Wednesday, July 28, 2010

Έντεκα (καλοκαιρινά Νο1 της Αγγλίας απ’ τα ‘80ς)

img273
re-run



Είθισται κάθε καλοκαίρι να γράφονται λίστες για καλοκαιρινά τραγούδια: το Boys Of Summer, το Summer In The City, το Summertime, μερικά των Beach Boys.

Προτίμησα να δω στα αρχεία ποια τραγούδια ήταν στο Νο1 της Αγγλίας τα καλοκαίρια της δεκαετίας του ’80 (βάζω και το καλοκαίρι του 1990 για να γίνει εντεκάδα) και να διαλέξω ένα από κάθε χρονιά. Είμαι σίγουρος: όσοι διαφορετικοί άνθρωποι θα έκαναν αυτή τη λίστα τόσες τελείως διαφορετκές λίστες θα είχαμε. [Κι εδώ που τα λέμε μακάρι να έχουμε, είτε στο μπλογκ σας είτε στα σχόλια αυτού του ποστ. Τα εν λόγω αρχεία είναι εδώ.]

----------------------

1980
Ashes to Ashes – David Bowie.

Οκ, το καλοκαίρι του 1980 ήμουν περίπου δύο χρονών. Υποθέτω ότι έτρεχα πάνω-κάτω στην αυλή του εξοχικού μας στη Χαλκιδική προκαλώντας στους δικούς μου ίσες δόσεις εξοργισμένου πανικού και χαριτωμένου θαυμασμού. Σίγουρα πάντως δεν άκουγα το Ashes to Ashes. Αν το άκουγα (και κυρίως αν έβλεπα το βίντεοκλιπ) υποθέτω ότι θα με τρόμαζε. Μεγαλώνοντας το αγάπησα ως ένα ηλεκτρονικό οπτικοακουστικό αριστούργημα.

[το βίντεοκλιπ είναι ΕΔΩ]


ΦΑΚΤ! Το βίντεοκλιπ κόστισε 250.000 λίρες και ήταν (μέχρι τότε) το ακριβότερο όλων των εποχών. Χρησιμοποίησε μια καινούρια χρωματική τεχνική –με το Quantel Paintbox- και εκτός του Bowie εμφανίζονται πολλά μέλη της λονδρέζικης σκηνής Blitz μεταξύ των οποίων ο Steve Strange των Visage και η Darla Jane Gilroy. Η σκηνή των New Romantics (και το mainstream ενδιαφέρον γι’ αυτήν) λέγεται πως ξεκίνησε απ’ αυτό το βίντεο κλιπ.



[Επίσης Νο1 στην Αγγλία εκείνο το καλοκαίρι: Winner Takes it All – Abba //
Xanadu - ELO & Olivia Newton-John κ.α.]




----------------------

1981
GhostTown – Specials

Tο ότι αυτό το τραγούδι ήταν νούμερο ένα καλοκαιριάτικα στη Μεγάλη Βρετανία λέει πολλά για την τότε κατάσταση εκεί.


Tο βίντεοκλιπ ΕΔΩ


ΦΑΚΤ! Το τραγούδι, ένας (όχι-και-τόσο-υπόγειος) ύμνος εναντίον της Μάργκαρετ Θάτσερ, εκτός του ότι πήγε στο Νο1 την περίοδο που ο Κάρολος παντρευόταν με την Νταϊάνα, συνέπεσε και με το Καλοκαίρι της Εξέγερσης και τα επεισόδια που έγιναν σε πολλές βρετανικές πόλεις με αφορμή την κακομεταχείριση νεαρών μαύρων πολιτών από την αστυνομία.

[Άλλα Νο1 εκείνου του καλοκαιριού: One Day In Your Life – Michael Jackson // Being With You - Smokey Robinson κ.α.]


