Έντεκα της Δευτέρας [ιδέα!]

drama

1) Πριν χρόνια είχα δει πως υπάρχει ένα μπλογκ κάποιου νεαρού Αμερικανού παρόμοιο με το enteka. Λεγόταν Eleven (τώρα λέγεται The Good, The Bad, and The Unknown) και είχε λίστες με πράγματα που του αρέσουν. Εντεκάδες. Κάποιος μου είχε στείλει το λινκ και με είχε ρωτήσει αν έκλεψα το concept απ’ αυτό το μπλογκ. Δεν το είχα κλέψει, τα μεγάλα μυαλά συναντήθηκαν κλπ.

Τις προάλλες ξανάπεσα πάνω του κι άρχισα να το διαβάζω απ’ την αρχή. Και η φοβερή σύμπτωση είναι πως πέρα απ’ το παρόμοιο concept, το δικό του μπλογκ και το δικό μου ξεκίνησαν την ίδια περίοδο. Στις 3 Μαΐου 2006 το δικό μου και δύο μέρες αργότερα, στις 5 Μαΐου 2006 το δικό του!

Προσπάθησα να μας φανταστώ: Αρχές Μάη 2006, χαρούμενοι -σχεδόν ενθουσιασμένοι- που βρήκαμε ένα ωραίο θέμα για μπλογκ, εγώ στην Ελλάδα, αυτός στην Αμερική, να κατοχυρώνουμε το όνομα στο blogspot (εγώ ‘έντεκα’ αυτός ‘eleven’) και να ξεκινάμε την ίδια περίπου στιγμή, σε παράλληλα σχεδόν σύμπαντα, το ιστολογικό μας ταξίδι. Που και για τους δύο συνεχίζεται ακόμα και σήμερα…

2) Διαβάζοντας μια είδηση για τις συναυλίες τους στην Αγγλία, μου γεννήθηκε η εξής απορία/επιθυμία: Γίνεται να ξαναέρθουν οι Kraftwerk στην Ελλάδα;

[στο youtube ολόκληρο το dvd απ’ την περιοδεία minimum-maximum: α’ και β’ μέρος].

3) Όπως διάβασα στο bbc, η πιο ηλίθια εκπομπή του κόσμου αρχίζει στην Τουρκία:

A Turkish game show is challenging atheists to reassess their views and win "the biggest prize ever".

Penitents Compete will bring together an Islamic imam, a Jewish rabbi, a Buddhist monk and a Greek Orthodox priest seeking to convert the atheists.

Each episode of Penitents Compete will pitch 10 atheists - carefully vetted by a team of theologians to ensure their non-belief - against the four faith leaders.

The imam, rabbi, monk and priest will then seek to persuade the atheists of the merits and truth of their faith.

Adverts for the show promise: "We give you the biggest prize ever; we represent the belief in God. Believe, repent, God will forgive you."

The prize for any converted contestants is an expenses-paid pilgrimage to a holy site of their chosen faith. But the producers say the show will also help contestants "find serenity" and raise awareness of the faiths.

(ναι, χρειάζονταν λίγη διαφήμιση οι καημένες οι θρησκείες - μας έχουν κατακλύσει οι άθεοι με τις τρελές τους ιδέες που τις επέβαλλαν σ’ όλο τον πλανήτη και τους αθεϊστικούς πολέμους που ξεκινούν κάθε δυο και λίγο, άσε που μας παίρνουν και τις δουλειές...)

4) Είμαι ο τελευταίος που θα διαμαρτυρηθεί για τα μέτρα για το κάπνισμα. Ούτε μας φέρονται σαν πολίτες β' κατηγορίας εμάς τους καπνιστές ούτε τίποτα. Εκνευρίζομαι όταν βλέπω καπνιστές στην τηλεόραση να μιλούν για καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ναι, είναι ανθρώπινο δικαίωμα το να καπνίζεις, αλλά το να το καπνίζεις σε κλειστό χώρο (που δεν είναι και δικός σου) γιατί;

Κανένας δεν πρέπει να αναπνέει / εισπνέει τους βλαβερούς καπνούς του άλλου. Σωστά;

