Monday, April 28, 2008

Έντεκα της Δευτέρας (του Πάσχα)

*NEO (+ εορταστικό) ποστ την τετάρτη 7 μαϊου

--

--

scan0005 (γιώργο χρόνια πολλά!)

1) Σήμερα βγαίνει το Hard Candy της Madonna. Σήμερα βγαίνει και το Third των Portishead. Το ένα είναι ψιλομέτριο, το άλλο όχι. Το ένα θα πάει Νο1 παντού, το άλλο όχι. Όπως και να ‘χει πάντως σήμερα είναι Μεγάλη Μέρα για τα μουσικά μου γούστα και τις ποπ αναφορές μου. (Αν ήταν ανοιχτά και τα δισκάδικα…)

2) Για μια βδομάδα τα δελτία ειδήσεων έλεγαν για τους κινδύνους των βεγγαλικών, το πόσο παράνομα είναι κλπ. Και μετά τα ίδια δελτία εκστασιασμένα δείχνουν συνέχεια τα τοπικά έθιμα και τα εντυπωσιακά βεγγαλικά και τον ιστορικό «πόλεμο στρακαστρούκας σε νησί» κλπ. (Και ας μην ανοίξουμε καν το θέμα: «’Ιερό’ φως, αεροπορία και τιμές αρχηγού κράτους!»)

3) Διάβασα για ένα καινούριο βιβλίο, που λέγεται «Εγώ, ο Πύρρος» του Ρ.Γ. Σκουτέλα και δεν αντιλέγω ότι είναι ένα εκπληκτικό βιβλίο για το μεγάλο στρατηλάτη. Ο τίτλος του όμως με έκανε να σκεφτώ το εξής αξίωμα: «Όταν ένα βιβλίο έχει τίτλο ‘Εγώ ο Τάδε’ κατά πάσα πιθανότητα έχει γραφτεί από οποιονδήποτε άλλο εκτός από τον ίδιο τον Τάδε.» /// Θυμάμαι το «Εγώ, η Μάρθα Φρόιντ» της Φωτεινής Τσαλίκογλου. Έτσι όπως το είδα εγώ, όλο το βιβλίο ήταν μια αφήγηση της βιογραφίας του Φρόιντ από την «Εγώ η Μάρθα Φρόιντ» με κάποιες εμβόλιμες ατάκες του στυλ: «Ο Φρόιντ έκανε αυτό, αυτό κι αυτό και τότε, εγώ η Μάρθα Φρόιντ, τον κοίταξα με υπερηφάνεια» ή «Ο άντρας μου εξέτασε τους ασθενείς κι εγώ η Μάρθα Φρόιντ πήγα να μαγειρέψω» κ.ο.κ. [Ένα εύστοχο βιβλίο (όντως, η Μ. Φρόιντ ήταν στη σκιά του άντρα της) αλλά όχι και τόσο συναρπαστικό ως ανάγνωσμα. ]

4)
[30'' με το πιο νυσταγμένο γατάκι του κόσμου]

5) Η Julie Burchill είναι θρυλική δημοσιογράφος της Αγγλίας, κάτι ανάμεσα σε Μαλβίνα Κάραλη και Βίκυ Μιχαλονάκου – με ότι αυτό συνεπάγεται. [Πριν 10 χρόνια είχα πάει και σ’ ένα πάρτι προς τιμήν της στο ICA. Μια κοπέλα με ρώτησε καναδυό πράγματα και την επόμενη βδομάδα διάβασα ‘δηλώσεις’ του «22year-old student Aris» στο περιοδικό Heat.) Η βιογραφία της είχε τίτλο I Knew I Was Right, αλλά παρά την μυθιστορηματική της ζωή ήταν δυστυχώς βαρετή, όπως και σχεδόν όλα τα βιβλία της. Τώρα γράφει στον Observer και την περασμένη εβδομάδα έκραξε -όσο δεν πάει- τη Μαντόνα.

6) scan0003 Η πιο καλτ διαφήμιση που είδα φέτος, στο (καλό) free-press Green. Πρέπει να μεγαλώσει σε άλλο παράθυρο για να αποκαλύψει το -σχεδόν παρανοϊκό- μεγαλείο της...

7) Η απόλυτη καταξίωση: Ίσα κι όμοια!
Το όνειρό μου πραγματοποιήθηκε. Σ' ένα ράφι βιβλιοθήκης μαζί με τους ήρωές μου. Διακρίνονται βιβλία των Warhol, Τσαγκαρουσιάνου και Δημοκίδη. Ίσα κι όμοια! [not]
my
(από εδώ)

8) Bits & Pieces: Θεωρία συνομωσίας! Ο Άρης δεν είναι κόκκινος πλανήτης - οι εικόνες είναι πειραγμένες από τη NASA. Γιατί; /// «αλήθεια, φως και ζωή είναι μόνον ο Κύριος Ημών Ιησούς ΧΡΙΣΤΟΣ». Ολόκληρη η βλακώδης απόφαση δικαστή για το βιβλίο της Έρσης Σωτηροπούλου - εδώ (μπόνους: η αγωγή Κούγια vs Βατίδου) ///3 νέες ταινίες με μουσική από τους Massive Attack /// Beijing Olympic Chief Linked to Torture /// Ηταν θέλημα Θεού, λέει η ΕΡΤ για έναν Μητροπολίτη που σώθηκε από αεροπορικό. Μήπως τότε ήταν Θέλημα Θεού και η πτώση του Σινούκ η οποία στοίχισε τη ζωή στον Αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας και σε άλλα 17 μέλη της συνοδείας του το 2004?? ///

9)(Ένα τραγούδι γεμάτο φωνητικά samples μ' ένα βίντεοκλιπ που υποτίθεται μας δείχνει την πηγή τους. Αξεπέραστο: The Avalanches - Frontier Psychiatrist, 2001)



10) Έντεκα (μικροί φόνοι). Το πρώτο βιβλίο της Βάσιας Τζανακάρη επηρεασμένο και απ' τη μουσική του Νικ Κέιβ. Και αν τυχόν είναι αυτή η Βάσια Τζανακάρη που φαντάζομαι (που έγραφε για μουσική στον Εξώστη και είχε αναστατώσει μια σύσκεψη στο πρώτο τεύχος του soul με μια κακή κριτική της για τον Ian Brown) τότε έχω να πω πως είναι και γαμώ τα άτομα και ότι θα διαβάσω το βιβλίο οπωσδήποτε.

