Έντεκα (για το νησί των Χριστουγέννων)

shameless gimmick ;)


1) Αν και αρκούντως αυτοαναφορικό για να αναφερθεί, είναι κάτι μάλλον άσχετο με το blog. Αλλά απ’ όσα συμβαίνουν στην εξωδιαδικτυακή μου ζωή, αυτό είναι μάλλον το πιο διασκεδαστικό! Η λίστα αφορά το πρώτο από μια σειρά βιβλίων που βγαίνουν απ’ το Μεταίχμιο. Bιβλία που, ακόμα κι αν δεν είναι τρομερών αξιώσεων, διασκέδασα τρομερά γράφοντάς τα -σχεδόν όσο και γράφοντας το enteka.

2) Το Νησί των Χριστουγέννων είναι μια περιπέτεια φαντασίας με ήρωες τους Στε (Στέλλα και Στέφανο – έτσι λέγεται και η σειρά βιβλίων), δύο αδέρφια με μαγικές δυνάμεις που ανακαλύπτουν μια μυστική πινακοθήκη (with a twist). Ψάχνοντας μια εξαφανισμένη γάτα θα μπουν [κυριολεκτικά] μέσα στους πίνακες και θα μπλεχτούν σε μια περιπέτεια γεμάτη χρώματα, χριστουγεννιάτικες ανατροπές και ιπτάμενα μαγικά όνειρα.

3) Επιρροές από -και κρυπτικές αναφορές σε: Ένιντ Μπλάιτον / lucid dreams / οικογένεια Ντακ / Θησαυρός της Βαγίας / 2001 / παιδική (μου) ηλικία / ambient / δεκάδες έργα τέχνης / David Lynch / αριθμός 11 / Goldfrapp / Μικρός Πρίγκιπας κ.α.

4) Πριν από 10 χρόνια, όταν έφευγα απ’ την Ελλάδα, για σπουδές στο Λονδίνο η μαμά μου μού χάρισε το Microserfs. Ως αφιέρωση είχε γράψει:

«Δεν πρέπει να ονειρεύομαι για σένα. Μόνο να σου δίνω την ευκαιρία να ονειρεύεσαι εσύ - και να κάνω ότι μπορώ για να σε βοηθήσω να βγουν αληθινά τα όνειρά σου»

[Το λιγότερο που μπορώ να κάνω, γράφοντας αυτές τις γραμμές είναι να της αφιερώσω το βιβλίο και να την ευχαριστήσω που δέχτηκε τα όνειρά μου -και προφανώς όχι μόνο αυτά των βιβλίων- και χάρηκε (σχεδόν πιο πολύ κι από μένα!) όταν αυτά άρχισαν να βγαίνουν αληθινά.]

5) (Οι σοβαροί συγγραφείς λένε συνήθως ότι οι ήρωες ζουν μέσα τους, τους επισκέπτονται και τους λένε πώς να τους αναπτύξουν, τι να γίνει μετά στο βιβλίο και κάτι τέτοια. Εγώ είμαι απλά χαρούμενος που μ’ αφήνουν στην ησυχία μου!)


6) Η Χριστουγεννιάτικη Πλατεία του βιβλίου: Μικρός κοίταζα το παραπάνω το εξώφυλλο και σκεφτόμουν πως έμπαινα μέσα στη ζωγραφιά και βρισκόμουν τρισδιάστατος σ’ αυτή τη χριστουγεννιάτικη πλατεία του Avercamp… Δεκαετίες μετά αυτός ο πίνακας ενέπνευσε σχεδόν ολόκληρο το βιβλίο.

7) Όχι ότι δεν είχα αρκετό παλιμπαιδισμό και αναμνήσεις από μόνος μου, όμως ένα καλοκαίρι πριν χρόνια, αξιοποίησα την Ανθούλα, ένα κοριτσάκι που στις διακοπές περνούσε τη φάση ‘γιατί αυτό;’ και ‘γιατί εκείνο;’. Αντέστρεψα τους όρους και συνέχεια τη ρωτούσα: «Τι όνειρα βλέπεις;» «Πώς μοιάζει το πιο όμορφο μέρος στον κόσμο;» «Τι φοβάσαι περισσότερο;» «Τι μαγικές δυνάμεις θα ’θελες να έχεις;» [Είναι ακόμα μικρή για να το διαβάσει – αλλά κάποτε πιστεύω ότι θα αναγνωρίσει κομμάτια του εαυτού της στο βιβλίο.]

8) Τα αγαπημένα μου παιδικά βιβλία. Ένα απ’ τα πρώτα μου ποστ είχε τα έντεκα αγαπημένα μου, Ζωρζ Σαρή, Μικρός Πρίγκιπας, Μυστικοί Επτά & Πέντε Φίλοι, Πίτερ Παν κ. α. -έκτοτε όμως διάβασα (την οικογένεια Μούμιν ή τα παραμύθια του O. Wilde) ή θυμήθηκα κι άλλα (το Μικρό Νικόλα ή της Π. Δέλτα).

