Έντεκα (από τα χειρότερα εξώφυλλα δίσκων [#11] - τελευταίο)

enteka - nadciaga totalny kataklizm (αγνώστων λοιπών στοιχείων)

Κλείνοντας το φωτοαφιέρωμα του Ιουνίου με ένα κακότεχνο εξώφυλλο -σχετικό με το blog- θέτω την δύσκολη ερώτηση: ποιο από τα έντεκα είναι αυτό που σας έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση;

Έντεκα (από τις δημοφιλέστερες σειρές του Άαρον Σπέλινγκ [R.I.P.])

Ο Άαρον Σπέλινγκ, που πέθανε πριν λίγες μέρες σε ηλικία 82 ετών, ήταν ο μάστορας της εμπορικής τηλεόρασης. Ο παραγωγός της Δυναστείας, των Αγγέλων του Τσάρλι και του Μπέβερλι 90210 είχε γεννηθεί στο Τέξας το 1923. Στο γυμνάσιο ήταν cheerleader (κι εγώ δεν το πίστευα αλλά το διασταύρωσα σε 121.000 σελίδες του google). Έγραψε σενάρια κι έκανε παραγωγές – το 1972 έκανε την δική του εταιρία, χάρη στην οποία δημιούργησε κακή αλλά απολαυστική τηλεόραση.
Όταν παιζόταν η Δυναστεία (με όλες τις εξωπραγματικές βίλες χιλιομέτρων με τα δεκάδες δωμάτια) ο Σπέλινγκ ξεπέρασε κάθε φαντασία, χτίζοντας για τον εαυτό του τη δική του Δυναστεία. Η έπαυλή του στο Λος Άντζελες (το μεγαλύτερο κατοικήσιμο σπίτι της Αμερικής) έχει 123 δωμάτια – πολύ περισσότερα απ’ ότι του Μπλέικ Κάριγνκτον.

1. Starsky and Hutch (1975-‘79): Fact! Εμπνεύστηκε τη σειρά από τους ίδιους δύο μυστικούς αστυνομικούς που ενέπνευσαν και τη σειρά Super Cops (’74).
2. Οι Άγγγελοι του Τσάρλι (1976-’81) Fact! Αρχικά, αντί για Charlie’s Angels, η σειρά θα λεγόταν The Alley Cats ή Harry's Angels.
3. Fantasy Island (1978-1984) Fact! Ο καταρράκτης που φαίνεται στους τίτλους αρχής είναι πραγματικός και βρίσκεται στην Χαβάη.
4. Το Πλοίο της Αγάπης (1977-’86) Fact! Η σειρά επέστρεψε στις οθόνες το 1998 με τον τίτλο The Love Boat: The Next Wave, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.
5. Hart to Hart (1979-’84) Fact! Στη δεκαετία του ’90 γυρίστηκαν εννέα νέα επεισόδια.
6. Δυναστεία (1981-’89) Fact! Αναμνήσεις από τη Δυναστεία στο ποστ του Cobden
7. Μπέβερλι Χιλς 90210 (1990-2000) Fact! Δείτε που είναι σήμερα έντεκα από τους ήρωες της σειράς.
8. Melrose Place (1992-’99) Fact! Όταν η σειρά τελείωσε κάποιοι τεχνικοί πούλησαν το νερό της πισίνας σε μπουκάλια μέσω του ebay. Επίσης: η Χίδερ Λόκλιαρ αναφερόταν στους τίτλους αρχής ως guest star - επί έξι χρόνια!
9. Models Inc. (1994-’95) Fact! Spin off του Melrose Place με μοντέλα και τον χαρακτήρα της μαμάς της Α. Γουντγουορντ -Χ. Λόκλιαρ.
10. 7th Heaven (1996-συνεχίζεται) Fact! Το νούμερο στη διεύθυνση του σπιτιού της ‘αγίας’ οικογένειας είναι 527 και συμβολίζει 5 παιδιά + 2 γονείς = 7 ουρανός.
11. Charmed – Οι Μάγισσες (1998-2006) Fact! Το How Soon is Now (στη συγκεκριμένη διασκευή απ’ τους Love Split Love) που ακούγεται στους τίτλους αρχής, είχε χρησιμοποιηθεί και στην ταινία Craft που ήταν πάλι για Μάγισσες.

Έντεκα (από τα χειρότερα εξώφυλλα δίσκων [#10] )

John Buck Wilkin: In Search Of Food, Clothing, Shelter and Sex, 1971

Αν βλέπατε μπροστά σας τον κύριο της φωτογραφίας (μ' αυτό το ύφος και ντύσιμο) και σας έλεγε: "Ψάχνω φαγητό, ρούχα, καταφύγιο και σεξ!" τι θα του δίνατε;

[Εύστοχο σχόλιο της Xilaren για το φωτογραφικό αφιέρωμα του Ιουνίου: "βρε συ, αυτό είναι excruciating! It is just PAINFUL!!! άντε τελείωνε με αυτή τη βρωμολίστα πια! :-))))"
- Τελειώνω, άλλο ένα έμεινε και είναι σχετικό με το ENTEKA!]

Έντεκα (αγαπημένες '80ς κωμωδίες)

Το όνειρό μας (της Cruella και το δικό μου) να γράψουμε κάποτε ένα σενάριο κατακλεμμένο απ’ τις ’80ς κωμωδίες -και κυρίως απ’ αυτές που οι άνθρωποι ανταλλάζουν σώματα- έχει καταστραφεί! Ο Χάρης Ρώμας (!) μας πρόλαβε και (κλέβοντας ένα σωρό ταινίες) γυρίζει ήδη ένα σήριαλ όπου αυτός μπαίνει στο σώμα μιας γυναίκας και το αντίστροφο.
Δεν πειράζει, εμείς θα συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε τις αγαπημένες αμερικανιές που ακολουθούν - ακόμη κι αν θεωρούνται κακές ή ξεπερασμένες. Για μας ο «παλιός, καλός κινηματογράφος» είναι αυτός των παιδικών μας αναμνήσεων, τότε που όλα για μας ήταν καινούργια, πρωτότυπα και χρωματιστά.

1. Big Business (1988): Μπλέκουν σε περιπέτειες οι: Μπέτι Μίντλερ και Λίλι Τόμλιν καθώς και οι δίδυμες αδερφές τους - ένα ζεύγος απ’ το χωριό και ένα απ’ την πόλη.
2. Big (1988): Όταν ένα αγοράκι εύχεται να ήταν μεγάλος, ξυπνάει και είναι ο Τομ Χανκς (ακούγεται εφιαλτικό αλλά δεν είναι).
3. Peggy Sue Got Married – Η Πέγκυ Σου Παντρεύτηκε (1986): η Κάθλιν Τέρνερ λιποθυμά σε reunion του παλιού της σχολείου και ξυπνώντας έχει επιστρέψει στο παρελθόν της και ξαναγίνεται μαθήτρια λυκείου.
4. Desperately Seeking Susan (1985): Rom-com με τους Μαντόνα, Ροζάν Αρκέτ, Έινταν Κουίν. Παρεξηγήσεις με το ποια είναι ποια (και σκηνή στο κλαμπ με το Into the Groove).
5. Coming to America - Ο Πρίγκιπας της Ζαμούντα (1988): Αφρικανός πρίγκιπας (Έντι Μέρφι) φτάνει στην Αμερική για να βρει νύφη...
6. National Lampoon’s European Vacation (1985): Το τρελό θηριοτροφείο (Τσέβι Τσέιζ και οικογένεια) ταξιδεύει σ’ ένα σωρό ευρωπαϊκές πόλεις προκαλώντας πανικό.
7. Ferris Bueler’s Day Off (1986): Απ’ τον Τζον Χιουζ, τον μάστορα της ’80ς κωμωδίας. Ο ήρωας-μαθητής (Μάθιου Μπρόντερικ) προσπαθεί να κάνει κοπάνα απ’ το σχολείο, πράγμα ξεκαρδιστικά δυσκολότερο απ’ ό,τι περίμενε.
8. Naked Gun - Τρελές Σφαίρες (1988): Να διευκρινιστεί πως η τρελή κωμωδία με τον Λέσλι Νίλσεν και τα εκατοντάδες γκαγκς ανά λεπτό αρέσει μόνο στον enteka και όχι στην Cruella.
9. Vice Versa - Ο Μικρομέγαλος (1988): Μία από τις δεκάδες ’80τιές στις οποίες οι ήρωες ανταλλάζουν σώματα. Εδώ ο μπαμπάς αλλάζει σώμα με το γιο και μπλέκονται σε ένα σωρό αναμενόμενες, αλλά απολαυστικές, περιπέτειες.
10. She-Devil - Η Διαβολογυναίκα (1989): Η όμορφη και λαμπερή Μέριλ Στριπ κλέβει τον άντρα της ταλαίπωρης Ροζάν Μπαρ. Η εκδίκηση θα είναι σατανική.
11. Ruthless People - Παρακαλώ Σκοτώστε τη Γυναίκα Μου (1986): Όταν θα απαγάγουν την ανυπόφορη γυναίκα του Ντάνι Ντε Βίτο (την Μπέτι Μίντλερ δηλαδή) αυτός θα κάνει τα πάντα για να μην την ελευθερώσουν.

[προσθέστε ελεύθερα]

Έντεκα (θέματα που διάβασα στο νέο Soul 06)

