Monday, April 28, 2008

Έντεκα της Δευτέρας (του Πάσχα)

*NEO (+ εορταστικό) ποστ την τετάρτη 7 μαϊου

--

--

scan0005 (γιώργο χρόνια πολλά!)

1) Σήμερα βγαίνει το Hard Candy της Madonna. Σήμερα βγαίνει και το Third των Portishead. Το ένα είναι ψιλομέτριο, το άλλο όχι. Το ένα θα πάει Νο1 παντού, το άλλο όχι. Όπως και να ‘χει πάντως σήμερα είναι Μεγάλη Μέρα για τα μουσικά μου γούστα και τις ποπ αναφορές μου. (Αν ήταν ανοιχτά και τα δισκάδικα…)

2) Για μια βδομάδα τα δελτία ειδήσεων έλεγαν για τους κινδύνους των βεγγαλικών, το πόσο παράνομα είναι κλπ. Και μετά τα ίδια δελτία εκστασιασμένα δείχνουν συνέχεια τα τοπικά έθιμα και τα εντυπωσιακά βεγγαλικά και τον ιστορικό «πόλεμο στρακαστρούκας σε νησί» κλπ. (Και ας μην ανοίξουμε καν το θέμα: «’Ιερό’ φως, αεροπορία και τιμές αρχηγού κράτους!»)

3) Διάβασα για ένα καινούριο βιβλίο, που λέγεται «Εγώ, ο Πύρρος» του Ρ.Γ. Σκουτέλα και δεν αντιλέγω ότι είναι ένα εκπληκτικό βιβλίο για το μεγάλο στρατηλάτη. Ο τίτλος του όμως με έκανε να σκεφτώ το εξής αξίωμα: «Όταν ένα βιβλίο έχει τίτλο ‘Εγώ ο Τάδε’ κατά πάσα πιθανότητα έχει γραφτεί από οποιονδήποτε άλλο εκτός από τον ίδιο τον Τάδε.» /// Θυμάμαι το «Εγώ, η Μάρθα Φρόιντ» της Φωτεινής Τσαλίκογλου. Έτσι όπως το είδα εγώ, όλο το βιβλίο ήταν μια αφήγηση της βιογραφίας του Φρόιντ από την «Εγώ η Μάρθα Φρόιντ» με κάποιες εμβόλιμες ατάκες του στυλ: «Ο Φρόιντ έκανε αυτό, αυτό κι αυτό και τότε, εγώ η Μάρθα Φρόιντ, τον κοίταξα με υπερηφάνεια» ή «Ο άντρας μου εξέτασε τους ασθενείς κι εγώ η Μάρθα Φρόιντ πήγα να μαγειρέψω» κ.ο.κ. [Ένα εύστοχο βιβλίο (όντως, η Μ. Φρόιντ ήταν στη σκιά του άντρα της) αλλά όχι και τόσο συναρπαστικό ως ανάγνωσμα. ]

4)
[30'' με το πιο νυσταγμένο γατάκι του κόσμου]

5) Η Julie Burchill είναι θρυλική δημοσιογράφος της Αγγλίας, κάτι ανάμεσα σε Μαλβίνα Κάραλη και Βίκυ Μιχαλονάκου – με ότι αυτό συνεπάγεται. [Πριν 10 χρόνια είχα πάει και σ’ ένα πάρτι προς τιμήν της στο ICA. Μια κοπέλα με ρώτησε καναδυό πράγματα και την επόμενη βδομάδα διάβασα ‘δηλώσεις’ του «22year-old student Aris» στο περιοδικό Heat.) Η βιογραφία της είχε τίτλο I Knew I Was Right, αλλά παρά την μυθιστορηματική της ζωή ήταν δυστυχώς βαρετή, όπως και σχεδόν όλα τα βιβλία της. Τώρα γράφει στον Observer και την περασμένη εβδομάδα έκραξε -όσο δεν πάει- τη Μαντόνα.

6) scan0003 Η πιο καλτ διαφήμιση που είδα φέτος, στο (καλό) free-press Green. Πρέπει να μεγαλώσει σε άλλο παράθυρο για να αποκαλύψει το -σχεδόν παρανοϊκό- μεγαλείο της...