11) Το νέο τεύχος του ΣΙΝΕΜΑ: Το παλιό (και κατά καιρούς αγαπημένο μου) περιοδικό γιορτάζει τα 200 τεύχη. Δίνει Μπέργκμαμ και Short-Bus, έχει αρχειακά αφιέρωμα στα 200 τεύχη του (αλλά και στα 200 «καλύτερα»φιλμ), έχει και πολύ ενδιαφέροντα κείμενα. Όμως για μένα το highlight είναι μια συνέντευξη του Αγγελόπουλου, τον οποίο επί 200 τεύχη το περιοδικό σνόμπαρε -και αντιστρόφως. Δεν είναι μια συνέντευξη αγιογραφία (το αντίθετο ίσως), τον ρωτούν για όλους και για όλα. Ένα εξαιρετικό τεύχος που θέλω πραγματικά να το προτείνω σε όλους, χωρίς ιδιοτέλεια ή χωρίς να έχω να κερδίσω κάτι.

----------------------------------------

*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ

(Έχοντας να κερδίσω κάτι και με μπόλικη ιδιοτέλεια συνεχίζω το αφιέρωμα στα όνειρα με αφορμή το πιο πρόσφατο βιβλίο μου «Η Χώρα των Μαγικών Ονείρων»)

scan0006

Όνειρα που άλλαξαν τον κόσμο
Υπάρχουν όνειρα που έγραψαν ιστορία, γιατί με τον τρόπο τους επηρέασαν αυτούς που τα είδαν. Σ’ αυτό το λινκ (http://www.brilliantdreams.com/product/famous-dreams.htm) υπάρχουν 12 τέτοια, διάσημα όνειρα. Αυτό που βοήθησε τον Paul McCartney να γράψει το Yesterday, αυτό που ενέπνευσε τη Mary Shelley για το βιβλίο της Frankenstein, ένα όνειρο που οδήγησε σε βραβείο Νόμπελ, ένα όνειρο που απέφερε εκατομμύρια κ.α.

+ κι ένα όνειρο που άλλαξε τον κόσμο (μου)

Υπάρχουν διάφορα όνειρα που με επηρέασαν. Μερικές φορές μου δίνουν ιδέες για κείμενα (όπως αυτό με την Jane Fonda), άλλες φορές μου λύνουν προβλήματα ή μου βγάζουν στην επιφάνεια θέματα που καταπίεζα.

Όμως το Όνειρο Που Μου Άλλαξε τη Ζωή είναι ένα και μοναδικό. Ας περιγράψω λίγο τη ζωή μου την περίοδο που το είδα. Τέλος καλοκαιριού του 1995, λίγο πριν αρχίσει η Τρίτη Λυκείου – και πριν αρχίσω φροντιστήριο για τις Πανελλαδικές. Από μικρός είχα αποφασίσει πως το όνειρό μου ήταν να γίνω δημοσιογράφος, και από σχετικά νωρίς προετοιμαζόμουν για τις εξετάσεις της 3ης Δέσμης. Ήμουν πολύ καλός στην Έκθεση, η Ιστορία μου άρεσε, από ξένες γλώσσες πήγαινα καλά. Με φόβιζε βέβαια λίγο η διαδικασία των Πανελληνίων. Ήξερα πως οι βαθμοί για την 3η δέσμη (πόσο μάλλον για τη σχολή ΜΜΕ) ήταν πολύ υψηλοί, ο κόπος μεγάλος, το φροντιστήριο δύσκολο, τα μαθήματα στο σχολείο απαιτητικά.

Δεν ήμουν καθόλου έτοιμος να κλειστώ στο σπίτι για καναδυό -τουλάχιστον- χρόνια ή να ζήσω την τελευταία χρονιά του σχολείου σαν να είναι θρίλερ. Και αρχίζοντας να διαβάζω Αρχαία, δυστυχώς με έπιανε ο ύπνος (όπως και με κάθε τι που κουράζει το μυαλό μου). Ήμουν πολύ πιεσμένος αλλά (εκτός του ότι δεν το καταλάβαινα συνειδητά) τι άλλο μπορούσα να κάνω; Θα απογοήτευα τους γονείς, θα απογοήτευα τον εαυτό μου και τα όνειρά μου: το ότι θα διάβαζα για την 3η δέσμη κι ότι θα έμπαινα στο πανεπιστήμιο ήταν κάτι ήδη αποφασισμένο -με τη συναίνεσή μου. Όση τεμπελιά κι αν είχα δεν ήθελα να την αφήσω να φανεί.

Η μαμά μου ήταν στην κλινική για μια μικροεπέμβαση κι έτσι πήγα με τον μπαμπά μου στο φροντιστήριο και γράφτηκα. Πήρα το πρόγραμμα της 3ης Δέσμης, διαπίστωσα ότι θα ήμουν σ’ όλη την Τρίτη λυκείου σε διαφορετικό τμήμα με τον κολλητό μου (που θα πήγαινε 4η δέσμη επειδή ήταν πιο εύκολη) και πήγα στην κλινική για επίσκεψη. Προσπαθούσα να μη σκεφτώ τις εκπαιδευτικές και ψυχολογικές περιπέτειες. Τις είχα -αναγκαστικά- αποδεχτεί.

