Έντεκα της Δευτέρας [lose again]

1) Πριν λίγο καιρό στις ειδήσεις του Alpha είχαν ένα θέμα για κάποιους Σουδανούς μετανάστες που δουλεύουν στη χώρα μας, σε χωράφια. Ζούσαν στοιβαγμένοι σ’ ένα στάβλο και ήταν, φυσικά, απίθανα κακοπληρωμένοι. (Το όλο θέμα θύμιζε τους σκλάβους των περασμένων αιώνων.)
Το αφεντικό τους μιλούσε με την παρουσιάστρια σε ζωντανή σύνδεση και έλεγε πως είναι απόλυτα φυσικό που οι μαύροι δούλευαν για ένα κομμάτι ψωμί – «στους Αλβανούς και τους Ρουμάνους», είπε, «δίνω κάπως περισσότερα λεφτά».
«Μα γιατί τους δίνετε τόσα λίγα λεφτά, σε σχέση ανθρώπους άλλων εθνικοτήτων; Δεν είναι αυτό ρατσισμός;»
«Όχι βέβαια! Εγώ δεν είμαι ρατσιστής», απάντησε ο Έλληνας εργοδότης. «Άλλωστε οι Σουδανοί που βλέπετε πίσω μου [σε κουβέρτες στο πάτωμα του στάβλου] είναι τεμπέληδες! Ίσως είναι ο ήλιος και η ζέστη εκεί που μεγάλωσαν… Πώς να το πω, δεν πολυθέλουν να δουλεύουν, είναι τεμπέληδες… Δεν είναι σαν εμάς!»

[Αυτό ήταν λοιπόν… «Δεν είναι σαν εμάς!» Ε βέβαια! Εμείς είμαστε ευσυνείδητοι δουλευταράδες, τόσο εργατικοί, τόσο τίμιοι, τόσο γεμάτοι όρεξη για οποιαδήποτε δουλειά… που χρειαζόμαστε εκατοντάδες χιλιάδες μεταναστών να κάνουν τις βαρετές ή δύσκολες εργασίες! Μπορεί οι Σουδανοί και οι άλλοι να κάνουν όλες τις δουλειές που δεν καταδεχόμαστε να κάνουμε εμείς οι Έλληνες, αλλά -προς Θεού!- δεν είναι και σαν εμάς! Και δεν θα γίνουν ποτέ…]

2)
sliver slim suit - μια trash (αλλά αληθινή) διαφήμιση, μέσω της α-μπα

3) Για κάποιο λόγο οι παραπάνω απ’ τις μισές αναζητήσεις μέσω google που καταλήγουν στο enteka αφορούν το τραγούδι που ακούγεται στη διαφήμιση της cosmote. (Οι αναζητήσεις πέφτουν στο κενό, και σ’ ένα αρκετά παλιό ποστ με τραγούδια διαφημίσεων.) Μετά από μερικές εβδομάδες που έβλεπα δεκάδες σχετικές αναζητήσεις άρχισα να νιώθω κι εγώ περιέργεια: ποιο είναι τελικά το τραγούδι της διαφήμισης την οποία δεν θυμάμαι καν;
Μπήκα κι εγώ στο google. Η αναζήτησή μου θα καταγράφηκε στα στατιστικά κάποιου (που θα σκέφτεται «φαγώθηκαν όλοι με τη διαφήμιση της cosmote!»), και μπορώ με βεβαιότητα να πω σε όλους που μπαίνουν εδώ μέσα μόνο γι’ αυτό το λόγο πως το τραγούδι είναι αυτό:
Ten Years After - I'd Love To Change The World.


4) BITS & PIECES #1: Ιστορίες με τόπο, χρόνο, εικόνα και μουσική επένδυση: http://cityspits.blogspot.com/ /// Και πάλι: το blog της νέας ταινίας του Γιάννη Οικονομίδη (Σπιρτόκουτο, Η Ψυχή στο Στόμα) - http://maxairovgaltis.wordpress.com/ /// Οι Επιλογές έγιναν μηνιαίες και αυτό είναι πλέον το εβδομαδιαίο περιοδικό της κυριακάτικης Μακεδονίας. /// It's funny cause it's true - Ο Gsus στη Lifo: Γίνε παρουσιαστής σε 3 βήματα. /// Θέμις Μπαζάκα: μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στον Πάνο Μιχαήλ. /// Bret Easton Ellis’ Imperial Bedrooms /// Το Altromercato της Θεσσαλονίκης, το κατάστημα της Fair Trade Ελλάς, που προωθεί τη φιλοσοφία του δίκαιου και αλληλέγγυου εμπορίου και μια παγκόσμια εναλλακτική πρόταση απέναντι στο συμβατικό εμπόριο, κλείνει οριστικά στις 28 Φεβρουαρίου. (περισσότερα) /// Το Δύο της Αρλέτας /// Νέοι Θεσσαλονικείς στην Αθήνα: Α. Χεκίμογλου, Ε. Μπινάζη, Τ. Σουλεϊμάν, Εύη Σιδηροπούλου /// Ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης έχει (αν μη τι άλλο!) την πολιτική ευθύνη για τα σκάνδαλα και την οικονομική κακοδιαχείριση - και το λέει και το δικαστήριο. Ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης πιάστηκε να αλλάζει πρόστιμα και καταδικάστηκε στο δικαστήριο. Και οι δύο είναι στη θέση τους.
(Ως πότε;)

5)
(Μέσω του Radio Bubble και χάρη στον Αποστόλη Καπαρουδάκη.)