7) Η απόλυτη καταξίωση: Ίσα κι όμοια!
Το όνειρό μου πραγματοποιήθηκε. Σ' ένα ράφι βιβλιοθήκης μαζί με τους ήρωές μου. Διακρίνονται βιβλία των Warhol, Τσαγκαρουσιάνου και Δημοκίδη. Ίσα κι όμοια! [not]
my
(από εδώ)

8) Bits & Pieces: Θεωρία συνομωσίας! Ο Άρης δεν είναι κόκκινος πλανήτης - οι εικόνες είναι πειραγμένες από τη NASA. Γιατί; /// «αλήθεια, φως και ζωή είναι μόνον ο Κύριος Ημών Ιησούς ΧΡΙΣΤΟΣ». Ολόκληρη η βλακώδης απόφαση δικαστή για το βιβλίο της Έρσης Σωτηροπούλου - εδώ (μπόνους: η αγωγή Κούγια vs Βατίδου) ///3 νέες ταινίες με μουσική από τους Massive Attack /// Beijing Olympic Chief Linked to Torture /// Ηταν θέλημα Θεού, λέει η ΕΡΤ για έναν Μητροπολίτη που σώθηκε από αεροπορικό. Μήπως τότε ήταν Θέλημα Θεού και η πτώση του Σινούκ η οποία στοίχισε τη ζωή στον Αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας και σε άλλα 17 μέλη της συνοδείας του το 2004?? ///

9)(Ένα τραγούδι γεμάτο φωνητικά samples μ' ένα βίντεοκλιπ που υποτίθεται μας δείχνει την πηγή τους. Αξεπέραστο: The Avalanches - Frontier Psychiatrist, 2001)



10) Έντεκα (μικροί φόνοι). Το πρώτο βιβλίο της Βάσιας Τζανακάρη επηρεασμένο και απ' τη μουσική του Νικ Κέιβ. Και αν τυχόν είναι αυτή η Βάσια Τζανακάρη που φαντάζομαι (που έγραφε για μουσική στον Εξώστη και είχε αναστατώσει μια σύσκεψη στο πρώτο τεύχος του soul με μια κακή κριτική της για τον Ian Brown) τότε έχω να πω πως είναι και γαμώ τα άτομα και ότι θα διαβάσω το βιβλίο οπωσδήποτε.

11) Το νέο τεύχος του ΣΙΝΕΜΑ: Το παλιό (και κατά καιρούς αγαπημένο μου) περιοδικό γιορτάζει τα 200 τεύχη. Δίνει Μπέργκμαμ και Short-Bus, έχει αρχειακά αφιέρωμα στα 200 τεύχη του (αλλά και στα 200 «καλύτερα»φιλμ), έχει και πολύ ενδιαφέροντα κείμενα. Όμως για μένα το highlight είναι μια συνέντευξη του Αγγελόπουλου, τον οποίο επί 200 τεύχη το περιοδικό σνόμπαρε -και αντιστρόφως. Δεν είναι μια συνέντευξη αγιογραφία (το αντίθετο ίσως), τον ρωτούν για όλους και για όλα. Ένα εξαιρετικό τεύχος που θέλω πραγματικά να το προτείνω σε όλους, χωρίς ιδιοτέλεια ή χωρίς να έχω να κερδίσω κάτι.

----------------------------------------

*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ

(Έχοντας να κερδίσω κάτι και με μπόλικη ιδιοτέλεια συνεχίζω το αφιέρωμα στα όνειρα με αφορμή το πιο πρόσφατο βιβλίο μου «Η Χώρα των Μαγικών Ονείρων»)

scan0006

Όνειρα που άλλαξαν τον κόσμο
Υπάρχουν όνειρα που έγραψαν ιστορία, γιατί με τον τρόπο τους επηρέασαν αυτούς που τα είδαν. Σ’ αυτό το λινκ (http://www.brilliantdreams.com/product/famous-dreams.htm) υπάρχουν 12 τέτοια, διάσημα όνειρα. Αυτό που βοήθησε τον Paul McCartney να γράψει το Yesterday, αυτό που ενέπνευσε τη Mary Shelley για το βιβλίο της Frankenstein, ένα όνειρο που οδήγησε σε βραβείο Νόμπελ, ένα όνειρο που απέφερε εκατομμύρια κ.α.

