Έντεκα (θέματα από ένα 01 του '95)

τεύχος 17, Μάιος 1995, δρχ. 1000 (εξωφυλλο: keith haring)

Θυμάμαι καλά την πρώτη συνέντευξη της Λένας Πλάτωνος που διάβασα. Την είχε δώσει στον Κ. Βήτα, στο 01 και είχε τίτλο «Μπορώ να σας Υπνωτίσω...» Ετοιμάζοντας ένα ποστ για την τραγουδίστρια έψαξα το συγκεκριμένο τεύχος, και ξαναδιάβασα τη συνέντευξη. Με την ευκαιρία όμως ξαναδιάβασα και όλο το περιοδικό. Και δεν κρατήθηκα…

Το 01 με βρήκε στην εφηβεία μου. Και όπως έχω ξαναπεί μου έμαθε σχεδόν όλα αυτά που σήμερα θεωρώ σημαντικά. Το περίμενα κάθε μήνα με λαχτάρα – αλλά και με τεράστια αγωνία: πίστευα ότι το κάθε τεύχος του ήταν το τελευταίο (παιδική φοβία λόγω του ΔΥΟ), πως κάτι θα γινόταν και δεν θα ξαναέβγαινε. Όταν ερχόταν η μέρα να κυκλοφορήσει δεν το έβρισκα. Κι οι μέρες περνούσαν (πάντα καθυστερούσε) και πίστευα ότι αυτό ήταν, οι φήμες που άκουγα και διάβαζα ήταν αληθινές. Μετά όμως το βλεπα στο περίπτερο κι ησύχαζα - το έπαιρνα και ο μήνας μου γινόταν πιο φωτεινός. [Εκτός από ένα μήνα, τότε που οι φόβοι μου βγήκαν αληθινοί, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία που μακάρι κάποτε να γράψω τη βιογραφία του 01 και να την ανακαλύψω.]

Θα μπορούσα λοιπόν να γράψω χιλιάδες πράγματα για το 01, την εποχή του και την επιρροή του, αλλά -επειδή τα κρατάω για το βιβλίο-βιογραφία ;)- ας πω μόνο το εξής: Για κάποιο λόγο μου έλειπαν καναδυό τεύχη και τα έψαχνα σε παλαιοπωλεία. Βρίσκω το ένα κάποτε στα τέλη ’90ς και βλέπω ότι κοστίζει 5.000 δραχμές. Εν τω μεταξύ δίπλα του άλλα περιοδικά της ίδιας εποχής έκαναν 400 ή 500 δραχμές. «Γιατί το 01 κάνει τόσο και τα άλλα τόσο; Επειδή είναι σπάνιο;» ρωτάω τον υπάλληλο «Όχι μόνο», είπε αυτός και κόμπιασε λίγο. Και μετά σαν να ήταν αυτονόητο (που μάλλον ήταν) είπε: «Κάνει ένα πεντοχίλιαρο ενώ τα άλλα ένα πεντακοσάρικο επειδή αυτό ήταν τουλάχιστον 10 φορές καλύτερο».

1) Ταυτότητα και Editorial. Στην ταυτότητα μεταξύ των άλλων ονομάτων διαβάζω: Εκδότης-Διευθυντής Στάθης Τσαγκαρουσιάνος. Art Director Γιάννης Καρλόπουλος. Υπεύθυνος Ύλης Γιάννης Παπαϊωάννου. Συντάκτες Κωνσταντίνος Βήτα, Δημήτρης Πολιτάκης, η (φοβερή!)Μερόπη Κοκκίνη, Γιώργος Λυκουρόπουλος. Συνεργάτες Dj Dennis, Θανάσης Λάλας (!), Lemon Kitten, Μιχάλης Μητσός, Σώτη Τριανταφύλλου, Φώτης Τσιμέλας, Αλέξανδρος Ψυχούλης κ.α. Στο editorial που το σκάναρα και είναι εδώ [1, 2] ο Τσαγκαρουσιάνος γράφει για μια σουρεαλιστική μέρα στα ελληνικά δικαστήρια και εξηγεί γιατί, τελικά, θα προτιμούσε να κυκλοφορεί σ’ έναν κόσμο εγκληματιών παρά σ’ έναν κόσμο εισαγγελέων. [Άσχετο: οι διευθύνσεις email ήταν τότε τεράστιες! Κάτω απ’ την υπογραφή του διαβάζουμε tsagar@athena.compulink.forthnet.gr.]

