Έντεκα της Δευτέρας [typo]

1) Θυμάμαι την ελπίδα που είχε δημιουργήσει ο Καραμανλής το 2004. Την ίδια ώρα που ανακοίνωνε τη σύνθεση της κυβέρνησής του (με γιακουμάτους και μιχαλολιάκους incl.) οι άνθρωποι του πολιτισμού, πάντα αισιόδοξοι, έκαναν συλλεκτικής αξίας δηλώσεις στην Ελευθεροτυπία γι’ αυτόν, που είχε αναλάβει και το Υπουργείο Πολιτισμού. Ο Βούλγαρης, ο Νταλάρας, ο Τσόκλης, ο Κραουνάκης («Τον θεωρώ πολύ μάγκα. Είμαι μαζί του!») και άλλοι τον έβλεπαν, κυρίως, με καλό μάτι.

Μόνο στο τέλος του άρθρου, κάτω-κάτω, υπήρχε μια αντίθετη άποψη:

Σταμάτης Φασουλής (ηθοποιός):
«Είναι τυπογραφικό λάθος. Θα διορθωθεί αμέσως».

Όταν δεν έκανε τσαμπουκαλεμένη φωνητική παντομίμα (συνήθως μόνο πριν από εκλογές) ο Καραμανλής ήταν κυρίως εξαφανισμένος. Δεν ξέρω αν τυχόν οι επόμενοι θα είναι καλύτεροι και πιο προοδευτικοί. Κανείς δεν ξέρει. Σε κάθε περίπτωση όμως, ακόμα κι αν άργησε έξι χρόνια, απ’ ό,τι δείχνουν τα πράγματα, το τυπογραφικό λάθος την επόμενη εβδομάδα θα έχει διορθωθεί. Και μετά βλέπουμε…



2) # Γράφουν αυτοί που τράβηξαν την παραπάνω φωτογραφία στη λίμνη Minnewanka στο εθνικό πάρκο του Καναδά: «We stopped for a timed picture of the two of us. We had our camera set up on some rocks and were getting ready to take the picture when this curious little ground squirrel appeared, became intriqued with the sound of the focusing camera and popped right into our shot! A once in a lifetime moment.»



3) ΚΑΥΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ: [ειδήσεις που προέκυψαν μετά το ανέβασμα του ποστ - ανανεώνεται στη διάρκεια της εβδομάδας, αυτή τη φορά στ’ αλήθεια.] Οι συνάδελφοί του υποστηρίζουν τον Πολάνσκι: Κατακραυγή για τη σύλληψή του. /// The Monthly Edition : September Radio /// Χίλια μπράβο στον ηθοποιό Pablo Pineda (που έχει σύνδρομο down):  κέρδισε το βραβείο Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ του San Sebastian. /// Ο Ρόμπι Γουίλιαμς επιστρέφει στους Take That /// H συναρπαστική επιστολή της υποψήφιας βουλευτίνας Ελίζα Βόζεμπεργκ στους συναδελφους της δικηγόρους /// «Έφυγε» η Σπεράντζα Βρανά /// Oι Portishead ξανά στο στούντιο! /// Επίθεση μελών Χρυσής Αυγής σε τραγουδίστρια: Πρωτοφανή επίθεση από μέλη της Χρυσής Αυγής δέχτηκε η τραγουδίστρια Σοφία Παπάζογλου στο σταθμό του μετρό στην Κατεχάκη. Σύμφωνα με τις καταγγελίες της ίδιας, τα μέλη της οργάνωσης της έδωσαν φυλλάδια της οργάνωσής τους, τα οποία εκείνη πέταξε σε παρακείμενο κάδο, γεγονός που εξόργισε τους νεαρούς, με αποτέλεσμα να της ρίξουν σπρέι πιπεριού στα μάτια. [#]

 (συνεχίζεται…)


4)
Τελείως καλτ βίντεο: Έντεκα (τύποι ξένων και δικαιολογίες που θα χρησιμοποιήσουν για να σας πλησιάσουν)


5) Bits + Pieces #1:

(πάνω, η πρώτη κυρία του Καμερούν κλέβει, όπως πάντα, την παράσταση) /// Aκόμη και στο πιο απομακρυσμένο οικοτουριστικό ξενοδοχείο στα βάθη της Μαλαισιανής ζούγκλας - η Λένα Μαντά είναι παντού! /// Βίντεο: Ο Τζάκσον Πόλοκ Ζωγραφίζει /// δεν υπολειτουργούν: shortnotes-of-september! /// Ο ηθοποιός που έπαιζε τον Σκριτς στο Saved by The Bell έβγαλε βιβλίο για όσα γίνονταν στα παρασκήνια (ναρκωτικά, σεξ, στεροϊδή κλπ). /// Ναι! Τέσσερα χρόνια http://www.greek-lolita.blogspot.com/! /// Απογευματινή: Όπως πήγε έφυγε ο Κοτρώτσος /// Η Εκτόξευση Του Πύργου Τηλεόρασης Του Βερολίνου /// Brokeback Mountain - Christian Edition /// Η τρισδιάστατη Βασίλισσα /// Πούλησαν τον εαυτό τους ως προϊόν: Η επιμελήτρια της Tate Modern, Κάθριν Γουντ, μιλάει στην Καθημερινή για τη σύγχρονη ματιά στους καλλιτέχνες της ποπ αρτ. /// (via) Vintage LOST DHARMA ads. /// Ο Κωστέτσος [που έδειξε στο fashion week της Νέας Υόρκης!] κάνει τον Μάλκομ Μακλάρεν στο παλιό βίντεοκλίπ Passion For Fashion - με την Κάρλα Μπρούνι. /// Η καλύτερη παρωδία του Hell’s Kitchen /// urban legends /// Η πρώτη γυμνή φωτογραφία που ανέβηκε στο ίντερνετ ήταν (φυσικά) της Μαντόνα.


6) ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ: Κάθε εβδομάδα αλλάζω εφημερίδα. Πρέπει να διαβάζω μόνο αυτήν κάθε μέρα και στο τέλος να γράφω το ημερολόγιό μου στη Lifo. Την προηγούμενη φορά έζησα Μια εβδομάδα με την Απογευματινή. Το πρόσφατο Media Trip έγινε με Τα Νέα.




'Τα Νέα' είναι, έτσι κι αλλιώς, απ’ τις αγαπημένες μου εφημερίδες, οπότε το διασκέδασα αρκετά. [Ακολουθούν η Αυριανή και ο Αδέσμευτος Τύπος του Ρίζου που, για να το πω κομψά, δεν είναι απ’ τις αγαπημένες μου εφημερίδες.]

Ήταν μια γεμάτη εβδομάδα: οι υποχόνδριοι, οι έξι οθόνες του Τέρι Πράτσετ, το κτήμα της Μιμής Ντενίση στη Μαλεσίνα, ο διαλογιστικός Βέλτσος, τα σταυρόλεξα που έλυσα κλέβοντας, η ερώτηση που έκανα στον Αλέξη Τσίπρα, η προσφορά στα Babylino, ο τετράωρος Θίασος…

Είμαι σίγουρος ότι όταν τελειώσει κάποτε το Πείραμα το ίντερνετ δε θα μου είναι αρκετό. Θα έχω εθιστεί στον καθημερινό, χειροπιαστό Τύπο – και πολύ καλά θα έχω κάνει.

*Media Trip: Μια εβδομάδα στον κόσμο της εφημερίδας ‘Τα Νέα’.




7) ΟΝΕΙΡΑ ΜΕ ΔΙΑΣΗΜΟΥΣ:

Το σημερινό μου το έστειλε η Léna (επηρεασμένη από τη διάλυση των Oasis μετά τον 758ο καυγά τους)

Ο Νόελ Γκάλαχερ έγινε καθηγητής στο σχολείο μας και μας έκανε μουσική, συγκεκριμένα στιχουργική. Ήταν φανταστικός καθηγητής, γεμάτος έμπνευση και ενέργεια. [Κάτι σαν τον Ρόμπιν Ουίλιαμς στο "Κύκλο των χαμένων ποιητών".] Όμως κάποια μέρα ήρθε ο Λίαμ στο σχολείο (ευγενικός, μετανιωμένος, χαμογελαστός -τότε σιγουρεύτηκα ότι ήταν όνειρο...) και φόραγε τα στρογγυλά γυαλιά αλά Λέννον.

Κάνανε γύρους στο προαύλιο, ζήτησε συγνώμη στο Νόελ και άρχισαν να τραγουδούν το ρεφραίν του Acquiesce. Τότε ο γυμναστής μας μάζεψε όλη τη Τρίτη Λυκείου για να βρούμε τρόπο να ξανατσακωθούν μεταξύ τους, επειδή "ο Νόελ είναι ο καλύτερος καθηγητής και συνάδερφος που πέρασε από εδώ" (sic).