Ένα ντοκουμέντο. Aθήνα, 30 Μαρτίου, 1986. Η ιστορική εκπομπή του πρώτου ελεύθερου ραδιοφωνικού σταθμού της χώρας, διακόπτεται από την είσοδο του εισαγγελέα κ. Παναγιώτη Αθανασίου που προχωράει σε κατάσχεση των μηχανημάτων του σταθμού ενώ αυτός εκπέμπει... Και οδηγεί στο δικαστήριο τους δημοσιογράφους, τους πανεπιστημιακούς και τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην εκπομπή. Στο στούντιο βρίσκονται οι Ρούσσος Κούνδουρος, Κώστας Ταχτσής, Κώστας Ζουράρις και Στέλιος Κούλογλου, των οποίων δηλώσεις προλαβαίνουν να βγουν στον αέρα λίγο πριν κατασχεθούν τα μηχανήματα. Επίσης, όπως ακούγεται να λέει από μικροφώνου ο δημοσιογράφος Αλέξανδρος Γιώτης, από το σπίτι του οποίου γίνεται η μετάδοση, “είναι εδώ ο καθηγητής κύριος Βεγλερής, ο κύριος Φιλιππόπουλος, ο κύριος Κόσκος, ο κύριος Αραμπατζής, ο κύριος Κοσώνας, ο κύριος Μαράτος, η δεσποινίς Τσουκαλά, ο κύριος Βασιλόπουλος, ο κύριος Τζαννετάκος, ο Γιώργος Βότσης...”

*Η εκπομπή, ένα ιστορικό ντοκουμέντο, είναι ελεύθερη για ακρόαση στο Radio Bubble - εδώ.


6) Ένα καινούριο εικαστικό ποπ αριστούργημα.

7) Bloggers στην Τατιάνα Στεφανίδου VS. Η Κική Δημουλά διαβάζει Πιτσιρίκο.

8) Πάντα γελούσα με την παιχνιδιάρικη πλευρά του έντεχνου. Οι έντεχνοι (και οι διαφημιστές τους) έχουν το άγχος να μας πούνε ότι “εντάξει είμαστε φοβερά ποιοτικοί, αλλά δεν παύουμε να είμαστε απλοί πλακατζήδες, άνθρωποι όπως εσείς και καθόλου μίζεροι. Ξέρετε, κάνουμε συνέχεια πλάκα με τους υπόλοιπους του προγράμματος και αυτό περνάει και προς τα έξω.” Για να το περάσουν αυτό στις αφίσες, ακκίζονται με τρόπο εμφανώς στημένο και άβολο, πειράζονται μεταξύ τους, κάνουν πονηρά «ψου ψου ψου» ο ένας στο αυτί του άλλου, ή σκάνε σκανταλιάρικα στα γέλια, σε μια χαλαρή, αλλά μάλλον σκηνοθετημένη ατμόσφαιρα.

Στη σκηνή, κυρίως όταν έχεις δύο τραγουδίστριες μαζί, κάνουν όλα τα παραπάνω εν κινήσει. Ξεκαρδίζονται η μία με την άλλη, με πειράγματα, αστεία, πόζες, νάζια. Σχεδόν σε κάθε τραγούδι. Και κάθε βραδιά. Ε, δε γίνεται μετά από τριακόσιες παραστάσεις στην Αθήνα και την περιφέρεια να έχουν μείνει κι άλλα αστεία, κι άλλα πειράγματα που δεν είχαν γίνει στις προηγούμενες 300 παραστάσεις.

Αυτή είναι η παιχνιδιάρικη πλευρά του έντεχνου. Στο ‘Βυτίο’ διάβασα μια ενδιαφέρουσα κριτική για την σοβαρή πλευρά του: όταν σε κάθε τραγούδι υπάρχει ο βουβός σπαραγμός, οι σφιγμένες γροθιές, οι συσπάσεις του προσώπου. Τότε που, χωρίς διακυμάνσεις, κάθε λεπτό, κάθε βραδιά, όλα είναι Σημαντικά.


9) BITS & PIECES #2: (Στην εικόνα ο υπέροχος Τέρι Πράτσετ που στα 60 έχει αλτσχάιμερ και φοβάται ότι θα χαθεί στους λαβύρινθους του Discworld τιμήθηκε την περασμένη εβδομάδα απ’ τη βασίλισσα. Έγινε Sir – αν και πάντα ήταν.) /// Πολλές φορές έχω γράψει για τις Marsheaux – αγαπώ πολύ τη μουσική τους. Μέσω του apotis4stis5 βρήκα το ενδιαφέρον blog τους, κι από κει πήγα στο MySpace τους και άκουσα ένα τέλειο νέο τραγούδι, το Breakthrough. /// Η αβάσταχτη ελαφρότητα του πίνε /// Μέσω bookworm: ένα παιδικό βιβλίο για τη μαριχουάνα: It's just a plant /// Ο Αυγουστίνος Ζενάκος για την επιλογή του Λουκά Σαμαρά για την ελληνική συμμετοχή (γιουροβίζιον πήγα να πω) Biennale της Βενετίας. Ένα ωραίο κείμενο. /// Εξέπνευσε ο ληστής που λιντσάρισαν πολίτες /// Επικράνθη: η αντιπαράθεση των κριτικών βιβλίου συνεχίζεται. Η Ελισάβετ Κοτζιά απαντά στον Δημοσθένη Κούρτοβικ. /// Φλασμπακ ‘80ς ΕΡΤ: Η Αλεπού κι ο Μπούφος /// Ένα κείμενο του Γιάννη Νένε για όσους γράφουν πιο πολύ (σε λέξεις) απ’ όσο πρέπει και μετά παιδεύονται δέκα ώρες να μικρύνουν το κείμενο. [Ήμουν ένας απ’ αυτούς – από τότε που άνοιξα το enteka όμως δεν χρειάζεται να κόβω τίποτα!]

10)
Νew & Improved (θενκς κατβαλ)

11) Το 1999 αγόρασα μια μεταχειρισμένη κασέτα με old-school country. Μόνο ένα τραγούδι μ’ άρεσε, έγινε όμως απ’ τα πιο αγαπημένα μου. Το χρησιμοποιούσα σε ταινιάκια, το έβαζα σε πάρτι, το έγραφα σε φίλους. Ήταν το Lose Again της Αlison Κrauss που με τη σπιντάτη ξεκούρδιστη μουσική του φώναζε «ΣΟΥΞΕ!» από χιλιόμετρα μακριά. Η Alison Krauss συνέχισε την υπέροχή της καριέρα στην country και τις προάλλες την είδα να κερδίζει δεξερωπόσα Γκράμι για τον εξαιρετικό δίσκο που έκανε με τον R. Plant.