2) Στήλη Αναγνωστών με τίτλο 'Η Εκδίκηση του Αναγνώστη', ανάμεσα σε μια ολοσέλιδη διαφήμιση με στερεογράμματα. Δεκάδες επιστολές, φαξ και email που λένε: ότι το φτηνό [ανακυκλωμένο] χαρτί του περιοδικού είναι τέλειο, ότι η παλαιότερη συνέντευξη του Αλέξη Μπίστικα συγκλονιστική, ότι ο Κ. Βήτα τους τα έπρηξε με τις μουσικές κριτικές και να μην είναι απόλυτος σαν ιεροεξεταστής του Μεσαίωνα, ότι δεν θέλουν άλλη Ρούλα, ότι το rave δεν είναι σκοπός ζωής, ότι τα ρεπορτάζ μόδας είναι τέλεια γιατί δε διαιωνίζουν το γελοίο γκλάμουρ, ότι τους βρήκαν και τους διαβάζουν στο ίντερνετ απ’ το ‘94. [Το 01 ήταν το πρώτο ελληνικό περιοδικό που μπήκε στο ίντερνετ στη διεύθυνση http://www.compulink.forthnet.gr topic: magazines.]

3) Απ’ το «Τι δε θα αντέχαμε αυτό το μήνα»: να ανοίξει κι άλλο μπαρ στου Ψυρρή – το Παρισάκι των Αθηνών / να επανεμφανιστεί ο Παπαθεμελής καθ’ οποιονδήποτε τρόπο / να παρουσιάσει τη νέα του δουλειά ο ταλαντούχος Ρήγας / Να διακομισθεί κι άλλος άταφος νεκρός του ροκ στην Αθήνα /.

4) Φοβερό τετρασέλιδο με τίτλο ΔΕΙΠΝΑ. (μία απ’ τις τέσσερις σελίδες πάνω), με αφορμή το Μυστικό Δείπνο και το Πάσχα. Ένα κολλάζ φωτογραφιών και ζωγραφιών, από Ναν Γκόλντιν και Ροδόλφο Βαλεντίνο μέχρι Ανρί Μπρεσόν και εντιτόριαλ μόδας στο Loaded.

5) Κείμενο του Διονύση Λαιμού (στην Κεντρική Αγορά) για τον Λάκη Λαζόπουλο που αν άλλαζες τη φράση ‘Δέκα Μικροί Μήτσοι’ με ‘Αλ Τσαντίρι Νιούζ’ θα μπορούσε να είχε δημοσιευτεί και σήμερα. Απόσπασμα: «[η εκπομπή] έδωσε στο Λάκη την ευκαιρία να σχολιάσει την πολιτική με δύναμη που θα ζήλευαν οι στρατωνισμένοι πολιτικοί σχολιαστές και οι ανακυκλωμένοι talk showmen. Παράλληλα είδαμε τον Λαζόπουλο να μετατρέπεται σε οιονεί πολιτικό, να διαχειρίζεται τις χορηγίες, να συντρέχει διάφορους αναξιοπαθούντες και εν γένει ν’ ανταποδίδει στην κοινωνία την γενναιοδωρία που εκείνη του έδειξε».

6) Απ’ το «Οι Θαμπές λέξεις της TV”: Αντικαταστείτε το ‘Άντρο Σατανιστών στο Παγκράτι’ με ‘Υπνοδωμάτιο 12χρονου χεβυμεταλά’. Το ‘Ελέγχει το παιχνίδι ο Αντρέας’ με ‘Αποφάσισε να σηκωθεί απ’ το κρεβάτι’. Το ‘Μεγάλη διπλωματική επιτυχία’ με ‘Επίδοση διαβήματος που δε διάβασε κανείς’. Το ‘Εκλεκτός καλεσμένος’ με ‘Ο μόνος που μας απάντησε στο τηλέφωνο’. Το ‘Σοκ! Γυναίκες αγαπούν γυναίκες’ με ‘Ο Τράγκας παίρνει από πίσω δύο ανυποψίαστες λεσβίες’. Το ‘Δημοφιλής και αγαπημένη καλλιτέχνιδα’ με ‘Ξεχασμένη τραγουδίστρια που προσπαθεί να επιστρέψει’.

7) Bits & Pieces: Κείμενο για τον Τζον Κασσαβέτη /// Τέλειο αφιέρωμα για τον Μίκυ Μάους /// Η Ατζέντα του Μήνα: Συναυλίες Deus και Dodgy, θεατρικά της Ασπασίας Κράλλη και του Διπλούς Έρως, έκθεση του Τάσου Παυλόπουλου /// H Σώτη Τριανταφύλλου γράφει για την ποιήτρια Άννα Αχμάτοβα /// Άρθρα για τον Tricky και τον Yves Klein, συνέντευξη του Wolfgang Tillmans και του Sven Vath. /// O Κ. Βήτα για το Κολωνάκι /// Μεγάλο αφιέρωμα στην μουσική Jungle /// Μόδα σε Λούνα Παρκ. ΟΙ νέες ταινίες (και αφιέρωμα στον John Waters) από τον Δημήτρη Πολιτάκη, οι νέοι δίσκοι από τον Κ. Βήτα (για Moby, Pj Harvey, το Medusa της Annie Lennox κ.α.) /// Κόμικ Tank Girl. /// Ξεχωριστή σελίδα για το ίντερνετ με τίτλο NET SURFING – Οδηγίες προς Κυβερνοναύτες. Διαβάστε την ολόκληρη εδώ.