Τότε γιατί δεν ξεκινάει η κυβέρνηση κι έναν νέο πόλεμο ενάντια στα εργοστάσια; Όταν πήγα στην Πτολεμαΐδα και την Κοζάνη όλοι μου είπαν πως τα εργοστάσια «υποχρεώθηκαν» να έχουν κάποια φίλτρα, τα βράδια όμως τα βγάζουν στα κρυφά, χωρίς να τους ενοχλεί κανείς. Γιατί δεν ξεκινά νέος πόλεμος ενάντια στα ρυπογόνα αυτοκίνητα; Γιατί δεν αλλάζει ο τρόπος κατασκευής δημοσίων έργων; Φονικά σωματίδια στη Θεσσαλονίκη, γράφει το blog του μετρό, «Πνίγεται η Θεσσαλονίκη: Τα αιωρούμενα σωματίδια, το όζον και το βενζόλιο στραγγαλίζουν την πόλη, όπως προκύπτει από έρευνα», γράφει η Ελευθεροτυπία.

Είναι γνωστό ότι η Θεσσαλονίκη είναι η Νούμερο Ένα πόλη σε θανατηφόρα αιωρούμενα σωματίδια ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ! [Στο Νο2 νομίζω είναι ο Βόλος, μέσα στο Τοπ 10 η Αθήνα.] Απ’ το παράθυρό του σπιτιού μου (που είναι σε καλούτσικη περιοχή, σχεδόν εξοχικό προάστιο δίπλα στη θάλασσα) μπαίνουν κάθε τόσο καπνοί και μυρωδιά βενζίνης, ενώ στο κέντρο της πόλης (που και δουλεύω) προχωράς και οι εξατμίσεις κάνουν την ατμόσφαιρα αποπνικτική και τρομακτικά βλαβερή.

Όλα αυτά τα εισπνέουμε, θέλοντας και μη. Ευτυχώς τώρα πια δεν θα εισπνέουμε το τσιγάρο που μπορεί να άναβε ένας υπάλληλος μέσα στην τράπεζα, αλλά με τα υπόλοιπα, (που είναι ίσως και σημαντικότερα ίσως και όχι) τι θα γίνει; Θα είμαστε υποχρεωμένοι να τα εισπνέουμε μέχρι να πεθάνουμε;

Ελπίζω η υποκρισία να μη συνεχιστεί - και να υπάρξουν κι άλλα σωστά μέτρα, τώρα.

5) BITS & PIECES #1

Το θρυλικό ποπ περιοδικό Smash Hits που έκλεισε για πάντα πριν τέσσερα χρόνια επιστρέφει για ένα και μόνο ειδικό τεύχος, (το παραπάνω) που κυκλοφορεί αύριο Τρίτη στην Αγγλία.

/// «Κύριε πρόεδρε» [είπε ο πρωθυπουργός Γ. Ράλλης το 1981 στον πρόεδρο της αντιπολίτευσης Α. Παπανδρέου] «καθώς θα διαβάσατε τις εφημερίδες, αντιλαμβάνεσθε προφανώς ότι αμφότεροι έχουμε δύο επιλογές: είτε να συναντηθούμε και να αυτοεξευτελισθούμε είτε να αναβάλουμε τη συνάντησή μας και να τους εξευτελίσουμε…» /// Είχα βάλει ένα τέλειο βιντεάκι/διαφήμιση για τη σωματική τιμωρία των παιδιών. Μαθαίνω πως είχε γίνει και μια σχετική έρευνα από παιδιά γυμνασίου. Τα αποτελέσματά της είχαν παρουσιαστεί σε ειδική εκδήλωση – είναι μια εξαιρετική δουλειά. Περισσότερα για την έρευνα και την εκδήλωση εδώ. /// How Pop Music Works In 2009 /// Η «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων», σκηνοθετημένη από την Maya Deren σε music score Erik Satie με φωνητικά της Keren Ann… κάπως έτσι ακούγονται οι Ödland… (εδώ) /// Ψηφίστε για το νέο λογότυπο της Ολυμπιακής Αεροπορίας εδώ (δεν ενθουσιάστηκα, αν έπρεπε να διαλέξω θα έλεγα το τρίτο). /// Και πάλι χαίρετε! (Λέει η Αρλέτα.) /// Σα να ήταν ελαφρώς πιωμένος ο Θόδωρος Πάγκαλος όταν έγραψε το καταπληκτικό "Σωφρονίζοντας τους χοντρούς". /// Ο Ρον απ’ τις ταινίες του Χάρι Πότερ αναρρώνει από τη γρίπη των χοίρων /// Διώξεις για τη "μαύρη τρύπα" στα ταμεία του Δήμου Θεσσαλονίκης /// Αποποινικοποιήθηκε η ομοφυλοφιλία στην Ινδία /// Τω παραπλανηθέντι εισαγγελεί « Αχιλλέας Χεκίμογλου /// την τελευταία τους εκπομπή έκαναν στην αγγλική tv ο richard και η judy (να ένα υπερβολικά αστείο tribute) ///

