Έντεκα της Δευτέρας [το συμβόλαιο]

[ελληνικά blogs: ετ1, σήμερα, 8μ.μ.]

1) O κηπουρός που περίμενε μάταια να πληρωθεί. Μια εξαιρετική ιστορία της Ασπασίας Κράλλη στο περιοδικό Monumenta, που μόνο με την φοβερή, χειροπιαστή ανατροπή του τέλους, αποκαλύπτεται πως ήταν πραγματική.

2) Ο όρος "δωρεάν έντυπο" έχει αντικατασταθεί από τον όρο "free-press", όμως ο ΕΞΩΣΤΗΣ, το ιστορικότερο (και πρώτο!) δωρεάν έντυπο της Θεσσαλονίκης συνεχίζει 20 χρόνια μετά να κυκλοφορεί, με εξώφυλλο παγωμένο στο χρόνο. Απ' αυτό το μήνα έχει επιτέλους και online παρουσία. Ο Εξώστης ήταν και είναι ένα μεγάλο σχολείο για νέους δημοσιογράφους της πόλης, [έχω τέλειες αναμνήσεις και εκεί γνώρισα και τη Βάγια], αλλά είναι κι ένα ενδιαφέρον -και χρήσιμο- έντυπο.

3) Madonna vs Massive Attack - You must love me/Risingson Το καλύτερο (πειραματικό) mash-up της χρονιάς.

4) Άσχημα νέα για έναν αγαπημένο συγγραφέα. Ευτυχώς που έχει χιούμορ. Terry Pratchett: "I have been diagnosed with Alzheimer's. This should be interpreted as 'I am not dead'. I will,of course be dead at some future point, as will everybody else."

5) Τις προάλλες περνούσα έξω απ’ αυτό το κατάστημα ακούγοντας αυτό το τραγούδι. Ξαφνικά στη βιτρίνα… τι να δω; Ήταν αυτό και με κάθε μεγαλοπρέπεια μου χαμογελούσε. Έτρεξα μέσα στο μαγαζί (λέγοντας αυτό στην πωλήτρια) και μπαίνοντας στη βιτρίνα πήρα στάση προσοχής και χωρίς να το πολυσκεφτώ έκλεισα τα μάτια μου και ονειρεύτηκα αυτό! [περισσότερα εδώ]

6) Το Όχι Πια Σεξ Μόνο Φίλοι, ήταν ένα βιβλίο (ή καλύτερα, ένας τίτλος) που συζητήθηκε, έγινε σλόγκαν, διαφημίστηκε απ' την TV και άνοιξε την πόρτα στην Κακή "Γυναικεία" Λογοτεχνία. Απολαμβάνω τη σεμνότητα και τη μετριοφροσύνη της συγγραφέως Κ. Τσεμπερλίδου, η οποία τις προάλλες μίλησε στο Marketing Week: "Το βιβλίο μου 'Όχι πια σεξ, μόνο φίλοι' ήταν ένα βιβλίο σταθμός για τη λογοτεχνία στην Ελλάδα... Ακόμα και σήμερα, σχεδόν κάθε μήνα, οι δημοσιογράφοι χρησιμοποιούν τον τίτλο για να χαρακτηρίσουν πολιτικές ή καλλιτεχνικές σχέσεις. Έχει γίνει πλέον μέρος της ελληνικής γλώσσας, ενώ είναι πνευματική μου ιδιοκτησία. Μέχρι την έκδοσή του σχεδόν όλα τα βιβλία είχαν ή πολιτικό περιεχόμενο ή ιστορίες περιθωρίου. Και ξαφνικά ήρθε μια φρέσκια, σύγχρονη και τολμηρή γραφή που όχι μόνο ανέτρεψε όλα τα προηγούμενα, αλλά δημιούργησε και μια νέα γενιά, μια νέα σχολή στη λογοτεχνία. Όλοι σήμερα μιμούνται τη γλώσσα που χρησιμοποίησα, όλοι οι Έλληνες ενθαρρύνθηκαν να γράψουν βιβλία, όλοι δανείζονται από το είδος της θεματολογίας μου..."