1. Εικονογραφημένο άρθρο για το [εικονιζόμενο] περιοδικό κόμικς “Housewives at Play” της δημιουργού-φάντασμα Rebecca. (Ιστορίες που θα έκαναν τις Νοικοκυρές σε Απόγνωση να κοκκινίσουν από ντροπή.)
2. Born to Run (με τέλεια φωτογραφία απ’ το βιβλίο ‘Όταν ο Δαμιανός Γύριζε την Ευδοκία’). Μια ψύχραιμη (και πρωτότυπη) ματιά στο θέμα της Βέροιας.
3. ArtBusters: Με τρομερή έκπληξη διάβασα για το βιβλιοπωλείο BustArt στη Ναυαρίνου με coffee table books, αβάν γκαρντ ελεκτρόνικα. καλλιτεχνικά dvd (και εικονικές εκθέσεις που συνδυάζουν την ποπ ελαφρότητα με την πολιτική της τέχνης). [Καλά, έχουμε τέτοιο πράγμα στη Θεσ/νίκη και δεν το ’χα πάρει χαμπάρι;]
4. Συνέντευξη Σοφία Κόπολα. (λέει για τον υψηλό προϋπολογισμό της Μαρίας Αντουανέτας): «[υποκριθήκαμε] ότι δουλεύαμε σε ένα low budget έργο...ώστε να εξοικονομούμε για τη μεταφορά σε διάφορα locations, για τα κοστούμια κτλ. Κανείς μας δεν είπε ‘ωραία, έχουμε τόσο χρήμα στη διάθεσή μας, ας χαλαρώσουμε κι ας αρχίσουμε να πίνουμε σαμπάνιες!’».
5. Cover girl Beyonce: περιέχει και την τέλεια ατάκα «Οι Destiny’s Child ήταν κάτι σαν τα Powerpuff Girls της R’n’B». (επίσης έμαθα ότι η B. έγραφε τα τραγούδια τους, τα ενορχήστρωνε και έκανε την παραγωγή)
6. VirtualWar: Κοινωνικοοικονομική ανάλυση των Massively Multiplayer Online Role Playing Games του Ίντερνετ.
7. Susan A. Zadeh: Συνέντευξη της πιο πρωτοποριακής εκδότριας που απ’ το Άμστερνταμ στέλνει σ’ όλο τον κόσμο το φωτογραφικό της περιοδικό ‘Eyemazing’. Η πανκ φιλοσοφία της την ωθεί να τα κάνει όλα μόνη της, «αν μπορούσε να το τυπώσει με τα ίδια της τα χέρια και με το αίμα της για μελάνι, θα το έκανε (αν δεν το ‘χει προσπαθήσει ήδη)».
8. Μπουζούκια στο Λονδίνο: Κείμενο για το πιο απίθανο μαγαζί στην Baker Street, το Arizona Athenian Night Spot. (Μακάρι να ‘χα scanner να ανεβάσω την πιο αστεία φωτογραφία του τεύχους.)
9. Θεσσαλονήσι: Τέλειο ουτοπικό κείμενο με πειραγμένες φωτογραφίες για το πώς θα ήταν η Θεσ/νίκη αν ήταν νησί.
10. Συνέντευξη Hooverphonic. (για τα τραγούδια τους στις διαφημίσεις): «Μερικοί το βλέπουν υποτιμητικά. Τι στο διάολο, ποπ μουσική φτιάχνουμε, όχι τέχνη!. (...) Στις διαφημίσεις ακούει κανείς πλέον καλύτερη μουσική απ’ ό,τι στο ραδιόφωνο.»
11. Τέχνη: Warhol + Mapplethorpe: Η φωτογραφική τους καριέρα (που παρουσιάζεται μέχρι τις 14 Ιουλίου σε έκθεση στην Ν. Υόρκη) σε έξι σελίδες πληροφοριών και φωτογραφιών, και Γύρνα Πίσω Μαρίνα Φωκίδη: Η επιμελήτρια και τεχνοκριτικός μιλάει για τα ταξίδια της ζωής της και για την Θεσ/νίκη που εγκατέλειψε στα 19 της.
+1 Ζώδια: Το δικό μου, Ταύρος: «Η πολλή δουλειά απαιτεί οργάνωση και είσαι ο πιο κατάλληλος άνθρωπος για να τινάξει μια επιχείρηση στον αέρα [...] Η αμέλεια, η ασυνέπεια και η ασυνειδησία που διαθέτεις αποτελούν το τρίπτυχο μια καριέρας χωρίς αρχή, μέση και τέλος.»

Έντεκα (από τα χειρότερα εξώφυλλα δίσκων [#9] )

Nancy Walker, I Hate Men, 1959 (!)

Ok, ποια είναι αυτή η ‘χαριτωμένη’ που όχι μόνο μισεί τους άντρες αλλά παίρνει και 'αστείες' εκφράσεις καθώς τους κάνει βουντού;
Η Nancy Walker, η Ρένα Βλαχοπούλου της Αμερικής, ήταν 37 ετών όταν ηχογράφησε τον δίσκο I Hate Men που εκτός από το ομώνυμο περιείχε τα τραγούδια You Irritate Me So και I'm Gonna Wash That Man Right Outa My Hair. Δούλεψε κυρίως ως ηθοποιός: βραβεία, τηλεοπτικές εκπομπές, θέατρο, η Nancy τα έζησε όλα.
Προς τη δύση της καριέρας της έγινε σκηνοθέτις: το ντεμπούτο της, η ταινία των Village People (!) Can't Stop The Music (1980) απέτυχε παταγωδώς, αργότερα όμως θεωρήθηκε καλτ. Ο τελευταίος της ρόλος ήταν στα Χρυσά Κορίτσια: έπαιζε, σε μερικά επεισόδια την αδερφή της Σοφία.

Έντεκα (απροσδόκητοι στίχοι της Λένας Πλάτωνος)

...μπορώ να σας υπνωτίσω...

Τις προάλλες και με δραματική καθυστέρηση αγόρασα το βιβλίο της Λένας Πλάτωνος ‘Τα λόγια μου’ (Εκδόσεις Οδός Πανός) από την Έκθεση Βιβλίου στην παραλία. Μου είπε (μάλλον απροσδόκητα) ο κύριος που τα πουλούσε: «Βλέπεις; Παίρνεις το προτελευταίο, είναι το best seller μας φέτος. Σκεφτόμουν να φέρω κι άλλα, αλλά πώς θα προλάβει το φορτηγό να έρθει, αύριο τελειώνουμε…» Δεν υπάρχουν λόγια για τη μουσική καριέρα της. Προτίμησα να διαβάσω το βιβλίο ως ποίηση, χωρίς μουσική.

1. Έρωτες το καλοκαίρι: Άρχισα να γράφω ένα τραγούδι βλέποντας ένα σήριαλ στην τηλεόραση, σε άλλες εποχές, στη Νορμανδία, στις αρχές του αιώνα, στην παραλία... το καλοκαίρι, έρωτες το καλοκαίρι... έρωτες...
2. Μπλε: Βέβαια έχεις μπει στα όνειρά μου για τα καλά. Χτες το βράδυ πάλι, σ’ άγγιξα πρώτη φορά, και μετά δεν ξέρω πώς, βρέθηκα σε ένα καμπαρέ, και φώναζα στις πόρνες ότι πριν, όλα ήταν μαύρα, ενώ τώρα ήταν μπλε.
3. Μια άσκηση Φυσικής Άλυτη: ομοιόμορφες αδιάβροχες φωνές σε ποτ πουρί εκατομμυρίων χιτ, πάνω στο ίδιο μπιτ [...] Θεέ μας υπολογιστή, εννοούμε να σε περιμένουμε για τη λειτουργία σε τροχιά οριστική, διαστρική, έστω και ασύλληπτη.
4. Τι Νέα Ψιψίνα; Του συστήματος η συστολή και η διαστολή συχνά μας έχει εγκαταλείψει σ’ ένα σταθμό με μια βαλίτσα, που όμως μέσα της υπάρχει η κόκκινη καρφίτσα που σύντομα θα σπάσει του σύμπαντος την πλαστική στολή.
5. Κι ακούμε «σ’ αγαπώ»: Ναι, κοιτάμε προς τα άστρα και τα ρωτάμε (τότε μερικά κλαδιά σπάνε), βάζουμε το δάχτυλό μας κοντά στο στόμα της γάτας και τη ρωτάμε (τότε αυτή χασμουριέται), κι όμως ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο κι ακούμε: σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ.
6. Το Βιμπραφόν: Έχεις ακούσει Βιμπραφόν; Προχτές ένα κοριτσάκι με ρωτούσε τι κρύβει το βραχιόλι που φοράω. Και γω σου λέω τώρα, κρύβει, μια σειρά από Βιμπραφόν.
7. Μάρκος: γιατί – γιατί – σήμερα – που ο ήλιος – με κινήσεις – θεού – ηδονιστή – τα φύλλα – των δέντρων – γυαλίζει – απάνω - στα παγκάκια - γιατί - γιατί ο Μάρκος να λείπει
8. Υπεραγορά [Ι]: Οι τελευταίες γενιές των κοριτσιών των ταμείων, πατάνε τα πλήκτρα των αριθμομηχανών μηχανικά και οι σκέψεις τους ποιος ξέρει πού πετάνε, σε ποια τοπία σεισμικά σε ποια ροδοσταχτιά ουτοπία... με βλέμμα απλανές βγάζουν απ’ το στόμα τους, άφωνες χάρτινες κραυγές λογαριασμών.
9. Ηδύποτο Ρουμπίνι: Είναι μια παραλία. Μάλλον σαν άκρη του κόσμου...Όμως όλες οι προηγούμενες εικόνες, φράσεις, φαίνονται μέσα, μόνο, μέσα από ένα κολωνάτο ποτήρι, αστραφτερή διαφάνεια που περιέχει ένα ηδύποτο ρουμπίνι
10. Μάγισσες: Ήρθαν και οι μάγισσες, που τα όνειρα τα κάνουν πράξεις. Εσένα θα σου στείλουν τα πολυπόθητα άλογα, κατάλευκες εκρήξεις τους χάρτες θα τους κρύψεις και θα θυμάσαι, πως μια γυναίκα θα σ’ αγαπήσει όποιος και να ’σαι
11. Ουρανία [Ι]: Το τελευταίο βαλς του Ρομαντισμού. Σε μεγαλοπρεπείς βεράντες δεσποινίδες με οργάντζες κύριοι διστακτικοί, το χορεύουν... ναυαγοί ασημένιοι λίγο πριν ο ήλιος εκραγεί. Λίγο πριν λειώσει η γη. Την ιστορία τους τελειώνουν εκεί. Στον πλανήτη που έχουν γεννηθεί.

Έντεκα (από τα χειρότερα εξώφυλλα δίσκων [#8] )

The Kendalls, Heaven's Just A Sin Away (1977)

Οι Kendalls στέκονται μπροστά στο φακό κάπως νευρικά, αλλά είναι σίγουρα ευτυχισμένοι -σαν να μην πιστεύουν στην τύχη τους. (Και ας μην θίξουμε καν το fake-hippy λουκ του άντρα και το μακιγιάζ-κλόουν της γυναίκας).
Η φωτογραφία (που με κλικ μεγαλώνει) πρωτοχρησιμοποιήθηκε για το εξώφυλλο του single τους Live and Let Live. Όταν όμως οι country ραδιοσταθμοί άρχισαν να παίζουν το b-side (Heaven’s Just A Sin Away) οι Kendalls έκαναν την επιτυχία της ζωής τους πηγαίνοντας Νο1 στα country charts και κερδίζοντας ένα Γκράμι.
Δεν ήταν αντρόγυνο: ήταν το πρώτο πετυχημένο country ντουέτο πατέρα – κόρης. Μετά την επιτυχία τους οι ατζέντηδες προσπάθησαν να τους χωρίσουν, προτείνοντας σόλο καριέρα στην κόρη. Οι Kendalls δεν το δέχτηκαν και συνέχισαν για τουλάχιστον άλλα δέκα χρόνια μαζί.