Markos Meskos (63)

Το ίδιο βράδυ είδα ένα όνειρο. Περπατούσα σε έναν χωματόδρομο. Αριστερά και δεξιά μου υπήρχαν τρομακτικά σκοτεινά δέντρα, με μυτερά κλαδιά γυμνά από φύλλα. Συνάντησα την ξαδέρφη μου. «Τι θα κάνεις με τις Πανελλαδικές;» με ρώτησε. Το σκέφτηκα λιγάκι και τις είπα: «Ξέρεις τι; Θα παρατήσω το φροντιστήριο και την 3η Δέσμη. Θα πάω αύριο στο σχολείο για να κάνω αίτηση αλλαγής, και θα ζητήσω να μπω στην 4η Δέσμη. Θα διαβάζω ελάχιστα και θα διασκεδάζω συνέχεια. Στο τέλος της σχολικής χρονιάς θα γραφτώ σ’ ένα foundation και μετά θα πάω να σπουδάσω Μ.Μ.Ε. στο Λονδίνο, χωρίς Πανελλαδικές, χωρίς μαθήματα που δε με ενδιαφέρουν, χωρίς βασανιστική παπαγαλία ή δυσάρεστες αγχωτικές μέρες σε σχολεία και φροντιστήρια. Και στο Λονδίνο θα αλλάξει όλη μου η ζωή και θα γίνω ευτυχισμένος.» Με το που είπα αυτά η φύση γύρω μου άνθισε. Κι εγώ άρχισα να υπερίπταμαι πάνω απ’ το έδαφος. Δεν πετούσα ακριβώς, ήμουν απλώς ψηλότερα απ’ το έδαφος, σαν να κολυμπούσα...

degreerainbows

Το πρωί που ξύπνησα δεν θυμόμουν το όνειρο. Ήμουν πολύ ευδιάθετος αλλά δεν μπορούσα να προσδιορίσω την πηγή ευτυχίας. Πήγα στην κλινική, όλα είχαν πάει καλά με τη μαμά μου. «Χαρούμενος μοιάζεις, όχι σαν τον τελευταίο καιρό», μου είπε. Κάθισα για πολύ ώρα. Για πάντα θα θυμάμαι τη στιγμή μου καθισμένος σε μι άβολη καρέκλα του δωματίου και από κάποιον απροσδιόριστο συνειρμό θυμήθηκα το όνειρο. Ήταν σαν να με χτύπησε κεραυνός. «Όχι ρε γαμώτο!» φώναξα με απελπισία. «Τι έγινε;» τρόμαξε η μαμά μου. «Όνειρο ήταν μαμά, πού να σου λέω τώρα, νόμιζα ότι είχε γίνει στ’ αλήθεια αλλά ήταν απλώς όνειρο.»

Μου ζήτησε και της το περιέγραψα. Ήμουν αξιολύπητος. «Γιατί δεν το προσπαθείς;» μου είπε προς έκπληξή μου. Πού να το προσπαθούσα… Τη Δευτέρα άρχιζε το φροντιστήριο, δυο μήνες πριν είχα δηλώσει Δέσμη, ήταν κάτι που (θεωρητικά) όλοι θέλαμε, το Λονδίνο θα έβγαινε πανάκριβο και δεν τα είχαμε…

Μετά από λίγο ήρθε ο μπαμπάς μου. Γέλασε πολύ με το όνειρο. «Ήρθε λοιπόν η Παναγία στον ύπνο σου ε; Και σου έδωσε θεϊκό σημάδι… "Άρηηη, άλλαξε Δέσμη"…» Αφήσαμε μόνη τη μαμά, με πήγε με το μηχανάκι διαδοχικά στο σχολείο και στο φροντιστήριο, και, ναι, σε κείνο το (κρίσιμο, ας πούμε) σταυροδρόμι της ζωής μου, όλα άλλαξαν.

[Το είχα ξαναγράψει: Δύο χρόνια μετά από εκείνη τη μέρα, καθώς τελικά ετοιμαζόμουν να φύγω για πρώτη φορά μόνος μου στο εξωτερικό και πηγαίνοντας για τις σπουδές ΜΜΕ στο Λονδίνο, η μαμά μου μού χάρισε ένα βιβλίο για τις πρώτες μέρες. Στην πρώτη σελίδα μου είχε γράψει την εξής αφιέρωση: «Δεν πρέπει να ονειρεύομαι για σένα. Μόνο να σου δίνω την ευκαιρία να ονειρεύεσαι εσύ - και να κάνω ότι μπορώ για να σε βοηθήσω να βγουν αληθινά τα όνειρά σου.»]

-----------------------------------

scan0006
!αδάμοδβ ήλακ

Monday, April 14, 2008

Έντεκα της Δευτέρας [melody!]

scan0005
νέος, καλός moby: Ooh Yeah

1) Μπορεί το σώμα μου τις τελευταίες μέρες να βρίσκεται σε μετακόμιση (σήμερα η μκο στην οποία δουλεύω ήρθε στα νέα της γραφεία) το μυαλό μου όμως είναι σε μια περίεργη κατασκήνωση πάνω στο Χρυσό Βουνό. Είχα ξεχάσει τι τέλεια περνάω όταν γράφω βιβλία: χάνομαι τελείως, βλέπω εικόνες μπροστά μου, ζω περιπέτειες σε κόσμους μαγικούς, έχω αγωνία για τη συνέχεια. Ζω μέσα σ’ ένα παραμύθι και αυτό το βιβλίο δεν θέλω να τελειώσει.