----------------------

1982
Fame – Irene Cara

Απ’ τις πρώτες τηλεοπτικές μου αναμνήσεις ήταν το σήμα του Fame, με τους πρωταγωνιστές της σειράς να χοροπηδούν στους ήχους του τραγουδιού. Αυτό έβλεπα μόνο, το σήμα αρχής, και μετά πήγαινα στο δωμάτιό μου – δεν υπήρχε νόημα να δω παραπάνω, ούτε αγγλικά ήξερα, ούτε τους υπότιτλους μπορούσα να διαβάσω.


[as kitsch as it gets]

ΦΑΚΤ! Το τραγούδι δεν είναι του 1982, ηχοραφήθηκε κι έγινε επιτυχία στην Αμερική το 1980. Ο λόγος που κυκλοφόρησε (και πήγε Νο1) στην Αγγλία το ’82 είναι απλός: η δισκογραφική ήθελε το single να συμπέσει με την τότε προβολή του πρώτου επεισοδίου της τηλεοπτικής σειράς στη βρετανική τηλεόραση. [+ διασκευή του 2005 απ’ το γαλλικό progressive-metal γκρουπ Adagio]

[Άλλα Νο1 εκείνου του καλοκαιριού: I've Never Been To Me – Charlene // Come On Eileen - Dexy's Midnight Runners κ.α.]


----------------------

1983
Every breath You Take – Police

Σκοτεινές (όχι άσχημες) αναμνήσεις μ’ αυτό το τραγούδι. Νομίζω ότι το ’83 γινόταν πολλές διακοπές ρεύματος στη Θεσνίκη, κατά σατανική σύμπτωση πριν και μετά το Μουσικόραμα. Τα περισσότερα τραγούδια της εποχής με κάνουν να θέλω να σβήσω τα φώτα.

Το τραγούδι ΕΔΩ

ΦΑΚΤ! Ο κιθαρίστας επηρεάστηκε από ένα μοτίβο του Μπέλα Μπάρτοκ – νομίζω ότι μισώ τον Μπέλα Μπάρτοκ γιατί έπρεπε να μαθαίνω να παίζω τα κομμάτια του στο πιάνο… μεγάλη ιστορία. Επίσης, ο Sting τσατίζεται όταν ο κόσμος πιστεύει ότι είναι ένα τρυφερό, ερωτικό τραγούδι κι όταν ζευγάρια το χορεύουν στο γάμο τους – είναι ένα κακόβουλο, σκληρό τραγούδι που έγραψε όταν πήρε διαζύγιο και περιγράφει αρρωστημένους-ες stalkers στο ύφος του οργουελιανού Big Brother.

[Άλλα Νο1 εκείνου του καλοκαιριού: Τίποτα, όλα χάλια, Rod Steward, Paul Young κλπ. Kι αυτό με το ζόρι το διάλεξα.]


----------------------

1984
Wake Me Up Before you Go-Go – Wham

Ο Τζορτζ Μάικλ είχε πάντα ταλέντο στις πιασάρικες μελωδίες. Σκόρπιες εικόνες: η αδερφή μου να τσακώνεται με την απέναντι για το ποιος είναι καλύτερος (αυτή υποστήριζε τον Σάιμον Λε Μπον η απέναντι των Τζορτζ Μάικλ), η αδερφή μου να τσακώνεται με τις φίλες της για το ποιος είναι καλύτερος απ’ τους Ντουράν (αυτή τον Σάιμον οι άλλες τον Τζον Τέιλορ), η αδερφή μου να τσακώνεται κλπ κλπ.

Στην πραγματικότητα όμως πρέπει να αγαπούσε πολύ και τους Ντουράν και τους Wham. Όταν διάβασε στο Bravo ότι διαλύονται οι Wham και θα δώσουν την The Final συναυλία τους στο Λονδίνο την ημέρα που αυτή είχε κανονίσει (και έπρεπε) να είναι στο Βερολίνο… Απλά, τη θυμάμαι στο μπαλκόνι του παλιού μας σπιτιού να κοντεύει να τρελαθεί κι εγώ να φοβάμαι μήπως όντως πηδήξει κάτω.



