Έντεκα της Δευτέρας [i dream of spring]

i dream of Spring

1) Κάθε χρόνο ο Κωνσταντίνος Βήτα και ο Μιχάλης Δέλτα παίζουν (χωριστά) στο ArtHouse της Θεσσαλονίκης [μακάρι και μαζί]. Με αφορμή το επικείμενο best-of των Στέρεο Νόβα, ο Βαγγέλης Ρίσσος παρουσιάζει αύριο Τρίτη στο ArtHouse ένα μεγάλο Στέρεο Νόβα πάρτι, με (σχεδόν) όλα τα τραγούδια τους, φωτογραφίες, βίντεο και δώρα συλλεκτικά t-shirts και κονκάρδες. Στις 11 μ.μ.

2) Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ! Θυμάμαι το Πρώτο, τον παγωμένο Μάρτη του 1999. Μου είχε βγάλει διαπίστευση ο Εξώστης (η μοναδική διαπίστευσή μου μέχρι σήμερα – grrr), και ήταν κάτι πολύ καινούριο και exciting στην πόλη. Είδα δεκάδες ταινίες, έγραψα για μερικές στον Εξώστη, και πίστεψα (αυτό που πολύ έλεγαν) ότι μπορεί και να μη ξαναγίνει. Το Δέκατο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ αρχίζει αυτή την Παρασκευή.

3) Από ένα παλιό Ποπάι - μια απίθανη ανακάλυψη [από m. parianos.]

4) Το κουίζ της εβδομάδας. «Νυμτιγθοιγε Θεμμασ». Ξέρει κανείς τι είναι αυτό και τι σημαίνει; Το έχετε δει πουθενά γραμμένο (στην tv); Και σε τελική ανάλυση, ενδιαφέρεται κανείς;

5) Στο προ-προηγούμενο ποστ έγραφα για τους παλιούς συμμαθητές και τα αποκριάτικα πάρτι του δημοτικού, [και μόλις έλαβα email από την ξανθιά, όμορφη και έξυπνη Ελένη που το διάβασε και μου έγραψε μετά από δεκαοκτώ χρόνια!!] και με λίγα λόγια έλεγα τι ωραία που ήταν στο σχολείο, τότε που ήμασταν αγνοί και αφελείς κλπ. Πάντα όμως υπάρχει και το flipside. Και το θυμήθηκα με αφορμή τα δύο (!) συλλαλητήρια για τη «Μακεδονία» που γίνονται αυτή την εβδομάδα στην πόλη.
Δεν υπάρχει γνωστός μου απ’ το Γυμνάσιο που να μη θυμάται με απέραντη ντροπή τη συμμετοχή μας στα συλλαλητήρια των αρχών των ’90ς. Κι όμως! Με τι ενθουσιασμό μας θυμάμαι να κατεβαίνουμε με τα πόδια στο κέντρο, δεκάδες σχολεία να ενωνόμαστε στη Βασιλίσσης Όλγας, να τραγουδάμε τη Μακεδονία Ξακουστή, με σημαίες στα χέρια και πλακάτ που φτιάχναμε αποβραδίς. Κι όταν φτάσαμε στην Αριστοτέλους!
Με τόσο κόσμο – αίσθηση σχεδόν οργασμική: σουβλάκια κερασμένα απ’ τους καθηγητές, spooky παπάδες στις εξέδρες, ο δήμαρχος Κοσμόπουλος ξεσηκώνει τα πλήθη με τον πατριωτικό του λόγο, ατμόσφαιρα γλεντιού. [Είπαμε - νέοι και αφελείς - αλλά όχι κι έτσι!]

6) FREEBLOGGERS Ανησυχία για την εν θερμώ νομοθετική ρύθμιση των blogs // "Εκβίασε και εσύ τον Χιώτη" - blog // Κάτω τα χέρια απ’ τα μπλογκ //

7) Χίλαρι and friend: ευτυχισμένες στιγμές στο Τέξας το 1972. Αύριο?