+ κι ένα όνειρο που άλλαξε τον κόσμο (μου)

Υπάρχουν διάφορα όνειρα που με επηρέασαν. Μερικές φορές μου δίνουν ιδέες για κείμενα (όπως αυτό με την Jane Fonda), άλλες φορές μου λύνουν προβλήματα ή μου βγάζουν στην επιφάνεια θέματα που καταπίεζα.

Όμως το Όνειρο Που Μου Άλλαξε τη Ζωή είναι ένα και μοναδικό. Ας περιγράψω λίγο τη ζωή μου την περίοδο που το είδα. Τέλος καλοκαιριού του 1995, λίγο πριν αρχίσει η Τρίτη Λυκείου – και πριν αρχίσω φροντιστήριο για τις Πανελλαδικές. Από μικρός είχα αποφασίσει πως το όνειρό μου ήταν να γίνω δημοσιογράφος, και από σχετικά νωρίς προετοιμαζόμουν για τις εξετάσεις της 3ης Δέσμης. Ήμουν πολύ καλός στην Έκθεση, η Ιστορία μου άρεσε, από ξένες γλώσσες πήγαινα καλά. Με φόβιζε βέβαια λίγο η διαδικασία των Πανελληνίων. Ήξερα πως οι βαθμοί για την 3η δέσμη (πόσο μάλλον για τη σχολή ΜΜΕ) ήταν πολύ υψηλοί, ο κόπος μεγάλος, το φροντιστήριο δύσκολο, τα μαθήματα στο σχολείο απαιτητικά.

Δεν ήμουν καθόλου έτοιμος να κλειστώ στο σπίτι για καναδυό -τουλάχιστον- χρόνια ή να ζήσω την τελευταία χρονιά του σχολείου σαν να είναι θρίλερ. Και αρχίζοντας να διαβάζω Αρχαία, δυστυχώς με έπιανε ο ύπνος (όπως και με κάθε τι που κουράζει το μυαλό μου). Ήμουν πολύ πιεσμένος αλλά (εκτός του ότι δεν το καταλάβαινα συνειδητά) τι άλλο μπορούσα να κάνω; Θα απογοήτευα τους γονείς, θα απογοήτευα τον εαυτό μου και τα όνειρά μου: το ότι θα διάβαζα για την 3η δέσμη κι ότι θα έμπαινα στο πανεπιστήμιο ήταν κάτι ήδη αποφασισμένο -με τη συναίνεσή μου. Όση τεμπελιά κι αν είχα δεν ήθελα να την αφήσω να φανεί.

Η μαμά μου ήταν στην κλινική για μια μικροεπέμβαση κι έτσι πήγα με τον μπαμπά μου στο φροντιστήριο και γράφτηκα. Πήρα το πρόγραμμα της 3ης Δέσμης, διαπίστωσα ότι θα ήμουν σ’ όλη την Τρίτη λυκείου σε διαφορετικό τμήμα με τον κολλητό μου (που θα πήγαινε 4η δέσμη επειδή ήταν πιο εύκολη) και πήγα στην κλινική για επίσκεψη. Προσπαθούσα να μη σκεφτώ τις εκπαιδευτικές και ψυχολογικές περιπέτειες. Τις είχα -αναγκαστικά- αποδεχτεί.

Markos Meskos (63)

Το ίδιο βράδυ είδα ένα όνειρο. Περπατούσα σε έναν χωματόδρομο. Αριστερά και δεξιά μου υπήρχαν τρομακτικά σκοτεινά δέντρα, με μυτερά κλαδιά γυμνά από φύλλα. Συνάντησα την ξαδέρφη μου. «Τι θα κάνεις με τις Πανελλαδικές;» με ρώτησε. Το σκέφτηκα λιγάκι και τις είπα: «Ξέρεις τι; Θα παρατήσω το φροντιστήριο και την 3η Δέσμη. Θα πάω αύριο στο σχολείο για να κάνω αίτηση αλλαγής, και θα ζητήσω να μπω στην 4η Δέσμη. Θα διαβάζω ελάχιστα και θα διασκεδάζω συνέχεια. Στο τέλος της σχολικής χρονιάς θα γραφτώ σ’ ένα foundation και μετά θα πάω να σπουδάσω Μ.Μ.Ε. στο Λονδίνο, χωρίς Πανελλαδικές, χωρίς μαθήματα που δε με ενδιαφέρουν, χωρίς βασανιστική παπαγαλία ή δυσάρεστες αγχωτικές μέρες σε σχολεία και φροντιστήρια. Και στο Λονδίνο θα αλλάξει όλη μου η ζωή και θα γίνω ευτυχισμένος.» Με το που είπα αυτά η φύση γύρω μου άνθισε. Κι εγώ άρχισα να υπερίπταμαι πάνω απ’ το έδαφος. Δεν πετούσα ακριβώς, ήμουν απλώς ψηλότερα απ’ το έδαφος, σαν να κολυμπούσα...