---

6) Θα έπρεπε να γίνει μουσείο με τα πρωτοσέλιδα της Αυριανής. Εννοείται ότι θα ήταν κρεμασμένα στους τοίχους του ως παραδείγματα προς αποφυγή, αλλά παρ' όλα αυτά η έκθεση θα ήταν συναρπαστική. Η δημοσιογραφία στα χειρότερά της, η παράνοια στα καλύτερά της. Απ' τα παρεμβατικά πρωτοσέλιδα σε πρώτο πρόσωπο των αρχών των '80ς μέχρι αυτά τα θρυλικά ψεύτικα στα τέλη των '80ς για το κότερο του Φλωράκη, το κουσούρι του Χατζιδάκι, την γκόμενα (Κατερίνα) του Μητσοτάκη και την φωτογραφία του με τους Ναζί.

Μετά η έκθεση θα έκανε μια στάση στα '90ς, τότε που (κάνοντας στροφή 180 μοιρών) η Αυριανή χτυπούσε τον Αντρέα με τις γυμνές φωτογραφίες της Λιάνη [η απόλυτη κατάντια, οι περισσότερες φτηνά φωτομοντάζ, όπως αυτή με το μακρύ χέρι, ή άλλες με ζώα], την ηρωοποίηση του Σημίτη και την μετέπειτα αντιμετώπισή του ως εγκληματία, τα αποκλειστικά που δεν επαληθεύτηκαν. Και θα κατέληγε στο σήμερα που η εφημερίδα είναι όπου φυσάει ο άνεμος, με μικρή κυκλοφορία αλλά αρκετή επιρροή, με απρόβλεπτα πρωτοσέλιδα που υποστηρίζουν όσους οι άλλοι βρίζουν και βρίζουν όσους όλοι υποστηρίζουν.

Αν η Αυριανή ήταν μια fictional εφημερίδα, η έκθεση που προτείνω θα μπορούσε να φιλοξενηθεί και σε κανονική γκαλερί, ή σε εννοιολογικό μουσείο σύγχρονης τέχνης.

Μιας όμως και, περιέργως, είναι κανονική εφημερίδα που εννοεί (;) αυτά που γράφει, προτείνω η ΕΣΗΕΑ να διοργανώσει την έκθεση στο Μουσείο Δημοσιογραφίας (που θα πρέπει να δημιουργηθεί γι' αυτόν ειδικά το λόγο). Θα με γλίτωνε από μεγάλο κόπο, γιατί πραγματικά είμαι στα όρια να αρχίσω να μαζεύω και να παρουσιάζω όλα αυτά τα εξώφυλλα μόνος μου...

Ένα εξώφυλλο-παρωδία απ’ το Αντί (και τη συλλογή του μακμάνους), που άνετα θα μπορούσε όμως να είναι και αληθινό. Εδώ άλλο ένα, αλλά κι άλλες παρωδίες από ένα Αντί του 1985!

7) Επειδή αναφέρεται και ο «Έλληνας Μάικλ Τζάκσον» βάζω ολόκληρο το απόσπασμα απ’ το PopBitch σχετικά με την πατέντα που είχε κατοχυρώσει ο Τζάκσον, τα παπούτσια που του επέτρεπαν να γέρνει προς τα μπροστά (απομυθοποιείται μέρα με τη μέρα ο παιδικός θαυματοποιός).

>> Patently Wacko <<
The maddest of all professors

Of all the things that we have found out in light
of Michael Jackson's death, the most surprising
we heard was that Wacko was an inventor.

