Έντεκα της Δευτέρας [+βίωση ή /κριση?]

1) Οι ταινίες που είδα φέτος στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: μία για τα lucid dreams και μια φυλή στη Μαλαισία που ελέγχει τα όνειρά της, το ‘Καθρέφτης και το Μαχαίρι’ για τη ζωή του Χατζιδάκι (εξαιρετικό, προσδοκώ και σίκουελ με έμφαση στον μεταπολιτευτικό του βίο), ταινίες για τους εθελοντές της περιβαλλοντικής ΜΚΟ Αρχέλων, για τρεις γυναίκες που γεννούν πρώτη φορά, για τα Σκυριανά αλογάκια, και η καλύτερη: το 'Fifth Bride', όπου ο σκηνοθέτης αναζητά τα ίχνη της χαμένης θείας του και ανακαλύπτει πως, μεταμορφωμένη – και σχεδόν φυλακισμένη, είναι μία από τις πέντε γυναίκες εκκεντρικού Ολλανδού ζωγράφου (του Χιου Χέφνερ των εικαστικών). [όπως πάντα τις καλύτερες ανταποκρίσεις έκανε ο winteracademy]

2) Αύριο Τρίτη θα είμαι 500τόσα χιλιόμετρα μακριά από κει που θέλω να ‘μαι. Στον Ιανό Αθήνας στις 8μμ παρουσιάζεται ο νέος δίσκος της Λένας Πλάτωνος Ημερολόγια. (Τσαγκαρουσιάνος, Χρονάς, Πετρίδης, Ξυδάκης κ.α.) Θέλω να γράψω για το δίσκο, αλλά αφενός θα περιμένω το επίσημο street-date [αύριο – αλλά ποιος ξέρει πότε θα τον φέρουν στην Θεσ/νικη] και αφετέρου πραγματικά είναι τόσο καλός που αυτή τη στιγμή δε βρίσκω λόγια.

3) O Sebastian Tellier με παραγωγή Daft Funk και ρετρό ηλεκτροπόπ ήχο και το τραγούδι Divine, πού???? --- στη Eurovision.


4) Σε συνέχεια του θέματος Madonna – Rock Hall of Fame. Εδώ είναι το βίντεο απ’ τη βραδιά με Iggy Pop &The Stooges (τους οποίους επέλεξε η Μαντόνα και ως ροκ άλλοθι αλλά και ως διαμαρτυρία που δεν έχουν μπει ακόμα στο Hall of Fame) να τραγουδούν το Burning Up και το Ray of Light.

5) gangsta rap generator

6) Εξαιρετικό κομμάτι στον Ταχυδρόμο: ο Ηλίας Κανέλλης κάνει μια ανασκόπηση στις περιπτώσεις μεταπολιτευτικής λογοκρισίας στην Ελλάδα: Ηλίας Πετρόπουλος, Μαρκήσιος Ντε Σαντ, Τρίτο Πρόγραμμα, Τελευταίος Πειρασμός, Πανόραμα Ομοφυλοφιλικών Ταινιών, Δόμνα Σαμίου, κόμικς για τον Ιησού, Outlook, Αυτή είναι μια λογοκριμένη έκθεση, μέχρι και το πρόσφατο με το Τελλόγλειο και τον Πικάσο. [Διαβάζοντάς το ενισχύθηκε η πεποίθησή μου: Οκ, άλλο Πικάσο κι άλλο Στεφανή, όμως είναι τελείως άστοχο να υπερασπίζεσαι την ελευθερία στην τέχνη μόνο όταν σ’ αρέσει και εκτιμάς τη συγκεκριμένη τέχνη, και να υπερασπίζεσαι –με τον τρόπο σου- τη λογοκρισία όταν θεωρείς κάποιο έργο υποδεέστερο.]