degreerainbows

Το πρωί που ξύπνησα δεν θυμόμουν το όνειρο. Ήμουν πολύ ευδιάθετος αλλά δεν μπορούσα να προσδιορίσω την πηγή ευτυχίας. Πήγα στην κλινική, όλα είχαν πάει καλά με τη μαμά μου. «Χαρούμενος μοιάζεις, όχι σαν τον τελευταίο καιρό», μου είπε. Κάθισα για πολύ ώρα. Για πάντα θα θυμάμαι τη στιγμή μου καθισμένος σε μι άβολη καρέκλα του δωματίου και από κάποιον απροσδιόριστο συνειρμό θυμήθηκα το όνειρο. Ήταν σαν να με χτύπησε κεραυνός. «Όχι ρε γαμώτο!» φώναξα με απελπισία. «Τι έγινε;» τρόμαξε η μαμά μου. «Όνειρο ήταν μαμά, πού να σου λέω τώρα, νόμιζα ότι είχε γίνει στ’ αλήθεια αλλά ήταν απλώς όνειρο.»

Μου ζήτησε και της το περιέγραψα. Ήμουν αξιολύπητος. «Γιατί δεν το προσπαθείς;» μου είπε προς έκπληξή μου. Πού να το προσπαθούσα… Τη Δευτέρα άρχιζε το φροντιστήριο, δυο μήνες πριν είχα δηλώσει Δέσμη, ήταν κάτι που (θεωρητικά) όλοι θέλαμε, το Λονδίνο θα έβγαινε πανάκριβο και δεν τα είχαμε…

Μετά από λίγο ήρθε ο μπαμπάς μου. Γέλασε πολύ με το όνειρο. «Ήρθε λοιπόν η Παναγία στον ύπνο σου ε; Και σου έδωσε θεϊκό σημάδι… "Άρηηη, άλλαξε Δέσμη"…» Αφήσαμε μόνη τη μαμά, με πήγε με το μηχανάκι διαδοχικά στο σχολείο και στο φροντιστήριο, και, ναι, σε κείνο το (κρίσιμο, ας πούμε) σταυροδρόμι της ζωής μου, όλα άλλαξαν.

[Το είχα ξαναγράψει: Δύο χρόνια μετά από εκείνη τη μέρα, καθώς τελικά ετοιμαζόμουν να φύγω για πρώτη φορά μόνος μου στο εξωτερικό και πηγαίνοντας για τις σπουδές ΜΜΕ στο Λονδίνο, η μαμά μου μού χάρισε ένα βιβλίο για τις πρώτες μέρες. Στην πρώτη σελίδα μου είχε γράψει την εξής αφιέρωση: «Δεν πρέπει να ονειρεύομαι για σένα. Μόνο να σου δίνω την ευκαιρία να ονειρεύεσαι εσύ - και να κάνω ότι μπορώ για να σε βοηθήσω να βγουν αληθινά τα όνειρά σου.»]

-----------------------------------

scan0006
!αδάμοδβ ήλακ

22 comments:

greekgaylolita said...

1.Ζει ακομα η Julie?
Κοιτα να δεις;-)
(παρόλο το ανηλεες σφαξιμο που της κανει, βρισκω την παρατηρηση της πως τα megastar ειναι ΟΙ stalkers του κοινου, ιδιοφυη)
2.Οχι και δελτια ειδησεων αγαπη μου.
Μη τους δινουμε θαρρος.
Δελτια παροχης υπηρεσιων.
Σκετο.
3.Μπαα.
Πιο πολυ ισ(ι)α παρα ομοια;-)
(η βιβλιοθηκη σου ειναι αυτη?)
4.Θα με κανεις να παρω το Σινεμα τωρα:)
Παρε εσυ αυτο.
Δεν την ειχα ξαναδει και τη βρισκω εξαιρετικη.
Εσυ?
5.Ηπιες της ταραχης το κρασι?;-)
6.Ας ευχηθουμε χρονια πολλα στον Γιωργο:-)
5.Τα ονειρα ειναι δαυλοι.
Που ζουν απανω στην καρδια.