7) Bits & Pieces! (εξώφυλλο του 01, Ιανουάριος 1995) /// Vintage photos: Yvan Dalain, "Geister-Express", Zürich 1956 /// Το τρέιλερ για το ντοκιμαντέρ Super High Me [που λέει ότι είναι «like Super Size Me, but with pot». /// hip hop tributes fake /// 1943: Έντεκα τρόποι για να χειριστείτε γυναίκες υπαλλήλους [ένα απίστευτο άρθρο που δημοσιεύτηκε το 1943 στο Transportation Magazine – και φυσικά γράφτηκε από άντρες] /// Η m.i.a. (kala) τα λέει έξω απ’ τα δόντια στο blog της. /// o chaca khan ανακάλυψε την πηγή! /// Συναρπαστικό ανάγνωσμα: ο ΙΟΣ της Ελευθεροτυπίας για Θέμη-Μάκο (typo) [μονάχα 2 λεπτά να δεις Τριανταφυλλόπουλο γίνεσαι υποστηρικτής του Θέμου]

8) Είδα τον Πρωθυπουργό στη Βουλή (αφού κρυβόταν κλασικά για κανά μήνα). Μιλούσε με γενικότητες για τη διαφθορά, μαλώνοντάς την και λέγοντας κάθε δυο και λίγο ότι η δικαιοσύνη θα τα αποκαλύψει όλα. Έμοιαζε πολύ χαρούμενος που θα επιληφθεί η δικαιοσύνη του θέματος και δε χρειάζεται να κάνει κάτι ο ίδιος. Όπως και στα ομόλογα. Όπως και στις απαγωγές Πακιστανών. Όπως και στο θέμα των υποκλοπών (που μπήκε στο αρχείο την περασμένη βδομάδα).

9) brad renfro r.i.p.

10) Ο Θ. Παπαθανασίου, σκηνοθέτης τρέιλερ ελληνικών ταινιών μιλά για τα τρέιλερ στο Μοτέρ (το οποίο btw είναι και γαμώ τα περιοδικά) «Για το Μια μέλισσα τον Αύγουστο είχαμε φτιάξει μια παρωδία χολιγουντιανών τρέιλερ. Στείλαμε το κείμενο στο Χόλιγουντ, σ’ έναν αμερικανό εκφωνητή, μια απ’ τις 2-3 διάσημες «φωνές», μας έκανε το σπικάζ, και το ολοκληρώσαμε πάνω σ’ αυτό το πρότυπο. Όταν, όμως, το τρέιλερ πέρασε από έρευνα, διαπιστώσαμε ότι ο κόσμος μπερδεύτηκε… αναγκαστικά φτιάξαμε ένα άλλο, ελληνικό, εντελώς στην πεπατημένη οδό. Εδώ το χολιγουντιανό τρέιλερ που απορρίφθηκε - έχει όλα τα κλισέ, ακόμη και το 'it will change their lives …forever'. [+ 11 απίθανα κινηματογραφικά τρέιλερ]

11) Ακολουθώντας τη συμβουλή του Καθηγητή της Ευτυχίας (βλ. προηγ. 11 της Δευτέρας) την περασμένη βδομάδα έγραφα κάθε μέρα 5 πράγματα που με έκαναν χαρούμενο, όσο ασήμαντα κι αν ήταν. Να μια επιλογή - Μέχρι 111 λέξεις. Βρήκα στην ανακύκλωση 3 βιβλία της σειράς «Τι γνωρίζω» που έδινε το Βήμα [Λογότυπα, Tέχνη, Θεωρίες] / Έφαγα ντελίβερι απ’ το Γιοκ Μπαλίκ / Είδα τις, λίγων ημερών, ανιψιές μου (αλλά και την αδερφή μου -εξαντλημένη αλλά καταχαρούμενη) / quality time στο πατρικό με τους αγαπημένους μου γονείς. / Διάβασα 2 βιβλία Ένιντ Μπλάιτον που δεν είχα διαβάσει μικρός. / Windows Vista στο pc της δουλειάς / Έκανα δώρο σε κάποιον ένα playstation 2 (και θα το χαρώ κι εγώ) / πάρτι γενεθλίων αλλά και anniversary 7στα8 χρόνια / οι δημοσιογραφικοί κανιβαλισμοί (info junkie, αλλά από μακριά κι αγαπημένοι) / ξανανέβασα ποστ μετά από καιρό

(Υ.Γ.: σ' ένα παράλληλο, μεταφρασμένο, σύμπαν το Enteka κάνει διεθνή καριέρα! [not])

-------------------------------------------------

*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ!

