Έντεκα της Δευτέρας [ωχ]

.

!!!

1) Το mega παίζει σε επανάληψη το Παρά Πέντε και ξαναείδα μόνο το πρώτο επεισόδιο. Είθισται οι πιλότοι, τα πρώτα επεισόδια δηλαδή, να είναι πολύ εντυπωσιακοί, σχεδόν κινηματογραφικοί με καταιγιστική δράση, εξωτερικά γυρίσματα, άπειρα ευρήματα και πολλές καλές ιδέες. Μετά όμως είθισται όλα τα επόμενα επεισόδια να είναι γυρισμένα σε δυο φτηνοσκηνικά με καναπέδες, χωρίς καμία πρωτοτυπία μιας και όλη είχε εξαντληθεί στον πιλότο. Πράγμα που ευτυχώς δε συνέβη στο Παρά Πέντε, ο Καπουτζίδης είναι μάστορας απ' τους λίγους.

Άλλο με σόκαρε όμως. Καθώς άρχιζε το πρώτο επεισόδιο βγήκε από κάτω ένα ενημερωτικό σημείωμα που έγραφε: «Το Παρά Πέντε παίχτηκε για πρώτη φορά τη Δευτέρα 26/9/2005.» Εκεί τα έχασα. 2005; Χρειάστηκε να ψάξω στην Agb για να επιβεβαιώσω πως δεν ήταν τυπογραφικό λάθος, πως όντως πέρασαν πέντε χρόνια από τότε (εγώ πίστευα δύο, άντε τρία) και πως, τελικά είναι αλήθεια πως μετά τα 25 κάτι γίνεται στον εγκέφαλό σου και ο χρόνος γίνεται ακόμα πιο σχετικός – και περνάει πιο γρήγορα απ’ ό,τι νομίζεις.

[Σχεδόν πέντε χρόνια πέρασαν λοιπόν απ’ το Παρά Πέντε, Γιώργο Καπουτζίδη. Στρώσου λοιπόν και γράψε το επόμενο. Και πολύ το άργησες.]



(Όχι μόνο) γι’ αυτό ο Καραμανλής κατέστρεψε τα πάντα και αφήνει τους άλλους να φαίνονται οι κακοί: πάνω είναι η επίσημη λίστα περιοδικών που ζητούσε το Μέγαρο Μαξίμου για τις πρωινές συσκέψεις. Το Ciao, φυσικά, πρώτο πρώτο.


2) Δύο δηλώσεις:

*Η Καθημερινή ρωτά τη Δήμητρα Γαλάνη αν οι ευεργετημένοι (απ’ αυτήν) ήταν ποτέ αχάριστοι κι αυτή απαντά:

"Κανείς δεν είναι ευεργετημένος όταν είναι ταλαντούχος".

** Ο Χρήστος Χωμενίδης πριν από καιρό στη Lifo (ταιριάζει όμως πολύ στην περίοδο).

"Η αιχμή του δόρατός μας πρέπει να αφορά όχι το παρελθόν αλλά το μέλλον: ‘Κρατήστε τα μάρμαρά μας - εμείς θα παράγουμε καινούργια σπουδαία τέχνη!’ θα έπρεπε να λέμε με νεανική αυθάδεια. ‘Είστε κι εσείς Μακεδονία, αλλά η δική μας η Μακεδονία είναι ωραιότερη, πλουσιότερη, πιο ζηλευτή!’. ‘Στον 21ο αιώνα θα φτιάξουμε μια Ελλάδα που θα σας μπει στο μάτι!’ Αυτό, δυστυχώς, ούτε να το ονειρευτούμε δεν τολμάμε πια - πόσω δε μάλλον να το κραυγάσουμε..."


3) «Το best seller της καρδιάς!»

Είδα όλο το Ζαμανφού της Ανίτας Πάνια στο άλτερ, με τη δικαιολογία πως θα γράψω ένα Media Trip γι’ αυτό. Διάφορα πράγματα που έκαναν εντύπωση πιο πολύ όμως κόλλησα με έναν περίεργο κουστουμαρισμένο, χαμογελαστό τύπο που αυτοπαρουσιαζόταν ως new-age γκουρού που ανακάλυψε τα μυστικά της ζωής και γράφει βιβλία αυτοβοήθειας που θα μας κάνουν ευτυχισμένους. Προς τιμήν του το βιβλίο του (Η Έλξη της Τύχης) υπάρχει και δωρεάν στο ίντερνετ, στο kalimera.gr.