Michael Jackson held a patent with the US
Patents and Trademark Office - No. 5,255,452.
It was for special shoes that allowed him and his
dancers to recreate the Smooth Criminal anti-
gravity lean live on stage.

Take a look:
http://tinyurl.com/hxau8

Smooth Criminal
http://www.youtube.com/watch?v=ex30DYwQlHU

Sakis Rouvas - heir to the King Of Pop's throne?
http://www.youtube.com/watch?v=RnAJjXuY5YM

8) Και στην Ελλάδα, για κάποιον περίεργο λόγο, πολύς κόσμος αντί για Loser γράφει Loosers. Από τη Μαργαρίτα Καραπάνου μέχρι σπουδαίους αγγλομαθείς δημοσιογράφους.

Το έψαξα στο ελληνικό google. Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες σελίδες που γράφουν τη λέξη λάθος, [looser] και άλλες τόσες χιλιάδες που γράφουν τον πληθυντικό της λάθος [loosers].

Ανακάλυψα όμως κι ένα σάιτ με βαρυσήμαντη αποστολή.

«Some web pages set out to save the world.
This one has a far more modest purpose:
to save the world from loosers.»

ONLY LOSERS SPELL IT ‘LOOSER’

(εξαιρείται η Μ. Καραπάνου)

9) Πώς πέρασα το Π/Σ/Κ – μέχρι 111 λέξεις

Διάβασα Καθημερινή. / Έγραψα πολύ και ερευνώντας για την Μόσχα -πάει εκεί η ηρωϊδα- ανακάλυψα ξεκαρδιστικό ρωσικό site (άλλη φορά). / Είδαμε στο Mad τα βραβεία, όπως πάντα ενδιαφέροντα. / Περίμενα να δω το live της Μαντόνα online στο ustream, αλλά έβγαλε τεχνικό πρόβλημα. [Ας βγει το dvd για να δω επιτέλους πώς ήταν η συναυλία της Αθήνας, όλο ψηλοί ήταν μπροστά μου.] / Μεγάλο κόλλημα με το Emily’s Taste of Fame (και άλλα). / Είδαμε στην Εποχή των Εικόνων της ΕΤ1 τους επιμελητές της αθηναϊκής μπιενάλε (Ζενάκος, Αργυροπούλου, Μαρίνος) αλλά και τον Keneth Anger! / Πέρασα τέσσερις ώρες διαβάζοντας ποστ με 200 σχόλια επειδή τσακώνονταν μπλόγκερς μεταξύ τους. Κόλλησα, άσχημα. Μετά ήθελα τις τέσσερις ώρες μου πίσω, αλλά ήταν αργά. / Για μπάνιο στη Waterland!

10) BITS & PIECES #2

Πάνω τα (πρώτα ) 36 εξώφυλλα του SOUL που είναι τώρα κρεμασμένα στους τοίχους του καφέ-μπαρ De Facto. [περιέργως: 2 στα 36 είναι μαντόνα]/// Ο Νίκος Μαστοράκης είναι ακριβή πόρνη (για την τηλεόραση) /// Κυκλοφόρησε το τρέιλερ του «September Issue» (προβλέπεται καλύτερο απ’ όλα τα ριάλιτι μόδας μαζί. Επίσης, μιας και είμαι εθισμένος σ’ όλα τα ριάλιτι μόδας -παρ’ όλο που πρακτικά αδιαφορώ γι’ αυτήν κι όποιος ξέρει πώς ντύνομαι γνωρίζει-, τώρα που ο Αντ1 παίζει το Project Runway τα απογεύματα, μήπως να σκεφτούν να το κάνουν και αλά Ελληνικά; [Και το Next Top Model και το Make Me a Supermodel]. /// Όταν Ο Χίτλερ Έμαθε Για Το Χαμό Του Μάικλ Τζάκσον /// “Ο Γκέμπελς είχε πει ότι όσο πιο τερατώδες είναι ένα ψέμα τόσο πιο εύκολα γίνεται πιστευτό. Το ίδιο συμβαίνει και με τις νομοθεσίες. Όσο πιο παράλογες είναι τόσο πιο εύκολα περνούν. [Τώρα όμως] είναι, ίσως, η πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους που η παρανομία νομιμοποιείται πριν καν γίνει.” /// Οι Κβαντοέλληνες /// "Morrissey performs Classic SMITHS tune for the first time!" (είναι You Just Haven't Earned it Yet Baby) /// Μόνο ο Θεός μπορεί να κρίνει τον κ.Σανιδά [!!!] /// To σαββατιάτικο Review του Ελεύθερου Τύπου ήταν όντως ωραίο. /// Υπέροχο τραγούδι απ' τα παλιά (αν το 1996 είναι "τα παλιά"): Dubstar - Not so Manic Now. /// Περί της καταγωγής των Ελλήνων. Από τον Νίκο Δήμου. /// Futurism στην Tate Modern (γράφει η Ρίτσα Μασούρα!) /// Η Celine Dion είναι η ασχημότερη Madonna και ο ομορφότερος Michael Jackson. /// Δίδυμες βίδρες που μόλις γεννήθηκαν!