Στο νέο τεύχος του Muzine [του εξαιρετικού διμηνιαίου περιοδικού-βιβλίου] υπάρχει και ένα κείμενό μου. Λοιπόν, ως γνωστόν το Muzine πωλείται μόνο σε επιλεγμένα δισκοπωλεία και βιβλιοπωλεία (εδώ) και σ’ αυτό γράφουν ένα σωρό καλοί (και ψαγμένοι) άνθρωποι όπως ο Μάρκος Φράγκος, ο M.Hulot, ο Γιάννης Παπαιωάννου (iON) κ.α., ενώ οι σελίδες και τα δύο cd που δίνει είναι γεμάτα με εξαιρετική μουσική που συνήθως αγνοώ. Μήπως θα σπίλωνα τη φήμη του περιοδικού; «Όχι», μου είπαν, «ό,τι θέλεις γράψε». «Θα είναι πολύ ξεφτίλα αυτό που σκέφτομαι να γράψω, μιλάμε για θέμα «Μαντόνα εναντίον Σίντι Λόπερ», για τέτοιο trash μιλάμε». «Γράψε!»

Κι έτσι λοιπόν, σ’ αυτό το τεύχος ανάμεσα σε κριτικές για ένα σωρό καλλιτέχνες που, όσο με αφορά, θα μπορούσαν να είναι και επινοημένοι (εκτός απ’ τον Django Reinhartd, θενκς Mr. Arkadin), συνεντεύξεις Neon, Spyweirdos, MONTA, δίπλα στα δύο cd με ακόμη περισσότερα άγνωστά μου (αλλά όπως αποδείχτηκε τέλεια!) τραγούδια, υπάρχω κι εγώ με τη στήλη ΚΑΠΟΤΕ ΕΙΠΑΝ, που εξετάζει προβλέψεις που έγιναν κάποτε και διαψεύστηκαν παταγωδώς. [Οκ, για δραματικό εφέ παρουσίασα το περιοδικό λες και είναι η δυσνόητη Βίβλος της Περιθωριακής Μουσικής. Δεν είναι. Ασχολείται κυρίως με την καλή σύγχρονη μουσική, αλλά με τρόπο ποπ κι ευχάριστο – έχει και λίστες, στήλες, κόμικς, διηγήματα κι ενίοτε άρθρα για τη Σίντι και τη Μαντόνα.]

Η θεϊκή πρόβλεψη με την οποία ασχολήθηκα έγινε στο περιοδικό Time το 1985 και ήταν του συντάκτη του Billboard, Paul Grein:

"Cyndi Lauper will be around for a long time. Madonna will be out of the business in six months!"

Η έρευνα για το άρθρο ήταν συναρπαστική: εισχώρησα στην εποχή, τότε που η Madonna θεωρούνταν κακή αντιγραφή της Λόπερ, ανακάλυψα φοβερές δηλώσεις, έψαξα το κλίμα της περιόδου, τα ΜΜΕ, την πολιτική, τη μουσική βιομηχανία και προσπάθησα να καταλάβω γιατί τόσοι πολλοί τότε θεωρούσαν την Λόπερ σπουδαία καλλιτέχνιδα που θα συντρίψει με άνεση τον διάττοντα αστέρα Μαντόνα. Και μετά αναζήτησα, σιγά-σιγά, την εξέλιξη της καριέρας τους, και αναζήτησα το ακριβές χρονικό σημείο που τα πράγματα στράβωσαν.

Το να κοιτάς έτσι το παρελθόν (με την ασφάλεια του να ξέρεις τι έγινε στη συνέχεια) σου δίνει την αίσθηση πως έχεις υπερφυσικές δυνάμεις – και μ’ αυτή τη φράση εξηγώ μια για πάντα στον εαυτό μου την εμμονή μου με την αναλυτική ματιά στο παρελθόν, με το αρχειακό υλικό, τις ανασκαφές και τα φλάσμπακ.

