Έντεκα της Δευτέρας [την Τρίτη]

Νέο cd Portishead = ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ

1) Η καλύτερη δήλωση επανεκλογής που έχω ακούσει ποτέ. Ο Πρωθυπουργός της Ισπανίας Θαπατέρο (που στην πρώτη του τετραετία απέσυρε τα στρατεύματα απ’ το Ιράκ και βοήθησε τρομερά τις μειονότητες) δήλωσε προχτές το βράδυ μετά τη νίκη του: «Θα κυβερνήσω συνεχίζοντας τα πράγματα που κάναμε καλά και διορθώνοντας τα λάθη μας. Θα κυβερνήσω για όλους αλλά κυρίως για τους ανθρώπους που δεν τα έχουν όλα.»

2) Κάθε φορά που κόβεται το ρεύμα σκέφτομαι -εκτός των άλλων- τις προεκλογικές δεσμεύσεις για το ασφαλιστικό! [αν δε συνέβαινε να είναι Πρωθυπουργός θα ήταν ένας κοινός ψεύτης]. Ένα βράδυ του τριημέρου στη Χαλκιδική που κόπηκε το ρεύμα βγήκα έξω και χωρίς τη φωτορύπανση τα αστέρια ήταν πιο εντυπωσιακά κι απ’ τους θόλους των αστεροσκοπείων - ώστε έτσι τα βλέπαν οι άνθρωποι των σπηλαίων και τα φοβούνταν και τα θεωρούσαν θεότητες…


3) Αν κάποιος μπορούσε να ευχηθεί στη Madonna «και εις ανώτερα» δεν μπορεί πια, τα Ανώτερα έγιναν χτες βράδυ με την εισαγωγή της στο Rock ‘n’ Roll Hall of Fame (και ακόμα αναρωτιέμαι αν την ψήφισε ή όχι ο Πετρίδης). Ποιους ευχαρίστησε; “The ones that said I was talentless, that I was chubby, that I couldn’t sing, that I was a one-hit wonder… They pushed me to be better, and I am grateful for their resistance.” // Το χορταστικό ρεπορτάζ απ’ τους New York Times // To induction της, όπως μεταδόθηκε ζωντανά απ' την τηλεόραση (ΕΝΑ / ΔΥΟ)

4) Τον τελευταίο καιρό ο Λαζόπουλος δεν είναι και τόσο σε φόρμα. Αντιθέτως τώρα ο pitsirikos -κυρίως όταν γράφει στα σοβαρά- είναι.

5) Η ΑΝΩΡΙΜΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ: «Η αναγνώριση της συμβίωσης αφορά τα ετερόφυλα ζευγάρια. Για όσους αγαπούν ανθρώπους του ιδίου φύλου συνεχίζεται η ίδια εκμετάλλευση. Πληρώνουν τα ταμεία τους, αλλά δεν μπορούν να εξασφαλίσουν συνταξιοδοτικά δικαιώματα για το σύντροφό τους. Δεν έχουν δικαίωμα να παράσχουν ιατροφαρμακευτική βοήθεια όταν το έτερον ήμισυ μείνει άνεργο. Και όταν με κόπο αποκτήσουν μια περιουσία, δεν μπορούν με βεβαιότητα να ρυθμίσουν τα κληρονομικά τους (όλο και κάποιος αντιπαθής συγγενής [που πιθανώς τους έκραζε] θα εμφανιστεί να διεκδικεί μερίδιο). Μήπως ήρθε η ώρα να συζητήσουμε για όλα αυτά αφήνοντας κατά μέρος τα της κρεβατοκάμαρας, της θεολογίας και της κατινιάς;» # Λώρη Κεζα

6)
serenata και πάσης ελλάδος (1986)

7) Ωραία είδηση για να γίνει διήγημα: O ραδιοφωνικός Dj που ξέχασε να βγει στον αέρα!

8) Διαβάζοντας τη συγκλονιστική συνέντευξη της Λένας Πλάτωνος στον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο και αυτά που είπε για το MySpace της, για πρώτη και μοναδική φορά θα ήθελα να έχω ένα myspace, ή να το φτιάξω σε πέντε λεπτά, να γίνω «φίλος της», ο νούμερο 3001, να της στείλω ένα μήνυμα αγάπης που θα ξέρω ότι θα το διαβάσει, και να μην το ξαναχρησιμοποιήσω ποτέ.