9) Bits + Pieces + Numbers: Πήρε 7 μέρες για να το γράψω, στη θάλασσα, σε τρένο, σε φεστιβάλ, σ’ ένα αστικό λεωφορείο, στο σπίτι μου / Μέσος όρος συγγραφής τη μέρα: 7 ώρες / Καιρός που έμεινε στο ψηφιακό συρτάρι μέχρι να το στείλω σε εκδοτικό οίκο: σχεδόν 2 χρόνια – μέρες μέχρι την πρώτη καταφατική απάντηση 14. /

10) Gimmick: Σε κάποια στιγμή θα γίνει μια παρουσίαση στον Ιανό Θεσ/νίκης και πέρα απ’ το όλο χριστουγεννιάτικο πάρτι σκέφτηκα το εξής: μπογιές και χαρτιά παντού για μικρούς και μεγάλους, και μία απαίτηση: Να φτιάξουν μια πρόχειρη ζωγραφιά στην οποία θα ήθελαν να μπουν μέσα. Αυτή που θα μ’ αρέσει πιο πολύ θα γίνει πίνακας της Μαγικής Πινακοθήκης, θα ενσωματωθεί δηλαδή στο επόμενο βιβλίο, κι οι ήρωες θα ζήσουν μια περιπέτεια μέσα στη ζωγραφιά που έκανε ο/η τάδε (με namecheck) εκείνο το χριστουγεννιάτικο μεσημέρι στον Ιανό. [Περιττό να πω ότι η έμπνευσή μου γι’ αυτό προέρχεται απ’ το X-Files: είχαν κάνει διαγωνισμό κι ο νικητής θα εμφανιζόταν ως πτώμα στο νεκροτομείο σε κάποιο επεισόδιο της σειράς!]

11) Η Νταίζη. Για χάρη μιας εξαφανισμένης γάτας γίνονται όλα στο βιβλίο. Η πραγματική Νταίζη δεν είχε ιδέα ότι έγινε ηρωϊδα παιδικού βιβλίου. Την πήρε μωρό πριν από 10 χρόνια η αδερφή μου, και έγινε πολύ αγαπητή στην οικογένειά μας, παρόλο που ήταν κάπως σνομπ και νοιαζόταν κυρίως για το φαί. Την λατρέψαμε όμως – και κάθε καλοκαίρι της κάνουμε, στο πατρικό μου, πάρτι για τα γενέθλιά της, με τούρτα, σολομό και γελοία εορταστική διακόσμηση. Ήταν αυτονόητο ότι η γάτα του βιβλίου θα έπαιρνε τη μορφή και το όνομά της... Όμως τις τελευταίες βδομάδες η Νταίζη μας κάτι έπαθε. Σχεδόν σταμάτησε να τρώει (ποια; αυτή!) και καθισμένη μπροστά στο νερό της με σκυμμένο το κεφάλι έμοιαζε θλιμμένη. Οι γονείς μου την έτρεξαν στον κτηνίατρο, έγιναν εξετάσεις –και τα νέα δεν ήταν καλά. Το Σάββατο την πήγαν σε μια κλινική για κατοικίδια στο Πανόραμα (της έβαλαν και ορό!) και κάθε μέρα μας έλεγαν τα νέα απ’ το τηλέφωνο. Σκεφτόμουν, μακάρι να μπορούσα να μαζέψω μια ομάδα παιδιών με μαγικές δυνάμεις, όπως έκανα στο βιβλίο, για να πάνε να τη σώσουν…

Χτες το πρωί μας τηλεφώνησαν. Τα ξημερώματα η αγαπημένη μας Νταίζη ήταν νεκρή.


------------------------------------------------


*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ

Η Μουσική Επένδυση και οι Κόσμοι μέσα στις Ζωγραφιές.

Έντεκα κάπως αψυχολόγητες -αλλά υποσυνείδητα σωστές- επιλογές για ένα υποθετικό soundtrack του βιβλίου συνδυασμένες με έντεκα πίνακες στους οποίους θα ήθελα, αν είχα μαγικές δυνάμεις να περιπλανηθώ μέσα τους. [τα τραγούδια απ’ το υποθετικό soundtrack παίζουν με αριστερό κλικ στον τίτλο τους, οι εναλλακτικές εικονογραφήσεις, δυστυχώς δεν επιτρέπουν, ακόμα, την είσοδο μέσα σ’ αυτές – μεγαλώνουν όμως σε άλλο παράθυρο.]


south park - carol of the bells


daft punk - veridis quo


candy flip - straberry fields forever


marhseaux - shake me


twin peaks theme


air- once upon a time...


everly brothers - all i have to do is dream


offenbach - can can


goldfrapp - utopia


σκα-σου-σου


+ στο τέλος, μια αντίστροφη καταμέτρηση, ένα μαγικό φαινόμενο –σαν έκρηξη σε εργοστάσιο πυροτεχνημάτων, κι η θριαμβευτική γιορταστική μουσική, σαν αυτήν που Πρωτοχρονιά μεσημέρι έπαιζε (και παίζει) η ΕΤ1, σε ζωντανή σύνδεση με τη Φιλαρμονική της Βιέννης – το τελείωμα, εκεί που όλοι χτυπούν ρυθμικά παλαμάκια. Το βιεννέζικο Εμβατήριο Radetzky του Johan Strauss.
--------------------------------------


Άρης Δημοκίδης, Το Νησί των Χριστουγέννων, εκδ. Μεταίχμιο
,
,

*ΕΠΙΣΗΣ: Να και τα άλλα μου βιβλία: Η Χώρα των Μαγικών Ονείρων /// Το Χρυσό Βουνό /// Επίσης αυτό είναι το μπλογκ των ηρώων μου, των ΣΤΕ: http://www.ste.blogspot.com/
,
,
,
,
,