Απ’ ό,τι κατάλαβα, το Lose Again ποτέ δεν έγινε σουξέ [δεν μπήκε στο best της, βίντεο-κλιπ δεν υπάρχει, στο youtube δεν βρήκα καν το audio, άσε που μόλις διάβασα πως είναι διασκευή σε τραγούδι της Linda Ronstadt.] Άρα, τυχαία βρέθηκε σε εκείνη την κασέτα-συλλογή, τυχαία το άκουσα κάποτε και το αγάπησα. Και τυχαία θα το ακούσει σήμερα όποιος πατήσει το παρακάτω λινκ.

Alison Krauss – Lose Again


----------------------------------------------------------


!ήωζ ήλακ
.
.

Έντεκα (ομιχλώδεις εικόνες του Gerhard Richter)

Στο νέο τους τραγούδι Love Etc. οι Pet Shop Boys τραγουδούν για τους ματαιόδοξους ανθρώπους: «You need more than the Gerhard Richter hanging on the wall…». Περιέργως αυτό ήταν που με ενέπνευσε να ξανακοιτάξω μερικές απ’ τις αγαπημένες μου εικόνες του Γερμανού εικαστικού.

Ο Gerhard Richter είναι ένας καλλιτέχνης που με το αφηρημένο, θολό του ύφος αφήνει χώρο για πολλαπλές ερμηνείες. Γι’ αυτό και απέφυγα να δω τους τίτλους που έδωσε στις εικόνες (την επίσημη εξήγησή τους δηλαδή) – προτιμώντας να μείνω, ως συνήθως, με την απορία.

Και προσπαθώντας, με μισόκλειστα μάτια, να μαντέψω τι ήταν αυτά που έβλεπα στις εκατοντάδες εικόνες του που υπάρχουν online, έγραψα βιαστικά το παρακάτω μίνι παραλήρημα.

----------------------------------------------------------

Ο Richter στα μάτια μου.



Κοιτάζω τα photo-paintings του. Και βλέπω: Αναμνήσεις από ταξίδια που δεν έγιναν ποτέ. Ασαφείς μορφές. Μισοσβησμένα γράμματα. Ένα ασπρόμαυρο καλειδοσκόπιο που δείχνει θραύσματα ενός μνημείου. Μπερδεμένα χρώματα, βαλμένα μάλλον σε λάθος σειρά. Κάποιος που δείχνει με το δάχτυλο κάτι. Ημέρες που θα μπορούσαν να είχαν υπάρξει – αλλά δεν υπήρξαν.



Μασημένες, παλιές βιντεοκασέτες με ξεχασμένες οικογενειακές στιγμές. Μια αίσθηση ζαλισμένου David Lynch. Ένα αυτοκίνητο που προσπερνάει άλλα δέκα και μετά αρχίζει να πετάει στον αέρα. Γυμνά σώματα στο μισοκαμμένο αρνητικό ενός τελειωμένου Kodak Film. Ένα δάσος χαμένο στο δάσος. Χιονισμένα βουνά, μόνο που το χιόνι είναι ψέυτικο, κινηματογραφικό.Ένας πνιγμένος καθεδρικός. Μια φωνή στο σκοτάδι.



Καρτ ποστάλ (από μέρη που επινοήθηκαν) που δε στάλθηκαν ποτέ. Κάτι που μοιάζει με κουνημένη βιβλιοθήκη και μου θύμισε τον Πάπα του Φράνσις Μπέικον, αλλά στην πραγματικότητα είναι το κελί μελών της οργάνωσης Baader Meinhof. Κάτι που ούτε να υποθέσω τι είναι δεν μπορω. Ακτίνες του ήλιου που ξεφέυγουν απ' την πορεία τους και βάζουν φωτιές στους ωκεανούς. Ερωτικές επιστολές που κρατήθηκαν κλειστές.



Μια ηδονοβλεπτική εικόνα ενός περίεργου κτίσματος. Μία ή δύο συλλογικές παραισθήσεις. Ένα κομμάτι εξοχής που θα μπορούσε να (μην) είναι οπουδήποτε στον κόσμο. Δυο-τρεις υποτιθέμενοι καβγάδες. Ένα viewmaster που μάγκωσε μεταξύ δύο εικόνων. Κάποιος εφιάλτης που ξεχάστηκε το πρωί – η αίσθησή του όμως έμεινε για όλη την ημέρα.



Κόσμος μαζεμένος, προχωράει – ίσως γιορτάζει κάτι, ίσως είναι σε κηδεία. Ασπρόμαυρα ασυνήθιστα σύννεφα. Θολά νερά. Σκηνές από το υποσυνείδητο μιας χαμένης παιδικής ηλικίας. Ένα μεγάλο λάθος, που δεν το νιώσαμε όταν έγινε. Ένας ζητιάνος στο δρόμο που στην πραγματικότητα είναι πρίγκιπας. Κάτι που μοιάζει με UFO, ή με '60ς πολυέλαιο.



Κάποιες φωτογραφίες που θα μπορούσαν να είχαν τραβηχτεί πριν από 200 χρόνια. Μια άλλη φωτογραφία που τραβήχτηκε απ’ την οθόνη της τηλεόρασης, τη στιγμή που το πρόγραμμα άλλαζε δραστικά. Μεγάλο φεγγάρι, μέρα μεσημέρι. Δυο γελαστές γυναίκες χαϊδεύουν την κοιλιά της γάτας τους. Βιαστικό σεξ σε μια όαση της ερήμου. Καπνός μπροστά απ’ τα λουλούδια, κρύβει το μυστικό τους.



Συγγενείς που δεν γνωρίσαμε ποτέ. Ξένοιαστες στιγμές διακοπών, όπως τις είδε ο κάθε ένας που τις έζησε. Ένα ηλιοβασίλεμα, ένας καταρράκτης. Μια εικόνα που για να την δεις καθαρά πρέπει να απομακρυνθείς. Ένα μωρό σηκώνεται και περπατάει, ίσως, για πρώτη φορά. Μισοσβησμένες ιστορικές εξελίξεις. Μια ρουκέτα στον ουρανό (ή σε όνειρο). Κάποιος άγνωστος αγκαλιά με ένα άγνωστό του σκυλί, να χαμογελάει.