Μπήκα αμέσως να το δω online. Λάιτ παράνοια: το βιβλίο είναι ένα συνονθύλευμα από εκλαϊκευμένα ψυχολογικά κλισέ που μπορούσαμε να είχαμε σκεφτεί και μόνοι μας, αμπελοφιλοσοφίες, εμψυχωτικές συμβουλές κλπ. Δεν είναι αυτό το θέμα όμως, το θέμα είναι το στήσιμο του: όπως μπορείτε να δείτε εδώ (καλή τύχη) είναι γεμάτο αχρείαστα θαυμαστικά και εξωφρενική στίξη. Οι γραμματοσειρές εναλλάσσονται όλη την ώρα, τα μεγέθη των γραμμάτων αλλάζουν ΣΥΝΕΧΕΙΑ, τα μισά είναι με bold, τα άλλα μισά italics, σχεδόν όλα είναι υπογραμμισμένα. Αλήθεια, δε νομίζω ότι έχω ξαναβιώσει τέτοιο γραφιστικό πονοκέφαλο.


4) Οι περισσότεροι έλεγαν πως θα δέχονταν σκληρά μέτρα και πως θα έκαναν θυσίες, συμφωνούσαν πως πρέπει να ξεβολευτούν οι βολεμένοι του Δημοσίου και εκνευρίζονταν επειδή τα μέτρα αργούσαν. Μετά τα μέτρα όμως όλοι αρχίζουν τα «όχι, δεν εννοούσα να πληρώσω κι εγώ», «να πληρώσουν μόνο οι πιο πλούσιοι» και τα «μα τι φταίνε οι καημένοι οι δημόσιοι υπάλληλοι να χάσουν τον 14ο μισθό;». Είναι αναμενόμενο απ’ αυτούς (δε μιλάω γι’ αυτούς που αντιδρούσαν εξαρχής), και ίσως και δίκαιο. Δεν παύει όμως να είναι τελείως φαιδρό.

(Όπως άλλωστε και το απίστευτα πιασάρικο -και κάπως σχετικό- τραγούδι της Γυναίκας Επανάσταση απ’ το 2007…)




5) ΚΑΥΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ (ανανεώνεται όλη την εβδομάδα με ό,τι προκύψει -ή ό,τι θυμηθώ- μετά τη δημοσίευση του ποστ) /// Γιατί είναι τόσο θολή η Ναταλία Γερμανού στην τηλεόραση; Διότι θέλει να σου δείξει ότι αυτό που βλέπεις, το ονειρεύεσαι. Όπως οι πρωταγωνιστές στις παλιές ελληνικές ταινίες, που όταν θυμούνται τις παλιές ευτυχισμένες στιγμές θολώνουν το πλάνο, για να μην μπερδεύονται. # /// Η Τζούλια είναι πια η ντελεζιανή σχιζοφρένεια του καπιταλισμού. Η λακανική πουτάνα. Ντισιλούζιονμεντ. /// Μόλις σήμερα άκουσα ένα απ' τα καλύτερα b-side του Morrissey, τη διασκευή του στο Drive-in Saturday του Bowie. /// το μπλογκ που έχει μία διασκευή κάθε μέρα, το CoverLovers έκλεισε ένα χρόνο. Πολλές ευχές! /// Μια αφίσα ήταν η αφορμή για να στείλει ο Σαββόπουλος επιστολή στην Καθημερινή. /// O Κώστας Πρέκας μιλάει στην TV: ρεσιτάλ υποκριτικής και γκριμάτσας. ///Αυτοκτόνησε ο τραγουδιστής και ιδρυτής των Sparklehorse, Mark Linkous /// Πέθανε ο Corey Haim!


(αν θέλετε το όνομά σας να γίνει διάσημο στις κοσμικές στήλες ΜΗΝ φοράτε άσπρα)


6) Ερώτηση Κρίσεως:

Ακολουθούν οι 20 ταινίες που κέρδισαν το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας τα τελευταία 20 χρόνια. Ποιες είναι οι αγαπημένες σας από αυτές. Αν το κουτάκι της δημοσκόπησης στο google reader θα πρέπει να μπείτε στο μπλογκ.