11) Από τις εκδόσεις ΤΟΠΟΣ κυκλοφορεί ένα νέο βιβλίο που σίγουρα είναι πολύ ενδιαφέρον. Και λέω σίγουρα γιατί γνωρίζω τη δουλειά των συγγραφέων του (αν και δεν τους ξέρω προσωπικά). Ο Γιάννης Παλαβός και ο Σωτήρης Μπαμπατζιμόπουλος μόλις κυκλοφόρησαν το κοινό τους βιβλίο «Σαν Άνγκρε - Τα δάκρυα της Φον Μπράουν», απ’ τις εξαιρετικές εκδόσεις Τόπος. [Περισσότερα για το βιβλίο εδώ]

Αλλού το πάω όμως. Κοιτώντας τα βιογραφικά τους [Παλαβός // Μπαμπατζιμόπουλος] είδα πως και οι δύο γεννήθηκαν το 1980 πράγμα εντυπωσιακό από μόνο του. Επίσης πρόσεξα πως ο πρώτος γεννήθηκε στο Βελβεντό.

Η τελευταία φορά που άκουσα κάτι για το Βελβεντό μου έχει μείνει. Ήταν σ’ ένα χριστουγεννιάτικο πάρτι του γραφείου που δουλεύω. Είχε έρθει κι ένας νέος συνεργάτης που δούλευε στα γραφεία της Φλώρινας. Ήταν ένας μεγαλούτσικος σε ηλικία άντρας, με τραχιά άσπρα μούσια, κάπως Άϊ Βασίλης. Η προφορά του πρόδιδε άνθρωπο από χωριό, κάποιος μου είχε πει πως ήταν ένας απλός, αλλά δραστήριος χωρικός. Δεν ανήκε καθόλου στο target group που είχα στο μυαλό μου για τους αναγνώστες της Lifo. Με ρώτησε αν ήμουν ο ίδιος που έγραφα εκείνη την περίοδο εκεί. Ήμουν. Πού την έβρισκε και τη διάβαζε όμως αυτός; Στο χωριό του; [no pun intented].

«Ζητάω και μου την στέλνουν φίλοι», είπε. «Κι όποτε έρχομαι στη Θεσσαλονίκη την παίρνω. Άσε, έχω μεγάλο κόλλημα με τον Τσαγκαρουσιάνο, απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ’80. Είναι ποιητής ο άνθρωπος, ο ρομαντικός κυνισμός του, η συγκινητική αγριάδα του, μπλα μπλα μπλα».

Χάριν συντομίας ας τα πω εγώ: κρατούσε ένα αρχείο με τα πρώτα κείμενα του Σ.Τ. από ένα σωρό περιοδικά κι εφημερίδες, δε τα θυμάμαι, μπορεί να ήταν Νέα Οικολογία; Αυγή; Μετά τον διάβαζε στο Τέταρτο του Χατζιδάκι, στην Ελευθεροτυπία, 01, τα πιο μετά, πάντα κρατούσε αρχείο, μέχρι και σήμερα.

Μου φάνηκε εξωφρενικά ενδιαφέρουσα η περίπτωση του: να ένας άνθρωπος που εκ πρώτης (απαράδεκτα επιφανειακής) όψεως έμοιαζε συντηρητικός «επαρχιώτης», καμία σχέση με ‘εμάς’ που ζούμε στην κόψη της τεχνολογίας, του mainstream του underground κλπ κλπ. Υπέθετα ότι όσοι είχαν πολιτιστικά ενδιαφέροντα ή την ανάγκη για πνευματική καλλιέργεια έφευγαν απ’ τα χωριά τους και έρχονταν στις μεγάλες πόλεις. Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη – και ευχάριστη. Δεν τελείωσε όμως εκεί.