9) Τι άτομο αυτός ο διευθυντής της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Θεσσαλονίκης Θεόδουλος Ταπανίδης, που απαγόρευσε στους μαθητές γυμνασίων και λυκείων να επισκεφθούν την έκθεση χαρακτικών έργων του Πάμπλο Πικάσο! [Ουδέν κακόν αμιγές καλού: χάρη στις γελοιότητές του, ακούστηκε αυτή η καλή έκθεση στο Τελλόγλειο - και δεν έχουμε συχνά τέτοιες στην πόλη μας.


10) Bits & Pieces: Για την ταινία του μήνα στο Mega ψηφίζω το Big Fish του Tim Burton. // Ακυρώνεται η υποθαλάσσια της Θεσσαλονίκης – τουλάχιστον με την απαράδεκτη μορφή που θα είχε! Τώρα, γράφει η Ελευθεροτυπία επανεξετάζεται κι ελπίζω πραγματικά να γίνει πιο μεγάλη και πιο χρήσιμη – και φυσικά με σεβασμό στο περιβάλλον και τα διατηρητέα κτίρια του λιμανιού. // (Δυστυχώς το ξέχασα) Οι λογοτεχνικές συμμετοχές για την απίθανα χιονισμένη παπαράτσι-φωτογραφία της Ροδιάς. // Τι άτομο ο Ζουράρiς - ντροπή! // Sites Που Κάνουν Μόνο Ένα Πράγμα // how I dearly wish I was there // Stoned on judge judy // Pearl Jam - Misheard lyrics (έτσι κι αλλιώς δεν καταλαβαίνεις τι λέει)

11) Ο Μάρκος Μέσκος είναι απ’ τους σπουδαιότερους εν ζωή ποιητές, δυσκολοθώρητος όπως παραδέχεται κι η Ελευθεροτυπία σε μια σπάνια, πρόσφατη συνέντευξη που του πήρε με αφορμή την sold-out διάλεξή του στο Μέγαρο Μουσικής.
Εγώ όμως, αρχικά, δεν τον γνώρισα ως βραβευμένο ποιητή αλλά ως ένα γλυκύτατο, πανέξυπνο άνθρωπο που στις καλοκαιρινές διακοπές, (σ’ ένα όμορφο σπίτι στο πιο συναρπαστικό χωριό της Χαλκιδικής τον Παρθενώνα) ζωγράφιζε μικρά σε μέγεθος ονειρικά τοπία, σωστά κομψοτεχνήματα, (φαινομενικά) ναϊφ συνθέσεις που εξετάζοντάς τες από κοντά με άφηναν με ανοιχτό το στόμα.
Αυτά τα έργα -έντεκα απ’ τα οποία βάζω και σε μικρογραφίες που μεγαλώνουν σε άλλο παράθυρο- εκθέτει τώρα στη Θεσσαλονίκη, και είναι μια έκθεση που συστήνω ανεπιφύλακτα. Στο Ginger Oil [Π.Π. Γερμανού 23], μέχρι τις 6 Απριλίου.

------------------------------------------

ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ!

Στους πρώτους μήνες του enteka (το 2006) είχα γράψει πολλά ποστ για όνειρα· κάποια τα δημοσίευσα και άλλα τα κρατούσα μισοτελειωμένα, σαν να μην είχα ισχυρό κίνητρο να τα ολοκληρώσω - όλο σκεφτόμουν καινούριες ιδέες για ποστ κι εκείνα έμεναν συνέχεια στο ψηφιακό συρτάρι. Τώρα έπεισα τον εαυτό μου πως το κίνητρο θα μπορούσε να είναι η ξεδιάντροπη διαφήμιση του νέου μου βιβλίου «Η Χώρα των Μαγικών Ονείρων» κι έτσι, με αφορμή αυτό, μερικά απ’ τα προσεχή Ποστ Μέσα στα Ποστ θα είναι αφιερωμένα στα όνειρα.

LUCID DREAMS!