2) Τέλειο (ή απαίσιο): Προσλαμβάνεις ένα συγκεκριμένο κύριο, του λες πού θα βρίσκεσαι τις επόμενες ημέρες, κι αυτός σε εντοπίζει και σε φωτογραφίζει κρυφά, χωρίς να ξέρεις ακριβώς πότε, ή πού. Αποτέλεσμα: Οι ολοδικές σου παπαρατσοφωτογραφίες. Παπαράτσι Κατά Παραγγελία.

euroflag410x283 3) Διαφωνώ τελείως με τον Στ. Τσιτσόπουλο που βρίσκει ελαφρυντικά για το Times της Θεσ/νίκης. (Αλλά βαριέμαι να το συζητήσω καν.) Αντίθετα συμφωνώ για την Ώρα του Πολίτη: Για δεν-ξέρω-πόσην-ώρα ο δήμαρχος Παπαγεωργόπουλος απαντά σε εμφανώς στημένες ερωτήσεις στην Tv100 και -σίγουρα- νιώθει κι ευχαριστημένος! [κανένας δεν έτυχε να τον ρωτήσει για το ντροπιαστικό σκάνδαλο των 22εκατ. ευρώ]

4) Τώρα που είπα για τον Τσιτσόπουλο: Πριν κανα μήνα καθίσαμε για καφέ σ’ ένα διάλειμμα στο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ και είπαμε για τη Λένα Πλάτωνος, για παλιές τρας διαφημίσεις και για τον νέο δίσκο των Portishead [μια συνάντηση που περιέγραψε κι αυτός στη στήλη του]. «Αριστούργημα ο δίσκος των Portishead», μας είπε, «και στον Republic [το σταθμό που είναι διευθυντής] θα ταιριάξει πολύ για τις βραδινές ώρες θα τον παίζουμε συνέχεια.» «Όχι, όχι» του είπαμε, «αν ένας σταθμός σαν τον Republic δεν τον παίξει στις prime time ώρες τότε ποιος θα τον παίξει;» Μετά του είπαμε ποια κατά τη γνώμη μας ήταν τα πιο ραδιοφωνικά και τον πιέσαμε να τα ξανακούσει. Όντως, το επόμενο μεσημέρι μου αφιέρωσε το The Rip στην εκπομπή του. Από τότε κάθε φορά που ακούω Republic πέφτω πάνω και σε διαφορετικό κομμάτι απ’ το δίσκο. [Αποστολή εξετελέσθη! Φτιάξτε και το σάιτ τώρα.] Υ.Γ. Να και μια νέα συνέντευξη Portishead στο BBC.

image003
5) Μια απίθανη περιοδεία (των: My Wet Calvin, The Callas, The Boy, Victory Collapse) σε ένα σωρό πόλεις με ένα βελούδινο λεωφορείο – VELVET BUS!

6) O Μπάτσος που δάκρυσε σε στιγμιαία συγκίνηση της Έλλη Λαμπέτη: μια απίστευτη αλλά αληθινή ιστορία, απ’ τα καλύτερα πράγματα που διάβαστα ποτέ στο ίντερνετ.

7) 1000 Ημερολόγια Ένας περίεργος τύπος (με το όνομα someguy), σχεδίασε και μοίρασε στον κόσμο εκατοντάδες άδεια ημερολόγια, ελπίζοντας ότι με κάποιον τρόπο κάποτε θα του επιστραφούν, γεμάτα. Τώρα ανέβασε τα αποτελέσματα στο site του project.
image025

8) Σκηνές από ταινίες και σειρές που χρησιμοποιούν μόνο τυπογραφικά στοιχεία (μέσω schottkey)

9) (Δεν μπορώ να πιστέψω ότι όντως το ΕΣΡ εγκαλεί την Ελληνοφρένεια επειδή δείχνει την ελληνική σημαία ανάποδα!)

10) Αυτό είναι ένα τραγούδι από μια fake εκδοχή του νέου δίσκου της Μαντόνα που με τον τίτλο Liquorice κυκλοφορεί εδώ και μήνες. Μπορεί να είναι fake [και στ’ αλήθεια δεν ξέρω τι είναι, μοιάζει φτιαγμένο από κάποιον φαν, με λέξεις copy paste από άλλα τραγούδια της] δεν παύει όμως να είναι τέλειο. (ΤΡΙΤΗ 15/4 πάρτι Μαντόνα στο ArtHouse!)

11) 289_300x250 Μου ήρθε ένα απ’ τα συνηθισμένα μέιλ: «Παιδιά ψηφίστε όλοι τον τάδε φίλο μου, έχει φτάσει στον τελικό ενός διαγωνισμού κόμικς στο σάιτ της DC και αν κερδίσει θα του κάνουν συμβόλαιο. Διαδώστε το παντού, σπαμάρετε όλο τον κόσμο κλπκλπ». Τα βαριέμαι αυτά – και επίσης τα βρίσκω λίγο άδικα: το γεγονός ότι κάποιος είναι Έλληνας και φίλος φίλου δε σημαίνει ότι είναι και ο καλύτερος!
Και τότε διάβασα το όνομα του κομίστα: Ηλίας Κυριαζής. Και μπήκα κατευθείαν στο σάιτ http://zudacomics.com/. Ο Ηλίας Κυριαζής είναι ο αγαπημένος μου κομίστας: τον διάβαζα στο 9, αγόρασα το Μανιφέστο, παρακολουθούσα τη δουλειά του. Μπήκα και έκανα register κατευθείαν – δεν με ενδιέφερε καν να δω το κόμικ με το οποίο διαγωνίζεται, είχε ήδη την ψήφο μου.

Έψαξα το κόμικ Melody για να το ψηφίσω, κι άρχισα να το διαβάζω – και μετά διάβασα και τα υπόλοιπα. Ε, λοιπόν, όχι μόνο είναι το καλύτερο απ’ τα δέκα υποψήφια, αλλά του αξίζει που αυτή τη στιγμή είναι το πρώτο σε ψήφους. Το Melody είναι η αρχή μιας συναρπαστικής ιστορίας στην οποία η βοηθός ενός ξεπεσμένου τραγουδιστή μπαίνει στο σπίτι του διακόπτοντάς τον από μια μαγική τελετουργία στην οποία ένα πνεύμα του αποκάλυπτε τη μελωδία του Καλύτερου Τραγουδιού Στον Κόσμο.
Ο τραγουδιστής πεθαίνει στα χέρια της αλλά προλαβαίνει να τις αποκαλύψει τις νότες του τραγουδιού. Ένας Έλληνας παπάς θέλει τη μελωδία για να την κάνει θρησκευτικό ύμνο, ένας διαφημιστής για το πιο πιασάρικο jingle και ένας πολιτικός για το νικηφόρο τραγούδι της καμπάνιας του. Και όλοι μαζί θα κυνηγήσουν την κοπέλα, τον μοναδικό άνθρωπο που έχει τις νότες για το Καλύτερο Τραγούδι του Κόσμου. [Αν τυχόν κάποιος θέλει να διαβάσει το Melody και -γιατί όχι ;- να κάνει ένα απλό register για να το ψηφίσει μπορεί να το κάνει εδώ.]

