ήταν καλύτερος! Ρε συ, ο τύπος έβγαινε με ξυλοπόδαρα!" Ε, ζήσαμε για να τ' ακούσουμε κι αυτό!! [...]
mhulot: [...] O george michael αναστήθηκε. αν μου έλεγε κάποιος πριν από δέκα χρόνια ότι θα πήγαινα σε live του και θα μου άρεσε θα τον χαρακτήριζα τρελό. [...]
ditikos: [...] Ισως by far η πιο επιτυχημένη συναυλία που έγινε για τους μη metal και funny loving strange complex people! [...]
ΓυάλινοςΠύργος: [...]Μέχρι την τελευταία στιγμή ανησυχούσα για το εάν θα εμφανιζόταν. Αλλά εμφανίστηκε και ήταν φανταστικός, αληθινός, χάρμα οφθαλμών και αυτιών και όλων. Η φωνή του, η κίνηση του, τα εφφέ...το χαμόγελο του...αυτό το χαμόγελο. Πόσες φορές είχα ονειρευτεί αυτό το χαμόγελο. [...]
vyzia: [...] Το vyzia.gr στη συναυλία του George Michael ....και φυσικά δεν θα μπορούσαμε να μην φωτογραφίσουμε την ιέρεια του vyzia.gr Όλγα Φαρμάκη, η οποία εννοείται οτι πόζαρε για εμάς, μόλις της είπαμε οτι είμαστε οι φωτογράφοι του vyzia.gr...
φηλινγκ μινεσοτα: cause i gotta have Faith
billzouk: [...] Δεν εχω φωτογραφικο υλικο, δεν ειχα τετοια ψυχραιμια. Κι αυτη που εβγαλα, πολυ ειναι. Χθες βραδυ, βρισκομουν σ' ενα αλλο συμπαν. Δεν ξερω που ακριβως πεφτει, αλλα θελω να ξαναπαω! [...]
enteka: [...] ΓΚΡΡΡΡ [...]
+
Τα Highlights της χτεσινής συναυλίας [από το http://www.cosmo.gr/]
*Ο George Michael έχει πει το Fastlove και εμφανώς τρακαρισμένος, ξύνει το κεφάλι του και λέει στα ελληνικά: «Ευχαριστώ για τα 25 χρόνια»- *Τραγουδώντας το Everything She Wants, αλλάζει τον στίχο «...’cause I said you were the perfect girl for me…», αντικαθιστώντας το «girl» με «boy»- *Στο Shoot the Dog, τραγουδώντας «...That’s why I’m always getting stoned...» κάνει τη χειρονομία του καπνίσματος, δηλώνοντας, άλλη μια φορά, την προτίμησή του στην μαριχουάνα.- *Προς το τέλος της συναυλίας έστρεψε τα φώτα προς μία σουίτα του σταδίου όπου ήταν η οικογένειά του. Χαιρετήσαμε τον πατέρα του και εκείνος μας το ανταπόδωσε. Μετά οι προβολείς στράφηκαν προς ένα μέλος της μπάντας που είχε γενέθλια και όλο το ΟΑΚΑ του τραγούδησε το Happy Birthday.- *Στο Edge of Heaven, χώρισε το κοινό σε τρεις ομάδες φωνητικών. Όταν στην πρώτη είπε: «Εσείς θα τραγουδάτε το yeah,yeah,yeah» πρόσθεσε «Κι εσύ μπαμπά!»- *Προς απάντηση των συνεχών «Γιώργος,Γιώργος, Γιώργος» του κοινού, είπε «Είναι το πρώτο μέρος του κόσμου που λένε σωστά το ονομά μου!»



Παίζει αύριο Πέμπτη στην Αθήνα. Δεν θα πάω, βαριέμαι μάλλον το ταξίδι με τέτοια ζέστη [α, ναι, δουλεύω κιόλας] αλλά δεν μπορώ να μην μιλήσω για την επιρροή του Τζορτζ Μάικλ στην ποπ κουλτούρα της ευρύτερης γενιάς μου. Δεν ξέρω τι να πρωτογράψω: για την «εθνική υπερηφάνεια» για τον «συμπατριώτη» Γιώργο Παναγιώτου, για τους καβγάδες των φαν Wham vs. Duran, για την αδερφή μου που έκλαιγε όταν διάβασε ότι οι Wham διαλύονται και θα έπαιζαν το Final τους στο Λονδίνο τη μέρα που αυτή θα ήταν στο Βερολίνο, για το Μουσικόραμα της ΕΡΤ που μετέδωσε για λίγα δευτερόλεπτα το απαγορευμένο του ντεμπούτο βίντεο I Want Your Sex, για το βραβείο που του έδωσε η Μαντόνα στα βραβεία του MTV (τέλη ‘80s), τους σόλο δίσκους τότε που απέφευγε να εμφανίζεται, τις φήμες, τα προβλήματα, για τα 30 λεπτά που τον είδα live στο Wembley [στο NetAid του '99], το ‘Zip Me Up Before You Go-Go’ πρωτοσέλιδο της Sun, την τηλεοπτική του εμφάνιση στο Richard & Judy που υποστήριζε το Shoot The Dog και μιλούσε εναντίον του πολέμου στο Ιράκ – τότε που κάτι τέτοιο ήταν τελείως unfashionable, για ένα βράδυ πέρσι που το Mad έδειξε το ντοκιμαντέρ του…
[Επειδή λοιπόν είναι τόσο πολλά και δεν μπορώ να εστιάσω κάπου θα μείνω στα βίντεο-κλιπ, μιας και η πρώτη μου επιλογή – η αποχαιρετιστήρια συναυλία των Wham με τίτλο The Final- θέλει πολύ ψάξιμο κι ένα Q που είχε φλασμπακ αφιέρωμα σε κείνη τη μέρα νομίζω ότι το έχω πετάξει.]


1) Faith 1987. Ο Γεράσιμος έμενε απέναντι μας, κι ο μπαμπάς του είχε ένα μπαρ της κακιάς ώρας. Μια μέρα έβαλαν δορυφορική στο μπαρ κι έπιαναν Super Channel και Sky. Tο πρώτο κλιπ που είδα εκεί ήταν το Faith. [Και μάλιστα έγχρωμο – εμείς είχαμε ασπρόμαυρη μέχρι το ’89, grrr]. Με έδιωξαν όμως, γιατί ήμουν μικρός, και από τότε κοιτούσα πότε-πότε απέξω – η παιδική μου ηλικία είναι γεμάτη τέτοιες ιστορίες που μαρτυρούσαν τον απέραντο πόθο μου για μουσική ενημέρωση και πολλά κανάλια. Αρκεί να πω ότι στηνόμουν έξω απ’ το Rock100 επειδή είχε στη βιτρίνα τηλεόραση που έπαιζε μόνιμα MTV, το ίδιο και σ’ ένα κατάστημα με τηλεοράσεις στην Ανθέων.
2) Freedom '90 1990. Έκαψε το παρελθόν του σ’ αυτό το κλιπ γεμάτο τοπ-μόντελ (Naomi Campbell, Linda Evangelista, Christy Turlington, Tatjana Patitz και Cindy Crawford). Η σκηνοθεσία ήταν του David Fincher, και όλοι ξέρουμε τι έκανε μετά...
3) Too Funky 1992. Το σκηνοθέτησε ο ίδιος, χρησιμοποιώντας πάλι μοντέλα. Αγαπημένο μου σημείο: το sample με τη φωνή της Anne Bancroft απ’ τον Πρωτάρη: “Would you like me to seduce you? Is that what you're trying to tell me?"
4) Killer (Papa Was a Rolling Stone) 1993. [see here]
5) Father Figure 1988. “George Michael and Andy Morahan won "Best Direction of a Video" at the 1988 MTV Video Music Awards for "Father Figure."” [Wikipedia]
6) Spinning The Wheel 1996. [ασπρόμαυρο, στιλάτο, με το ρεμίξ των Forthright]
7) I Want your Sex 1987. Το έγραψα στην εισαγωγή∙ ο Γιώργος Γκούτης από το Μουσικόραμα το παρουσίασε κανονικά, είπε ότι είναι η πρώτη μετάδοση, αλλά είναι τόσο τολμηρό που δεν μπορούν να παίξουν πάνω από 30 δευτερόλεπτα. Είκοσι χρόνια μετά οι απαγορευμένες «τολμηρές σκηνές άγριου σεξ» μοιάζουν με vanilla αισθηματική ταινία.
8) Careless Whisper 1984. Eδώ και δεκαετίες ψάχνω –for cult reasons- τη διασκευή που του είχε κάνει ο Θέμης Αδαμαντίδης. Κανείς; [update: ούτε 50 λεπτά δεν πέρασαν από την ανάρτηση του ποστ και μου ήρθε ήδη στο email μου. βαγγέλη άλφα σ' ευχαριστώ! είναι τόσο ξεφτίλα όσο το θυμόμουν! -- Θέμης Αδαμαντίδης - Ακόμα σ' αγαπώ]
9) Shoot the Dog 2002. Το 2001 η σειρά κινουμένων σχεδίων 2D TV του ITV ήταν το αγαπημένο μας δεκάλεπτο στην βρετανική τηλεόραση. Εκπληκτικά αστεία. Προφανώς το ίδιο πίστευε κι ο George Michael και τους έδωσε να του κάνουν το κλιπ που παρουσίαζε τον Blair ως σκυλάκι του Bush. Και τι δεν άκουσε. Και πόσο δίκιο είχε.
10) I Knew You Were Waiting (For Me) with Aretha Franklin 1987. Μου φαινόταν πολύ εντυπωσιακό το πώς είχαν αυτές τις γιγαντοοθόνες και το πώς συναντιόντουσαν τελικά
11) Wham - Club Tropicana [Ibiza, η Pepsi κι η Shirley, τρομπέτες στην πισίνα… Οκ, δε νομίζω ότι υπάρχει πιο καλοκαιρινό βίντεο-κλιπ.]