ΦΑΚΤ! Απ’ τα ραπ τραγούδια για την πολιτική, την ανεργία και το χάσμα γενεών οι Wham μεταμορφώθηκαν στο χαμογελαστό συγκρότημα που ό,τι φορούσε γινόταν μόδα. Όλα τα ρούχα και τα αξεσουάρ που υπάρχουν στο βίντεοκλιπ (αφόρητα ξεπερασμένα σήμερα) πούλησαν σαν τρελά εκείνο το καλοκαίρι κυρίως τα άσπρα t-shit της περίφημης Katharine Hamnett με σλόγκανς, τα σορτσάκια, και –κυρίως- τα φωσφοριζέ γάντια (!)

[Άλλα Νο1 εκείνου του καλοκαιριού: Careless Whisper, πάλι απ’ τον George Michael // Two Tribes – Frankie Goes to Hollywood. Μόνο αυτά, το Two Tribes έμεινε 9 βδομάδες στο Νο1, σχεδόν ολόκληρο το καλοκαίρι.]


----------------------

1985
Into The Groove – Madonna

Χωρίς αιτιολόγηση.


[Όπως την είδαμε στην Αθήνα περίπου 25 χρόνια μετά.]

ΦΑΚΤ! Μπορεί να είναι απ’ τα πιο γνωστά τραγούδια της Μαντόνα αλλά ποτέ δεν βγήκε σε single στις Η.Π.Α. Βγήκε όμως στην Αγγλία κι έκανε τόση επιτυχία ώστε η Sire κυκλοφόρησε ξανά εκεί το δίσκο Like A Virgin με το τραγούδι μέσα.
Στις Η.Π.Α. όμως ήταν τόση η σύγχυση που τα δισκοπωλεία αναγκάζονταν να βάζουν αυτοκόλλητο πάνω στο εξώφυλλο του Like Α Virgin, το οποίο έλεγε πως ο δίσκος ΔΕΝ περιείχε το Into The Groove. Κι όλα αυτά επειδή είχαν προτιμήσει να βγάλουν το Angel σε single στις ΗΠΑ με το Into The Groove ως b-side (!)

[Άλλα Νο1 εκείνου του καλοκαιριού: Το υπέροχο There Must Be An Angel των Eurythmics.]

----------------------

1986
Spirit in the Sky – Doctor + The Medics

Το θυμάμαι πολύ έντονα εκείνο το καλοκαιρινό σουξέ γιατί είχαμε αγοράσει σε διπλή κασέτα το HITS 4 (ή το HITS 5;)
Το ότι είχα αποκτήσει και μπορούσα να έχω σπίτι μου εκείνη τη διπλή κασέτα με όλες τις επιτυχίες της εποχής ισοδυναμούσε με το να μου χάριζε κάποιος σήμερα ένα εξοχικό στις Μπαχάμες.

Το βίντεοκλιπ ΕΔΩ.

ΦΑΚΤ! Μου το έχει αφηγηθεί ένας φίλος μου. Την εποχή που το συγκρότημα (του οποίου το λουκ ήταν επηρεασμένο από τα ψυχεδελικά ‘60ς) ήταν Νο1 σε 32 χώρες με αυτό το τραγούδι έπαιξαν μια συναυλία στις Η.Π.Α. που άφησε ιστορία: το μόνο τραγούδι που ακούστηκε εκείνο το βράδυ ήταν το Spirit in the Sky – με το που τελείωνε το ξαναέπαιζαν. Συνολικά το έπαιξαν 16 φορές στα 56 λεπτά που κράτησε η εμφάνισή τους (ή μάλλον δεν το τελείωσαν ποτέ, ήταν ένα συνεχόμενο Spirit in the Sky, μιας και στις Η.Π.Α. δεν είχαν/ήξεραν τι άλλο να παίξουν.

[Άλλα Νο1 εκείνου του καλοκαιριού: The Edge Of Heaven – Wham // Papa don’t Preach – Madonna κ.α.]