--------------------------------------

*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ!


scan0002
(εικόνα από το greatest hits των Chumbawamba)

pass it along

Δεν μπορώ να περιγράψω [σ' ένα ταπεινό ποστ μέσα στο ποστ] το πόσο και για πόσους λόγους μ' αρέσουν οι Chumbawamba. Ή μάλλον, όσοι και να είναι οι περιφερειακοί λόγοι, μπορώ να το συνοψίσω λέγοντας: μελωδίες και στίχοι. Δεν έχουν ένα (1) τραγούδι που να μη μ' αρέσει. Επίσης με τρελαίνει το πώς συνδυάζουν το όποιο κοινωνικό μήνυμά τους με πιασάρικες μελωδίες και αρμονικές πολυφωνίες. Από τα ροκ, και τα ποπ, μέχρι τα ψευδοκάντρι ή τα ακαπέλα κομμάτια τους θα μπορούσα να διαλέξω δεκάδες για να παρουσιάσω - και το έχω κάνει στο παρελθόν με το υπέροχο Celebration, Florida, κάνοντας και ένα αφιέρωμα στην πόλη Celebration, Florida.

Σήμερα θέλω να αρκεστώ στο Pass It Along.

Eίναι ένα τραγούδι που μιλάει για το ίντερνετ. Γράφτηκε το 2001 για να κοροϊδέψει τις προσπάθειες φίμωσης του ίντερνετ – με αφορμή την υπόθεση Napster. Λίγο πριν το βάλουν στο άλμπουμ τους, το μοίρασαν δωρεάν απ' το σάιτ τους (σ’ ένα ρεμίξ που λεγόταν ‘MP3 REMIX’ και περιείχε παράνομα samples από Madonna, Έμινεμ και Metallica. [Απ’ τους τελευταίους δεν έκλεψαν μόνο το Enter Sandman αλλά και τις φωνές τους από τότε που καταδίκαζαν το Νάπστερ]. Δίνοντας λοιπόν το ‘mp3 remix’ οι chumbawamba έστελναν το μήνυμα ‘Pass it Along’ [προωθείστε το] και το τραγούδι κυκλοφόρησε δωρεάν σε εκατομμύρια αντίτυπα. [Παλιότερα, για να τη σπάσουν σε συγκεκριμένες αλυσίδες δισκοπωλείων και στην εταιρία τους είχαν κάνει ένα εξώφυλλο δίσκου που προέτρεπε τους πελάτες να κλέψουν το δίσκο με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο -steal this album έλεγε το cd- και το συγκρότημα υποσχόταν να βοηθήσει δικαστικά τυχόν παραβάτες που θα πιάνονταν απ' την αστυνομία.

Το ρεφρέν του Pass it Along: «Where do you wanna go today?», ρωτάνε ξανά και ξανά μελωδικά, θυμίζοντας βέβαια τη διαφήμιση της Microsoft (και αργότερα της AOL, στην οποία μια ψηφιακή γυναίκα ρωτούσε ακριβώς αυτό το πράγμα με καλοσυνάτο ύφος τους θεατές του διαφημιστικού, υπονοώντας ότι η ΑOL μπορεί να σε ταξιδέψει σ' όλο το υπέροχο ίντερνετ). «Where do you wanna go today?» ρωτάει λοιπόν το υπέροχο ρεφρέν του τραγουδιού, για να απαντήσει το ίδιο μελωδικά: «Somewhere, you can never take me». Την ίδια εποχή μέσω της επίσημης σελίδας τους οι Chumbawamba έβαλαν λινκς σε εκατοντάδες σάιτ που είχαν λογοκριθεί ή κλείσει τελείως σε διάφορες χώρες του πλανήτη, ή σε όσα είχε επιχειρηθεί να φιμωθούν - υποστηρίζοντας ότι ο έλεγχος του ίντερνετ δεν έπρεπε να περάσει…

Η σοκαριστική είδηση: Στις αρχές Γενάρη του 2002 έγινε γνωστό ότι το συγκρότημα έλαβε 70 χιλιάδες λίρες και επέτρεψε τη χρησιμοποίηση του Pass It Along σε τηλεοπτική διαφήμιση αυτοκινήτου Pontiac της εταιρίας General Motors. H G. Motors είναι μια απ' τις εταιρίες που το γκρουπ κατηγορούσε ανοιχτά για την περιβαλλοντική της αλλά και την εργασιακή της συμπεριφορά. Ήταν ένα δυσάρεστο σκάνδαλο: οι αναρχικοί ακτιβιστές, οι χιουμοριστικοί τρομοκράτες, το γκρουπ που πετούσε κουβάδες με νερό σε υπουργούς στα βραβεία Brits ξεπουλήθηκε τόσο εύκολα; Η General Motors που είχε θεωρήσει το τραγούδι πολύ δυνατό και νεανικό και το χρησιμοποίησε ελπίζοντας να γίνει νεανική και μοδάτη δεν είχε ιδέα για το ποιοι ήταν οι Chumbawamba. Και δεν είχε ιδέα για το τι ετοίμαζαν αυτοί παρασκηνιακά.

