"Ο καλλιτέχνης μιλάει με το έργο του. Τα λόγια σ' αυτή την περίπτωση είναι περιττά. Σάλτσες στην τέχνη δεν μπαίνουν. Και σου θυμίζω αυτό που έχει γράψει ο Σεφέρης: 'Η ερμηνεία κάθε έργου είναι ερμηνεία του εαυτού μας, όχι εκείνου που το δημιούργησε, αλλά εκείνου που το διαβάζει, το βλέπει ή το ακούει'. [...] Κάθε άνθρωπος βλέπει μέσα σ' ένα έργο άλλα πράγματα. Οταν λοιπόν του τα επεξηγείς εκ των προτέρων, περιορίζεις το ίδιο το έργο και τη λειτουργία του. [...] Θα έπρεπε να αφήνω τη δουλειά μου και να δίνω συνεντεύξεις ή να βρίσκομαι συνέχεια στις τηλεοράσεις για να μην είμαι σνομπ;"
(από σπάνια συνέντευξη του Γιάννη Μόραλη - Το Βήμα, 9/3/1997)
Posts
20 comments:
Δεν το ήξερα αυτόν τον πίνακα, αλλά είναι απλά καταπληκτικός...
προτιμώ να σχολιάσω αυτό το ποστ, παρά το πιασάρικο με τα όνειρα. η ερμηνεία του takis νομίζω πως με καλύπτει. είναι ένας όμορφος πίνακας. φιλώ σε.
είναι πολύ ωραία επιλογή. Και είναι και ο μόνος πίνακας Έλληνα ζωγράφου της εντεκάδας. (npl,τώρα που το σκέφτομαι αυτόν τον πίνακα του Δημήτρη Παπαιωάννου που μου έστειλες πρέπει να τον κάνεις ποστ στο μπλογκ σου, είναι απίθανος)
Τάκη (wherever you are, κάποτε θα το δεις, δεν μπορεί) ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου :)
Ωραιος ο Μοραλης και σουπερ η ζωγραφια αυτη. Εχουμε κορυφαιους ζωγραφους στην Ελλαδα αλλα δεν το ξερουμε (οι πολλοι).
χαιρομαι πολυ να διαβαζω τετοια πραγματα και στα blogs...(το στοιχειο μου βλεπεις) Θα σε επισκέπτομαι ....
:)
Μήπως κατά τύχη έχεις ιδέα σε ποιου τι συλλογη ανήκει?
είναι ένα πολύ ωραίο έργο.
Για τον Μόραλη έχουν γραφτεί από διθυραμβοι, μελέτες, βιβλία κλπ.κατά την άποψή μου αυτά που γράφτηκαν και γράφονται περισσεύουν...ας αποδόσουν και κάποια εύσημα σε άλλους που περίμεναν και περιμένουν το μερίδιο που δικαιούνται...
Ο Μόραλης έχει το απεριόριστο σεβασμό μου, αλλά έχει υπερτιμηθεί, όπως και ο Τσαρούχης, ο Φασιανός, ακόμα και ο...Εγγονόπουλος!!!
έλεος πια.
ξέρω επίσης ότι υπάρχουν πολλά καλά εικαστικά επιτεύγματα από καλλιτέχνες που δεν τους δόθηκε οι ποτέ η ευκαιρία να γνωρίσουν έστω και "μιας φράσης" δόξα.
ελπίζω αυτά που λέω να μην σας πείραξαν. Την γνώμη μου είπα.
ευχαριστούμε για τα σχόλια. νομίζω είναι της γκαλερί Ζουμπουλάκη. εννοείται (roidi) για κάθε γνωστό (και άξιο) καλλιτέχνη υπάρχουν δέκα (άξιοι) που ποτέ δεν γίνονται γνωστοί. αν έχεις κάποιους υπ'όψιν σου γράψε (ή καλύτερα, αν βρεις χρόνο κάνε κάποιο ποστ με "υποτιμημένους" ζωγράφους που ξέρεις. θα το διάβαζα με τρομερό ενδιαφέρον)
Καταπληκτική η επιλογή του Τάκη. Είναι γελοίο αν γράψω ότι με συγκίνησε ακόμη περισσότερο το σχόλιό του;
Τέλος πάντων.
Παρεμπιπτόντως συμφωνώ πολύ με τον Ροϊδη. Δεν βάζω το Μόραλη σε αυτή την κατηγορία, αλλά τον Τσαρούχη σίγουρα θα τον έβαζα. Ο Διαμαντόπουλος υπήρξε καλύτερός του και το ήξεραν κι οι δυό.
Βεβαίως έχει από την πλευρά του δίκιο και ο Έντεκα -γεμάτος ο τόπος από αδικημένες μεγαλοφυίες. Πολύ μεγάλη η συζήτηση βεβαίως.
Πολύ ωραίο το έργο αλλά και το σχόλιό του, ακόμα πιο δυνατό!
δεν βάζω κανέναν σε καμία κατηγορία, μπορεί μάλιστα ένας Μόραλης να αξίζει ακόμα παραπάνω απ'ότι έχουν ήδη γραφτεί.