Μερικές σκόρπιες οφθαλμαπάτες. Μια στραβή, κουνημένη φωτογραφία βγαλμένη από διαφημίσεις του ’50. Πολλά σύννεφα που εισβάλλουν απ' τα ανοιχτά παράθυρα του ουρανοξύστη. Κάποιος που χάνει το κουράγιο του - κάποιος άλλος που το βρίσκει. Παλιοί φίλοι που έγιναν φαντάσματα του παρελθόντος. Ζώα που κοιτούν έκπληκτα το φακό, χωρίς να καταλαβαίνουν σχεδόν τίποτα. Ουράνια τόξα στο αρνητικό τους.



Αντανακλάσεις γοτθικών κτιρίων τραβηγμένων από καθρέφτη ή απ’ την επιφάνεια του νερού – και μπροστά τους ένας τουρίστας, κομπάρσος του υποσυνειδήτου. Ειδικά εφέ που δεν υπάρχουν καν. Αρχετυπικές εικόνες παραμυθιών, στην ενήλική τους εκδοχή. Το απέραντο σκοτάδι του διαστήματος. Χιόνια σε μια καλοκαιρινή ημέρα.



Καταιγιστικές εικόνες διαδέχονται η μία την άλλη. Σα να πεθαίνεις και να βλέπεις όλη τη ζωή σου να περνάει μπροστά απ’ τα μάτια σου, σε γρήγορη κίνηση.

Και μόνο την τελευταία στιγμή συνειδοποιείς ότι κάτι πάει στραβά. Και λες: «Κάτσε, αυτή δεν είναι η δική μου ζωή!»

Και ξυπνάς απότομα.

Ανακουφισμένος.


Και χαρούμενος.


----------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------

+++

Έντεκα της Δευτέρας [διάγνωση]

1) hi:
New shopping new life! How are u doing these days?Yesterday I found a web of a large trading company from china,which is an agent of all the well-known digital product factories,and facing to both wholesalers,retailsalers,and personal customer all over the world. They export all kinds of digital products […] The Web address: ΧΧΧΧΧ, E-mail: ΧΧΧΧΧ

Το παραπάνω κείμενο μου ήρθε με μέιλ από διάφορους γνωστούς μου το Σαββατοκύριακο. Τους κορόιδεψα από μέσα μου – και τους λυπήθηκα που την πάτησαν έτσι μ’ αυτόν τον ιό-σπαμ. Και μετά το email μου άρχισε να στέλνει ασταμάτητα το ίδιο σπαμ μήνυμα και στις 250 επαφές μου. Κάποιοι όντως αναρωτήθηκαν αν πουλούσα στ' αλήθεια all kinds of digital products από την Κίνα. [Επίσης αυτός ο ιός άλλαξε τα settings μου, σε κάθε μήνυμα που έγραφα μου έβαζε κάτω-κάτω ως signature όλο το «hi: New shopping new life!» κείμενο ενώ επίσης έσβησε όλα τα contacts απ’ το gmail μου]. Ψάχνοντας γιατρειά έπεσα σ’ ένα λινκ με επίσημες καταγγελίες καταναλωτών για την εταιρία StuffUnion (η οποία κρύβεται πίσω απ’ το όλο θέμα.)

Να κάποιος που λέει ότι αυτά τα σπαμ του κατέστρεψαν τη ζωή (sort of).

Ellian of Sarasota FL (02/10/09) This company called Stuffunion.com somehow hacked into my e-mail, sent advertisement letters to all my contacts then deleted all my contacts. The contacts who knew me realized by the use of poor English in the letters that it did not come from me. However, my business contacts must think I'm insane and this is going to cost me a lot of business! […] I have suffered immeasurable business losses from this event. I had three years worth of customer e-mail addresses in my contacts so I could send e-mail notices of our upcoming day-camps and lesson programs. Most of my students are children whose parents will withdraw their business from us if they think we are either trying to get them involved in some kind of unrelated business (scam), or are crazy enough to send them ad mails.

[Consumer complaints about Stuffunion.com]

2) Έξω από το KinkyKong (στο οποίο βγήκα ένα αθηναϊκό βράδυ με πολύ καλή παρέα) είχε ένα στρωμένο κρεβάτι, διπλό και μεγαλοπρεπές. Πάνω του, και με το κεφάλι ακουμπισμένο στο μαξιλάρι ήταν ένας σκύλος και κοιμόταν του καλού καιρού. Ήταν μια απίστευτη εικόνα -αλλά μόνο για μένα: σε όποιον τον έδειχνα μου έλεγε "πάντα κοιμούνται σκυλιά εκεί, τέλειο ε;". Μέσα είδαμε τη συναυλία των syrupy syrup (ένα side-project του Larry Gus) στην οποία παραβρέθηκε η τραγουδίστρια Αλέξια (από τη Eurovision και τις ποπ τσιχλόφουσκες στον Μ. Θεοδωράκη και την τζαζ κι από κει στον Larry Gus!) Όταν έφευγα ο σκύλος έμοιαζε να χασμουριέται και άλλαξε πλευρό.

3) VELVET BUS – the Movie: Πέμπτη 19 – Κυριακή 22 Φεβρουαρίου στον κινηματογράφο Μικρόκοσμο

4 μπάντες, 10 μέρες, 1 λεωφορείο και 2,350 χιλιόμετρα· τέσσερα από τα πιο ενδιαφέροντα εναλλακτικά μουσικά σχήματα – The Callas, Victory Collapse, My Wet Calvin και The Boy - επιβιβάστηκαν μαζί με ηχολήπτες, δημοσιογράφους και ένα κινηματογραφικό crew στο λεωφορείο του VELVET για ένα πρωτότυπο road trip με στάσεις σε όλη την Ελλάδα. Η σκηνοθέτιδα Γκρατσιέλλα Κανέλλου καταγράφει το on the road tour του VELVET bus βήμα προς βήμα και δημιουργεί ένα εντυπωσιακό μουσικό ντοκιμαντέρ γεμάτο από εξωφρενικά live, ξεκαρδιστικές εικόνες από την ελληνική περιφέρεια, interviews και πολλά απρόοπτα!

Η προγραμματισμένη στάση του λεωφορείου στο σέλιλοιντ του Μικρόκοσμου θα πραγματοποιηθεί από την Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου, μέχρι και την Κυριακή στις 22:30. Μετά την προβολή του μουσικού ντοκιμαντέρ την Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου, θα ακολουθήσει party στο φουαγιέ του Μικρόκοσμου με DJ sets από μέλη των συγκροτημάτων και την υπόλοιπη ομάδα που συμμετείχε στο VELVET bus.