7) Απ’ το ίδιο άρθρο, γραπτή δήλωση της Εύας Στεφανή με τίτλο ‘Δεν είναι καθόλου αστείο’: Σύμπτωμα και καθόλου αστεία είναι η εγκύκλιος του διευθυντή Δευτεροβάθμιας και Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης λόγω της οποίας αποκλείστηκε η πρόσβαση στην έκθεση των σχεδίων του Πικάσο. Λιγότερο αστεία είναι η δήλωσή του: «Και επειδή είναι Πικάσο, τι να κάνουμε δηλαδή; (εφημ. Μακεδονία, 7/3). Αν ο υπουργός Παιδείας Ευρ. Στυλιανίδης, ο πολιτικός του προϊστάμενος, δεν ήταν ο άνθρωπος που απέσυρε το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ Δημοτικού ή ο άνθρωπος που είπε σε επιστημονικό συνέδριο την απίστευτη [fake] δεισιδαιμονία ότι τα ελληνικά είναι η γλώσσα των κομπιούτερ, θα έπρεπε να τον είχε απομακρύνει από αυτή τη θέση. Αλλά, ατυχώς, υπουργός είναι αυτός ο συγκεκριμένος…


8) (Από το Feeling Minnesota έμαθα την ύπαρξη της silent disco, που είναι η πιο αστεία και τέλεια ιδέα.)

9) Οκ, τώρα που -διαψεύδοντας τις προβλέψεις- ανέβηκε σε ακροαματικότητα ο Republic 100,3 (και, απ’ ό,τι είδα σκίζει στο target audience του) μήπως θα μπορούσε να βελτιώσει επιτέλους το site του; Δεν είμαι ο πρώτος που το λέει. [1, 2, 3, 4] Αν και οπτικά εξαιρετικό, είναι ίσως το πιο δύσχρηστο site της χώρας -και απορώ που δεν λένε να το αλλάξουν!

10) [Όντως, δε δίνει εύκολα συνεντεύξεις. Ο Λένος Χρηστίδης μιλάει στην Ελευθεροτυπία για το νέο του (ενδέκατο) βιβλίο «Μόνολογκ»]

11) Όταν αναφέρεται το θέμα των γκέι ζευγαριών και των δικαιωμάτων τους πολλοί (με τρόπο τελείως καλοπροαίρετο αλλά κάπως πατροναριστικό και μπερδεύοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα με τις δικές τους αρνητικές αντιλήψεις για το γάμο γενικά) λένε ότι δεν το περίμεναν αυτό απ’ τους γκέι – θα έπρεπε να πολεμούν το Σύστημα, να είναι αντισυμβατικοί, να ζουν ελεύθεροι σαν τα πουλιά (ακόμα κι αν αυτό μερικές φορές σημαίνει πάρκα, one night stand και μετέπειτα μοναξιά;)
Η απολύτως προσωπική μου άποψη είναι ότι όλοι -και κυρίως οι άμεσα ενδιαφερόμενοι- μπορούν να επιλέξουν πώς θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους, ακόμα κι αν άλλοι δε συμφωνούν με την επιλογή τους. Αρκεί βέβαια να τους δοθεί αυτό το δικαίωμα. Της επιλογής.

Μου έστειλαν με μέιλ ένα κείμενο για μια δράση (μαζική ανάρτηση) που γίνεται σήμερα Δευτέρα σε ελληνικά blogs, σχετικά με το νέο Σύμφωνο Συμβίωσης που αποκλείει τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια από δικαιώματα που (μερικά απ' αυτά τουλάχιστον) θα ήθελαν κάποτε να αποκτήσουν. (Όποιος συμφωνεί ας το προωθήσει/αναρτήσει. Το banner που εμφανίζεται σε όλες τις αναρτήσεις είναι του ggl. //Μια [όχι ακόμα πλήρης] λίστα με τα blog που συμμετέχουν εδώ.)

ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ; ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ / A DOMESTIC PARTNERSHIP THAT DISCRIMINATES? NO THANKS
Στην Ελλάδα οι γκέι, οι λεσβίες και οι τρανσέξουαλ γνωρίζουν από διακρίσεις. Αρκετοί απ' αυτούς τις αντιμετωπίζουν καθημερινά στην οικογένεια, την κοινωνική ζωή και τον επαγγελματικό στίβο.
Καμιά φορά όμως φτάνει μια σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου το Υπουργείο Δικαιοσύνης ετοιμάζεται να καθιερώσει ένα "συμβόλαιο συμβίωσης" ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για τα ετερόφυλα ζευγάρια. Δεν θεωρούμε ότι ένα απλό "συμβόλαιο" μπορεί να λύσει τα ζητήματα των ζευγαριών ίδιου φύλου, ούτε να εξασφαλίσει την ισότιμη μεταχείρισή τους. Πιστεύουμε όμως ότι η προτεινόμενη διάκριση είναι κατάφωρα αντίθετη τόσο με το ελληνικό Σύνταγμα όσο και με τις ευρωπαϊκές συνθήκες για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Πόσο μάλλον όταν 18 ευρωπαϊκές χώρες ήδη παρέχουν νομική κατοχύρωση στα ζευγάρια ίδιου φύλου.
Σκοπός αυτής της πρωτοβουλίας είναι να ενημερωθούν σχετικά οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιστοσελίδες και ιστολόγια σε όλο τον κόσμο.
Αυτό που ζητάμε είναι ίσα δικαιώματα για όλους.
Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.
Αυτή τη φορά δεν θα μείνουμε σιωπηλοί. Αυτή τη φορά δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια.
ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΠΛΟΓΚΕΡ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ
[In Greece gays, lesbians and transexuals know about discrimination. Many of them face it daily from their families, in their social lives and in the professional field. But sometimes, all it takes is a single straw to break the camel's back. According to press reports, the Greek government is preparing to introduce a domestic partnership "contract" EXCLUSIVELY for unmarried heterosexual couples. We do not believe that a mere "contract" can resolve the issues same-sex couples face or ensure their fair treatment under the law. However this discriminatory proposal is a direct contravention of the Greek Constitution, as well as European human rights treaties. Especially since same-sex couples already enjoy legal rights in 18 European nations. The aim of this intervention is to make sure that European institutions, human rights organisations, websites and weblogs from around the world learn about these proposals. What we ask for is equal rights for all. Nothing more and nothing less.This time around we will not sit idly by. This time around we will not keep silent. GREEK BLOGGERS AGAINST DISCRIMINATION]
------------------------------------------

*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ

Έντεκα (ρετροφουτουριστικές '80s διαφημίσεις)


Το σημερινό θέμα των διαφημίσεων επέλεξα να είναι «Τα ’80s και το Μέλλον». Όλα ξεκίνησαν όταν έπεσα στη διαφήμιση για τα παπούτσια Zita. Βασισμένη σ’ αυτό που τότε νόμιζαν ότι θα ήταν το Μέλλον, πασπαλισμένη με άφθονες δόσεις του τι πίστευαν πως ήταν χιπ στον υπόλοιπο κόσμο καταλήγει να είναι ξεκαρδιστική. Άρχισα λοιπόν να ψάχνω το πώς έβλεπαν το Μέλλον οι διαφημίσεις των ’80ς, πώς αντιμετώπιζαν το Καινούριο και πώς ενσωμάτωναν την Ξενομανία της εποχής σε κλιπάκια των 30 δευτερολέπτων. Έτσι, οι περισσότερες απ’ τις έντεκα σημερινές διαφημίσεις είναι ρετροφουτουριστικές - με την πιο αστεία και αναχρονιστική έννοια της λέξης.


ΕΝΑ)
«Ζήτα σήμερα ό,τι θα φορεθεί αύριο», λέει μια φωνή που ψευδομιμείται τη φωνή ηλεκτρονικού υπολογιστή, σ’ αυτή τη διαφήμιση των αθλητικών παπουτσιών Ζita. Αυτά που θα φοριόταν «Αύριο» ήταν σπορτέξ με χρατς χρατς, αλλά και με κορδόνια με το λογότυπο Zita. Λεπτομέρεια που μ’ αρέσει – η φουτουριστική γραμματοσειρά στο τέλος -κι αυτή απομίμηση γραφής του PC.

ΔΥΟ) Διαφήμιση για τα ρούχα του Μινιόν. Ξεκινάει γλυκανάλατα μ’ ένα απαλό τραγουδάκι (‘γλυκές αναμνήσεις και μόδα μινιόν’) κι ένα παλιομοδίτικο ζευγάρι και ξαφνικά όλα αλλάζουν, κι έρχεται το Καινούριο! Ροκ μουσική με ‘νεολαιίστικους’ στίχους (‘ξέφρενα νιάτα, ξένοιαστα αγόρια, θεότρελα κορίτσια!’) ενώ τα ξέφρενα νιάτα διασκεδάζουν όπως υποτίθεται διασκέδαζαν οι νέοι τότε.