Καλη βδομαδα Αρουλη!;-)

enteka said...

αρχικά να σου πω ότι δεν είναι η βιβλιοθήκη μου, υπάρχει λινκ κάτω απ' την φωτογραφία.

ευχαριστώ και για τα βίντεο, θα τα απολαύσω όταν θα 'χω τη σωστή, γρήγορη σύνδεση.


:) καλη βδομάδα!

Anonymous said...

Poli omorfi i istoria me to oniro sou!Kai me voithi arketa gt auti tin periodo vriskomai se mia tetoia fasi(paw 3i likiou)...:)

Anonymous said...

κεγώ παω 3η λυκείου καιχάνομαι για πολλή ώρα στο blog σου από τότε που το ανακάλυψα:) και νόμιζα ότι είμαι η μικρότερη που το διαβάζει..ως τρελή κ αλλοπαρμένη φαν του Νικ Κέιβ ανυπομομώ να αποκτήσω το βιβλίο της Τζανακάρη god bless you enteka μου δίνεις αφορμή να μη διαβάσω αρχαία..

greekgaylolita said...

Ετσι Αρουλη, ετσι;-)
Να μυησουμε τα μικρα στην εκπληρωση των ονειρων στις ωραιες μουσικες και στις καλες γραφιδες.
(Κλειστε τη βοθρογενη τηλεοραση, αφηστε τα Nitro και τα Free και ορμηξτε στο Soul!Ιτς εν ορντερ;-P)

Unknown said...

αν και το περιοδικό Σινεμά με έχει απογοητεύσει πολύ τα τελευταία χρόνια, θα αγοράσω το τρέχον τεύχος τόσο για την συνέντευξη όσο και για τα dvds. Η δε "κριτική" στη Madonna είναι στο 100% κακοπροαίρετη, ακόμα κι αν η δημοσιογράφος διαθέτει κάποια σωστά επιχειρήματα, χάνει εντελώς το δίκιο της με τόσους δηκτικούς χαρακτηρισμούς. Το κείμενο νομίζω αποτελεί το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα γυναικείας ζήλιας

Marvin said...

καλα το γατακι ο,τι πιο γλυκο εχω δει τελευταια...

Anonymous said...

παροπλισμενα γερόντια :)πολύ αστείο!! Είναι απίστευτο πόσο πετυχημένα φαίνονται τα μικυ μαους έτσι ξέμπαρκα!προηγουμένως(προτού μυηθώ)ξέχασα να βάλω όνομα :( Το βιντεο των avalanches μου δημιουργεί μια παράξενη αίσθηση είμαι σχεδόν σίγουρη οτι το εχω δει μικρή-μπορεί όμως να το έχω δει και σε όνειρο!

Α, μπα? said...

Αχ έντεκα απίστευτο! παρόμοια ιστορία έχω κι εγώ με τις πανελλήνιες, μόνο που το δικό μου όνειρο είχε τελικά προορισμό την Θεσσαλονίκη και όχι το Λονδίνο..

revqueer said...

Με συγκίνησε πολύ η μητέρα σου.

enteka said...

πολλές ευχές σε σας που πάτε τρίτη λυκείου :):)

(ε, όχι και βοθρογενής η τηλεόραση! το πολύ πολύ ένοχη απόλαυση)

ethan, πολύ γέλασα, νομίζω το εντόπισες σωστά για τη ζήλια της Julie, ήταν κούκλα στα νιάτα της πάντως...

marvin, ναι!!

rainy day girl :):)

α, μπα, φοβερό; τα σκουπίδια κάποιου είναι ο χρυσός αλλουνού (ή κάπως έτσι.)

revqueer, είναι όντως τέλεια...

greekgaylolita said...