Πρόγραμμα προβολών:
Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου, 22:30
Παρασκευή 20 & Σάββατο 21 Φεβρουαρίου, 24:30
Κυριακή 22 Φεβρουαρίου, 16:00
Κινηματογράφος Μικρόκοσμος Prince / Λ. Συγγρού 106 / Φιξ, (ΜΕΤΡΟ Συγγρού – Φιξ) / Τ: 210 92 15 305


[*Ένα ποστ μέσα στο ποστ για το τέλειο Velvet Bus: Έντεκα ερωτήσεις (στην Γκρατσιέλλα Κανέλλου)]

4) Διηγήματα επιστημονικής φαντασίας με έξι λέξεις:

Computer, did we bring batteries? Computer?- Eileen Gunn
Machine. Unexpectedly, I’d invented a time- Alan Moore
From torched skyscrapers, men grew wings.- Gregory Maguire
With bloody hands, I say good-bye.- Frank Miller
I’m your future, child. Don’t cry.- Stephen Baxter
Rained, rained, rained, and never stopped.- Howard Waldrop
Bush told the truth. Hell froze.- William Gibson
whorl. Help! I'm caught in a time- Darren Aronofsky and Ari Handel

*όλα εδώ

5) Δύο ηλικιωμένοι, άντρας γυναίκα, τσουλάνε στο ανοιχτό, ελεύθερο πεζοδρόμιο, με τα αναπηρικά τους καροτσάκια, πιασμένοι χέρι χέρι, με κουβέρτες στα πόδια, ΜΟΝΟΙ τους στο Βερολίνο... (από εδώ)

6) iko-iko. Για τη Μερόπη. [τι χαζό αυτό το νέο σύστημα του YouTube που γράφει το όνομα του βίντεο. φυσικά και αυτό δεν είναι το original. Εδώ είναι η ιστορία του τραγουδιού, κι εδώ η εκτέλεση των Dixie Cups]

7) Από το Κομματια Ενος Ολογραφικου Ροδου:
O David Lynch εκτός από τις περίεργες εικόνες, έχει βρει στο πρόσωπο του Angelo Badalamenti τον εξίσου παράξενο μουσικό εταίρο.Το 'Mashed In Plastic' μπερδεύει τη μουσική από τις ταινίες του Lynch, με ποπ/ροκ/whatever ακούσματα. Ξέχνα ό,τι ήξερες για τα mashups.
Το 'Llorando' μπλέκεται με τον Burial και τον Chopin, οι AC/DC με τους Dead Can Dance, και ο Badalamenti με τον Roni Size, τους Smashing Pumpkins και τη Leona Lewis. Έχει και bonus tracks (με DJ Shadow και Marvin Gaye). Εκεί θα κατεβάσεις και όλο το artwork.

[* Έντεκα (παρανοϊκά λεπτά στον κόσμο του David Lynch)]

8) Υστερα από τρεις πλαστικές εγχειρήσεις η Κωνσταντίνα Κούνεβα έχει αρχίσει να αποκτά και πάλι πρόσωπο. Εδώ και μερικές μέρες βλέπει λίγο από το ένα μάτι, (το άλλο έχει καταστραφεί τελείως.) Η ψυχίατρός της λέει: ‘Την περασμένη Τετάρτη μού έγραψε σ' ένα χαρτί: «αρχίζω να βλέπω χρώματα και νομίζω ότι θα σε δω και εσένα!»’
Την ίδια εκείνη μέρα η μητέρα της δεν έκρυβε τη χαρά της: Η Κωνσταντίνα άρχισε να μιλάει!

9)
Tommorow. Το νέο -εξαιρετικό- βίντεοκλιπ των Ladytron.

10) BITS & PIECES: H νέα Πρωθυπουργός της Ισλανδίας είναι λεσβία. "They tend to hear the reactionary minority that speaks out against homosexuality, not the majority who quietly approve. If they came out, they'd be pleasantly surprised by the public reaction!" //// blogme.gr ~ ενα διαδικτυακο παραμυθι /// θέλω αυτό το χάπι /// Zpiderland για Κούνεβα. /// Ν. Κακλαμάνης: Επίθεση στο πράσινο και στη Δημοκρατία /// Ποια είναι η «μενεξεδένια μούσα» του Μίκη Θεοδωράκη; /// όταν νόμιζες ότι τα είχες ακούσει όλα: Η Sinead O’ Connor support του Πλιάτσικα /// China's Lantern Festival, and an unfortunate ending /// Οι ελληνικές εταιρίες συναυλιών και η Duffy. /// How to become Invisible with a bit of science /// ['πειραγμένα' κομμάτια του αττίκ] /// Είδα στις ειδήσει ότι τo 19% των εφήβων έχουν μπει σε πορνογραφικά σάιτ στο ίντερνετ. (Το άλλο 81% πού ζει;) /// «Είχα πει κάποτε ότι το πρόβλημα των Εξαρχείων θα λυθεί μόνο αν κηρυχθούν ανεξάρτητο κρατίδιο! Δεν το έκαναν, αλλά τελικά γίνονται από μόνα τους σιγά σιγά. Είναι, όμως, παρεξηγημένα: για μένα είναι η καλύτερη και η πιο ανεκτική γειτονιά της Ελλάδος. Ανεκτική, βέβαια, μέχρι ενός σημείου. Οταν σκοτώνουν έναν άνθρωπο, δεν είναι καθόλου ανεκτική. Και πολύ καλά κάνει». H Αρλέτα επιστρέφει! Και η συνέντευξή της στην Ελευθεροτυπία (από κει ήταν το quote) έχει τον τίτλο: Πέθανα και ξαναζωντάνεψα! ///

11) Ένα όνειρο (από το ποστ Δέκα ζωγραφισμένα όνειρα.)

-------------------------------------------------------
-------------------------------------------------------
-------------------------------------------------------


μκρ

Έντεκα (διασκευές τραγουδιών - εναλλακτικής πραγματικότητας)

Κανείς δεν περίμενε ότι η Microsoft θα την πατούσε έτσι: Το πρόγραμμα μουσικής σύνθεσης SongSmith είναι σκέτη αποτυχία!