ΤΡΙΑ) Κλασική διαφήμιση για το Campari με υπόκρουση το Total Eclipse του Κλάους Νόμι. Δε μοιάζει ελληνική – κι όμως είναι, και είναι πολύ αντιπροσωπευτική μιας σειράς ελληνικών διαφημίσεων που έμοιαζαν λίγο γιάπικες, λες και ήταν γυρισμένες σε πολυτελή λοφτ του Μανχάταν: με νεόπλουτο χάι-τεκ και ακολουθώντας την τελευταία (τότε) λέξη της αμερικάνικης αισθητικής.

ΤΕΣΣΕΡΑ) Ξενομανία και τεχνολογίες του μέλλοντος με τον Ιππότη της Ασφάλτου και τον Κιτ στην αξέχαστη διαφήμιση της Express Service.

ΠΕΝΤΕ)
Συμπυκνώνει όλο τη θεωρία του σημερινού ποστ περί ρετροφουτουρισμού. Sanyo -τα τηλέφωνα του μέλλοντος.

ΕΞΙ) Την ξενομανία σατιρίζει η διαφήμιση για το Γάλα Δέλτα με τη βοήθεια της Μαντάμ Σουσού. Η Άννα Παναγιωτοπούλου και η υπηρέτριά της μιλάνε για το φρέσκο γάλα σε χαρτονένιο κουτι: «Τι σου είναι οι Ευρωπαίοι…» λέει η Μαντάμ Σουσού για να πληροφορηθεί ότι είναι απ’ την Ελλάδα. «Ελληνικό;» απαντάει. «Το’ χα καταλάβει πως η πτωχή Ελλάδα μας πήγε μπροστά».

ΕΠΤΑ) Πάλι για την ξενομανία: η Βαγγελίτσα (Άννα Βαγενά) μια γυναίκα απ’ το χωριό έρχεται σ’ επαφή με τα υπερσύγχρονα μηχανήματα τηλεοπτικού σταθμού και δίνει συνέντευξη στη διαφήμιση του γιαούρτιου Συνεργάλ. Εκπροσωπώντας τον μέσο Έλληνα της επαρχίας που με αμηχανία έβλεπε τις νέες τεχνολογίες και τα εισαγόμενα προϊόντα να γίνονται μόδα, η Βαγγελίτσα καταλήγει πως μόνο το Συνεργάλ της θυμίζει το στραγγιστό του χωριού της…

ΟΚΤΩ) Η διαφήμιση για το Τέταρτο, το περιοδικό του Μάνου Χατζιδάκι έδειχνε πώς θα μπορούσε να ήταν το μέλλον των εντύπων στα ‘80ς. Όμως, λίγο μετά, το περιοδικό έκλεισε –κι η Αυριανή άρχισε να πιάνει τον Χατζιδάκι στο στόμα της…

ΕΝΝΙΑ) Το μέλλον της τηλεόρασης: μια διαφήμιση για το ‘Μεγάλο Κανάλι’ (έτσι το προωθούσαν τότε γιατί ντρέπονταν για το ξενικό Mega) που παιζόταν για βδομάδες πριν την έναρξη του πρώτου ιδιωτικού σταθμού.

ΔΕΚΑ) Εμπνευσμένη (έστω και με λίγη καθυστέρηση) απ’ την ‘80ς ταινία 9.5 βδομάδες, η διαφήμιση για τα (υπερβολικά) τρεμουλιαστά ζελέ Γιώτης.

ΕΝΤΕΚΑ)
Πόσο δίκιο είχε! «Αυτό είναι το μέλλον», είχε πει κάποιος συγγενής μου στα μέσα των ’80ς. «Σε λίγα χρόνια δε θα χρειαζόμαστε τις δραχμές, θα κυκλοφορούμε όλοι με έντοκα γραμμάτια δημοσίου στην τσέπη». Οι εξωφρενικά ψηλοί τόκοι έπεσαν, τα γραμμάτια δημοσίου είναι στα αζήτητα, η δραχμή δεν μένει πια εδώ… Το μόνο memento που απέμεινε είναι αυτή η διαφήμιση που την θυμόμουν σχεδόν απέξω παρόλο που πέρασαν δυο δεκαετίες. (λανθασμένα το youtube την θεωρεί του 1991).
Ποιος πάνω από 20 χρονών δεν έχει σκεφτεί μια προσβλητική απάντηση στην ερώτηση… «Εσείς, άμα ήταν να αγοράσετε ένα εκατομμύριο δραχμές, πόσα θα δίνατε;»