*Τα warholized εξώφυλλα ήταν από Α) dj world B) daily mirror C) rolling stone
**Wham! Japanese commercial [ρετροαπόλαυση]
***French & Saunders: ο G. M. η Madonna και ο Boy George.
**** o G.M. στο Little Britain
-----------------------------------------------------

Υ.Γ.

Το Club Tropicana, αλλά και το Faith [σε mash-up με missy elliot] είναι δύο από τα «καλοκαιρινά» τραγούδια που επέλεξα για την αποψινή εκπομπή στο Ρόδον FM [πέρασε]. To mixtape μου περιλαμβάνει 29 τραγούδια που για τον ένα ή τον άλλο λόγο μου θυμίζουν καλοκαίρι.
Η εκπομπή έχει τον ανεπίσημο τίτλο ECHO BEACH από το ομώνυμο τραγούδι των Martha & the Muffins. Μ’ αυτό ξεκινάει και μ’ αυτό τελειώνει, τη δεύτερη φορά όμως ακούγεται σε ένα εξαιρετικό dub ρεμίξ.
Κλασικά η πρώτη ώρα της εκπομπής είναι πιο ποπ κι η δεύτερη πιο ‘καλή’ [ή πιο σλόου]. Όταν λέω ποπ εννοώ πάνω-κάτω ’60ς California, καλοκαιρινή ντίσκο και άλλα κι όταν λέω ‘καλή’ εννοώ Κ. Βήτα και Air και Thievery Corporation και τέτοια. Το playlist είναι εδώ. Το πρόγραμμα θα παιχτεί σήμερα Τετάρτη 25/7 [πέρασε] στις έντεκα το βράδυ.

*LISTEN LIVE [update: η καλοκαιρινή εκπομπή στο Ρόδον είναι εδώ--> ένα /// δύο ]

Έντεκα (της Δευτέρας)

1) Sound illusion: Οι νότες μοιάζουν να ανεβαίνουν συνέχεια, όμως στο τέλος του ηχητικού αποσπάσματος δεν έχουν ανέβει καθόλου. Αρκεί, όταν τελειώσει, να ξαναπατήσετε το πλέι και θα καταλάβετε. illusion endless

2) Η είδηση για τις περιπέτειες του Andy Warhol Foundation θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει ταινία: σκάνδαλα στο εικαστικό κύκλωμα, παγκόσμιες συνομωσίες, παρανοϊκές μηνύσεις – ένας φόνος λείπε μονάχα για να γίνει blockbuster. [Επίσης θα έγραφα ευχαρίστως σενάριο και μ’ αυτή την είδηση – μόνο που έχει ήδη γυριστεί ως Contact.]

3) Το μόνο που είναι καλύτερο από έναν Simpsonizer είναι ένας Warholizer [Ναι λοιπόν, η Ελλάδα δεν ανήκει στον πλανήτη κι αντί για την Πέμπτη η ταινία simpsons θα μας έρθει σε 38 ημέρες…]

4) Πριν από έντεκα χρόνια, σαν σήμερα, πέθανε η Αλίκη. [Και πέρσι η Ιφιμέδεια και ο Non Private Life έγραψαν στο enteka δυο φοβερά κείμενα για το θάνατό της].

5) From the blogs: Nέος Ασιάτης, Μόνος, Ψάχνει. [ένα εξαιρετικό ποστ του old-boy] /// la petit prince (o δρόμος προς την απώλεια) /// Soft Porn Soundtracks [h2o] /// 11 ευρηματικοΙ τΙτλοι /// ένα ποστ /// l'iMPORTANT c'eST d'aIMER [πιο πολυ, πιο πολλοι]

6) Ε, ναι λοιπόν. η Πολυξένη και ο παπαγάλος που δε λέει να το βουλώσει ποτέ, μπορούν να ξεφυτρώσουν και στα πιο απίθανα μέρη.

7)


8) FRIEND OR FOE? The ceasessly growing degradation in human communication reached a temporary peak with MySpace. Very rarely had I the choice before to see such despair, desolation and abjection in a modern phenomenon. People even thank each other for letting them be their "friend". After revolution which tends to mean "innovative product", friendship will no doubt sooner or later stink of corporate, ugly aesthetic and meaningless, junk, info or exchange of idiotic comments. [θενκς Λένα] /// Επίσης: I've visited a MySpace page [and] I've thought "is that it?" and wandered around the perimeter looking confused, like a blind man patting the walls for an exit he can't find.

9) Η ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων για το Mercury Prize λεπτό προς λεπτό [από κάτω προς τα πάνω]. Κι επίσης, πέρσι τέτοια εποχή: Έντεκα (υποψήφιοι για το Mercury Prize που δεν κέρδισαν ποτέ)

10) Δεν θα ήταν εκπληκτικό να είναι υποχρεωμένος κάθε πολιτικός (αλλά και κανάλια, εφημερίδες, κλπ) να δίνει citations για όσα λέει;

11) ΚΙ ΑΛΛΟ!

----------------------------------------------------

*ποστ μέσα στο ποστ
video mash up [sort of]
Κάποτε θα γινόταν κι αυτό – και σύντομα θα γίνει ακόμα καλύτερα. Στο YouTube Doubler μπορείς να δεις δύο βίντεο του YouTube ταυτόχρονα, κάνοντας απρόσμενα mashup ήχων και εικόνων. Λογικά αφήνεις τα βίντεο να φορτώσουν ενώ τα έχεις στο pause και μετά πατάς play και στα δύο ταυτόχρονα. Μερικά έτοιμα mash-up:
1) Saved by the Bell vs Μικρές Κινέζες με Καμπανάκια. (τέλειο)
2) Βίντεο κλιπ του D. Hasselhof vs Κουκλάκι Έλμο που ξεκαρδίζεται
3) Magritte vs Temptations vs Peter Sellers vs Beatles vs Three Stooges
και δύο πολύ πρόχειρα που μόλις έφτιαξα:
1) Dramatic Chipmunk vs. Dramatic Chipmunk
2) Madonna vs Enya
[όποιος ταιριάξει κάτι καλό ας πει. spyro?]
---------------------------------------------------------

PS. Και μη χειρότερα: μόλις το πήρα χαμπάρι διαβάζοντας το "απ' τις 4 στις 5". Κάποιος κατήγγειλε το blog του mhulot για πειρατεία, ένα μπλογκ "που προτεινει πραγματικά ξεχωριστή μουσική που δεν υπάρχει περίπτωση να ακουστεί ούτε με σφαίρες στο ελληνικό ραδιόφωνο (ο θεός να το κάνει) και που λειτουργεί ως όαση για όσους θέλουν να μάθουν κάτι για μουσική, πέρα από το πλήρως ελεγχομενο προιόν που προτείνεται από παντού. "

Έντεκα (παιδικές διαφημίσεις από ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ των '80ς)

Καλοκαίρι για μένα σημαίνει μεσημέρια σ' ένα ντιβάνι στη Χαλκιδική με στοίβες Μίκυ Μάους, στοίβες που ευτυχώς υπάρχουν ακόμα. Σκάναρα μερικές διαφημίσεις από τεύχη των '80ς, με παιχνίδια ή αντικείμενα που έμοιαζαν τότε πολύ προχωρημένα. Ένα χωροχρονικό ταξίδι, ένα ρετρό-camp hommage στην παιδική μου ηλικία, γεμάτο καλοκαιρινές εικόνες, παγωτά, κουκλάκια, αυτοκόλλητα και γάλα κακάο.
(και μια διαφήμιση-αριστούργημα με την BiBi-Bo και τους "Rockers" της: την Mandonna [sic], τη Sandra, τον Boss. Και την κασέτα με τις "επιτυχίες τους", που πολύ θα ήθελα να είχα.)


----------------------------------------------

----------------------------------------------

----------------------------------------------

----------------------------------------------

----------------------------------------------

----------------------------------------------

----------------------------------------------

----------------------------------------------

----------------------------------------------

----------------------------------------------

----------------------------------------------

Έντεκα (της Δευτέρας)

???