Μερικές φορές, όταν έβλεπα κάτι τρομακτικό (συνήθως σχετικό με ίλιγγο) την τελευταία στιγμή καταλάβαινα ότι ήταν όνειρο και ξυπνούσα αμέσως ανακουφισμένος. Άλλες φορές (πολύ πιο σπάνια) σ’ ένα ευχάριστο όνειρο ένας προβολέας ή μια δέσμη φωτός με τύφλωνε και, δυστυχώς, καταλάβαινα ότι ονειρευόμουν και πάλι ξυπνούσα. Δεν έδινα πολλή σημασία. Έτσι κι αλλιώς τα πιο ωραία όνειρα ήταν αυτά που τα πίστευα στ’ αλήθεια, κι όχι αυτά που χαλούσαν από τη συνειδητοποίηση της ψευτιάς τους.

Μέχρι που πριν από 10 χρόνια η κολλητή μου στο Λονδίνο (τότε έκανε το πρώτο της πτυχίο στην Ψυχολογία) έγραφε μια εργασία για τα όνειρα κι επειδή με ενδιέφερε η εικαστική πλευρά τους έριξα μια ματιά στα βιβλία του πανεπιστημίου. Τότε διάβασα και το Lucid Dreams (συνήθως μεταφράζονται «Συνειδητά Όνειρα», εγώ στο βιβλίο μου τα λέω «Φωτεινά» ή και «Μαγικά» όνειρα) του ψυχοφυσιολόγου Stephen LaBerge. Ένα σύγγραμμα που ερευνούσε την κατηγορία των ονείρων που καταλαβαίνουμε ότι ονειρευόμαστε και παρ’ όλα αυτά συνεχίζουμε να τα βλέπουμε. [Οι επιστημονικές εξηγήσεις και οι έρευνες πάνω στα Lucid Dreams είναι εδώ]

Η ιδέα μου άρεσε: ως γνωστόν τα όνειρα είναι οι καλύτερες και οι πιο ψυχεδελικές παραισθήσεις. Όταν όμως τα βλέπουμε τα θεωρούμε αληθινά κι έτσι δεν προσέχουμε τους μηχανισμούς τους και το εικαστικό τους σύμπαν. Αν όμως ξέραμε ότι βλέπαμε όνειρο θα το βλέπαμε με άλλα μάτια, θα είχαμε την ευκαιρία να εισχωρήσουμε στο υποσυνείδητό μας και με πλήρη επίγνωση να ζήσουμε πράγματα απίστευτα, φτιαγμένα απ’ τη δική μας φαντασία. [Άλλωστε ξέρουμε πόσο αληθινά μοιάζουν τα όνειρα - είναι σαν να τα ζούμε! Και σε αντίθεση με μια ταινία που απλώς την παρατηρούμε στα όνειρα νιώθουμε πως είμαστε σε τρισδιάστατο διαδραστικό κόσμο – και έχουμε και το σώμα μας μαζί!]

Με έκπληξη (και δυσπιστία) λοιπόν διάβασα τότε ότι τα Lucid Dreams μπορούν να ελεγχθούν κι άρχισα να ακολουθώ τις τεχνικές του βιβλίου. Το ίδιο βράδυ, κι ενώ έβλεπα πως ήμουν πάνω σε μια τεράστια ανεμόσκαλα και δεν μπορούσα να κατέβω κάτι έγινε και –επηρεασμένος από το βιβλίο- κατάλαβα ότι ήταν απλώς ένα όνειρο. Η συνειδητοποίηση δε με σόκαρε όπως άλλες φορές και καθησύχασα τον εαυτό μου καταφέρνοντας να μην ξυπνήσω (πράγμα που συνήθως είναι δύσκολο και που ακόμα και σήμερα δεν ελέγχω πάντα). Ήμουν λοιπόν ξύπνιος στο όνειρό μου, στην κορυφή της σκάλας και σύμφωνα με τους επιστήμονες μπορούσα να κάνω ό,τι ήθελα. Ξέροντας ότι ήταν όνειρο και δεν διέτρεχα αληθινό κίνδυνο, πήδηξα απ’ τη σκάλα στο κενό (η πιο τέλεια αίσθηση!) και στο τέλος προσγειώθηκα σ’ ένα λιβάδι. Κάπου εκεί έχασα το πρώτο ελεγχόμενο lucid dream που είδα στη ζωή μου και ξύπνησα. Τις επόμενες εβδομάδες είδα κι άλλα, και σιγά-σιγά άρχισα να τα ελέγχω πιο πολύ, έχοντας μάλιστα κι απαιτήσεις απ’ αυτά.