Κάνοντας το κινηματογραφικό ταξίδι στο παρελθόν μπορείτε να ψηφίσετε όσα φιλμ θέλετε.





(*H Ερώτηση Κρίσεως της περασμένης εβδομάδας, για την ηλικία των αναγνωστών έδειξε πως οι περισσότεροι που διαβάζουν το enteka είναι περίπου 25-35 χρονών. Ο μέσος όρος συγκεκριμένα είναι το 29. Το νεαρότερο άτομο ήταν 17 και το μεγαλύτερο 71. Εγώ ψήφισα 31, γιατί τόσο είμαι, τουλάχιστον μέχρι το Μάιο…)



7) Bits + Pieces: (πάνω, το πιο γελοίο εξώφυλλο της χρονιάς, απ’ τη Χώρα του Τράγκα φυσικά.) /// Το περασμένο Σαββατοκύριακο είδα την κουτσομπολίστικη εκπομπή του Άλτερ: είχε τις κλασικές συνεντεύξεις από διάσημους που «δεν δίνουν συχνά συνεντεύξεις», τη Λιάνη που λέει «Είμαι ροκ, πώς να το κάνουμε;», δαγκωμένα αυτιά, σουρεαλιστικούς καβγάδες, εξοργιστικά κουίζ που σε παίδευαν για 15 λεπτά, χωρίς ποτέ να μάθεις την απάντηση… Media Trip – Στον κόσμο του Tv Weekend. /// H Mylene Farmer είναι τέλεια, όμως αυτό που της συνέβη καθώς πήγαινε στην επίσημη συνάντησή της με τον Γάλλο πρόεδρο ήταν όντως απίθανο! /// «Αθώος» o βουλευτής που ξεφούσκωνε λάστιχα! /// Οι ανύπαρκτοι (και επινοημένοι) υποψήφιοι των Όσκαρς. /// Κι όμως! Η Μαρία Αλιφέρη στο εντιτόριαλ μόδας του Όζον. /// Το πιο εξοργιστικό πράγμα που διάβασα τον τελευταίο καιρό αφορούσε το ΕΣΡ (συγνώμη που δε λέω "αφορούσε στο", αλλά δεν θα το πω ποτέ). Το δεύτερο πιο εξοργιστικό πράγμα ήταν πάλι για το ΕΣΡ, για τους μισθούς τους τους οποίους (τι θράσος!) αρνούνται κατηγορηματικά να μειώσουν. /// Αν ο Κερτ Κομπέιν δεν είχε ήδη αυτοκτονήσει μπορεί να το έκανε τώρα, λόγω αυτού… /// The best music video ever made! /// Κάποιοι λένε ότι το Λάος είναι κόμμα μισαλλόδοξο και εξωφρενικά ακραίο. Δεν είναι αλήθεια! Μια επίσκεψη στο σάιτ της νεολαίας του θα σας πείσει! /// Ο Ρόδον, ένας απ’ τους αγαπημένους μου ραδιοφωνικούς σταθμούς (εκπέμπει απ’ τις Σέρρες live σε όλο τον πλανήτη) έχει και το Μάρτιο πολύ ενδιαφέροντες guest djs. /// Chatroulette: Το Βίντεο Κλιπ (ενδιαφέρον από πολλές απόψεις) Επίσης: Στο chatroulette ποτέ δεν ξέρεις ποιον θα πετύχεις. /// Τέλειος τίτλος βιβλίου: Αν σου άρεσε τόσο το σχολείο, θα λατρέψεις τη δουλειά! /// Ενδιαφέρον μπλογκ: Η Θεσσαλονίκη μέσα από εικόνες! /// Πώς ακούγεται μια ζωγραφιά; /// Επίθεση με γροθιές σε πολίτη λόγω αυτοκόλλητου για εξωφρενικό παρκάρισμα. /// Ο πρόεδρος της (Β)ουλής λέει ό,τι να ‘ναι για τα πόσα Νόμπελ πήραν οι Γερμανοί και πόσα εμείς, για το αν έβγαλε η Γερμανία άλλους καλούς μουσικούς μετά τον Μπετόβεν κλπ. Του αφιερώνουμε Kraftwerk /// Σήμερα Δευτέρα είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Πολλοί λένε ότι δεν πρέπει να υπάρχει: γιατί να γιορτάζουν οι γυναίκες μια φορά το χρόνο κι όχι κάθε μέρα; Κυρίως επειδή ΔΕΝ είναι γιορτή, είναι ημέρα μνήμης για ιστορικές ενέργειες και αγώνες που έκαναν οι σουφραζέτες αλλά και ημέρα ελπίδας για απόκτηση δικαιωμάτων σε όλο τον πλανήτη. Γι’ αυτό. /// Κάπως σχετικό:  Σύμβουλος του υφυπουργού Σπύρου Βούγια σε ζητήματα μετανάστευσης, ηθοποιός, συγγραφέας. Παρά τις σαχλές επιθέσεις εναντίον της, η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ είναι μια αξιοθαύμαστη γυναίκα. /// Το Παραισθησιογόνο Βίντεο Της Ημέρας /// Aλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων – Μια ταινία που γυρίστηκε πριν από 107 χρόνια! (107 χρόνια μετά η ταινία του Τιμ Μπάρτον παίζεται παντού σε 3D. Εκτός απ' τη Θεσσαλονίκη βέβαια...) ///