έτυχε λόγω του όμορφου αυτού ποστ να αναφέρεται ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης. Είμαστε όλοι εδώ, θέλω να πιστεύω, άνθρωποι που καταλαβαίνουν.
Δεν είναι το πρόσωπο μόνο, αλλά όλη η λειτουργία τους συστήματος, δηλαδή κάπως έτσι γράφεται και η Ιστορία.
Φίλε Έντεκα, δεν μπορώ να γράψω για καλούς άγνωστους καλλιτέχνες. Οι λόγοι, αυστηρά προσωπικοί.
ιφιμέδεια Μου: τον Διαμαντόπουλο τον θεωρώ κι εγώ σπουδαίο, βέβαια όλα είναι υποκειμενικά, όχι;
ελπίδα: :)
roidis: πολύ χρήσιμα τα σχόλια σου
θεατρίνε: φοβερό! να' σαι καλά!
Μάλλον είμαι ο μόνος στη μπλογκόσφαιρα που δε μ' αρέσει αυτός ο πίνακας.
Θέλει κάποιος να μου πει τι είναι αυτό που χάνω;
(Ειλικρινής η ερώτηση...)
Enteka, discuss...
Μου αρέσει πολύ αυτός ο πίνακας, αλλά περισσότερο αυτό που έχει γράψειο Τάκης. Enteka, ο Τάκης θα το δει σύντομα, καθώς είχε κάποιες τεχνικές δυσκολίες, αλλά τον ειδοποίησα και θα έρθει...
Καλέ μου Έντεκα σ'ευχαριστώ για την προσθήκη σου! Δυστυχώς δέν θα έχω σύνδεση για αρκετό καιρό, οπότε η συντροφιά σου θα μου λείψει...
Φιλιά σε σένα και σε όλους τους σχολιαστές.
Αμάν πια αυτή η εμμονή μας να ερμηνεύουμε τα πάντα! Ειδικά όσον αφορά στην τέχνη, πιστεύω ότι αυτή έχει πετύχει τον στόχο της αν σ` έχει συγκινήσει. Αν σου έχει δημιουργήσει κάποια εντύπωση, θετική ή αρνητική. Δώσε όποια ερμηνεία θες εσύ σ` αυτό που βλέπεις, ακούς η νιώθεις. Αρκεί να νιώθεις.
Μόνο στην περίπτωση που δεν ένιωσες τίποτα, που σ` άφησε εντελώς αδιάφορο, τότε μόνο πιστεύω πως η τέχνη έχει αποτύχει.
Ωραίος πίνακας, ωραίο και το κειμενάκι!
ο μόραλης είναι μια πανσέληνος. μια γυναίκα γυμνή. ένα ζευγάρι που ερωτεύεται. σύμβολα δουλεμένα με αυστηρές γραμμές και καθαρούς όγκους - τουλάχιστον τις τελευταίες δεκαετίες. η τέχνη του ανθρωποκεντρική, έρωτας και θάνατος σταθερές αξίες σε όλη την πορεία του, μιλάει για το μυστήριο της ανθρώπινης ύπαρξης και απαντά στα μεγάλα ερωήματα με σαφήνεια: ερωτευτείτε, ακούστε την θάλασσα, δείτε τον άνεμο. κι όλα θα πάρουν την πραγματική τους υπόσταση: την μαγική.
ps: νομίζω οτι ο συγκεκριμένος πίνακας βρίσκεται (δυστυχώς) στο μέγαρο μαξίμου (γραφείο πρωθυπουργού).
Τι μου θύμισες τώρα!!! Πραγματικά να είσαι καλά γιαυτό το post...!
Εγώ και το αγόρι μου, το καλοκαίρι που μας πέρασε στο θερινό σινεμά της Άρτας, το οποίο δεν λειτουργεί υπο φυσιολογικές συνθήκες και το οποίο είχε ανοίξει μόνο για μια βραδιά για να κάνει ένα αφιέρωμα στον αρτινό ζωγράφο Γιάννη Μόραλη.
Μας είχε κουράσει λίγο η προβολή βέβαια, αλλά μετά είχαμε πάει για μπυρίτσες...
Μια διαφορετική καλοκαιρινή βραδιά, ειδικά για παιδιά της ηλικίας μας, μέσω της οποίας ήρθα και σε μια πρώτη επαφη με την δουλειά του ζωγράφου.
Πραγματικά, νιώθω απίστευτα διαβάζοντας αυτό το post.
Να είσαι καλά και καλή σου νύχτα
:)
Αnonymous σε ευχαριστώ πολύ για την επεξήγηση που είχα ζητήσει για τον πίνακα.
Τον είδα λίγο αλλιώς.
Ωστόσο ακόμη δε με βρίσκει σύμφωνο η αισθητική αυτή.
Επίσης δεν τον αντιλήφθηκα το ρομαντισμό στον πίνακα.
Μόνο σκληρές γραμμές και ουδέτερα χρώματα "ελληνοπρέπειας".
Anyhoo, ταπεινά το λέω.
Σε ευχαριστώ που με βοήθησες να κάνω την εργασία μου στα καλλιτεχνικά!!!
Ειλικρινα ευχαριστώ 😂
Post a Comment