Έντεκα (ερωτήσεις και απαντήσεις από ένα λεύκωμα του 1988)

Το λεύκωμα που είχα φτιάξει στην Πέμπτη δημοτικού, συνειδητοποιώ, ήταν ένας προπομπός του σημερινού blog. Δημιουργημένο με πρώιμο ‘δημοσιογραφικό’ οίστρο, ήταν γεμάτο με φωτογραφίες και μικροαντικείμενα, έθετε τα θέματα και περίμενε το feedback των αναγνωστών. Στο συγκεκριμένο υπήρχε κι ένα φωτογραφικό αφιέρωμα στην Σαμάνθα Φοξ που είχε συζητηθεί – μια δασκάλα το πήρε κι έσκισε τις φωτογραφίες. Έτσι, το ‘απαγορευμένο’ λεύκωμα έγινε ακόμα πιο δημοφιλές στην τάξη.

Όταν το θυμάμαι, (κάθε 3-4 χρόνια) βρίσκω ένα ψευδώνυμο και ξανααπαντώ στις ερωτήσεις, βλέποντας και την, όποια, εξέλιξή μου μέσα στις δεκαετίες. Διάλεξα 11 από τις ερωτήσεις και παραθέτω τις απαντήσεις που έδωσα τότε, αλλά και τις σημερινές μου. [Αν θελήσετε να απαντήσετε κι εσείς στην εισαγωγική και στις 11 ερωτήσεις (τις σημερινές σας απαντήσεις φυσικά), το λεύκωμα θα ξαναζωντανέψει δημοσίως, σχεδόν 20 χρόνια μετά.]

Εισαγωγική Ερώτηση: Πώς διάλεξες το ψευδώνυμό σου και πότε και πού γράφεις το λεύκωμά μου; Τότε: «Διάλεξα το Fun Club γιατί θα είναι ο τίτλος της [imaginary] τηλεοπτικής μου εκπομπής. Γράφω στο σπίτι μου, 7.50μμ Δευτέρα 4 Απριλίου 1988». Τώρα: «Διάλεξα το enteka γιατί το okto ήταν κατειλημμένο (Grrr!) Σπίτι (ίδια περιοχή, άλλο σπίτι) 2.20 μμ, Δευτέρα 19 Ιουνίου 2006.»

1) Σε τι σπίτι θα ήθελες να ζεις; Τότε: «Σε μια τεράστια εξοχική κι εξωτική βίλα με δύο πισίνες, σινεμά, βίντεο, στερεοφωνικά, έγχρωμη τηλεόραση κι ένα τηλεοπτικό στούντιο.» Τώρα: «Στο βιβλίο της Οικιακής Οικονομίας του γυμνασίου είχε μια ζωγραφιά του Σπιτιού του Μέλλοντος. Ήταν γυάλινο διώροφο και τρομερά hi tech. Σ’ αυτό.»
2) Τι βλέπεις στην TV; Τότε: «Κυρίως δορυφορική, Super, Sky, αλλά και Μουσικόραμα, Η Αλεπού κι ο Μπούφος κι ελληνικές ταινίες.» Τώρα: «Κυρίως κρατική, αλλά και άφθονο τρας, Παρά Πέντε, κινούμενα σχέδια κι MTV.»
3) Ποιες απ’ τις ταινίες που είδες φέτος στο σινεμά σου άρεσαν; Τότε: «Λα Μπάμπα, Who’s That Girl, Made in Greece». Τώρα: «Match Point, Corpse Bride, Τσίου.»
4) Αγαπημένος Τραγουδιστής και Τραγουδίστρια; Τότε: Prince – Madonna. Τώρα: Morrissey – Madonna.
5) Καλύτερο Ελληνικό και Ξένο Τραγούδι της δεκαετίας; Τότε: «Πάρε Πασά Μου – La Isla Bonita». Τώρα: «Τώρα ή Ποτέ 2Lips – Life is a Pigsty».
6) Αγαπημένα Περιοδικά: Τότε: «Δύο, Ποπ Κορν, Bravo, Discomoda In». Τώρα: «Soul, Βαβέλ, Οδός Πανός, Heat».
7) Πες μου την καλύτερη και την χειρότερη εμπειρία της ζωής σου: Τότε: «Όταν πήγα για δεύτερη φορά disco πέρσι το καλοκαίρι (’87) και χειρότερη, είναι μια ιστορία με την ξαδέλφη μου κι ένα κλειδί.» Τώρα: «Μια αγκαλιά-σβήσιμο καθώς χάραζε σ’ ένα πάρτι στη Χαλκιδική. Και χειρότερη: λάθος ιατρική διάγνωση και δύο μήνες μέχρι να βγουν τα τελικά (ευχάριστα) αποτελέσματα.
8) Ποια βιβλία διάβασες πρόσφατα; Τότε: «Τρελαντώνης, Μικρός Νικόλας, Το Ψέμα.» Τώρα: «Άντριαν Μολ 5, Θείος Τάκης, Μικρός Νικόλας».
9) Αγαπημένο φαγητό και ποτό; Τότε: «Πίτσα, goody’s, μακαρόνια, λουκάνικα, γύρος. Ποτό: πορτοκαλάδα χωρίς ανθρακικό». Τώρα: «Ακριβώς τα ίδια φαγητά με τότε. Ποτό η πορτοκαλάδα με ανθρακικό.»
10) Τι δώρα θα ήθελες; Τότε: «Δίσκους, ποδήλατο, γουώκμαν, κασετόφωνο, έγχρωμη τηλεόραση, βίντεο.» Τώρα: «DVD Recorder, scanner, πικ-απ που να δουλεύει, βιβλία.»
11) Σε ποια πόλη θα ήθελες να είσαι τώρα; Τι ώρα θα ήταν; Τότε: «Στη Βενετία της Ιταλίας, ένα Σαββατιάτικο Πρωινό κατά τις 11 πμ.» Τώρα: «Στην καλύτερη παραλία της Χαβάης, Δευτέρα 3.10 το μεσημέρι.»

Έντεκα (από τα αγαπημένα μου blogs)

Τα deadlines που βάζεις στον εαυτό σου είναι και τα πιο δύσκολα. Υποτίθεται ότι είχα δώσει εντολή στον εαυτό μου να βρει πως δουλεύουν αυτά τα απίθανα και δυσνόητα (μόνο για μένα, απ’ ότι καταλαβαίνω) links και να σβήσω τα edit-me, μέσα στον πρώτο μήνα λειτουργίας του enteka. Διάβασα τις οδηγίες, τις ξαναδιάβασα, έψαξα στο google τις εξηγήσεις, αλλά τίποτα. [Να’ ναι όμως καλά η Κατερίνα, τα κατάφερα.]

Το concept είναι το εξής: κάθε τόσο (κανα δυο μήνες το πολύ) θα αλλάζω τα έντεκα links και θα τα προλογίζω μ’ ένα ποστ όπως αυτό που ακολουθεί. Έτσι θα μπορέσω σταδιακά να λινκάρω ένα σωρό blog που μ’ αρέσουν, και ταυτόχρονα να τα παρουσιάζω γράφοντας δυο λόγια για το καθένα.
Για ευνόητους λόγους τα δεκάδες blog που μ’ αρέσουν δεν θα παρουσιαστούν απαραίτητα με σειρά προτεραιότητας. [Την τελευταία στιγμή αφαίρεσα το λινκ της Jamella, μιας και δεν δουλεύει. Ελπίζω να είναι καλά και να επιστρέψει σύντομα – και της κάνω λινκ την επόμενη φορά.]

1. M.Hullot’s Nothing Days: Τέλεια αισθητική, ενδιαφέρουσες μουσικές προτάσεις. [Trivial fact: Το blog, που πολλοί το προφέρουν Εμ Χάλοτ, αλλά παραπέμπει στον Κύριο Ιλό του Τατί, ξεκίνησε στα κρυφά, για να διαβάζεται μόνο από φίλη του blogger που ήταν στην ξενιτιά.]
2. Fantastic ‘80s: Πραγματικά φανταστικό. [Trivial fact: Υπενθυμίζω τον υπότιτλό του: ΑΝ ΗΣΟΥΝ ΕΚΕΙ, ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ...]
3. Tory Anarchist: διάβαζα τα σχόλια του Cobden στο Fantastic 80s κι έφριττα που δεν είχε blog. Τώρα έχει -και συνδυάζει effortlessly το τρας με την ποίηση. [Trivial Fact: Υποστηρίζει πειστικά ότι η Κάντυ Κάντυ «ήταν το μεγαλύτερο τσουλί που έχει περάσει στην ιστορία των cartoons».]
4. iblog: Εθιστικό για διάφορους λόγους. [Trivial fact: Μπορεί τώρα να είναι λευκό, κομψό και μίνιμαλ, μέχρι τον Νοέμβριο του ’05 όμως είχε το ίδιο template που χρησιμοποιεί τώρα το enteka.]
5. What Does My Soul Look Like: Συμπαθής τουρίστας, απίθανες μουσικές. [Trivial Fact: Στο προφίλ του γράφει: «Write about me... "up to 1.200 characters"? No fucking way!»]
6. Aenaos: Έχει τα πάντα και συμφέρει. [Trivial fact: Το χάιλάιτ όλου του μπλογκ μέχρι στιγμής είναι για μένα το ποστ ‘Γιαγιάκα τι θα φάμε σήμερα;’ της 11ης Απριλίου ’06].
7. μούτρα: Είμαι θύμα του hype; Είμαι ψώνιο, εύκολος και υπερενθουσιώδης; Γιατί πιστεύω ότι τα κείμενα και το λουκ του blog είναι δραματικά καλύτερα από το μέσο όρο των 1192 blogs του Μόνιτορ; Μήπως είμαι τρελός; [Trivial fact: τα περισσότερα ποστ του (73) βρίσκονται στην κατηγορία ‘Παραληρήματα’.]
8. Ένας Σάκος με Μπιφτέκια: Ξεκαρδιστικά bits and pieces της ποπ κουλτούρας γραμμένο από τις Σαμάνθες του Sex and the City. [Trivial fact: 17/2/06 Ντουλάπες.]
9. Nanakos: Πάντα κάτι ενδιαφέρον, συμπεριλαμβανομένων των φωτορομάντζων του. [Trivial fact: Πέρσι έγραψε μερικές ατάκες κλισέ των ριάλιτι, ελληνικά συνθήματα όπως: "σε εκτιμώ και σε σέβομαι... δεν είναι κοντά μου... είμαι ο εαυτός μου... εδώ μέσα έχω πάρει 28 κιλά"!]
10. Provatos: Ο περίφημος λακωνικός αισθηματίας. Έξτρα πόντους γιατί ανανεώνει συχνά και με πολλά ποστ. [Trivial fact: Ξεκίνησε το μπλογκ του με ένα ανέκδοτο για δύο γελαστά πρόβατα.]
11. There is a place in hell reserved for me and my friends: Πολύ ενδιαφέρον αν και δυστυχώς ανανεώνεται σπάνια. [Trivial fact: Στο πρώτο του ποστ ο noheathen απαντά στην ερώτηση ‘σε τι είναι χρήσιμο ένα μπλογκ’: «Δεν ξέρω, για να μάθω άνοιξα ένα, θα σου πω μόλις το κλείσω.»]