8) H Όλια Λαζαρίδου στα Νέα, για το αν καθώς μεγαλώνουμε το πράγμα δυσκολεύει: “Μεγαλώνοντας συσσωρεύεται η κούραση. Και σ’ αυτήν την κατσαρολίτσα που βράζει και την οποία έχει ο καθένας μας πρέπει να βάζεις από κάτω συνέχεια κάρβουνο. Να κρατάς τη θέρμανση σταθερή. Όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο κάρβουνο χρειάζεται. Συνέχεια! Γιατί αλλιώς επικρατεί ο νόμος της αδράνειας. Και όλα σε «τραβάνε»κάτω. Το «δωρεάν κύμα της ενέργειας που έχει κανείς στην αρχή, όταν είναι νέος, και τον πάει δεν υπάρχει πια όταν μεγαλώσεις”.

9) [Με αφορμή ένα καινούριο blog που λέγεται Beautiful South θυμήθηκα το σχετικά αθόρυβο αλλά πολύ όμορφο και μελωδικό συγκρότημα με το ίδιο όνομα. Επειδή δεν υπάρχει στο youtube το αγαπημένο μου τραγούδι τους (το The Lure Of The Sea), βάζω το δεύτερο αγαπημένο μου, You Keep it All In.]

10) Την περασμένη βδομάδα η ‘Α, Μπα?’ έγραψε posts:
Για τo blog της Courtney Love [θαυμάστε τη ροή του λόγου, το άρτιο συντακτικό και τη βαθιά σκέψη.] /// Για την αγαπημένη της κατοικία, σχεδιασμένη στο LA το 1960 από τον Pierre Koenig [τέλειες φωτογραφίες] /// Για το σπίτι του Τσαρλς Μπουκόφσκι στο Λος Άντζελες που αυτή τη βδομάδα αποφασίζεται αν θα κατεδαφιστεί /// Για τον Peter Schiff, το αγόρι με το οποίο η Anne Frank ήταν ερωτευμένη όταν έγραφε το ημερολόγιο. Στο ποστ παρουσιάζεται και η μοναδική φωτογραφία του αγοριού. Η αποκάλυψη έγινε τώρα από παλιό του συμμαθητή, που ξαναδιάβασε το βιβλίο και έκανε το συνδυασμό μετά από 60 χρόνια. Ο Peter πέθανε το 1944 στο Auschwitz σε ηλικία 18 χρονών. /// Για τις επτά αδερφές Sutherland που έζησαν στο τέλος του 19ου αιώνα στο Lockport της Νέας Υόρκης και έγιναν γνωστές για τα (τρομακτικά) μακριά τους μαλλιά. Το ιστορικό τους και φοβερές φωτογραφίες. /// Πώς είναι σήμερα εμφανισιακά η Tiffany και ο Μίκυ Ρουρκ? /// (Το blog της ‘Α, Μπα?’ είναι εδώ!)

11) Δεν ξέρω, υποθέτω θα έχει και στην Αθήνα τέτοιες εκπομπές, αλλά η τοπική τηλεόραση της Θεσσαλονίκης είναι γεμάτη: εξαιρετικά γελοίες lifestyle εκπομπές που παρουσιάζουν (επί χρήμασι) με τρόπο δήθεν σκαμπρόζικο διάφορα -κυρίως- δευτεροκλασάτα καφέ, μπαρ, έντεχνα κουτούκια, σκυλάδικα και κλαμπ σε απίθανες περιοχές της πόλης. Οι πιο γνωστές είναι αυτή με τον Μιναρετζή αλλά και αυτή με την Μπάρκα (την αδερφή της Τζούλιας). Μαγαζιά της συμφοράς -αλλά και mainstream- καταστασιακή σκηνοθεσία, θαμώνες ανατριχιαστικοί, ιδιοκτήτες ψιλομεθυσμένοι, κέφι βεβιασμένο - δεν θα πήγαινα στα μαγαζιά ακόμα κι αν με πλήρωναν.
Κι όμως τα βλέπω με απόλαυση. «Ενημερώνομαι» για το πώς διασκεδάζει ο πολύς κόσμος και νιώθω ότι μπαίνω στην οθόνη - για λίγο είμαι στα μαγαζιά, αλλά ταυτόχρονα είμαι αόρατος και στην ασφάλεια του καναπέ μου. Η αγαπημένη μου κλισέ-ατάκα δεν είναι μια απ’ τις κλασικές «εδώ περνάμε καλά!», «σωστό παλατάκι», «ο χώρος πρόσφατα ανακαινίστηκε», «το στολίδι της πόλης». Είναι όταν οι παρουσιαστές χαμογελώντας πλατειά λένε «Βρισκόμαστε στο [Τάδε Μαγαζί], εδώ στην Πλατεία Ωραιοκάστρου!» (Για κάποιο λόγο τα περισσότερα βρίσκονται, «εδώ!» στην πλατεία Ωραιοκάστρου, που ανάθεμα με αν ξέρω που είναι.) Αυτό το εδώ, -που το λένε με τόση φυσικότητα!- είναι που με πεθαίνει.
[Γράφοντας τα παραπάνω και κυρίως την πρώτη πρόταση συνειδητοποίησα πως όντως, θεωρώ πως σχεδόν όσοι με διαβάζουν είναι απ’ την Αθήνα (οκ, και κάποιοι απ’ τη Θεσσαλονίκη και το εξωτερικό). Ισχύει; Πολύ θα ήθελα να διαβάσω στα σχόλια εσάς που ζείτε σε άλλα μέρη της χώρας. Υπόσχομαι να απαντήσω σε όλους περίπου έτσι: «Τι; Απ’ την όμορφη Κατερίνη;; Την αγαπάμε την Κατερίνη!!» και «Τα φιλιά μας στη μαγευτική Τρίπολη!». Περιμένω.]