----------------------

1987
It’s A Sin – Pet Shop Boys

Είναι τόσες πολλές οι αναμνήσεις που μου φέρνει αυτό, ένα απ’ τα καλύτερα ποπ κομμάτια όλων των εποχών, που δε θα μπω καν στον κόπο.



Φακτ! (από wikipedia) At the time of the single's release, British DJ Jonathan King accused the Pet Shop Boys of plagiarising the melody for "It's a Sin" from Cat Stevens' 1971 hit, "Wild World". He made the claims in The Sun newspaper, for which he wrote a regular column during the 1980s.
King also released his own cover version of "Wild World" as a single, using a similar musical arrangement to "It's a Sin", in an effort to demonstrate his claims. This single flopped, while the Pet Shop Boys sued King, eventually winning out-of-court damages, which they donated to charity.

[Άλλα Νο1 εκείνου του καλοκαιριού: (το καλοκαίρι των σουξέ) I Wanna Dance With Somebody - Whitney Houston // Who's That Girl – Madonna // I Just Can't Stop Loving You – Michael Jackson // La Bamba – Los Lobos // Never Gonna Give You Up – Rick Astley.]



----------------------

1988
Doctorin the Tardis – TimeLords [KLF]

Τα δορυφορικά κανάλια έχουν μπει στο σπίτι μας χάρη στον υπόγειο πόλεμο μεταξύ του δημάρχου Κούβελα και της ΕΡΤ για το ποιος θα προσφέρει περισσότερο κοσμοπολίτικη αίσθηση στους θεσσαλονικείς. Λίγους μήνες πριν τα δορυφορικά φανούν και στους αθηναϊκούς δέκτες, τα παιδιά της πόλης νιώθουμε άρχοντες. Γαλλικά, ισπανικά, αγγλικά, γερμανικά, ρωσικά κανάλια σπάνε βίαια (και ηδονικά) το μονοπώλιο των δύο κρατικών καναλιών και μου προσφέρουν ένα δώρο που το αντίστοιχό του θα ήταν να μου χάριζε κάποιος σήμερα τις ίδιες τις Μπαχάμες.

Ξημεροβραδιάζομαι μπροστά στο Super Channel και στο Sky που παίζουν όλη τη μέρα βίντεοκλιπ και περιμένω σαν τρελός το αγγλικό τσαρτ, το «Nescafe Top 40.» Αποφασίζω να αποδέχομαι και να θεοποιώ κάθε ένα απ’ τα 40 τραγούδια της εβδομάδας, άκριτα και με τεράστια απόλαυση.

Κι όμως, κάποια τα ξεχώριζα στ’ αλήθεια. Εκείνο το καλοκαίρι ήταν το trash-pop κομμάτι των KLF (λίγο πριν γίνουν οι KLF που αγάπησα), μιας και ένα απ’ τα πολλά samples του προερχόταν απ’ τη μουσική του Dr. Who.



ΦΑΚΤ! Ήταν τόσο εύκολο για τους KLF να φτιάξουν αυτό το σίγουρο Νο1 που αποφάσισαν να γράψουν έναν οδηγό για όσους θέλουν να κάνουν το ίδιο. Το "THE MANUAL" (HOW TO HAVE A NUMBER ONE THE EASY WAY) είναι χιουμοριστικά απολαυστικό και κυκλοφόρησε λίγους μήνες μετά το δικό τους Νο1. Λέγεται ότι διάφορα novelty acts (μεταξύ των οποίων και οι Edelweiss) κατόρθωσαν να πάνε στο Νο1 χάρη σ’ αυτό το βιβλίο. ΟΛΟ το MANUAL είναι εδώ.

[Άλλα Νο1 εκείνου του καλοκαιριού: I Owe You Nothing – Bros (!) // Nothing's Gonna Change My Love For You - Glenn Medeiros (!!) // The Only Way Is Up - Yazz & Plastic Population.]