8) Quote-Of-The-Week

Περισσότερο από ένας Έλληνας John Peel , όπως νομίζαμε όταν ήμασταν μικροί, ο Γιάννης Πετρίδης είναι κάποιος που εδώ και πολλά χρόνια προσπαθεί προς εξυπηρέτηση μας να βάλει σε «τάξη» τη μουσική που υπάρχει γύρω μας. Να μας οριοθετήσει μέσα στο χάος. [Ο Άρης Καραμπεάζης γράφει για τον Γιάννη Πετρίδη.]



9) Αποτελέσματα της Δημοσκόπησης
Την προηγούμενη εβδομάδα και με αφορμή το διπλό Celebration που μόλις κυκλοφόρησε έβαλα ένα γκάλοπ ζητώντας να πείτε το αγαπημένο σας single της Μαντόνα. Οι επιλογές ήταν έντεκα και υπήρξαν 180 συμμετοχές.

Αφού πω ότι εγώ ψήφισα το La Isla Bonita, και ότι στο “other” ψηφίστηκαν τα τραγούδια Sorry, Everybody, Human Nature, Rain, Don’t Tell Me και Cherish, ας δούμε σε αντίστροφη μέτρηση τα τελικά αποτελέσματα…
(Σε λινκ τα τραγούδια απ' το youtube, κάποια απ' τα επίσημα βίντεοκλιπ έχουν αφαιρεθεί μιας και μόλις βγήκε και το διπλό Celebration DVD Collection με όλη της τη βιντεογραφία. Στην παρένθεση ο αριθμός των ψήφων)

Νο11: HOLIDAY (8)

Νο10: MUSIC (9)

Νο9: LIKE A VIRGIN (10)

Νο8: RAY OF LIGHT (13)

Νο7: VOGUE (15)

Νο6: HUNG UP (17)

Νο5: PAPA DON’T PREACH (17)

Νο4: LIKE A PRAYER (17)

Νο3: LA ISLA BONITA (19)

Νο2: INTO THE GROOVE (21)

Και στο Νο1…


No1: FROZEN (με 27 ψήφους).
[εσείς τι ψηφίσατε;]

.

10) Bits + Pieces #2

Ένα υπέροχο ποστ για τις πρώτες μέρες του MTV στην Ελλάδα, το 1988. Οι διαφημίσεις για τα ξυπνητήρια Braun, τα σήματα, οι παρουσιαστές, η ελληνική διαφήμιση της Ιντεραμέρικαν, το First Look, το XPO κλπ. [+ ένα παλιό μου ποστ: Έντεκα (συναρπαστικές στιγμές του MTV) ] /// Μίνι καβγάς της M.I.A. με τους Tenacious D. /// 60 χρόνια από την πρώτη πιπίλα /// The Marky Mark Workout (Τότε που ο Mark Wahlberg ήταν ένας απλός ράπερ και ημίγυμνος γυμναστής.) /// Το νέο ΚΛΙΚ /// ‘11 Points’ λέγεται ένα αμερικάνικο blog με εντεκάδες (που πάντως φτιάχτηκε 2 χρόνια μετά το enteka) και έχει υπότιτλο «Because Top 10 lists are for cowards»). /// Ελληνική αστρολογική ψυχεδέλεια. (θενκς ιφι!) /// Όλα άρχισαν όταν ο ποιητής Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου, το 1973, μου είπε, ένα βράδυ που 'βρεχε, πως η Θεσσαλονίκη είναι στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος με τη Νέα Υόρκη και πως οι φίλοι του, που είχαν ζήσει εκεί, έβλεπαν τις εποχές και το κλίμα να είναι το ίδιο με της Θεσσαλονίκης. [...] /// o gone4sure γράφει για το νέο δίσκο του Mika /// Άνοιξε στο Λονδίνο το Central Perk (το καφέ των Friends) - την ώρα που στην Αθήνα μόλις άνοιγε η Γκαλερί Gagosian. /// Yπήρξε μια εποχή που οι υπολογιστές ήταν ΠΟΛΥ σέξι /// Συναρπαστικό φωτογραφικό κουίζ: Υποψήφιος της Ν.Δ. ή Πρωταγωνιστής Τούρκικης Σαπουνόπερας;

(φωτο ιφιμέδεια)