+1 (εκτός συναγωνισμού) MONITOR

Έντεκα (από τα χειρότερα εξώφυλλα δίσκων [#7] )

Liz Anderson, Husband Hunting, 1970

Η πιο camp συμμετοχή στην εντεκάδα μας έρχεται από την Liz Anderson, που έγραψε αλλά και τραγούδησε μεγάλες country επιτυχίες της δεκαετίας του '60. Το εξώφυλλό της (προσοχή στην λεπτομέρεια του πιστολιού) για το Husband Hunting είναι απειλητικά εξωφρενικό. (click for larger image).

Το ρεφρέν του ομώνυμου τραγουδιού λέει: "I'm lonely and I'm looking for a husband like I do every Friday at this time / A frisky thinking whiskey drinking husband I'm looking for a husband and he's mine / If there's a tavern in the town then that's where I'll look for my man / It's payday and he's nowhere to be found so I'm husband hunting again."

+ Σούπερ έξτρα bonus UPDATE: The Fairy Grand Mother

Η Liz Anderson 30 χρόνια μετά, έχει προφανώς βρει άντρα κι έχει γίνει γιαγιά. Το σέξι νυφικό είναι τώρα ένα χρυσό, κιτς φόρεμα και το όπλο μεταμορφώθηκε σε ραβδί.

['The Fairy Grandmother' sings songs for various national holidays - you will love. 'Chelsea The Easter Chicken' for easter and 'The Candy Goblin' for Holloween. Casey makes his appearance here as 'Tommy Turkey', 'Grandfather Time' and 'The Kinght In Shining Armor'. Also making her first guest appearance is Liz's Granddaughter - Lisa sutton - singing 'Lisa The Little Farmerette' about all the animals she has owned complete with sound effects for all!]

Έντεκα (πράγματα που στ’ αλήθεια μ’ ενοχλούν)

Είμαι τρομερά θετικό άτομο. Τα κριτήρια μου είναι τόσο χαλαρά και τα στάνταρντς μου τόσο χαμηλά που συνήθως ενθουσιάζομαι με το οτιδήποτε. Ε, λοιπόν όχι πάντα.

Υπήρξαν βέβαια πολλά που τα έβαλα στη λίστα αλλά μετά τα έσβησα γιατί βρήκα έστω και κάτι καλό σ’ αυτά (πχ. καθυστερήσεις, τουρτοπόλεμος, Πάρις Χίλτον, στρατός). Είναι όμως μερικά πρόσωπα, ζώα ή πράγματα στα οποία δεν μπορώ να βρω τίποτα καλό - δεν πιάνει κανένα από τα συνηθισμένα μου positive spins. Μπορεί συνήθως η λέξη Χειρότερο να σημαίνει για μένα ταυτόχρονα και Καλύτερο, αυτά όμως είναι τα (κυριολεκτικά) χειρότερά μου:

1) Διάφορα ζώα με τα οποία είχα κακές εμπειρίες: ζελέ ή τσούχτρες στη θάλασσα, σαρανταποδαρούσες μικρές και μεγάλες, αρουραίοι, κουνούπια. Γενικά πράγματα που δεν ξέρεις από πού θα σου ’ρθουν και με τα οποία δεν θέλεις να συγκατοικείς στο ίδιο σπίτι.
2) Οι αρρώστιες και οι συζητήσεις για τις αρρώστιες (hypochondriac alert).
3) Η υπεροψία και ο κυνισμός του «Ισχυρού» (τύπου Πολύδωρας, Μπους, Χριστόδουλος, Χατζηνικολάου κ.α.)
4) Η λογοκρισία. Το να κρίνουν την τέχνη απόφοιτοι κατηχητικού.
5) Το playlist σε κάποια ραδιόφωνα και τα εύθυμα, υποκριτικά σχόλια των παρουσιαστών.
6) Η σειρά κινουμένων σχεδίων King of the Hill.
7) Άννα Παναγιωταρέα.
8) Κάποιοι ταξιτζήδες -για δεκάδες λόγους.
9) Εθνικιστές στην TV. (Τουλάχιστον αυτοί που δεν είναι γελοιωδώς αστείοι.)
10) Το γλοιώδες χαμόγελο του Αυτιά.
11) Που όταν βρέχει κόβεται η Nova.

Έντεκα (από τα χειρότερα εξώφυλλα δίσκων [#6] )

John Bult, Julie's Sixteenth Birthday, 1985
[Περιμένω προτάσεις για τη λεζάντα της φωτογραφίας, ή για το τι λένε μεταξύ τους].

Έντεκα (items που παραλίγο δεν μπήκαν στις λίστες)

Νομίζω ότι κατάφερα κάτι που με παίδευε αρκετό καιρό: έβαλα τα ποστ του Μαΐου στο αρχείο για να είναι μικρότερη η κεντρική σελίδα. Επόμενο βήμα να βρω πώς δουλεύουν τα περίφημα λίνκς. Anyway, για να το γιορτάσω (αλλά και να προτρέψω όσους δεν πέτυχαν το blog απ’ την αρχή να διαβάσουν τα κείμενα του περασμένου μήνα) έγραψα έντεκα επιλογές που παρά τρίχα δεν μπήκαν σε μερικά από τα ποστ του Μάη (ή που προέκυψαν μετά).

1) 3/5/06 Έντεκα (παιδικά βιβλία που θα μου μείνουν αξέχαστα): Προσθέτω τον Μικρό Νικόλα. Έχει υπέροχα σκίτσα, πανέξυπνο χιούμορ, επιτηδευμένη αφέλεια και χάρη στην προβλεψιμότητα των ιστοριών (στο τέλος πάντα θα πλακωθούν) αποτελεί για μένα το καλύτερο ηρεμιστικό πριν το ύπνο.
2) 4/5/06 Έντεκα (stoned ταινίες -τις βλέπεις και την ακούς): Ένας θεός ξέρει γιατί ξέχασα να βάλω στη λίστα το South Park: Bigger, Longer & Uncut.
3) 6/5/06 Έντεκα (θέματα που διάβασα σ' ένα Πάνθεον του '72 που βρήκα στην ανακύκλωση): Ολοσέλιδη διαφήμιση βιβλίου: «Εκυκλοφόρησε το αριστούργημα. Ο ΝΟΝΟΣ του Μάριο Πουζο. Νο1. Νάμπερ Ουάν!!! Παγκόσμιο Μπεστ Σέλλερ σε 36 έθνη με 52.000.000 αντίτυπα.
-αιχμαλωτίζει τη σκέψη!
-παγώνει το αίμα!
-σας κλέβει τον ύπνο!»
4) 8/5/06 Έντεκα (αντιπαθητικοί ήρωες καρτούν): Συνυπογράφω το σχόλιο της choccocat: “Να προσθέσω και τον μαύρο [τον Cleveland] από το Family Guy, επίσης βαρετός και μονότονος, δεν δικαιολογεί την παρουσία του...»
5) 12/5/06 Έντεκα (αγαπημένες μου θεωρίες συνομωσίας): Από σχόλιο του sd54: “ pos o rakitzis den katafere na sikosei to timimeno me to s.a.g.a.p.o...”
6) 15/5/06 Έντεκα (νέοι και αισιόδοξοι [σε σχέση με πριν] στίχοι του Morrissey): Living longer than I had intended / something must have gone right (In the Future When All’s Well).
7) 15/5/06 Έντεκα (όνειρα της περιόδου 2002-2003): 11/12/02 Είμαστε διακοπές στο εξωτερικό κι έξω απ’ το παράθυρο βλέπουμε ένα εντυπωσιακό ηφαίστειο. Ήταν ρεμίξ οπτικής απόλαυσης και τρόμου. Έφτανε σχετικά κοντά μας κι ανησυχούσα - αν και όχι και πολύ.
8) 20/5/06 Έντεκα (από τα πιο προβλέψιμα κλισέ του Ρετιρέ): Με αφορμή σχόλιο του maldudepart πρόσθεσα ένα δωδέκατο κλισέ: από τη στιγμή που η Χαρούλα θα σηκώσει το τηλέφωνο (με το χαρακτηριστικό “Κόσμοςλεγεταιπαρακαλώ”) θα εμπλακεί σε καβγά με όποιον την κάλεσε, εκτοξεύοντας ειρωνείες μεγατόνων.
9) 22/5/06 Έντεκα (αναμνήσεις που βρέθηκαν σε ένα time capsule της περιόδου ’89-’91): Πρόσκληση για πάρτι από την Μαρία Η. Γράφει: "Βαριέστε; Έχετε τίποτα να κάνετε το Σάββατο στις 6:00; Αν όχι ελάτε στο πάρτι μου. Ελάτε να ξυπνήσετε και να διασκεδάσετε! Σάββατο 18-6-91, ώρα 6.30, διεύθυνση, τηλέφωνο. Θα υπάρχουν ποτά [!!!]. Θα υπάρχουν κορίτσια! Δεν θα υπάρχει σκύλος (Μην φοβάστε). Θα υπάρχει μουσική (Rock, Blues). Δεν θα χάσετε. Σας το εγκιόμμαι!"
10) 23/5/06 Έντεκα (αγαπημένα διαφημιστικά jingles): ♪♪♪ Κάνε μια στάση μπες κι εσύ ♪♪♪ σ’ ένα κόσμο, μαγικό! ♪♪♪ (Με Νες Καφέ Φραπέ!♪♪♪)
11) 24/5/06 Έντεκα (ταινίες που είδα σε θερινό σινεμά): Το πρώτο φετινό μου θερινό σινεμά (λίγες μέρες αφότου έγραψα το ποστ) ήταν Το «Κώδικας Ντα Βίντσι» (που ήταν πολύ διασκεδαστικό) και το είδα στο Ναταλί, στην παραλία. Εκεί έχει τα καλύτερα hot dog σε θερινό της Θεσσαλονίκης. Έφαγα τρία.

Έντεκα (από τα χειρότερα εξώφυλλα δίσκων [#5] )

Hugo and Luigi with their Family Singers / When Good Fellows Get Together (1959)
[Εφιαλτικό σενάριο: να βρεθείς στο ίδιο μίζερο δωμάτιο με τους έξι και να πιάσουν μεθυσμένοι (στα όρθια) το τραγούδι.]

Έξι άντρες, στο τσακίρ κέφι, γύρω από ένα τραπέζι υψώνουν τα ποτήρια και τραγουδούν. Αυτό κάνουν τα καλά παλικάρια όταν βρίσκονται μόνα τους, λένε οι έξι της φωτογραφίας. Τώρα γιατί μοιάζουν κι αυτοί σαν πρόβατα πριν τη σφαγή είναι άλλο θέμα. (Ανοίγοντας τη φωτογραφία σε άλλο παράθυρο η φρίκη γίνεται μεγαλύτερη). Δεν είμαι σίγουρος για το ποιοι δύο είναι τα ξαδέλφια Hugo και Luigi (μάλλον οι δύο στα δεξιά) πάντως πάντως όλοι είναι ένας κι ένας.
[Τα ξαδέλφια Hugo Peretti και Luigi Creatore, μπορεί να μην μας γεμίζουν το μάτι, έχουν όμως απίστευτη καριέρα ως μουσικοί παραγωγοί. Δικές τους παραγωγές είναι επιτυχίες όπως τα Shout, Lion Sleeps Tonight, Can’t Help Falling in Love. Τη δεκαετία του ’70 παρουσίασαν τους Stylistics, ενώ το πρώτο disco τραγούδι που πήγε Νο1 στις ΗΠΑ (Van McCoy – The Hustle, 1975) ήταν κι αυτό δικό τους.]