«Ανέφερες το Τέταρτο του Χατζιδάκι», του είπα. «Πρέπει να ήταν τέλειο περιοδικό ε; Δεν έχω δει ούτε ένα τεύχος, είναι απίστευτα σπάνιο. Κάποιος γνωστός μου είχε δύο τεύχη και τα πούλησε στο ίντερνετ για 100 ευρώ!»

«Ήταν εξαιρετικό, και αρχειακά αν το δεις…» απάντησε αυτός. «Ώστε είναι τόσο σπάνιο; Ευτυχώς που είχα αγοράσει όλα τα τεύχη του.»

«Ναι!» του είπα ενώ ο εσωτερικός μου μονόλογος πήγαινε ως εξής: ‘πρέπει, πρέπει να μου τα δανείσει όλα τα τεύχη, πρέπει να τα διαβάσω, δεν μπορώ να χάσω την ευκαιρία, πρέπει να με εμπιστευτεί και να μου τα δανείσει όλα, θα τα βγάλω φωτοτυπίες και θα τα έχω για πάντα, και θα τα σκανάρω κλπ’. Σταμάτησα τον εσωτερικό μου μονόλογο και δήθεν αδιάφορα τον ρώτησα. «Τα έχεις στο σπίτι σου τα τεύχη του Τέταρτου;»

«Μπα…» απάντησε αυτός. «Δεν τα έχω πια…»

«ΤΙ?? Γιατί??»

«Τα χάρισα πριν χρόνια.»

«Πού; Πώς;» είπα, ενώ από μέσα μου σκεφτόμουν ότι αυτός ο άντρας ήταν τρελός.

«Τα έδεσα όλα μαζί, έφτιαξα έναν τόμο, και τα χάρισα στη Δημοτική Βιβλιοθήκη του χωριού μου.»

«???»

«… κι έτσι μπορούν όλοι οι συγχωριανοί μου να έχουν πρόσβαση αν το θελήσουν.»

Ο νέος σκοπός της ζωής μου ήταν να ταξιδέψω στο χωριό αυτού του ανθρώπου και να πάω στη Δημοτική Βιβλιοθήκη. «Και ποιο χωριό είναι λοιπόν αυτό…;» ρώτησα πάλι δήθεν αδιάφορα.

«Ο Βελβεντός».

«Και πού ακριβώς είναι; Πόσην ώρα απ’ τη Θεσνίκη;»

[Σύντομα ο Βελβεντός Κοζάνης είχε πάρει μυθικές διαστάσεις στο μυαλό μου. Αφηγήθηκα την παραπάνω ιστορία σε κόσμο και όλοι μου έλεγαν: «Μα καλά, δεν ξέρεις τον Βελβεντό; Έχει τεράστια πολιτιστική παράδοση, καμία σχέση με το χωριούδάκι και την επαρχία που φανταζόσουν. Πολιτιστικοί σύλλογοι, συγγραφείς, ποιητές, μουσικοί, καταπληκτική βιβλιοθήκη με αρχεία…» Έπρεπε να το είχα φανταστεί πως το μοναδικό χωριό της Ελλάδας που θα είχε στη βιβλιοθήκη του την ολοκληρωμένη συλλογή ενός απ’ τα πιο σπάνια και πολύτιμα σύγχρονα περιοδικά θα ήταν ο Βελβεντός.

Διαβάζοντας πως και ο (συν)συγγραφέας του «Σαν Άνγκρε - Τα δάκρυα της Φον Μπράουν» Γιάννης Παλαβός γεννήθηκε στο Βελβεντό Κοζάνης συνειδητοποίησα πως και πολύ το άργησα. Ο Βελβεντός είναι ελάχιστες ώρες μακριά απ’ τη Θεσνίκη. Το μόνο που μένει είναι να βρω τις μέρες και ώρες λειτουργίας της Βιβλιοθήκης…]

-------------------------------------------------------------

.

.