1) Simpsons-watch: Έντεκα μέρες μέχρι την προβολή της ταινίας των Simpsons σ΄ όλο τον πλανήτη [εύχομαι η Θεσ/νικη να συμπεριλαμβάνεται στον πλανήτη!], και οι έξυπνοι τρόποι διαφήμισης συνεχίζονται: υπάρχουν δεκάδες Springfield στην Αμερική και 14 απ’ αυτά τέθηκαν σε ψηφοφορία για το ποιο θα είναι το «επίσημο» Springfield που θα διοργανώσει την παγκόσμια πρεμιέρα του φιλμ αυτό το Σάββατο. Τελικά κέρδισε, αυτό της Πολιτείας του Vermont. [εγώ είχα ψηφίσει αυτό της Florida, να το βίντεο του Vermont] /// Όλοι το ξέρουμε ότι πρέπει να γίνει και όλοι το περιμένουμε: Lisa Simpson For President! /// [από το media sport24] «Στα 400 επεισόδια της σειράς Simpsons που έχουν προβληθεί, έχουν περάσει περισσότεροι από 350 διάσημοι καλεσμένοι Οι Times ανακοίνωσαν τις δικές τους καλύτερες εμφανίσεις γκεστ σταρ (και βίντεο) και καλούν τους αναγνώστες τους να στείλουν τις δικές τους». ΑΓΑΠΗΤΟΙ TIMES TOY ΛΟΝΔΙΝΟΥ: Όταν εγώ έκανα τη δική μου λίστα πριν από ένα χρόνο, εσείς ήσασταν στα δέντρα ψάχνοντας για τροφή! [not] Έντεκα (επεισόδια Simpsons με special Guest Stars)

2) Το μωρό απ’ το εξώφυλλο του Nevermind των Nirvana δεν είναι πια μωρό.

3) If I could project my thoughts του Steven Appleby: το εξυπνότερο κόμικ-στριπ που διάβασα ποτέ. Ένα απόκομμα απ’ τον guardian, ξεχασμένο σ’ ένα συρτάρι μου – μέχρι χτες.

4) [Με αφορμή το ποστ για τον Σαββόπουλο] Ζεϊμπέκικο με την Σωτηρία Μπέλλου ή με την Λένα Πλάτωνος? (update. το δίλημμα έγινε τρίλημμα: Να και η πρώτη εκτέλεση που ο Σ. κάνει ντουέτο με τον εαυτό του.)

5) Πάλι απ’ το «Αντίο Παλιέ Κόσμε», μια ατάκα της πιανίστριας Ντόρας Μπακοπούλου (1987). «Ποτέ δεν πρόσεξα τα δάχτυλά μου. Ούτε γάντια δεν φοράω και κάνω όλες τις δουλειές… Τι περιμένατε; Ότι βγαίνω τις νύχτες με πανσέληνο και τα εκθέτω τελετουργικά στο σεληνόφως;»

6) To blog του Marvin the Martian είναι γεμάτο με απρόσμενες εκπλήξεις βήτα διαλογής [προς τρας μεριά] και τις ανάλογες περιγραφές. Ας πούμε, έχει τη Sandra να τραγουδά το In the Heat of the Night στην Πλατεία Κοραή μπροστά σε περίεργους περαστικούς και γιαγιάδες με πλαστικές σακούλες, τη Γιούλη Ηλιοπούλου να αγκαλιάζει ένα παλούκι και να τρομάζει ανέμελα, το Φλωρινιώτη και την Κάλλη Φέρρη να φιλιούνται (αν και τα περισσότερα φιλιά δεν πετυχαίνουν το στόχο).

7) bits & pieces:Τα 10 ψεύδη Καραμανλή /// Η ανεξέλεγκτη λιστομανία στο ίντερνετ [από το Η ζωή είναι εδώ της Ελευθεροτυπίας] /// Το blog του funel έκλεισε. Δυστυχώς. /// I'LL nEVER bE fREE [if i'm not free now] /// Όταν συμβαίνει παραπάνω από 10 φορές παύει να είναι σύμπτωση: η Μικέλα Χαρτουλάρη γράφει σχεδόν πάντα κάτι πολύ ενδιαφέρον στη στήλη της στο Βιβλιοδρόμιο των Νέων. /// 11 πολύτιμες συμβουλές για μια μεγαλειώδη αποτυχία /// 11 σκέψεις για την κινητοποίηση, τους blogger και την πυρκαγιά στην Πάρνηθα, από το δωμάτιο του Μανώλη Ανδριωτάκη.


8) [Τρία λεπτά από δω.] Η Καμάρα πριν 3 λεπτά. http://www.saloniki.org/webcam/webcam.htm

9) Είχα γράψει πριν καιρό (όχι εδώ) ότι σχεδόν μόνο στην Ελλάδα δεν κυκλοφορούν τα best seller βιβλία του R. Dawkins. Ευτυχώς διαψεύστηκα. Μόλις κυκλοφόρησε το God Delusion στα ελληνικά [Η Περί Θεού Αυταπάτη, εκδ. Κάτοπτρο] και στο Βήμα της Κυριακής έχει στηθεί πανηγύρι: μια μικρή προδημοσίευση, ένα (μάλλον ντροπιαστικό για τον ίδιο) άρθρο του Ν. Μουζέλη που δεν είχε διαβάσει το βιβλίο, απαντήσεις, ανταπαντήσεις. Όλα βρίσκονται συγκεντρωμένα εδώ.

10) Επειδή η κλασική μουσική δεν είναι για λίγους: http://classical.wordpress.com/ [κι ένα mp3 Tchaikovsky –Swan Lake suite, Dance of the swans]

11) Ένα απ’ τα αγαπημένα μου ρεμίξ: Moby – GO [Jam & Spoon Dub]

----------------------------------------------------------------

*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ
ΓΙΝΕ ΚΙ ΕΣΥ ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ! ΜΠΟΡΕΙΣ!!!
Απλά συμπλήρωσα κάποιες λέξεις που μου ζητήθηκαν και τα υπόλοιπα έγιναν μόνα τους. Με το που τελείωσα εμφανίστηκε η εξής ιστορία συνομωσίας την οποία σκέφτομαι να πουλήσω σε διάφορα περιφερειακά-περιθωριακά κανάλια της κεντρικής Μακεδονίας:

"Όλα ξεκίνησαν πριν από 150.000 χρόνια, όταν σαύρες από ένα μακρινό αστρικό σύστημα, έχοντας επικεφαλής κάποιον Ιεζεκιήλ επιτέθηκαν στη Γη. Δυστυχώς, το ανθρώπινο γένος που τότε αποτελείτο μόνο από Έλληνες, αιφνιδιάστηκε. Χρειάστηκε να περάσουν πολλοί αιώνες μέχρι να φτάσουμε στην Αργοναυτική Εκστρατεία όπου οι Έλληνες ξανασήκωσαν κεφάλι. Αργότερα, όταν εμπνευσμένος ηγέτης του Ελληνισμού ήτο ο Θαλής ο Μιλήσιος η επικράτησις των Ελλήνων οριστικοποιήθηκε, ιδίως μετά την Μάχη των Θερμοπυλών. Ωστόσο, με το πέρασμα των αιώνων οι εχθροί των Ελλήνων άρχισαν να σηκώνουν κεφάλι και να ζητούν εκδίκηση.
Όπως έγινε φανερό αμέσως μετά τον A’ Παγκόσμιο πόλεμο, οι Χιλιαστές ομοφυλόφυλοι μασόνοι είχαν ξεκινήσει την προεργασία για την παγκόσμια επικράτησή τους επί των Ελλήνων της Ομάδας Έψιλον. Ένας από τους τελευταίους αρχηγούς της Ομάδας Έψιλον ήταν ο Μιχάλης Ράπτης [Πάμπλο] τον οποίο φρόντισαν δολίως να βγάλουν από τη μέση, μη γνωρίζοντες όμως πως ο μυστικός ηγετικός πυρήνας των <Ε> βρίσκεται στο μυστικό αρχηγείο των <Ε> στα νησιά Φίτζι όπου εργάζεται κατασκευάζοντας τα μυστικά υπερόπλα σχάσεως φωτονίων τα οποία περιγράφει ο Αριστοτέλης κωδικοποιημένα στα βιβλία του.
Αυτή τη μυστική γνώση είναι που θέλουν να καρπωθούν, ή έν ανάγκη να εμποδίσουν οι ανθέλληνες, και για το σκοπό αυτό σύστησαν την ανθελληνική οργάνωση Ρεπουμπλικανικό Κόμμα η οποία πίσω από το «αθώο» της προσωπείο τρομοκρατεί και δηλητηριάζει τον κορμό του Ελληνισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι μόνο ο Βύρων Πολύδωρας και ο Νίκος Κούνδουρος, ως γνήσιοι Έλληνες, τόλμησαν κατά το παρελθόν να καταγγείλουν την εν λόγω οργάνωση.
Δυστυχώς, όσο υπάρχουν προδότες όπως ο Άρης Σπηλιωτόπουλος και η Μαρία Δαμανάκη που και οι δύο είναι κρυφο- Μασόνοι, το μέλλον του ελληνισμού θα κρέμεται από μια κλωστή, όπως λέει και ο συγγραφέας-ερευνητής Ανέστης Κεραμύδας.
Όμως ευτυχώς, ο Απόλλων που πάντοτε σώζει την Ελλάδα θα επέμβει σε15 χρόνια και θα οδηγήσει τους Έλληνες στην οριστική επικράτηση, όπως κωδικοποιημένα προφητεύει ο Σοφοκλής στο έργο του Ηλέκτρα!"