+ Μαγευτικοί καταρράκτες (τη νύχτα!) / O Τσαρούχης στον πλανήτη του Μικρού Πρίγκιπα / Το λαχανικό Υπερ-ήρωας / Κρατήρες με πάγο στη σελήνη / Ένα ουράνιο τόξο στο χέρι σου (θέλω οπωσδήποτε ένα τέτοιο) / Ο Αστερίξ στο Αρχαιολογικό Μουσείο και άλλα πολλά -->  ΕΔΩ.


8)
[Καλά, αυτή η γάτα τρώει γατοτροφή ή κατεβάζει δυο-δυο τα acid; Μιλάμε για ακραίες (και υπέροχες) παραισθήσεις…]


9) OSCAR WILDE’S Quote-of-the-week



"The true mystery of the world is the visible, not the invisible."


10) Σ’ ένα απ’ τα πρώτα μου ποστ στο μπλογκ των Αόρατων Ρεπόρτερ είχα βάλει μια σειρά από σελίδες παλιών Μίκυ Μάους που είχαν ένα κοινό: οι κάποτε μικροί αναγνώστες τους είχαν γράψει στη σελίδα το όνομά τους. «Μία σειρά σελίδων με τα ίχνη των κατόχων τους. Να δούμε, θα βρεθεί κάποιος να τα αναγνωρίσει;»



Έγραφα επίσης: «έγραφαν τα ονόματά τους, όπως πάνω κάποιος μικρός Αντώνης Πιπίδης - που σήμερα θα είναι γύρω στα 40. (Ίσως τελικά είναι καλή ιδέα να γράφουμε τα ονόματά μας στα βιβλία ή τα κόμικς μας. Μπορεί, μετά από 30-40 χρόνια, να έχουμε μια ευχάριστη έκπληξη απ’ το παρελθόν…)»

Απίστευτο κι όμως αληθινό: ο μικρός Αντώνης Πιπίδης, που τελικά σήμερα είναι 45 χρονών, διάβασε το ποστ, αναγνώρισε τα ίχνη του Μίκυ Μάους και είχε την ευχάριστη έκπληξη απ’ το παρελθόν που έγραφα. Και έστειλε ένα σοκαρισμένο/συγκινημένο σχόλιο, εδώ!

-
-



11) ΠΟΠ ΦΛΑΣΜΠΑΚ


Η υπέροχη μουσική απ’ τη σειρά Miss Marple

+ Η ιστορία της Joan Hickson που έπαιξε τη Μις Μαρπλ απ’ το 1984 ως το 1992. Πέθανε το 1998 σε ηλικία 92 ετών, πράγμα που σημαίνει πως όταν έπαιζε ακόμα την ηρωϊδα της Αγκάθα Κρίστι, το 1992, ήταν μια ηθοποιός ετών 86!


---------------------------------------------------



!!!
.
.
.
.