Έντεκα (όνειρα της περιόδου 1988-1989)

Το κόλλημά μου με τα όνειρα ξεκίνησε γύρω στο 1987 όταν κυκλοφόρησε ένα περιοδικό που με σημάδεψε: το Δύο. Ήταν ένα παιδικό περιοδικό του Κοσκωτά (με την ευρεία έννοια) σε κανονικό μέγεθος, με όλα τα απαραίτητα κόμικς, μουσικά νέα, συνεντεύξεις και αφιερώματα. Ήταν κάπως πιο unisex και ψαγμένο απ’ τα υπόλοιπα και μου έμαθε ένα σωρό πράγματα. Το έπαιρνα κάθε βδομάδα, μέχρι που, λόγω Κοσκωτά, είχε την τύχη που είχαν όλα τα ελληνικά περιοδικά που αγάπησα στο παρελθόν: έκλεισε μετά από κανα δυο χρόνια λειτουργίας – τελείως απροειδοποίητα.

Σ' ένα απ' τα τελευταία τεύχη του είχε ένα συναρπαστικό αφιέρωμα στα όνειρα. «Για να τα θυμάστε», έλεγε, «επαναλάβετε 20 φορές πριν κοιμηθείτε τη φράση ‘θα δω όνειρα και θα τα θυμάμαι όλα’. Δίπλα σας πρέπει να έχετε ένα σημειωματάριο και κάθε φορά που ξυπνάτε να γράφετε τις λέξεις κλειδιά των ονείρων κι αργότερα ολόκληρα τα όνειρα.» Τότε περίπου ξεκίνησα να κρατάω ημερολόγιο ονείρων [και δεν σταμάτησα ποτέ].
1) 3/9/88: Είδα πως είχα φτιάξει ένα λεύκωμα, που όταν το ξεφύλλιζες είχε κινούμενες φωτογραφίες και σε κάθε σελίδα είχε άλλη μουσική. Το παίρναν όλοι στην τάξη και το θαύμαζαν: «Για να γράψετε είναι όχι για να το κοιτάτε μόνο» τους είπα.
2) 10/10/88: Διάβαζα το βιβλίο της Έλενας Ακρίτα και ξεκαρδιζόμουν. Ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά μου και λέει: «Τι γελάς; Εγώ δεν τα γράφω για αστεία, με πονάνε αυτά, τα έχω ζήσει.» Έπαθα σοκ.
3) 25/11/88: Ο μπαμπάς μου είχε πάρει δεκαπέντε χαρτάκια [αυτοκόλλητα] Μπάτμαν και τα είχα ήδη σχεδόν όλα. Ανοίγω και το τελευταίο και γράφει: «Συγχαρητήρια, κέρδισες μια θέση στην πρεμιέρα της ταινίας στην Νέα Υόρκη!» Ο μπαμπάς όμως έλεγε ότι δεν μπορώ να πάω γιατί θα χάσω τα μαθήματα γερμανικών. Και τότε, άρχισα να τον βρίζω στα γερμανικά, και γιατί με τσάτισε αλλά και για να τον πείσω ότι τα πάω καλά και δεν πειράζει να χάσω 2-3 μαθήματα.
4) 29/11/88: Γυρνούσα απ’ το ωδείο με το 6ρι κι ο εισπράκτορας άρχισε να φωνάζει «Κατεβείτε όλοι κάτω. Πρέπει να βγείτε φωτογραφία.» Κατέβηκα λοιπόν και σκεφτόμουν, αν αργήσω θα χάσω το [Coca Cola Eurochart] Top100 στο Sky Channel. Μια κυρία μου λέει ότι το είδε χτες κι ότι Νο1 είναι ακόμα το Lambada. Έβγαλα 4 έγχρωμες φωτογραφίες σε ένα αυτόματο μηχάνημα (κοντά στη Μαρτίου), αλλά η ώρα είχε περάσει και σκέφτηκα, αφού θα χάσω το Eurochart ας φάω τουλάχιστον κάτι στα Goody’s.
5) 11/12/88: [Ακόμη να έρθει το Μέγκα Τσάνελ στην Θεσ/νίκη!] Είμαι στης Έφης και είναι μια στριμμένη θεία της απ’ την Αθήνα που όλο μας μαλώνει. Μετά όμως την ρωτάω για το Μέγκα και τα κανάλια της Αθήνας και αρχίζει να μου λέει με κάθε λεπτομέρεια και ήταν τέλεια!
6) 23/12/88: Περιμένω τον Γιώργο και τον Γιάννη για να ξεκινήσουμε τα κάλαντα και τελικά δεν έρχεται κανείς. Πηγαίνω λοιπόν μόνος μου σε διάφορα σπίτια και όλοι μου λένε: «Α, όχι, δεν θέλουμε. Μας τα είπαν προηγουμένως ο Γιώργος με τον Γιάννη!».
7) 28/1/89: Είδα ότι η Ανθή έχει φέρει στην τάξη το σπάνιο αυτοκόλλητο Τόλμη και Γοητεία (το Καρολάιν σπάνιο) κι ο Παναγιώτης της το παίρνει κι αρχίζουν να μαλλιοτραβιούνται. Τελικά μπαίνει στην τάξη ο κύριος, το παίρνει και λέει: «Ήταν το μόνο που μας έλειπε. Θα το δώσω στην κορούλα μου». Και τότε όλη η τάξη πέφτει πάνω του μπούγιο και τον μαλλιοτραβάμε.
8) 18/3/89: Είχαμε πάει σε ένα σπίτι με τους γονείς και ο οικοδεσπότης μας έβαλε όσα είχε τραβήξει με την βιντεοκάμερα απ’ την επίσκεψή του στο στούντιο που γυρίζεται ο Καραγκιόζης. Στην αρχή ήταν ωραία, μετά όμως δεν έλεγε να τελειώσει. Πήγα στην τουαλέτα για να γλιτώσω αλλά κι εκεί είχε ανοιχτή τηλεόραση που έπαιζε Καραγκιόζη.
9) 1/4/89: Είδα ότι ήμουν σ’ αυτό το βιβλιοπωλείο της Ναυαρίνου με τα ξένα περιοδικά και μου λέει αυτός, «Επειδή είσαι ο καλύτερός μου πελάτης, σου χαρίζω όλα τα περιοδικά». Ξετρελαμένος άρχισα να τα μαζεύω σε σακούλες, θυμάμαι μάλιστα ότι στο εξώφυλλο του Smash Hits έγραφε ότι είχε και τους στίχους του Vogue!
10) 7/4/89: Με είχε πάρει (με το ζόρι σχεδόν) η θεία Ε. μαζί της με το αυτοκίνητο και με γύριζε από εκκλησία σε εκκλησία και με έβαζε να σβήνω όλα τα κεριά. Όταν διαμαρτυρόμουν έλεγε: «στο τέλος θα σου δώσω ένα ταψί με κρέμα καραμελέ» και με έπειθε. Μετά από λίγο κατάλαβα σοκαρισμένος ότι ήταν βουντού για να κερδίσει ο Μητσοτάκης στις εκλογές [που πραγματικά γινόταν την επομένη].
11) 20/5/89: Είδα ότι έπαιρνα τηλέφωνο σ’ ένα διαγωνισμό του FM 101 για να κερδίσω τον δίσκο των Soul II Soul, αλλά δεν μπορούσα να πιάσω. Ξαφνικά πέρασα μέσα απ’ το ακουστικό και μέσα από ένα σωρό καλώδια και βρέθηκα στο στούντιο του 101 κι άρχισα να λέω «είναι το Get A Life!!» Μου δώσαν τον δίσκο, αλλά δεν κατάφερνα να ξαναμπώ στο ακουστικό για να πάω σπίτι, και σκεφτόμουν αν είχα λεφτά για το λεωφορείο κι αν είχα το πάσο μου. Ξύπνησα έντρομος και σκέφτηκα: «γιατί μπήκα σε τέτοια φασαρία; Αφού τον δίσκο τον έχω ήδη αγοράσει!».

δείτε επίσης Έντεκα (όνειρα της περιόδου 2002-2003)

Έντεκα (από τα χειρότερα εξώφυλλα δίσκων [#4] )

Οι Jon & Robin είναι πιο fake χίπηδες του κόσμου. Κοιτάξτε τους! Τα ψυχεδελικά χρώματα και το design κάνουν ότι μπορούν, αλλά η αλήθεια είναι μία: οι Jon & Robin βαριούνται.

Ο Jon Abnor, γιος του ιδιοκτήτη της Abnak Records δεν είχε καμία σχέση με την περίφημη Robin – ούτε καν φιλική. Στο εξώφυλλο του Elastic Event, (μου βγήκαν τα μάτια μέχρι να διαβάσω τον τίτλο), οι δυο τους, σαν πρόβατα πριν τη σφαγή, κάθονται άβολα με ύφος στεναχωρημένο, μεταμφιεσμένοι σε trendy ψυχεδελικούς χίπις, θύματα μιας ‘μόδας’ που ποτέ δεν κατάλαβαν.

*Εδώ είναι ένα απόσπασμα από την μεγαλύτερή τους επιτυχία “Do it again, A Little Bit Slower” (1967). [Επίσης στο ποστ της Millie Jackson πρόσθεσα link με αποσπάσματα όλου του άλμπουμ της (Back to the S**t).]