----------------------
1989
Back to Life – Soul II Soul

Είχα μεγάλο κόλλημα με τους Soul II Soul και ήταν τα beat τους που με τράβηξαν. Το Back To Life (However Do You Want Me, λέει η παρένθεση του τίτλου, θα μπορούσε να λέει και Back To Reality) το είχα αγοράσει σε 7ιντσο σινγκλάκι αλλά σύντομα καταστράφηκε επεδή προσπαθούσα να κάνω scratching πάνω του.

Το βίντεο ΕΔΩ.


ΦΑΚΤ! Αφού κατέστρεψα το σινγκλάκι αγόρασα τον κανονικό δίσκο. Προς μεγάλη μου έκπληξη εκεί το τραγούδι υπήρχε μόνο ακαπέλα. /// Δυο χρόνια μετά απ’ αυτό καλοκαιρινό Νο1, ο George Michael έκανε μια ψιλοχάλια διασκευή του στο Rock In Rio 1991.

[Άλλα Νο1 εκείνου του καλοκαιριού: Sealed With A Kiss – Jason Donovan // You'll Never Stop Me Loving You – Sonia // Swing The Mood - Jive Bunny & The Mastermixers.]

----------------------

1990
Itsy Bitsy Teeny Weeny Yellow Polka Dot Bikini – Bombalurina.

Όταν ξεκίνησε αυτή η λίστα (με το 1980) ήμουν δύο χρονών. Τώρα που τελειώνει είμαι 12.

Εκείνη την εποχή θεωρούνταν έγκλημα να κυκλοφορεί χορευτικό ποπ τραγούδι χωρίς samples του James Brown και κυρίως χωρίς εκείνες τις συγκεκριμένες τσιρίδες “Whoooa (παύση) Yea”…
Το τελευταίο τραγούδι της λίστας μου μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά, πάντως σίγουρα όχι για έλλειψη του “Whoooa (παύση) Yea”. Το διάλεξα επειδή είναι τελείως καλοκαιρινό και trash διασκεδαστικό. Επίσης επειδή τότε (όπως και τώρα) ήμουν τόσο θύμα ώστε να μ’ αρέσει πολύ - αν και σαφώς λιγότερο απ’ το άλλο τους. [Το ίδιο τραγούδι είχε διασκευάσει 3 χρόνια νωρίτερα και η Πωλίνα, με τίτλο Ροζ Μπικίνι.]
Η εκδοχή των Bombalurina πήγε στο Νο1 παρ’ όλο που είχε ένα απ’ τα χειρότερα βίντεοκλιπ της δεκαετίας.



ΦΑΚΤ! Ο -κάπως καραγκιόζης- τραγουδιστής των Bombalurina, ο Timmy Mallett (γνωστός από δεκαετίες στην Αγγλία, ήταν παρουσιαστής και εκκεντρική περσόνα) ΔΕΝ τραγουδούσε στα τραγούδια του συγκροτήματος, με τον τρόπο των Μίλι Βανίλι. Και μάλιστα αυτό έγινε γνωστό μόλις πρόπερσι, στις 26 Νοεμβρίου 2008, όταν η εφημερίδα Sun αποκάλυψε ότι ο Mallett ανοιγόκλεινε απλώς το στόμα του.
Ο πραγματικός τραγουδιστής των επιτυχιών των Bombalurina δεν είχε ποτέ αποκαλύψει την απάτη, απλούστατα επειδή ντρεπόταν για τη συμμετοχή του στο γκρουπ.
Ο Everton Barnes είναι σήμερα ακαδημαϊκός αλλά στα τέλη των ’80ς ήταν ένας απεγνωσμένος R+B τραγουδιστής που δέχτηκε να τραγουδήσει στα κρυφά, όταν η δισκογραφική διαπίστωσε πως ο Timmy Mallett ερμήνευε απαίσια. Δηλώνει τώρα ο Everton Barnes:
"I sang the whole vocal tracks. I didn't want anybody knowing as it was a bit embarrassing and I still had ambitions in the music business".