[try it!]

Έντεκα (εξώφυλλα περιοδικών για την Τατιάνα)

Δε χρειάζεται να σου πω εδώ πόσο σ’ αγαπάω. Κι ότι είσαι υπέροχη. Κι ότι σ’ ένα χρόνο στα γενέθλιά σου θα έχεις ήδη κι άλλα δώρα –πολύ σημαντικότερα απ’ αυτό το ποστ. Κι ότι όλα σύντομα θα είναι πιο τέλεια από τέλεια!
Έψαξα για τεύχη περιοδικών που κυκλοφόρησαν τις μέρες που γεννήθηκες, κι ακολουθούν μερικά απ’ τα πιο αλλοπρόσαλλα που περιγράφουν την ποπ κουλτούρα της εποχής.
Χρόνια Πολλά (να ζήσεις για πάντα!)

[ισχυρίζομαι ότι η φωτογράφιση αυτού του cover story για το τεύχος Ιούλιος '72 θα μπορούσε να είχε γίνει και στην παλιά παραλία της Θ.]

-------------------------------------------

["what's Roy Wood doing with Ayshea?" ρωτάει το μάλλον ανησυχητικό εξώφυλλο. Αν θες να μάθες τι κάνει ο "rock magician" με την "ανερχόμενη ηθοποιό και χορεύτρια", βρήκα και το άρθρο απ' τις μέσα σελίδες του Look-In]

-----------------------------------------------------------------

[Τέλειο εξώφυλλο του φεμινιστικού περιοδικού Ms. με cover story "Wonder Woman For President!". Άλλα θέματα: "Λεφτά για δουλειές του νοικοκυριού", θέμα για την Σιμόν Ντε Μποβουάρ και άρθρο "Body Hair: The Final Frontier". Η Wonder Woman δεν κέρδισε τις αμερικάνικες προεδρικές εκλογές του '72, γιατί δυστυχώς τις κέρδισε ο...]

---------------------------------------------------

[ΝΙΧΟΝ. Εδώ τον βλέπουμε με την κόρη του Julie στο προεκλογικό εξώφυλλο του "Ladies' Home Journal". Λίγους μήνες αργότερα θα κέρδιζε τις εκλογές με τεράστια διαφορά από τον Δημοκρατικό υποψήφιο McGovern (η διαφορά τους ήταν πάνω από 23%!) αλλά ευτυχώς το αντιπαθητικό του χαμόγελο θα έσβηνε σύντομα... Άλλο θέμα απ' το τεύχος: το βιβλίο Stepford Wives, το εκδοτικό σουξέ του καλοκαιριού του '72.]

----------------------------------------------

[Στο εξώφυλλο του LIFE -που κυκλοφόρησε την επομένη της γέννησής σου- διαβάζω μεταξύ των άλλων: "The New Role of Fathers Begins at Birth".]
-----------------------------------------------

[Αυτό το τεύχος του Illustrated London News είναι αφιερωμένο στον Βασιλιά Edward VIII που παράτησε το θρόνο του λόγω του έρωτά του με μια 'κοινή'. (αναρωτιέμαι αν λέει την ιστορία του με illustrations.) Πάντως εδώ είναι η ομιλία/παραίτηση που εκφώνησε το 1936. Το 1937 παντρεύτηκε την αγαπημένη του και έζησαν μαζί στο Παρίσι, ευτυχισμένοι, μέχρι το θάνατό του τον Μάη του 1972 - εξ ου και το αφιέρωμα του περιοδικού.]
--------------------------------------------

[Κι όμως, υπάρχει! Το περιοδικό Arabian Horse World έχει στο εξώφυλλό του μια περίεργη, σχεδόν κτηνοβατικά φετιχιστική φωτογραφία κάποιου που μοιράζεται ένα καρπούζι με ένα κακοφωτογραφημένο όγκο που μοιάζει με μαμούθ. [35 χρόνια μετά, το περιοδικό κυκλοφορεί ακόμα!! Σίγουρα όμως με άλλο γραφίστα, μιας και το τεύχος Ιουλίου 2007 είναι πραγματικά κομψό.]
--------------------------------------------------

[οι συναρπαστικές περιπέτειες του σούπερμαν στις 13/7//72]
------------------------------------------------

["I write comically because things look that way to me," he says. "But I'm deadly serious. I don't watch funny movies; I watch Ingmar Bergman. He's concerned with the silence of God, and in some small way, so am I. I keep watching movies like The Seventh Seal or Shame again and again and again." Όλη η συνέντευξη του 36χρονου, ανερχόμενου κωμικού εδώ.]
---------------------------------------------------------

[13 Ιουλίου '72 κι η Marvel παρουσιάζει τις περιπέτειες της "Αδελφότητας των Σατανικών Μεταλλαγμένων". (The Blob! Unus! Mastermind!)]
---------------------------------------------

[Όχι απλά υπάρχει ακόμα, αλλά έγινε και τηλεοπτική εκπομπή]
---------------------------------------------------
bonus - τηλεόραση. Δύο ανταγωνιστικά τηλεοπτικά περιοδικά συμφωνούν: Τον Ιούλιο του '72 δεν υπήρχε πιο πετυχημένη σειρά από το "Partridge Family".
-----------------------------------------------------
[*κι ένα sing-along duet]

Έντεκα (συνομιλίες με αξιοσημείωτους ανθρώπους)

Ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος είναι αμείλικτος. Συχνά είναι επίμονα αγενής –σχεδόν παρενοχλεί αυτά τα ιερά τέρατα της τέχνης! Κι όμως έτσι –κατά τη γνώμη μου- εκμαιεύει συνεντεύξεις σπουδαίες, που απ’ το 1999 που βγήκαν σε βιβλίο τις έχω διαβάσει εκατό φορές, χωρίς να τις συνηθίσω ακόμα.
Στο «Αντίο Παλιέ Κόσμε», με το οποίο ολοκληρώνεται σήμερα η τριλογία με βιβλία συνεντεύξεων [προηγήθηκαν τα βιβλία του Γ. Λιάνη και της Μ. Ρεζάν] παρελαύνουν άνθρωποι του πνεύματος που αναγκάστηκαν να αφήσουν κατά μέρος όλα τα κλισέ.
Στον πρόλογο αυτού του ε-ξαι-ρε-τι-κού βιβλίου [που απ’ ό,τι κατάλαβα επανακυκλοφορεί] ο Σ.Τ. γράφει: «Δεν άφηνα τους ανθρώπους να μιλήσουν –αλλά κι αυτό είχε το καλό του: αναστατωμένοι, θιγμένοι ή ακόμα και θυμωμένοι, οι άνθρωποι που συναντούσα, έχαναν συχνά τη ψυχραιμία τους και μιλούσαν με μια ειλικρίνεια υπαρξιακώς σόκιν».

Μάνος Χατζιδάκις [Μουσικός, 1985] …Θυμάμαι ακόμα τη λεωφόρο Κάνυον, τότε το ’68, που έδενε τα βουνά του Χόλυγουντ, γεμάτη σπίτια νέων που συζητούσαν, που το βράδυ έπαιζαν μουσική, πουλούσαν το Free Press, ενταγμένοι στο νεανικό κίνημα με την πρώτη πολιτική συνείδηση. Έγινα τότε φίλος με το συγκρότημα των Jefferson Airplane κι έφυγα μαζί τους, χάθηκα για 6 μήνες μες στο Λος Άντζελες το πνιγμένο στα ινδικά αρώματα… Αυτές οι εποχές είναι οι μόνες στιγμές που μπορώ να νοσταλγήσω –όλες τις άλλες σας τις χαρίζω.

Νίκος-Γαβριήλ Πεντζίκης [συγγραφέας, 1985] Να διαλέγεις τη μοναξιά που θα σε μάθει να αγαπάς τον καθένα. Να στηριχθείς στη μοναξιά, όπως η πόρνη ακουμπάει στον νταβαντζή της για να εξασφαλισθεί επειδή δίδεται στους πάντες. Τα όρια τότε θολώνουν και δεν υπάρχει το καλό και το κακό –μόνον η κίνηση.