Έντεκα (σχόλια για τους χτεσινοβραδινούς Massive Attack)

1. Επιτέλους πήγα σε μια τέλεια συναυλία που γινόταν μόλις 20 λεπτά απ’ το σπίτι μου. Το περίπτερο 17 της ΔΕΘ, ήταν ότι πρέπει για να χωρέσει όλο αυτό τον κόσμο – που μου φάνηκε πολύς, ενθουσιώδης αλλά και υπερομιλητικός.
2. Απ’ ότι μύρισα, πρέπει να καταναλώθηκαν μόνο μερικές εκατοντάδες μπάφοι.
3. Ακριβώς από πίσω μας ήταν ο άνθρωπος με την Διαπεραστικότερη Φωνή του Κόσμου – και την χρησιμοποιούσε ακούραστα για να πει οτιδήποτε σχετικό ή άσχετο. Εντωμεταξύ, με τόσο δυνατή μουσική, αν θες να μιλήσεις στον δίπλα σου, σκύβεις στο αυτί του και ουρλιάζεις μπας και ακούσει τι λες. Ο άνθρωπός μας όμως απλά μιλούσε σ’ όλη την παρέα του, από απόσταση, σκεπάζοντας συνέχεια τους Massive. Κι επειδή με άνεση μπορούσες να ξεχωρίσεις τι έλεγε τα πράγματα ήταν ακόμη δυσκολότερα. (Επίσης η συναυλία είχε κακό ήχο.)
4. Αξίωμα: Μισώ και ζηλεύω όλους αυτούς τους ψηλούς που μπαίνουν πάντα μπροστά μου.
5. Flashback 1: Θέατρο Δάσους, μέσα ‘90ς. Λένε από σκηνής: «Σήμερα θα έχουμε μαζί μας τρεις τραγουδίστριες που όλοι ξέρετε». Και λέει κάποιος της παρέας: «Ε, δεν μπορεί. Μία απ’ τις τρεις θα είναι η Μαντόνα!». [με την οποία είχαν κάνει πρόσφατα το I Want You.]
6. Flashback 2: Βερολίνο, τέλη '90ς. Μπουχτισμένος με το να πηγαίνω στις συναυλίες την ώρα που γράφουν και να περιμένω κανα δίωρο μέχρι να αρχίσουν, αποφασίζω να καθυστερήσω. Στο μετρό καταλαβαίνω ότι ξέχασα το εισιτήριο. Γυρίζω να το πάρω και ξαναπηγαίνω. Χάνομαι. Ψάχνομαι. Μπαίνω την στιγμή που παίζουν τα τρία ανκόρ, χορεύω σαν τρελός και τελειώνει. [κάλλιο αργά παρά ποτέ]
7. Καλά, πόσες φορές κάναν αυτό το (υπέροχο) κόλπο, που χαμήλωνε το τραγούδι και νόμιζες ότι είχε τελειώσει – για να ξαναρχίσει πέντε φορές πιο δυνατό; [Το καλύτερο πάντως ήταν στο Safe From Harm.]
8. Η Λιζ Φρέιζερ των Cocteau Twins ήταν φανταστική σε όλα τα τραγούδια που είπε. Στο Teardrop υπήρξε και έκτακτη sing-along συμμετοχή των θεατών. Η κοπέλα που είπε το Unfinished Sympathy έκανε κάτι (ωραίες) επιδειξιμανείς κορώνες όλη την ώρα λες και ήταν διαγωνιζόμενη στο Dream Show.
9. To μπιτ τους (και το μπάσο τους) χτυπούσαν κατευθείαν στην καρδιά – μεταφορικά και κυριολεκτικά.
10. Το σκηνικό τους με το lightshow ήταν απίστευτα συναρπαστικό...
11. ... και όλα τελείωσαν εντυπωσιακά με ένα κρεσέντο μουσικού και χρωματικού πανδαιμόνιου.

Έντεκα (από τα χειρότερα εξώφυλλα δίσκων [#3] )

Ο Freddie Gage, ο εικονιζόμενος Ευαγγελιστής-ιερέας απ' το Τέξας, έχει αφιερώσει τη ζωή του στα νεαρά θύματα των ναρκωτικών. Το 1971 κυκλοφόρησε το ψυχεδελικό αντι-LSD έπος "Drugs and Youth" και λίγα χρόνια αργότερα το σπαρακτικό "All My Friends Are Dead", το οποίο μοίραζε στους χίπις και στους φοιτητές μετά από τις ομιλίες του.
Ως εδώ, καλά. Υπάρχει όμως και το Εξώφυλλο: ο Freddie, με απίθανο βλέμμα, αποχαιρετά ένα ακόμα θύμα της μάστιγας. Καλά βρε Freddie μου, τέτοια ματαιοδοξία; Εσύ στο εξώφυλλο ενός δίσκου που υποτίθεται πρέπει να αγγίξει την νεολαία, να την κάνει να ταυτιστεί; Με ποιον, με έναν πενηντάρη ιερέα;! [φανταστικό κατά τα άλλα εξώφυλλο]

Έντεκα (ονειρεμένα μέρη καλοκαιρινών διακοπών)

Δεν ήξερα τίποτα για τις Σεϋχέλλες. Κι όμως ήταν το μεγάλο μου απωθημένο. Από τότε που η Πωλίνα μας προέτρεψε να πάμε εκεί για τρέλες.
Η Wikipedia λέει ότι οι Seychelles είναι ουσιαστικά ένα αρχιπέλαγος που αποτελείται από 115 νησιά, ανατολικά της Αφρικής. Η οικονομία της χώρας βασίζεται στην αλιεία τόνου και στον τουρισμό, ενώ ο πληθυσμός της δεν ξεπερνά τους 75.000 κατοίκους. Είναι ένα melting pot πολιτισμών κι αυτό φαίνεται στην πολυσυλλεκτική μουσική παράδοσή της.
Αυτά έμαθα σήμερα. Δεν ξέρω αν ποτέ θα πάω, δεν θα σταματήσω όμως να ονειρεύομαι.

1. Σεϋχέλλες (MP3 Πωλίνα - Πάμε για Τρέλες στις Σεϋχέλλες)
2. Κάννες
3. Μαϊάμι
4. Χαβάη
5. Μπαρμπάντος
6. Μαδαγασκάρη
7. Ντουμπάι
8. Σίδνεϋ (τα Χριστούγεννα)
9. Λιμνούπολη
10. Μαλαισία
11. Αγ. Μαυρίκιος

Έντεκα (από τα χειρότερα εξώφυλλα δίσκων [#2] )

Millie Jackson, 1989, Back to the S**t

[Η Millie Jackson δεν είναι καμιά τυχαία: η εκκεντρική της καριέρα που ξεκίνησε το 1973, άνοιξε το δρόμο σε πολλές γυναίκες τραγουδίστριες της soul και της rap. Στα '90ς είχε προβλήματα με τη δισκογραφική της εταιρία (δεν τους άρεσαν τα εξώφυλλά της προφανώς) κι έτσι έφτιαξε την δική της, την (aptly titled) "Weird Wreckuds". Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει την απογευματινή εκπομπή ενός ραδιοσταθμού του Τέξας - την παρουσιάζει μάλιστα από το υπνοδωμάτιό της στην Ατλάντα, μέσω ζωντανής σύνδεσης.]

Αποσπάσματα από όλα τα τραγούδια του δίσκου.

Έντεκα (σημάδια του Αντίχριστου που φανερώθηκαν σαν σήμερα)

Έπρεπε να είχα προλάβει το remake του Omen που βγαίνει σήμερα 6-6-06 ("Ημέρα Γέννησης του Αντίχριστου") και να είχα γράψει εδώ και καιρό το συνομωσιολογικό μου βιβλίο, τα «Έντεκα Σημάδια». Θα ήταν γραμμένο για να γίνει ταινία, θα υποστήριζα ότι περιέχει πραγματικά γεγονότα, θα ήταν πασπαλισμένο με μπόλικη δράση κι ένα ζευγάρι με χάπι-εντ.
Yπάρχει ένας θρύλος που λέει πως η Διαβολική Ένωση, η μυστική ομάδα που φυλάει τα σατανικά μυστικά της εδώ και 10 αιώνες ετοιμάζεται να χτυπήσει. Ο ήρωάς μας (ο μοναδικός που μπορεί να βοηθήσει - πιθανότατα ένα μήνα πριν την συνταξιοδότησή του) αρχίζει να ερευνά, να κυνηγάει και να κυνηγιέται. Σύντομα αντιλαμβάνεται ότι η διαβολική ημερομηνία (6-6-06) δεν αναφέρεται κυριολεκτικά στην γέννηση του Αντίχριστου, αλλά στο σχέδιο των Διαβολικών να μετατρέψουν τον κόσμο σε κόλαση.
Ο μόνος τρόπος για να ανακαλύψει τι θα συμβεί είναι να δει τα σημάδια: τα γεγονότα που συνέβησαν εκείνη τη μέρα τους τελευταίους αιώνες. Ενώνοντας ημερομηνίες και συμβάντα ανακαλύπτει ασυνήθιστα patterns, περίεργες συμπτώσεις και αλληλεπίδραση των γεγονότων. H Κοπέλα, με ορθάνοιχτα από την έκπληξη μάτια, λέει: «Είναι τυχαίο που όλα τα παρακάτω συνέβησαν την ημέρα του Αντίχριστου; Και, πώς συνδέονται μεταξύ τους;»

1. 1664 - Το Νέο Άμστερνταμ μετονομάζεται σε Νέα Υόρκη.
2. 1799 - Γεννιέται ο Αλεξάντερ Πούσκιν, Ρώσος ποιητής και συγγραφέας
3. 1816 - Περίεργες καιρικές συνθήκες στο Vermont που κράτησαν όλο το καλοκαίρι και ξεκίνησαν στις 6-6-06 με χιόνι που έφτασε το μισό μέτρο.
4. 1844 – Η Χριστιανική Αδελφότητα των Νέων (YMCA) ιδρύεται στο Λονδίνο.
5. 1869 – Γεννήθηκε ο συνθέτης Siegfried Wagner, γιος του Richard Wagner.
6. 1933 - Ανοίγει το πρώτο σινεμά drive-in στην Αμερική. Χωρούσε 400 αυτοκίνητα.
7. 1949 - Εκδίδεται το προφητικό βιβλίο του Τζορτζ Όργουελ 1984, την ώρα που στην Ελλάδα νέος αρχιεπίσκοπος Αθηνών εκλέγεται ο μητροπολίτης Ιωαννίνων Σπυρίδων.
8. 1961 – Πεθαίνει ο μυστικιστής ψυχαναλυτής Καρλ Γιουνγκ.
9. 1968 – Δολοφονείται ο γερουσιαστής και υποψήφιος Πρόεδρος της Αμερική Robert F. Kennedy, στις 1:44πμ.
10. 1972 – Κυκλοφορεί το "Ziggy Stardust and the Spiders From Mars" του David Bowie. [Ακριβώς 20 χρόνια μετά (6-6-92) ο Bowie παντρεύεται το μοντέλο Ιμάν.]
11. 2002 – Η Diana Ross μπαίνει σε κλινική αποτοξίνωσης στο Malibu, ενώ τρία χρόνια αργότερα (το 2005) το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ απαγορεύει οριστικά την χρήση μαριχουάνας ακόμη και για ιατρικούς λόγους.