Είναι ένα software που σε βοηθάει να συνθέτεις μουσική, ή μάλλον κάνει την παραγωγή στις μελωδίες σου. Τραγουδάς σε ένα μικρόφωνο όποια μελωδία θέλεις, (ένα διαφημιστικό jingle της έμπνευσής σου, το καινούριο σου τραγούδι ή μια διασκευή αγαπημένου σου κομματιού) κι αυτό, με κάποιον τρόπο, βρίσκει ποιες συγχορδίες ταιριάζουν και φτιάχνει την ενορχήστρωση. Επιλέγει είδος μουσικής και, μέσα σε δευτερόλεπτα, αυτό που μόλις τραγούδησες ακαπέλα -χάρη στο SongSmith- είναι ένα έτοιμο τραγούδι. (demo)

Ακούγεται, και σε ένα βαθμό είναι, ενδιαφέρον. Το πράγμα στράβωσε με το που κυκλοφόρησε η διαφήμισή του…



Είναι τόσο ντροπιαστική που νομίζεις ότι είναι παρωδία διαφήμισης. Και είναι τόσο uncool που μοιάζει βγαλμένη από οικογενειακά τηλεοπτικά προγράμματα των ’60ς. Ήταν αυτή η διαφήμιση που κίνησε το ενδιαφέρον χρηστών της Microsoft που αποφάσισαν να τεστάρουν το νέο προϊόν.

Και, αντί να τραγουδήσουν οι ίδιοι, πήραν γνωστές επιτυχίες απ’ το παρελθόν, απομόνωσαν τις φωνές των γνωστών τραγουδιστών και τις πέρασαν στο SongSmith. Και μετά, ζήτησαν απ’ το πρόγραμμα να κάνει την παραγωγή. Το αποτέλεσμα; Ξεκαρδιστικές, αταίριαστες εκτελέσεις κλασσικών τραγουδιών που αποδεικνύουν ότι το SongSmith είναι κάπως χάλια.

Εγώ το βρήκα ενδιαφέρον. Το όλο εγχείρημα δημιουργεί μια παράλληλη πραγματικότητα – σχεδόν απαντάει στην ερώτηση «Τι θα γινόταν αν…»
Επιπλέον γυρίζει πίσω το χρόνο και δίνει τη σημερινή τεχνολογική δυνατότητα στους παραγωγούς εκείνων των τραγουδιών να αποδείξουν την αξία τους. Το γεγονός ότι οι «διασκευές» αυτές κυκλοφορούν πακέτο με τα κανονικά βίντεο-κλιπ κάνουν το θέμα ακόμα πιο πειστικό - και απόκοσμο…

Πώς θα ήταν [και πώς θα ακούγονταν] ένα σωρό τραγούδια αν είχαν ενορχηστρωθεί με τη βοήθεια του Microsoft SongSmith; Διάλεξα έντεκα που βρήκα διασκεδαστικά – ακόμα και από την κιτς άποψη.

Οι φωνές είναι των καλλιτεχνών, όλα τα υπόλοιπα του SongSmith.

1) Intergalactic - Beastie Boys
Αυτό είναι υπέροχο, αξιολάτρευτο. Μια χαλαρή, φτηνιάρικη σε ήχο, σχεδόν swing εκτέλεση του εκπληκτικού αυτού τραγουδιού. Μ’ αρέσει η μουσική: το πώς αλλάζουν τα ακόρντα της μελωδικής ‘κιθάρας’ ανάλογα με το πώς ραπάρουν οι B.B… [Και τώρα το βίντεο-κλιπ μοιάζει ακόμα πιο αστείο.]

2) Hurt – Johnny Cash
Αν είναι δυνατόν το SongSmith να άκουσε το συγκλονιστικό Hurt και να αποφάσισε να το ντύσει με ψιλοχαβανέζικη, χαρούμενη μουσική. [Μοιάζει με ιερόσυλη παρωδία, αλλά όπως λέει κάποιος στο YouTube: It’s a much less depressing song now]

3) Wonderwall - Oasis
Το πρόγραμμα ανέλυσε τα φωνητικά και κατέληξε πως το είδος του είναι η techno. (!)

4) Never Gonna Give You Up - Rick Astley
Σε χέβι-μέταλ εκτέλεση (που έρχεται και σε αντίθεση με το χαζοχαρούμενο κλιπ.)

5) Lollipop - Lil' Wayne
Περιέργως το Lollipop ακούγεται πολύ καλό ως τρυφερή, μελωδική μπαλάντα με πιάνο.

6) Hotel California - The Eagles.
Αστεία europop διασκευή με φτηνά συνθεσάιζερ. Λίγο ακόμα και θα ‘ταν italodisco.

7) Blue Monday - New Order
«New Order and Microsoft Songsmith, together at last!»

8) Roxanne - The Police
Το SongSmith αποφάσισε ότι η μουσική σύνθεση ταίριαζε με το μουσικό ύφος της Λάτιν μουσικής. Έχει πλάκα.

9) Should I Stay Or Should I Go - Clash
(Extreme Makeover)

10) Billie Jean - Michael Jackson
Τεράστια καταστροφή καλού τραγουδιού.

11) Billy Idol - White Wedding



Μεταξύ σοβαρού και αστείου, αυτό είναι το αριστούργημα του SongSmith. Σχεδόν το προτιμώ κι απ’ το αυθεντικό. Η γρήγορη old school Country που σαν ξεκούρδιστη λατέρνα αγκαλιάζει τα μακάβρια φωνητικά του Billy Idol μοιάζει αταίριαστη και αστεία - με το πρώτο άκουσμα. Στ’ αυτιά μου όμως η συγκεκριμένη μελωδική Country ακούγεται τελικά μελαγχολική. Θα ισχυριστώ πως και μόνο γι’ αυτό το εξωφρενικό mash-up, το SongSmith δικαιώνεται.
.
.