Φλέρυ Νταντωνάκη [τραγουδίστρια, 1986 ] Όταν βλέπω ψυχές που είναι χαμένες –ανθρώπους που υποβιβάζουν, που φθονούν…- τα χάνω και υποφέρω που φέρνονται με τόση προχειρότητα στον εαυτό τους. Όταν βλέπω ότι δεν μπορώ να σταματήσω μιαν αδικία που γίνεται μπροστά στα μάτια μου, φτάνω στο σημείο να μη θέλω ναμαι ζωντανή. Εγώ αναρωτιέμαι αν χρειάζομαι πλέον στον πλανήτη –νιώθω εξαγνισμένη. Υπάρχω μόνο όταν με χρειαστούν…

Ιόλας [συλλέκτης έργων τέχνης, 1986] Καμιά φορά με παίρνουν τίποτα αρχαιοκάπηλοι και μου λένε «έχουμε μια εικόνα, έχουμε έναν Ρέμπραντ» κι εγώ τους λέω «να τον βάλετε στον κώλο σας». [παρεμβαίνει ο Σ.Τ.: ‘Σας αρέσει να σοκάρετε.’] Για να γελάσουμε λιγάκι. Μα γιατί ήρθατε εδώ πέρα; Να διασκεδάσουμε ή να λυπηθούμε; Αν ήρθατε να κάνουμε τον Επιτάφιο, τη Μεγάλη Παρασκευή, ωραία. Αλλά αυτό δεν μ’ ενδιαφέρει. Θα με βάλετε και τιμωρία; Βάλτε με! –σαν τη γιαγιά μου.

Ελένη Βλάχου [εκδότρια της Καθημερινής, 1986] (Μιλά για το βιβλίο της, το οποίο δεν εγκρίνει η Μάτση Χατζηλαζάρου επειδή «μιλάει μόνο για τις κοσμικές συντροφιές της εποχής».) Ε, τι μόνο! Δυο σελίδες είναι οι κοσμικές αναφορές κι εκατόν πενήντα είναι οι άλλες. Η δε Μάτση, η οποία είναι χάρμα άνθρωπος και την οποία γνωρίζω πάρα πολύ καλά, εκείνη την εποχή ευρίσκετο ολονυχτίς εις τα ίδια καμπαρέ μαζί μου και να τ’ αφήσει αυτά! Και διασκέδαζε και ξενυχτούσε εξίσου –ήταν η εποχή.

Μάτση Χατζηλαζάρου [ποιήτρια, 1986] Εγώ για έναν λόγο μόνο θα’θελα να μην πεθάνω: από περιέργεια. Δεν μπορώ να σας πω τι τρομερή περιέργεια έχω για το τι θα’ναι το 2020. Πώς θα’ναι; Τα κομπιούτερ, όλα αυτά… Μου φαίνεται περίεργο να φαντάζομαι πώς θα’ναι τα μεταφορικά μέσα, ο computerized κόσμος…

Γιώργος Χρονάς [ποιητής & εκδότης, 1986] Τα ποιήματά μου πάντοτε τα διάβαζα στα μοντέλα που έμπαιναν σπίτι μου –«πληρωμένα μοντέλα» που δεν ήξεραν πώς τα χρησιμοποιώ. Αν αυτοί μου έλεγαν «Τι είναι αυτό, καλέ; Εσύ το έγραψες;», τότε πήγαινε στο τυπογραφείο. Ποτέ δεν τα επήγα στον Κουν ή στον Εμπειρίκο για να τα κρίνουν.

Μιχάλης Κατσαρός [ποιητής, 1987] Δεν ξέρω τι θα πει ‘εκκεντρικός’. Λένε εκκεντρικό κάποιον, επειδή έχει μαλλιά, επειδή φοράει ένα κασκέτο, επειδή λακτίζει προς τα κέντρα… Μπορείς να με πεις εκκεντρικό που βάζω στο σακάκι μου ένα κουμπί των πανκ, και θέλω να είμαι ο αρχηγός των πανκ; Θέλω να είμαι ένας πανκ!

Μιχάλης Ράπτης (Πάμπλο) [ουτοπικός επαναστάτης, 1986] Μα οι νέοι θα ’πρεπε να ‘ναι γιομάτοι ζωή και ευχαρίστηση! Εγώ είχα μια καλή ζωτικότητα, μια καλή ιδιοσυγκρασία∙ τώρα αρχίζω και σκεβρώνω κι όλα τα πράγματα γίνονται δύσκολα, αλλά ακόμα και τώρα που βλέπω πως το κορμί μου καταρρέει, πως οι σάρκες και τα κόκαλα αδυνατίζουν, λέω πως θα’ναι μια ευχαρίστηση καθηλωμένος στην καρέκλα να ξαναδιαβάσω όσα μου άρεσαν στη ζωή μου ή όσα δε διάβασα…

Μίκης Θεοδωράκης [μουσικός, 1985] Δεν είχαμε τη δυνατότητα να ήμαστε ευαίσθητοι. Αδέλφια πάλεψαν ενάντια στ’ αδέλφια τους. Υπάρχει ένα μεγάλο –το μεγαλύτερο- μέρος στον άνθρωπο που είναι άγριο ζώο. Από πάνω του υπάρχει μια κρούστα που λέγεται ανθρωπισμός. Αν λείψει το νερό απ’ την Αθήνα για 30 μέρες, θα δεις ανθρώπους που πιστεύεις για θεούς να σκοτώνουν για μια γουλιά.

Ντίνος Χριστιανόπουλος [ποιητής, 1985] Η ποίηση κι η κριτική είναι πράγματι δύο διαφορετικές ιδιότητες που τελικά στο βγάζουν ξινό. Κινδυνεύεις να κάνεις μοντέλο τη δική σου ποίηση… Μα αυτό ακριβώς είναι η προσπάθεια για κριτική: να είμαστε δίκαιοι και δικαιοσύνη σημαίνει να αδειάζουμε απ’ το ίδιο μας το ζουμί. Υπάρχει μια ξαδέρφη της σουπιάς, η κουκουμεριά: αυτή, όταν κινδυνεύει, αδειάζει από όλη της την υπόσταση ξερνάει τα σωθικά της όλα, και μένει μια μικρή πέτσα που το μεγάλο ψάρι δεν γουστάρει να τη φάει.
-------------------------------------------------

*Δείτε επίσης: Έντεκα (συνεντέυξεις Χωρίς Πρόγραμμα από τη Μαρία Ρεζάν) /// Έντεκα (συνεντεύξεις-ανταποκρίσεις από τη λογοτεχνία)

Έντεκα (της Δευτέρας)

[there’s a schism in the time mechanism… ]
--------------------------------------------
1) Είπε η Bjork για τα γούστα της στο Δ. Δανίκα [Ταχυδρόμος]: «Τη μια στιγμή ένα τραγούδι του Μάικλ Τζάκσον και μετά ένα κομμάτι Σένμπεργκ. Το ίδιο και στο σινεμά. Από τα Μίκυ Μάους στον Ταρκόφσκι.» «Από τη Μαντόνα στους Sigur Ros;», την ρωτά ο Δανίκας κι η Bjork απαντά: «Από παντού. Άνοιξε τ’ αφτιά σου, άφησε ελεύθερο τον εαυτό σου. Η έμπνευση δεν είναι αποκλειστικότητα κανενός».

2) Απ’ τις ιστορίες μου με ξετρελαίνουν! Βρήκα δακτυλογραφημένα όνειρα. [μου θύμισε λίγο τη δική μου για την Arbus, αλλά τα δακτυλογραφημένα όνειρα είναι πολύ καλύτερα]

3) Τα ίδια και τα ίδια απ' τον Morrissey. Ένα νέο, υπέροχο τραγούδι του παρουσιάστηκε στο σόου του Λέτερμαν. Μαζί του είναι η Kristeen Young, που τον συνοδεύει και στην περιοδεία (την είδαμε και στην Ελλάδα πέρσι) – ο Morrissey έχει δηλώσει ότι το τραγούδι της Kill The Father είναι "the best song I've heard for 50 years". Όμως δε με νοιάζει το τραγούδι της, αλλά το νέο του Morrissey: That’s How People Grow Up. [τ έ λ ε ι ο]

4) H Zelda [Ocarina of Time] είναι το καλύτερο ηλεκτρονικό παιχνίδι σύμφωνα με τους αναγνώστες του Edge, κι εδώ είναι το Τοπ-10. *Επίσης: τα δικά μου Έντεκα (αγαπημένα Tycoon ή Tycoon-style παιχνίδια), αλλά κι ένα [κάπως] σχετικό τραγούδι που βρήκα στο arxediamedia: LOCOMONDO - Πίνω μπάφους και παίζω pro

5) Μενέλαος Καραμαγγιώλης: Δεν κάνει πια εκπομπές στο Τρίτο, λόγω χρημάτων, όπως διάβασα εδώ, αλλά η εξαιρετική σειρά εκπομπών του «Πού Πάει η Μουσική Όταν Δεν Την Ακούμε» παίζεται σε επανάληψη κάθε Κυριακή στις 6. Την ηχογραφώ με το τύπου i-pod μηχάνημά μου και την περνάω σε mp3 – δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει, αλλά μου είναι πραγματικά πολύτιμη.