[Μπορεί η δεκαετία, και το ποστ, να ξεκίνησε με Bowie, όμως περιττό να πω ότι μόλις βρήκα και κατέβασα το μοναδικό δίσκο των bombalurina, τόσο πορώθηκα. Είναι γεμάτος απαράδεκτες διασκευές, samples με "ah yea" και τέτοια, αλλά και γυναικεία ραπ στο ύφος της Leila K... Θα προτιμούσα φυσικά να μου χάριζε κάποιος μια βδομάδα στις Μπαχάμες, αλλά και πάλι, δεν μπορώ να σταματήσω να χαμογελάω. ]


----------------------
img273a
----------------------

.
.
.

+ BITS AND PIECES!
.
.
.

Monday, July 12, 2010

Έντεκα (ονειρικές πισίνες σε καιρούς κρίσης)

.
.
tumblr_l45tiwxUJH1qcpn3co1_500_large


Εγώ πήγαινα Λύκειο αλλά, στα μέσα της δεκαετίας του ’90 η αδερφή μου είχε πετύχει όλα όσα ονειρευόμουν. Eίχε φύγει απ’ τη Θεσσαλονίκη και ζούσε μόνη της στην πρωτεύουσα, στην Αθήνα. Δούλευε εκεί σε διάφορα πράγματα που με εντυπωσίαζαν, ήξερε διάσημους, έτρωγε με δημοσιογράφους (πόσο ήθελα να ήμουν κι εγώ εκεί, να τους γνωρίσω και να τους πείσω να με ανακαλύψουν και να υποστηρίξουν τα δημοσιογραφικά μου όνειρα), πήγαινε στα γυάλινα εμπορικά κέντρα, μπορούσε να δει όλες τις μεγάλες συναυλίες. Επίσης έπιανε MTV και άλλα κανάλια που μόνο έπαιζαν τότε μόνο στην Αθήνα, μπορούσε να ακούει τους ραδιοφωνικούς σταθμούς που με ενδιέφεραν, τα μεγάλα δισκάδικα ήταν κοντά στο σπίτι της, όπως και τα περίπτερα με τα σπάνια ξένα περιοδικά - όλα συνέβαιναν κοντά της.

73285_1237781888149


Αυτή δεν εκτιμούσε απαραίτητα αυτά για τα οποία την ζήλευα, εκτιμούσε όμως εμένα κι έτσι κάθε καλοκαίρι είχα την τύχη να την επισκέπτομαι. Είτε έμενε στην Μπουκουβάλα, κοντά στην Αλεξάνδρας ή κοντά στη Μιχαλακοπούλου, κάθε σπίτι της ήταν ένα μέρος ευτυχίας για μένα – είχε τηλεόραση και ραδιόφωνο και τριγύρω όλα αυτά που ήθελα, οι καλοκαιρινές συναυλίες, τα δισκάδικα κλπ.

Μια απ’ τις τελευταίες χρονιές που την επισκέφτηκα είχε φριχτό καύσωνα και τα (έτσι κι αλλιώς ελάχιστα) λεφτά μας είχαν τελειώσει. Δεν μπορούσαμε φυσικά να ταξιδέψουμε ή να πάμε σε παραλίες κι έτσι βράζαμε εκνευριστικά στο ζουμί μας.

Roof-Top-Pool


Μέχρι που μια μέρα η Τατιάνα συνειδητοποίησε ότι κοντά στο σπίτι της, Αλεξάνδρας με Κηφισίας νομίζω, ήταν ένα μεγάλο πολυώροφο ξενοδοχείο. Το President. Από κάποιον έμαθε πως στην ταράτσα του υπήρχε μια μεγάλη πισίνα. Στο μυαλό μας αυτή η πισίνα πήρε σύντομα μυθικές διαστάσεις – μια λυτρωτική όαση στο κέντρο της ζεματισμένης Αθήνας, δυο λεπτά απ’ το καυτό σπίτι. Η Τατιάνα τους πήρε αλλά απογοητεύτηκε.