8) Στήλη γνώμης 'Heavy Metal', με την αλα Barbara Kruger εικόνα του Παπανδρέου (πάνω). Για το Άσεμνο Γήρας γράφει ο Τσαγκαρουσιάνος: «Ο Ανδρέας Παπανδρέου δύει σαν τελευταίος κροσσός ενός πυροτεχνήματος. Είδαμε την εκτόξευση, είδαμε τη λάμψη και τώρα μία-μία οι φωτεινές ακτίνες βυθίζονται στο νερό: η ικανότητά του να σαγηνεύει, η δυνατότητά του να διαισθάνεται τους Καιρούς, η επιθυμία του να ζει. […]» // Επίσης η Σώτη Τριανταφύλλου γράφει για τη Βία: «[…]Αν οι εξωγήινοι δουν ελληνική τηλεόραση θα βγάλουν το συμπέρασμα πως όταν βγαίνουμε από το σπίτι μας, δίνουμε άνιση μάχη με τους δράκους και τους βιαστές, ενώ σε κάθε σκοτεινή γωνιά γαμιόμαστε αναφανδόν μέσα σ’ ένα όργιο από βρισιές και χαστούκια.[…]»

9) MEDIA: Το (σημαντικό για την εποχή) outing του Jann Wenner, εκδότη του Rolling Stone. Επίσης η στήλη “Xpress” (με την υπογραφή Hate Company). Αναφορά για νέα περιοδικά που ετοιμάζονται: το Ευ Ζην του Αθηνοράματος, το NUDE του Νίκου Σταθούλη (που αργότερα θα έκανε πάταγο με το πρώτο του τεύχος και τον «αδημοσίευτο» Ελύτη), το G του Βαλλιανάτου με art director τον Κούλα (που δε νομίζω ότι προχώρησε). Επίσης ειδήσεις και απόψεις για τα περιοδικά και τις εφημερίδες («Βρίσκει το ρυθμό του ο Γεωργελές στο Έψιλον»). Ολόκληρη η στήλη σκαναρισμένη εδώ.

10) Αφιέρωμα στο Trash από τον Δημήτρη Πολιτάκη. Λεπτομερής καταγραφή του «Μεγάλου Υπόκοσμου» του 1995 με ονόματα, φωτογραφίες και περιγραφές. Αναφέρονται οι: Διαφημίσεις μασαζοκαλσόν Σλιμ, Κατερίνα Σνάιντερ, Σπύρος Ρέβης, Θέμος Αναστασιάδης, Άννα Νικόλ Σμιθ, Καρλότα, Βαγγέλης Γιαννόπουλος, Κώστας Μυλωνάς κ.α. Ένα δισέλιδο εδώ: 1, 2.

11) Η πρώτη εμφάνιση της στήλης INFOTRASH από τη Βούλα Μπετόβεν, λίγο σαν πιτσιρίκος on acid, δέκα χρόνια πριν. [μαζί και λίγο από το Flesh Fan Club – οι αναγνώστες γυμνοί].

--------------------

ΕΠΙΣΗΣ!

Το κορυφαίο θέμα του τεύχους όμως είναι αυτό απ’ το οποίο ξεκίνησα. Η συνέντευξη της Λένας Πλάτωνος στον Κ. Βήτα με φωτογραφίες Σ. Στάβερη. Να δύο από τις 27 ερωταπαντήσεις:

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου ήχοι; Όλοι μου αρέσουν, επίσης οι ήχοι της τέκνο, για να χορέψω τώρα θέλω τέκνο, ενώ παλιά ήθελα ας πούμε Grand Funk, Led Zeppelin ή Deep Purple. Στην τέχνη υπάρχει μια μεγάλη γκάμα και υπάρχουν κάποιοι ήχοι που ενοχλούν πολλούς ανθρώπους, αλλά εμένα μου αρέσουν αυτά τα εργοστασιακά πράγματα, όπως το industrial ambient.

Ποιες είναι οι μεγάλες σου αγάπες; Ο ιμπρεσιονισμός, η μπλε περίοδος του Πικάσο, ο Νταλί και ειδικά ένας πίνακας, όπου ένας άγγελος κάθεται στην άκρη μιας λίμνης. Ο Μοντιλιάνι, ο Καντίνσκυ, ο Μπραμς, ο Σούμαν, ο Μπαχ είναι ο πατέρας μου. Και πιο πολύ παππούς μου, ο Μπετόβεν είναι ένας φίλος που στέκεται σε δύσκολες στιγμές, ο Ραβέλ είναι ο πιο σεξουαλικός, ο Άλμπαν Μπεργκ απ’ τους ατονικούς, τα ηλεκτρονικά του Ξενάκη, η Γκρατζίνα και βεβαίως τα κατάβαθα της ψυχής μου είναι ο Αλέξανδρος Σκριάμπιν όπως και ο Ραχμάνινωφ. Η ρωσική σχολή είναι μέσα στο αίμα μου. Δεν καταλαβαίνω καθόλου την κινέζικη μουσική, αλλά, μ’ αρέσει η φιλοσοφία τους, η γραφή τους...

--