6) Μια ακόμη εικόνα της Nan Goldin

7) -Είναι αληθινό το μαλλί του Σπύρου Ρέβη; κι αν ναι, είναι το τέλος της λογικής όπως την ξέραμε; [schottkey, 29/9/05]

8) Κάτι για την Κατερίνα Γώγου (φοβερά και τα 2 βίντεο, ιδίως όμως το δεύτερο)

9) Ο (εξαιρετικός) Κραουνάκης έλεγε κάπου πρόσφατα (με αφορμή τη Μαρία Άσχημη) ότι, όχι, δεν δίνει τη μουσική του όπου του ζητήσουνε. Όμως… Τι ντροπή η τηλεοπτική διαφήμιση με «Τα πιο ωραία λαϊκά»! Ένα τραγούδι με στίχους εμβληματικούς, συγκινητικούς και βαθιά πολιτικούς τώρα διαφημίζει τα γεμιστά μπισκότα Παπαδοπούλου και πάει κάπως έτσι: «Τα πιο ω-ραι-α Γεμιστά, με σοκολάτα κλπ». Η Πρωτοψάλτη με την τράπεζα, ο Κραουνάκης με τα γεμιστά… Αναρωτιέμαι τι ετοιμάζει η Νικολακοπούλου.

10) θέλω αυτό το βιβλίο.

11) Δεκαεννέα μέρες μέχρι να βγει η ταινία των Simpsons κι η Fox έχει κάνει την πιο αλλοπρόσαλλη-μίνιμαλ διαφημιστική καμπάνια. Το αγαπημένο μου είναι που μετέτρεψαν 12 μίνι μάρκετ [7-eleven] σε Kwik-E-Marts, με πρότυπο το ανύπαρκτο μαγαζί του Apu, και πουλάνε ένα σωρό προϊόντα που υπάρχουν στη σειρά (αλλά όχι πραγματικότητα, μέχρι τώρα) όπως τεύχη του κόμικ Radioactive Man, Buzz Cola, δημητριακά KrustyO’s κ.α.
-------------------------------------
ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ*


Σ’ ένα ποστ είδα ένα σημείωμα (όχι δικό μου) με τον γραφικό μου χαρακτήρα. Για λίγο ταράχτηκα, δεν καταλάβαινα τι συμβαίνει.
Αυτό μου θύμισε όταν με πιάσαν για αντιγραφή στις εξετάσεις της Β’ Λυκείου. Με φώναξαν στο γραφείο και μου έδειξαν τα πειστήρια που είχαν βρεθεί πίσω απ’ το θρανίο μου. Όλοι οι καθηγητές είχαν μάθει τι είχε συμβεί και καθώς πήγαινα στο Διευθυντή με κοιτούσαν κάπως θλιμμένοι, εκτός από τον Χημικό [που πάντα υποψιαζόταν ότι αντέγραφα αλλά δεν μπορούσε να το αποδείξει] που φώναζε χαιρέκακα «Σουπιάαα! Σε πιάσαμεεε».
Στο γραφείο μου έδειξαν τα σκονάκια, και αφού τα κοίταξα προσεκτικά παραδέχτηκα ότι ήταν δικά μου. Ναι, αυτά ήταν τα γράμματά μου. Μου μηδένιζαν το γραπτό, όταν ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι τα δικά μου σκονάκια δεν τα είχα χρησιμοποιήσει. Έψαξα στις τσέπες μου και ήταν εκεί, άθικτα. Τα έδειξα στο διευθυντή και μείναμε απορημένοι για λίγο.
Μετά αυτός συνέκρινε το σκονάκι που βρέθηκε με τον γραφικό χαρακτήρα του παιδιού που καθόταν στο πίσω θρανίο ο οποίος τελικά έκανε ΟΛΟΪΔΙΑ γράμματα με μένα. Ο ένοχος βρέθηκε, και, για μια φορά, δεν ήμουν εγώ. Βγαίνοντας απ’ το γραφείο ο χημικός ξανάρχισε να λέει «Σουπιά σε πιάσαμε» μπροστά σ’ όλους. «Όχι ακόμη» είπα χαρούμενος.

Έντεκα (τι έγινε μετά #2: "Το Ρετιρέ")

Η σειρά που ήταν πίσω από την εποχή της
(φωτο intvduals)

Μάλλον κακή σειρά, τρομακτικά προβλέψιμη και αφελής. Η έναρξη των ετήσιων επαναλήψεών της σηματοδοτεί το καλοκαίρι. Ως μέγας συλλέκτης κλισέ την έχω μέσα στην καρδιά μου.

*Έλντα Πανοπούλου [Χαρούλα Πεπονάκη]: Μετά το Ρετιρέ: σειρές στην τηλεόραση, χάλια επιθεωρήσεις, έκανε το πρωινό του Μέγκα με τη Βόσσου («Μεταξύ μας») όπου έπαιζε και ακορντεόν. Το συγκλονιστικό είναι ότι έφτιαξε (και έχει, ακόμα και τώρα που μιλάμε) δική της Σχολή Θεάτρου (!!!) Τώρα τελευταία γκρινιάζει για το χαμηλό επίπεδο, για τις κλίκες που την αφήνουν απέξω, ενώ σε πρόσφατη απολαυστική συνέντευξη είχε το θράσος να βροντοφωνάξει «Βρώμισε» η τηλεόραση από τα πολλά... σκουπίδια!
*Κατερίνα Γιουλάκη [Κατερίνα]: Σίριαλ και θέατρο (με τίτλους όπως «Σημίτικη Κουζίνα…και ο λαός στην πείνα» και «Ελλάς Ολέ και Τσέπες Κουρελέ»), πάχυνε και ξανααδυνάτισε εκατό φορές, συμμετείχε στο πρωινό του Φώτη και της Μαρίας στο Μέγκα, παραμένει συμπαθέστατη.
*Βίκυ Βανίτα. Η γλυκιά κυρία Ζαχαροπούλου, η Νόρα του Ρετιρέ, το αφεντικό που θα ήθελα να έχω, έφυγε απ’ τη ζωή πριν από μερικούς μήνες. Λίγο πριν είχε εμφανιστεί στο Παρά Πέντε. Και παλιότερα είχε γράψει ένα εξαιρετικό κείμενο στο symbol για τη μοναξιά και το γάτο της. [Στην Βικιπαίδια υπάρχουν περισσότερα.]
*Παύλος Ευαγγελόπουλος [Ιάσων, σύζυγος Ελένης]: Μετά το τέλος του Ρετιρέ έπαιξε τον ίδιο πάνω-κάτω ρόλο και στους Μικρομεσαίους. Μετά, απείχε σε μεγάλο βαθμό από την τέχνη (όχι επίτηδες, υποθέτω). Φέτος το καλοκαίρι οργώνει τα ανοιχτά θέατρα της χώρας με τα εξαιρετικά Σκουπίδια του Γ, Ξανθούλη με το ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας (!)
*Κούλα Αγαγιώτου [κυρία Σοφία]: Το δεύτερο μέλος του καστ που δεν είναι πια μαζί μας, η Κ. Αγαγιώτου έφυγε τον περασμένο Δεκέμβριο. Το Ρετιρέ ήταν η τελευταία της δουλειά. Είχε την ατυχία να δει τον εαυτό της θέμα σε μεσημεριανή εκπομπή του Άλτερ πριν τρία χρόνια. Ο τίτλος έγραφε: "ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΗΣ 103χρονης ΓΙΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΡΕΤΙΡΕ!". [άρα ήταν 89 όταν έπαιζε στο Ρετιρέ;] Η παρουσιάστρια κατήγγειλε τον Δαλιανίδη που την ξέχασε, και επαναλάμβανε ότι "είναι 103 χρονών - δεν ντρεπόμαστε λίγο?!" Σε κάποια στιγμή παίρνει τηλέφωνο η ανιψιά της, και λέει: "Έχετε λάθος πληροφόρηση, η θεία μου είναι 84 χρονών κι όχι 103!!" Συνέχισαν να μιλούν για τα προβλήματά της ενώ ο τίτλος άλλαξε magically σε " ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΗΣ 84χρονης ΓΙΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΡΕΤΙΡΕ!".
*Κλαίρη Κατσαντώνη [Ελένη, σύζυγος Ιάσωνα]: Άμα ψάξετε στο google για την «Κλαίρη Κατσαντώνη», πάνω-πάνω θα βρείτε το enteka, και μάλιστα με δύο διαφορετικά ποστ. Τα φαινόμενα όμως απατούν∙ δεν έχω ιδέα τι απέγινε, είναι πραγματικό μυστήριο και σηκώνω τα χέρια ψηλά.
*Νεφέλη Ορφανού [Αμαλία/Ξινή]: Μετά το Ρετιρέ έπαιξε σε διάφορες σειρές (και στο Τρίτο Στεφάνι του Ταχτσή που, καλώς ή κακώς σκηνοθέτησε ο Δαλιανίδης στον Αντ1 το ’96). Αυξομειώσεις βάρους και πετυχημένες θεατρικές εμφανίσεις στο 8 Γυναίκες Κατηγορούνται και στο Ψέμα στο Ψέμα.
*Τζόις Ευείδη [Ειρήνη, άγριο νιάτο, ανιψιά Κατερίνας]: Καστανομάλλα την πρώτη σεζόν, ξανθιά τη δεύτερη, η άγνωστη πριν το Ρετιρέ ηθοποιός μετά το τέλος της σειράς έκανε την πιο πετυχημένη καριέρα απ’ όλους: Απ’ το οι Μεν και οι Δεν μέχρι το Καφέ της Χαράς κι από ταινίες σε θεατρικές παραστάσεις.
*Τάσος Κωστής [Φοίβος, καφετζής]: Μετά το Ρετιρέ έπαιξε σ’ ένα σωρό σειρές του Μπέζου, τώρα παίζει στην Μαρία την Άσχημη. Η σημαντικότερη συνεισφορά του στην τέχνη όμως βρίσκεται στις μεταγλωττίσεις παιδικών σειρών (και ταινιών όπως το υπέροχο Meet the Robinsons). Γνωστή μου που τον είδε στο στούντιο να κάνει τις διάφορες φωνές του Αστυνόμου Σαΐνη (μία απ’ τις δεκάδες ηχητικές περσόνες του) δήλωσε τρομερά εντυπωσιασμένη.
*Νίκος Κούρος [Χρήστος, φαρμακοποιός, σύζυγος Κατερίνας]: Σύμφωνα με το εντυπωσιακό του βιογραφικό στη Βικιπαίδια, ο Νίκος Κούρος είναι σήμερα 8Ο ετών. Είχε σημαντική καριέρα και πριν και μετά το Ρετιρέ. Θέατρο Τέχνης, Εθνικό, Μέγαρο Μουσικής, ποιητικές συλλογές κ.α. Μετά το Ρετιρέ τον πρόσεξα σε δύο ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου: Το Βλέμμα του Οδυσσέα (1995) και Μία Αιωνιότητα και Μία Μέρα (1998)
* Μάκης Δελαπόρτας [Άλκης, βοηθός Ιάσωνα]: Μετά το Ρετιρέ ο Δελαπόρτας επικεντρώθηκε στην αξιοποίηση μουσικών και λογοτεχνικών αναμνήσεων απ’ τον παλιό «καλό» κινηματογράφο. Επιμελήθηκε 200 δίσκους και πάρα πολλά βιβλία διασημοτήτων. Είναι εύκολο να τον κατηγορήσεις για προικοθήρα τυμβωρύχο που κέρδιζε από τη λάμψη υπέργηρων ηθοποιών, τους νοιάστηκε όμως [μάλλον] σε δύσκολες στιγμές. Το βιβλίο του για την Ζ. Σαπουντζάκη έχει τον τίτλο ΜΙΑ ΖΩΗ ΖΩΖΩ!
**και τι έκανε ο σκηνοθέτης Γιάννης Δαλιανίδης εδώ [δεν αναφέρει ότι ήταν στην κριτική επιτροπή του Dream Show: The Theater, όπου και άντεξε μόνο καναδυό βδομάδες].
------------------------------------------------------------

ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ

Για χρόνια μάζευα τα κλισέ του Ρετιρέ και πέρσι τέτοια εποχή τα έκανα ποστ. Το οποίο [what the heck] αναδημοσιεύω εδώ:

Έντεκα (από τα πιο προβλέψιμα κλισέ του Ρετιρέ)
Για τον ΧΘ που ζει εδώ και χρόνια με τους γονείς και τη γιαγιά του το δικό του Ρετιρέ.
"Το Ρετιρέ [όπως και οι άλλες σειρές του Δαλιανίδη] αναπαράγει σε μεγάλο βαθμό τα ίδια κλισέ, τους ίδιους τύπους, ενίοτε τα ίδια περιστατικά και διαλόγους... Ακριβώς εδώ έγκειται το μυστικό του μεγαλείου της σειράς! Είναι διασκεδαστικά αναχρονιστική, εκτός πραγματικότητας, απόλυτα προβλέψιμη σε βαθμό αστειότητας!"- από το Fantastic 80s

1) Η ανιψιά της Κατερίνας θέλει κάτι. Ψήνει την γιαγιά να το απαιτήσει αυτή. Όταν η Κατερίνα γυρίζει πεινασμένη σπίτι η γιαγιά αρχίζει τα «Κοίταξε να δεις Κατερίνα μου, πρέπει να…». Η Κατερίνα (που συνέχεια λέει «Το φαΐ μου, πού είναι το φαΐ μου») εκρήγνυται. Επαναλαμβάνει δύο φορές την τελική φράση του επεισοδίου (την δεύτερη με περισσότερη έμφαση) και, καθώς παγώνει η εικόνα, ακούγεται το χαρακτηριστικό ♫♫Τιρι τιρί τι τι♫♫ της μουσικής τέλους.

2) Αυτό υπάρχει σ’ όλες τις σειρές του Δαλιανίδη: Κάποιος παίρνει φάρσες τον ήρωά μας. Μια, δυο, τρεις… Στο τέλος ο ήρωας τον βρίζει, μόνο που στο τηλέφωνο ήταν ο εργοδότης ή το object of desire.

3) Όποτε κάποιος πηγαίνει στο εξωτερικό, την προηγούμενη εμφανίζονται απρόσκλητοι στο σπίτι του φίλοι και συγγενείς με παραγγελίες. Λίστες με δερμάτινα μπουφάν, κρέμες νυκτός, γυαλιά ηλίου κλπ. Στο τέλος ο ήρωας τους πετάει όλους έξω, ακυρώνοντας το ταξίδι στο Λονδίνο, φωνάζοντας: "Άμα είναι έτσι, δεν πάω πουθενά! Δεν πά-ω που-θε-νά!" (Τίρι τιρί τι τι)

4) Κάποιος ενοχλητικός έρχεται σπίτι κι αρχίζει να τηλεφωνεί στην Αμερική μιλώντας με το πάσο του. Η Κατερίνα κρατιέται με νύχια και με δόντια για δυο-τρία λεπτά. Τελικά, σε έξαλλη κατάσταση, κόβει το καλώδιο του τηλεφώνου και πετάει (με verbal abuse) το άτομο έξω απ’ το σπίτι.

5) Η κυρία Σοφία, μετά από ώρες ταπεινωτικής κουβέντας, έχει πείσει την Κατερίνα να δεχτεί να έρθουν στο σπίτι όλοι οι γείτονες-κομπάρσοι, για να παίξουν χαρτιά ή να κάνουν επίδειξη τάπερ. Η Κατερίνα κλείνεται στην κουζίνα για να φάει απερίσπαστη. Σύντομα οι καλεσμένοι θα κάνουν κάτι που θα την ταράξει και θα ξεσπάσει πάνω τους λέγοντας με έμφαση: "Βρε έξω απ’ το σπίτι μου, είπα, έ-ξω απ’ το σπί-τι μου!!" (Τίρι τιρί τι τι) [Στην περίπτωση χαρτοπαιξίας καλεί και την αστυνομία]

6) Έξοδος σε ταβέρνα: (ας πάρουμε την Κατερίνα). Την έχει πείσει η μητέρα της ότι «Είναι Παρασκευή βράδυ, μέχρι κι η κουτσή Μαρία βγαίνει, εμείς ποτέ δεν βγαίνουμε κλπ κλπ» και όλοι μαζί κατευθύνονται σε ταβέρνα: Αρχικά δεν υπάρχει τραπέζι κι ο σερβιτόρος είναι αγενέστατος. Η ζοχαδιασμένη Κατερίνα υπομένει - με συγκρατημένη γκρίνια ("Πάμε να φύγουμε είπα!"). Τελικά κάθονται, όμως ο σερβιτόρος αργεί να πάρει την παραγγελία - η Κατερίνα πλέον βράζει και προτείνει να γυρίσουν σπίτι. Κατά σατανική σύμπτωση όλα τα φαγητά που θέλει έχουν τελειώσει – νιώθει κάπως δικαιωμένη. Αρχίζει το ρεφρέν «Ταβέρνα δεν θέλατε;» Κάποτε έρχονται τα φαγητά αλλά είναι φριχτά. Η μαμά της Κατερίνας, που επέμενε να έρθουν, αηδιάζει με το απαίσιο φαγητό και δεν μπορεί να το φάει... ΕΚΡΗΞΗ!! Η Κατερίνα, πλήρως δικαιωμένη, αρπάζει το κουτάλι της μαμάς της και, καθώς νιώθει ότι πλησιάζει το τέλος του επεισοδίου, αρχίζει να μπουκώνει την κυρία Σοφία με το ζόρι. Αυτή αντιστέκεται αλλά η Κατερίνα συνεχίζει λέγοντας: "Θα το φααας… Ταβέρνα δεν ήθελες; Τώρα θα το φααας!" [Τίρι τιρί τι τι]

7) Λαχείο: Ήταν το Λαϊκό κι όχι το Εθνικό (αλλά αυτό πρέπει να αποκαλυφθεί αφού το λαχείο χαθεί και –πανηγυρικά- ξαναβρεθεί).