11) Πώς πέρασα το Π/Σ/Κ: Πήγα στο πατρικό μου, έδειξα στη μαμά πώς να φτιάχνει new folders στο pc για να βάζει φωτογραφίες. Πήγαμε στα εγκαίνια εκλογικού κέντρου αγαπημένου (συγγενικού) προσώπου. Το κρασί είχε τελειώσει. Έβγαλα εκατό χάλια φωτογραφίες τις ανιψιές μου (κατηγορώ τη χρονοκαθυστέρηση της μηχανής). Διάβασα μονορούφι την αυτοβιογραφία της Νόνικας Γαληνέα. Έτρεξα Σαββατιάτικα σε όλα τα περίπτερα του κέντρου για να βρω την Αυριανή. Πήγαμε με Γ. και Α. στο Up - Ψηλά στον Ουρανό (υπέροχα συγκινητικό!). Έφυγα απ' το πατρικό και γύρισα σπίτι: το Σάββατο βράδυ βγήκαμε (βόλτα με τελικό προορισμό ένα μακρινό περίπτερο για τις κυριακάτικες, καθώς γύρω μας μαινόταν η σαββατιάτικη διασκέδαση). Είδαμε τα βραβεία Emmy. Έγραψα το Media Trip για την Αυριανή. Έκανα διάδρομο. Ήπια milk shakes. Ευχήθηκα να μην είχε χαλάσει το σκάνερ μου. Μπορεί και να το ονειρεύτηκα αλλά νομίζω ότι άκουσα από μακριά μια διασκευή στο Pale Movie των Saint Etienne - στα ελληνικά (!), ξέρει κανείς τίποτα;


-----------------------------------------------



*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ


Let it be – Ferry Aid

Μάρτιος 1987. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα επτάιντσο σιγνκλάκι στο σπίτι μας. Η αδερφή μου είχε πλέον αρχίσει να αγοράζει μαζικά καινούριους δίσκους, πράγμα που με συνέφερε και με ενθουσίαζε.



Κοιτούσα το εξώφυλλό του για μέρες, προσπαθούσα να καταλάβω τι σήμαινε το Ferry Aid και άκουγα το τραγούδι ξανά και ξανά, μαγεμένος.

Παίζει ρόλο και η μνήμη φυσικά, και η παιδική ηλικία, και όλα τα αισιόδοξα μελοδραματικά για τα οποία γράφω κάθε φορά, ναι. Αλλά παίζει και ρόλο ότι πρόκειται και για ένα σπουδαίο, από κάθε άποψη τραγούδι, και πως η συγκεκριμένη ενορχήστρωση είναι τόσο ’80s (με τις σόλο κιθάρες) αλλά και τόσο δυνατή που με κάνει να θέλω να τραγουδήσω δυνατά κι εγώ – και να φαντασιωθώ για άλλη μια φορά πως όταν μεγαλώσω θα γίνω διάσημος αστέρας της ποπ και το πρόσωπό μου θα είναι στο εξώφυλλο του Τοπ + Στίχοι.

Πρόσφατα έμαθα την ιστορία: η εφημερίδα Sun θέλησε να μαζέψει χρήματα για τους συγγενείς των θυμάτων τραγωδίας ενός ferry boat και μέσα σε ελάχιστες μέρες μάζεψε κάποιους αστέρες της ποπ για ένα φιλανθρωπικό σινγκλ. Πολλοί αρνήθηκαν όχι μόνο εξαιτίας της Sun αλλά και εξαιτίας των παραγωγών Stock Aitken + Waterman. Αυτοί που δέχτηκαν όμως ολοκλήρωσαν το τραγούδι σε λίγες ώρες και μια βδομάδα μετά το Let It Be ήταν στο Νο1 της Αγγλίας.





Σύμφωνα με τη wikipedia η σειρά εμφάνισης των καλλιτεχνών είναι: Paul McCartney / Boy George / Bananarama & Nick Kamen / Paul King / Mark King / Taffy / Andy Bell των Erasure / Pepsi & Shirlie / Mel and Kim / Jaki Graham / Gary Moore / Mark Knopfler / Kim Wilde + Nik Kershaw / Edwin Starr / Curiosity Killed the Cat / Ruby Turner / Kate Bush (με το που λέει τους 2-3 στίχους της το τραγούδι γίνεται μαγικό). Και στο τελικό ρεφρέν συμμετέχουν μεταξύ των άλλων: Bonnie Tyler, Errol Brown, Hazel O'Connor, The Nolans, Rick Astley, Jim Diamond, Doctor and the Medics, Alvin Stardust, Steve Strange, Mandy Smith, Su Pollard, Maxi Priest, Frankie Goes to Hollywood, Go West, The Alarm, Bucks Fizz.

Για όποιον έζησε την ποπ μουσική της δεκαετίας του ’80 το παραπάνω βίντεο κλιπ είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για παιχνίδι (δηλαδή για τον εντοπισμό και την αναγνώριση όλων των ποπ αστεριών της εποχής και την παρατήρηση του πώς έμοιαζαν τότε…)

.
*νέο ποστ Τετάρτη ή Πέμπτη



ιλόβ όλακ

.
.