«Πρόβλημα. Έχει είσοδο. Μόνο οι ένοικοι του ξενοδοχείου μπαίνουν τζάμπα. Και δε μπορούμε απλώς να πάρουμε ένα αναψυκτικό, πρέπει να πληρώσουμε κανονικά.»

Έχουν περάσει 15 χρόνια και δε θυμάμαι πόσο μπορεί να κόστιζε η είσοδος, ένα πεντοχίλιαρο το άτομο; Λίγο περισσότερο; Τα λεφτά δεν μας έφταναν ούτε για μία επίσκεψη. Το πρωί η αδερφή μου είχε μια μη ανακοινώσιμη λύση.

«Μόλις γυρίσω απ’ τη δουλειά θα πάμε στην πισίνα του ξενοδοχείου. Να είσαι έτοιμος, ΟΚ;»

main-pool-from-hotel


Το μεσημέρι ήμουν έτοιμος και γεμάτος απορίες. Με το συνομωτικό ύφος που είχε πάντα όταν κατέστρωνε ένα σχέδιο η Τατιάνα μου εξήγησε αποσπασματικά και μπερδευτικά την πρώτη του φάση:

«Χρειαζόμαστε μια μεγάλη σακούλα. Βάλε μαγιό. Οι πετσέτες πού είναι; Όχι θα βάλεις παπούτσια, ντύσου κανονικά.»

Λίγο μετά οι δυο μας, ντυμένοι κανονικά, εγώ με ένα μπλου τζιν και t-shirt κι αυτή με ένα λουλουδάτο φόρεμα, μπήκαμε στο ξενοδοχείο ευχαριστώντας τον πορτιέρη που μας άνοιξε χαμογελαστός. Η Τατιάνα είχε ήδη μελετήσει το εσωτερικό του ισογείου. Αποφύγαμε τη ρεσεψιόν και κατευθυνθήκαμε με την αυτοπεποίθηση ανθρώπων που ξέρουν που πηγαίνουν προς τα ασανσέρ. Θέλαμε να μπούμε μόνοι σ’ ένα ασανσέρ, όμως όλο και κάποιος μας χαλούσε τα σχέδια.

hotelpool


«Τι κάνουμε τώρα;» ρώτησα.

«Μόλις μπούμε μέσα στο ασανσέρ, μόνοι, θα έχουμε ακριβώς τριάντα δευτερόλεπτα», ψιθύρισε αγχωμένη αυτή. «Με το που ξεκινάει βγάζουμε τα ρούχα μας και μένουμε με το μαγιό. Μετά βγάζουμε τις πετσέτες απ’ τη σακούλα και μέσα της βάζουμε τα ρούχα. Τέλος βγάζουμε τα παπούτσια και τα ρίχνουμε κι αυτά στη σακούλα και βάζουμε κατευθείαν τις παντόφλες που φέραμε. Το κατάλαβες;»

«Ναι, όμως, γιατί;»

«Με το που θα βγούμε στην ταράτσα θα μοιάζουμε ένοικοι του ξενοδοχείου, που βγήκαν με το μαγιό τους απ’ το δωμάτιο και πήγαν κατευθείαν στην πισίνα. Όσοι δεν μένουν στο ξενοδοχείο και θέλουν μπάνιο πάνε ντυμένοι στη ρεσεψιόν ντυμένοι και αφού πληρώσουν πάνω αλλάζουν στα αποδυτήρια της ταράτσας.»

«Όμως εμείς;»

«Κανείς δεν θα πιστέψει ότι περπατήσαμε όλη την Κηφισίας σχεδόν γυμνοί, με τις παντόφλες. Άρα θα νομίσουν ότι είμαστε ένοικοι και δεν θα πληρώσουμε.»

«Αυτό είναι είτε το πιο έξυπνο ή το πιο χαζό κόλπο που έχω ακούσει ποτέ στην…»

RoofTopStainlessSteel%20SwimmingPool


Το ασανσέρ ήρθε και ήμασταν μόνοι. Ήταν η ευκαιρία μας. Γλιστρήσαμε μέσα, με τη μεγάλη σακούλα στα χέρια μας.