8) Από τα πιο προβλέψιμα κλισέ όταν ένας ήρωας κάνει πάρτι: όλοι οι καλεσμένοι, χωρίς να έχουν συνεννοηθεί, θα του φέρουν το ίδιο δώρο. Στην πέμπτη καφετιέρα που θα λάβει, ο ήρωας θα πρέπει να εκραγεί, πετώντας έξω τους φίλους του.

9) Κάποιος (έχει συμβεί και με Χαρούλα και με Κατερίνα) καλεί κόσμο στο σπίτι του για επίσκεψη. Ο κόσμος αρχίζει να βλέπει ελληνική ταινία ή ματς και αγνοεί τον οικοδεσπότη. Η αντίδρασή του είναι η αναμενόμενη…

10) «Η καρδιά μου!» Το παθαίνουν η Ξυνή, η κυρία Θάλεια, κι η κυρία Σοφία, όταν ακούν κάτι που δεν τους αρέσει. «Θα πάτε διακοπές χωρίς εμένα; Αχ,αχ, αχ η καρδία μου». Υπάρχει και σε πιο μεγαλόψυχη version: «Πηγαίνετε, παιδιά μου, στην έκθεση επίπλων για τη νέα κρεβατοκάμαρά σας, τι δουλειά έχω εγώ η γριά μαζί σας;… Να, θα καθίσω εδώ πέρα ολομόναχη, που έχω και την καρδιά μου… Πηγαίνετε…».

11) Μετά από άπειρα προβλήματα, η ηρωίδα -ας πιάσουμε την Χαρούλα- κατορθώνει να πάει διακοπές μόνη στην ησυχία της φύσης, σε ένα ενοικιαζόμενο δωμάτιο. Μαντεύετε τη συνέχεια: εμφανίζεται ο Φοίβος, για να κατσικωθεί. Ορκίζεται ότι δεν το έχει πει σε κανέναν – αυτό είναι το cue για να μπει η κυρία Ζαχαροπούλου λέγοντας «Ααα Χαρούλα, ωραία είστε εδώ!» Ακολουθεί και το υπόλοιπο καστ της σειράς (ένας-ένας), λέγοντας «Ααα Χαρούλα, ωραία είστε εδώ!»μέχρι που η Χαρούλα, τα μαζεύει, και τους αφήνει σύξυλους ουρλίαζοντας: «Καλύτερα στην πόλη. Καλύ-τε-ρα στην πό-λη!!» [♫♫Τίρι τιρί τι τι♫♫]

Έντεκα (της Δευτέρας)

1) Τι γίνεται άραγε με τις αναδασώσεις; Πολύ θα ’θελα να δω τα αριθμητικά στοιχεία των τελευταίων 20 χρόνων: πόσα στρέμματα κάηκαν και πόσα αναδασώθηκαν τελικά. Είμαι σίγουρος ότι τα νούμερα είναι απογοητευτικά. Μακάρι να υπήρχε μια κυβέρνηση που θα ‘δινε βάρος σ’ αυτό: ό,τι καίγεται να ξαναφτιάχνεται άμεσα. Αντίθετα∙ το μυαλό τους είναι πώς θα νομιμοποιήσουν αυθαίρετα, πώς θα αποχαρακτηρίσουν περιοχές, πώς θα περάσουν 'ρεαλιστικούς' νόμους και άρθρα που θα συμφέρουν τις κατασκευαστικές εταιρίες. Πολιτικοί της συμφοράς, για να μην πω κάτι χειρότερο. [ΛΙΝΚ]

2) Σαράντα χρόνια υπήρχαν ελάφια σε χώρο προστασίας στην Πάρνηθα. Λίγο πριν φτάσουν οι φλόγες στο καταφύγιο οι υπεύθυνοι, αναγκαστικά, απελευθέρωσαν και τα 450. Οι εξελίξεις και μια έκκληση για τα ελάφια της Πάρνηθας.

3) Η Όλια Λαζαρίδου έχει μπλογκ! http://olialaz.blogspot.com/

4) Ο αρχιβασανιστής της Χούντας, σήμερα 77 ετών, οι παράνοιές του, τα ραδιοκύματα, μια πλαστική σακούλα, η λεγόμενη Θεία Δίκη. Μια εξαιρετική συνέντευξη στη Μαριλη Μαργωμένου της Καθημερινής.

5) Άρχισε τελικά το Ρετιρέ!! (παίζει τα Σαββατοκύριακα ενώ οι Μικρομεσαίοι τις καθημερινές). Άρα το καλοκαίρι έχει αρχίσει και επισήμως… [Ευτυχώς για το Ρετιρέ, ανησυχούσα μήπως δεν το παίξει φέτος και μείνει στο ράφι έτοιμο σχετικό ποστ –απ’ αυτά που καταρρακώνουν το ίματζ μου.]

6) Το Σαββατοκύριακο διάβασα δύο συνεντεύξεις του Γ. Πανόπουλου [στα Νέα και στο 4essera] όπου έλεγε πάνω-κάτω τα ίδια, ενδιαφέροντα πράγματα. [Αν και τα 'πε ωραία η γνώμη μου για την αστρολογία δεν πολυάλλαξε.] Φοβερό είναι πάντως πως φατσικά, όπως γράφουν τα Νέα, μοιάζει όντως πολύ με μια νεότερη εκδοχή του Γιώργου Χρονά –κάτι που είναι μεγάλο κοπλιμέντο.

7) Το εντόπισε ο null και είναι όντως το Απόλυτο Όνομα Συγκροτήματος: Flowers From The Man Who Shot Your Cousin

8) Ζω με την ελπίδα ότι η διαφημιστική υπερπροβολή της WIND [είναι στα όρια του brainwashing!] θα της γυρίσει μπούμερανγκ. Ας αρχίσει το backlash!

9) Έντεκα λινκς για τον Ιούλιο [σε λίγο θα είναι στο sidebar]. media blog / arxediamedia / popjustice / media.guardian./ rodon fm / scepdic / evilbible / mic / pascal / άσπρη λέξη / ελευθεροτυπία

10) Πολύ μ’ αρέσουν τα Ημερολόγια Κουζίνας της lifo. Δεν τον ξέρω τον Μιχάλη Μιχαήλ, αλλά διαβάζοντας τις εβδομαδιαίες (γαστρονομικές και μη) ασχολίες του νιώθω μια περίεργη γαλήνη. Επίσης μ’ αρέσει ο υπέροχα αφελής και παλιομοδίτικος τρόπος που μας αποχαιρετά κάθε βδομάδα γράφοντας: «Σας φιλώ!»

11) Ένα ποίημα του Τίτου Πατρίκιου [απ’ τους Αντικριστούς Καθρέφτες, 1998]
ΤΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ
Λέω να γράψω πάλι λίγο μπερδεμένα
Όχι από θύμηση ή επιθυμία σουρεαλισμού
Αλλά για να μην καταλαβαίνουνε οι άλλοι
Ότι δεν έχω φτάσει να τους καταλάβω
----------------------------------------------

* Ποστ μέσα στο ποστ

[εικόνα: Irving Penn, Summer Sleep, 1949]

ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ.

Είναι απ’ αυτά που τα παίζεις χωρίς props, μόνο με το μυαλό σου. (Δυστυχώς δεν θυμάμαι ποιος μου το έμαθε.) Αφορά τα ονοματεπώνυμα διασημοτήτων. Λέει κάποιος ένα όνομα και ο επόμενος πρέπει να πει κάποιον celebrity που το μικρό του όνομα ν’ αρχίζει με το πρώτο γράμμα του επωνύμου του προηγούμενου.
Πχ. ξεκινάω εγώ λέγοντας «Άρης Δαβαράκης». Ο επόμενος πρέπει να πει από Δέλτα και λέει «Δήμητρα Λιάνη». Ο επόμενος από Λάμδα: «Λένα Πλάτωνος». Ο επόμενος από Πι: «Παναγιώτης Βρυώνης»… «Βίκυ Μιχαλονάκου»… «Μιχάλης Δέλτα» και πάει λέγοντας. Όποιος δεν βρει διασημότητα που να αρχίζει απ’ το απαραίτητο γράμμα μέσα σε –ας πούμε- 20 δευτερόλεπτα, βγαίνει απ’ το παιχνίδι.
Δεν μπορώ να καυχηθώ για πολλά: και τα λίγα ταλέντα που έχω τα χαραμίζω οικιοθελώς. Όμως, ναι, γι’ αυτό το παιχνίδι μπορώ να καυχηθώ. Δεν συνάντησα ακόμα τον άνθρωπο που θα με νικήσει.
[σας φιλώ!]