Το πρωί της ημέρας που υπέγραψαν το συμβόλαιο με τη General Motors, τα μέλη του γκρουπ είχαν μιλήσει με ακτιβιστικές οργανώσεις που εχθρεύονταν την General Motors, ενημερώνοντάς τους ότι το απόγευμα της ίδιας μέρας θα δέχονταν μια δωρεά ύψους 70 χιλιάδων ευρώ για να ξεσκεπάσουν τις απάτες της εταιρίας. Anarchist band sell song to General Motors for $70,000 - but give the money to activists' campaign against the firm, έγραφε ο Observer στις 27/1/02. [όλες οι λεπτομέρειες της είδησης εδώ]

Βρίσκω απίθανους τους Chumbawamba. Και όχι μόνο για τη θεότρελη ακτιβιστική τους δράση ενάντια στην ομοφοβία, το ρατσισμό και την ανθρώπινη εκμετάλλευση. Τους βρίσκω απίθανους γιατί όλα αυτά τα κάνουν φτιάχνοντας χαρούμενη μουσική. Διασκεδαστική μουσική.

IF I CAN'T DANCE TO IT, IT'S NOT MY REVOLUTION! Αυτό το σλόγκαν έγραφαν πάνω σε ένα greatest hits που κυκλοφόρησαν στα μέσα της δεκαετίας του '90. Και έκτοτε, χρησιμοποίησαν τα συμβόλαια με τις πολυεθνικές (όπως η EMI) για να τις ξεφτιλίσουν, βγάζοντας όμως πάντα όμορφα τραγούδια με μελωδικές αρμονίες.

Το τραγούδι (και κυρίως σ' ένα ρεμίξ που λέγεται rock-o-rama mix) με τον ανεβαστικό ρυθμό αλλά και τα ρεφρέν που μπλέκονται αριστοτεχνικά με τις γέφυρες είναι απ' τα πιο τέλεια που έχω ακούσει ποτέ. Και το λιγότερο που μπορώ να κάνω, έχοντας γράψει και την ιστορία του είναι να το κάνω κι εγώ με τη σειρά μου pass it along.

CHUMBAWAMBA - PASS IT ALONG(για να κατέβει, δεξί κλικ και "σώσιμο ως", για να ακουστεί κλικ πάνω στο λινκ)

----

2410927688_18c5ee0ae9d
(!αδαμοδβ ήλακ)

--

Monday, April 07, 2008

Έντεκα της Δευτέρας [κρας!]

scan0004

1) Από τότε που άνοιξα το μπλογκ προσέχω πλέον τον αριθμό 11 ή τη λέξη έντεκα όλο και συχνότερα γύρω μου. Όπως οι παρανοϊκοί που βλέπαν παντού το τον συνομωσιακό αριθμό 23 (αφού το είχαν βάλει στο μυαλό τους) επιβεβαιώνοντας τις σκοτεινές τους υποψίες, ξαφνικά βλέπω παντού εντεκάρια. Όπως τις προάλλες, στην υπόθεση με τους αθλητές της άρσης βαρών. [Γέλασα όταν αντιλήφθηκα ότι δεν ήμουν ο μόνος. Από old-boy: Έντεκα (αρσιβαρίστες και αρσιβαρίστριες που πιάστηκαν ντοπέ).]

2) Ο εξαιρετικός πολιτιστικός οδηγός της Β. Ελλάδος που λέγεται 'Π' απ' αυτό το μήνα κυκλοφορεί στον ίντερνετ. Σ' αυτό το τεύχος που είναι αφιερωμένο στο κόκκινο χρώμα γράφουν οι: Ντόγια Καρολίνη, Σώτη Τριανταφύλλου, Ηλίας Φραγκούλης, Αρχοντη Κορκα, Αλέξανδρος Σαλαμές, Δέσποινα Πολυχρονίδου. Online εδώ. [οκ, γράφω κι εγώ, το Έντεκα (λεπτομέρειες για το κόκκινο χρώμα) στο οποίο υποστηρίζω ότι το καλύτερο ‘κόκκινο τραγούδι’ όλων των εποχών είναι το Red Letter Day.]

3) Tο 2ο τεύχος της ηλεκτρονικής έκδοσης του τμήματος δράσης της Διεθνούς Αμνηστίας «Τα Καλά Νέα». [Με το δελτίο αυτό, που εκδίδεται όταν υπάρχουν καλά νέα, η Διεθνής Αμνηστία μας πληροφορεί για όλα όσα κατορθώθηκαν μέσα από τις κοινές προσπάθειες των πολιτών σε όλο τον κόσμο.]

staircase_to_nowhere
4) Μια σκάλα (που δεν οδηγεί πουθενά) BITS & PIECES: Την περασμένη βδομάδα είχαμε πρωταπριλιάτικα αστεία των εφημερίδων από προηγούμενα χρόνια. Εδώ είναι αυτά που έγιναν αυτήν την Πρωταπριλιά. /// Ιστορίες με λόγια, εικόνα και μουσική, στο καλό μπλογκ Cityspits. /// To πιο ακριβοθώρητο βραβείο στον χώρο της αρχιτεκτονικής στον Ζαν Νουβέλ – γράφει ο Δημήτρης Ρηγόπουλος στην Καθημερινή. /// Τραγική Ειρωνεία: O Νίκος Χατζηνικολάου είχε καλεσμένους στην ενημερωτική του εκπομπή τους Ψωμιάδη, Ζουράρι, και Βελόπουλο. Το θέμα της εκπομπής; «Εθνικιστικές ακρότητες από τα Σκόπια» /// Ο ΛΑ.Ο.Σ. απειλεί και κανείς δεν αντιδρά... Του Μανώλη Βασιλάκη. ///O Charlton Heston στο Bowling For Columbine, στην περίφημη σκηνή της συνέντευξής του απ’ τον Michael Moore… /// Πειραγμένα τρέιλερ: good will hunted – τρέιλερ του Good Will Hunting φτιαγμένο σαν αστυνομικό θρίλερ. Επίσης Saved by the Bell Brokeback Style, ο Ζακ και ο Σλέιτερ, ένας έρωτας που ποτέ δεν υπήρξε (φτιαγμένος όμως έτσι που να μοιάζει αληθινός).