Πάτησα τον όροφο της ταράτσας (νομίζω ο εικοστός;) και κάναμε αυτά που έπρεπε να κάνουμε. Η μουσική του Μπένι Χιλ για τις σκηνές με γρήγορη κίνηση θα ήταν αρκετά ταιριαστή. Ξεντυθήκαμε σβέλτα και καθώς πλησιάζαμε στον εικοστό όροφο ξεφορτωθήκαμε και τα παπούτσια. Τη στιγμή του «ΠΙΝΓΚ!» βγάλαμε τις πετσέτες απ’ τη μεγάλη σακούλα και ρίξαμε μέσα της ό,τι μπορεί να μαρτυρούσε πως πριν από τριάντα δευτερόλεπτα ήμασταν πλήρως ντυμένοι και πως πριν από τρία λεπτά ήμασταν άφραγκοι στο σπίτι κι επιθυμούσαμε μια βουτιά.

itemImage_25


Όταν η πόρτα άνοιξε πήραμε ύφος μπλαζέ και παίξαμε το ρόλο μας. Ήμασταν οι πελάτες-ένοικοι που ρίξαμε μια πετσέτα πάνω μας κι ανεβήκαμε για μια γρήγορη βουτιά. Ο υπεύθυνος για τα εισιτήρια δεν μας έδωσε καν σημασία. Κόλλησε μηχανικά τα μάτια του στην πόρτα του ασανσέρ περιμένοντας κάποιον εξωξενοδοχειακό πελάτη που θα έπρεπε να πληρώσει το πεντοχίλιαρο...

pool3


Ήταν ένα ωραίο καλοκαίρι στην Αθήνα. Η πισίνα του President φιλόξενη και εντυπωσιακή, τα ποτά (εννοείται πως θέλαμε να αφήσουμε τον οβολό μας με κάποιο τρόπο) δροσιστικά, η θέα κοψοχολιαστική, το μπάνιο όντως λυτρωτικό…
.


standard


*15 χρόνια μετά.

Ο Άρης δεν έζησε τελικά ποτέ στην Αθήνα και μάλλον του έφυγε κιόλας η όρεξη αφού, ζώντας για χρόνια στο Λονδίνο, χόρτασε από μεγαλουπόλεις. Το εφηβικό του απωθημένο για τις πισίνες έχει ικανοποιηθεί πλήρως μιας και τα τελευταία καλοκαίρια γράφτηκε στη waterland και όταν είναι στην πόλη πηγαίνει κάθε μέρα για μπάνιο στις πισίνες της.

Η Τατιάνα έφυγε απ’ την Αθήνα και ζει στο κέντρο της Θεσσαλονίκης με τον άντρα της και τα δύο δίδυμα κοριτσάκια της. Είναι καθηγήτρια Γερμανικών και υπεύθυνη εκδόσεων.

axis-residences-gym-pool-roof

Τις προάλλες τα δύο αδέρφια πήγαν θερινό σινεμά στην Αρετσού και θυμήθηκαν την ιστορία με την βιαστική μεταμόρφωσή τους στο ασανσέρ του ξενοδοχείου και την επεισοδιακή άφιξή τους στην ταράτσα.

«Σκέφτομαι να γράψω αυτή την ιστορία» είπε αυτός. «Μήπως ντρέπεσαι; Να πω ότι συνέβη με κάποια φίλη μου; Ή να αλλάξω το όνομα;»

«Μπα», είπε αυτή γελώντας με το συμβάν που είχε ξεχάσει καν ότι είχε ποτέ συμβεί. «Γράψτο όπως θέλεις. Τι θα ήταν η ζωή χωρίς τα μικροκόλπα του παρελθόντος μας;»


hotel-pools-1_1473345i

.
.
+ Bits and Pieces!
.
.
.