Με τα χρόνια άρχισα να σκέφτομαι και εκ των προτέρων πράγματα που θα ήθελα να κάνω όταν ‘ξυπνήσω’ στον ύπνο μου, ξέροντας ότι θα τα ζούσα σαν να ‘ταν τελείως αληθινά. Πολλά βράδια με το που έκανα ένα όνειρο lucid είχα και πρόγραμμα: πρώτα επέλεγα να πετάξω πάνω απ’ το Λονδίνο (κι αν ήθελα κατέβαινα και έκανα βόλτα στις αγαπημένες μου περιοχές), μετά πετούσα σε μια παραλία κι έκανα ιπτάμενα ακροβατικά πριν κάνω μπάνιο στη θάλασσα, πιθανώς κάποια συναυλία καλλιτέχνη που ήθελα να δω live, καμιά αισθηματική φαντασίωση, κάποιο ταξίδι στο διάστημα… Σύντομα ξέχασα τα νευροβιολογικά μοντέλα, τις επιστημονικές αναλύσεις και τη χρήση τους στην μελέτη των Rapid Eye Movements. Αυτό που με ενδιέφερε, αν τύχαινε να δω κάποιο τέτοιο όνειρο, ήταν να διασκεδάσω και να βρεθώ σ’ όποιον μαγικό ονειρόκοσμο ήθελα (έστω κι αν αυτός ήταν μια απολύτως επιστημονικά εξηγήσιμη κατασκευή του υποσυνειδήτου μου).

Όταν αποφάσισα να γράψω μια σειρά παιδικών κι εφηβικών βιβλίων (που στην πραγματικότητα απευθύνονται εξίσου ή και περισσότερο σε ενήλικες) ήθελα να είναι γεμάτα μαγεία και φαντασία. Όμως η ορθολογική μου φύση δεν μου επέτρεπε να γράψω τελείως απιθανότητες. Θεωρώ πως όλη η «μαγεία» είναι ήδη μέσα μας (και γύρω μας) και απλά δεν την έχουμε ανακαλύψει. Κι έτσι, όπως κι εγώ δεν είχα ιδέα μέχρι που διάβασα το βιβλίο που είχε η φίλη μου για το Πανεπιστήμιο, έτσι και τα δύο αδέρφια βασανίζονται από εφιάλτες μέχρι να βρουν ένα παλιό βιβλιαράκι με οδηγίες για το πώς θα κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα -μέσω των «μαγικών» ονείρων. [Οι οδηγίες είναι αληθινές, και παρμένες απ’ τις αναλύσεις του LaBerge – ήδη κάποιος μου είπε πως αφού διάβασε τη Χώρα των Μαγικών Ονείρων είδε lucid dream για πρώτη φορά στη ζωή του.] Ο μηχανισμός των lucid dreams ήταν ό,τι πρέπει για παιδικό βιβλίο: έδωσε την ευκαιρία στους ΣΤΕ να ζήσουν τις πιο πολύχρωμες περιπέτειες που είχαν φανταστεί ποτέ και τους βοήθησε να λύσουν τα μυστήρια, κάνοντας τελικά τα όνειρά τους πραγματικότητα.

Μόνο που (και το ξέρω εγώ περισσότερο απ’ τους ήρωές μου) αυτό που μετράει πιο πολύ δεν είναι τόσο οι αντικειμενικά καλές εξελίξεις που μπορούν να συμβούν, αλλά η τελική συνειδητοποίηση πως μέσα μας βρίσκεται το κλειδί για κάθε μελλοντική στιγμή ευτυχίας. Κι έτσι, στο βιβλίο, τα δυο αδέρφια συνεχίζουν να ονειρεύονται ένα αύριο με καλύτερες συνθήκες ζωής αλλά δεν παραλείπουν να εκμεταλλευτούν αυτά που έχουν, ζώντας στο Εδώ και Τώρα. Και αυτή η γνώση που προήλθε απ’ τα Lucid Dreams, ότι τελικά η αληθινή ζωή (η μόνη ζωή που έχουμε!) είναι πιο συναρπαστική από κάθε όνειρο ή φαντασία, αποδεικνύεται το κλειδί για την πραγματοποίηση των πιο τρελών τους επιθυμιών.