Ο ήρωας δεν έχει καταλάβει τίποτα. Ευτυχώς που υπάρχει και η Κοπέλα. Αυτή πεταρίζει αθώα τα βλέφαρά της, καθώς φορτώνει βιαστικά νούμερα και αριθμούς στον υπολογιστή. «Να, όλα εξηγούνται τώρα", λέει εξετάζοντας τα πολύχρωμα διαγράμματα. «Δεν το βλέπεις; Οι Διαβολικοί επικοινωνούσαν μεταξύ τους κι έδιναν οδηγίες μέσω των παγκόσμιων γεγονότων. Είναι πολύ απλό: Το Νέο Άμστερνταμ γίνεται Νέα Υόρκη τρία χρόνια πριν το 1666 και γίνεται έδρα της Διαβολικής Ένωσης. Πρόεδρός της διετέλεσε για 30 χρόνια ο Πούσκιν γνωστός για τις κρυπτικές αναφορές στον Αντίχριστο μέσα απ’ τα έργα του – στα 17 του καταλαβαίνει την δύναμή του όταν πρωτοπροσεύχεται στο Διάβολο ζητώντας να χιονίσει στην Αμερική μέσα στο κατακαλόκαιρο. Το έργο του αναλαμβάνουν να συνεχίσουν τρία μέλη των Σατανικών που ανοίγουν τις πόρτες του σωματείου τους στο κοινό, κρύβοντας βέβαια το πραγματικό νόημα του YMCA (You Must Call Antichrist) πίσω από ένα Χριστιανικό προσωπείο. Ένας από τους πιο σημαντικούς προγόνους του Αντίχριστου, ο Siegfried Wagner γεννήθηκε το 1869 (φυσικά) και μελέτησε τα κρυφά χειρόγραφα του πατέρα του (τα οποία ο Χίτλερ παρανόησε χρόνια μετά προσπαθώντας, χωρίς επιτυχία, να τιθασεύσει τη δύναμη Βριλ).»

Η Κοπέλα σταμάτησε για λίγο και έγραψε τον αριθμό 400 στο χαρτί σκεπτική. Μια αόρατη λάμπα άναψε πάνω από το κεφάλι της: «Μα βέβαια, τα εγκαίνια του πρώτου Drive In σινεμά στον κόσμο ήταν ένα κάλεσμα στα 400 μόνιμα μέλη των Διαβολικών (εξ ου και οι χωρητικότητά του). Ο Τζορτζ Όργουελ, γνωστός σατανιστής αποκρυπτογραφεί το μήνυμα και ρίχνεται με τα μούτρα στη συγγραφή του «1984» – το μήνυμα όμως φτάνει και σε λάθος χέρια. Ο νέος ΈΛληνας Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων βρίσκει την άκρη μελετώντας περασμένα γεγονότα που συνέβησαν στις 6-6. Δεν προλαβαίνει όμως να σώσει τον Καρλ Γιουνγκ, που δολοφονήθηκε το 1961, προφανώς γιατί με τη θεωρία του συλλογικού υποσυνείδητου είχε πλησιάσει πολύ κοντά στην αποκάλυψη του σχεδίου της 6-6-06. Είχε ευτυχώς προλάβει να μιλήσει για τις αποκαλύψεις του στον Ρ. Κένεντι, όμως επτά χρόνια μετά, την ίδια ακριβώς ημέρα δολοφονείται κι αυτός, και η ώρα (1:44) παραπέμπει σε κρυφό εδάφιο του «Σατανικόν». Τελευταία ελπίδα του κόσμου ήταν ο D. Bowie που μιλά για τις «Αράχνες από τον Άρη», μια σαφής αναφορά στους Ανούκι, (το αντίπαλο δέος των Διαβολικών), που θα μας σώσουν απ’ τον ουρανό. Οι Διαβολικοί τον δωροδοκούν κι αυτός τα παίρνει όλα πίσω και -συμβολικά- 20 χρόνια μετά παντρεύεται την Ιμάν, σηματοδοτώντας τον κομφορμισμό του.»

«Ναι, αλλά τι πρέπει να κάνουμε; Πώς θα τους σταματήσουμε;» ρώτησε ο ήρωας, που είχε αρχίσει να ερωτεύεται αληθινά. «Το κλειδί είναι στο τελευταίο γεγονός, στο Εντέκατο Σημάδι», απάντησε βιαστικά η Κοπέλα. «Γιατί έστειλαν την Diana Ross για αποτοξίνωση; Μήπως έπινε κανα τσιγαράκι παραπάνω κι είχε έρθει κοντά στην αλήθεια; Και, πες μου, είναι σύμπτωση ότι πέρσι το Δικαστήριο (ένα χρόνο πριν την έλευση του Αντίχριστου!), απαγόρεψε την ιατρική μαριχουάνα στις ΗΠΑ;»
«Και ποια είναι η απάντηση; Τι μπορούμε να κάνουμε αυτή τη στιγμή για να σώσουμε τον κόσμο πριν τελειώσει η 6-6-06;» είπε ο ήρωας απορημένος. «Ένας τρόπος υπάρχει για να δούμε τα πράγματα καθαρά. Για να βρούμε τον τελικό συνδετικό κρίκο όλων των γεγονότων… Δεν πρέπει να χάσουμε ούτε λεπτό» είπε η Κοπέλα κι έβγαλε ένα έτοιμο joint από την τσέπη της, ψάχνοντας τριγύρω με το βλέμμα της για φωτιά…

Έντεκα (από τα χειρότερα εξώφυλλα δίσκων [#1] )

Το εξώφυλλο, το περιτύλιγμα δηλαδή, είναι συχνά παραπλανητικό. Μια πετυχημένη ή/και πρωτότυπη για την εποχή της ιδέα μπορεί να δείχνει απίστευτα ξεπερασμένη, μέχρι και γελοία, χρόνια μετά.

Μια αποτυχημένη όμως ιδέα (ακόμη και για την εποχή της) κάνει μπαμ από μακριά. Αντιλαμβάνεσαι αμέσως ότι κάτι πήγε στραβά. Ίσως ο καλλιτέχνης είχε κακούς συμβούλους, ίσως η δική του μεγαλομανία τον έκανε να απορρίψει εναλλακτικά, πιο καλόγουστα, εξώφυλλα. Ίσως έφταιγε το μακιγιάζ, η περίεργη αίσθηση χιούμορ του σχεδιαστή, η αρχική ιδέα ή το τελικό αποτέλεσμα.

Όποιος και να είναι ο λόγος για τα κακά εξώφυλλα το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: μου προκαλούν μια αλλόκοτη συμπάθεια, μια ανάγκη να κάνω πατ πατ στους ώμους των εικονιζόμενων καλλιτεχνών και να τους καθυσυχάσω λέγοντάς τους: «έκανες ένα έργο τέχνης, κακό μεν αλλά έργο τέχνης».

Δεν θα το πιστεύω πραγματικά, αλλά δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι σαγηνεύομαι από την, σχεδόν γκροτέσκα αλλά και ιδιοσυγκρασιακή, έλλειψη νεωτερισμού ή αξιοπρέπειας των album covers, που διάλεξα για την φωτογραφική εντεκάδα του Ιουνίου.

*Την ιδέα μου έδωσε το λεύκωμα του Νικ Ντι Φόνζο, The Worst Album Covers in the World, Ever!, που παρουσίασε 80 εξώφυλλα δίσκων. Μερικές προτάσεις του ήταν όντως συγκλονιστικές και μπήκαν στην εντεκάδα μου. Άλλα εξώφυλλα μου πρότεινε η Λ. και μερικά ακόμη επέλεξα εγώ.



1973, Geraldine and Ricky, Trees Talk Too!

[H Geraldine Ragan γεννήθηκε στο Τέξας και δέχτηκε τον Ιησού Χριστό ως Σωτήρα της στα 16α γενέθλιά της. Του ζήτησε να της δώσει μία, οποιαδήποτε, δύναμη και σε αντάλλαγμα του υποσχέθηκε να κηρύττει πάντοτε τον λόγο Του. Και, ξαφνικά, μέσα σε μια νύχτα, η Geraldine έλαβε όπως λέει ή ίδια, την Θεία χάρη. Το επόμενο κιόλας πρωί είχε γίνει εγγαστρίμυθος!
Το ταλέντο που της έδωσε ο Θεός, το χρησιμοποίησε τα επόμενα χρόνια για να δοξάσει το όνομά Του. Μόλις τελείωσε το σχολείο, (και αφού απέρριψε μια πρόταση εργασίας από την Disneyland), γύρισε ολόκληρη την Αμερική ως μέλος της Χριστιανικής Υπηρεσίας διασκεδάζοντας τους πιστούς με τον Ricky, τον δικό της Mr. Hat.
Το 1972 η Geraldine γνώρισε και παντρεύτηκε τον επαγγελματία παίκτη του γκολφ (και μετέπειτα ιερέα) Dave Ragan. Μαζί έγραψαν τραγούδια κι εμφανίστηκαν σε χριστιανικά τηλεοπτικά προγράμματα.
Σήμερα ζουν μαζί με τα δύο παιδιά τους (και προφανώς και με τον Ricky) στο Μπέρμινχαμ της Αλαμπάμα κι εμφανίζονται σποραδικά σε εκκλησίες τραγουδώντας παλιές επιτυχίες τους όπως τα Reading the Bible και The Three Little Trees.]

Έντεκα (σκόρπιες σκέψεις για τον Άλεξ Μεχισβίλι)