Έντεκα της Δευτέρας [ώρα]

1) Σήμερα οι εκκεντρικές φυσιογνωμίες της Θεσσαλονίκης είναι πολλές: Οι γλυκύτατοι δίδυμοι που χαιρετάνε στα εγκαίνια και τις πρεμιέρες, ο Νίκος ο συμπαθητικός συνομωσιολόγος κομμουνιστής, μια νεαρή γυναίκα που περπατάει βρίζοντας κάποια «γελοία Βάσω» που ποιος ξέρει τι της έχει κάνει. Μιλούσαμε γι’ αυτούς -και για το πώς άραγε περάσαν τις γιορτές- με μια ηλικιωμένη φίλη, κι αυτή άρχισε να μου αφηγείται παλιότερες περιπτώσεις ανθρώπων της πόλης, που μπορεί στην αρχή να έμοιαζαν αστείες ήταν όμως εξαιρετικά τραγικές.

Με πιο τραγική την περίπτωση μιας νεαρής, όμορφης κοπέλας, που η ηλικιωμένη φίλη μου θυμήθηκε –και μαζί της θυμήθηκε τη Θεσσαλονίκη των νεανικών της χρόνων. Αυτή η νέα κοπέλα λοιπόν κυκλοφορούσε αλαφιασμένη στους κεντρικούς δρόμους στις αρχές της δεκαετίας του ’40. Είχε λάβει ένα γράμμα από το μέτωπο: Έγραφε πως ο αρραβωνιαστικός της σκοτώθηκε στον πόλεμο.

Ο χρόνος -και η λογική- είχε σταματήσει γι’ αυτήν τη στιγμή που διάβασε αυτό το γράμμα, ένα γράμμα που ποτέ όμως δεν το αποχωρίστηκε. Περπατούσε για χρόνια αναστατωμένη στους δρόμους κλαίγοντας και φωνάζοντας. Όλοι την έδειχναν με το δάχτυλο και έλεγαν «η παλαβή με το γράμμα!». Το χαρακτηριστικό της ήταν πως στα χέρια της κρατούσε πάντα εκείνη την επιστολή που, με ύφος διεκπεραιωτικό, της ανακοίνωνε το θάνατο του αγαπημένου της. Το ανέμιζε μελοδραματικά λες και προσπαθούσε να το ξορκίσει και, τρεκλίζοντας, μιλούσε ασταμάτητα στον εαυτό της. Κανείς δεν προσπαθούσε να την πλησιάσει, κανείς δεν τολμούσε να της μιλήσει. (Θα ήθελα να γυρνούσα το χρόνο, να το τολμούσα εγώ, και να την αγκάλιαζα, για λίγο...)

2)
Στους προηγούμενους τέσσερις δίσκους (απ’ το 1996) οι Pet Shop Boys κάτι έπαθαν κι επέλεγαν τα πιο μέτρια τραγούδια του άλμπουμ για πρώτο single. Επιτέλους αυτό αλλάζει. Δεν έχω ακούσει όλο το νέο δίσκο YES, αλλά το πρώτο single είναι απλά τέλειο: Love etc!


3) «Να μην σκύψει κανείς το κεφάλι». Αυτό είναι το μήνυμα που αποστέλλει η Κωνσταντίνα Κούνεβα, δια στόματος της ψυχιάτρου της, Κατερίνας Μάτσα. Παρακολουθήστε τη συνέντευξη της τελευταίας. (Επίσης, σήμερα Δευτέρα, στις 11 στον ΣΚΑΪ η υπόθεση της Κ. Κούνεβα στην εκπομπή Νέοι Φάκελοι. /// + Εργάτριες Βαθιάς Κατάψυξης) [μέσω buzz]

4) To Λ.Α.Ο.Σ: Αδήλωτα κότερα, ακριβά σπίτια, σαλεμένοι τηλεπλασιέ, χιτλερικοί 12θεούσοι και ντεμέκ μακεδονομάχοι. Δεν τα λέω εγώ. Διαβάστε. [+ Θα μπορούσε σήμερα να υπάρχει αυτό το κόμμα αν δεν μιλάνε στις τηλεοράσεις αυτοί οι πέντε συγκεκριμένοι; Τι κόμμα είναι, τι εκπροσωπεί; Επειδή μιλάνε πέντε άτομα όλη μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ στις τηλεοράσεις υπάρχουν. Τηλεκόμμα. Αν δεν μιλούσαν στις τηλεοράσεις θα υπήρχανε; #]

5) Υποθετική Συνέντευξη

Δημοσιογράφος: Για τι μετανιώνετε; Αν μπορούσατε να ξαναζήσετε τι θα κάνατε διαφορετικά;

Εγώ: Δεν μετανιώνω για τίποτα! Αν είχα την ευκαιρία να ξαναζήσω απ’ την αρχή δεν θα άλλαζα τίποτα, θα έκανα ακριβώς τα ίδια… Οκ, για να λέμε την αλήθεια χίλια πράγματα θα άλλαζα, μεταξύ των οποίων: δε θα συναινούσα τότε που οι γονείς μου μου είπαν ότι μεγάλωσα και πρέπει να χαρίσω όλα τα playmobil μου σε κάποιον τυχαίο μικρότερο συγγενή μας – δυο τεράστιες σακούλες γεμάτες με όλα τα αγαπημένα μου playmobil και τα εξαρτήματά τους… Γκρρρ…!

(Την περασμένη εβδομάδα, τη στιγμή που τα playmobil έγιναν 35 χρόνων ο δημιουργός τους, Hans Beck έφευγε απ’ τη ζωή σε ηλικία 79 ετών…)

6)

Uh-oh… (Φλασμπακ: Ο Γιώργος Παπαδάκης καλωσορίζει την χαμηλοβλεπούσα, σοβαρή δημοσιογράφο Τατιάνα Στεφανίδου στον ΑΝΤ1 - πριν καν αυτή αρχίσει τα μεσημεριανά του άλτερ.)

7) Ο David Bergman χρησιμοποιώντας μια Canon G10, ένα Macbook Pro και το Gigapan Imager κατάφερε να δημιουργήσει μια φωτογραφία 1474 Megapixel η οποία απεικονίζει το πλήθος κατά τη διάρκεια της ορκωμοσία του Barack Obama. Χρειάστηκαν 220 φωτογραφίες και 6,5 ώρες επεξεργασίας στο MacBook Pro, αλλά το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό και μιλάει από μόνο του.κανοντας zoom μπορεις να δεις ξεκαθαρα φάτσες. Εδώ. [Επίσης:Creator of iconic Obama portrait arrested: An artist who created an iconic red, white and blue portrait of President Barack Obama that appeared on thousands of posters and T-shirts was arrested in Boston on graffiti charges, police said on Saturday.]