Τελοσπάντων, αλλού θέλω να καταλήξω. Ψάχνοντας όλα αυτά έπεσα πάνω σε μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία –η οποία δεν χρησιμοποιήθηκε στο άρθρο στο Muzine- που ενώνει, για λίγο, τις καριέρες των δύο τραγουδιστριών. Και ακούει στο όνομα…

OPEN YOUR HEART. Το τέταρτο σινγκλ απ’ τον δίσκο True Blue (1987), μια εποχή που η Μαντόνα μεσουρανούσε – έλεγες, πάει, δεν μπορεί να γίνει πιο διάσημη και επιτυχημένη [21 χρόνια πριν από σήμερα]. Πριν όμως μπει στο True Blue (και γίνει ένα ακόμα Νο1 single στην Αμερική) το Open Your Heart βρισκόταν σε μια κασέτα-ντέμο που για χρόνια παρέμεινε αχρησιμοποίητη.

Ο συνθέτης του τραγουδιού Peter Rafelson ήθελε να γράψει ένα pop/rock κομμάτι για την Σίντυ Λόπερ που ήταν το μεγάλο του είδωλο. Ηχογράφησε ένα demo του Open your Heart με τη δική του φωνή και προσπάθησε να το προωθήσει στη Λόπερ. O συνεργάτης του Gardner Cole του είπε πως είχε πρόσβαση στη Λόπερ και του ζήτησε την κασέτα για να της τη δώσει. Ένας χρόνος πέρασε – ούτε φωνή ούτε ακρόαση. (Είτε η Λόπερ το άκουσε και το απέρριψε είτε δεν το άκουσε ποτέ.) Σε κάποια στιγμή ο Cole είπε στον Rafelson ότι θα έστελνε ένα άλλο ντέμο (χωρίς το Open Your Heart) στη Μαντόνα.

Τόσο πολύ όμως πίστευε στο τραγούδι του ο Rafelson που δε δίστασε να χρησιμοποιήσει κόλπα που θυμίζουν κατασκοπικές ταινίες προκειμένου να ακουστεί επιτέλους η σύνθεσή του. Θυμάται ο ίδιος σήμερα (σε συνέντευξη που έδωσε στο drowned madonna): «Διέρρηξα το στούντιο του [Cole] μια νύχτα και ηχογράφησα το τραγούδι μας στην κασέτα/ντέμο που θα δίναμε στη Μαντόνα. Αυτή άκουσε όλα τα τραγούδια και τελικά επέλεξε μόνο το Open Your Heart.» Το αυθεντικό ντέμο αποκαλύπτει πως αρχικά το τραγούδι ήταν λίγο πιο ‘80ς rock (σαν Kenny Loggins ή Huey Lewis & the News). H Madonna άλλαξε μερικούς στίχους κι επέλεξε πιο dance παραγωγή – κατά τα άλλα η πρώτη εκδοχή με τη φωνή του Rafelson [που μπορείτε να την ακούσετε εδώ] είναι παρόμοια με την τελική.

Η εκδοχή της Μαντόνα άρεσε στον Rafelson: «Είναι τέλεια! Το ξαναηχογράφησα κι εγώ αλλά επίσης ΛΑΤΡΕΥΩ τη διασκευή που έκανε η σπουδαία Ofra Haza». [Και δικαίως. Το Open Your Heart απ’ την Ofra Haza -που μπορείτε να ακούσετε εδώ- είναι πολύ διαφορετικό και εξαιρετικά ατμοσφαιρικό,σε αντίθεση από μια ισπανόφωνη διασκευή της Melissa.] Η Σίντι Λόπερ ποτέ δε σχολίασε δημοσίως το μπέρδεμα με το τραγούδι που αρχικά προοριζόταν γι’ αυτήν, ούτε αποκάλυψε το αν τελικά θα ήθελε να το είχε ερμηνεύσει η ίδια.

Στο βίντεο, που αρχικά θα γύριζε ο τότε σύζυγος της Μαντόνα Sean Penn και σκηνοθέτησε τελικά ο Jean Batiste Mondino, ένας πιτσιρίκος πηγαίνει στο στριπτιτζάδικο για να δει τη Μαντόνα και στο τέλος φεύγει μαζί της -με την καλή έννοια όμως.

-