Με κοροιδευεις,φανταζομαι:-)
Μεχρι το 2000 η ελληνικη κατι πηγαινε κι εφερνε(τα κραταγε τα προσχηματα τουλαχιστον)
Μετα ο monsieur Μπουτος,η Αλκηστις- το τηλεοπτικο του Μινωος- Μαραγκουδακι και ο Μενεγακοαλαλο-Λατσιος φανηκε καθαροτατα ποσο προτιμησαν το Jerryspringerειο μοντελο απ'οτι του ΗΒΟ επι παραδειγματι.
Ηταν πολλα τα λεφτα του παχυλου μισθου Αρη οπως καταλαβαινεις, για να απεκδυθουν τις αναστασακειες πρεζες της AGB και τα διαφημιστικα ορντινα των εγχωριων-περασαν και δεν ακουμπησαν-Saatchi& Saatchi.

(να μου πεις ενοχη απολαυση το Ερωτοδικειο το καταλαβαινω.το Τατια-Ν(ο)ικο ανοχης με τιποτα;-)

Anonymous said...

Το hard candy αν το προσεξεις καλυτερα δεν απεχει και πολυ απο το στυλ της madonna.By the way, εχει παρει πολυ καλες κριτικες απο rolling stone μεχρι new york daily news... :)

cobden said...

Χρόνια πολλά!Θα συμφωνήσω κι εγώ πως το τελευταίο τεύχος του ΣΙΝΕΜΑ αξίζει τον κόπο!Μου θύμισε τα παλιά,όταν το αγόραζα φανατικά :)

Stratos Bacalis said...

Χρόνια πολλά Άρη! Στο Σινεμά, όπως είδα στο μπλογκ του φίλου μου του Dustroad, αντέγραψαν απροκάλυπτα το εξωφυλλο του Uncut για τα καλύτερα του 2007!
http://dustroad.blogspot.com/2008/04/blog-post_20.html

Από τη νεα "Μαντζάνα" μου άρεσε πολύ το τραγούδι Hard Candy!
Το όνειρό σου και η αντίδραση των γονιών σου καταπληκτικά!

Giannis Kafatos said...

μπηκα για "μια ματιά" και με κόλλησες! Να σαι καλά (όπως το έννοείς εσύ) Άρη!
Hard Candy δεν άκουσα ακόμη, όμως το '3" με βινυλιακή όρολογία: το 'χω λιώσει!
σου προτείνω νέους Morcheeba!!!
kalo mina
www.u-hoo.gr/gianniskafatos


;)

Anonymous said...

Καινούριος κι εγώ στο... σπορ, μόλις έστησα το δικό μου blogaki. Διαβάζω το Blog σου καιρό μαζί με κάποια ακόμα που έχω ξεχωρίσει και πήρα το θάρρος να βάλω link στα αγαπημένα μου για το δικό σου όπως και για όσα ακόμα blogs διαβάζω και αγαπάω.
Την καλημέρα μου.

ritsmas said...

Καλησπέρα...περασα για να ευχηθω γιατί μεσα στη φουρια μου το ξέχασα φοβάμαι.... εκτός αν ταχω χαμένα εντελώς οπότε σχώρα με....
ριτς

WinterAcademy said...

εγω ομολογω πως το αλμπουμ της μαντοννα ειναι το καλυτερο της τα τελευταια 10 χρονια. καθολου δεν το περιμενα. κι ας εχει παρει χλιαρες κριτικες.

http://www.metacritic.com/music/artists/madonna/hardcandy

incredible, heartbeat, devil, beat goes on απλά καταπληκτικά.

αν μιλαμε ομως για γατακια τοτε..

http://www.break.com/index/cute-kittens-bop-their-heads.html

αυτα.

νατασσΆκι said...

Επειδή δεν μπορώ να περιμένω ως την Τετάρτη

(τι κακό αυτό, να μας αλλάζεις τη συνήθεια -πώς θα διαβάσω εγώ τώρα το έντεκα της Δευτέρας, Τετάρτη; :):) )

Θα σου αφήσω εδώ την πρόσκληση, και θα σου ευχηθώ καλή εβδομάδα :)

Φιλιά

νατασσΆκι said...

...χμμμμ.
και παρά το ότι πέρασαν 2 μέρες,
(και το ξέχασα, αλλά έχω 11 δικαιολογίες αν θες! :p)
Χρόνια Καλά
(και Πολλά)
(και χαρούμενα)
(και γεμάτα φανταστικά όνειρα!)
:)

enteka said...

έχω τόσα πολλά να σχολιάσω σε σχέση με τα σχόλια, και τόσο λίγο χρόνο για να το κάνω

χίλια ευχαριστώ!