--------------------------------------------------

*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ!

Plaridel, Bulacan

To παιχνίδι στο οποίο με κάλεσε ο Mr. Arkadin λέει:

1.Μπαίνεις στη wikipedia..
2.Αναζητάς την επιλογή "random article" (πάνω αριστερά). Πατάς μια φορά. Το λήμμα που θα βγει είναι το όνομα της μπάντας σου.
3.Πατάς άλλη μια φορά το "random article". Το λήμμα που θα βγει είναι ο τίτλος του άλμπουμ της μπάντας σου.
4.Πατάς "random article" άλλες έντεκα φορές. Τα λήμματα που θα βγουν είναι το track list του άλμπουμ.
5.Καλείς άλλους πέντε να κάνουν το ίδιο.

Λοιπόν, το όνομα του συγκροτήματός είναι Plaridel, Bulacan! Πήραμε το όνομά μας από έναν αστικό δήμο 80.000 κατοίκων στην περιοχή Bulacan που είναι στις Φιλιππίνες. Δεν έχουμε πάει ποτέ, αλλά μας άρεσε ο ήχος του (μπιουλάκαν!) και μάλλον ταιριάζει με την chill-out μπλακ μέταλ που παίζουμε.

Το όνομα του δίσκου είναι Wenzhou Sports Centre, απλούστατα γιατί όλος ο δίσκος είναι μια live ηχογράφηση από τη συναυλία που δώσαμε σ' αυτό το μεγάλο ανοιχτό στάδιο της Κίνας πέρσι, παρουσιάζοντας όλα μας τα τραγούδια.

Το tracklist του δίσκου: Τα έντεκα τραγούδια μας κινούνται σε downbeat black metal ρυθμούς και οι στίχοι αντανακλούν την αγάπη μας για το αίμα (δύο τίτλοι με την λέξη blood μέσα!), τις νυχτερίδες, και τις θεωρίες συνομωσίας.

1) Project 'S'
2) Independent Television Authority
3) Common Thick-thumbed Bat
4) Serik
5) Archie Campbell's Cove, Newfoundland and Labrador
6) Bloodshot
7) Colorado River Delta
8) Hanse Sail
9) The Mote in God's Eye
10) William Sadler Franks
11) Back to Blood Alley
+ (secret track Portrait of Seymour H. Knox)

[Δεν κρατήθηκα κι αφού βγήκαν οι 11 τίτλοι, πάτησα το random άλλη μια φορά για να βρω το secret track. Κι έπεσα πάνω στη φράση "Portrait of Seymour H. Knox". Διάβασα το λήμμα όπως και τα προηγούμενα και με χαρά ανακάλυψα έναν ωραίο πίνακα του Warhol, απ’ την περίοδο «ζωγραφίζω το πορτρέτο οποιουδήποτε με πληρώσει».]

*αν θέλουν ας πάρουν τη σκυτάλη οι: ιφιμέδεια, α-μπα?, beautifulsouth, m.hulot, ggl.