1) Ήταν άραγε οι πέντε πιθανοί δράστες στο ‘χάπενινγκ’ των μαθητών με τα πλακάτ «Άλεξ δεν σε ξεχνάμε, σε περιμένουμε» που έγινε πριν από δέκα μέρες;
2) Μήπως είναι πλάκα; Μακάρι. Αν όχι, ελπίζω ότι ήταν περίπτωση bullying gone bad. Θέλω να πιστεύω ότι σε καμία περίπτωση δεν έγινε επίτηδες.
3) Εγκληματική, απ’ ότι φαίνεται, η αμέλεια κάποιων δασκάλων. Όπως και πολλών κατοίκων της Βέροιας που με νύχια και με δόντια προσπαθούσαν να κρύψουν πράγματα, μην τυχόν κακολογηθεί ο τόπος τους.
4) Υπάρχει όντως στη Βόρεια Ελλάδα και ρατσιστικό και τσαμπουκαλίδικο κλίμα. Δεν είμαστε όμως όλοι έτσι. Δεν έχω πάει στη Βέροια, αλλά είμαι σίγουρος ότι τα παιδιά αυτά είναι η εξαίρεση κι όχι ο κανόνας.
5) Σίγουρα είναι μέσα στο παιχνίδι ο πετροπόλεμος, τα πειράγματα και η πάλη, αλλά μόνο όταν το θέλουν όλες οι πλευρές. Όταν, δηλαδή, χωρίζονται σε δυο ομάδες και παλεύουν μεταξύ τους - όχι όταν «παίζουν» όλοι εναντίον ενός.
6) Τέλειο κείμενο στο Sleeper in Metropolis: Τέσσερις Πινέζες Λιγότερες
7) Πόσες και πόσες ανάλογες υποθέσεις που δεν θα μάθουμε επειδή δεν κατέληξαν σε θάνατο ή γιατί ο παθών φοβήθηκε να μιλήσει μήπως οι συμμαθητές τον πουν ρουφιάνο...
8) Ήταν διαφόρων εθνικοτήτων. Πολύ σωστά όμως σημειώνει η Marilina ότι «ρατσισμός υπάρχει και μεταξύ των μειονοτήτων - είναι ένας τρόπος που βρίσκουν ώστε να νιώσουν ότι εντάσσονται στην πλειονότητα». Και η mantalena συμπληρώνει: «Ratsismos simainei oti mporei opoiosdipote na einai enantion opoioudipote tyxainei na einai apla diaforetikos...»
9) Αμάν αυτή η Νικολούλη!
10) Γι’ αυτήν την αίσθηση της διαφορετικότητας στο σχολικό (αλλά και μη) περιβάλλον, για το να μην «ταιριάζεις», είχε γράψει ο iblog στο καλύτερο κείμενό του ever (Ανθρωποφοβία), το κείμενο που αυτόματα θυμήθηκα βλέποντας τις ειδήσεις.
11) Έπαιζε πιάνο ή ζωγράφιζε την ώρα που τα υπόλοιπα αγόρια κλωτσούσαν, όλα μαζί, μια μπάλα (ή έναν συμμαθητή τους) κάνοντας δηλαδή τα αυτονόητα αγορίστικα πράγματα. Πείραζαν τον μοναχικό, τον (χαμηλών τόνων) γυαλάκια. Ίσως γι’ αυτό σοκαρίστηκα περισσότερο: απ’ την αρχή είχα προσέξει μια αμυδρή ομοιότητα του εντεκάχρονου εαυτού μου με την φωτογραφία του εντεκάχρονου Άλεξ: έβλεπα σ’ αυτόν εμένα, γυαλάκια, ήσυχο, με κλίση στις τέχνες, αντιδημοφιλή. Ας γινόταν, χωροχρονικά, να ήμουν στην ίδια τάξη με τον Άλεξ και να του έκανα παρέα - κι αυτός σε μένα. Κι αν αυτός φοβόταν να μιλήσει για το bullying που του έκαναν, απ’ το φόβο μην τον πουν καρφί, θα γινόμουν εγώ ο ρουφιάνος - πολύ ευχαρίστως.

Έντεκα (αγαπημένες -και ακριβοπληρωμένες- trash στιγμές της ελληνικής τηλεόρασης)

Έντεκα από τα πρόστιμα που επέβαλλε το Ε.Ρ.Σ τα τελευταία χρόνια (πηγή Ελευθεροτυπία, 2005)

1. Alter - «Γυάλινος τοίχος» 12/6/02, ώρα 14.30 ΠΡΟΣΤΙΜΟ 200.000.«Χυδαία συνομιλία των Γιούλη Μπάρκα, Τζένη Χειλουδάκη». Π.χ. «Αν είσαι εσύ φυσιολογική γυναίκα, εγώ να πάω στο Λονδίνο να τον ξανακολλήσω», «γλείφω καλύτερα από σένα», «ξέκωλο» κλπ.
2. Star - «Star magazino» 18/6/02 - ώρα 20.00 ΠΡΟΣΤΙΜΟ 200.000. Η Τζένη Χειλουδάκη «αποκάλυψε τον δεξιό μαστό της και τον χάιδευε προκλητικά», ενώ αποκάλεσε δυο καλεσμένους «μαμούχαλη, κακάσχημη, κομπλεξικιά» και «κρυφή αδερφή».
3. Alter - «Γυάλινος τοίχος» 18 & 19/6/02, ώρα 14.30 ΠΡΟΣΤΙΜΟ 100.000. «Πρόβαλε το γυμνό στήθος της Τζένης Χειλουδάκη και χυδαίες εκφορές αυτής». Π.χ. «Δεν με χαλάνε καθόλου τα βυζομπαλάκια μου»
4. Alter - «Παρατράγουδα» 28, 29/9 & 5,26/10/2002 - ώρα 16.30 ΠΡΟΣΤΙΜΟ 300.000. «Αντιμετωπίζεται ειρωνικώς και περιφρονητικώς η ανθρώπινη δυστυχία και τα προβλήματα των προσκεκλημένων». Π.χ. «Χάβαλο», «έφαγες κέρατο», «ρουφ!»
5. Alter - «Φύλλο και φτερό» 13/11/02 - ώρα 14.30 ΠΡΟΣΤΙΜΟ 30.000 "Ξεκατίνιασμα μεταξύ συγγενών του Τόλη Βοσκόπουλου για τη βιογραφία του, με φιλοφρονήσεις όπως «πατσαβούρα», «αλήτη, τσογλάνι».”
6. Alter - «Το ζευγάρι της χρονιάς» 23,/11/02 - ώρα 22.50 ΠΡΟΣΤΙΜΟ 100.000 Αναλυτικές συνομιλίες περί επιδόσεων. Ενδεικτικοί τίτλοι: «Η Αργυρώ και το μεγάλο φίδι» και «Τα ερωτικά "εργαλεία" του Αιθίοπα».
7. Mega - «Σαν στο σπίτι σας» 24/2.03 - ώρα 10.00 ΠΡΟΣΤΙΜΟ 20.000 Η καλεσμένη Σπεράντζα Βρανά χαρακτήρισε ανύπαντρη 35άρα τηλεθέατρια που επί 5 χρόνια δεν είχε σχέση, «κρυομούνα».
8. ΑΝΤ1 - «Οι στάβλοι της Εριέτας Ζαΐμη» ΠΡΟΣΤΙΜΟ 300.000 «Όλη η σειρά περιείχε βωμολοχίες και χυδαιότητες». Π.χ. «θα γίνει της πουτάνας», «χαμούρης», «μαλάκα», «τσουλάρα» κλπ.»
9. ΑΝΤ1 - «Ριάλιτι Mission» 1/11/03 - ώρα 21.00 ΠΡΟΣΤΙΜΟ 30.000. Χυδαίες εκφράσεις: «Αφήστε τα μίση και πιάστε το γαμήσι», «ρε πούστη».

10. Alpha - «Πρωινό κους κους» 10/11/04 - ώρα 10.00 ΠΡΟΣΤΙΜΟ 30.000 Τηλεφωνική συζήτηση για τους γάμους ομοφυλοφίλων. Ο Π. Χατζηστεφάνου αποφάνθηκε: «Στο μουνί μου τους έχω γραμμένους όλους».

11. ΑΝΤ1 - «Λάμψη» 28/5/03 - ώρα 19.00 ΠΡΟΣΤΙΜΟ 150.000. «Υποβαθμισμένο» επεισόδιο (!!!). Ένα ζευγάρι τσακώθηκε και ανταλλάχθηκαν τα επίθετα «καραπουτανάρα, τσουλάρα» και «παλιομπάσταρδε».

* katerina, ευχαριστώ για τα βίντεο-λινκς στα νούμερα 1 +2

Έντεκα (ωραίες λίστες του Μαΐου)

Καλό μήνα!
Είχα την ιδέα για ένα blog με λίστες απ’ τον περασμένο Οκτώβριο. Θεωρούσα ότι θα ήταν ένα καλό concept για να εκφράσω φορμαλιστικά (και με σαφήνεια) τα εκατοντάδες αντικρουόμενα bits and pieces της ψυχοσύνθεσής μου. Θεωρούσα μάλιστα την ιδέα μου τόοοσο έξυπνη και απορούσα που κανείς δεν την είχε σκεφτεί ακόμη.

Τους επόμενους μήνες τεμπέλιαζα, αλλά κάθε φορά που διάβαζα τα blogs είχα τον κρυφό φόβο ότι θα 'χε ξεφυτρώσει κάποιο νέο blog με λίστες ακυρώνοντας το μεγαλεπήβολο (και καλά) όραμά μου. Το ΟΚΤΩ (νυν ΕΝΤΕΚΑ, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία), ήταν σχεδόν έτοιμο από τον Δεκέμβριο. Πέρασαν μερικοί ακόμα επίφοβοι μήνες τεμπελιάς… Και τότε, στη Lifo, διάβασα δυο λίστες του Πτυελοδοχείου - δυο τέλεια τοπ 5 του Averel. Έτρεξα σπίτι και μπήκα στο Ίντερνετ, πιστεύοντας πως πιθανώς όλο το blog αποτελούνταν από λίστες. (Αλλά ευτυχώς οι καλοί άνθρωποι του Πτυελοδοχείου δεν το 'χαν χάσει τελέιως, όπως εγώ, κι οι δύο λίστες τους ήταν one-off.)

Απ' τις αρχές Μαϊου που τελικά ξεκίνησα το ΕΝΤΕΚΑ, προσέχω πιο έντονα τις λίστες που υπάρχουν γύρω μου (στα μπλογκ, στα περιοδικά, στις εφημερίδες) και τις διαβάζω με δεκαπλάσιο ενδιαφέρον. [Το list-radar μου έχει χτυπήσει κόκκινο: είμαι λίγο σαν τους παρανοϊκούς που με το που μαθαίνουν για τις «ιδιότητες» του αριθμού 23 αρχίζουν να το βλέπουν παντού μπροστά τους, ή σωστότερα να το προσέχουν παντού.]

Αυτές είναι λοιπόν έντεκα από τις λίστες που μου άρεσαν αυτό το μήνα. [Και είμαι χαρούμενος γιατί μία (της astarte) έχει γραφτεί και σαν tribute για το έντεκα].


1) (averel – Πτυελοδοχείο) 11 Μαϊου, 10+ 1 πράγματα που μου έμαθε η εργένικη ζωή
2) (loucretia – loucretia’s) 13 Μαΐου, 10+ 1 πράγματα που μου έμαθε η ζωή μετα το διαζύγιο
3) (Cruella – I Love to Hate You) 14 Μαΐου, Pretty Hate Machine (TV περσόνες)
4) (iraklisk – King of the Mountain) 17 Μαΐου, Top 10 favourite TV series!
5) (Stavros Katsaris – Art Flo) 17 Μαίου, Λίστες
6) (so-de-lovely - so-de-lovely) 19 και 21 Μαιού, 10 αληθειες και μια κρυφη ελπιδα! / 10 things to be happy /to be sad about ...
7) (dilated – dilated thoughts) 21 Μαίου, The Top-10 Series, Pt.1 (Movies)
8) (λύσιππος- Λύσιππος Εποίησεν) 23 και 24 Μαιου Δωδεκάλογος - Τι μου Λείπει και τι δεν μου λείπει από την Ελλάδα
9) (Νίκος Δήμου – doncat) 28 Μαίου, (άρθρο του 1981 από τον, εδώ που τα λέμε, πρωτοπόρο στις λίστες), Είκοσι ενοχλήσεις
10) (Αstarte – The Highest Tide) 29 Μαιου, 'Εντεκα όμορφα πράγματα σήμερα το πρωί
11) (Sadie – Sadie’s World) 30 Μαίου, Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη…

Bonus +1 (και μία από το enteka) 8 Μαίου Έντεκα (αντιπαθητικοί ήρωες καρτούν)