5) Δεν είμαι σίγουρος για τον αν τελικά οι ειδήσεις του Σταρ έκλεψαν την ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ σαχλαμάρα που είχα στο προηγούμενο ποστ (για την ομοιότητα του νέου τραγουδιού του James Blunt με το Everything της Βίσση). Μπορεί και να το έπαιξαν, αλλά δεν είδα καθόλου Σταρ για να το ξέρω, υποψιάζομαι όμως ότι θα ήθελαν να είχα φτιάξει και βιντεάκι με back to back αποσπάσματα των 2 τραγουδιών για να μην κουραστούν και πολύ. Πάντως ήδη το θέμα το πήρε το yupi.gr αλλά και το φαν κλαμπ της Βίσση -το fANNAtics που δεν ξέρω τι ακριβώς έγραψε (και βαριέμαι να κάνω register για να το διαβάσω.)

6) Για κάθε [πολλούς] προσβλητικούς, ρατσιστές παπάδες (όπως ο Ιερόθεος Αργύρης που λέει ότι η ομοφυλοφιλία είναι σαν τον καρκίνο) υπάρχει και ένας όπως ο Π. Φιλόθεος που λέει: Όταν ακούω ψυχίατρο παπά να λέει ότι έχει θεραπεύσει ομοφυλοφίλους ξέρω ότι έχει αποπειραθεί να τους κάνει ψυχολογική λοβοτομή. Και τους έχει παραδώσει σε τρομερά βασανιστήρια και ενοχικά σύνδρομα.» Οι Ψυχιατρικές Εταιρίες δεν θεωρούν την ομοφυλοφιλία ασθένεια, συμπληρώνει, σε αντίθεση με έλληνες παπάδες: «Πιστεύω πως εκείνος που προσπαθεί να θεραπεύσει έναν ομοφυλόφιλο, είναι ο ίδιος άρρωστος που χρησιμοποιεί ταλαίπωρους ανθρώπους για να δώσει τη δική του νευρωτική μάχη». [Η υποκρισία των Ελλήνων ομοφυλόφιλων επωνύμων + tHE dEVIL iS {the valley of the closets}]

2348205254_f953fc669d_m
7) Η ‘A, Μπα?’ ταξιδεύει στην Αμερική! Μετά τις προηγούμενες ανταποκρίσεις της από Λας Βέγκας και Σαν Φρανσίσκο. Σήμερα, ταξιδεύει στο Λος Άντζελες (μέσω Santa Cruz): η πιο ευχάριστη έκπληξη ως τώρα ήταν η santa cruz. Περάσαμε από κει κατά τη διαδρομή από σαν φραντζίσκο προς λος άντζελες. Σταματήσαμε, και μείναμε με το στόμα ανοιχτό...είναι μικρογραφία του σαν φραντζίσκο στο πιο κουκλίστικο όμως, με ανθισμένες κερασιές στον κεντρικό δρόμο, αλλά ο πληθυσμός είναι το κάτι άλλο-μπήτνικς με γενειάδες, ξυπόλυτοι πάνω σε ποδήλατα και οι νέοι είναι είτε σέρφερ είτε κάποιο είδος πανκ-αμερικάνικο είδος πάντως. Η παραλία έχει ένα fun park ξύλινο από το 1906 και νομίζεις ότι έχεις ταξιδέψει στο χρόνο, ένα μέρος εκτός πραγματικότητας τελείως! […] Τώρα είμαι στο λος άντζελες, είμαι λίγο πτώμα πλέον... Βλέπω america's next top model, δε φαντάζεσαι τι πλάκα έχει! Το L.A. μου φαίνεται λίγο τρομαχτικό - τεράστιες αντιθέσεις, φτωχοί μεξικανοί στο mc donald's αργά το βράδυ μαζί με τα μικρά τους παιδιά, τι πίκρα... Tεράστιοι αυτοκινητόδρομοι με 8 λωρίδες όλο κίνηση, και νησί τεράστιας χλιδής μέσα σ' αυτό το χάος - το hollywood. [τελικά η ‘α,μπα?’ γύρισε στην Ελλάδα…]

8) Πώς μας βλέπουν οι ξένοι #1. Πριν δέκα χρόνια ένας Γερμανός φίλος έπαθε σοκ όταν του είπα ότι δεν ήξερα τον Costa Cordalis. «Μα, τι Έλληνας είσαι εσύ;» είπε και μου χάρισε το ξεκαρδιστικά easy listening cd με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του. [Ο Costa Cordalis από την Ελατία Ζακύνθου είναι μεγάλο όνομα στη Γερμανία και όλοι νόμιζαν ότι θα ήταν και πρώτη φίρμα στην Ελλάδα - τον θεωρούσαν (στερεοτυπικά) αντιπροσωπευτικό Έλληνα. Τραγουδάει εύπεπτα schlager και το 2004 κέρδισε στο γερμανικό ριάλιτι I’m a Celebrity Get Me Out Of Here. Τώρα που μεγάλωσε, ο γιος και η κόρη του είναι οι συνεχιστές της Ελληνικής δυναστείας: οι τρεις τους παίζουν σε ταινίες -όπως το "The Cordalis Saga" [!!!], κάνουν χριστουγεννιάτικους δίσκους αλλά και μεγάλες συναυλίες. Όλα για την οικογένεια.]

9) Πώς μας βλέπουν οι ξένοι #2. Πριν δέκα χρόνια μια Αμερικανίδα φίλη έπαθε σοκ όταν της είπα ότι δεν ήξερα τον David Sedaris. «Τι Έλληνας είσαι εσύ;» είπε και μου χάρισε το τέλειο βιβλίο του Barrel Fever. [Έκτοτε διάβασα όλα τα βιβλία του και, σε αντίθεση με τον Cordalis, χάρηκα που ο Sedaris μας αντιπροσωπεύει στον πλανήτη. Και για να επιβεβαιωθεί ο εκνευριστικός κανόνας (ότι όλα τα ωραία γίνονται στην Αθήνα) τώρα που μιλάμε ο David Sedaris είναι στη χώρα μας και σήμερα Δευτέρα στις 20.30 θα μιλήσει στο Θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης.]