8)
Τέσσερις συγχορδίες χρειάζονται για να γράψεις ένα πετυχημένο τραγούδι, λένε οι Axis of Awesome, και οι περισσότερες ποπ επιτυχίες ακολουθούν μια κλωνοποιημένη φόρμουλα. Για να το αποδείξουν έφτιαξαν αυτό το τραγούδι και πάνω σ’ αυτές τις τέσσερις συγχορδίες τραγουδούν εκατοντάδες επιτυχημένα τραγούδια.

9) Βιβλίο σοκ?

(όχι ακριβώς...)

Αν και έχει καιρό που κυκλοφόρησε το νέο μου βιβλίο, δεν το είχα αναφέρει ποτέ, είτε γιατί το ξεχνούσα τις Δευτέρες και το θυμόμουν μέσα στην εβδομάδα, είτε γιατί βαριόμουν να σκανάρω σελίδες της εικονογράφησης.

Το Παιδί που Δεν Αγαπούσε τα Βιβλία είναι ένα μικρό εικονογραφημένο παραμύθι που, σε αντίθεση με τα άλλα μου παιδικά βιβλία, απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής ηλικίας (αλλά και σε όσα αρχίζουν να διαβάζουν μόνα τους.)

Ο ήρωας του παραμυθιού είναι ένα παιδί που μισεί τα βιβλία και το διάβασμα. Μια μέρα (the irony!) παγιδεύεται σ’ ένα σκοτεινό βιβλιοπωλείο, κάτι που στο μυαλό του είναι χειρότερο κι απ’ το πιο τρομακτικό θρίλερ.

Προσπαθεί να βγει αλλά δεν καταφέρνει τίποτα. Μην μπορώντας να κάνει τίποτε άλλο, αρχίζει να διαβάζει βιβλία, με εικόνες, με ιστορίες, μεγάλες και μικρές. Μια μεγάλη περιπέτεια ξεκινάει και, ξαφνικά, ολόκληρη η ζωή του αλλάζει.

Γραμμένο, σε ένα βαθμό, για να εμφυσήσει την αγάπη για το διαβάσματος στα παιδιά που δεν το πολυεκτιμούν ακόμα είναι εικονογραφημένο από τον Γιώργο Σγουρό.


-------------------------

10) BITS & PIECES: Mέχρι πριν από μερικά χρόνια οι άθεοι κάθονταν ήσυχοι στη γωνιά τους και στα πανεπιστήμιά τους. Τώρα οι άθεοι αντεπιτίθενται… (Κείμενο του Πάσχου Μανδραβέλη) /// η βία των βιντεοπαιχνιδιών /// www.itsawonderfulinternet.com/ /// Ζώα που χωράνε στην παλάμη /// “My favourite thing about the Internet is that you get to go into the private world of real creeps without having to smell them.” (Penn Jillette) /// (η στιγμή είναι εντελώς ακριβή) /// !!! /// Ένα σωρό ζώα απειλούνται με εξαφάνιση. Το είδος που με συγκίνησε πιο πολύ είναι οι πίθηκοι. Όταν ο άνθρωπος καταστρέφει τον πρόγονό του τότε ξέρεις ότι το έχει παρακάνει. «Καταβροχθίζουμε» τους προγόνους μας. /// (Θυμίζει κάτι το όνομα Ξεκουκουλωτάκης?) Όταν πιστεύεις ότι δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν χειρότεροι υπουργοί γίνεται ανασχηματισμός και επιστρέφει ο θρασύτατος Χρ. Μαρκογιαννάκης! Και δεν τον κρίνω καν για τα τωρινά του, αλλά για τα παλιότερα… /// Τηλεόραση των ‘80ς: Η Δήμητρα Γαλάνη στην εκπομπή του Διονύση Σαββόπουλου τραγουδά σε live αντιπαράθεση με τον εαυτό της! Εδώ. ///Μια συνέντευξη των pop eye /// poka-yio στη θεσσαλονίκη! Μέχρι το τέλος του μήνα, στην γκαλερί kalfayan. /// david lynch video lecture /// Οι δέκα καλύτερες ταινίες του Γούντι Άλεν εδώ, σύμφωνα με το Paste. (Media*) /// Μια, αδημοσίευτη στην Ελλάδα, συνέντευξη του Ηλία Πετρόπουλου και η ιστορία πίσω απ’ αυτήν… /// Ένα καλό ποστ για το περιοδικό 01 ///

11) Έγραψε ο Γιώργος Τούλας στο Κ της Καθημερινής ένα άρθρο για το πρώτο πάρτι που έγινε σε αστικό λεωφορείο της Θεσσαλονίκης. Εξήντα μέλη της ομάδας Σφήνα (που κάνει διάφορες ακτιβιστικές αλλά πολύ διασκεδαστικές) δράσεις μπήκαν σ’ ένα τριάρι που ξεκίνησε απ’ το ΙΚΕΑ και κατέληξε στο Σταθμό του ΟΣΕ: στόλισαν το λεωφορείο με ντισκομπάλες, κρέμασαν σημάνσεις πάρτυ, έστησαν ένα αυτοσχέδιο μπαρ κι έβαλαν χορευτική μουσική.

Το αίτημά τους: η δρομολόγηση νυχτερινών λεωφορείων τις Παρασκευές και τα Σάββατα, με σκοπό να αποφεύγονται τα μποτιλιαρίσματα στο κέντρο και λιγότερος κόσμος να αναγκάζεται να οδηγεί μεθυσμένος. Χίλια μπράβο, μακάρι ο ΟΑΣΘ να τους (μας) ακούσει και να αφήνει τα λεωφορεία να κυκλοφορούν και πιο αργά τα Παρασκευοσάββατα.

Περισσότερα για την ομάδα Σφήνα http://www.vimeo.com/sfina

---------------------------------------------------

ΥΓ. την Πέμπτη: πώς θα ακούγονταν αγαπημένα τραγούδια αν ο παραγωγός τους ήταν ένα software.

καλή βδομάδα!
.
.