10) Το περιοδικό DownTown ρωτά τον Πασχάλη αν ετοιμάζει κάτι δισκογραφικά αυτήν την περίοδο για να λάβει την φοβερή απάντηση: «Κυκλοφόρησε πριν από καιρό το CD single «Πειρατής ή Θεός» αλλά δεν πήγε καλά. Ήταν πολύ progressive μάλλον. Ίσως δεν ταίριαξε και στο σύνολο όσων ακουσμάτων κυκλοφορούν. [Update: Το βρήκα! Το progressive πόνημα του Πασχάλη είναι όντως εκατό χρόνια μπροστά απ’ την εποχή του [not] και είναι εδώ!]

11)
Νέο - Madonna – 4 MiNUTES [+!!!]

---------------------------------------------

ΠΟΣΤΜΕΣΑΣΤΟΠΟΣΤ!

hca-dk1935-AndersenPortrait-7ore-violet-smallhca-intro-dk1935-AndersenPortrait-15o-red
hca-dk1935-AndersenPortrait-20o-grey-smallhca-dk1935-AndersenPortrait-30o-blue-small

Κάνοντας παρουσιάσεις σε σχολεία με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Παιδικού Βιβλίου προσπάθησα να αναδείξω την ιδιοφυία του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Άλλωστε, η Παγκόσμια Μέρα Παιδικού Βιβλίου είναι στις 2 Απριλίου - την ημέρα της γέννησης του σπουδαίου συγγραφέα. Έψαξα στο ίντερνετ για να κάνω ένα ποστ εδώ, αλλά δεν βρήκα πολλά παραμύθια του στα ελληνικά. Έψαξα λοιπόν στα αγγλικά και το πρώτο αποτέλεσμα που μου έβγαλε το google ήταν το Έντεκα (ξεχωριστοί αριστερόχειρες - Χανς Κριστιαν Άντερσεν), ένα ποστ που είχα εικονογραφήσει με τα αντίστοιχα, σχετικά γραμματόσημα. Ας κλέψω λοιπόν τον εαυτό μου.

hca-CentralrAfricanRepublic1979-Thumbelina-large Η Μικρή Δαχτυλίτσα ή Η Τοσοδούλα (1835)

hca-grenada1987-PrincessPea-large Η Πριγκίπισσα και το Ρεβύθι (1835)

hca-HongKong2005-LittleMermaid-large Η Μικρή Γοργόνα (1836)

hca-cssr1977-EmperorClothes-large Τα Καινούργια Ρούχα του Βασιλιά (1837)

hca-pl1987-BraveTinSoldier-large O Μολυβένιος Στρατιώτης (1838)

hca-intro-dk1935-UglyDuckling-small Το Ασχημόπαπο (1844)

hca-redonda1986-RedShoes-large Τα Κόκκινα Παπούτσια (1845)

hca-finland1990-SnowQueenStamp-fragment-large Η Βασίλισσα του Χιονιού (1845)

hca-HongKong2005-MatchGirl-large Το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα (1846)

hca-burundi1977 old house Το Παλιό Σπίτι (1848)

hca-GrenGrenadines1987-FairestRose-large Το Ομορφότερο Τριαντάφυλλο του Κόσμου (1852)

(1. Κεντρική Αφρική 2. Γρενάδα 3. Χονγκ Κονγκ 4. Τσεχοσλοβακία 5. Πολωνία 6. Δανία 7. Ρεντόντα 8. Φινλανδία 9. Χονγκ Κονγκ 10. Μπουρουντι 11. Γρενάδα)

hca-cssr1985-ThumbelinaStamp-large περισσότερα Χ.Κ.Α. γραμματόσημα -> εδώ /// *Μία από τις παλιότερες ταινίες του κόσμου: Το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα (1902)

-----------------------------------------------------

ΠΟΣΤΜΕΣΑΣΤΟΠΟΣΤ #2

Τα εξώφυλλα του Έντεκα της Δευτέρας

img121
[το πρώτο, αυτοσαρκαστικό καρέ, 5/07]

Επειδή το Έντεκα της Δευτέρας, [η εβδομαδιαία στήλη που ξεκίνησα πριν περίπου ένα χρόνο στο ίδιο μου το μπλογκ] δεν πρόκειται να προσκληθεί απ’ το Μουσείο Μπενάκη, ούτε μπορεί να εκδόσει έναν ωραίο πολυτελή τόμο, ας παρουσιάσουμε εδώ…

...τα εξώφυλλα της στήλης, που σχεδόν από την αρχή είναι πάντα σκαναρισμένα καρέ της οικογένειας Ντακ από παλιά Μίκυ Μάους. Ακολουθώντας την ιδέα του Λίχτενσταϊν, απομονώνω εικόνες από ιστορίες, βγάζοντάς τες απ’ το εννοιολογικό τους πλαίσιο και -αφαιρώντας τους τα συμφραζόμενα- τις παρουσιάζω αυτόνομες. Είναι κάπως ασαφείς: δεν υπάρχει το πριν ούτε το μετά. Σπανίως συνδέονται με οποιοδήποτε θέμα των ποστ, και δίνουν μια –σ' ένα βαθμό παραπλανητική- παιδική, πολύχρωμη αίσθηση, ακόμα και στα πιο σκοτεινά κείμενα.

από πέρσι μέχρι τώρα:
img156 img168 scan0013 skans (7) img206 scan0002 scan0006 scan0008 scan0011 img245 scan0002 don skans (6) scan0007 img248 scan0002 image028 img250scan0005 scan0002b scan0002 scan0012 img576 img592 scan0002 img677 scan0001 scan0005 img663 img670 img917 img920 img921 img697 img672 img694 img667 img926 img246 scan0009 scan0011 scan0012 scan0008 scan0002 img577 335084678_7060aea20e img914 img908 scan0001 scan0012 img937 scan0003 scan0005 img952 scan0005

----------------------------------

scan00041
(!αδάμοδΒ ήλαΚ)

--